«Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, χθες πήρα μια πρωτοβουλία, μετά από πολλή συζήτηση και εντός του Κινήματος, αλλά και ευρύτερα στο δημόσιο διάλογο, για την ανάγκη να πάμε μπροστά. Η πρωτοβουλία αφορά τη διενέργεια δημοψηφίσματος.»
Ο λαός καλείται να πει τη γνώμη του μετά από πολλά χρόνια «για την πορεία της χώρας. Και βέβαια, την πρωτοβουλία αυτή, δεν την πήρα στο κενό. Η πιθανότητα του δημοψηφίσματος, όχι μόνο δεν ήταν άγνωστη, αλλά συζητήθηκε πολλές φορές.»
Το δημοψήφισμα «αποτελεί ύψιστη δημοκρατική διαδικασία, που προβλέπει το Σύνταγμά μας, ενώ βέβαια πολλές δημοκρατικές χώρες και χώρες της Ευρώπης την αξιοποιούν για τη δημοκρατική έκφραση και απόφαση των λαών τους», και γι’ αυτό είναι απαράδεκτες οι υπερβολικές αντιδράσεις «που θέλουν να υπονομεύσουν αυτό το δικαίωμα του Ελληνικού λαού, με διάφορα επιχειρήματα, με τα οποία ουσιαστικά θέλουν να δημιουργήσουν μια αίσθηση κινδύνων, ότι δηλαδή, αν αποφανθεί ο Ελληνικός λαός υπάρχουν δήθεν κίνδυνοι. Αυτές είναι λογικές που απορρέουν από μία πολύ αντιδημοκρατική αντίληψη για την ωριμότητα του κάθε λαού, για τη δυνατότητά του να αποφανθεί για ένα μεγάλο σοβαρό εθνικό θέμα.
Είμαστε μια δημοκρατική Κυβέρνηση και παράταξη και αποδεικνύουμε περίτρανα αυτή τη δημοκρατικότητά μας, ζητώντας τη γνώμη και απόφαση του Ελληνικού λαού.»
Ένα σημαντικό τμήμα του πολιτικού κόσμου, μετά τις αποφάσεις της Συνόδου, «έκανε κάθε προσπάθεια για να αποδομήσει το αποτέλεσμα. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο, καθώς έκανε ταυτόχρονα ό,τι μπορούσε και για να φανατίσει με μίσος ένα μέρος του πληθυσμού, για να μην μπορεί να εφαρμοστεί το πρόγραμμα που έχουμε μπροστά μας. Να δημιουργήσει δηλαδή την αίσθηση του χάους, όπως είδαμε παραδείγματος χάρη στις πρόσφατες παρελάσεις, όπου υπήρξε και η προσπάθεια υπονόμευσης και η προσβολή του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Θυμίζω, επίσης, ότι μέχρι τώρα, ούτε ένας πολιτικός Αρχηγός δεν τοποθετήθηκε επί της ουσίας για τη συμφωνία, ούτε ένα πολιτικό κόμμα δεν βγήκε να πει στον κόσμο την αλήθεια, ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί ένα τεράστιο «παράθυρο» ευκαιρίας για τη χώρα.
Αντ’ αυτού και ενώ όλοι θέλουν η συμφωνία να εφαρμοστεί, κρύβονται πίσω από τη δική μας πλειοψηφία, προκαλώντας ουσιαστικά την διάλυση παντού και την επικράτηση της θολής και άνευ συγκεκριμένου περιεχομένου κριτικής.»
Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία με συνοχή και κοινή πεποίθηση για το μέλλον, κι αυτό «δεν επιτυγχάνεται απλά με νόμους, ούτε με Διατάγματα, ούτε με Αστυνομίες. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με μια ευρεία κατανόηση και συμμετοχή του πολίτη – είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό.»
Για το θέμα των εκλογών και του δημοψηφίσματος, ο Πρωθυπουργός τόνισε:
«Οι εκλογές, αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήταν αποφυγή των ευθυνών μας. Θα
άφηνε ένα θολό τοπίο να αναπτυχθεί, με υποσχέσεις αόριστες, και θα
έδινε μια διφορούμενη εντολή ο λαός στη νέα κυβέρνηση που θα προέκυπτε,
όποια και αν ήταν αυτή.
