Τα ΔΛΠ και οι (άχρηστες) τριμηνιαίες αποτιμήσεις κυκλοφορούντος ενεργητικού

Αναδημοσιεύουμε εδώ το ενδιαφέρον άρθρο της ΕΝ.ΕΙΣ.ΕΤ.


Από καιρό, σε όλη την Ευρώπη, οι Ενώσεις Τραπεζών καθώς και οι Ενώσεις Εισηγμένων διαμαρτύρονται για ορισμένες προβλέψεις των ΔΛΠ και ΔΠΧΠ.  (Όλα τα Ελληνικά και αγγλικά ακρωνύμια παρουσιάζονται σε χωριστό κεφάλαιο της ιστοσελίδας μας: http://www.eneiset.gr/page/default.asp?la=1&id=1098).  Τρία είναι τα βασικότερα σημεία των διαμαρτυριών μας.  

Πρώτο θέμα είναι η μη αντιπροσωπευτική σύνθεση των επιτροπών που καθόρισαν στο εν Λονδίνο IASB τα πρότυπα που υιοθετήθηκαν: πολλοί ορκωτοί, ελάχιστοι λογιστές και οικονομικοί διευθυντές.  Αποτέλεσμα ήταν να υπερισχύσει η θεωρία της κοινής λογικής.  ΓιΆ αυτό βγήκαν πρότυπα λανθασμένα και εν πολλοίς ανεφάρμοστα…

Ένα από αυτά ήταν και το πρότυπο που καθορίζει την επιλεγόμενη αρχή του “fair value” επίσης γνωστή και ως “mark to market”.  Ο Πρόεδρος του IASB, Sir David Tweedie υπoστήριξε ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέδειξε πολύ θάρρος όταν υιοθέτησε τα ΔΛΠ/ΔΠΧΠ αγνοώντας τον αντίκτυπο της απόφασής της».  Δυστυχώς, φρονούμε ότι η άγνοια ήταν πολλαπλάσια του θάρρους.  Και δικαίως ο Πρόεδρος της Γαλλίας Nicolas Sarkozy υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να κρατάμε τους ισολογισμούς των τραπεζών μας σε ομηρία των «σπεκουλαδόρων».  Και ο δικός μας ΥΠΟΙΟ, κ. Αλογοσκούφης, μετά την τελευταία σύνοδο του ECOFIN είχε μιλήσει για ελαστικότερη εφαρμογή της τιμολόγησης στις τρέχουσες τιμές αγοράς.  Μπορούμε λοιπόν να αναμείνουμε αλλαγές.

Δεύτερο θέμα είναι η δημιουργία άτεγκτων προτύπων καθολικής ισχύος.   Αυτό που οι εγγλέζοι απoκάλεσαν “one size fits all”.  Είτε για πολυεθνική εταιρεία ενεργό σε διάφορες χώρες, με πολλές θυγατρικές και κύκλο εργασιών εκφραζόμενο σε δισεκατομμύρια,  είτε για μια σκέτη εταιρεία χωρίς θυγατρικές και με τζίρο ελάχιστων εκατομμυρίων.  Με καθυστέρηση ετών, το IASB αποφάσισε επιτέλους να δημιουργήσει απλούστερα πρότυπα για τις μικρότερες επιχειρήσεις.  Αφού όμως ταλαιπώρησε άσκοπα μερικές χιλιάδες λογιστών και εταιρειών σε όλη την Ευρώπη.

