ΣτΕ 2776/2014 ΣτΕ 2776/2014

ΣτΕ 2776/2014

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Β`
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 4 Ιουνίου 2014, με την εξής σύνθεση: Ε. Γαλανού, Αντιπρόεδρος, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Ε. Νίκα, Εμμ. Κουσιουρής, Σύμβουλοι, Αγ. Σδράκα, Ειρ. Σταυρουλάκη, Πάρεδροι. Γραμματέας η Α. Ζυγουρίτσα.
Για να δικάσει την από 20 Φεβρουαρίου 2012 αίτηση:
του Διευθυντή Ζ` Τελωνείου Ελευθέρων Τελωνειακών Συγκροτημάτων Πειραιά και ήδη Προϊσταμένου Δ` Τ.Ε.Σ. Πειραιά, ο οποίος παρέστη με τον Πολυχρόνη Καραστεργίου, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
κατά της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία ................... και το διακριτικό τίτλο ................... και ήδη μετονομασθείσα σε ..................., που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής (............. και .............), η οποία παρέστη με τον δικηγόρο Νικόλαο Σταθόπουλο (Α.Μ. 23114), που τον διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο.
Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Προϊστάμενος επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ’ αριθμ. 1025/2011 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Συμβούλου Ε. Νίκα.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον αντιπρόσωπο του αναιρεσείοντος Προϊσταμένου, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον πληρεξούσιο της αναιρεσίβλητης εταιρείας, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο

1. Eπειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως δεν απαιτείται καταβολή παραβόλου.

2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η αναίρεση της υπ’ αριθμ. 1025/2011 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, με την οποία απορρίφθηκε έφεση του Δημοσίου κατά της υπ’ αριθμ. 1618/2006 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς. Με την τελευταία αυτή απόφαση έγινε δεκτή προσφυγή της αναιρεσίβλητης εταιρίας και α) ακυρώθηκε η υπ’ αριθμ. 41/99/Β/2001 καταλογιστική πράξη του Διευθυντή του Ζ` Τελωνείου Ελευθέρων Τελωνειακών Συγκροτημάτων (ΤΕΤΣ) Πειραιά, κατά το μέρος αυτής με το οποίο η εν λόγω εταιρία κηρύχθηκε αλληλεγγύως υπόχρεη, ως αστικώς συνυπεύθυνη με τους κυρίως συνυπαιτίους λαθρεμπορικών παραβάσεων για την καταβολή ποσού 178.623,78 ευρώ, το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο των πολλαπλών τελών ύψους 52.170.900 δραχμών (153.106,10 ευρώ), που επιβλήθηκαν εις βάρος των ανωτέρω, και των διαφυγόντων δασμών και λοιπών φόρων, ύψους 8.695.150 δραχμών (25.517,68 ευρώ), που καταλογίσθηκαν εις βάρος των ιδίων προσώπων.

3. Επειδή, με το άρθρο 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010 (ΦΕΚ Α` 213), αντικαταστάθηκαν οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 53 του π.δ. 18/1989 (ΦΕΚ Α` 8) ως εξής: «3. Η αίτηση αναιρέσεως επιτρέπεται μόνον όταν προβάλλεται από τον διάδικο με συγκεκριμένους ισχυρισμούς που περιέχονται στο εισαγωγικό δικόγραφο ότι δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή ότι υπάρχει αντίθεση της προσβαλλομένης αποφάσεως προς τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή άλλου ανωτάτου δικαστηρίου είτε προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου. 4. Δεν επιτρέπεται η άσκηση αίτησης αναιρέσεως όταν το ποσό της διαφοράς που άγεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι κατώτερο από σαράντα χιλιάδες ευρώ… Προκειμένου για διαφορές από ασφαλιστικές εισφορές, φόρους, δασμούς, τέλη και συναφή δικαιώματα, πρόστιμα και λοιπές κυρώσεις, ως ποσό της διαφοράς νοείται το ποσό εισφοράς, φόρου κ.λπ., χωρίς προσαυξήσεις και πρόσθετους φόρους που αμφισβητείται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας…». Eπομένως, προκειμένου να ασκηθεί παραδεκτώς αίτηση αναιρέσεως, απαιτείται σωρευτικώς αφ’ ενός μεν το ποσό της διαφοράς να υπερβαίνει τις 40.000 ευρώ, αφ’ ετέρου δε με το εισαγωγικό δικόγραφο να προβάλλονται ισχυρισμοί με το περιεχόμενο του άρθρου 12 του ν. 3900/2010.

