ΣΤΕ 4222/1999 ΣΤΕ 4222/1999

. 4222/1999 ΣΤΕ(304532)


Τέλος διαφήμισης (άρθρο 15 του β.δ.24-9/20-10-1958). Περιοριστική η απαρίθμηση των τρόπων διαφήμισης που
υπόκεινται στο εν λόγω τέλος. Δαπάνες εταιρίας για προώθηση προϊόντων της με γευστικές δοκιμές, με διανομή εντύπων προσφορών, με προσφορά διαφημιστικών προϊόντων σε πελάτες. Κρίση για το αν υπόκεινται σε τέλος
διαφήμισης και για το αν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης. Αναιρεί εν μέρει την 1203/96 ΔΕφΑθ. Ομοια και η 4222/99 ΣτΕ.


Αριθμός 4221/1999
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Β`

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 30 Σεπτεμβρίου 1998 με την εξής σύνθεση: Η. Παπαγεωργίου, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Σ. Καραλής, Ν. Σκλίας, Σύμβουλοι, Ι. Γράβαρης, Σ. Βιτάλη, Πάρεδροι. Γραμματέας η Π. Στεργιοπούλου.

Γ ι α να δικάσει την από 26 Σεπτεμβρίου 1996 αίτηση:

τ ο υ ........................... ο οποίος παρέστη με τον Παν.Κιούση, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
κ α τ ά της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία ............................................. η οποία παρέστη με τον δικηγόρο Γεωργ. Καυκαλέτο (Α.Μ. 1861), που τον διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο.

Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Προϊστάμενος επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ` αριθμ. 1203/1996 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Ι. Γράβαρη.

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον αντιπρόσωπο του αναιρεσείοντος Προϊσταμένου, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον πληρεξούσιο της αναιρεσίβλητης εταιρείας, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι

Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α

Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο

1. Επειδή, η υπό κρίση αίτηση ασκήθηκε κατά νόμον χωρίς καταβολή τελών και παραβόλου.

2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται, παραδεκτώς, η αναίρεση της υπ` αριθ. 1203/1996 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, καθ` ό μέρος έγινε με αυτήν δεκτή έφεση της αναιρεσίβλητης εταιρείας και
μεταρρυθμίσθηκε η υπ` αριθ. 6734/1991 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την τελευταία αυτή απόφαση, κατ` αποδοχήν εν μέρει προσφυγής της ως άνω εταιρείας, είχε μεταρρυθμισθεί η εκδοθείσα από τον Οικονομικό λφορο ΙΘ? Αθηνών υπ` αριθ. 38/23.2.1989 προσωρινή πράξη προσδιορισμού των αποτελεσμάτων της του οικονομικού έτους 1988.

3. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 35 παρ. 1 περ. α? του Ν.Δ. 3323/1955, για την εξεύρεση του φορολογητέου καθαρού εισοδήματος εμπορικής επιχειρήσεως αφαιρούνται από τα ακαθάριστα έσοδά της τα "γενικά έξοδα
διαχειρίσεως", στα οποία περιλαμβάνονται, κατ` αρχήν, και οι διαφημιστικές της δαπάνες. Εξ άλλου, στο άρθρο 15 του από 24.9/20.10.1958 Β.Δ/τος "Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί των προσόδων των δήμων και κοινοτήτων", όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 του Ν.
1144/1981 (ΦΕΚ Α? 96),ορίζονται τα εξής: "1. Επιβάλλεται υπέρ των δήμων και κοινοτήτων τέλος επί πάσης διαφημίσεως ενεργουμένης καθ` οιονδήποτε τρόπον και μορφήν επί χώρων κειμένων εντός των διοικητικών
ορίων αυτών, καθοριζόμενον δι` αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, εγκρινομένης υπό του νομάρχου, κατά περιοχήν και κατηγορίας διαφημίσεως ως ακολούθως: Κατηγορία Α?. Αναγραφόμεναι, αναρτώμεναι ή επικολλούμεναι: α) εις χώρους περί ων αι διατάξεις της παραγρ. 1 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου" (δηλ. οδούς, πλατείες κλπ. κοινοχρήστους χώρους, περιφράγματα ακαλύπτων χώρων, προσόψεις
ανεγειρομένων ή εγκαταλελειμμένων οικοδομών καθώς και χώρους σιδηροδρομικών, λιμενικών και αεροπορικών σταθμών), "β) εντός καταστημάτων, κινηματογράφων, θεάτρων και άλλων δημοσίων χώρων και γ) επί στεγάστρων αφετηριών και στάσεων αναμονής επιβατών λεωφορείων αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών, από δραχμάς πέντε (5) μέχρι είκοσι πέντε (25) εβδομαδιαίως ανά τετραγωνικόν μέτρον. Κατηγορία Β?.
α. Φωτειναί επί στεγών και δι` ηλεκτρικών εφημερίδων από δραχμάς πεντακοσίας (500) μέχρι πέντε χιλιάδας (5.000) ετησίως ανά τετραγωνικόν μέτρον. β. Μη φωτειναί επί στεγών από δραχμάς εκατόν (100) μέχρι χιλίας (1.000) ετησίως ανά τετραγωνικόν μέτρον. γ. Φωτειναί ή μη εις βιτρίνας εντός στοών, οδών και κοινοχρήστων εν γένει χώρων από δραχμάς εκατόν (100) μέχρι χιλίας πεντακοσίας (1.500) ετησίως ανά τετραγωνικόν μέτρον. δ. Φωτειναί επί οιωνδήποτε άλλων χώρων από δραχμάς εκατόν (100) μέχρι χιλίας (1.000) ετησίως ανά τετραγωνικόν μέτρον". Κατηγορία Γ?. Ενεργούμεναι εντός των οχημάτων σιδηροδρόμων, τροχιοδρόμων, ηλεκτροκινήτων αυτοκινήτων και παντός τύπου οχημάτων δημοσίας χρήσεως ή επί της εξωτερικής επιφανείας αυτών, διαστάσεων ... από δραχμάς είκοσι (20) μέχρις εκατόν (100) μηνιαίως ... Κατηγορία Δ?. Διαφημίσεις ενεργούμεναι διά ημερολογίων, δώρων, φέϊγ βολάν, παραστάσεων ή λέξεων εις αυτοκόλλητα, ειδών μετά διαφημιστικών
παραστάσεων ή λέξεων, χρησιμοποιουμένων υπό εστιατορίων, καφενείων και παρεμφερών καταστημάτων. Το τέλος ορίζεται εις ποσοστόν εξ επί τοις εκατόν (6%) επί της δαπάνης διαφημίσεως ... 2 ...". Τέλος, στο επόμενο
άρθρο 16 του αυτού Β.Δ/τος, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε επίσης με το άρθρο 9 του ανωτέρω Νόμου, ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι το τέλος διαφημίσεως "εις πάσαν περίπτωσιν βαρύνει τον διαφημιζόμενον και καταβάλλεται υπ` αυτού" (παρ. 3) και ότι "Η δαπάνη διαφημίσεως δεν αναγνωρίζεται ως δαπάνη της διαφημιζομένης επιχειρήσεως, προκειμένου προσδιορισμού των κερδών αυτής, των υπαγομένων εις φορολογίαν
εισοδήματος, εάν δεν αποδεικνύεται η καταβολή του αναλογούντος τέλους διά τριπλοτύπου εισπράξεως του οικείου δήμου ή κοινότητας" (παρ. 5).

