ΔΕΔ 367/2020 ΦΠΑ επενδυτικών αγαθών

ΚΑΛΛΙΘΕΑ 18.02.2020
ΑΡΙΘ. ΑΠΟΦΑΣΗΣ: 367


ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ
ΤΜΗΜΑ Α4 ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ

Ταχ. Δ/νση: Αριστογείτονος 19
Ταχ. Κωδ.: 17671, Καλλιθέα
Τηλέφωνο: 213 1604 573
FAX: 213 1604 567

ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

Έχοντας υπ' όψη:

1. Τις διατάξεις:
α. Του άρθρου 63 του ν. 4174/2013 (ΦΕΚ Α' 170), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει.
β. Του άρθρου 10 της Δ. ΟΡΓ. Α 1036960 ΕΞ 2017/10.03.2017 Απόφασης του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. (ΦΕΚ 968 Β'/22.03.2017) με θέμα «Οργανισμός της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.),όπως αναριθμήθηκε τροποποιήθηκε και ισχύει».
γ. Της ΠΟΛ.1064/2017 Απόφασης του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΦΕΚ Β' 1440/27-04-2014) «Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 63 του ν. 4174/2013 (Ειδική Διοικητική Διαδικασία - Ενδικοφανής προσφυγή), καθορισμός λεπτομερειών για τη λειτουργία της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), την εφαρμοστέα διαδικασία και τον τρόπο έκδοσης των αποφάσεων αυτής και ρύθμιση ζητημάτων καταβολής και αναστολής καταβολής του οφειλόμενου ποσού σε περίπτωση άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής».

2. Την ΠΟΛ.1069/2014 Εγκύκλιο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών.

3. Την ΠΟΛ.1069/2014 Εγκύκλιο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών.

4. Την αριθμ. Δ.Ε.Δ. 1126366 ΕΞ 2016/30.08.2016 (ΦΕΚ 2759 / τ. Β' / 01.09.2016) Απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών.

5. Την από 20-09-2019 και με αριθμό πρωτοκόλλου ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας με την επωνυμία « », και το διακριτικό τίτλο « », η οποία εδρεύει στην , επί της οδού αρ. , με ΑΦΜ , κατά της σιωπηρής (τεκμαιρόμενης) απόρριψης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ ΑΘΗΝΩΝ της υπ' αριθ. πρωτ /2019 επιφύλαξης, η οποία συνυποβλήθηκε, κατ' άρθρο 20 του Ν. 4174/2013, με την υπ' αριθ /2019 περιοδική δήλωση ΦΠΑ, σχετικά με την υποχρέωση διενέργειας διακανονισμού ΦΠΑ, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 33 του Κώδικα ΦΠΑ (Ν. 2859/2000), και τα προσκομιζόμενα με αυτή σχετικά έγγραφα. 

6. Τις απόψεις της ανωτέρω φορολογικής αρχής.

7. Το με αρ. πρωτ. ΔΕΔ ΕΙ 2020 ΕΜΠ/2020 συμπληρωματικό υπόμνημα.

8. Την εισήγηση του ορισθέντος υπαλλήλου του Τμήματος Α4, όπως αποτυπώνεται στο σχέδιο της απόφασης.

Επί της από 20-09-2019 και με αριθμό πρωτοκόλλου ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας με την επωνυμία « », και το διακριτικό τίτλο « », με ΑΦΜ , η οποία κατατέθηκε εμπρόθεσμα και μετά την μελέτη και την αξιολόγηση όλων των υφιστάμενων στο σχετικό φάκελο εγγράφων και των προβαλλόμενων λόγων της ενδικοφανούς προσφυγής, επαγόμαστε τα ακόλουθα:

Η προσφεύγουσα, απέκτησε το των στη από το Ελληνικό Δημόσιο με βάση Σύμβαση Μεταβίβασης που επικυρώθηκε με το άρθρο (ΦΕΚ /2004) και υπέβαλε στις 27-1-2006 το επενδυτικό σχέδιο για την εκμετάλλευσή τους, το οποίο εγκρίθηκε με το /2006 έγγραφο του Υπουργείου Ανάπτυξης.

Στο πλαίσιο πραγματοποίησης, του ως άνω εγκριθέντος επενδυτικού σχεδίου και προκειμένου να τεθεί αυτό σε παραγωγική λειτουργία, η προσφεύγουσα, κατά το έτος 2013 προέβη, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, στην εκτέλεση τεχνικών έργων, για την κατασκευή των εγκαταστάσεων και συναφών εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανόμενων ηλεκτρομηχανολογικών μελετών, καθώς και σε κύρια έργα προσπέλασης για την και έργα οδοποιίας για τη σύνδεση του εργοστάσιου με το οδικό δίκτυο. Τα εκδοθέντα σχετικά τιμολόγια των προμηθευτών της(σελ. 3-31 της υπό κρίση προσφυγής), όπως ισχυρίζεται, έχουν καταχωρηθεί στους οικείους λογαριασμούς του μητρώου παγίων, η δε καθαρή αξία αυτών των τιμολογίων ανήλθε στο ποσόν ύψους 22.718.675,88 ευρώ και ο αναλογούν επί της άξιας αυτής ΦΠΑ ανήλθε στο ποσόν ύψους 5.220.127,72 τον οποίο εξέπεσε στις οικείες περιοδικές δηλώσεις. Η χρήση του ανωτέρω επενδυτικού αγαθού για φορολογητέες πράξεις δεν είχε ξεκινήσει μέχρι 31-12-2018 (δηλαδή εντός πενταετίας από την απόκτηση) για λόγους, που ανάγονται αποκλειστικά σε κυριαρχικές ενέργειες της Διοίκησης, πράξεις ή παραλείψεις.