4. Επειδή, με την κρινομένη αίτηση, κατατεθείσα μετά την θέση σε ισχύ του ν. 3900/2010, άγεται ενώπιον του Δικαστηρίου διαφορά ποσού που, όπως προκύπτει από το, επισυναπτόμενο στο αναιρετήριο δικόγραφο, σημείωμα της φορολογικής αρχής, ανέρχεται σε 178.623,78 ευρώ, ήτοι υπερβαίνει το ποσό των 40.000 ευρώ, περαιτέρω δε τίθεται από μέρους του αναιρεσείοντος Ελληνικού Δημοσίου το ζήτημα της ερμηνείας των διατάξεων των άρθρων 1, 2 παρ. 6, 4 παρ. 3 και 5 του ν. 2166/1993 και, ειδικότερα, όπως διατυπώνεται στο δικόγραφο της αιτήσεως, το ζήτημα εάν η μεταβίβαση της περιουσίας του εγκατεστημένου στην Ελλάδα υποκαταστήματος αλλοδαπής εταιρίας ανήκει στις περιπτώσεις εκείνες μεταβιβάσεως που ρητώς εξομοιώνονται από τις ανωτέρω διατάξεις "με καθολική ή οιονεί καθολική διαδοχή", για το οποίο ερμηνευτικό ζήτημα δεν υφίσταται νομολογία του Δικαστηρίου, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από το αναιρεσείον. Συνεπώς, παραδεκτώς από την άποψη συνδρομής των προϋποθέσεων που τίθενται στις παρ. 3 και 4 του άρθρου 53 του π.δ. 18/1989, όπως ήδη ισχύουν, προβάλλεται ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, που πλήττει την σχετική με το ως άνω ζήτημα κρίση του δικάσαντος διοικητικού εφετείου.

5. Επειδή, με τις διατάξεις των άρθρων 1 έως 5 του ν. 2166/1993 «Κίνητρα ανάπτυξης επιχειρήσεων, διαρρυθμίσεις στην έμμεση και άμεση φορολογία και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α` 137), και με σκοπό, σύμφωνα με την οικεία εισηγητική έκθεση, την ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την δημιουργία στην χώρα ισχυρών οικονομικών μονάδων δημιουργήθηκε ένα καινούργιο θεσμικό πλαίσιο για την διευκόλυνση των επιχειρήσεων που θέλουν να συγχωνευθούν ή να μετατραπούν σε ανώνυμη εταιρία ή εταιρία περιορισμένης ευθύνης. Ειδικότερα, ο αναπτυξιακός αυτός νόμος καθιέρωσε μια απλουστευμένη διαδικασία μετασχηματισμών των επιχειρήσεων πέραν των προβλέψεων του κ.