4. Επειδή, όπως συνάγεται από τη γενομένη στο άρθρο 15 του ανωτέρω Β.Δ/τος λεπτομερή περιγραφή των υποκειμένων σε δημοτικό τέλος τρόπων διαφημίσεως, την κατάταξή τους στις τέσσερις ως άνω κατηγορίες και την πρόβλεψη ιδιαιτέρου, κατά περίπτωση, ποσού και τρόπου υπολογισμού της σχετικής οφειλής, ο καθορισμός των περιπτώσεων αυτών, παρά τη γενικότητα της διατυπώσεως του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του εν
λόγω άρθρου, έχει περιοριστικό χαρακτήρα, μη υποκειμένων σε τέλος των διαφημίσεων εκείνων που, ως εκ του τρόπου διενεργείας των, δεν δύνανται να υπαχθούν σε κάποια από τις ως άνω κατηγορίες.

5. Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, κατά τον γενόμενο με την ένδικη πράξη της φορολογικής αρχής λογιστικό προσδιορισμό των αποτελεσμάτων της αναιρεσίβλητης εταιρείας, εχούσης ως αντικείμενο εργασιών την εμπορία ποτών, δεν αναγνωρίσθηκαν προς έκπτωση ωρισμένες διαφημιστικές δαπάνες της με την αιτιολογία ότι δεν είχε καταβληθή γι` αυτές το κατά τις ανωτέρω διατάξεις τέλος διαφημίσεως. Το διοικητικό εφετείο, με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι ωρισμένες από τις δαπάνες αυτές έπρεπε να αφαιρεθούν από τα ακαθάριστα έσοδα της εταιρείας διότι δεν υπήγοντο σε τέτοιο τέλος.

6. Επειδή, μεταξύ των δαπανών αυτών περιλαμβάνονται διάφορα ποσά, τα οποία η αναιρεσίβλητη κατέβαλε σε σούπερ μάρκετ για την τοποθέτηση των εμπορευμάτων της σε εμφανή σημεία. Για την εν λόγω δαπάνη εκρίθη από το διοικητικό εφετείο ότι δεν ωφείλετο τέλος διαφημίσεως διότι τα σούπερ μάρκετ δεν αποτελούν "παρεμφερή καταστήματα" εν σχέσει προς τα "εστιατόρια" και "καφενεία" της Κατηγορίας Δ? του ανωτέρω άρθρου 15, ώστε να υπάγεται η γενομένη ως άνω διαφήμιση στην κατηγορία αυτή. Ανεξάρτητα από την αιτιολογία αυτή του δικαστηρίου, η κρίση του είναι κατ` αποτέλεσμα ορθή, διότι η κατά τον προεκτεθέντα τρόπο προβολή εμπορευμάτων επιχειρήσεως δεν υπάγεται σε καμμιά από τις υποκείμενες κατά νόμον σε τέλος διαφημίσεως περιπτώσεις. Συνεπώς, ο προβαλλόμενος σχετικώς με την υπό κρίσιν αίτησιν λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο
πλήσσεται η ως άνω αιτιολογία του δικαστηρίου είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής.

7. Επειδή, περαιτέρω εκρίθη με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ότι δεν υπέκειτο σε τέλος διαφημίσεως, ως μη υπαγομένη στις περιοριστικώς απαριθμούμενες περιπτώσεις του νόμου, δαπάνη της αναιρεσίβλητης για την διανομή εντύπων προσφορών, την εξεύρεση νέων πελατών και την προώθηση προϊόντων διά γευστικών δοκιμών σε διάφορα κέντρα. Η κρίση αυτή είναι νομίμως αιτιολογημένη, των ανωτέρω δραστηριοτήτων, έτσι όπως περιγράφονται, μη υπαγομένων πράγματι στις ως άνω κατηγορίες του νόμου, ο δε περί του αντιθέτου λόγος αναιρέσεως, κατά τον οποίο η γενομένη σχετικώς στο νόμο απαρίθμηση περιπτώσεων έχει ενδεικτικό απλώς
χαρακτήρα, είναι, κατά τα εκτεθέντα σε προηγούμενη σκέψη, αβάσιμος και απορριπτέος.

