Ετοιμάζεται νόμος κατά της «μαύρης εργασίας»
Εργατικά - Ασφαλιστικά
25 Οκτώβριος 2009
Σε 4 άξονες τα αιτήματα που θα θέσουν τα συνδικάτα για την επαναρύθμιση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων
Taxheaven.gr
Ετοιμάζεται νόμος κατά της «μαύρης εργασίας»
Σε 4 άξονες τα αιτήματα που θα θέσουν τα συνδικάτα για την επαναρύθμιση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων
«Νέα τάξη» στις «γκρίζες» ζώνες της αγοράς εργασίας, όπου απασχολούνται 1.020.000 εργαζόμενοι, υπόσχεται να βάλει στο πρώτο εξάμηνο του 2010 η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Υπό την πίεση και των συνδικάτων (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) που ζητούν άμεση νομοθετική επαναρύθμιση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων αλλά και την επιβολή φόρου στις? απολύσεις.
«Τα Stage είναι μόνο η? κορυφή του παγόβουνου, ένα μικρό κομμάτι της εργασιακής ζούγκλας που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια με σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Ι. Παναγόπουλος. Ο ίδιος προαναγγέλλει ότι η ΓΣΣΕ θα προσέλθει στο τραπέζι του διαλόγου με αιχμή τις επισφαλείς εργασιακές σχέσεις (που με την επίκληση της οικονομικής κρίσης επεκτάθηκαν) και με γνώμονα να γίνει μια «νέα ρύθμιση» που θα προστατεύει αποτελεσματικότερα την απασχόληση και τους άνεργους και, παράλληλα, θα δημιουργεί συνθήκες για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην τρέχουσα δυσμενή οικονομική συγκυρία. «Δεν μπορεί να? ανθούν στο Δημόσιο εργασιακές σχέσεις με τη μορφή είτε της μερικής απασχόλησης είτε των συμβάσεων έργου», επισημαίνει και ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπ. Παπασπύρος, χαρακτηρίζοντας ως «πολύ κακό πρότυπο για τον ιδιωτικό τομέα το γεγονός ότι το Δημόσιο ασκεί τις πολιτικές του αξιοποιώντας περισσότερους από 100.000 «ευέλικτα» απασχολούμενους».
«Μέσα σε συνθήκες κρίσης, τα βήματα που θα γίνουν πρέπει να είναι μετρημένα και πολύ προσεκτικά ώστε να μην επιβαρυνθούν περαιτέρω οι επιχειρήσεις οι οποίες περνούν δύσκολες εποχές», προειδοποιεί, ωστόσο, ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδος Δημ. Ασημακόπουλος. «Αυτό που προέχει είναι να ληφθούν μέτρα ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας ανασφάλιστος εργαζόμενος». Αυτοσυγκράτηση συνιστούν και οι εκπρόσωποι των άλλων δύο εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ), προειδοποιώντας ότι «δεν μπορεί να τεθεί σε διάλογο κανένα μέτρο - νέα ρύθμιση στις εργασιακές σχέσεις που θα αυξάνει τα κόστη εργασίας, όπως για παράδειγμα η μείωση του χρόνου εργασίας».
Τα αιτήματα
Τα αιτήματα τα οποία έχουν αποφασίσει να θέσουν στο τραπέζι του διαλόγου τα συνδικάτα, προ(σ)καλώντας τόσο τις εργοδοτικές οργανώσεις όσο και την κυβέρνηση να απαντήσουν, κινούνται σε τέσσερις βασικούς άξονες:
1. Για την προστασία της εργασίας ζητούνται:
Κατάργηση του φαινομένου συνύπαρξης προσωπικού με σχέσεις δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου στον ίδιο εργασιακό χώρο, των διαφοροποιήσεων ανάμεσα σε νεοπροσλαμβανόμενους και στο υφιστάμενο προσωπικό, και την καθιέρωση αξιοκρατικού πλαισίου λειτουργίας στο δημόσιο τομέα με καταπολέμηση των πελατειακών σχέσεων σε όλο το φάσμα της ιεραρχικής δομής και λειτουργίας των υπηρεσιών.
Επαναπροσδιορισμός της έννοιας της εξαρτημένης σχέσης εργασίας με κριτήρια την αποκλειστικότητα της απασχόλησης υπέρ συγκεκριμένου εργοδότη, το κύριο εισόδημα κ.α.
Αιτιολογία του έκτακτου χαρακτήρα της προσωρινής απασχόλησης, μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου εφόσον από τη φύση τους δεν αφορούν σε προσωρινή εργασία αλλά καλύπτουν πάγιες ανάγκες.
Ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου της εργατικής νομοθεσίας με σύγχρονες τεχνικές και ηλεκτρονικές μεθόδους και σε συνεργασία με τους άλλους μηχανισμούς ελέγχου (ΙΚΑ, ΟΑΕΔ, ΔΟΥ, υπουργείο Εσωτερικών για τις άδειες αλλοδαπών) και αυστηριοποίηση των επιβαλλόμενων ποινών.
Κατάργηση του νόμου για τις ευέλικτες διευθετήσεις του ωραρίου εργασίας, τη μείωση του κόστους της υπερεργασίας και των υπερωριών, και τη μείωση στις 38 ώρες του συμβατικού εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας.
Αιτιολόγηση των απολύσεων για όλες τις συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα.
Αναγνώριση του δικαιώματος στην αποζημίωση για κάθε μορφή καταγγελίας συμβάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της οικειοθελούς αποχώρησης του εργαζόμενου.
Αρση της διάκρισης στην αποζημίωση απόλυσης μεταξύ εργατών και υπαλλήλων και εξομοίωση με τους όρους των υπαλλήλων.
Επέκταση του θεσμού των ομαδικών απολύσεων για τις επιχειρήσεις άνω των πέντε εργαζομένων λόγω κυριαρχίας των μικρών επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία.
Επιβολή «φόρου απολύσεων» στις επιχειρήσεις που μετεγκαθίστανται σε άλλες χώρες για την αναζήτηση χαμηλότερου κόστους εργασίας, αλλά με την απόφασή τους προκαλούν κοινωνικό κόστος. Επιβολή αντίστοιχου φόρου και στις περιπτώσεις απολύσεων που ακολουθούν τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις.
2. Για τον περιορισμό των «ευέλικτων» μορφών εργασίας τίθενται κατά προτεραιότητα τα αιτήματα:
Να θεσπιστεί ανώτατο ποσοστό ευέλικτης εργασίας, ανά επιχείρηση, στο 15%, με στόχο την αποτροπή της καταχρηστικής επιβολής της σε βάρος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης.
Να οριστεί κατώτατο όριο εργάσιμου χρόνου για τους μερικώς απασχολούμενους στις 20 ώρες την εβδομάδα, προσαυξημένο ωρομίσθιο κατά 25% για την παροχή μιας στοιχειώδους αμοιβής από την εργασία τους, όπως και για την υπερωριακή απασχόλησή τους.
Να προβλεφθεί η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ του «ενοικιαζόμενου» εργαζόμενου ανάμεσα στο καθεστώς του άμεσου και του έμμεσου εργοδότη και της ίσης μεταχείρισης ανάμεσα στο μόνιμο και ενοικιαζόμενο προσωπικό του έμμεσου εργοδότη. Απαγόρευση του φαινομένου του αυτοδανεισμού με τη χρήση του ίδιου προσωπικού από τον έμμεσο εργοδότη και την αλλαγή άμεσων εργοδοτών.
Να ισχύει η αρχή της ίσης μεταχείρισης απέναντι στο προσωπικό των εργολάβων με βάση τις κλαδικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας που αφορούν στις ίδιες ειδικότητες.
3. Για την αποτελεσματικότερη στήριξη των ανέργων ζητείται η καταβολή του επιδόματος ανεργίας να γίνεται χωρίς περιορισμούς ως προς το χρόνο απασχόλησης πριν από την απόλυση, η αύξηση του επιδόματος στο 80% του κατώτατου μισθού, η καταβολή επιδόματος και σε περίπτωση παραίτησης, καθώς και η επέκταση του επιδόματος για κάλυψη των μακροχρόνια ανέργων (πέντε χρόνια).
4. Για την ενίσχυση της συλλογικής εκπροσώπησης και διαπραγμάτευσης να καθιερωθούν μορφές εκπροσώπησης των εργαζομένων στις επιχειρήσεις άνω των 5 εργαζομένων, στις επιχειρήσεις που δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση και απασχολούν περισσότερους από 5 εργαζόμενους και να αναγνωριστούν οι θεσμοί των συμβουλίων των εργαζομένων και της συνδικαλιστικής εκπροσώπησής τους σε επίπεδο ομίλων επιχειρήσεων, όπως και σε ενιαίους γεωγραφικούς χώρους σύνθετης πολυκλαδικής και οικονομικής δραστηριότητας (π.χ. αεροδρόμια, πολυχώροι εμπορικών δραστηριοτήτων).
Πηγή Ημερησία