ΠΟΛ.1285/7.11.1995 Κοινοποίηση γνωμοδότησης αριθμ. 501/1995. Κατάσχεση εργολαβικού ανταλλάγματος για χρέη προς το Δημόσιο. Συνέπειες μη υποβολής δήλωσης του τρίτου

1085564/7074/Ζ/0016/ΠΟΛ.1285/7.11.1995

ΠΟΛ 1285

Σε απάντηση του 3151/95 εγγράφου σας, με το οποίο ρωτάτε, εάν επήλθαν οι συνέπειες του άρθρου 33 του Ν.Δ.356/74-ΚΕΔΕ, στην περίπτωση κατάσχεσης από το Δημόσιο στα χέρια τρίτου (εργοδότη), απαιτήσεων κατ' αυτού του καθ'ού η κατάσχεση - εργολάβου (προερχομένων από την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου) και μη υποβολής εκ μέρους του τρίτου της προβλεπόμενης από το άρθρο 32 του ιδίου Ν.Δ. δήλωσης (ο οποίος επικαλείται αφ' ενός μεν αυτοδίκαιη ακυρότητα της κατάσχεσης ως επιβληθείσα επί εργολαβικού ανταλλάγματος και ως εκ τούτου έλλειψη υποχρέωσης υποβολής της σχετικής δήλωσης, αφετέρου δε ανάλωση της απαίτησης για πληρωμή ημερομισθίων κ.λπ. των προσώπων που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση των σχετικών εργασιών), σας κοινοποιούμε την αριθμ. 501/95 γνωμοδότηση του Δ' τμήματος του Ν.Σ.Κ. που έγινε αποδεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομικών.

Με τη γνωμοδότηση αυτή γίνονται δεκτά τα εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο 52 του Εισ. Νόμου του Κ.Πολ.Δ. (στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 31 του ΚΕΔΕ-ακατάσχετα στα χέρια τρίτων), διατηρούνται σε ισχύ οι διατάξεις νόμων που προβλέπουν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες είναι δυνατή η κατάσχεση των απαιτήσεων εργολάβων, είναι δε αυτές οι διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 1, 3 και 4 του Ν.4694/30, όπως ισχύει σήμερα, στο οποίο ορίζεται:

"1. Απαγορεύεται η εκχώρησις ή κατάσχεσις των προς εργολάβους οφειλομένων, εις αντάλλαγμα της κατασκευής έργου, προς εκτέλεσιν του οποίου ο εργολάβος χρησιμοποιεί την εργασία τρίτων, ως επίσης και των οφειλομένων εις αντάλλαγμα προμήθειας υλικών, ειδών μηχανημάτων ή εργαλείων προς εκτέλεσιν έργων.

3. Κατ' εξαίρεσιν επιτρέπεται η κατάσχεσις των προς εργολάβους οφειλομένων, υπό των παρασχόντων υλικά δια την εκτέλεσιν του έργου ή υπό των παρασχόντων εργασίαν εργατών, τεχνητών ή υπαλλήλων του εργολάβου.

4. Η απαγόρευσις της εκχωρήσεως ή κατασχέσεως ισχύει καθ' όλην την διάρκειαν εκτελέσεως του έργου και ένα μήνα μετά την περαίωση αυτού".

