Με την υπόψη τροπολογία, συμπληρώνονται οι διατάξεις του ν.2738/1999
(άρθρο 4 παρ. 2) που αναφέρονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και
παρέχεται η δυνατότητα προσχώρησης συνδικαλιστικής οργάνωσης των
υπαλλήλων των ο.τ.α. α' και β' βαθμού σε ισχύουσα ειδική συλλογική
σύμβαση εργασίας, η οποία ρυθμίζει αποκλειστικά θεσμικούς όρους, κατά
την ειδικότερα προβλεπόμενη διαδικασία.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ
«Δια βίου εκπαίδευση προσωπικού Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, ενδυνάμωση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας σε θέματα αρμοδιότητας Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, ενίσχυση της κοινωνικής συμμετοχής στην ακτοπλοΐα, θέματα πολιτικού προσωπικού, συμπλήρωση διατάξεων για τα λιμενικά έργα και άλλες διατάξεις».
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το τρίτο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 2738/1999 (Α' 180), προβλέφθηκε ότι, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες στους αντίστοιχους εργασιακούς χώρους υφίστανται περισσότερες από μία δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις κατά κλάδο ή ειδικότητα αντιπροσωπευτικές, η διαπραγμάτευση διεξάγεται με το αρμόδιο όργανο που εκπροσωπεί το Δημόσιο με όλες τις ανωτέρω συνδικαλιστικές οργανώσεις και με βάση τις κοινά διαμορφωμένες θέσεις τους. Με την πρόβλεψη αυτή ο νομοθέτης θέλησε να διασφαλίσει την ενότητα ρύθμισης των όρων εργασίας ανά κλάδο και ειδικότητα στο δημόσιο τομέα, κατά τρόπο που να διαμορφώνει όρους εύρυθμης λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών και αποφυγής δυσλειτουργιών που θα μπορούσαν να προκύψουν από την υπαγωγή υπαλλήλων των ίδιων υπηρεσιών σε διαφορετικό καθεστώς και πλαίσιο εργασίας. Είναι για το λόγο αυτό που επιδιώχθηκε, με τη διάταξη αυτή, η διαμόρφωση κοινών θέσεων μεταξύ των αρμοδίων συνδικαλιστικών οργανώσεων, ανά κλάδο και ειδικότητα και η κατάρτιση ενός κοινού πλαισίου συλλογικής ρύθμισης στο οποίο θα εμπίπτουν όλοι οι εργαζόμενοι, που θα υπάγονται στο πεδίο των κλάδων ή των ειδικοτήτων, που θα διέπονται από τη ρύθμιση.
Παρά ταύτα και δεδομένης της αυτονομίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, στο πλαίσιο της οποίας είναι πιθανή η διαφορετική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και ο καθορισμός του διεκδικητικού πλαισίου, δεν καθίσταται πάντοτε δυνατή η διαμόρφωση κοινής θέσης και συνακόλουθα η κατάρτιση εξ αρχής μίας συλλογικής σύμβασης που να δεσμεύει όλες τις αρμόδιες οργανώσεις. Στις περιπτώσεις αυτές, ενόψει και της υποχρέωσης των εκπροσώπων του Δημοσίου να διαπραγματεύονται και να διασφαλίζουν την κατάρτιση συλλογικής ρύθμισης, καταρτίζεται συνήθως ειδική συλλογική σύμβαση με μία μόνον από τις αρμόδιες αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, η οποία τυγχάνει εφαρμογής μόνο στα μέλη της οργάνωσης αυτής. Συνέπεια αυτού είναι η υπαγωγή στο ρυθμιστικό πλαίσιο της ειδικής συλλογικής σύμβασης, μέρους μόνο των υπαλλήλων που υπάγονται στον αντίστοιχο κλάδο ή ειδικότητα, ανάλογα με την ένταξή τους ή μη στη δύναμη της συμβληθείσας συνδικαλιστικής οργάνωσης. Το γεγονός αυτό συχνά έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση σοβαρής δυσλειτουργίας σε δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες υπηρετούν υπάλληλοι που ανήκουν στη δύναμη διαφορετικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς είναι πιθανόν έτσι υπάλληλοι της ίδιας υπηρεσίας να υπάγονται λχ σε διαφορετικό πλαίσιο ωραρίου, αδειών και λοιπών όρων εργασίας, αλλά και την ανασφάλεια δικαίου για τον εφαρμοστή των συλλογικών ρυθμίσεων. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό και δεδομένων των χρονικών περιορισμών που τίθενται από το άρθρο 5 του ίδιου νόμου, συνδικαλιστικές οργανώσεις που δεν καλύφθηκαν από την καταρτισθείσα ειδική σσε στερούνται μέχρι πλήρους αποκλεισμού του δικαιώματος τους προς το συλλογικώς συμβάλλεσθαι, περιορισμός που δύσκολα μπορεί να εναρμονιστεί με την αρχή της αναλογικότητας και να θεωρηθεί αναγκαίος και πρόσφορος για την εξυπηρέτηση του σκοπού της σχετικής ρύθμισης.