8. Επειδή, τέλος, το διοικητικό εφετείο έκρινε ομοίως ως μη υπαγομένη σε τέλος διαφημίσεως δαπάνη της αναιρεσίβλητης για την αγορά σπίρτων, αναπτήρων και πλαστικών ποτηριών που προσεφέροντο ως διαφημιστικά
στους πελάτες της, με τη σκέψη ότι δεν απεδεικνύετο ότι τα εν λόγω διαφημιστικά είχαν διατεθή εντός εστιατορίων, καφενείων ή παρεμφερών καταστημάτων, ώστε να υπάγονται στην Κατηγορία Δ? της ανωτέρω
διατάξεως. Η κρίση όμως αυτή είναι πλημμελώς αιτιολογημένη. Διότι, οι ένδικες ως άνω προσφορές συνιστούν, όπως περιγράφονται, διαφημιστικά "δώρα", υπαγόμενα, κατά την έννοια του νόμου, στην ανωτέρω Κατηγορία
Δ?, ανεξαρτήτως εάν διατίθενται σε εστιατόρια κλπ., της προϋποθέσεως αυτής απαιτουμένης μόνον προκειμένου περί "ειδών μετά διαφημιστικών παραστάσεων ή λέξεων, χρησιμοποιουμένων" από τα καταστήματα αυτά. Για
το λόγο, συνεπώς αυτό, βασίμως προβαλλόμενο με την υπό κρίσιν αίτηση, η προσβαλλομένη απόφαση πρέπει, κατά το μέρος τούτο, να αναιρεθεί, η δε υπόθεση, χρήζουσα διευκρινίσεως ως προς το πραγματικό, πρέπει να
παραπεμφθεί, κατά το αναιρούμενο μέρος, στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.

Δ ι ά τ α ύ τ α

Δέχεται εν μέρει την αίτηση.

Αναιρεί εν μέρει την υπ` αριθ. 1203/1996 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, στο οποίο και παραπέμπει την υπόθεση, σύμφωνα με το σκεπτικό και

Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη των διαδίκων.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου 1998

Ο Προεδρεύων Σύμβουλος Η Γραμματέας

Η. Παπαγεωργίου Π. Στεργιοπούλου

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 28 Δεκεμβρίου
1999.

Ο Προεδρεύων Σύμβουλος Ο Γραμματέας

Η. Παπαγεωργίου Ν. Βασιλόπουλος



ΛΟΓΙΣΤΗΣ/2002 (500)
Φορολογία εταιρειών. Εκπτωση δαπανών από τα ακαθάριστα έσοδα.
Ως εκπεστέα δαπάνη επιχειρήσεως θεωρείται και η διαφημηστική δαπάνη η οποία δεν υπόκειται σε δημοτικό τέλος.
Δεν υπόκεινται σε δημοτικό τέλος:
α) η προβολή προϊόντων στα καταστήματα super market
β) τα προωθητικά προγράμματα εμπορευμάτων σε μπαρ, εστιατόρια, ντισκοτέκ και
γ) η διοργάνωση αθλητικών αγώνων για την προβολή εμπορευμάτων.
Αναιρεί την υπ` αριθ. 865/1999 απόφαση του ΔΕΦ Αθηνών.

Αριθμός 4443/2001
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Β΄

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 24 Ιανουαρίου 2001, με την εξής σύνθεση: Φ. Στεργιόπουλος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος, Σ. Καραλής, Ν. Σκλίας, Σύμβουλοι, Ελ. Αναγνωστοπούλου, Ι. Σύμπλης, Πάρεδροι. Γραμματέας η Μ. Μπερδεμπέ, Γραμματέας του Β΄ Τμήματος.

Για να δικάσει την από 26 Οκτωβρίου 1999 αίτηση:

της .......... η οποία παρέστη με τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Μίγγα (Α.Μ. 8544), που τον διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο, κατά του ...........ο οποίος παρέστη με τον Στ. Δέτση, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Με την αίτηση αυτή η αναιρεσείουσα εταιρία επιδιώκει να αναιρεθεί η 865/1999 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Ι. Σύμπλη.

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο της αναιρεσείουσας εταιρίας, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι

Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α

Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο

1. Επειδή έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη (9732804/1999 διπλότυπο ΔΟΥ Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (1090404/1999 σειράς Α` ειδικό έντυπο παραβόλου).

2. Επειδή με την αίτηση αυτή ζητείται, παραδεκτώς, η αναίρεση τής 865/1999 αποφάσεως τού Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Με αυτήν απερρίφθη έφεση τής αναιρεσειούσης εταιρείας κατά τής 10419/1997 αποφάσεως τού Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία είχε απορριφθεί προσφυγή της κατά τού 15/1996 φύλλου ελέγχου φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 1994 τού Προϊσταμένου τής ΔΟΥ ΦΑΒΕ Αθηνών.