Με τις διατάξεις αυτές θεσπίζεται η κατ' αρχήν απαγόρευση της κατάσχεσης του εργολαβικού ανταλλάγματος. Το ακατάσχετο αυτό κατά την κρατούσα γνώμη, τέθηκε υπέρ του εργοδότη και υπέρ του εργολάβου, ως εκ τούτου το ακατάσχετο της απαίτησης αυτής και την εκ του λόγου τούτου ακυρότητα της κατάσχεσης (η οποία δεν είναι αυτοδίκαιη, αλλά ήρτηται από τη δικαστική απαγγελία της, αφού το άρθρο 6 του Ν.4690/30 που την προέβλεπε, δεν διατηρήθηκε σε ισχύ, μπορεί να επικαλεστεί ο τρίτος με νόμιμη και εμπρόθεσμη δήλωση.
Σημειώνεται ότι ο τρίτος, στα χέρια του οποίου επιβάλλεται κατάσχεση, δύναται να την προσβάλλει εάν το κατασχετήριο δεν περιέχει τα υπό του άρθρου 30 του ΚΕΔΕ οριζόμενα στοιχεία και όχι για άλλους λόγους και μάλιστα για ακυρότητα της κατάσχεσης, εκτός εάν ο νόμος του χορηγεί τέτοιο δικαίωμα ή η ακυρότητα τέθηκε
προς ή και προς το συμφέρον του ή χάριν του δημοσίου συμφέροντος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο τρίτος όφειλε, ανεξαρτήτως του κύρους της κατάσχεσης, εντός αποκλειστικής προθεσμίας 8 ημερών από της επιδόσεως προς αυτόν του κατασχετηρίου, να προβεί σε δήλωση, αναφερομένη στις υφιστάμενες μεταξύ αυτού και του καθ'ού η κατάσχεση εργολάβου σχέσεις, επικαλούμενος και το ακατάσχετο της απαίτησης.
Εφόσον δεν υπεβλήθη η δήλωση αυτή, ο τρίτος κατέστη κατ' άρθρο 33 του ΚΕΔΕ οφειλέτης του Δημοσίου για το σύνολο της κατασχεθείσας ποσότητας, το οποίο δύναται να επιδιώξει την είσπραξη αυτού με λήψη σε βάρος του όλων των μέσων της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Επισημαίνεται ότι για τη δίωξη του τρίτου απαιτείται η δημιουργία νέου τίτλου είσπραξης στο όνομα αυτού (σχετ. η αριθμ. 858/92 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ. που σας κοινοποιήθηκε με την 1009629/731/24/0016/ΠΟΛ.1077/23.02.1993.

Αρ. Γνωμ. 501/29.6.95
Περίληψη Ερωτήματος: Εάν σε περίπτωση κατασχέσεως εις χείρας τρίτου εργολαβικού ανταλλάγματος και μη υποβολής εκ μέρους του δηλώσεως κατέστη αυτός κατ' άρθρ. 33 του ΚΕΔΕ οφειλέτης του ποσού για το οποίο επιβλήθηκε η κατάσχεση.

Επί του ανωτέρω ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εγνωμοδότησε ως εξής:

Ι. Στο Ν.Δ.356/1974 "Περί ΚΕΔΕ" στο άρθρο 30 παρ. 1, 2 και 3 άρθρο 31 περ. β', άρθρο 32 παρ. 1 και άρθρο 33 ορίζεται:

Αρθρο 30 "1. Η κατάσχεσις εις χείρας τρίτων των εις χείρας αυτών ευρισκομένων χρημάτων, καρπών και άλλων κινητών πραγμάτων του οφειλέτου του Δημοσίου των οφειλομένων εν γένει προς αυτό, ενεργείται υπό του Διευθυντού του Δημοσίου Ταμείου δια κατασχετηρίου εγγράφου μη κοινοποιούμενου εις τον οφειλέτη,
περιέχοντος δε α) το όνομα, επώνυμο.... του οφειλέτου, β) το ονοματεπώνυμο του τρίτου... γ) το ποσό.... δ) πίνακα χρεών... και ε) χρονολογία...".

2. Δια του κατασχετηρίου εγγράφου προσκαλείται ο τρίτος όπως τα μεν υπ' αυτού εις τον οφειλέτην του Δημοσίου οφειλόμενα χρήματα, καταθέσει εντός οκτώ ημερών στο Δημόσιο Ταμείο, τα δε παρ' αυτού ευρισκόμενα κινητά πράγματα παραδώσει εις τον εν των κατασχετηρίων οριζόμενον συμβολαιογράφον ή φύλακα, εφαρμοζομένων περαιτέρω των εν άρθρω 14-19 και επόμενα του παρόντος Ν. Διατάγματος οριζόμενα...