Με αποτέλεσμα, πέραν της ζημιάς και της φθοράς μιας προεκλογικής περιόδου, που σε μια περίοδο σαν και αυτή θα σταματούσαν τα πάντα, θα μπορούσε να συρθούμε σε μια κατάσταση κινδύνου χρεοκοπίας. Και είναι τελείως διαφορετική η διαδικασία του δημοψηφίσματος, από μια εκλογική διαδικασία, όπου όλοι μας θα τρέχουμε για το σταυρό και ο κάθε Υπουργός θα τρέχει γι΄ αυτή την υπόθεση, και που θα είχε πολύ πιθανόν ως αποτέλεσμα, μια κυβέρνηση που να μην μπορούσε να κυβερνήσει τον τόπο και να προωθήσει αυτά που έχουμε μπροστά μας.
Το δημοψήφισμα, αντιθέτως, θα αποτελέσει μια ξεκάθαρη εντολή, καθώς και ένα ξεκάθαρο μήνυμα εντός αλλά και εκτός Ελλάδας, για την ευρωπαϊκή μας πορεία και τη συμμετοχή μας στο ευρώ, κατοχυρώνοντας με τον πλέον αποφασιστικό τρόπο αυτή την πορεία.
Κανένας, εντός αλλά και εκτός, δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την πορεία της Ελλάδας μέσα στο ευρώ.»
Τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ εναντιώθηκαν σε αυτή την πρόταση, διότι «συμφωνήθηκε το νέο δάνειο, κάποιοι τραπεζίτες ανησυχούν, κάποια ΜΜΕ είναι υπερχρεωμένα, ενώ παράλληλα προχωράει η έρευνα των καταθέσεων στην Ελβετία. Όσοι έπαιξαν στη χρεοκοπία της χώρας, κατανόησαν ότι έχασαν τα χρήματά τους, το ίδιο και όσοι πόνταραν στην επιστροφή στη δραχμή.»
Εκείνοι που αντιδρούν, στην ουσία «φοβούνται το λαό. Μιλάνε δήθεν στο όνομα του λαού, αλλά φοβούνται την ετυμηγορία του, γιατί δεν δέχονται να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός το τι θέλει» και πέφτουν σε μεγάλες αντιφάσεις:
«Μέχρι τώρα, μας έλεγαν ότι η νέα σύμβαση θα είναι καταστροφή. Τώρα, παριστάνουν ότι φοβούνται ότι με το δημοψήφισμα, δεν θα υλοποιηθεί αυτή η νέα σύμβαση, που γι’ αυτούς ήταν καταστροφή! Αυτή είναι η κορυφαία αντίφαση που βλέπουν όλοι. Δεν έχουν αποφασίσει καν τι θέλουν.»
Ο Πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψή του στο G-20, θα τονίσει ότι αυτό που χρειάζεται είναι να «αποφασίσουν επιτέλους πολιτικές, που θα διασφαλίζουν ότι η Δημοκρατία είναι υπεράνω των ορέξεων των αγορών.»
Το δίλημμα δεν είναι, «’αυτή ή άλλη Κυβέρνηση’, το δίλημμα είναι ‘ναι ή όχι στη σύμβαση’, ‘ναι ή όχι στην Ευρώπη’, ‘ναι ή όχι στο ευρώ’. Να ξαναμιλήσω για την Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, που πρώτος επιδίωξα; Που αρνήθηκε η Νέα Δημοκρατία, αλλά και η Αριστερά; Τώρα που βλέπουν ότι τα σχέδιά τους δεν ευοδώνονται, ρίχνουν τις μάσκες, διότι φοβούνται το λαό. Εμείς όχι, δεν φοβόμαστε το λαό.
Τι ζητάει ο Ελληνικός λαός; Μήπως ζητάει απλώς να αλλάξουν οι «θαμώνες» στις καρέκλες της εξουσίας; Ή μήπως πιο ουσιαστικά, θέλουν να υπάρξουν ρηξικέλευθες πολιτικές, που μεταξύ άλλων αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα συμφέροντα που σήμερα αντιδρούν και που έφεραν τη χώρα εδώ, τα οποία πληρώνει, με πολλές αδικίες, ο Ελληνικός λαός;
Και η απάντησή μας σήμερα πρέπει να είναι ότι δεν υποκύπτουμε. Η απάντησή μας σήμερα πρέπει να είναι ότι διαθέτουμε αρραγές μέτωπο και θέλουμε αδιαμεσολάβητα την απόφαση του Ελληνικού λαού.»
