ΣτΕ 3812/1998

Ο φόρος επί εσόδων που προέρχονται από εκμετάλλευση πλοίων υπό ξένη σημαία, επιβάλλεται σε βάρος της εκμεταλλεύτριας εταιρίας. Η από μέρους πρακτορείου υποβολή ΔΗΛΩΣΗΣ για μεταφορά φορτίων δεν παράγει υποχρέωση του πρακτορείου αυτού για εξόφληση φόρων.



Σχόλια:


1 Ιαν 1998

Taxheaven.gr
Αντικείμενο φόρου αλλοδαπών επιχειρήσεων εκμεταλλευόμενων πλοία υπό ξένη σημαία Σ.τ.Ε.: 3812/1998 Ο φόρος επί εσόδων που προέρχονται από εκμετάλλευση πλοίων υπό ξένη σημαία, επιβάλλεται σε βάρος της εκμεταλλεύτριας εταιρίας. Η από μέρους πρακτορείου υποβολή ΔΗΛΩΣΗΣ για μεταφορά φορτίων δεν παράγει υποχρέωση του πρακτορείου αυτού για εξόφληση φόρων. <------> 4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση, εις βάρος της αναιρεσίβλητης αλλοδαπής εταιρίας που εδρεύει στη Γένοβα της Ιταλίας και εκπροσωπείται στην Ελλάδα από την Ε.Π.Ε. υπό την επωνυμία "Πρακτορείο ... Ε.Π.Ε.", επιβλήθηκε φόρος κατά τις ανωτέρω διατάξεις με την αιτιολογία ότι κατά το διαχειριστικό έτος 1983 πραγματοποίησε με πλοία υπό ξένη σημαία μεταφορές από ελληνικά λιμάνια σε λιμάνια του εξωτερικού. Ειδικότερα, από έλεγχο που έγινε στο βιβλίο αφίξεων και αναχωρήσεων και στα στοιχεία που εξέδωσε η ανωτέρω εκπρόσωπος της αναιρεσίβλητης, προέκυψε ότι κατά την υπό κρίση περίοδο απέπλευσαν από το λιμάνι του Πειραιά, αφού παρέλαβαν φορτίο με προορισμό λιμάνια του εξωτερικού, τα πλοία EMADALIA και SALAHALA, με σημαία Βερμούδων, των οποίων εκμεταλλεύτρια φέρεται, κατά τη φορολογική αρχή, η αναιρεσίβλητη. Ενόψει αυτών, ο Οικονομικός Εφορος Πλοίων Πειραιώς εξέδωσε το προαναφερθέν φύλλο ελέγχου, με το οποίο επέβαλε εις βάρος της αναιρεσίβλητης τον φόρο που αναλογεί στα έσοδά της από την ανωτέρω δραστηριότητα, σύμφωνα με τις προμνησθείσες διατάξεις. Η προσφυγή της αναιρεσίβλητης κατά του εν λόγω φύλλου απορρίφθηκε με την πρωτόδικη απόφαση. Το Διοικητικό Εφετείο, ενόψει του ισχυρισμού που είχε προβάλει η αναιρεσίβλητη τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ' έφεση, ότι δεν ήταν εκμεταλλεύτρια των ανωτέρω πλοίων, των οποίων την εκμετάλλευση είχαν οι πλοιοκτήτριες εταιρίες, αλλά απλός πράκτορας τούτων, εξέδωσε την υπ' αριθ. 156/1993 προδικαστική απόφασή του, με την οποία διατάχθηκε η διενέργεια επανελέγχου από τον αναιρεσείοντα προϊστάμενο, προκειμένου να εξακριβωθεί αν η αναιρεσίβλητη ήταν πράγματι κατά την κρινόμενη περίοδο εκμεταλλεύτρια των ένδικων πλοίων ή αν αυτή ενεργούσε, όπως ισχυρίσθηκε, μέσω της Ε.Π.Ε. "Πρακτορείο ..." ως απλός πράκτορας των εκμεταλλευτριών εταιριών. Σε εκτέλεση της προδικαστικής αυτής απόφασης, η φορολογική αρχή προσκόμισε την από 21.6.1993 έκθεση επανελέγχου, στην οποία εκτίθεται πλην άλλων, όπως αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, ότι η δραστηριότητα της αναιρεσίβλητης αλλοδαπής εταιρίας, κατά την ένδικη περίοδο, στην Ελλάδα γινόταν μέσω της εταιρίας "... Ε.Π.Ε." που ενεργούσε ως πράκτορας των προμνημονευόμενων υπό σημαία Βερμούδων πλοίων και ότι από τις δηλώσεις απόπλου που υπέβαλλε το πρακτορείο αυτό στη φορολογική αρχή, με τις οποίες αφενός δήλωνε τις μεταφορές φορτίων από το λιμάνι του Πειραιά σε λιμάνια του εξωτερικού των πλοιοκτητριών εταιριών και αφετέρου ανελάμβανε τις φορολογικές υποχρεώσεις αυτών που απορρέουν από την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 4, περ. δ', εδάφιο β' του Ν.Δ.3843/1958, αποδεικνύεται, κατά την άποψη της φορολογικής αρχής, η σχέση της εκμετάλλευσης (χρονοναύλωσης) της αναιρεσίβλητης αλλοδαπής εταιρίας και των πλοιοκτητριών εταιριών. Κατ' εκτίμηση όλων των προεκτεθέντων, το Διοικητικό Εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του έκρινε ότι από τις ανωτέρω δηλώσεις και μόνο που επικαλείται η φορολογική αρχή, τις οποίες μάλιστα δεν προσκόμισε και με τις οποίες το μνησθέν πρακτορείο "... Ε.Π.Ε." ανελάμβανε έναντι της φορολογικής αρχής τις φορολογικές υποχρεώσεις των πλοιοκτητριών εταιριών, δεν αποδεικνύεται ότι η αναιρεσίβλητη ήταν πράγματι και εκμεταλλεύτρια των ένδικων πλοίων, ιδιότητα η οποία αποτελεί νόμιμη προϋπόθεση για την επιβολή της ένδικης φορολογίας. Με τις σκέψεις δε αυτές, το Διοικητικό Εφετείο έκρινε στη συνέχεια ότι οι ένδικες πράξεις με τις οποίες επιβλήθηκε ο ένδικος φόρος εισοδήματος και το πρόστιμο του άρθρου 80, παρ. 2 του Ν.820/1978, είναι μη νόμιμες και ακυρωτέες. Η ανωτέρω κρίση του Διοικητικού Εφετείου είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη και τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα κατά το μέρος που πλήττουν την αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά δε το μέρος που αμφισβητείται η ανέλεγκτη αναιρετικώς ουσιαστική εκτίμηση των αποδείξεων από το δικαστήριο της ουσίας πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτα (Σ.τ.Ε.2562/1997).
Taxheaven.gr