3. Από της ημέρας κοινοποιήσεως του κατασχετηρίου εις τον τρίτον δεν δύναται ούτος να αποδώσει προς τον οφειλέτην του Δημοσίου τα κατασχεθέντα χρήματα ή πράγματα ουδέ δύναται να συμψηφίσει προς ανταπαιτήσεις του μεταγενεστέρας της κατασχέσεως, της κατασχέσεως επιφερούσης τα αποτελέσματα αυτοδικαίως χωρούσης
αναγκαστικής εκχωρήσεως...".

Αρθρο 31

"Εξαιρούνται της κατασχέσεως εις χείρας τρίτων: α)..... β) τα υπό ειδικών νόμων διατηρηθέντων εν ισχύει δια του άρθρου 52 του Εισαγ. Νόμου Κώδικος Πολιτικής Δικονομίας προβλεπόμενα ακατάσχετα....".

Αρθρο 32

"1. Εάν ο τρίτος ουδέν οφείλει ή δεν οφείλει όλα τα αναφερόμενα εις το κατασχετήριον έγγραφον του Δημοσίου Ταμείου χρήματα ως και άλλα πράγματα ή δεν υποχρεούται εις την άμεσον απόδοσιν αυτών, ένεκα των υφισταμένων μεταξύ αυτού και του οφειλέτου συμφωνιών ή εξάλλου νομίμου λόγου, ο τρίτος οφείλει να δηλώσει τούτο εντός οκτώ ημερών από της επιδόσεως του κατασχετηρίου.
Η προθεσμία δεν παρεκτείνεται λόγω αποστάσεως. Η δήλωσις γίνεται εγγράφως...".

Αρθρο 33

"Εάν ο τρίτος δεν προβεί εις δήλωσιν ή προβεί μεν ει τοιαύτην αλλ' εκπροθέσμως ή ουχί κατά τον υπό του άρθρου 32 του παρόντος Ν.Διατάγματος διαγραφόμενον τρόπον, λογίζεται ως οφειλέτης της όλης ποσότητος δι' ην εγένετο παρ' αυτών κατάσχεσις.
Εξάλλου κατά το άρθρο 52 του Εισαγωγικού Νόμου Κώδικος Πολιτικής Δικονομίας εις το οποίο παραπέμπει το ως άνω άρθρο 31 του ΚΕΔΕ ορίζεται ότι "διατηρούνται εν ισχύει "1) ........, 11) αι διατάξεις νόμων αι προβλέπουσαι τας προϋποθέσεις υφ' ας είναι δυνατή η κατάσχεσις των απαιτήσεων των εργολάβων", τοιαύται δε είναι οι διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 1, 3 και 4 του Ν.4694/1930 όπως τροποποιήθηκε δι' Α.Ν.628/1938 ερμηνεύθηκε δια του Ν.Δ.914/41 και συμπληρώθηκε υπό του Ν.Δ.1051/41 στο οποίο ορίζεται: "1. απαγορεύεται η εκχώρησις ή
κατάσχεσις των προς εργολάβους οφειλομένων, εις αντάλλαγμα της κατασκευής έργου, προς εκτέλεσιν του οποίου ο εργολάβος χρησιμοποιεί την εργασίαν τρίτων, ως επίσης και των οφειλομένων εις αντάλλαγμα προμηθείας υλικών, ειδών μηχανημάτων ή εργαλείων προς εκτέλεσιν έργων.

3. Κατ' εξαίρεσιν επιτρέπεται η κατάσχεσις των προς εργολάβους οφειλομένων, υπό των παρασχόντων υλικά δια την εκτέλεσιν του έργου ή υπό των παρασχόντων εργασίων εργατών, τεχνιτών ή υπαλλήλων του εργολάβου...".
4. Η απαγόρευσις της εκχωρήσεως ή κατασχέσεως ισχύει καθ' όλην την διάρκειαν εκτελέσεως του έργου και ένα μήνα μετά την περαίωση αυτού".