Η προσφεύγουσα την υπ. αρ. πρωτ /2019 επιφύλαξη η οποία συνυποβλήθηκε κατ' άρθρο 20 του ν. 4174/2013 με την υπ.' αριθ /2019 περιοδική δήλωση ΦΠΑ φορολογικής περιόδου 01.03.2019-31.03.2019, προέβη στον διακανονισμό του ΦΠΑ κατασκευής του ανωτέρω επενδυτικού αγαθού, του έτους 2013, για το οποίο η πενταετία μη θέσης σε λειτουργία/χρήση έληξε στις 31-12-2018, με την αναγραφή ποσού 5.220.127,72 ευρώ στον κωδ. 423 (ποσά διακανονισμού προς καταβολή προηγούμενης διαχειριστικής περιόδου)

Με την παρέλευση απράκτου τριμήνου, από την υποβολή της από 24.04.2019 ανωτέρω επιφύλαξης, ο Προϊστάμενος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ ΑΘΗΝΩΝ, απέρριψε σιωπηρά το αίτημα, να αναγνωριστεί ότι η προσφεύγουσα δεν υποχρεούται σε διακανονισμό έκπτωσης ΦΠΑ κατασκευής του ως άνω επενδυτικού αγαθού, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 33 του ν. 2859/2000, ποσού 5.220.127,72 €

Η προσφεύγουσα εταιρεία, με την υπό κρίση προσφυγή, ζητά:

α) να γίνει δεκτή καθ' ολοκληρία η παρούσα Ενδικοφανής Προσφυγή και οι συμπεριλαμβανόμενοι σε αυτή ισχυρισμοί και τα συνοδευτικά έγγραφα.

β) να ακυρωθεί εν όλω, άλλως να εξαφανισθεί η τεκμαιρόμενη σιωπηρή απόρριψη της νόμιμης, ειδικής και αιτιολογημένης υπ' αριθ /2019 επιφύλαξης σχετικά με την υποχρέωση διενέργειας διακανονισμού έκπτωσης του ΦΠΑ κατασκευής του εν λόγω επενδυτικού αγαθού συνολικού ποσού 5.220.127,72 ευρώ σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 33 του Κώδικα ΦΠΑ (Ν. 2859/2000), η οποία κατά το άρθρο 20 του Ν. 4174/2013 συνυποβλήθηκε με την υπ' αριθ /2019 περιοδική δήλωση ΦΠΑ περιόδου 01-03-2019 έως 31-03-2019 ενώπιον του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ ΑΘΗΝΩΝ.

γ) να αναγνωρισθεί ότι η Εταιρεία δεν έχει υποχρέωση διενέργειας διακανονισμού έκπτωσης του ΦΠΑ κατασκευής του εν λόγω επενδυτικού αγαθού, ποσού ΦΠΑ 5.220.127,72 ευρώ.

δ) να επιστραφεί εντόκως, ως αχρεωστήτως καταβληθέν, το ανωτέρω ποσό ΦΠΑ που αποδόθηκε συμψηφιστικά με την περιοδική δήλωση Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) περιόδου 01.03.2019-31.03.2019, η οποία υποβλήθηκε ηλεκτρονικά μέσω δικτύου TAXISNET (αρ. καταχώρησης /2019), προβάλλοντας τους παρακάτω λόγους:

1. Η εταιρεία δεν υποχρεούται σε διακανονισμό του ΦΠΑ που αναλογεί στην αξία κατασκευής του εν λόγω επενδυτικού αγαθού, επειδή η μη χρησιμοποίηση αυτού εντός της προθεσμίας του προτελευταίου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 33 του Κώδικα ΦΠΑ δεν ανάγεται σε δική της υπαιτιότητα, αλλά οφείλεται αποκλειστικά σε μη νόμιμες κυριαρχικές ενέργειες (πράξεις και παραλείψεις) της Διοίκησης.

2. Η άρνηση της Φορολογικής Διοίκησης να δεχθεί την επιφύλαξη αντίκειται στις ρυθμίσεις της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ.

3. Κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), η Εταιρεία δεν υποχρεούται σε διακανονισμό του ΦΠΑ κατασκευής του επενδυτικού αγαθού λόγω μη χρησιμοποίησης αυτού, εφόσον η μη χρησιμοποίηση ανάγεται σε εξωγενείς παράγοντες, ανεξάρτητους από τη θέληση της Εταιρείας.

4. Η υποχρέωση της Εταιρείας σε διακανονισμό του ΦΠΑ που αναλογεί στην αξία κατασκευής του εν λόγω επενδυτικού αγαθού συνιστά διακριτική μεταχείριση σε βάρος της.

5. Κατά σύμφωνη με την Οδηγία 2006/112/ΕΚ ερμηνεία του προτελευταίου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 33 του Κώδικα ΦΠΑ, ο ΦΠΑ που αναλογεί στην αξία κατασκευής του εν λόγω επενδυτικού αγαθού είναι άμεσα εκπεστέος, δεδομένου ότι η Εταιρεία είχε πρόθεση να χρησιμοποιήσει τον εν λόγω εξοπλισμό σε φορολογητέες πράξεις, χωρίς η έκπτωσή του να συναρτάται (διά της διαδικασίας διακανονισμού) με την περαιτέρω πραγματοποίηση ή μη φορολογητέων εκροών εντός της πενταετούς περιόδου από την πραγματοποίηση της δαπάνης.

Επειδή, οι διατάξεις του ν. 2859/2000 (ΦΕΚ Α' 248/07-11-2000) ορίζουν ότι:

« Άρθρο 2. Αντικείμενο του φόρου

1. Αντικείμενο του φόρου είναι:
α) η παράδοση αγαθών και η παροχή υπηρεσιών, εφόσον πραγματοποιούνται από επαχθή αιτία στο εσωτερικό της χώρας από υποκείμενο στο φόρο που ενεργεί με αυτή την ιδιότητα, β) ...., γ)....

