ΣτΕ 358/2000 Αμοιβή μέλους του Δ.Σ. για υπηρεσίες εξερχόμενες των εξ αυτής της ιδιότητας καθηκόντων του, μπορεί να αναγνωριστεί ως δαπάνη, εφόσον οι υπηρεσίες αυτές προσδιορίζονται επακριβώς και προσφέρονται στο πλαίσιο σύμβασης ή σχέσης εξαρτημένης εργασίας, ώστε να είναι εφικτός ο έλεγχος της ορθής εφαρμογής του νόμου ως προς το ζήτημα της υπαγωγής στην ασφάλιση.

 <------> 4. Επειδή, το κατά το υπό κρίση έτος εισόδημα της αναιρεσίβλητης εταιρίας, η οποία ασχολείται με την παραγωγή υφασμάτων, καμβάδων και εργόχειρων, την αποτύπωση σχεδίων πάνω σε καμβάδες κ.λπ., προσδιορίστηκε από τη φορολογική αρχή λογιστικώς, με την προσθήκη στα εκ των βιβλίων της προκύπτοντα αποτελέσματα λογιστικών διαφορών, η κρινόμενη αίτηση δε αφορά σε μία από τις διαφορές αυτές. 5. Επειδή, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση, η φορολογική αρχή πρόσθεσε στα αποτελέσματα της χρήσης ποσό 540.000 δρχ., το οποίο είχε καταβληθεί από την εταιρία προς το μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου Ε.Σ., με την αιτιολογία ότι το μέλος αυτό, κατ' αντίθεση προς ό,τι συνέβαινε με τα λοιπά μέλη του ίδιου Συμβουλίου, δεν ήταν ασφαλισμένο σε κάποιο ασφαλιστικό φορέα, η αμοιβή δε αυτή καταβλήθηκε στην εν λόγω σύμβουλο για πραγματικές υπηρεσίες που πρόσφερε στην εταιρία πέραν των καθηκόντων της ως μέλους του Δ.Σ. αυτής. Το Διοικητικό Εφετείο, κατ' αποδοχή σχετικού λόγου έφεσης του Δημοσίου, δέχθηκε, σε αντίθεση με το Διοικητικό Πρωτοδικείο, ότι εφόσον η εν λόγω δαπάνη αποτελεί αμοιβή για την παροχή από την ανωτέρω σύμβουλο υπηρεσιών εξερχόμενων των καθηκόντων της ως μέλους του Δ.Σ. της εταιρίας, η δε παραγωγικότητά της είναι δεδομένη, λόγω των προσφερθεισών υπηρεσιών (σχεδιασμός, αποτύπωση σχεδίων σε ύφασμα), ήταν καταρχήν αφαιρετέα από τα ακαθάριστα έσοδα της εταιρίας. Το Διοικητικό Εφετείο δέχθηκε ειδικότερα ότι η μη υπαγωγή της εν λόγω συμβούλου στην ασφάλιση κάποιου ασφαλιστικού φορέα δεν κώλυε την αναγνώριση της δαπάνης προς έκπτωση, με τη σκέψη ότι η σύμβαση μίσθωσης εργασίας είναι κατά νόμο άτυπη και συνεπώς η ύπαρξή της κρίνεται από ουσιαστικά και όχι τυπικά κριτήρια. Εξάλλου, το ίδιο δικαστήριο δέχθηκε περαιτέρω ότι, ναι μεν δεν αναγνωρίζεται έκπτωση δαπάνης μισθοδοσίας για παροχή υπηρεσιών με σχέση εξαρτημένης εργασίας αν δεν έχουν καταβληθεί οι αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές, πλην όμως η φορολογική αρχή ουδόλως πρόβαλε ότι η εν λόγω σύμβουλος ήταν ασφαλισμένη στο ΙΚΑ και όχι σε άλλο ασφαλιστικό φορέα, όπως το ΤΑΕ στο οποίο άλλωστε ασφαλίστηκε μεταγενέστερα. Η κρίση αυτή της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, ανεξάρτητα από τις ανωτέρω ειδικότερες αιτιολογίες στις οποίες φέρεται στηριζόμενη, είναι πλημμελώς αιτιολογημένη, διότι δεν περιγράφονται σ' αυτή ποιες ακριβώς ήταν και σε τι ειδικότητα συνίσταντο οι προς την εταιρία παρασχεθείσες υπηρεσίες της ως άνω συμβούλου της και ειδικότερα αν αυτές παρασχέθηκαν στο πλαίσιο σύμβασης ή σχέσης εξαρτημένης εργασίας, ώστε να είναι εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής του νόμου από το δικαστήριο της ουσίας, ως προς το ζήτημα της υπαγωγής της εν λόγω συμβούλου στην ασφάλιση λόγω της παροχής των ανωτέρω υπηρεσιών της. Για το λόγο συνεπώς αυτό, ο οποίος βάσιμα προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί εν μέρει, καθ' ο μέρος αφορά στην ως άνω λογιστική διαφορά, η δε υπόθεση η οποία χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό, πρέπει να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.