Ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί για 365 μέρες

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής - φοροτεχνικός
Μέλος της επιστημονικής ομάδας του TaxHeaven






Λίγες ώρες απομένουν ακόμη ώσπου ο γέρος, ρυτιδιασμένος και κουρασμένος χρόνος να παραδώσει τη σκυτάλη στον νέο, που περιμένει με ανυπομονησία στο κατώφλι για να συνεχίσει κι αυτός με τη σειρά του το αέναο ταξίδι. Κατά τη διάρκεια του έτους 2014 αντιμετωπίσαμε διάφορα προβλήματα και ομολογουμένως βιώσαμε για άλλη μία χρονιά τραγελαφικές στιγμές αναφορικά με τα επαγγελματικά μας δρώμενα. Η πίεση, η ανασφάλεια και το άγχος ήταν μόνιμοι συνοδοιπόροι μέσα στις μοναχικές και γεμάτες εμπόδια ατραπούς της καθημερινότητάς μας. Όμως, είδαμε και σημαντικές εξελίξεις που αφορούν στην άσκηση του επαγγέλματός μας οι οποίες παρά το γεγονός ότι είναι καινοφανείς, ίσως αποδειχθεί ότι κουβαλούν έναν νέο αέρα που ενδεχομένως θα αλλάξει τα δεδομένα στο χώρο μας προς το καλύτερο.

Στιγμές πικρίας, στενοχώριας, άγχους, εκνευρισμού, οργής, έντασης, κόπωσης, λύπης, εναλλάσσονταν με ελάχιστες ώρες χαλάρωσης, μικρές δόσεις χιούμορ, σκωπτικών σχολίων και έντονου αυτοσαρκασμού που έδιναν ένα διαφορετικό χρώμα στο μουντό τοπίο της δουλειάς μας. Ο χρόνος που διανύσαμε, μοιάζει σαν έναν καμβά πάνω στον οποίο κυριαρχούσε το γκρίζο χρώμα αλλά υπήρχαν και διάσπαρτες πινελιές από ζωηρά χρώματα που έδιναν έναν τόνο αισιοδοξίας.

Δουλεύοντας συχνά στα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, φέραμε τελικά εις πέρας όλο το φορτίο της εργασίας που εκόντες άκοντες επωμιστήκαμε. Αναλώνοντας τις περισσότερες ώρες του εικοσιτετράωρου σε θέματα εργασίας, απομακρυσμένοι απ΄ τους δικούς μας ανθρώπους, χειμαζόμενοι από διάφορα προβλήματα βρεθήκαμε μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις, εκεί όπου συχνά τα λόγια δεν επαρκούν για να περιγράψουν με γλαφυρότητα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.  Παρόλο που εργαζόμασταν υπό τέτοιες συνθήκες, είχαμε και κάποιους που μας παρότρυναν να δουλεύουμε και μεταμεσονύχτιες ώρες, μετά μάλιστα και την επίσημη καθιέρωση του θεσμού της «λευκής» νύχτας του υπ. Οικ. 

Διαμαρτυρηθήκαμε έντονα για τα πρόστιμα του νέου Κ.Φ.Δ.  κι έχοντας πάντα σκωπτική διάθεση, μιλήσαμε για το σύγγραμμα που έκανε θραύση με τίτλο «Ο θάνατος του λογιστάκου». Νιώσαμε στο πετσί μας το μαρτύριο της σταγόνας κατά την υποβολή των δηλώσεων, αναρωτηθήκαμε τι τέξεται η επιούσα και αναφερθήκαμε διεξοδικά στο κυνήγι των προθεσμιών.  Θέσαμε 21 ερωτήματα προς το υπ. Οικονομικών, προβληματιστήκαμε αναφορικά με την τήρηση του νόμου από πλευράς της ηγεσίας του υπ. Οικ. και σε μία προσπάθεια να φιλοσοφήσουμε μιλώντας αλληγορικά, αναφερθήκαμε στο μύθο του σπηλαίου. Με ύφος καυστικό προσπαθήσαμε να καταδείξουμε τη μετατροπή μας από λογιστές σε κλητήρες  και σχολιάζοντας κάποιες φορές τα θέματα της επικαιρότητας αναδείξαμε την Γκουέρνικα της ακίνητης περιουσίας, αλλά ταυτόχρονα δώσαμε και το στίγμα μας σχετικά με την καθιέρωση νέων υποχρεώσεων, τονίζοντας ότι η καθιέρωση των μηνιαίων συγκεντρωτικών καταστάσεων αποτελεί ένα μεγάλο βρόχο που μας πνίγει. Στηλιτεύσαμε τον εμπαιγμό που δεχθήκαμε, τονίσαμε κάποιες κατάφωρες αδικίες, αλλά συνάμα βρεθήκαμε και μπροστά στο δίλημμα να παραμείνουμε ικέτες ή ενεργοί διεκδικητές. Δυστυχώς, ήμασταν στη δυσάρεστη θέση να αποχαιρετίσουμε για πάντα συναδέλφους που έφυγαν επέκεινα του κόσμου τούτου! Γι΄αυτούς αφιερώσαμε δύο αράδες στον «άγνωστο» λογιστή. Εν ολίγοις περάσαμε ανάμεσα από συμπληγάδες, παλέψαμε με Λαιστρυγόνες, διαβήκαμε κακοτράχαλα μονοπάτια, αλλά συνάμα κυνηγήσαμε και χίμαιρες.