ΙΙ. Εκ των ανωτέρω διατάξεων προκύπτουν τα εξής:

Α) Εις χείρας του τρίτου δύνανται να κατασχεθούν από το Δημόσιο όλα τα χρήματα και άλλα κινητά του οφειλέτη καθώς και κάθε άλλη απαίτηση κατ' αυτού πλην των ακατασχέτων των περιοριστικά αναφερομένων στο άρθρο 31 του ΚΕΔΕ. Ο τρίτος από της προς αυτόν επιδόσεως του κατασχετηρίου υποχρεούται εντός της αποκλειστικής
προθεσμίας των οκτών ημερών ν' απαντήσει στο κατασχόν Δημόσιο και να πληροφορήσει αυτό γενικότερα για την συναλλαγή του με τον καθ'ού η κατάσχεση οφειλέτη δηλ. εάν οφείλει ή δεν οφείλει τα κατασχεθέντα καθώς και τις
υφιστάμενες μεταξύ αυτών συμφωνίες ή άλλους νόμιμους λόγους που οδηγούν στο να μην οφείλει (π.χ. εκχώρηση) ή η οφειλή του είτε δεν είναι απαιτητή ή ληξιπρόθεσμη είτε πάσχει από ελαττώματα. Σε περίπτωση μη υποβολής της εν λόγω δηλώσεως ή υποβολής τοιαύτης αλλά εκπροθέσμως κατά πλάσμα του νόμου (Fictio
Legis) ο τρίτος νομικώς θεωρείται ως οφειλέτης του Δημοσίου δι' όλην την κατασχεθείσα ποσότητα κατ' αμάχητον τεκμήριο μη επιτρεπομένης ανταποδείξεως, έστω και εάν δεν είναι πράγματι αυτός οφειλέτης (βλ. Βασ. Παπαχρήστου "Διοικ. Εκτέλεση" σελ. 323 Επ., Π. Τζίφρας "Διοικητική Εκτέλεση" σελ. 47 με εκεί παραπομπές, Μαρκόσογλου "Διοικητική Εκτέλεσις" υπ' αριθμ. 33 σελ. 300, Ι. Μπρίνιας "Διοικητική Εκτέλεση" Τόμος Β' σελ. 517 επ., ΑΠ 681/69 ΕΕΝ 37 σελ. 251, ΑΠ 172/62 ΕΕΝ 29 σελ. 578 Εφ.Αθ. 3131/90 Ελλ. Δ-νη 32 σελ. 1026, ΑΠ
185/1990 ΝοΒ 39 σελ. 911 κ.ά.).
Στην ως άνω δήλωση ο τρίτος υποχρεούται να προβεί και επί ακύρου κατασχέσεως, αφού η τυχόν ακυρότητα αυτής δεν επιδρά κατ' αρχήν στην κύρωση του άρθρ. 33, η οποία επέρχεται αυτόματα, χωρίς προηγούμενη δικαστική διάγνωση, παρέμβαση του Δικαστηρίου ή άλλη ενέργεια του κατασχόντος Δημοσίου, το οποίο μπορεί να
καταδιώξει τον τρίτο με τα μέσα της διοικητικής εκτελέσεως του άρθρου 9 του ΚΕΔΕ. Η ακύρωση της κατασχέσεως προϋποθέτει δικαστική απόφαση με την οποία απαγγέλεται η ακυρότητα. Πρόκειται για διαπλαστική απόφαση και η έκδοση αυτής προϋποθέτει προβολή του λόγου της ακυρότητος από τον τρίτο, με τους
περιορισμούς των άρθρων 73 και 75 του ΚΕΔΕ ως προς τους λόγους της προσβολής της κατάσχεσης, την βλάβη και την προθεσμία για την άσκηση της ανακοπής όταν απευθύνεται κατά πράξεων της κατάσχεσης και του πλειστηριασμού πραγμάτων που ανήκουν στην κυριότητα του τρίτου (Β. Παπαχρήστου ο.π. σελ. 310, Ι. Μπρίνιας
ο.π. σελ. 504 και 518, Π. Τζίφρας Διοικητική Εκτέλεση σελ. 42 ΑΠ 276/1973 ΕΕΝ 40 σελ. 774, Εφ.Αθ. 4123/74 Αρμ.29 σελ. 43 άλλως Π.Πρ.Αθ. 7541/1982 Δ. 14 σελ. 300 με παρατηρήσεις Β. Παπαχρήστου ΑΠ 209/1963 ΕΕΝ 30 σελ. 608, ΕΑ 801/68 ΝοΒ 16 σελ. 646, Β. Μαρκόσογλου "Διοικητική Εκτέλεση" σελ. 298).
Περαιτέρω ο τρίτος, όπως έχει γίνει δεκτό κατ' άρθρ. 987 Κ.Π.Δ. εφαρμοζόμενο και επί διοικητικής εκτελέσεως (άρθρ. 89 ΚΕΔΕ), σε συνδυασμό με άρθρ. 30 ΚΕΔΕ δύναται να προσβάλει την κατάσχεση εάν το κατασχετήριο δεν περιέχει τα υπό του ως άνω άρθρ. 30 οριζόμενα στοιχεία και όχι για άλλους λόγους και μάλιστα για ακυρότητα της κατασχέσεως, εκτός εάν ο νόμος χορηγεί τοιούτο δικαίωμα και στον τρίτο ή η ακυρότης ετέθη προς το συμφέρον του ή και προς το συμφέρον του ή ετέθη χάριν του δημοσίου συμφέροντος (ΑΠ 221/76 ΕΕΝ 43 σελ. 612 - ΒΝ Γ-243, ΑΠ 291/68 ΕΕΝ 35 σελ. 573/ΑΠ 1235/84 ΕΕΝ 1985 σελ. 591, ΑΠ 1121/81 ΒΝ Γ-241).