3. Επειδή κατά την παρ. 1 τού άρθρου 35 του νδ 3323/1955 "περί φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων" (Α΄ 214), το οποίο εφαρμόζεται και στις ημεδαπές ανώνυμες εταιρίες, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 8 του ν.δ. 3843/1958 (Α΄ 148), για τον (λογιστικό) προσδιορισμό του καθαρού εισοδήματος επιχειρήσεως, αφαιρούνται από τα ακαθάριστα έσοδά της οι αναφερόμενες στη διάταξη αυτή δαπάνες, μεταξύ δε αυτών τα ?γενικά έξοδα διαχειρίσεως?, στα οποία περιλαμβάνονται, κατ? αρχήν και οι διαφημιστικές της δαπάνες. Εξ άλλου με το άρθρο 15 τού ΒΔ τής 24.9.1958 ?Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου τών ισχυουσών διατάξεων περί τών προσόδων τών δήμων και κοινοτήτων? (Α` 171/20.10.1958), όπως το άρθρο αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο (οικονομικό έτος 1994), μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 5 τού νόμου 1900/17.9.1990 (Α` 125/17.9.1990) και την τροποποίησή του, ως προς το πρώτο εδάφιο τής Κατηγορίας Δ` τής παραγράφου 1, με την παράγραφο 5 τού άρθρου 18 τού νόμου 2130/22.4.1993 (Α` 62/23.4.1993) ορίζονταν τα εξής: ?Τέλος διαφημίσεως. 1. Επιβάλλεται υπέρ των δήμων και κοινοτήτων τέλος για κάθε διαφήμιση που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο και μορφή σε χώρους που βρίσκονται μέσα στα διοικητικά τους όρια. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, κατά περιοχή και κατηγορία διαφήμισης ως εξής: Κατηγορία Α. Για διαφημίσεις που αναγράφονται ή αναρτώνται ή επικολλούνται: α. μέσα σε μόνιμα και σταθερά ή προσωρινά και κινητά πλαίσια, τα οποία τοποθετούνται σε πλατείες, οδούς, πεζοδρόμια, δημόσιους και
κοινόχρηστους γενικά χώρους, που καθορίζονται με απόφαση του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, β. στις περιφράξεις ακάλυπτων χώρων και ανεγειρόμενων ή εγκαταλειμμένων οικοδομών με συναίνεση του ιδιοκτήτη ή νομέα ή του διαχειριστή αυτών, γ. σε χώρους σιδηροδρομικών, λιμενικών και αεροπορικών σταθμών καθώς και σε χώρους σταδίων και γηπέδων, που καθορίζονται από τη διοίκηση των αντίστοιχων φορέων, δ. μέσα σε καταστήματα, κινηματογράφους, θέατρα και άλλους δημόσιους χώρους, και ε. σε περίπτερα, στέγαστρα αφετηριών και στάσεων αναμονής επιβατών λεωφορείων αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών, από δραχμές πενήντα (50) μέχρι εκατόν είκοσι πέντε (125) εβδομαδιαίως το τετραγωνικό μέτρο. Κατηγορία Β. Α.α. για διαφημίσεις φωτεινές σε στέγες ή δώματα καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται με ηλεκτρικές εφημερίδες, από δραχμές πέντε χιλιάδες (5.000) μέχρι είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο. β. για φωτεινές σε οποιουσδήποτε άλλους χώρους, από δραχμές δύο χιλιάδες (2.000) μέχρι δέκα χιλιάδες (10.000) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο. γ. για μη φωτεινές ή φωτιζόμενες σε στέγες ή δώματα, από δραχμές επτακόσιες (700) μέχρι επτά χιλιάδες (7.000) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο. Β. Τα ανωτέρω τέλη δεν επιβάλλονται εκ νέου όταν μεταβάλλεται, εντός του έτους, το διαφημιστικό μήνυμα. Κατηγορία Γ. Για διαφημίσεις που γίνονται μέσα στα οχήματα σιδηροδρόμων, τροχιοδρόμων, ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων και κάθε τύπου οχήματα δημόσιας χρήσης ή στην εξωτερική επιφάνεια αυτών, διαστάσεων μέχρι 30 επί 50 εκατοστόμετρα, από δραχμές εκατόν σαράντα (140) μέχρι επτακόσιες (700) μηνιαίως, ανεξάρτητα από τις ημέρες χρησιμοποίησης. Για διαφημίσεις της
κατηγορίας αυτής μεγαλύτερων διαστάσεων καταβάλλεται ανάλογο πολλαπλάσιο τέλος. Κατηγορία Δ. Γιά διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπον, καθώς και γιά διαφημίσεις που γίνονται από αέρος με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 6% επί τής δαπάνης τής διαφήμισης. Ως δαπάνη διαφήμισης γιά την κατηγορία αυτή λογίζεται το ποσό που καταβάλλεται από τον διαφημιζόμενο γιά τη διενέργεια τής διαφήμισης, στο οποίο περιλαμβάνεται και οποιαδήποτε άλλης φύσεως δαπάνη που έγινε χάριν τής διαφήμισης. 2. Εξαιρούνται τού τέλους τής παρ. 1 τού άρθρου αυτού διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. 3. ... 4. ... .?. (Μεταγενεστέρως, με το άρθρ. 25 τού ν. 2753/1999 (Α` 249/17.11.1999), ορίσθηκαν τα εξής: ?1. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 κατηγορία Δ του άρθρου 15 του από 24-9/20.10.48 Β.Δ., όπως αντικαταστάθηκε από τους νόμους 1900/1990 και 2130/1993 τροποποιείται ως εξής: "Το τέλος διαφήμισης της παραγράφου 5 του άρθρου 18 του ν. 2130/1993 καθορίζεται σε 2% επί της δαπάνης διαφήμισης". 2. Στο τέλος της παραγράφου 1 κατηγορία Δ` του άρθρου 5 του ν. 1900/1990 προστίθενται τρία νέα εδάφια ως εξής: "Ειδικά η προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων που γίνεται είτε με την τοποθέτησή τους σε εμφανή σημεία εντός του καταστήματος είτε με έντυπα, δώρα, επιγραφές κάθε είδους, είτε με άλλο παρόμοιο τρόπο θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. Το τέλος υπολογίζεται με συντελεστή δύο τοις εκατό (2) επί της διαφημιστικής δαπάνης που καταβάλλεται για τις πράξεις αυτές. Το τέλος αυτής της παραγράφου βαρύνει το διαφημιζόμενο και εισπράττεται από τον παρέχοντα την υπηρεσία της διαφήμισης κατά το χρόνο έκδοσης του σχετικού φορολογικού στοιχείου, ο οποίος και τον αποδίδει στο δικαιούχο δήμο ή κοινότητα". 3. Η απόδοση του τέλους γίνεται με την υποβολή δήλωσης από τον υπόχρεο ή το νόμιμο εκπρόσωπό του, στον οικείο δήμο ή κοινότητα, στη χωρική