Για το λόγο αυτό, με την προτεινόμενη ρύθμιση, χωρίς να παραβλέπεται η επιδίωξη του νομοθέτη για την κατάρτιση κοινής και ενιαίας ρύθμισης που θα καλύπτει όλους τους υπαλλήλους των αντίστοιχων κλάδων και ειδικοτήτων, προβλέπεται η δυνατότητα συνδικαλιστικών οργανώσεων που δεν περιελήφθησαν εξ αρχής στο ρυθμιστικό πεδίο καταρτισθείσας ειδικής σσε, να προσχωρούν σε αυτήν οποτεδήποτε με μονομερή δήλωσή τους προς τα συμβαλλόμενα μέρη και να υπάγουν έτσι και τους υπαλλήλους που ανήκουν στη δύναμή τους στις αντίστοιχες συλλογικές ρυθμίσεις. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται τόσο η επιδιωκόμενη από το νομοθέτη ενότητα ρύθμισης και αποφυγή δυσλειτουργιών και ανασφάλειας δικαίου όσο και η προστασία του πυρήνα του δικαιώματος όλων των αρμοδίων συνδικαλιστικών οργανώσεων για υπαγωγή των μελών τους σε συλλογικές ρυθμίσεις.
Η προτεινόμενη ρύθμιση αφορά, ωστόσο, μόνο την προσχώρηση σε συλλογικές ρυθμίσεις που αφορούν θεσμικούς όρους (ωράριο εργασίας, άδειες, διευκόλυνση και προστασία συνδικαλιστικής δράσης κλπ) και τούτο καθώς η επέκταση της δυνατότητας προσχώρησης χωρίς χρονικό περιορισμό σε καταρτισθείσες ήδη συλλογικές ρυθμίσεις που αφορούν μισθολογικούς όρους, δεν είναι συμβατή με την, δημοσίου συμφέροντος, ανάγκη του έγκαιρου δημοσιονομικού προγραμματισμού. Για λόγους, τέλος, ασφάλειας δικαίου, με την προτεινόμενη ρύθμιση προβλέπεται και στην περίπτωση της προσχώρησης συνδικαλιστικής οργάνωσης σε ήδη καταρτισθείσα συλλογική ρύθμιση η τήρηση των ίδιων όρων καταχώρισης και δημοσιότητας που προβλέπονται και για τις αντίστοιχες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΡΥΘΜΙΣΗ
Άρθρο...
Στην παράγραφο 2 του άρθρου 4 του νόμου 2738/1999 (Α' 180) προστίθενται νέα εδάφια ως εξής:
«Σε κάθε περίπτωση είναι δυνατή οποτεδήποτε η προσχώρηση συνδικαλιστικής οργάνωσης του προηγούμενου εδαφίου σε ισχύουσα ειδική συλλογική σύμβαση εργασίας, η οποία ρυθμίζει αποκλειστικά θεσμικούς όρους. Η προσχώρηση γίνεται με ιδιωτικό έγγραφο, που γνωστοποιείται στα μέρη που έχουν συνάψει την ειδική συλλογική σύμβαση εργασίας. Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται κατ' αναλογία οι διατάξεις του άρθρου 6».