Καιρός για περισυλλογή...

Απόψεις

27 Ιανουάριος 2015
Taxheaven.gr

Καιρός για περισυλλογή

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής - φοροτεχνικός
Μέλος της επιστημονικής ομάδας του TAXHEAVEN

 

Ο καθένας από μας θα μπορούσε να γράψει ένα λιβελογράφημα μέσω του οποίου θα στηλιτεύει όλα όσα βιώνουμε στον επαγγελματικό μας χώρο. Είναι εύκολο για τον καθέναν να εξαπολύει καθημερινώς μύδρους στους ιθύνοντες. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε να ασκήσουμε το επάγγελμά μας είναι τέτοιες που ευνοούν την άσκηση κριτικής αφού τα λάθη, οι αδόκιμες προσπάθειες καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, η συνεχόμενη ταλαιπωρία που υφιστάμεθα και κυρίως η αντιμετώπισή μας από την πλευρά του υπ. Οικ. αποτελούν τους παράγοντες εκείνους που ξεχειλίζουν το ποτήρι της οργής ακόμη και του πιο μειλίχιου συναδέλφου. Σε προσωπικό επίπεδο έχω ασκήσει δριμεία κριτική πολλές φορές στις λανθασμένες κινήσεις της εκάστοτε ηγεσίας του υπ. Οικ. και συνάμα έχω καταγράψει με γλαφυρό τρόπο την καθημερινότητά μας. Βέβαια, δεν είμαι ο μόνος, αφού πλειάδα συναδέλφων έχει πράξει το ίδιο, τόσο σε ατομικό όσο σε συλλογικό επίπεδο. Άλλωστε, όλοι κωπηλατούμε αγόγγυστα εδώ και χρόνια στην ίδια γαλέρα οπότε γνωρίζουμε καλά τα πράγματα.

Τι να πρωτογράψει κανείς για την τρέχουσα καθημερινότητα ενός λογιστή; Τις ατελείωτες αποφάσεις που ξεφυτρώνουν σε ημερήσια βάση ή τους νόμους που ψηφίζονται με έντονους ρυθμούς; Τις συνεχόμενες αλλαγές που ξετινάζουν την οποιαδήποτε προσπάθεια προγραμματισμού εκ μέρους μας; Τις γεμάτες ασάφειες ή τις κακογραμμένες αποφάσεις που αναγκαζόμαστε να εφαρμόσουμε; Την ελλιπή πληροφόρηση για πολλά φλέγοντα θέματα; Την αβεβαιότητα που πηγάζει από το ασταθές φορολογικό τοπίο; Τις ατελείωτες ώρες μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών; Ο κατάλογος των ερωτημάτων είναι μακρύς και ταυτόχρονα γνωστός σε όλους εμάς που παλεύουμε να φέρουμε εις πέρας τον τεράστιο όγκο δουλειάς που εκόντες άκοντες έχουμε επωμιστεί. Αναφορικά με τον όγκο δουλειάς να τονίσω ότι πλέον ακόμη και λίγους πελάτες να έχουμε οι υποχρεώσεις μας έναντι αυτών πληθαίνουν καθημερινά, χωρίς φυσικά το ανάλογο αντίκρυσμα.

Επηρεασμένοι από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην εργασία μας, με νεύρα τεντωμένα από την ένταση και την κόπωση, συχνά βγάζουμε έντονο θυμό και αγανάκτηση και πολλές φορές αυτός ο θυμός ξεσπάει ακόμη και μεταξύ μας, δίνοντας έτσι την εντύπωση πως έχουμε αλλοτριωθεί. Οι συνθήκες αυτές ευθύνονται για το κακό «πρόσωπο» που δείχνουμε πολλές φορές με αποτέλεσμα να συμβαίνει το οξύμωρο φαινόμενο να αλληλοκατηγορούμαστε και να μεμψιμοιρούμε, αντί να εστιάσουμε στο στόχο χάνοντας τελικά την ουσία. Λόγω της απόγνωσης, της ταλαιπωρίας αλλά και της ψυχικής καταρράκωσης που έχουμε υποστεί γινόμαστε συχνά εριστικοί ακόμη και μεταξύ μας και επιπλέον αμφιταλαντευόμαστε ως προς τον τρόπο δράσης. Άλλωστε, πως να μείνει κάποιος ανεπηρέαστος όταν λειτουργεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη των υποχρεώσεων και των καταληκτικών ημερομηνιών.

