Σχόλια:
Διαφορές μεταξύ επίσημων και ανεπίσημων βιβλίων
Σ.τ.Ε.: 4886/1997
Οι διαφορές των επίσημων προς τα ανεπίσημα βιβλία και στοιχεία, όσον αφορά σε
πωλήσεις, δεν είναι αρκετές για να στοιχειοθετηθούν οι παραβάσεις. Απαιτείται
και ο συσχετισμός με τα βιβλία και στοιχεία των φερόμενων ως πελατών.
<
4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη
απόφαση, κατά τη διάρκεια ελέγχου που διενήργησαν στην επιχείρηση εμπορίας
μαρκαδόρων, φίλτρων νερού, δίσκων κ.λπ. της αναιρεσίβλητης εταιρίας υπάλληλοι
της Υπηρεσίας Ελέγχου Διακινήσεως Αγαθών κατασχέθηκαν, εκτός των βιβλίων Β'
κατηγορίας του ΚΦΣ που τηρούσε η εταιρία αυτή και ανεπίσημα στοιχεία (μπλοκ
παραγγελιών, καρτέλες πελατών κ.λπ.). Η φορολογική αρχή από την επεξεργασία των
παραπάνω ανεπίσημων στοιχείων, σε συνδυασμό προς τις εγγραφές των επίσημων
βιβλίων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αναιρεσίβλητη είχε υποπέσει, κατά την
κρινόμενη χρήση 1984, σε πληθώρα παραβάσεων του ΚΦΣ, για τις οποίες επέβαλε, με
την ένδικη πράξη, αντίστοιχα πρόστιμα. Ειδικότερα, με την ένδικη πράξη,
επιβλήθηκαν πλην άλλων και πρόστιμα, διότι η εν λόγω εταιρία δεν είχε εκδώσει
αποδείξεις λιανικής πώλησης σε 32 περιπτώσεις και τιμολόγια πώλησης σε 278
περιπτώσεις, είχε εκδώσει ανακριβή ως προς την ποσότητα και αξία τιμολόγια
πώλησης σε 20 περιπτώσεις και ανακριβή ως προς την ποσότητα δελτία αποστολής σε
13 περιπτώσεις. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ακύρωσε την ένδικη πράξη ως αορίστως
και πλημμελώς αιτιολογημένη κατά τα παραπάνω κεφάλαια. Το Δημόσιο, με τους
λόγους έφεσης, όπως περιγράφονται στην προσβαλλόμενη απόφαση, ισχυρίσθηκε, πλην
άλλων, ότι υπήρχε απόλυτος συσχετισμός των ανεπίσημων στοιχείων με τις
συναλλαγές της αναιρεσίβλητης εταιρίας και ιδίως των παραγγελιών πελατών της με
τα εκδοθέντα στοιχεία ή με εισπράξεις χωρίς στοιχεία και ότι από τα ανεπίσημα
αυτά στοιχεία, στα οποία αναγραφόντουσαν ονόματα και διευθύνσεις πελατών της
εταιρίας, πωληθέντα είδη και εισπραχθέντα ποσά, αποδεικνύονται πλήρως οι
αποδοθείσες στην αναιρεσίβλητη παραβάσεις του ΚΦΣ. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο
απέρριψε τους λόγους έφεσης του Δημοσίου και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση,
κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή δεν είχε αποδείξει με συγκεκριμένα και
τεκμηριωμένα στοιχεία την ύπαρξη σχέσης μεταξύ ανεπίσημων στοιχείων (τα οποία,
κατά το Διοικητικό Εφετείο, είχαν απλώς σχέση με την "ευρύτερη λειτουργική
δραστηριότητα" της εταιρίας) και συναλλαγών της αναιρεσίβλητης, αλλά ότι είχε
βασισθεί σε συμπερασματικές κρίσεις και εικασίες περί της τέλεσης των
παραβάσεων. Περαιτέρω, το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι η φορολογική αρχή
"ουδόλως απέδειξε με τον συσχετισμό των επισχεθέντων ανεπισήμων στοιχείων προς
τα επίσημα στοιχεία ... την πραγμάτωση των ... παραβάσεων αλλά ... στηρίχθηκε
αποκλειστικά στα στοιχεία των ανεπισήμων μπλοκ και καρτελλών, τα οποία όμως
ήσαν ελλιπή, χωρίς να διασταυρώσει τα δεδομένα αυτά με έλεγχο στα βιβλία και
στοιχεία των φερομένων ως πελατών της (εταιρείας), παρόλο που από τις
καταστάσεις προκύπτει η διεύθυνση σε ορισμένες περιπτώσεις αυτών...".