ν. 2190/1920, αίροντας παράλληλα φορολογικές επιβαρύνσεις που καθιστούσαν δυσχερείς τους εν λόγω μετασχηματισμούς, ως εξής: στο άρθρο 1 του νόμου, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 7 του ν. 2386/1996 (ΦΕΚ Α` 43), ορίζεται ότι: «1. Οι διατάξεις των άρθρων 1 έως και 5 του παρόντος εφαρμόζονται στις ακόλουθες περιπτώσεις: α. Μετατροπής ή συγχώνευσης επιχειρήσεων εγκατεστημένων στην Ελλάδα οιασδήποτε μορφής, σε ημεδαπή ανώνυμη εταιρία ή εταιρία περιορισμένης ευθύνης. β. Απορροφήσεως επιχειρήσεων οιασδήποτε μορφής από υφιστάμενη ημεδαπή ανώνυμη εταιρία ή εταιρία περιορισμένης ευθύνης. γ. Συγχωνεύσεως ανώνυμων εταιριών κατά την έννοια των άρθρων 68 παρ. 1 και 79 του κ.ν. 2190/1920 δ. Διάσπασης ανωνύμων εταιριών κατά την έννοια του άρθρου 81 παράγραφος 1 του κ.ν. 2190/1920 (ΦΕΚ 144 Α`), με την προϋπόθεση ότι οι διασπώμενες απορροφούνται από υφιστάμενες ανώνυμες εταιρίες. ε. Εισφοράς από λειτουργούσα επιχείρηση ενός ή περισσότερων κλάδων ή τμημάτων της σε λειτουργούσα ανώνυμη εταιρία. Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου η εταιρία που προκύπτει από το μετασχηματισμό θα αναφέρεται κατωτέρω ως "νέα εταιρία". 2. …», στο άρθρο 2 προβλέπεται ότι «1. Ο κατά τις διατάξεις του προηγούμενου άρθρου μετασχηματισμός, πραγματοποιείται κατά παρέκκλιση των διατάξεων του κ.ν. 2190/1920 και ν. 3190/1955 με ενοποίηση των στοιχειών ενεργητικού και παθητικού των μετασχηματιζόμενων επιχειρήσεων, όπως αυτά εμφανίζονται σε ισολογισμούς αυτών συντασσόμενους για το σκοπό του μετασχηματισμού και μεταφέρονται ως στοιχεία του ισολογισμού της νέας εταιρίας. 2. Ως εισφερόμενο κεφάλαιο θεωρείται το εταιρικό ή μετοχικό κεφάλαιο της μετασχηματιζόμενης ή το άθροισμα αυτών των κεφαλαίων των μετασχηματιζόμενων επιχειρήσεων. 3. … 6. Ολες οι πράξεις, που διενεργούνται από τις μετασχηματιζόμενες επιχειρήσεις μετά την ημερομηνία του ισολογισμού μετασχηματισμού, θεωρούνται ως διενεργηθείσες για λογαριασμό της νέας εταιρίας και τα ποσά αυτών μεταφέρονται με συγκεντρωτική εγγραφή στα βιβλία της», στο άρθρο 3 εξειδικεύονται οι χορηγούμενες φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις και στο άρθρο 5 ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι: «1. Κατά την εφαρμογή του παρόντος νόμου δεν θίγονται οι διατάξεις: α)… και β) των παραγρ. 2, 3, και 4 του άρθρου 8, του άρθρου 9 και των άρθρων 69 έως 89 του κ.ν. 2190/1920 «περί ανωνύμων εταιριών», όπως ισχύουν, πλην των περιπτώσεων που ορίζονται ειδικά με τις διατάξεις του παρόντος».