Αποτυπώναμε σχεδόν καθημερινά την υπάρχουσα κατάσταση και στηλιτεύαμε με κάθε πρόσφορο μέσο όλα τα κακώς κείμενα. Η κριτική μας αρκετές φορές ήταν δριμεία αφού οι συνθήκες ήταν τέτοιες που την ευνοούσαν. Η άσκηση κριτικής είναι απαραίτητη όταν οι καιροί το επιτρέπουν, όμως αυτή και μόνον αυτή δεν αρκεί για να φέρει αλλαγές στην επαγγελματική κονίστρα. Γιατί, ο ρεαλισμός και η ανάδειξη της πραγματικότητας είναι απαραίτητα στοιχεία για την περιγραφή μιας κατάστασης όμως, αν δεν συνδυαστούν με γενναίες ποσότητες δράσης, κινητικότητας και κατάθεσης προτάσεων, κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν από τους παρατηρητές απλά ως μεμψιμοιρία. Έτσι, αν παραμένουμε μόνο στη ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας, αν επαναπαυόμαστε μόνο στη συνεχόμενη άσκηση κριτικής χωρίς να αντιπροτείνουμε δίκαιες και σωστές λύσεις, αν δεν διεκδικήσουμε δυναμικά τα δίκαια αιτήματά μας, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να μοιάζουμε στους υπόλοιπους που βρίσκονται εκτός του χώρου μας, ως κήνσορες και τίποτα παραπάνω.  

Όντες εγκλωβισμένοι στον κυκεώνα του ευμετάβλητου φορολογικού τοπίου και των συνεχόμενων αλλαγών στα εργατικά και ασφαλιστικά νομοθετήματα, βυθιστήκαμε για μία ακόμη χρονιά στο τέλμα των υποχρεώσεων και των καταληκτικών ημερομηνιών. Παρασυρόμενοι από μία βίαιη περιδίνηση που μας τραβούσε με μανία προς τον πάτο, κάναμε απέλπιδες προσπάθειες να παραμείνουμε στην επιφάνεια για να πάρουμε ανάσα. Μια ανάσα που θα κρατούσε για λίγο μέχρι να βουτήξουμε και πάλι στο βυθό της πολυνομίας και της ανασφάλειας.

Επηρεασμένοι από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε καθημερινά στην εργασία μας, με νεύρα τεντωμένα από την ένταση και την κόπωση, συχνά βγάζαμε το θυμό και την αγανάκτησή μας ακόμη και μεταξύ μας, δίνοντας την εντύπωση πως έχουμε αλλοτριωθεί!