Ειδικά ως προς την εκ μέρους του τρίτου προβολή του ακατασχέτου κατά την κρατούσα και ορθοτέρα άποψη έχει γίνει δεκτό ότι αν το ακατάσχετο έχει τεθεί προς το συμφέρον του οφειλέτη ο τρίτος δεν νομιμοποιείται για έλλειψη εννόμου συμφέροντος να αντιτάξει το ακατάσχετο των εις χείρας του δεσμευθέντων, εν όψει, και του ότι οι περί ακατασχέτου διατάξεις είναι κατ' αρχήν δεκτικές παραιτήσεως ως μη τεθείσες χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Εάν όμως από την σχετική διάταξη προκύπτει ότι το ακατάσχετο που θεσπίσθηκε με αυτή έχει τεθεί
προς το συμφέρον του τρίτου ο τελευταίος μπορεί να προτείνει το ακατάσχετο (ΑΠ 291/1968 ΕΕΝ 35 σελ. 573 ΕΑ 801/1968 ΝοΒ 16 σελ. 646 με σύμφωνα σχόλια Κ. Μπέη Π.Πρ.Αθ. 1301/1970 Δ 2 σελ. 381). Πάντως υποστηρίζεται και η άποψη ότι ο τρίτος δεν δύναται να αντιτάξει το ακατάσχετο των εις χείρας του κατασχεθέντων, το οποίο δύναται να προβληθεί μόνο παρά του καθ' ού οφειλέτη στην μεταξύ αυτού και του επισπεύδοντος δανειστού δίκη περί του κύρους της εις χείρας τρίτου επισπευθείσης εκτελέσεως ΕΑ 4123/1974 πλειοψ. - ο.π. - με την οποία συμφωνεί και ο Π. Τζίφρας ο.π. σελ. 43).