6. Επειδή, από τις προπαρατεθείσες διατάξεις συνάγεται ότι ο νομοθέτης κατά τον προσδιορισμό των οικονομικών φορέων, των οποίων τους μετασχηματισμούς επιδιώκει να διευκολύνει με την εξάλειψη των χρονοβόρων διαδικασιών και την χορήγηση φορολογικών απαλλαγών, επέλεξε την χρήση της εννοίας της “επιχειρήσεως” και δεν περιορίσθηκε στις έννοιες της “ανώνυμης εταιρίας” και της “εταιρίας περιορισμένης ευθύνης”, των οποίων πάντως επίσης γίνεται χρήση. Η έννοια της “επιχειρήσεως”, όπως χρησιμοποιείται στις ανωτέρω διατάξεις, εν όψει των επιδιωκομένων από το ν. 2166/1993 αναπτυξιακών στόχων, δηλώνει μια οικονομική οντότητα, δηλαδή ένα σύνολο οργανωμένων πόρων (πραγμάτων, δικαιωμάτων, αΰλων αγαθών, πραγματικών καταστάσεων ή σχέσεων) με σκοπό την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας κύριας ή δευτερεύουσας, ανεξαρτήτως του νομικού καθεστώτος στο οποίο αυτή υπάγεται. Τέτοια «επιχείρηση οιασδήποτε μορφής εγκατεστημένη στην Ελλάδα» αποτελεί, κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 2166/1993, και το εγκατεστημένο στην Ελλάδα υποκατάστημα αλλοδαπής εταιρίας [βλ. και το άρθρο 16 του μεταγενεστέρου ν. 2515/1997 (ΦΕΚ Α’ 154), τιτλοφορούμενο «Συγχώνευση πιστωτικών ιδρυμάτων», στην παρ. 21 του οποίου, προστεθείσα με την παρ.8 του άρθρου 9 του ν. 2992/2002 (ΦΕΚ Α` 54), ορίζεται ότι «Οι διατάξεις του άρθρου αυτού, καθώς και οι διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 2166/1993… έχουν εφαρμογή και σε οποιαδήποτε περίπτωση μετασχηματισμού εγκατεστημένων στη χώρα μας υποκαταστημάτων αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων σε ημεδαπή τραπεζική ανώνυμη εταιρεία…»]. Συνεπώς η μετατροπή εγκατεστημένου στην Ελλάδα υποκαταστήματος αλλοδαπής εταιρίας εμπίπτει στις ρυθμιζόμενες από το ν. 2166/1993 περιπτώσεις μετασχηματισμού σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 περιπτ. α` του εν λόγω νόμου. Η μετατροπή άλλωστε μιας τέτοιας επιχειρήσεως σε ανώνυμη εταιρία κατά τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις του ν. 2166/1993 δεν κωλύεται από την διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 8 του κ.ν. 2190/1920, η οποία, μέχρι την τροποποίησή της με το άρθρο 11 του ν. 3604/2007 (ΦΕΚ Α` 189), απαιτούσε για την σύσταση ανώνυμης εταιρίας την ύπαρξη δύο τουλάχιστον ιδρυτών που θα ανελάμβαναν το κεφάλαιο αυτής, αφού, η διάταξη αυτή (άρθρ. 8 παρ. 1 κ.ν. 2190), δεν συμπεριλαμβάνεται στις διατάξεις που, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1 του νόμου 2166/1993, δεν θίγονται από την εφαρμογή του. Εξ άλλου, επί μετατροπής επιχειρήσεως σε ανώνυμη εταιρία κατά την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 περιπτ. α του ν. 2166/1993, η μεταβολή του νομικού τύπου επέρχεται με την ενοποίηση των στοιχείων του ενεργητικού και παθητικού της μετασχηματιζομένης επιχειρήσεως, όπως αυτά εμφανίζονται στον ισολογισμό μετασχηματισμού κατά τον χρόνο της συμβάσεως μετατροπής και μεταφέρονται ως στοιχεία ισολογισμού της “νέας εταιρίας”. Η εκ της μετατροπής προκύπτουσα ανώνυμη εταιρία, η “νέα εταιρία”, υπεισέρχεται αυτοδικαίως, ως οιονεί καθολικός διάδοχος, στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της μετατρεπομένης επιχειρήσεως. Ετσι αποτρέπεται και το ενδεχόμενο αποφυγής εκπληρώσεως υποχρεώσεων μέσω των προβλεπομένων από το νόμο -χάριν αναπτυξιακών σκοπών- αναδιαρθρώσεων, εκχωρήσεων και άλλων οργανωτικών αλλαγών.

7. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση έγιναν δεκτά τα εξής: Η αλλοδαπή εταιρία με την επωνυμία ..................., η οποία έχει ως αντικείμενο εργασιών την εμπορία πετρελαίου και εδρεύει στο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας, διατηρούσε, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 50 του κ.ν. 2190/1920, υποκατάστημα στην Ελλάδα, το οποίο είχε ιδρυθεί με την υπ’ αριθμ. 112848/1939 απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (ΦΕΚ τ. ΑΕ-ΕΠΕ υπ’ αριθμ. 6 και 31/1939) και ήταν εγκατεστημένο στο Χαλάνδρι Αττικής επί της ............. αριθμ. .... Το εν λόγω υποκατάστημα μετατράπηκε, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2166/1993, σε ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία .................... Η ως άνω μετατροπή πραγματοποιήθηκε με την εισφορά της περιουσίας (ενεργητικού και παθητικού) του ανωτέρω υποκαταστήματος στην νεοσυσταθείσα ανώνυμη εταιρία, όπως προκύπτει από το υπ’ αριθμ. ............./23.4.1997 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών ............., το οποίο, μαζί με την υπ’ αριθμ. ΕΜ 2677/1997 απόφαση του Νομάρχη Αθηνών, με την οποία δόθηκε άδεια συστάσεως και εγκρίθηκε το καταστατικό της ανωτέρω εταιρίας, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τ. ΑΕ και ΕΠΕ 1900/8.5.1997. Στην συνέχεια, η τελευταία αυτή εταιρία εισέφερε το ενεργητικό και παθητικό του κλάδου πώλησης καυσίμων, μέσω πρατηρίων, στην ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία .................... Η σχετική ανακοίνωση περί της καταχωρίσεως της υπ’ αριθμ. ΕΜ 12604/4/30.12.1997 αποφάσεως του Νομάρχη Αθηνών, με την οποία εγκρίθηκε η ανωτέρω εισφορά, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τ. ΑΕ και ΕΠΕ 88/8.1.1998. Τέλος, η ανωτέρω ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία ..................., συγχωνεύθηκε εξ ολοκλήρου με απορρόφηση από την ανώνυμη εταιρία ..................., όπως προκύπτει από το ΦΕΚ τ. ΑΕ και ΕΠΕ 107/5.1.2001, στο οποίο δημοσιεύθηκε ανακοίνωση περί καταχωρήσεως στα μητρώα Α.Ε της Νομαρχίας Αθηνών του υπ’ αριθμ. ...../20.12.2000 συμβολαίου συγχωνεύσεως της Συμβολαιογράφου Αθηνών ............. μαζί με την υπ’ αριθμ. ΕΜ 17435/2000 εγκριτική απόφαση περί της συγχωνεύσεως του Νομάρχη Αθηνών. Στις 11.5.2001 εκδόθηκε εις βάρος της εταιρίας ..................., η υπ’ αριθμ. 41/99/Β/2001 καταλογιστική πράξη του Διευθυντή του Ζ` Τελωνείου Ελεύθερων Τελωνειακών Συγκροτημάτων (ΤΕΤΣ) Πειραιά, με την οποία κηρύχθηκε αλληλεγγύως υπόχρεη, ως αστικώς συνυπεύθυνη, με τους κυρίους υπαιτίους λαθρεμπορικής παραβάσεως, για την καταβολή του συνόλου των πολλαπλών τελών, που επιβλήθηκαν εις βάρος αυτών, καθώς και του ποσού των διαφυγόντων δασμών και λοιπών φόρων, που καταλογίσθηκε εις ολόκληρον εις βάρος των ιδίων προσώπων. Η κήρυξη της εταιρίας αυτής (...................) ως αστικώς συνυπεύθυνης με τα πρόσωπα που κατονομάζονται στην ίδια πράξη ως κύριοι υπαίτιοι λαθρεμπορικής παραβάσεως, έγινε κατ’ επίκληση της ιδιότητάς της ως καθολικής διαδόχου της εταιρίας με την επωνυμία ..................., η οποία, όπως αναφέρεται στο σώμα της επίδικης καταλογιστικής πράξεως, διαπιστώθηκε ότι συμμετείχε σε λαθρεμπορική παράβαση, και, ειδικότερα, στην παράβαση της διαθέσεως στην εσωτερική κατανάλωση καυσίμων, για τα οποία δεν είχαν καταβληθεί οι αναλογούντες δασμοί και φόροι. Κατά της καταλογιστικής αυτής πράξεως, η εταιρία ................... άσκησε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς, το οποίο, με την προαναφερθείσα υπ’ αριθμ. 1618/2006 απόφασή του, δέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε την καταλογιστική αυτή πράξη κατά το μέρος που αφορούσε την ..................., με την αιτιολογία ότι μη νομίμως αυτή κηρύχθηκε αλληλεγγύως υπόχρεη, ως αστικώς συνυπεύθυνη, για την καταβολή των επιβληθέντων εις βάρος των κυρίως υπαιτίων της λαθρεμπορίας πολλαπλών τελών και των καταλογισθέντων επίσης εις βάρος τους δασμών και λοιπών φόρων, διότι δεν αποτελεί καθολική ή ειδική διάδοχο της εταιρίας .................... Κατά της ως άνω αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε έφεση, η οποία απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση. Ειδικότερα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η ανώνυμη εταιρία ................... προήλθε από μετατροπή (μετασχηματισμό) του εγκατεστημένου στην Ελλάδα υποκαταστήματος της αλλοδαπής εταιρίας ..................., η οποία εξακολουθεί να υφίσταται, με εισφορά σ` αυτήν (την συσταθείσα ΑΕ) της περιουσίας του εν λόγω υποκαταστήματος.