αρμοδιότητα του οποίου είναι εγκατεστημένο το κατάστημα, ή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. εφόσον ο δικαιούχος δήμος ή κοινότητα δεν διαθέτει ταμειακή υπηρεσία. Η δήλωση υποβάλλεται το αργότερο την τελευταία εργάσιμη ημέρα του τρίτου μήνα μετά την έκδοση του σχετικού φορολογικού στοιχείου. Με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Οικονομικών μπορεί να ορίζεται και διαφορετικός τρόπος απόδοσης του τέλους καθώς και κάθε αναγκαία προς τούτο λεπτομέρεια. Σε περίπτωση μη υποβολής της δήλωσης ή εκπρόθεσμης υποβολής αυτής επιβάλλονται οι προβλεπόμενες από τις διατάξεις των άρθρων 3 και 4 του ν. 2523/1997 (ΦΕΚ Α 179) κυρώσεις. 4. ... .?. Τελικώς, με την παράγραφο 6 τού άρθρου 9 τού ν. 2880/2001 (Α` 9/30.1.2001), που δημοσιεύθηκε μετά την συζήτηση τής κρινομένης αιτήσεως, ορίσθηκαν τα εξής:
?α. Η κατηγορία Δ` της παρ. 1 του άρθρου 15 του από 24.9/20.10.1958 βασιλικού διατάγματος "περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί των προσόδων των Δήμων και Κοινοτήτων" (ΦΕΚ 171 Α`), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής: "Κατηγορία Δ`. α. Για
διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα, κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με άλλο παρόμοιο τρόπο, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από τον αέρα με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 2% επί της δαπάνης διαφήμισης. Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια, που διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά, υπόκεινται στο ανωτέρω τέλος διαφήμισης. β. Η προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων, που γίνεται είτε με την τοποθέτησή τους σε ειδικά σημεία εντός του καταστήματος είτε με έντυπα, δώρα, επιγραφές κάθε είδους είτε με άλλο παρόμοιο τρόπο, θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται σε τέλος διαφήμισης, βάσει των εκδιδομένων από τα καταστήματα τιμολογίων παροχής υπηρεσιών. Το τέλος υπολογίζεται με συντελεστή 2% επί της διαφημιστικής δαπάνης που καταβάλλεται για τις πράξεις αυτές. Προβολή προϊόντων που εντάσσεται στην παραπάνω έννοια της διαφήμισης συνιστούν οι εξής ενέργειες: - η ενοικίαση χώρων σε ειδικά ράφια, - η τοποθέτηση προϊόντων σε ειδικές προθήκες ή περίπτερα, - η διανομή δοκιμαστικών προϊόντων, - εκδηλώσεις - εκπλήξεις ("Happenings") στους χώρους του καταστήματος. γ. Η απόδοση του τέλους, για όλες τις ενέργειες της κατηγορίας αυτής, γίνεται πάντοτε από τον διαφημιζόμενο, μέχρι τη λήξη προθεσμίας υποβολής της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. Η καταβολή πραγματοποιείται σε οποιοδήποτε γραφείο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων λειτουργεί σε Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (Δ.Ο.Υ.) και αποδεικνύεται με την παροχή ανάλογου παραστατικού στοιχείου (διπλότυπου). Το σύνολο των ποσών που εισπράττονται αποτελεί πόρο ειδικού λογαριασμού, που τηρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και αποδίδεται στους δήμους και κοινότητες. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και
Αποκέντρωσης, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., καθορίζονται η διαδικασία, ο χρόνος, ο τρόπος, τα κριτήρια και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια, για την απόδοση των τελών στους Ο.Τ.Α. α` βαθμίδας. δ. Ως δαπάνη διαφήμισης για τις διαφημίσεις της παρούσας κατηγορίας είναι το ποσό που καταβάλλεται από τον διαφημιζόμενο για τη διενέργεια της διαφήμισης, με βάση το φορολογικό στοιχείο που πρέπει να εκδίδεται για κάθε περίπτωση. Σε περίπτωση εκπρόθεσμης απόδοσης των οφειλόμενων τελών οι σχετικές δαπάνες διαφήμισης δεν αναγνωρίζονται ως εκπεστέες από τα ακαθάριστα έσοδα, κατά τις φορολογικές διατάξεις.". β. ... . γ. Οι διατάξεις των προηγούμενων εδαφίων ισχύουν από 1ης Ιανουαρίου 2001. δ. Το οφειλόμενο τέλος για διαφημίσεις της
κατηγορίας Δ` της παρ. 1 του άρθρου 15 του β.δ/τος 24.9/20.10.1958 (ΦΕΚ 171 Α`), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, ανερχόμενο σε ποσοστό 6% για το χρονικό διάστημα από 23.4.1993 μέχρι 17.11.1999 και σε ποσοστό 2% για το χρονικό διάστημα από 18.11.1999 μέχρι 31.12.2000, καταβάλλεται στους δικαιούχους δήμους και κοινότητες, με σχετική δήλωση του αντίστοιχου, κατά τις οικείες προβλέψεις, υπόχρεου, μέχρι τις 31.12.2001, χωρίς την επιβολή οποιασδήποτε προσαύξησης ή τυχόν άλλης κύρωσης, περιλαμβανομένων και των περιπτώσεων για τις οποίες εκκρεμούν σχετικές προσφυγές στα δικαστήρια.?). Περαιτέρω, με την παράγραφο 5 τού άρθρ. 16 τού βδ τής 24.9-1958, όπως το άρθρο αυτό αντικατεστάθη από το άρθρο 9 τού νόμου 1144/10.4.1981 (Α` 96/14.4.1981), ορίζεται ότι ?Η δαπάνη διαφημίσεως δεν αναγνωρίζεται ως δαπάνη τής διαφημιζομένης επιχειρήσεως, προκειμένου προσδιορισμού τών κερδών αυτής, τών υπαγομένων εις φορολογίαν εισοδήματος, εάν δεν αποδεικνύεται η καταβολή τού αναλογούντος τέλους διά τριπλοτύπου εισπράξεως τού οικείου δήμου ή
κοινότητος.?. Τέλος, με το άρθρ. 18 τού αυτού βδ ορίζεται ότι ?Των τελών διαφημίσεως απαλλάσσεται πάσα εν γένει επιγραφή ή διαφήμισις αναγεγραμμένη ή προσηρτημένη ή ανηρτημένη επί των στεγών, τοίχων, παραθύρων, προθηκών, θυρών καταστήματος, γραφείου ή οίκου και αφορώσα εις τας εργασίας αυτού.?.