Β) Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του Ν.4694/30, όπως αυτό τροποποιήθηκε και ερμηνεύθηκε, θεσπίζεται η κατ' αρχήν απαγόρευση της κατασχέσεως του εργολαβικού ανταλλάγματος για λόγους που αποβλέπουν στην εξασφάλιση της εκτελέσεως του έργου και στην μη παρεμπόδιση της αποπερατώσεως αυτού. Το ακατάσχετο αυτό, που προϋποθέτει εκτέλεση έργου με τη χρησιμοποίηση της εργασίας τρίτων ή με υλικά, μηχανήματα ή εργαλεία που έχουν προμηθεύσει τρίτοι, κατά την κρατούσα όπως φαίνεται γνώμη, θεσπίσθηκε τόσο υπέρ του εργολάβου όσο και υπέρ του εργοδότη (Ι.Μπρίνιας ο.π. σελ. 1315 παρ. 442, Πρ.Αθ. 5715/72 ΝοΒ, 20 σελ. 1342,
Μ.Πρ.Ευρ. 46/71 Αρχ. ΝΚΒ σελ. 739, Εφ.Αθ. 801/68 ΝοΒ 16 σελ. 646 με σχόλιο Μπέη, ΑΠ 348/40 Θεμ. ΝΑ 681 επ. άλλως Πρ.Αθ. 14292/59 ΝοΒ 8, 737 με αντίθετη μειοψηφία). Ως εκ τούτου σε περίπτωση κατασχέσεως εις χείρας τρίτου από το Δημόσιο του εν λόγω ανταλλάγματος μπορεί το ακατάσχετο αυτού και την εκ του λόγου τούτου ακυρότητα της κατασχέσεως, να επικαλεσθεί ο τρίτος δια νομίμου και εμπροθέσμου δηλώσεως εν όψει των συνεπειών του άρθρου 33 του ΚΕΔΕ, ως ανωτέρω εκτίθενται, λαμβανομένου μάλιστα υπ' όψη ότι η ως άνω ακυρότητα δεν είναι αυτοδικαία, αλλά ήρτηται από την δικαστική απαγγελία της, αφού το άρθρο 6 του Ν.4694/1930 κατά το οποίο "η κατά παράβαση των ανωτέρω διατάξεων επιβληθείσα κατάσχεση είναι αυτοδικαίως άκυρη" δεν διατηρεί την ισχύ του σύμφωνα με το άρθρο 52 αρ. 11 του Εισ.Ν.Κ.Πολ.Δικ. που διατηρεί, σε ισχύ μόνο τις προϋποθέσεις της ως άνω κατασχέσεως (Μπέης ο.π.).

