Σ.τ.Ε.73/1990 Για να επιβληθεί το ανάλογο τέλος χαρτοσήμου δανείου θα πρέπει να προκύπτουν από τις εγγραφές των βιβλίων της εταιρίας τα στοιχεία της σύμβασης .Επίσης δεν είναι απαραίτητο να γίνεται ρητή μνεία σε σύμβαση δανείου .
Επειδή, κατά τη διάταξη της παραγράφου 5 περίπτ. γ' εδάφιο
δεύτερο (ήδη, μετά το άρθρο 21 του ν. 12/1975, εδάφιο τέταρτο) του
άρθρου 15 του Κώδικα των Νόμων περί τελών χαρτοσήμου, "προκειμένου
περί δανείων χορηγουμένων υπό των εταίρων ή μετόχων ή άλλων
προσώπων προς εμπορικάς εν γένει εταιρείας ή επιχειρήσεις και
τανάπαλιν, οφείλεται το κατά τας γενικάς διατάξεις του παρόντος
προσήκον αναλογικόν τέλος, έστω και αν τα δάνεια ταύτα αποδει
κνύονται εκ μόνης της εγγραφής εις τα βιβλία". Εξ
άλλου, κατά το άρθρο 12 του ν.δ. 3717/1957 (Α' 131),
"η αληθής έννοια των διατάξεων της περί τελών
χαρτοσήμου νομοθεσίας. καθ' όσον αφορά εις την υπαγωγήν
των εν αυτή αναφερομένων συμβάσεων, πράξεων κ.λπ. εις τέλη χαρτοσήμου, είνα, ότι ως έγγραφον αποδεικνύον την σύμβασιν,
πράξιν κ.λπ. λογίζεται και πάσα εγγραφή εις τα βιβλία των
επιτηδευματιών, ήτις και υποβάλλεται εις το οικείον δια την ούτως αποδεικνυόμενην δικαιοπραξίαν τέλος χαρτοσήμου".
Επειδή, από το
συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων, ερμηνευομένων εν
όψει της βασικής αρχής του Κ.Ν.Τ.Χ., κατά την οποία σε τέλη
χαρτοσήμου υπόκεινται κατά κανόνα τα έγγραφο περί συνάψεως των
συμβάσεων, και όχι απλώς οι συναπτόμενες συμβάσεις, προκύπτει ότι για την επιβολή του κατά το άρθρο 15 παρ. 5 περίπτ. γ' εδ. β' του
Κ.Ν.Τ.Χ. τέλους, προκειμένου περί συμβάσεων δανείου, για τις οποίες
δεν καταρτίσθηκε έγγραφο, απαιτείται να έχει γίνει εγγραφή στα
βιβλία της επιχειρήσεως, από την οποία να προκύπτουν όλα τα
πραγματικά στοιχεία, που συνιστούν κατά νόμο την έννοια της
συμβάσεως δανείου. Δεν απαιτείται όμως να αναφέρεται η σχετική
εγγραφή, ρητά σε τέτοια σύμβαση.
Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, το διοικητικό εφετείο
δέχθηκε τα εξής: στην αναιρεσίβλητη εταιρεία επιβλήθηκε με την υπ
αριθμ. 4/ΚΦΣ/24.1.1980 πράξη του αναιρεσείοντος Οικονομικού Εφόρου, κατ' επίκληση των παρατιθέμενων στην προηγούμενη σκέψη
διατάξεων, τέλος χαρτοσήμου για δάνειό της προς την ΑΕ "Αντ.
Μαντζαβελάκης" ύψους δραχμών 3.000.000, το οποίο χορηγήθηκε, κατά τον
Οικονομικό 'Εφορο, με τη μορφή προσωρινής διευκόλυνσης, στις 9.5.1978. Το διοικητικό εφετείο περιγράφει λεπτομερώς και εκτιμά
τις εγγραφές των βιβλίων της αναιρεσίβλητης, από τις οποίες
προκύπτει, κατά την κρίση του, ύπαρξη σύμβασης
δανείου μόνο για το ποσό των δραχμών 1.500.000,
δοθέντος ότι μόνο σε μία από τις εγγραφές αυτές αναφέρεται καταβολή προς την αναιρεσίβλητη από την άλλη εταιρεία
δραχμών 1.500.000 για "μερική είσπραξη δανείου", από τις υπόλοιπες
όμως εγγραφές δοσοληψιών των δύο εταιρειών (που συνολικά υπερβαίνουν
το ποσό των δραχμών 3.000.000) στα βιβλία της αναιρεσίβλητης
εταιρείας δεν προκύπτει σχέση δανείου και για τις
υπόλοιπες αυτές καταβολές. Με τη σκέψη αυτή το
διοικητικό εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση
(9521/1981 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών), με
την οποία είχε γίνει εν μέρει δεκτή προσφυγή της αναιρεσίβλητης εταιρείας και είχε μεταρρυθμισθεί η πιο πάνω 4/1980 πράξη του
Οικον. Εφόρου.
Επειδή με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η αιτιολογία
της προσβαλλόμενης απόφασης είναι ανεπαρκής και υποστηρίζεται ότι
εφόσον στην προαναφερόμενη εγγραφή των βιβλίων της αναιρεσίβλητης
εταιρείας γίνεται μνεία "μερικής είσπραξης δανείου", έπρεπε να γίνει
δεκτό ότι το δάνειο που είχε συναφθεί έπρεπε να θεωρηθεί ότι
ανέρχεται στο ποσό των δραχμών 3.000.000. αφού υπήρχαν και άλλες
δοσοληπτικές εγγραφές μεταξύ των δύο εταιρειών στα βιβλία της
αναιρεσίβλητης. Οι πιο πάνω λόγοι αναιρέσεως, κατά το σκέλος
τους που προβάλλουν αναιτιολόγητο της προσβαλλόμενης απόφασης,
πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι, δοθέντος ότι η αιτιολογία της
απόφασης, κατά την οποία από τις λοιπές εγγραφές δεν προκύπτει
σύμβαση δανείου, είναι επαρκής, αφού οι εγγραφές
αυτές περιγράφονται λεπτομερώς και εκτιμώνται από το
διοικ. εφετείο, κατά δε το σκέλος τους που πλήττουν
ευθέως την εκτίμηση των αποδείξεων από το διοικ.
εφετείο, η οποία δεν υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο. πρέπει
να απορριφθούν ως απαράδεκτοι.