Άρθρο 3. Υποκείμενοι στο φόρο

1. Στο φόρο υπόκειται:
α) κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, ημεδαπό ή αλλοδαπό ή ένωση προσώπων, εφόσον ασκεί κατά τρόπο ανεξάρτητο οικονομική δραστηριότητα, ανεξάρτητα από τον τόπο εγκατάστασης, τον επιδιωκόμενο σκοπό ή το αποτέλεσμα της δραστηριότητας αυτής,β)

Άρθρο 16. Χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης στην παράδοση αγαθών και στην παροχή υπηρεσιών

1. Η φορολογική υποχρέωση γεννάται και ο φόρος γίνεται απαιτητός από το Δημόσιο κατά το χρόνο που πραγματοποιείται η παράδοση των αγαθών και η παροχή των υπηρεσιών.

Η παράδοση των αγαθών συντελείται κατά το χρόνο κατά τον οποίο τα αγαθά τίθενται στη διάθεση του προσώπου που τα αποκτά.
Όταν ο προμηθευτής των αγαθών αναλαμβάνει την υποχρέωση αποστολής τους, η παράδοση συντελείται κατά το χρόνο κατά τον οποίο αρχίζει η αποστολή, εκτός αν ο προμηθευτής αναλαμβάνει και την υποχρέωση συναρμολόγησης ή εγκατάστασης των αγαθών, οπότε η παράδοση συντελείται κατά το χρόνο αποπεράτωσης των εργασιών αυτών.

Άρθρο 30. Δικαίωμα έκπτωσης του φόρου

1. Ο υποκείμενος δικαιούται να εκπέσει, από το φόρο που αναλογεί στις ενεργούμενες από αυτόν πράξεις παράδοσης αγαθών, παροχής υπηρεσιών και ενδοκοινοτικής απόκτησης αγαθών, το φόρο με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί η παράδοση αγαθών και η παροχή υπηρεσιών που έγιναν σε αυτόν και η εισαγωγή αγαθών, που πραγματοποιήθηκε από αυτόν, καθώς και το φόρο που οφείλεται για τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που πραγματοποιήθηκαν από αυτόν.
Η έκπτωση αυτή παρέχεται κατά το μέρος που τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για την πραγματοποίηση πράξεων που υπάγονται στο φόρο.
Ειδικά, για τα αγαθά επένδυσης, το δικαίωμα έκπτωσης κρίνεται οριστικά κατά το χρόνο έναρξης χρησιμοποίησης των αγαθών αυτών.

Άρθρο 33. Διακανονισμός εκπτώσεων

2. Ειδικά για τα αγαθά επένδυσης, η έκπτωση του φόρου που ενεργήθηκε υπόκειται σε πενταετή διακανονισμό με αφετηρία το έτος χρησιμοποίησης τους.
Ο διακανονισμός ενεργείται κάθε έτος για το ένα πέμπτο (1/5) του φόρου που επιβάρυνε το αγαθό, ανάλογα με τις μεταβολές του δικαιώματος έκπτωσης
3. Σε περίπτωση παράδοσης αγαθών επένδυσης ή οριστικής παύσης της χρησιμοποίησης αυτών σε φορολογητέες πράξεις, κατά τη διάρκεια πενταετίας ή δεκαετίας, προκειμένου για ακίνητα της παραγράφου 2, ενεργείται εφάπαξ διακανονισμός μέσα στο ίδιο έτος και τα αγαθά αυτά θεωρούνται, για τα έτη που απομένουν, ότι χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά και μόνο:
α) σε φορολογητέες δραστηριότητες, εφόσον πρόκειται:
αα) για παράδοση η οποία υπάγεται στο φόρο,
ββ) για καταστροφή, απώλεια ή κλοπή, που αποδεικνύονται ή δικαιολογούνται με νόμιμα παραστατικά,
γγ) δδ
β) σε αφορολόγητες δραστηριότητες, στις λοιπές περιπτώσεις.
Εάν εντός της περιόδου διακανονισμού, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου από την πραγματοποίηση της δαπάνης για απόκτηση ή κατασκευή επενδυτικών αγαθών δεν έχει γίνει έναρξη της χρησιμοποίησης αυτών, θεωρείται ότι διατέθηκαν αποκλειστικά και μόνο σε αφορολόγητες πράξεις και ενεργείται εφάπαξ διακανονισμός με την εκκαθαριστική δήλωση της διαχειριστικής αυτής περιόδου. Εξαιρείται του ανωτέρω περιορισμού της πενταετίας η πραγματοποίηση της δαπάνης, για την απόκτηση ή την κατασκευή επενδυτικών αγαθών από οργανισμούς, επιχειρήσεις και εταιρίες κοινής ωφέλειας.
4. Ως αγαθά επένδυσης, για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου, θεωρούνται: α) Τα ενσώματα αγαθά, που ανήκουν κατά κυριότητα στην επιχείρηση και τίθενται από αυτή σε διαρκή εκμετάλλευση, καθώς και τα κτίσματα ή άλλου είδους κατασκευές που κατασκευάζονται από την υποκείμενη στο φόρο επιχείρηση σε ακίνητο που δεν ανήκει κατά κυριότητα σε αυτήν, αλλά έχει, βάσει οποιασδήποτε έννομης σχέσης, τη χρήση του ακινήτου αυτού, για χρονικό διάστημα τουλάχιστον εννέα χρόνων. Αν κατά τη διάρκεια του πενταετούς διακανονισμού λήξει η χρήση του ακινήτου, στο οποίο κατασκευάστηκαν τα ανωτέρω κτίσματα ή άλλου είδους κατασκευές, ενεργείται εφάπαξ διακανονισμός κατά τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου 3. Στην αξία των αγαθών επένδυσης δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες επισκευής και συντήρησης
β) τα δικαιώματα χρησιμοποίησης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, σχεδίου, υποδείγματος, εμπορικού ή βιομηχανικού σήματος και άλλων παρόμοιων, εφόσον εξυπηρετούν περισσότερες από μία χρήσεις.».
Επειδή, σύμφωνα με την Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2006 (2006/112/ΕΕ) Σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας

Άρθρο 167
Το δικαίωμα έκπτωσης γεννάται κατά τον χρόνο κατά τον οποίο ο προς έκπτωση φόρος γίνεται απαιτητός.