ΙΙΙ. Κατά το διδόμενο στο υπ' αριθμ. 1026408/1695/0016/16.5.1995 έγγραφο της ερωτώσης υπηρεσίας ιστορικό, ως ειδικότερα προκύπτει από τα συνοδεύοντα αυτό έγγραφα και στοιχεία, δια του υπ' αριθμ. 6872/6.5.1994 κατασχετηρίου εγγράφου της Ε' ΔΟΥ Θεσσαλονίκης επεβλήθη αναγκαστική κατάσχεση εις χείρας της εταιρίας
με την επωνυμία "Γ. Κ. Α.Ε.", ως τρίτης επί όσων οφείλει ή μέλλει να οφείλει ή έχει εις χείρας της ως εργοδότρια του οφειλέτη του δημοσίου Χ.Κ. μέχρι του ποσού των 16.443.867 δρχ., στο οποίο ανήρχοντο τα προς το Δημόσιο χρέη του οφειλέτη, αναλυόμενα ειδικώτερα στον ενσωματωμένο στο κατασχετήριο έγγραφα πίνακα χρεών.
Επειδή η ως άνω εταιρία από της προς αυτήν επιδόσεως του κατασχετηρίου (6.5.1994) δεν προέβη εντός της νομίμου προθεσμίας σε δήλωση δια του από 9.12.94 εγγράφου της ΔΟΥ της έγινε γνωστό ότι κατέστη κατ' άρθρ. 33 του ΚΕΔΕ οφειλέτρια του Δημοσίου και εκλήθη προς άμεσο εξόφληση του χρέους. Του εγγράφου αυτού ακολούθησε το από 19.1.1995 υπόμνημα της εταιρίας στο οποίο εκτίθεται, ότι ο οφειλέτης του Δημοσίου Χ.Κ. δια της από 29.11.93 μετ' αυτής συμβάσεως είχε αναλάβει τον καθαρισμό των χώρων της κλινικής της κατά το διάστημα από 1.12.1993 έως 31.12.1994 αντί αμοιβής 2.850.000 το μήνα πλέον Φ.Π.Α., την οποία θα εισέπραττε μόνον εφόσον προηγουμένως αποδεδειγμένα διαπιστούτο η εκπλήρωση των υποχρεώσεών του έναντι του απασχοληθέντος προσωπικού, ότι από την επιβληθείσα κατάσχεση του Δημοσίου και μετά όφειλε σ' αυτόν συνολικά ποσό δρχ. 23.655.930 και ότι εκ του ποσού αυτού κατέβαλε λόγω της ως άνω συμφωνίας των νομίμως δρχ. 18.408.279 για μισθούς, επιδόματα αδείας και Δ.Υ. και δρχ. 8.312.300 για ασφαλιστικές εισφορές του από τον ως άνω οφειλέτη απασχοληθέντος προσωπικού του υπό την αίρεση πληρωμής των οποίων ετέλει σύμφωνα με την μεταξύ των σύμβαση η προς αυτόν καταβολή. Πέραν της εν λόγω κατά την άποψη της υποχρεωτικής καταβολής επικαλείται αυτοδικαία ακυρότητα της εις χείρας της κατασχέσεως ως επιβληθείσης επί εργολαβικού ανταλλάγματος, ισχυριζομένη για τους ως άνω λόγους έλλειψη υποχρεώσεώς της για υποβολή δηλώσεως και μη εφαρμογή ως προς αυτή των άρθρ. 32 και 33 του ΚΕΔΕ.