Το ερώτημα που εγείρεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου είναι το ακόλουθο: Αρκεί μόνο η άσκηση κριτικής για τη βελτίωση όσων συμβαίνουν στα επαγγελματικά μας δρώμενα; Η δική μας προσπάθεια σταματά στην εκδήλωση μόνο της οργής μέσα από αρθρογραφία, μέσω των σχολίων σε ιστοσελίδες ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ., αφού οι μαζικές κινητοποιήσεις δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε σχέση με τον αριθμό των επαγγελματιών. Όμως, η ανάδειξη των προβλημάτων και η στηλίτευση των κακώς κειμένων αρκεί ή πρέπει να πλαισιωθεί με κάτι ακόμη; 

Δυστυχώς, όσο κι αν αυτό πονάει, η έλλειψη παιδείας στο χώρο μας είναι εμφανής σε κάθε έκφανση της επαγγελματικής μας δραστηριότητας. Πρέπει κάποια στιγμή να το παραδεχτούμε παρόλο που δεν μας κολακεύει καθόλου αυτό. Θεωρώ πολύ σημαντικό εφόδιο στον άνθρωπο να έχει παιδεία και λυπούμαι πολύ που διαπιστώνω καθημερινά την έλλειψή της στους ανθρώπους του κλάδου μας. Εξαιρέσεις υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν προφανώς, όμως ο κανόνας παραμένει ίδιος. Βέβαια, η παιδεία λείπει γενικώς από τον Έλληνα, ανεξαρτήτως ιδιότητας ή επαγγελματικής τάξης. Ο παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνης Ντέμης Ρούσσος που προχθές έφυγε επέκεινα του κόσμου τούτου, είχε πει κάποτε σε μία συνέντευξή του:

«Τι θα γίνει αυτή η χώρα; Και στη Γαλλία έχουμε αρπακτικά με μεγάλα στόματα και μεγάλα στομάχια. Στην περίπτωσή μας, είναι θέμα νοοτροπίας. Κι αυτή η νοοτροπία δημιουργήθηκε γιατί όλες οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύθηκαν ένα πράγμα στον Έλληνα, το γεγονός ότι δεν έχει παιδεία»


Αν με ρωτούσε κάποιος τι θα ζητούσα από τους συναδέλφους προκειμένου να αλλάξει σιγά σιγά ο χώρος μας, θα έλεγα να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, να κάνουμε αρχικά την αυτοκριτική μας και να κοιτάξουμε βαθειά μέσα μας. Όχι να επωμιστούμε τα λάθη άλλων, ούτε φυσικά να αυτομαστιγωθούμε δημοσίως στην πλ. Συντάγματος, αλλά να δούμε με νηφαλιότητα τις δικές μας λανθασμένες κινήσεις όσο καιρό ασκούμε το επάγγελμά μας. Γιατί είναι σίγουρο πως κάτι κάνουμε λάθος και επιπροσθέτως είναι δεδομένο ότι μάθαμε να δουλεύουμε με λάθος τρόπο και με λάθος νοοτροπία. Ουσιαστικά, δεν μας φταίνε μόνο οι εκάστοτε διοικούντες, αλλά έχουμε μερίδιο ευθύνης κι εμείς οι ίδιοι που τόσα χρόνια στρουθοκαμηλίζαμε. Μέσω της αυτοκριτικής θα εντοπίσουμε τα λάθη στα οποία έχουμε υποπέσει δρώντας όλα αυτά τα χρόνια μέσα σ΄αυτό το σαθρό φορολογικό γίγνεσθαι και θα προβούμε στις απαραίτητες κινήσεις που θα μας βοηθήσουν αφενός μεν, να εργαζόμαστε καλύτερα αφετέρου δε, να διεκδικήσουμε τα δίκαια αιτήματά μας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία της εσωτερικής κάθαρσης θα βρούμε το σωστό δρόμο για την επίτευξη των στόχων μας.

Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι, οι ατομικές προσπάθειες δεν αρκούν αν δεν οργανωθούν στη συνέχεια σε συλλογικό επίπεδο. Απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας των συλλογικών προσπαθειών είναι η μαζική συμμετοχή και η ενότητα. Γι΄αυτό και όλοι οι φορείς μιλούν για την ισχύ της ενότητας και τη δύναμη της συμμετοχής. Συνεπώς, μετά την κάθαρσή μας και την αλλαγή νοοτροπίας σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να ακολουθήσει η ενεργή συμμετοχή στις κοινές δράσεις. Μέσα από αυτή την πορεία θεωρώ ότι ο στόχος θα επιτευχθεί. Γιατί είναι γνωστό ότι όταν ανήκουμε σε μία ομάδα που έχει μία δεδομένη νοοτροπία και συγκεκριμένο τρόπο σκέψης σιγά σιγά κι εμείς θα ακολουθήσουμε τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης και στάσης έναντι των προβλημάτων.

Σε πείσμα πολλών, πιστεύω ακράδαντα πως έχουμε τα ψυχικά αποθέματα, τη θέληση και τη γνώση για να αλλάξουμε τα πράγματα, απλώς όλα αυτά τα συναισθήματα και η διάθεση για δράση βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και είναι καλά κρυμμένα βαθιά μέσα στη ψυχή μας. Χρειάζεται να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος έτσι ώστε αυτά να βγουν στην επιφάνεια. Ας μη ξεχνάμε ποτέ ότι αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά!