ΣτΕ 474/1998 Η έκθεση ελέγχου, ως δημόσιο έγγραφο, αποτελεί πλήρη απόδειξη για όλα όσα βεβαιώνονται σ αυτή ότι έγιναν από το συντάκτη της ή ενώπιόν του, ενώ περιεχόμενες στην ίδια έκθεση διαπιστώσεις, κρίσεις κ.λπ. εκτιμώνται ελεύθερα από το δικαστήριο. Η πληροφορία ότι ο οδηγός αυτοκινήτου, δεχόμενος σήμα στάθμευσης (STOP) από ελεγκτικό όργανο, αντιλήφθηκε ή όχι το σήμα αυτό, υπάγεται στη δεύτερη κατηγορία, δηλαδή στην κρίση του δικαστηρίου.

Εκθεση ελέγχου - Αποδεικτική ισχύς - Κρίση του δικαστηρίου Σ.τ.Ε.: 474/1998 Η έκθεση ελέγχου, ως δημόσιο έγγραφο, αποτελεί πλήρη απόδειξη για όλα όσα βεβαιώνονται σ' αυτή ότι έγιναν από το συντάκτη της ή ενώπιόν του, ενώ περιεχόμενες στην ίδια έκθεση διαπιστώσεις, κρίσεις κ.λπ. εκτιμώνται ελεύθερα από το δικαστήριο. Η πληροφορία ότι ο οδηγός αυτοκινήτου, δεχόμενος σήμα στάθμευσης (STOP) από ελεγκτικό όργανο, αντιλήφθηκε ή όχι το σήμα αυτό, υπάγεται στη δεύτερη κατηγορία, δηλαδή στην κρίση του δικαστηρίου. <------> 4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, με την ένδικη πράξη της φορολογικής αρχής, στηριχθείσα στην από 15.10.1983 έκθεση ελέγχου των αρμόδιων υπαλλήλων της ΥΠΕΔΑ, επιβλήθηκε σε βάρος του αναιρεσίβλητου πρόστιμο για το λόγο ότι στις 3.12.1983, ενώ γινόταν έλεγχος στην περιοχή της πλατείας Βάθης, το επιβατικό αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης, ιδιοκτησίας του αναιρεσίβλητου, που περνούσε από την οδό Μάρνη με κατεύθυνση την οδό Μενάνδρου, δεν στάθμευσε για έλεγχο, παρά το ειδικό σήμα στάθμευσης που απευθύνθηκε στον οδηγό του και διέφυγε προς την οδό Καρόλου, με αποτέλεσμα να ματαιωθεί ο φορολογικός έλεγχος, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 45, παρ. 1 και 47, παρ. 1 του ΚΦΣ (Π.Δ.99/1977). Το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε ότι, ναι μεν η έκθεση ελέγχου, ως προς τις διαπιστώσεις του ελεγκτή, αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο που προσκομίζεται από τη φορολογική αρχή για την απόδειξη των ισχυρισμών της, η έκθεση όμως αυτή, ως δημόσιο έγγραφο, αποτελεί πλήρη απόδειξη για όλα όσα βεβαιώνονται σ' αυτή ότι έγιναν από το συντάκτη της ή ενώπιόν του, ως προς τα οποία μόνο για πλαστότητα μπορεί να προσβληθεί, ενώ κατά τα λοιπά (διαπιστώσεις, κρίσεις κ.λπ.) εκτιμάται ελεύθερα από το δικαστήριο, το οποίο δεν δεσμεύεται από αυτή. Λαμβάνοντας δε υπόψη τα πραγματικά περιστατικά της συγκεκριμένης περίπτωσης, το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος δεν υπέπεσε στην παράβαση που του αποδίδεται, δεδομένου ότι δεν αποδείχθηκε ότι αντιλήφθηκε το ειδικό σήμα στάθμευσης (STOP) που του απηύθυναν οι ελεγκτές της ΥΠΕΔΑ και ότι επομένως εσφαλμένα με την πρωτόδικη απόφαση έγινε εν μέρει μόνο δεκτή η προσφυγή του αναιρεσίβλητου, αντί να ακυρωθεί η ένδικη πράξη επιβολής προστίμου. Με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται νόμιμης βάσης διότι, αν και δέχθηκε το δικάσαν δικαστήριο ότι η έκθεση ελέγχου, ως δημόσιο έγγραφο, αποτελεί πλήρη απόδειξη για όλα όσα βεβαιώνονται σ' αυτή ότι έγιναν από το συντάκτη της ή ενώπιόν του, στη συνέχεια δέχθηκε ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο αναιρεσίβλητος αντιλήφθηκε το ειδικό σήμα στάθμευσης που του απηύθυναν οι ελεγκτές, η δε έκθεση ελέγχου δεν δημιουργεί πλήρη απόδειξη για το γεγονός αυτό. Ο μόνος αυτός λόγος αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι, ως ορθώς εδέχθη και η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά την παρ. 1 του ως άνω άρθρου 144 του Κώδικα Φορολογικής Δικονομίας, πλήρη απόδειξη αποτελούν τα δημόσια έγγραφα μόνο "για όλα όσα βεβαιώνεται σ' αυτά ότι έγιναν από εκείνον που τα συνέταξε ή ενώπιόν του", δεν εμπίπτει δε στη διάταξη αυτή η κρίση των αρμόδιων ελεγκτικών οργάνων ότι ο οδηγός αυτοκινήτου αντιλήφθηκε τα σήματα στάθμευσης και επομένως η σχετική βεβαίωση που περιέχεται στην έκθεση ελέγχου δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη, αλλά εκτιμάται ελεύθερα από το δικαστήριο της ουσίας, κατά την παρ. 2 του αυτού άρθρου 144. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.