4. Επειδή, όπως συνάγεται από τη λεπτομερή περιγραφή των υποκειμένων σε δημοτικό τέλος τρόπων διαφημίσεως, την κατάταξή τους στις τέσσερις ως άνω κατηγορίες και την πρόβλεψη ιδιαιτέρου, κατά περίπτωση, ποσού και τρόπου υπολογισμού της σχετικής οφειλής, που γίνεται στο μνημονευμένο άρθρο 15 του ΒΔ της 24/9-20/10/1958 ο καθορισμός των περιπτώσεων αυτών, παρά τη γενικότητα της διατυπώσεως του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του εν λόγω άρθρου, έχει περιοριστικό χαρακτήρα, μη υποκειμένων σε τέλος των διαφημίσεων εκείνων που, ως εκ του τρόπου διενεργείας των, δεν μπορεί να υπαχθούν σε κάποια από τις ως άνω κατηγορίες. (ΣτΕ 4221/1999).

5. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση δέχθηκε τα εξής: η αναιρεσείουσα εταιρεία, η οποία έχει ως αντικείμενο εργασιών την εμπορία διαφόρων οινοπνευματωδών ποτών (ουίσκυ, λικέρ, κρασί κ.λ.π.), τα οποία προμηθεύεται κυρίως από το εξωτερικό, δήλωσε για το οικονομικό έτος 1994 ποσό φορολογητέου εισοδήματος 2.225.271.146 δραχμών. Με το 15/1996 φύλλο ελέγχου τού Προϊσταμένου ΔΟΥ ΦΑΒΕ Αθηνών, το εισόδημά της για το πιό πάνω οικονομικό έτος προσδιορίσθηκε λογιστικώς, μετά από προσθήκη στα καθαρά κέρδη που προέκυπταν από τα βιβλία της, ορισμένων κονδυλίων, συνολικού ποσού 409.350.401 δραχμών, ως λογιστικών διαφορών. Με την 1/17.5.1996 πράξη μερικού συμβιβασμού, που καταρτίσθηκε μεταξύ της ήδη αναιρεσείουσας και της φορολογικής αρχής, η πρώτη αποδέχτηκε την προσθήκη στα καθαρά κέρδη της, ως λογιστικών διαφορών, ορισμένων από τα κονδύλια αυτά, συνολικού ποσού 61.374.458 δραχμών, ενώ δεν επιτεύχθηκε εξώδικη επίλυση της διαφοράς ως προς τα υπόλοιπα κονδύλια, συνολικού ποσού 347.975.943 δραχμών. Ειδικότερα, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλομένη απόφαση: ?οι λογιστικές διαφορές τις οποίες
δεν αποδέχθηκε η εκκαλούσα [ήδη αναιρεσείουσα] και για τις οποίες δεν επιτεύχθηκε εξώδικη λύση τής διαφοράς αναφέρονται στο κεφάλαιο IV παρ. 3 τής πιό πάνω έκθεσης [ελέγχου] και περιέχονται στον υπολογαριασμό με κωδικό αριθμό 6402 και με τον γενικό τίτλο "έξοδα προβολής και διαφήμισης". Αναλυτικότερα, στους υπολογαριασμούς με κωδικούς 640207 441, 42, 43, 199 και 23050 αναφέρονται τα στοιχεία των τιμολογίων που εξέδωσαν επιχειρήσεις που ανέλαβαν την εκπόνηση "προωθητικών προγραμμάτων εμπορευμάτων της Α.Ε. σε μπαρ, εστιατόρια, ντισκοτέκ" με εκδηλώσεις και λοιπές προωθητικές ενέργειες, ως "NIGHT GAMES". Στον ίδιο υπολογαριασμό (6402) αναφέρονται στοιχεία των τιμολογίων τρίτων επιχειρήσεων για "προωθητικές ενέργειες αγαθών της εταιρείας" σε καταστήματα, ?κάβες? ποτών ... που καταχωρήθηκαν στους υπολογαριασμούς εξόδων με τον τίτλο "έξοδα παραγωγής διαφήμισης δια λοιπών μεθόδων" με κωδικούς 640208501-είδος "CUTTY SARK", 640208502-είδος "CUTTY SARK 12", 640208541-είδος "MARTINI". Περαιτέρω στους υπολογαριασμούς με κωδικούς 640208501, 640208599 αναφέρονται τα στοιχεία των τιμολογίων που εξέδωσαν ομοίως επιχειρήσεις τρίτων προς την εκκαλούσα [ήδη αναιρεσείουσα] και αφορούσαν την προβολή του εμπορεύματος "CUTTY SARK" με τη διεξαγωγή αγώνων των οποίων αναλάμβαναν τη μελέτη, οργάνωση, επίβλεψη και διεξαγωγή. Η συνολική αξία των πιο πάνω τιμολογίων ανέρχονταν στο ποσό των 65.166.944 δραχμών. Τέλος, στους υπολογαριασμούς με κωδικούς 64027001-099 και 640217001- 45 με τον τίτλο "έξοδα προβολής σε SUPER MARKETS Αθηνών και Θεσσαλονίκης" καταχωρήθηκαν δαπάνες της εκκαλούσας [ήδη αναιρεσείουσας] για προωθητικές ενέργειες των προϊόντων της σε ?Super Markets?. Οι ενέργειες αυτές συνίσταντο στην, κατόπιν συμφωνίας της εκκαλούσας [ήδη αναιρεσείουσας] με τους επιχειρηματίες των Super Markets, παραχώρηση χώρου στα ράφια του καταστήματος
ή κατάληψη ιδιαίτερου χώρου όπου τοποθετούνταν το προωθούμενο προϊόν ή σχηματιζόταν πυραμίδα από φιάλες ή κιβώτια. Και στις δύο περιπτώσεις πάνω από το ράφι ή την πυραμίδα τοποθετούνταν ?καρτολίνα? στην οποία αναγραφόταν η τιμή του προϊόντος. Το σύνολο τών εκδοθέντων γιά τις ενέργειες αυτές τιμολογίων παροχής υπηρεσιών, η εκδούσα επιχείρηση και το συνολικό ποσό αυτών, η οποία ανέρχεται σε 272.136.307 δρχ. για τα ?Super Markets? Αθήνας και σε 6.288.870 δρχ. για τα ?Super Markets της Θεσσαλονίκης?, περιέχονται στην κατάσταση Νο6 τής εκθέσεως ελέγχου?. Οι πιό πάνω δαπάνες, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλομένη απόφαση, δεν αναγνωρίσθηκαν προς έκπτωση από την φορολογική αρχή, κατ? επίκλησιν τής παραγράφου 5 τού άρθρου 16 τού βδ τής 24.9.1958, με την αιτιολογία ότι αφορούσαν διαφημιστικές δαπάνες για τις οποίες δεν είχε καταβληθεί κατά την επίμαχη χρήση το προβλεπόμενο από την παρ. 1 του άρθρου 15 του βδ τής 24.9/20.10.1958 (Κατηγορία Δ`) τέλος διαφημίσεως. Την κρίση δε αυτή τής φορολογικής αρχής επεκύρωσε το διοικητικό εφετείο, με την ήδη προσβαλλομένη απόφαση του.