Άρθρο 168
Στο βαθμό που τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των φορολογούμενων πράξεών του, ο υποκείμενος στον φόρο έχει το δικαίωμα, στο κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιεί τις
πράξεις του, να εκπίπτει από τον οφειλόμενο φόρο τα ακόλουθα ποσά: α) ...., β)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
Διακανονισμός των εκπτώσεων Άρθρο 184

Η αρχικά πραγματοποιηθείσα έκπτωση διακανονίζεται όταν είναι ανώτερη ή κατώτερη από την έκπτωση, την οποία δικαιούταν να πραγματοποιήσει ο υποκείμενος στον φόρο. Άρθρο 187

1. Σχετικά με τα αγαθά επένδυσης, ο διακανονισμός διενεργείται εντός περιόδου πέντε ετών, περιλαμβανομένου του έτους, κατά τη διάρκεια του οποίου αποκτήθηκε ή κατασκευάσθηκε το αγαθό.
Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν ως βάση για το διακανονισμό μια περίοδο πέντε ακέραιων ετών από την έναρξη της χρησιμοποίησης του αγαθού.
Όσον αφορά τα ακίνητα αγαθά επένδυσης, η διάρκεια της περιόδου που λαμβάνεται ως βάση υπολογισμού των διακανονισμών μπορεί να επεκτείνεται έως 20 έτη.

2. Κάθε έτος ο διακανονισμός αφορά μόνο το ένα πέμπτο ή, σε περίπτωση παράτασης της περιόδου διακανονισμού, το αντίστοιχο τμήμα του ΦΠΑ, ο οποίος επιβάρυνε τα αγαθά επένδυσης.
Ο διακανονισμός που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο πραγματοποιείται ανάλογα με τις μεταβολές του δικαιώματος έκπτωσης, οι οποίες επέρχονται κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών σε σχέση με το δικαίωμα έκπτωσης, που ισχύει κατά το έτος απόκτησης, κατασκευής ή, ενδεχομένως, πρώτης χρήσης του αγαθού.

Άρθρο 188
1. Σε περίπτωση παράδοσής του κατά τη διάρκεια της περιόδου του διακανονισμού, το αγαθό επένδυσης θεωρείται σαν να είχε χρησιμοποιηθεί από τον υποκείμενο στον φόρο για την οικονομική δραστηριότητά του έως τη λήξη της περιόδου διακανονισμού.
Η οικονομική δραστηριότητα θεωρείται ως εξ ολοκλήρου φορολογούμενη στην περίπτωση κατά την οποία η παράδοση του αγαθού επένδυσης φορολογείται.

Άρθρο 189
Για την εφαρμογή των άρθρων 187 και 188, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν τα ακόλουθα μέτρα: α) να καθορίζουν την έννοια των αγαθών επένδυσης,
β) να προσδιορίζουν το ποσό του ΦΠΑ, το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για το διακανονισμό, γ) να λαμβάνουν κάθε αναγκαίο μέτρο, ώστε να αποτρέπεται το ενδεχόμενο να προκύπτουν
αδικαιολόγητα πλεονεκτήματα από τους διακανονισμούς, δ) να επιτρέπουν απλουστεύσεις διοικητικής φύσεως.

Άρθρο 190
Για τους σκοπούς των άρθρων 187, 188, 189 και 191, τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν αγαθά επένδυσης υπηρεσίες που έχουν χαρακτηριστικά παρεμφερή με αυτά που αποδίδονται συνήθως στα αγαθά επένδυσης.

Άρθρο 191
Όταν η εφαρμογή των άρθρων 187 και 188 έχει αμελητέα αποτελέσματα, σε κάποιο κράτος μέλος, το συγκεκριμένο κράτος μέλος μπορεί, έπειτα από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, να μην εφαρμόζει τις διατάξεις αυτές, λαμβανομένης υπόψη της συνολικής επίπτωσης του ΦΠΑ στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος και της ανάγκης απλουστεύσεων διοικητικής φύσης, με τον όρο ότι δεν προκύπτουν στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού.