Όμως, εμείς οι λογιστές θεωρώ ότι κατά βάθος δεν είμαστε γκρινιάρηδες, ούτε αιθεροβάμονες, ούτε θέλουμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Οι συνθήκες είναι αυτές που ευθύνονται για το κακό «πρόσωπο» που δείχνουμε πολλές φορές. Άλλωστε, πως να μείνει κάποιος ανεπηρέαστος όταν λειτουργεί κάτω από τέτοιες συνθήκες. Σε πείσμα πολλών, πιστεύω ακράδαντα πως έχουμε τα ψυχικά αποθέματα, τη θέληση και τη γνώση για να αλλάξουμε τα πράγματα, απλώς όλα αυτά τα συναισθήματα και η διάθεση για δράση βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και είναι καλά κρυμμένα βαθιά μέσα στη ψυχή μας. Χρειάζεται να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος έτσι ώστε αυτά να βγουν στην επιφάνεια. Δεν πρέπει να δώσουμε τη χαρά στις απανταχού ιερεμιάδες να οδύρονται για την κατάστασή μας, αλλά φρονώ ότι οφείλουμε να προβούμε σε δράσεις, αφήνοντας στην άκρη τα λόγια. Καμία αλλαγή δεν έρχεται αβρόχοις ποσί, αυτό πρέπει να καταστεί σαφές. 

Τώρα που βρισκόμαστε μπροστά στο ξεκίνημα ενός καινούργιου χρόνου είναι καιρός να αναλογιστούμε πώς μπορούμε να αλλάξουμε την υφιστάμενη κατάσταση. Πρέπει να σκεφτούμε νηφάλια, να θέσουμε εφικτούς στόχους και να προσπαθήσουμε να τους υλοποιήσουμε με γοργούς ρυθμούς. Πρώτα απ΄όλα όμως πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να εντοπίσουμε τα λάθη στα οποία έχουμε υποπέσει δρώντας μέσα σ΄αυτό το σαθρό φορολογικό γίγνεσθαι και να προβούμε στις απαραίτητες κινήσεις που θα μας βοηθήσουν αφενός μεν, να εργαζόμαστε καλύτερα αφετέρου δε, να διεκδικήσουμε τα δίκαια αιτήματά μας. Μέσα από τη διαδικασία αυτή της εσωτερικής κάθαρσης θα βρούμε το σωστό δρόμο για την επίτευξη των στόχων μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι, οι συλλογικές προσπάθειες προκειμένου να είναι επιτυχημένες απαιτούν μαζική συμμετοχή και ενότητα. Γι΄αυτό και όλοι οι φορείς μιλούν για την ισχύ της ενότητας και τη δύναμη της συμμετοχής.

Ευελπιστώ ο νέος χρόνος να μας βρει υγιείς, γεμάτους αυτοπεποίθηση και έτοιμους για δράση που θα οδηγήσει στην υλοποίηση των στόχων μας. Βέβαια, πρέπει να προσπαθήσουμε να δώσουμε χρόνο και στους εαυτούς μας αλλά να κάνουμε πράξη και όσα ονειρευτήκαμε. Όπως έχω ξαναγράψει, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε τίποτε δεν μας ανήκει πλέον ως ιδιοκτησία εκτός από το χιούμορ και τα όνειρά μας. Από τη δική μου πλευρά θα προσπαθήσω και το έτος 2015 να καταγράφω τους προβληματισμούς μου μέσα από την αρθρογραφία και την ανταλλαγή απόψεων με όλους εσάς.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια όλους εσάς που εμπιστεύεστε την ενημέρωσή σας στον κόμβο μας και δείχνετε εμπράκτως την συμπάθειά σας στα πρόσωπά μας. Όμως, θέλω ιδιαιτέρως να ευχαριστήσω τους συνοδοιπόρους μου στο TAXHEAVEN, Κώστα Κουλογιάννη και Δημήτρη Καρποδίνη για το όμορφο αυτό ταξίδι που διαρκεί τόσα χρόνια, ευχόμενος να συνεχιστεί για πολύ ακόμη αυτή η φιλιά και η αγαστή συνεργασία. Επίσης, να ευχαριστήσω και τους υπόλοιπους επιστημονικούς συνεργάτες του κόμβου (Κων. Νιφορόπουλο, Γιωγ. Χριστόπουλο, Νικ. Μπόνη) για την αμέριστη βοήθειά τους και τη συνδρομή τους στην υλοποίηση όσων περνούν απ΄το μυαλό μας, καθώς και όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες που εργάζονται σε μας για την προσπάθεια και το φιλότιμο που επιδεικνύουν καθημερινά. 

Εύχομαι καλή χρονιά σε όλες και όλους τους συναδέλφους. 

Υποσημείωση:

[1] Το σκίτσο είναι του μεγάλου σκιτσογράφου ΚΥΡ. Η δική μου παρέμβαση αφορά μόνο στα κείμενα του συγκεκριμένου σκίτσου.