6. Επειδή, η ήδη αναιρεσείουσα εταιρεία με την έφεση και την προσφυγή της είχε προβάλει ότι οι δαπάνες προωθήσεως και προβολής τών προϊόντων της σε SUPER MARKETS Αθηνών και Θεσσαλονίκης, με την τοποθέτησή τους σε ράφια ή σε εμφανή σημεία εντός του καταστήματος, με πινακίδα στην οποία αναγράφεται η τιμή τους, δεν συνιστούσαν διαφήμιση, κατά την έννοια τής παρ. 1 του άρθρου 15 του βδ τής 24.9/20.10.1958 (Κατηγορία Δ`) ως είχε κατά τον κρίσιμο χρόνο, και συνεπώς δεν υπέκειντο σε τέλος διαφημίσεως. Οι σχετικοί λόγοι απερρίφθησαν από το διοικητικό εφετείο, με την αιτιολογία ότι ?το ένδικο τέλος διαφημίσεως επιβάλλεται επί μιάς σειράς πράξεων, οι οποίες δεν φέρουν το χαρακτήρα τής διαφημίσεως εν στενή εννοία, αλλά προσιδιάζουν περισσότερο προς την έννοια τής προωθήσεως τών εμπορευμάτων, δηλαδή προς την διαφήμιση εν ευρεία εννοία καταλαμβάνουν δε κάθε διαφήμιση που γίνεται με οποιοδήποτε τρόπο.?. Η κρίση όμως αυτή τής προσβαλλομένης αποφάσεως είναι πλημμελώς αιτιολογημένη, διότι, όπως έχει ήδη εκτεθεί σε προηγούμενη σκέψη, η γενομένη στην παρ. 1 του άρθρου 15 του βδ τής 24.9/20.10.1958 απαρίθμηση τών υποκειμένων στο τέλος τής παραγράφου αυτής μορφών διαφημίσεως είναι περιοριστική, η δε κατά τον προεκτεθέντα τρόπο προβολή τών προϊόντων τής αναιρεσείουσας στα καταστήματα Super Market δεν υπάγεται σε καμμιά από τις μορφές διαφημίσεως που απαριθμούνται περιοριστικώς στην προαναφερθείσα διάταξη, όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο. Γιά τον λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, η προσβαλλομένη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το μέρος αυτό.

7. Επειδή, κατά τις διατάξεις τών άρθρων 15, 16 και 18 τού βδ 24.9- 20.10.1958, που έχουν παρατεθεί σε προηγούμενη σκέψη, σε περίπτωση μη αναγνωρίσεως προς έκπτωση δαπάνης επιχειρήσεως, με την αιτιολογία ότι η πρόκειται γιά δαπάνη διαφημίσεως γιά την οποία δεν έχει καταβληθεί το αναλογούν τέλος, πρέπει να διατυπώνεται ειδική και αιτιολογημένη κρίση ως προς την φύση και τον σκοπό τής δαπάνης και εν γένει τη συνδρομή των πραγματικών προϋποθέσεων υπαγωγής στο τέλος αυτό, από την φέρουσα το σχετικό βάρος αποδείξεως φορολογική αρχή και, τελικώς, σε περίπτωση αμφισβητήσεως, το αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί, κατ` αναίρεση, εάν πράγματι συντρέχουν ή όχι οι προϋποθέσεις επιβολής του τέλους τούτου.

8. Επειδή, η ήδη αναιρεσείουσα εταιρεία με την έφεση και την προσφυγή της είχε προβάλει ότι τα ?προωθητικά προγράμματα εμπορευμάτων τής ΑΕ σε μπαρ, εστιατόρια, ντισκοτέκ, δι? εκδηλώσεων και λοιπών προωθητικών ενεργειών ως NIGHT GAMES? δεν περιλαμβάνονταν στις μορφές διαφήμισης που απαριθμούντο περιοριστικώς στην παρ. 1 του άρθρου 15 του βδ τής 24.9/20.10.1958, (όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο). Οι σχετικοί ισχυρισμοί τής αναιρεσείουσας απορρίφθηκαν από το Διοικητικό Εφετείο, με την ήδη προσβαλλομένη απόφασή του, με την ακόλουθη αιτιολογία: ?καθόσον αφορά, ειδικότερα, τις πράξεις προωθήσεως τών εμπορευμάτων τής εκκαλούσας [ήδη αναιρεσείουσας] μέσω τών ?NIGHT GAMES? σε μπαρ, εστιατόρια, ντισκοτέκ κλπ, φέρουν έντονα το χαρακτήρα τών διαφημιστικών πράξεων, αφού τα δώρα που διατίθενται στους πελάτες τών κέντρων αυτών φέρουν την ονομασία τών εμπορευμάτων ή τής επιχειρήσεως, που τα αντιπροσωπεύει, περιλαμβάνονται δε ρητώς στην πιό πάνω παράγραφο 5 τού άρθρου 18 τού νόμου 2130/1993 (διαφήμιση με δώρα).?. Η πιό πάνω κρίση τής
προσβαλλομένης αποφάσεως είναι πλημμελώς αιτιολογημένη, διότι δεν περιγράφεται το περιεχόμενο τών πιό πάνω εκδηλώσεων, ώστε να καθίσταται εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος. Γιά τον λόγο δε αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, η
προσβαλλομένη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί και κατά το μέρος αυτό.