Επειδή, η προσφεύγουσα, επικαλείται, ότι κατά το έτος 2013, προέβη σε εκτέλεση τεχνικών έργων, ηλεκτρομηχανολογικών μελετών και λοιπών δαπανών, συνολικής καθαρής αξίας 22.718.675,88 ευρώ και ο αναλογών επί της αξίας αυτής ΦΠΑ, ανήλθε σε 5.220.127,72 ευρώ (τα σχετικά τιμολόγια αναφέρονται στην σελ. 3-31 της υπό κρίση προσφυγής), η δε χρήση του επενδυτικού αγαθού για φορολογητέες πράξεις δεν είχε ξεκινήσει μέχρι 31-12-2018 (δηλαδή εντός πενταετίας από την απόκτηση) για λόγους, που ανάγονται αποκλειστικά σε κυριαρχικές ενέργειες της Διοίκησης. Στην συνέχεια, η προσφεύγουσα, προέβη σε διακανονισμό του ΦΠΑ κατασκευής του προαναφερθέντος επενδυτικού αγαθού, του έτους 2013, για το οποίο η πενταετία μη θέσης σε λειτουργία/χρήση έληξε στις 31-12-2018. Ο διακανονισμός αυτός έγινε με την υπ.αριθμ /2019 περιοδική δήλωση Φ.Π.Α. περιόδου 01.03.2019 - 31.03.2019 ως εξής:
 

Επειδή, με την αριθμό απόφαση /2019 ΣτΕ (Τμήμα Β'-επταμ.- Δημοσιεύτηκε 2-10-2019) με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης της φορολογικής αρχής για την υπ'. αριθ /2018 απόφαση , κρίθηκε ότι:

«5. Επειδή, εν προκειμένω, με την κρινόμενη αίτηση τίθενται ζητήματα ερμηνείας της παρ. 3 του άρθρου 33 του Κώδικα ΦΠΑ (ν. 2859/2000) για τα οποία βασίμως προβάλλεται ότι δεν υπάρχει νομολογία του Δικαστηρίου. Ως εκ τούτου η κρινόμενη αίτηση ασκείται στο σύνολό της παραδεκτώς.

6. Επειδή, σύμφωνα με το μεν άρθρο 184 της κωδικοποιητικής οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2006 σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας (L 347) και, αντιστοίχως, το άρθρο 33 παρ. 1 του Κώδικα Φόρου Προστιθεμένης Αξίας (ΚΦΠΑ, ν. 2859/2000, Α' 248, όπως είχε τροποποιηθεί και ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο), η αρχικά πραγματοποιηθείσα έκπτωση φόρου εισροών διακανονίζεται (δηλαδή διορθώνεται εκ των υστέρων) όταν είναι ανώτερη ή κατώτερη από την έκπτωση, την οποία δικαιούτο να πραγματοποιήσει ο υποκείμενος στον φόρο. Εξάλλου, στο μεν πρώτο και δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 187 της αυτής οδηγίας ορίζεται ότι «Σχετικά με τα αγαθά επένδυσης, ο διακανονισμός διενεργείται εντός περιόδου πέντε ετών, περιλαμβανομένου του έτους, κατά τη διάρκεια του οποίου αποκτήθηκε ή κατασκευάσθηκε το αγαθό. Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν ως βάση για το διακανονισμό μια περίοδο πέντε ακέραιων ετών από την έναρξη της χρησιμοποίησης του αγαθού», στις δε παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 33 ΚΦΠΑ ορίζεται μεταξύ άλλων ότι

«2. Ειδικά για τα αγαθά επένδυσης, η έκπτωση του φόρου που ενεργήθηκε υπόκειται σε πενταετή διακανονισμό με αφετηρία το έτος χρησιμοποίησής τους. [...] 3. [...] Εάν εντός της περιόδου διακανονισμού, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου από την πραγματοποίηση της δαπάνης για απόκτηση ή κατασκευή επενδυτικών αγαθών δεν έχει γίνει έναρξη της χρησιμοποίησης αυτών, θεωρείται ότι διατέθηκαν αποκλειστικά και μόνο σε αφορολόγητες πράξεις και ενεργείται εφάπαξ διακανονισμός με την εκκαθαριστική δήλωση της διαχειριστικής αυτής περιόδου. [...]». Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου (εισροών) που επιβάρυνε επενδυτικό αγαθό (δικαίωμα το οποίο έχει ήδη γεννηθεί με την απόκτηση του αγαθού και μόνο η έκτασή του καθορίζεται από την σχεδιαζόμενη χρήση του) εξακολουθεί κατ' αρχήν να υφίσταται ακόμη και αν τελικώς ο υποκείμενος στον φόρο δεν το χρησιμοποιεί λόγω περιστάσεων ανεξαρτήτων της βουλήσεώς του (ΔΕΕ, απόφαση της 28.2.2018, C-672/16, Imofloresmira - Investimentos Imobili?rios SA, σκ. 39, 40, 42)· κατ' εξοχήν δε τέτοια περίσταση που αποκλείει τον διακανονισμό είναι όταν η χρήση του αγαθού καθίσταται νόμω αδύνατος συνεπεία πράξεων ή παραλείψεων της διοικήσεως (πρβλ. ΣΕ 827/1984, 7μ.), και δη παρανόμων.

