Αποτελέσματα live αναζήτησης

Η Φορολόγηση των Αγάμων - Η «διαβούλευση » στις εφημερίδες (1920-1929)

Η Φορολόγηση των Αγάμων - Η «διαβούλευση » στις εφημερίδες (1920-1929)
© Taxheaven - H εικόνα προστατεύεται από τον νόμο περι πνευματικής ιδιοκτησίας - Δείτε περισσότερα στους όρους χρήσης
  • Εκτιμώμενος χρόνος ανάγνωσης 6 λεπτά


Η Φορολόγηση των Αγάμων - Η «διαβούλευση » στις εφημερίδες (1920-1929).

«Μικρά Κατάστιχα» από την Ιστορία της Λογιστικής, της Φορολογίας και του Εμπορίου.

Κωνσταντίνος Ιωαν. Νιφορόπουλος
Ορκωτός Ελεγκτής – Λογιστής

1) Το τελευταίο κατατεθέν στην Βουλή σχέδιο Νόμου για την Φορολόγηση των Αγάμων – Τι προέβλεπε:

α) O Φόρος επιβάλλεται στους άγαμους ηλικίας από 30 έως 55 ετών.

β) Το ποσοστό της φορολογίας θα είναι ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και τα οικογενειακά βάρη του φορολογούμενου.

γ) Εξαιρούνται της φορολογίας :

i ) οι γυναίκες,
ii ) όσοι έχουν υπέρογκα οικογενειακά βάρη ( συντήρηση οικογενειών, αδελφών, ορφανών κ.λ.π ),
iii) θύματα πολέμου
iv) ανάπηροι
v) αξιωματικοί και
vi) Δημόσιοι υπάλληλοι μέχρι ορισμένου βαθμού.

Από την επιβολή του ανωτέρου φόρου υπολογίζεται ότι θα εισπραχθούν 10-12 εκ. δραχμές.

[Σημειώνεται ότι η εφημερίδα την εποχή εκείνη, ετιμάτο 1 δραχμή. Άρα χρησιμοποιώντας την αναλογία της αξίας της εφημερίδας ( 1 η 1,5 ευρώ σήμερα ), μπορούμε να πούμε ότι η αξία των 10-12 εκ. δραχμών τότε, σήμερα είναι : 10 - 18 εκ. ευρώ].

 



(εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, 3/1/1929).

………………………………………



Νωρίτερα ( Νοέμβριο του 1928 ) ο υφυπουργός του Ελ.Βενιζέλου, Δοξιάδης είχε αρχίσει να μελετά τις ξένες νομοθεσίες, περί φορολογίας των αγάμων.





(εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, 17/11/1928).

………………………………………



Στα προηγούμενα έτη, είχε διαρρεύσει στις εφημερίδες, ότι ο φόρος για άγαμους από 24 έως 40 ετών, θα ανέρχεται σε 3.000 δρχ. και για άγαμους άνω των 40 ετών σε 1.000 δρχ. [ Ποσά καθόλου ευκαταφρόνητα, για την εποχή εκείνη ]





(εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, 3/7/1926).


2) «Πρόσεξε γέρο γιατί θα σε ρίξω»
(Ο βουλευτής Ευστάθιος Κοκέβης απευθυνόμενος προς τον Πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη).

« Η ιδέα της φορολογίας ταύτης δεν είνε γέα παρ’ ημίν. Προ τριάκοντα και πλέον ετών [γύρω στο 1890] εισήχθησανεις την Βουλήν προτάσεις νόμου τοιαύτης φύσεως υπό του μακαρίτου βουλευτού Ευσταθίου Κοκέβη, όστις υπελόγιζε την αύξησιν των δημοσίων προσόδων εις πολλά εκατομμύρια εκ της φορολογίας ταύτης. Η φορολογία των αγάμων θα συνετέλει εις την εν τινι μέτρω αύξησιν των γάμων και κατ’ ακολουθίαν του πληθυσμού, οπωσδήποτε δε δι’ αυτής θα ηύξανον οι πόροι του Κράτους, οίτινες έπρεπε να ριφθώσιν εις τα παραγωγικά του προϋπολογισμού κεφάλαια. … Η φορολογία εξ’ άλλου των συχναζόντων εις ελευθέρους οίκους, είχεν ως σκοπόν διά των τοιούτων εισπράξεων την οργάνωσιν και επιτήρησιν αυτών, χάριν της κοινωνικής υγείας και παρακωλύσεως των μεταδοτικών νοσημάτων, τα οποία επιφέρουν τον εκφυλισμόν του ανθρωπίνου γένους.
……………………………………………
« Ότε ο Τρικούπης απέτυχε και μετ’ ολίγον απέθανεν εις τας Κάννας, ο Κοκέβης ηκολούθησε τον παλαιόν του φίλον Θεόδωρον Δεληγιάννην, μέχρι του 1903. Κατά το έτος τούτο, ότε ο Δεληγιάννης κατείχε την αρχήν, προεκλήθησαν πλείσται δυσαρέσκειαι και η πλειοψηφία του ήτο ασθενεστάτη…. [ Σε μια συνεδρίαση της Βουλής ] Ο Κακέβης, χαιρετών αυτόν, του είπε.

- Πρόσεξε γέρο, γιατί θα σε ρίξω.

[Μετά από λίγες ημέρες ο Δεληγιάννης έπεσε, μια εκ των αξιώσεων του Κοκέβη ήταν και η επιβολή του «φόρου αγάμων»]

… Ούτως αι προτάσεις του Κοκέβη δεν ήλθον ούτε εις συζήτησιν. Ιδού όμως, ότι μετά τριάκοντα και πλέον έτη αι θεωρίαι του μακαρίτη Κοκέβη ήρξαντο πραγματοποιούμεναι και μέγας κόσμος των αγάμων ευρίσκεται σήμερον εις συγκίνησιν.

Και να μου το ενθυμηθήτε, παρακαλώ ως τεθή εις φορολογίαν η αγαμία, οι άγαμοι θα πάθουν ότι τα σιγαρέττα. Εις πάσαν ανάγκην του δημοσίου ταμείου θα αυξάνεται ο φόρος».
 

 


(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 6-7-1926)


3) 1920: Ξαναρχίζουν οι σκέψεις για επιβολή φόρου αγάμων – Η δημοσιογραφική εκστρατεία του εκδότη Βλάσση Γαβριηλίδη.

«Ομάς βουλευτών θα προτείνη την φορολογίαν του αγάμου. Θα δικαιολογήση το φυσίγγιον της δυναμίτιδος, το οποίον θέτει εις την ελευθερίαν της αγαμίας, από δύο ισχυρούς λόγους. Το κράτος θέλει αύξησιν των προσόδων του, αλλά θέλει τοιαύτην και του πληθυσμού του. ….Πιθανόν να ενθυμείσθε την παταγώδη εκείνην δημοσιογραφικήν εκστρατεία του [Βλάσση Γαβριηλίδη – Εκδότης της «Ακρόπολις» ] : Τι της φυλάτε! Τας θυγατέρας σας δηλαδή, ώ Έλληνες. Εκδόσατε τας ταχέως εις γάμον! Περιορίσατε τας αξιώσεις σας, αποτανθήτο προς νέους υγιείς, εργατικούς και δόσατε τα κορίτσια σας, διά να σχηματισθούν ευτυχή ανδρογόνα, να αυξήση το κοινωνικόν σύνολον, να αποκτήση η πατρίς περισσοτέρους πολίτας, στρατιώτας. Τι τας φυλάτε, λοιπόν; Διά να τας κάμετε γεροντοκόρας; Δέσατε τας ευθύς! ….»

 


(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 15-4-1920)

 



4) Η Φορολογία των αγάμων στην Αγγλία.

«Τοιαύτη φορολογία υφίστατο εις την Αγγλίαν από του Μαΐου του 1695 μέχρι του Αυγούστου του 1706. Κατά την περίοδον εκείνην έκαστος άγαμος επλήρωνε φόρον αναλόγως της κοινωνικής θέσεως του. Ο φόρος εποίκιλλεν από 300 φράγκων διά τον δούκα μέχρις ενός σεληνίου διά τους κεινούς τω θνητών … » .

 


(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 5-4-1909)


5) Τα κυβερνητικά επιχειρήματα για την αναγκαιότητα επιβολής του φόρου.

« Πρέπει να καταλάβωμεν ότι δεν είνε δυνατόν να υπάρξη Κοινωνία, δεν είνε δυνατόν να ζήση ο επιστήμων ο βιομήχανος ο εργάτης μη κάμνων αυτός παιδιά αλλά περιμένων να κάμουν οι άλλοι. …. Εις την Ιταλίαν είσεπράχθησαν από τον φόρον των αγάμων τον οποίον ο κ. Μουσσολίνι αποκαλεί «κεφαλικόν φόρον » 106 εκατομμύρια λιρεττών …. ».

 


(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 17-11-1928)

 

6) Γιατί δεν πρέπει να φορολογηθούν οι άγαμες γυναίκες.

«Το ζήτημα της φορολογίας των κοριτσιών είνε και αυτό ζήτημα σοβαρόν το οποίον πρέπει να εξετάσωμεν. Διότι ένα κορίτσι δεν μένει άγαμον διότι αυτό το θέλει αλλά διότι δεν είνε εύκολον να εύρη σύζυγον. Πως θα το φορολογήσωμεν λοιπόν;»

 





(εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, 4/7/1926).

………………………………………


« Ποιος θα πληρώση λοιπόν; Αι γεροντοκόραι; Αλλά θα έχουν όλο το δικαίωμα να στραφούν προς τον σοφόν νομοθέτην του νέου φόρου και να του είπούν: Κύριε νομοθέτη, ημείς δεν αρνούμεθα να υπανδρευθώμεν, κάθε άλλο. Φέρτε μας ένα γαμβρόν ο οποίος να μας θέλη και να ειμπορή να μας ζήση και σας δεχόμεθα αυθημερόν ακόμη και ως κουμπάρον » .




(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 3-7-1926)
 

 


7) Τα επιχειρήματα των αγάμων.

«Μια φορολογία επί των αγάμων, όσον ασήμαντος και αν είνε θίγει την ελευθερίαν του πολίτου. …Πως θα επιβάλλεται λοιπόν, αγαπητέ κ. Δοξιάδη φόρον εις αυτόν των άνθρωπον, ο οποίος δεν έμεινεν άγαμος εξ’ υπαιτηότητός του; ….Μια φορολογία επί των αγάμων, θα είνε αρκετή να εξεγείρη σύμπασαν την πληττομένην μερίδα του λαού εις επανάστασιν » .

 




(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 17-9-1928 )

…………………………………………
 


« …Πολλοί μένουν άγαμοι λόγω της τραγικότητος των σημερινών συνθηκών του βίου, τας οποίας αυτό το Κράτος εδημιούργησεν. Εκτός εάν το Κράτος αναλάβη να προμηθεύση εις τους άγαμους… νύμφας με προίκαν. Διότι σήμερον άνευ προικός ο γάμος καταντά Ιερά Εξέτασις….. »

 





(εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, 28/11/1928).

 



8) Το αντεπιχείρημα των Εγγάμων ανδρών.

«Θα προτιμούσα να ήμουν άγαμος και να επλήρωνα τριπλούν φόρον. Ένα δηλαδή διά την μη απόκτησιν συζύγου και δυο διά την μη απόκτησιν πενθεράς …. ».
 

 




(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 22-9-1928 )



9) Εναλλακτική πρόταση για επιβολή φόρου πολυτέλειας επί των ειδών που αγοράζουν οι γυναίκες, η «τυφλοβδομάδα» και ο «φόρος της κουταμάρας».


«ΑΔΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ. …. Γιατί τι τα θέλετε, είνε παρατηρημένο στον κόσμον αυτόν πως εκείνοι που μόλις νοιώσουν τον εαυτό τους, τρώνε τα λύσσακά τους για να υπογυναικωθούνε. … .. Έπειτα εις το προκείμενον ζήτημα του γάμου, τον πρώτον ρόλον παίζει ο έρως. Λοιπόν όσον και αν έχη κανείς έρωτα προς την λογικήν, πρέπει να παραδεχθή πως ο έρως δεν έχει λογικήν. …. Στο τέλος την παθαίνουν και έρχεται η τυφλοβδομάδα χωρίς να το πολυκαταλάβουν…. Αυτές έπρεπε να πληρώσουν το φόρο, γιατί αυτές και μόνο φταίνε. …Έπρεπε λοιπόν μάλλον να φορολογηθούν όλες η γυναίκες και να πληρώνουν ένα ποσοστόν απάνω στα είδη της πολυτελείας που προμηθεύονται. Μα πάλι στο τέλος στο ίδιο θα καταλήξη. Πάλι εμείς οι άντρες θα τα πληρώνουμε, δηλαδή οι άντρες που έχουμε γυναίκες στην καμπούρα μας. Κι έτσι ο φόρος των αγάμων θα γινόταν φόρος των εγγάμων. Τι δικαιότερο; Μόνο εκείνοι που είχαν την ανοησία να μπλεχτούν από γυναίκες πρέπει να πληρώνουν τον φόρον της κουταμάρας των. Π.ΧΟΡΝ»

 


 


(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 7-1-1929 )


10) Η αναβολή (και εγκατάλειψη) επιβολής του φόρου των αγάμων.



(Εφημερίδα « ΕΜΠΡΟΣ» 13-4-1929)



Δημιουργία νέας κατηγορίας

Κατηγορίες προσωπικής βιβλίοθήκης