Τρίτο θέμα που προβλήθηκε πολύ λόγω της κρίσης της Αμερικής και της Ευρώπης (όχι όμως και της Ελλάδας) ήταν η ανά τρίμηνο αποτίμηση των περιουσιακών τους στοιχείων.  Γράψαμε πιο πάνω για την αρχή του “fair value” επίσης γνωστή και ως “mark to market”.  Υποστηρίζουμε λοιπόν ότι η κρίση δεν είναι της Ελλάδας.  Αλλα είναι τα κυριότερα προβλήματα μας.  Ειδικότερα όμως η ανά τρίμηνο αποτίμηση της περιουσίας των εταιρειών ήταν πρόβλημα και για εμάς.  Καταρχήν, τα τρίμηνα είναι περιττή Ελληνική «πατέντα» που δεν ενημερώνει και ιδιαίτερα το επενδυτικό κοινό, ενώ αποτελεί ένα ακόμη έναυσμα δράσης για «σπεκουλαδόρους».  Πρέπει να καταργηθούν.  Η αποτίμηση σε τιμές αγοράς αποτελεί πρόβλημα όταν δεν υπάρχει αγορά.  Ήδη το IASB αναζητεί λύση στην μέθοδο αποτίμησης κυκλοφορούντος χρηματο-οικονομικού ενεργητικού όταν δεν υπάρχει ζήτηση για αυτό.  Με άλλα λόγια, αναζητείται ένα “patch”, όπως το αποκαλούν στην δική τους αργκό οι εταιρείες λογισμικού∙ “μπάλωμα” θα ήταν η ορθότερη απόδοση στα Ελληνικά...  Ενώ θα έπρεπε να καταργηθούν οι θεωρίες για τις ανατιμήσεις αυτές και να πάμε σε επαναχρησιμοποίηση του κόστους κτήσης.  Τότε βέβαια θα προσθέταμε ειδικό κεφάλαιο ελέγχου του ρίσκου που αντιπροσωπεύει το κυκλοφοριακό ενεργητικό μιας εταιρείας  στις ελεγκτικές διαδικασίες.

Πρόβλημα όμως δημιουργείται και όταν υπάρχει ζωηρή αγορά που ωθείται στο να γίνει φούσκα.  Φυσικά η ζωηράδα διογκώνει τις αποτιμήσεις των περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών.  Αυτήν εκμεταλλεύτηκαν τα διάφορα “golden boys” της Wall Street για να φουσκώσουν και αυτά τις δικές τους αμοιβές.  Και ομολογουμένως η απληστία τους, ιδίως των αμερικανών, ήταν και αποφασιστικός παράγων στην δημιουργία της κρίσης που περνάμε στο διεθνές επίπεδο.

Όσο για εμάς, νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επιδείξει πολύ περισσότερη γνώση αυτή την φορά.  Θάρρος στηριγμένο στην άγνοια ταιριάζει περισσότερο σε ταύρο εν υαλοπωλείο.  Πρέπει επιτέλους να τιθασευτούν όλες αυτές οι διεθνείς γραφειοκρατίες, των οποίων σκοπός είναι η αναπαραγωγή τους:  δημιουργούν συνέχεια νέες απαιτήσεις για νέους οργανισμούς, με νέες οργανικές θέσεις σε νέες πρωτεύουσες σαν την Μαδρίτη ή το Παρίσι, και όχι φυσικά το όποιο… Αγρίνιο!  Οι απαιτήσεις των γραφειοκρατιών απαιτούν ταξίδια για συσκέψεις σε εξωτικά μέρη και άλλα πολλά ανάλογα.  Η ιστορία μάς διδάσκει ότι όταν ο Οκταβιανός έγινε Αύγουστος, ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης, είχε στην πρωτεύουσα του μόλις 130 δημοσίους υπαλλήλους για να διευθύνει την αυτοκρατορία του.  Αιώνες μετά, όταν άρχισε η αποσύνθεση, οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ρώμη είχαν γίνει 30.000!

Όταν συστήνουμε στην κυβέρνηση να μας ρωτά, όλους εμάς τους φορείς, είναι ακριβώς για να προλαβαίνουμε τέτοιου είδους παρεκτροπές από ένα κακοσχεδιασμένο (πάλι από διεθνείς γραφειοκράτες) σύστημα προτού... αφηνιάσει.  Οι διεθνείς γραφειοκράτες δεν είναι Έλληνες ενώ η κυβέρνησή μας είναι, σαν και εμάς, και μαζί θέλουμε την ίδια Ελλάδα καλύτερη για όλους μας.