7. Επειδή, εν προκειμένω, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση, η αναιρεσίβλητη εταιρεία απέκτησε το δικαίωμα εκμετάλλευσης από το με βάση Σύμβαση Μεταβίβασης που επικυρώθηκε με το άρθρο του ( ) και υπέβαλε στις 27-1-2006 το επενδυτικό σχέδιο για την εκμετάλλευσή τους, το οποίο και εγκρίθηκε με το /2006 έγγραφο του Υπουργείου Ανάπτυξης, εν συνεχεία δε προέβη κατά την διάρκεια της χρήσης 2009 στην απόκτηση του αναγκαίου μηχανολογικού εξοπλισμού για το και εξέπεσε τον ΦΠΑ που αναλογούσε στα οικεία τιμολόγια αγοράς. Εν τούτοις, η χρήση του ανωτέρω αγαθού για φορολογητέες πράξεις δεν είχε ξεκινήσει μέχρι 31.12.2014 (δηλαδή εντός πενταετίας από την απόκτηση). Έτσι, η αναιρεσίβλητη προέβη σε διακανονισμό του ΦΠΑ που αναλογούσε στις εν λόγω εισροές, με παράλληλη όμως υποβολή επιφύλαξης, ότι δεν είχε υποχρέωση διακανονισμού και ζήτησε την έντοκη επιστροφή του αντίστοιχου ποσού. Η επιφύλαξη αυτή απορρίφθηκε σιωπηρά, ομοίως και η ενδικοφανής προσφυγή της κατά της εν λόγω σιωπηράς απορρίψεως. Κατά της τελευταίας αυτής πράξεως η αναιρεσίβλητη άσκησε προσφυγή, με την οποία προέβαλε ότι η λειτουργία , όπου θα εχρησιμοποιείτο το ένδικο επενδυτικό αγαθό, κατέστη ανέφικτη για λόγους που ανάγονται αποκλειστικά σε κυριαρχικές ενέργειες της Διοίκησης και ειδικότερα εξ αιτίας της παράνομης καθυστέρησης να εκδοθούν οι αναγκαίες άδειες για χρονικό διάστημα που υπερέβη τα επτά έτη και της παράνομης (και τελικώς ακυρωθείσας από το Συμβούλιο της Επικρατείας) ανάκλησης αδειών που είχαν ήδη εκδοθεί, ειδικά δε η άδεια δόμησης χορηγήθηκε μόνο μετά την /2016 ακυρωτική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με καθυστέρηση 1260 ημερών περίπου και ότι, αν οι αναγκαίες άδειες είχαν εκδοθεί εμπρόθεσμα, η παραγωγική λειτουργία της μονάδας θα είχε ξεκινήσει ήδη από το 2013 και πάντως το αργότερο μέχρι τον Φεβρουάριο του έτους 2014. Το Δημόσιο με τις απόψεις του επί της προσφυγής προέβαλε ότι τα γεγονότα αυτά δεν ασκούν επιρροή, καθ' όσον το άρθρο 33 παρ. 3 του ΚΦΠΑ επιβάλλει διακανονισμό αν η χρήση του επενδυτικού αγαθού δεν ξεκινήσει εντός πενταετίας από την απόκτηση, «χωρίς να παραπέμπει ούτε καν σε λόγους ανωτέρας βίας». Το διοικητικό εφετείο με την ήδη προσβαλλομένη απόφασή του έκρινε (με τις ειδικότερες ερμηνευτικές σκέψεις που παρατίθενται στην απόφαση αυτή) ότι δεν συντρέχει περίπτωση διακανονισμού, εφ' όσον από τα στοιχεία του φακέλου προέκυπτε ότι η μη χρησιμοποίηση του εξοπλισμού οφειλόταν αποκλειστικά σε λόγους αναγόμενους σε κυριαρχικές ενέργειες (πράξεις ή παραλείψεις) της Διοικήσεως, που εμπόδισαν την χρησιμοποίησή του. Η κρίση αυτή είναι νόμιμη για τους λόγους που έχουν εκτεθεί στην προηγούμενη σκέψη και πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου λόγοι αναιρέσεως, με τους οποίους το Δημόσιο προβάλλει ότι κατ' ορθή ερμηνεία των διατάξεων της Οδηγίας καθώς και αυτών του άρθρου 33 παρ. 3 του ΚΦΠΑ στις διατάξεις περί διακανονισμού εκπτώσεων επενδυτικών αγαθών ενυπάρχει υποχρέωση του υποκείμενου στον φόρο να κάνει χρήση του αγαθού εντός πενταετίας από την απόκτηση και ότι για την υποχρέωση διενέργειας διακανονισμού αρκεί το αντικειμενικό γεγονός της μη χρησιμοποίησης και δεν επιτρέπεται διερεύνηση των αιτίων αυτής».

Επειδή, σύμφωνα με την Ε.2200/2019 της ΑΑΔΕ ορίζεται ότι:

« 2. Με τη με αριθμό ΣτΕ 1862/2019 απόφαση το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι δικαίωμα έκπτωσης του φόρου εισροών που επιβάρυνε επενδυτικό αγαθό εξακολουθεί κατ' αρχήν να υφίσταται ακόμη και αν τελικώς ο υποκείμενος στο φόρο δεν το χρησιμοποιεί λόγω περιστάσεων ανεξαρτήτων της βουλήσεώς του, κατ' εξοχήν δε τέτοια περίσταση που αποκλείει το διακανονισμό είναι όταν η χρήση του αγαθού καθίσταται νόμω αδύνατος συνεπεία πράξεων ή παραλείψεων της διοικήσεως, και δη παρανόμων.

3. Επομένως σε περιπτώσεις που προκύπτει με ασφάλεια, είτε από νόμο είτε από δικαστική απόφαση, ότι η μη χρησιμοποίηση του επενδυτικού αγαθού εντός πενταετίας οφείλεται σε περιστάσεις ανεξάρτητες της βουλήσεως του υποκειμένου, η υποχρέωση του υποκειμένου προς διακανονισμό του φόρου εισροών δεν γεννάται.»

Επειδή, το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής εξέδωσε:

α) Την με αριθμό /2013 απόφαση, με την οποία χορήγησε στην προσφεύγουσα άδεια (αρχική) εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της « » του υποέργου « » του έργου « στη περιοχή της Δ.Κ , του , της περιφερειακής Ενότητας ».

β) Την με αριθμό /2014 απόφαση (σχετ. 81) με την οποία εγκρίθηκε παράταση της ως άνω άδειας για δύο (2) επιπλέον έτη, από 13/12/2014.

γ) Την με αριθμό /2016 απόφαση (σχετ. 82) με την οποία εγκρίθηκε νέα παράταση ισχύος της ως άνω άδειας, όπως αυτή παρατάθηκε με την με αριθμό /2014 απόφαση, για έξι(6) μήνες, από την ημερομηνία έκδοσης της (11-11-2016) ήτοι μέχρι 11-5-2017.