Ο μετασχηματισμός αυτός, αν και έγινε, όπως ρητά αναφέρεται στη σχετική πράξη συστάσεως της ανώνυμης εταιρίας ................... (προαναφερθέν το υπ’ αριθμ. ............./23.4.1997 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών .............) κατ` επίκληση των διατάξεων του ν. 2166/1993, δεν αντιστοιχούσε, κατά το Διοικητικό Εφετείο, σε κάποια από τις περιπτώσεις του άρθρου 1 του νόμου αυτού. Δεν επρόκειτο δηλαδή για απορρόφηση επιχειρήσεως από υφιστάμενη ημεδαπή ανώνυμη εταιρία, στην έννοια της οποίας περιλαμβάνεται και αυτοτελές μέρος αυτής, όπως το υποκατάστημα, ούτε για εισφορά από λειτουργούσα επιχείρηση σε λειτουργούσα ανώνυμη εταιρία, αφού οι μετασχηματισμοί αυτοί προϋποθέτουν απορρόφηση από λειτουργούσα ανώνυμη εταιρία ή εισφορά σε λειτουργούσα ανώνυμη εταιρία, κατά περίπτωση, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για νεοϊδρυόμενη ανώνυμη εταιρία.

Με τις σκέψεις αυτές το Διοικητικό Εφετείο κατέληξε ότι η ανώνυμη εταιρία ................... δεν συνεχίζει τη νομική προσωπικότητα της αλλοδαπής εταιρίας ..................., ούτε αποτελεί οιονεί καθολική διάδοχο αυτής, εφ’ όσον η μεταβίβαση της περιουσίας του εγκατεστημένου στην Ελλάδα υποκαταστήματος της ως άνω αλλοδαπής εταιρίας δεν ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις που ρητά εξομοιώνονται από το νόμο με καθολική ή οιονεί καθολική διαδοχή, και, συνακόλουθα, ούτε η ..................., που προέκυψε εν συνεχεία από την συγχώνευση με απορρόφηση της ..................., αποτελεί καθολική διάδοχο της προαναφερθείσης αλλοδαπής ανώνυμης εταιρίας. Ομως η κρίση αυτή του δικάσαντος δικαστηρίου δεν είναι νόμιμη.

Τούτο δε διότι, κατά τα προεκτεθέντα, το εν Ελλάδι υποκατάστημα αλλοδαπής εταιρίας αποτελεί, κατά την έννοια των διατάξεων του ν. 2166/1993, “επιχείρηση”, η μετατροπή της οποίας σε ανώνυμη εταιρία εμπίπτει στην πρώτη από τις περιπτώσεις μετασχηματισμού (άρθρο 1 παρ. 1 περιπτ. α) που προβλέπει και ρυθμίζει ο ως άνω αναπτυξιακός νόμος με συνέπεια η εκ της μετατροπής αυτής προκύψασα ανώνυμη εταιρία, ως οιονεί καθολική διάδοχος της επιχειρήσεως του υποκαταστήματος που υπέπεσε σε παράβαση, να υπέχει την σχετική με την παράβαση ευθύνη και οι πράξεις της μετατραπείσης επιχειρήσεως να είναι καταλογιστέες στην νεοιδρυθείσα ανώνυμη εταιρία.

Συνεπώς, για τον λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο με την κρινομένη αίτηση, η προσβαλλομένη απόφαση θα έπρεπε να αναιρεθεί, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξετάσεως των λοιπών λόγων αναιρέσεως. Λόγω, όμως, της σπουδαιότητας των τιθεμένων ζητημάτων, το Τμήμα, υπό την παρούσα πενταμελή σύνθεση, κρίνει ότι η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 14 παράγραφος 5 του π.δ. 18/1989 (ΦΕΚ Α’ 8), και να ορισθεί εισηγητής η Σύμβουλος Ευαγγελία Νίκα και δικάσιμος η 10η Δεκεμβρίου 2014.

Διά ταύτα

Αναβάλλει την οριστική κρίση επί της αιτήσεως.

Παραπέμπει την υπόθεση στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος, ενώπιον της οποίας ορίζει εισηγητή την Σύμβουλο Ευαγγελία Νίκα και δικάσιμο την 10.12.2014.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 17 Ιουνίου 2014.
Η Προεδρεύουσα Αντιπρόεδρος Η Γραμματέας Ε. Γαλανού Α. Ζυγουρίτσα
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 25ης Αυγούστου 2014.
Η Πρόεδρος του Γ’ Τμήματος Η Γραμματέας Διακοπών Ε. Γαλανού Α. Ζυγουρίτσα