Η διαδικασία για την ψήφο εμπιστοσύνης χρειάζεται «ομαλότητα, νηφαλιότητα, τη στήριξη της ίδιας της κοινωνίας, όχι παραπληροφόρηση. Θα είναι μια ευκαιρία αυτές οι τρεις μέρες, ώστε ο κάθε Υπουργός να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό, το Κοινοβούλιο καταρχήν, αλλά και τον Ελληνικό λαό, για τις προτεραιότητες, τον προγραμματισμό και το χρονοδιάγραμμα που έχουμε μπροστά μας.»
Ο Πρωθυπουργός έκανε σαφές ότι η Κυβέρνηση κάνει προσπάθειες να καθαρίσει το τοπίο από κάθε λογής εμπόδιο που παρακωλύει την αναπτυξιακή τροχιά της χώρας:
«Θα ήθελα να θυμίσω ότι έχουμε πάρει αποφάσεις και μπροστά μας έχουμε και άλλες αποφάσεις να πάρουμε. Και δεν μιλώ τυχαία για τις αντιδράσεις, γιατί έστω και εάν κάποιες από αυτές είναι καλοπροαίρετες, είναι όμως αντιδράσεις πολύ οργανωμένες.
Τώρα δείχνουμε ότι δεν αστειευόμαστε, όταν λέμε για την ευθύνη των τραπεζών και τους θέτουμε προ των ευθυνών τους. Για πρώτη φορά, προχωράμε σε μια διαδικασία, που θα εξυγιάνει, θα φέρει διαφάνεια και ένα τραπεζικό σύστημα, το οποίο θα επενδύσει στην πραγματική οικονομία.
Για πρώτη φορά, κάνουμε σοβαρές κινήσεις, συλλήψεις στο χώρο της λαθρεμπορίας των καυσίμων. Για πρώτη φορά, μιλάμε για Μέσα Ενημέρωσης που είναι χρεοκοπημένα, τα οποία παρόλα αυτά εξακολουθούν να λειτουργούν, χωρίς κανείς να καταλαβαίνει από πού βρίσκουν τα χρήματα.
Για πρώτη φορά, προχωράμε σε εξυγίανση στο χώρο του ποδοσφαίρου. Για πρώτη φορά, δημοσιοποιούμε λίστες με φοροφυγάδες και εξαπολύουμε ένα άγριο κυνηγητό για όσους φοροδιαφεύγουν.
Για πρώτη φορά, βρίσκουμε τις καταθέσεις στο εξωτερικό, διαφόρων οι οποίοι φοροδιαφεύγουν.
Για πρώτη φορά, μια Κυβέρνηση προσπαθεί να καθαρίσει τον τόπο από την δυσωδία και τα συμφέροντα που, επί χρόνια, θέλουν να τα λυμαίνονταν όλα. Και βέβαια, εκεί είναι όπου υπάρχει η πολύ μεγάλη αντίδραση.»
Προτεραιότητα το «κλείδωμα» της επιτυχίας με τους εξής τρόπους:
«με διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, να αποσαφηνίσουμε το
περιεχόμενο του νέου προγράμματος, που θα συνοδεύει το δάνειο των 100
δις ευρώ. Αυτή θα ξεκινήσει άμεσα. Δεύτερον, εξειδίκευση της
ποσοτικοποίησης της μείωσης του χρέους, τι τόκους θα πληρώσουμε, ποιο
είναι το βάρος που έχουν στις πλάτες τους οι Έλληνες πολίτες», και άλλα σημαντικά θέματα, μείζονος επίσης σημασίας
«το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα μέχρι το τέλος του έτους, τον
προϋπολογισμό του 2012, την κύρωση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου
για την αύξηση εγγυήσεων στις τράπεζες, καθώς και άλλες άμεσες
νομοθετικές πρωτοβουλίες», καθώς και μεγάλες πολιτικές προτεραιότητες, όπως το
«’πόθεν έσχες’ για όλους, το πολυνομοσχέδιο για την επιχειρηματικότητα,
το θέμα της απονομής της δικαιοσύνης, η εφαρμογή του σχεδίου για το
κέντρο των Αθηνών κ.λπ.»
Η Κυβέρνηση, ενωμένη, προχωρά: «Σηκώσαμε ένα βουνό, χωρίς να ευθυνόμαστε. Πικράναμε ψηφοφόρους μας, για να σώσουμε τη χώρα. Και τώρα που θα σηκώσουμε το βάρος από το λαό και θα δώσουμε ένα δρόμο για λύτρωση απ’ όλη αυτή την εξάρτηση, κινούνται τα νήματα εναντίον μας.»