Συνεπώς, από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι η με αριθμό /2013 απόφαση άδειας (αρχικής) εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της «Μονάδας Εμπλουτισμού Σκουριών» έχει παραταθεί από το αρμόδιο Υπουργείο μέχρι τις 11-5-2017 και ως εκ τούτου το επενδυτικό αγαθό δεν έχει τεθεί σε θέση λειτουργίας/χρήση μέχρι τις 11-5-2017.

Επειδή, η προσφεύγουσα, στις 19-04-2017 (πριν την λήξη κατά παράταση της άδειας 11-5-2017), υπέβαλε την με αρ. πρωτ /2017 του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αίτηση (σχετ.83) χορήγησης παράτασης για δύο (2) έτη της ως άνω άδειας εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της « » του υποέργου « » του έργου « » Η Διοίκηση απέρριψε σιωπηρώς την ανωτέρω αίτηση και η προσφεύγουσα κατάθεσε ενώπιων του ΣτΕ (Ε' Τμήμα) αίτηση ακύρωσης (σχετ. 84) κατά της άρνησης της Διοίκησης να χορηγήσει διετή παράταση ισχύος της άδειας εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της « » που είχε ζητήσει με την ανωτέρω αίτηση της (αρ. πρωτ /2017 του Υπουργείου Περιβάλλοντος και
Ενέργειας)...

Επειδή, με την αρ. απόφαση......../2019 (δημοσιεύτηκε 20-08-2019), έγινε δεκτή η ανωτέρω αίτηση ακύρωσης της προσφεύγουσας ακυρώθηκε η παράλειψη εξέτασης, του αιτήματος παράτασης της άδειας εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της «............ » και η υπόθεση αναπέμφθηκε στην Διοίκηση

Επειδή, έχουν εκδοθεί και οι με αριθ /2019 και /2019 αποφάσεις του ΣτΕ (δημοσιεύτηκαν 20-08-2019), με τις όποιες ακυρώθηκε η παράλειψη εξέτασης, από την Διοίκηση, τόσο του από 20.03.2017 αιτήματος παράτασης της άδειας εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού, όσο και του από 12.4.2017 αιτήματος με αντικείμενο τη συμπλήρωση και τροποποίηση της άδειας εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της « ....................» και οι υποθέσεις αναπέμφθηκαν στην Διοίκηση.

Επειδή, με την αριθ /2019_(Σχετ.94) απόφαση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, εγκρίθηκε η τροποποίηση της με αριθμό /2013 άδειας (αρχικής) εγκατάστασης ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της « » και παρατάθηκε η άδεια για δέκα οχτώ(18) μήνες από την ημερομηνία έκδοσης της εν λόγω απόφασης (03.09.2019), ήτοι μέχρι 03.03.2021.

Επειδή, με την ανωτέρω απόφαση, η Διοίκηση έδωσε παράταση της άδειας εγκατάστασης, ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού, προκύπτει ότι η χρήση του επενδυτικού αγαθού για φορολογητέες πράξεις δεν είχε ξεκινήσει μέχρι την 31-12-2018, (δηλαδή εντός πενταετίας από την απόκτηση του, ήτοι το έτος 2013) για λόγους που δεν οφείλονται στην προσφεύγουσα και ως εκ τούτου γίνεται δεκτό ότι δεν γεννάται η υποχρέωση της προσφεύγουσας προς διακανονισμό του φόρου εισροών του έτους 2013.

Επειδή, με την αριθμό απόφαση /2019 (σχετ.77β) και την αριθμό απόφαση /2019 (σχετ.77γ) κρίθηκε αντίστοιχα ότι η προσφεύγουσα δεν είχε υποχρέωση σε διακανονισμό του εκπεσθέντος ΦΠΑ για αγορά επενδυτικού αγαθού α) του έτους 2010 για το οποίο η πενταετία μη θέσης σε λειτουργία/χρήση έληξε στις 31-12-2015 και β) του έτους 2011 για το οποίο η πενταετία μη θέσης σε λειτουργία/χρήση έληξε στις 31-12-2016, καθώς η μη χρησιμοποίηση του επενδυτικού αγαθού εντός πενταετίας από την απόκτηση του, οφείλεται σε λόγους που ανάγονται αποκλειστικά σε κυριαρχικές ενέργειες τις Διοίκησης πράξεις ή παραλείψεις. (σκέψη 11).

Επειδή, από της ανωτέρω δύο(2) αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου , προκύπτει ότι μέχρι την 31-12-2016 το επενδυτικό αγαθό δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε φορολογητέες πράξεις, για λόγους που ανάγονται αποκλειστικά σε κυριαρχικές ενέργειες της Διοίκησης πράξεις ή παραλείψεις, που εμπόδισαν την χρησιμοποίηση του και όχι σε υπαιτιότητα της προσφεύγουσας.

Συνεπώς, από τα ανωτέρω προκύπτει ότι από το έτος 2013 που έλαβε τα ανωτέρω τιμολόγια, η προσφεύγουσα, από τους προμηθευτές της και μέχρι 31-12-2018 (δηλαδή εντός πενταετίας από την απόκτηση του) το επενδυτικό αγαθό δεν τέθηκε σε λειτουργία και δεν χρησιμοποιήθηκε σε φορολογητέες πράξεις, για λόγους που δεν οφείλονται στην προσφεύγουσα αλλά στην Διοίκηση.

Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 42 του ν. 4174/2013: «1. Εάν ο φορολογούμενος δικαιούται επιστροφή φόρου, η Φορολογική Διοίκηση, αφού συμψηφίσει τους οφειλόμενους από τον φορολογούμενο φόρο με το ποσό προς επιστροφή, προβαίνει στην επιστροφή της τυχόν προκύπτουσας διαφοράς. 2. Το επιστρεπτέο ποσό καταβάλλεται στον φορολογούμενο εντός ενενήντα (90) ημερών από την υποβολή έγγραφου αιτήματος του φορολογουμένου, εκτός εάν προβλέπεται μικρότερο χρονικό διάστημα από άλλη διάταξη της φορολογικής νομοθεσίας.»

Επειδή, με τις διατάξεις των παρ. 2 και 4 του άρθρου 53 του ν. 4174: «2. Σε περίπτωση καταβολής υπερβάλλοντος ποσού φόρου (αχρεώστητη καταβολή), καταβάλλονται τόκοι στον φορολογούμενο για τη χρονική περίοδο από την ημερομηνία αίτησης επιστροφής του υπερβάλλοντος ποσού φόρου μέχρι την ημερομηνία ειδοποίησης του φορολογούμενου για την επιστροφή του, εκτός εάν η επιστροφή φόρου ολοκληρωθεί εντός ενενήντα (90) ημερών από την παραλαβή από τη Φορολογική Διοίκηση της αίτησης επιστροφής φόρου του φορολογουμένου. Για τους σκοπούς του προηγούμενου εδαφίου, εάν το υπερβάλλον ποσό φόρου συμψηφιστεί με άλλες οφειλές, το ποσό θεωρείται ότι επιστράφηκε κατά το χρόνο διενέργειας του συμψηφισμού. 3. [...]. 4. Ο Υπουργός Οικονομικών με απόφασή του, ορίζει τα επιτόκια υπολογισμού τόκων, καθώς και όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου.»

Επειδή σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 16 του άρ. 72 του ν. 4174/2013: «16. Το άρθρο 53 παρ. 2 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας εφαρμόζεται για αιτήσεις επιστροφής που υποβάλλονται από την 1.1.2014 και εφεξής.»

Επειδή, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 και 3 της υπ' αριθμ. ΔΠΕΙΣ ΕΞ /31.12.2013 (ΦΕΚ /2014) απόφασης του Υπουργού Οικονομικών, όπως ίσχυε κατά την ημερομηνία κατάθεσης της υπό κρίση ενδικοφανούς προσφυγής, με την οποία διατυπώνεται (και) αίτημα του προσφεύγοντος για επιστροφή του τυχόν προκύπτοντος ως αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού : «2.Το ύψος του επιτοκίου υπολογισμού των τόκων της παραγράφου 2 του άρθρου 53 του ν. 4174/2013 (Α' 170) που καταβάλλονται στον φορολογούμενο ορίζεται ως το επιτόκιο πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (MRO) που ισχύει κατά την ημερομηνία ειδοποίησης του φορολογούμενου για την επιστροφή του φόρου, πλέον πέντε και εβδομήντα πέντε (5,75) εκατοστιαίες μονάδες, ετησίως.» «3.Το επιτόκιο των ανωτέρω παραγράφων δεν μεταβάλλεται κατά το μέρος που αφορά το επιτόκιο των πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (MRO) πριν την εκάστοτε σωρευτική μεταβολή αυτού κατά μία (1) εκατοστιαία μονάδα λαμβανομένου ως βάση υπολογισμού του επιτοκίου που ισχύει κατά την έναρξη ισχύος της παρούσας.»

Επειδή, από τις προαναφερθείσες διατάξεις προκύπτει ότι, από την 01.01.2014 και μετά, η Φορολογική Διοίκηση και εν προκειμένω η αρμόδια Δ.Ο.Υ., εφόσον διενεργεί επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού φόρου ή εισφοράς, μετά την πάροδο των 90 ημερών από την υποβολή της σχετικής αίτησης του φορολογούμενου, οφείλει να υπολογίζει και να επιστρέφει τόκους. Η τοκοφορία αρχίζει από την ημερομηνία υποβολής του σχετικού αιτήματος και οι τόκοι υπολογίζονται, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις και αποφάσεις περί καθορισμού των επιτοκίων του άρθρου 53 του ν.4174/2013, μέχρι και την ημερομηνία ειδοποίησης του φορολογούμενου για την επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού φόρου ή εισφοράς.

Επειδή, βάσει των ως άνω, η υπό κρίση προσφυγή γίνεται δεκτή και ο Προϊστάμενός της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. ΑΘΗΝΩΝ, ασκώντας κατά νόμιμο τρόπο την εξουσία του και σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.2859/2000, προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημα περί μη υποχρέωσης διενέργειας διακανονισμού έκπτωσης του ΦΠΑ κατασκευής του εν λόγω επενδυτικού αγαθού της προσφεύγουσας θα πρέπει να προβεί σε νέα εκκαθάριση του οφειλομένου απ' αυτήν ποσού φόρου της προαναφερθείσας περιόδου, και να επιστρέψει στη προσφεύγουσα τον τυχόν αχρεωστήτως καταβληθέντα φόρο, νομιμοτόκως.

Αποφασίζουμε

Την αποδοχή της με αριθ. πρωτ /20.09.2019 ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας με την επωνυμία « », και το διακριτικό τίτλο « », με ΑΦΜ , την ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. ΑΘΗΝΩΝ της με αρ. πρωτ /2019 επιφύλαξης κατατεθείσας με την με αριθμό /2019 περιοδική δήλωση ΦΠΑ, μηνός Μαρτίου 2019, σύμφωνα με το ως άνω σκεπτικό.


Η παρούσα απόφαση να κοινοποιηθεί από αρμόδιο όργανο με τη νόμιμη διαδικασία στον υπόχρεο.

Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
Η ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ

Σημείωση: Κατά της απόφασης αυτής επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων εντός τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίησή της.