5. Επειδή, η κρίση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, κατά την οποία η
φορολογική αρχή δεν απέδειξε τη συνδρομή των πραγματικών περιστατικών που
συγκροτούν τις παραβάσεις του ΚΦΣ που αποδόθηκαν στην αναιρεσίβλητη με την
ένδικη πράξη, είναι πλημμελώς αιτιολογημένη, διότι το δικάσαν δικαστήριο της
ουσίας, αποκρούοντας τους λόγους έφεσης του Δημοσίου, περιορίσθηκε να διαλάβει
στην προσβαλλόμενη απόφασή του τη σκέψη ότι η φορολογική αρχή δεν προέβη σε
διασταύρωση των κατασχεθέντων ανεπίσημων βιβλίων και στοιχείων της
αναιρεσίβλητης, που ήταν ελλιπή, με τα βιβλία και στοιχεία των φερομένων ως
πελατών της, καίτοι στην έφεσή του το Δημόσιο είχε ισχυρισθεί αναλυτικά (όπως,
εξάλλου, περιγράφεται συνοπτικά στην προσβαλλόμενη απόφαση) ότι ο φορολογικός
έλεγχος είχε προβεί στη διασταύρωση και συσχετισμό των ανεπίσημων στοιχείων
προς τα επίσημα βιβλία και στοιχεία της αναιρεσίβλητης και των φερόμενων ως
πελατών της, ότι στα ανεπίσημα στοιχεία αναγραφόντουσαν παραγγελίες
συγκεκριμένων ποσοτήτων, συγκεκριμένων ειδών, αξίες, ονοματεπώνυμα και
διευθύνσεις πελατών της και ότι τα πορίσματα της διασταύρωσης αυτής είχαν
καταγραφεί στην έκθεση ελέγχου και στις συνημμένες σ' αυτή αναλυτικές
καταστάσεις. Για το λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο με την κρινόμενη αίτηση, η
προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το μέρος που αφορά τις
περιγραφείσες στην πέμπτη σκέψη παραβάσεις.
6. Επειδή, εξάλλου, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, με την
ένδικη πράξη επιβλήθηκε σε βάρος της αναιρεσίβλητης εταιρίας και πρόστιμο για
το λόγο ότι το υπ' αριθ. 226/1984 δελτίο αποστολής που είχε εκδώσει ήταν
ανακριβές ως προς την ποσότητα και την αξία του πωληθέντος είδους. Το
δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η διαπίστωση της παράβασης αυτής βασίσθηκε
όχι στο συσχετισμό των επίσημων στοιχείων της αναιρεσίβλητης με στοιχεία και
βιβλία των πελατών της, αλλά στο συσχετισμό μόνο των επίσημων στοιχείων αυτής,
έκρινε δε ακυρωτέα την ένδικη πράξη κατά το κεφάλαιο αυτό, επικυρώνοντας και
κατά τούτο την πρωτόδικη απόφαση, με την αιτιολογία ότι η φορολογική αρχή δεν
απέδειξε τεκμηριωμένα την ύπαρξη διαφοράς μεταξύ του πρωτοτύπου και του
στελέχους του παραπάνω τιμολογίου.
7. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η παραπάνω αιτιολογία της
προσβαλλόμενης απόφασης είναι πλημμελής, διότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο,
καίτοι δέχθηκε ότι ο φορολογικός έλεγχος συσχέτισε τα (επίσημα και ανεπίσημα)
βιβλία και στοιχεία των πελατών της, ακύρωσε ως αναπόδεικτη την ένδικη πράξη
κατά το μέρος που αφορούσε το προαναφερθέν πρόστιμο. Ο λόγος αυτός αναίρεσης
είναι απορριπτέος, διότι βασίζεται στην εσφαλμένη προϋπόθεση ότι το Διοικητικό
Εφετείο δέχθηκε ότι η επίμαχη παράβαση διαπιστώθηκε κατόπιν του συσχετισμού των
βιβλίων και στοιχείων της αναιρεσίβλητης με τα βιβλία και στοιχεία των πελατών
της, ενώ, όπως προκύπτει από το εκτεθέν στην προηγούμενη σκέψη περιεχόμενο της
προσβαλλόμενης απόφασης, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η φορολογική
αρχή είχε θεμελιώσει την εν λόγω παράβαση στα δεδομένα του συσχετισμού των
βιβλίων και στοιχείων (επίσημων και ανεπίσημων) της αναιρεσίβλητης και μόνον.
Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα, κατά το μέρος που αφορά το
κεφάλαιο της προσβαλλόμενης απόφασης, το σχετικό με τη φερομένη ως ανακρίβεια
του υπ' αριθ. 226/1984 δελτίου αποστολής της αναιρεσίβλητης.