Οχι καταχρηστική επιβολή διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου

Την πρόνοια της ευρωπαϊκής νομοθεσίας ότι «οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου αποτελούν τη γενική μορφή των σχέσεων εργασίας» και ότι ως εκ τούτου θα πρέπει να αποφεύγεται η καταχρηστική επιβολή στους εργαζομένους διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, υπενθυμίζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εις απάντησιν προδικαστικού ερωτήματος του μονομελούς πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, στο οποίο έχουν προσφύγει εργαζόμενοι στον ΕΛΟΓ με επικεφαλής τον Κ. Αδενέλερ, των οποίων οι συμβάσεις ανήκαν, ακριβώς, στην κατηγορία αυτή και έληξαν χωρίς να ανανεωθούν.

Η συγκεκριμένη υπόθεση κατά βάση αφορά τον παλαιό «νόμο Ρέππα» του 2003 (που υιοθετήθηκε δύο χρόνια μετά την εκπνοή της προθεσμίας που είχε τεθεί από ευρωπαϊκής πλευράς), που έχει εν τω μεταξύ ξεπερασθεί και, όπως σημειώνει το Δικαστήριο, προέβλεπε για τον μεν ιδιωτικό τομέα ότι «διαδοχικές συμβάσεις» ήταν μόνον εκείνες που ανανεώνονταν εντός το πολύ είκοσι ημερών από την εκπνοή τους, για τον δε δημόσιο τομέα ότι απαγορευόταν απολύτως η μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου.

Αμφότερα το Δικαστήριο τα θεωρεί εκτός λογικής της οδηγίας 1999/70 που αφορά η υπόθεση και επισημαίνει ότι μοναδική εξαίρεση στη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου είναι «η ύπαρξη συγκεκριμένων στοιχείων που άπτονται, μεταξύ άλλων, της σχετικής δραστηριότητας και των συνθηκών ασκήσεώς της». Διαφορετικά χάνεται «το ευεργέτημα της προστασίας των εργαζομένων που επιδιώκει η οδηγία και η συμφωνία-πλαίσιο», ενώ καθίσταται δυνατή και «η καταχρηστική χρησιμοποίηση τέτοιων σχέσεων εργασίας από τους εργοδότες»…

Πηγή Καθημερινή