IV. Ενόψει των προαναφερθεισών διατάξεων, όπως αυτές έχουν ερμηνευθεί και του εκτεθέντος ιστορικού η ως άνω εταιρία όφειλε εντός της προθεσμίας των οκτώ ημερών από της προς αυτήν επιδόσεως του κατασχετηρίου εγγράφου της ΔΟΥ να προβεί σε δήλωση αναφερομένη στις υφιστάμενες μετά του οφειλέτη του Δημοσίου ως
άνω συμφωνίες υπό την αίρεση των οποίων κατά την άποψή της ετέλει η προς αυτόν καταβολή και επικαλουμένη το ακατάσχετο της εις χείρας της κατασχεθείσης απαιτήσεως. Στην εν λόγω δήλωση η εταιρία όφειλε να προβεί ανεξαρτήτως από το κύρος της εις χείρας της κατασχέσεως και από το αν είχε δικαίωμα να προτείνει
την απ' αυτή επικαλουμένη ακυρότητα αυτής, αφού η ακυρότητα αυτή, τυχόν υπάρχουσα, δεν την απαλλάσσει από την υποχρέωση να δηλώσει την ύπαρξη της εις χείρας της κατασχεθείσης απαιτήσεως του καθ'ού η κατάσχεση οφειλέτου. Τούτο δε μη πράξασα κατέστη αυτή κατ' άρθρ. 33 του ΚΕΔΕ οφειλέτρια του Δημοσίου για το σύνολο της κατασχεθείσης ποσότητος, τούτου δυναμένου να επιδιώξει την είσπραξη αυτού δια λήψεως σε βάρος της όλων των μέσων της αναγκαστικής εκτελέσεως. Κατά τη γνώμη (άνευ ψήφου) του παρέδρου Ν.Σ.Κ. Α. Φυτράκη εκ των παρατεθεισών διατάξεων των άρθρων 30 παρ. 1, 32 και 33 ΚΕΔΕ προκύπτουν τα ακόλουθα:
Η κατάσχεσις εις χείρας τρίτου προϋποθέτει ύπαρξιν εις χείρας του τρίτου των εφ'ών η κατάσχεσις χρημάτων, καρπών ή άλλων πραγμάτων, θετικών επομένως, δεσμεύσεως και δι' αυτών ικανοποιήσεως του Δημοσίου.
Επί τοιούτων μόνον, πράγματι υφισταμένων, πραγμάτων, λειτουργούν οι ανωτέρω διατάξεις ο δε κατασχών οφείλει ν' αποδείξει την εις χείρας του τρίτου ύπαρξιν αυτών.
Ούτω, εάν πράγματι δεν υφίστανται τα δια του κατασχετηρίου φερόμενα ως κατασχόμενα χρήματα κ.λπ., έστω και αν ο τρίτος δεν υποβάλλει δήλωσιν επί της κατασχέσεως, η κατάσχεσις, επιβαλλομένη επί ανυπάρκτων εις χείρας του τρίτου πραγμάτων, δεν επιφέρει την υπό της τελευταίας των, ως άνω, διατάξεων, οριζομένην συνέπειαν, δεδομένου ότι αύτη προϋποθέτει "τρίτον", ήτοι οφειλέτην του οφειλέτου του Δημοσίου, αλλά και "κατάσχεσιν πραγμάτων" δι'ήν μόνον ποσότητα υποχρεούται ούτος.
Οι, ως άνω, δηλαδή, διατάξεις αφορούν μόνον εις την, κατά τον χρόνον της κατασχέσεως, περιουσίαν του οφειλέτου του Δημοσίου και δεν δύνανται να δημιουργήσουν νέον οφειλέτην του Δημοσίου.
Αλλωστε ο τρίτος ευθύνεται πάντοτε εντός των ορίων της προς τον δανειστήν του και οφελέτην του δημοσίου ευθύνης του, ήτοι έστω και αν λογισθή (μαχητώς υπ' αυτού) οφειλέτης, τοσούτο δε μάλλον καθ'όσον κατά νόμον ούτος λογίζεται οφειλέτης της ποσότητος η οποία κατεσχέθη και όχι οφειλέτης του δημοσίου, υφ'ήν έννοιαν και έκτασιν είναι οφειλέτης του ο καθ'ού κατάσχεσις και περαιτέρω η κατάσχεσις επεβλήθη, ενταύθα, επί των όσων ο τρίτος οφείλει ή μέλλει να οφείλει ή έχει στα χέρια του ως εργοδότης του καθ'ού η κατάσχεσις.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, προβαλλομένου υπό της "τρίτης" εταιρίας, δια του έστω και εκπροθέσμου από 12.1.1995 υπομνήματός της ότι δεν κατέβαλε κανένα ποσό προς τον καθ'ού η κατάσχεσις γιατί το σύνολο των οφειλών της προς αυτόν αναλώθηκε προς πληρωμήν ημερομισθίων κ.λπ. των απασχοληθέντων εις το συνεργείο
του, για μισθούς, επιδόματα, δώρα και ασφαλιστικών εισφορών, κατά τον χρόνο λειτουργίας της μετά του οφειλέτου του Δημοσίου σχέσεώς της με παραστατικά τιθέμενα εις την διάθεσιν του κατασχόντος προς έλεγχον, έπεται ότι προς ή άνευ του ελέγχου αυτού ή χωρίς να προκύψει εξ αυτού τι το αντίθετον, η επιδίωξις κατά της τρίτης των δι'ά η κατάσχεσις ποσών και δη δι' αναγκαστικών μέτρων, παρίσταται αλυσιτελής.

V. Οθεν στο τεθέν ερώτημα αρμόζει η ως άνω εκτεθείσα απάντηση.