ΣτΕ 3121/2000 Στη δικαιοδοσία των φορολογικών δικαστηρίων υπάγονται οι πράξεις με τις οποίες καταλογίζονται φόροι, δασμοί, τέλη και συναφή δικαιώματα ή επιβάλλουν κυρώσεις για παράβαση φορολογικής διάταξης. Δηλαδή πράξεις εκτελεστές. Αντίθετα, διαφωνία φορολογούμενου επί πληροφοριακού χαρακτήρα πράξη (ερμηνεία νόμου) της φορολογικής αρχής, δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων αυτών.

 <------> 7. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσίβλητος, έκτακτος υπάλληλος (μεταφραστής) στο Υπουργείο Εξωτερικών, με αίτησή του προς τον Οικονομικό Εφορο ΚΓ' Αθηνών ζήτησε να αναγνωρισθεί ότι δεν είχε, κατά νόμο, υποχρέωση να εισπράττει και να καταβάλλει ΦΠΑ, αφού παρείχε εξαρτημένη εργασία έναντι αμοιβής με βάση τις σχετικές διατάξεις του εργατικού δικαίου. Επίσης, ζήτησε να του επιστραφούν τα ποσά ΦΠΑ που κατέβαλε αχρεωστήτως μέχρι σήμερα. Η πιο πάνω φορολογική αρχή, με το υπ' αριθ. 6168/15.7.1987 έγγραφό της, απάντησε ότι οι έκτακτοι (ιδιώτες) μεταφραστές στους οποίους το Υπουργείο Εξωτερικών αναθέτει με σύμβαση μίσθωσης έργου τη μετάφραση ξενόγλωσσων κειμένων λόγω της φύσεως και του τρόπου παροχής των υπηρεσιών τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ασκούν οικονομική δραστηριότητα, η οποία δημιουργεί δεσμούς εξάρτησης μεταξύ αυτών και του Υπουργείου (εργοδότη) και ότι συνεπώς το πιο πάνω αίτημα του αναιρεσίβλητου δεν μπορούσε να γίνει δεκτό. Το Διοικητικό Εφετείο αφού δέχθηκε ότι, κατά την έννοια της διάταξης της παρ. 4 του άρθρου 8 του Ν.Δ.4486/1965, διαφορά για την αναγνώριση φορολογικής απαλλαγής μπορεί να υπάρξει και εκτός διαδικασίας καταλογισμού του φόρου ή άλλης ιδιαίτερης διαδικασίας που τυχόν προβλέπει ο νόμος, αν το αντικείμενό της συνάπτεται προς συγκεκριμένη φορολογική υποχρέωση, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ενόψει του χρόνου υποβολής της αίτησης (1.6.1987), το αίτημα του αναιρεσίβλητου αφορούσε προφανώς την απαλλαγή του από τον ΦΠΑ για το έτος 1987. Κατόπιν τούτου έκρινε, αντίθετα προς το Διοικητικό Πρωτοδικείο, ότι το πιο πάνω έγγραφο του Οικονομικού Εφόρου συνδέεται με συγκεκριμένη φορολογική υποχρέωση του αναιρεσίβλητου και μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή. Για τον λόγο αυτόν, κατά παραδοχή κατά τούτο της έφεσης του αναιρεσίβλητου, εξαφάνισε την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία η προσφυγή του είχε απορριφθεί ως απαράδεκτη και στη συνέχεια, δικάζοντας την προσφυγή, ακύρωσε το έγγραφο αυτό, με τη σκέψη ότι ο αναιρεσίβλητος δεν ασκεί οικονομική δραστηριότητα κατά τρόπο ανεξάρτητο και δεν υπόκειται σε ΦΠΑ. Περαιτέρω δε, το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε το αίτημα του αναιρεσίβλητου για την επιστροφή του ΦΠΑ ως αόριστο, γιατί δεν προσδιορίζονται τα προς επιστροφή ποσά φόρου. Σύμφωνα όμως με όσα έχουν πιο πάνω εκτεθεί, η πράξη αυτή της φορολογικής αρχής, η οποία δεν συνάπτεται με συγκεκριμένη φορολογική υποχρέωση του αναιρεσίβλητου, αλλά εκδόθηκε σε απάντηση στο αίτημά του να θεωρηθεί ως πρόσωπο το οποίο δεν ασκεί οικονομική δραστηριότητα κατά τρόπο ανεξάρτητο και ως εκ τούτου μη υποκείμενο στον ΦΠΑ, δηλαδή επί ζητήματος για το οποίο ο Ν.1642/1986 δεν προβλέπει αρμοδιότητα της φορολογικής αρχής να αποφαίνεται κατ' ιδιαίτερη διαδικασία, δεν είχε εκτελεστό χαρακτήρα. Επομένως, η προσφυγή του αναιρεσίβλητου κατά της πράξης αυτής, με την οποία δεν ήχθη ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων φορολογική διαφορά, αλλά διαφωνία προς τις απόψεις της φορολογικής αρχής, ορθώς απορρίφθηκε πρωτοδίκως ως απαράδεκτη. Για τον λόγο αυτόν, που βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση αυτή και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέρος που αφορά την παραδοχή της έφεσης και της προσφυγής του αναιρεσίβλητου και την ακύρωση της πράξης της φορολογικής αρχής που είχε προσβληθεί μ' αυτή. Μετά την αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά το πληττόμενο με την κρινόμενη αίτηση μέρος της, παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα του άλλου λόγου αναίρεσης. 8. Επειδή, κατ' εκτίμηση των περιστάσεων, το δικαστήριο κρίνει ότι ο αναιρεσίβλητος πρέπει να απαλλαγεί από τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου. 9. Επειδή, η υπόθεση δεν χρήζει διευκρίνισης κατά το πραγματικό και πρέπει να κρατηθεί. Το δικαστήριο κρίνει κατ' ουσία και, ενόψει των προεκτεθέντων, απορρίπτει την έφεση του ήδη αναιρεσίβλητου κατά το μέρος της που είχε γίνει δεκτή από το Διοικητικό Εφετείο.