ΣτΕ 1004/2002 Η επιβολή τέλους στους οδηγούς οχημάτων που διακινούνται από τον λιμένα πόλης, για την κατασκευή έργων αντιμετώπισης κυκλοφοριακών προβλημάτων που θα εξυπηρετήσουν όχι αποκλειστικά τους βαρυνόμενους αλλά αόριστο κύκλο προσώπων, δεν έχει χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους, που απαιτούν οι διατάξεις του άρθρου 25 του Ν.1828/1989, όπως άλλωστε και εκείνες του άρθρου 78 του Συντάγματος.

 <------> ............... 11. Επειδή, κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο γνώμη, εφόσον τα αναφερόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση έργα δεν θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τους βαρυνόμενους με την καταβολή του επίδικου τέλους οδηγούς των οχημάτων που διακινούνται από τον λιμένα της πόλης, αλλά από εντελώς αόριστο κύκλο προσώπων, το επιβαλλόμενο με την προσβαλλόμενη απόφαση οικονομικό βάρος δεν έχει χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους, αλλά αποτελεί φόρο (πρβλ. Σ.τ.Ε.2227 και 2228/2000, επταμελούς) και συνεπώς η επιβολή του δεν δύναται να βρει έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 25, παρ. 14 του Ν.1828/1989, την οποία επικαλείται η προσβαλλόμενη απόφαση, διότι η διάταξη αυτή, σύμφωνη άλλωστε και με τη ρητή επιταγή του άρθρου 78, παρ. 1 και 4 του Συντάγματος, παρέχει στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) εξουσιοδότηση για την επιβολή οικονομικών βαρών που συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά ανταποδοτικού τέλους (βλ. Σ.τ.Ε.3938/2000), δεδομένου δε ότι η διάταξη του άρθρου 26, παρ. 13 του Ν.1828/1989, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει, εν μέρει μόνο, έρεισμα για την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι ανίσχυρη, ως αντικείμενη στο άρθρο 59 της Συνθήκης ΕΚ (βλ. Σ.τ.Ε.2227 και 2228/2000, επταμελούς), η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία επιβάλλεται φόρος του οποίου τα ουσιώδη στοιχεία (υποκείμενο, αντικείμενο, συντελεστής) δεν προβλέπονται από διάταξη τυπικού νόμου, αντίκειται στο άρθρο 78 του Συντάγματος και πρέπει για τον λόγο αυτόν, βασίμως προβαλλόμενο, να ακυρωθεί. Κατά τη γνώμη όμως του συμβούλου Ε. Δαρζέντα, η κατασκευή των αναφερόμενων στην προσβαλλόμενη απόφαση έργων, ενόψει της έκτασης και του πληθυσμού του Δήμου Ηγουμενίτσας, επιβάλλεται, όχι από τις ανάγκες των κατοίκων ή άλλων διερχόμενων από την πόλη προσώπων, αλλά από τον μεγάλο αριθμό των διακινούμενων από τον λιμένα της Ηγουμενίτσας και δη βαρέων οχημάτων, τα οποία, πρωτίστως και κυρίως, θα εξυπηρετηθούν από την κατασκευή των έργων αυτών. Επομένως, κατά τη γνώμη αυτή, το οικονομικό βάρος που επιβάλλεται με την προσβαλλόμενη απόφαση έχει χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους για τους οδηγούς των οχημάτων που επιβιβάζονται σε πλοία από τον λιμένα της πόλης, οι οποίοι βαρύνονται με την καταβολή του, τον ανταποδοτικό δε ως προς αυτούς χαρακτήρα του επίδικου τέλους δεν αναιρεί το γεγονός ότι και οι κάτοικοι της πόλης ή άλλα διερχόμενα από την πόλη πρόσωπα θα ωφελούνται, εξ αντανακλάσεως, από τα έργα αυτά και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση βρίσκει νόμιμο έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 25, παρ. 14 του Ν.1828/1989. ...............