9. Επειδή, η ήδη αναιρεσείουσα εταιρεία με την έφεση και την προσφυγή της είχε, ομοίως, αμφισβητήσει τον διαφημιστικό χαρακτήρα τών δραστηριοτήτων που αφορούσαν τη διοργάνωση και διεξαγωγή αθλητικών αγώνων γιά την προβολή τού εμπορεύματος CUTTY SARK, προβάλλοντας ότι οι εν λόγω δραστηριότητες αποτελούν ?κλασσική περίπτωση οργάνωσης και χορηγίας αθλητικού γεγονότος?, που δεν περιλαμβανόταν στις περιοριστικώς απαριθμούμενες μορφές διαφήμισης τής παρ. 1 του άρθρου 15 του βδ τής 24.9/20.10.1958 (όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο), ή ?κατ? άλλη άποψη ... μέθοδο παραγωγής διαφημιστικού υλικού γιά χρήση με τα κλασσικά διαφημιστικά μέσα, όπως ραδιόφωνο, τηλεόραση, περιοδικά, που απαλλάσσεται από το δημοτικό τέλος?. Οι σχετικοί ισχυρισμοί τής αναιρεσείουσας απορρίφθηκαν από το Διοικητικό Εφετείο, με την ήδη
προσβαλλομένη απόφασή του, το οποίο δέχθηκε ότι υφίσταται ότι υφίσταται υποχρέωση καταβολής τέλους διαφημίσεως: ?και γιά τις δαπάνες οργάνωσης και ενέργειας αγώνων αυτοκινήτων ή jeep, κανό κλπ από τρίτες επιχειρήσεις, στους οποίους προβάλλεται το εμπόρευμα τής εκκαλούσας [ήδη αναιρεσείουσας] CUTTY SARK, με την αναγραφή τής ονομασίας του στα αγωνιζόμενα μέσα. Οι δαπάνες αυτές περιλαμβάνονται στη διαφήμιση που γίνεται με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη τού άρθρου 18 τού ν. 2130/1993?. Η πιό πάνω όμως κρίση τού διοικητικού εφετείου είναι πλημμελώς αιτιολογημένη, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση και πρέπει να αναιρεθεί. Και τούτο διότι η οργάνωση και διεξαγωγή αθλητικών εκδηλώσεων δεν υπάγεται σε καμμιά από τις μορφές διαφημίσεως που απαριθμούνται περιοριστικώς στην παρ. 1 του άρθρου 15 του βδ τής 24.9/20.10.1958, (όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο)? άλλωστε εν όψει τής αμφισβητήσεως από την ήδη αναιρεσείουσα εταιρεία τού διαφημιστικού χαρακτήρα τών πιό πάνω δαπανών, το διοικητικό εφετείο
ώφειλε να περιγράφει ειδικότερα ποιό ήταν το αντικείμενο και οι συνθήκες διεξαγωγής τών αγώνων, αν οι αγώνες αυτοί διεξάγονταν ενώπιον κοινού, τι είδους συμβάσεις είχαν συναφθεί και με ποιούς, και με ποιόν τρόπο και μέσα η εταιρεία επετύγχανε την μέσω αυτών διαφημιστική προβολή τών προϊόντων της στο καταναλωτικό κοινό. Γιά τον λόγο δε αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, η προσβαλλομένη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί και κατά το μέρος αυτό.

10. Επειδή, η ήδη αναιρεσείουσα εταιρεία με την έφεση και την προσφυγή της είχε αμφισβητήσει τον διαφημιστικό χαρακτήρα τών δαπανών που αφορούσαν διάφορα τιμολόγια, τα οποία μνημονεύει στα οικεία δικόγραφα, προβάλλοντας, κατά τα εκτιθέμενα στην ήδη προσβαλλομένη απόφαση, ότι: ?εσφαλμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκριvε ότι η πράξη της Φορολογικής Αρχής και η έκθεση ελέγχου, στην οποία στηρίζεται, ήταν νόμιμα αιτιολογημένες, αφού όλες οι δαπάνες στους υπολογαριασμούς 6402044, 42, 43 και 23050 τις χαρακτηρίζει ως
διαφημιστικές με απλή αναφορά στα εκδοθέντα Τιμολόγια, όπου απλώς αναγράφονται τα ονόματα των εκδοτών των Τιμολογίων που δεν είναι διαφημιστικές εταιρίες, χωρίς να εξετάσει ξεχωριστά για κάθε μία απ` αυτές
εάν είναι διαφημιστικές.?. Ο πιό πάνω λόγος, απορρίφθηκε από το Διοικητικό Εφετείο ?ως ανακριβής, γιατί στο Κεφάλαιο IV παρ. 3 της εκθέσεως ελέγχου καθώς και στην υπ` αριθ. 6 κατάσταση τιμολογίων αναγράφονται αναλυτικά τα στοιχεία των εκδοθέντων τιμολογίων, ανάλογα με το είδος των διαφημιστικών πράξεων που αφορούν, δεν απαιτείται δε οι εκδότριες των τιμολογίων επιχειρήσεις να είναι διαφημιστικές, αρκεί οι πράξεις να έχουν διαφημιστικό χαρακτήρα. Εξάλλου, η εκκαλούσα δεν αναφέρει ποιες συγκεκριμένες δαπάνες τιμολογίων θεωρεί ότι δεν είναι διαφημιστικές από τις χαρακτηριζόμενες από την Φορολογική Αρχή ως διαφημιστικές, καθισταμένου έτσι αορίστου τού σχετικού ισχυρισμού της.?. Όμως, εν όψει του λόγου που είχε προβάλει η ήδη
αναιρεσείουσα εταιρεία με την έφεσή της, ότι δηλαδή οι εν λόγω δαπάνες χαρακτηρίσθηκαν συλλήβδην διαφημιστικές, χωρίς διατυπώνεται αιτιολογημένη κρίση στην έκθεση ελέγχου ως προς την φύση και τον σκοπό τής κάθε μιάς από αυτές, η πιό πάνω κρίση τού διοικητικού εφετείου δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, εφ? όσον δεν παρατίθεται το περιεχόμενο τής εκθέσεως ελέγχου και τών τιμολογίων, ώστε να καθίσταται εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος. Γιά τον λόγο δε αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, πρέπει η προσβαλλομένη απόφαση να αναιρεθεί και κατά το μέρος αυτό.

11. Επειδή, εν όψει τών ανωτέρω, πρέπει να γίνει στο σύνολό της δεκτή η κρινόμενη αίτηση, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και η υπόθεση, η οποία χρειάζεται διευκρίνιση ως προς το πραγματικό, να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο γιά νέα κρίση, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η εξέταση τών λοιπών προβαλλομένων λόγων αναιρέσεως.

Δ ι ά τ α ύ τ α

Δέχεται την αίτηση.

Αναιρεί την 865/1999 απόφαση τού Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, στο οποίο και παραπέμπει την υπόθεση κατά το αιτιολογικό.

Διατάσσει την απόδοση τού παραβόλου.

Επιβάλλει στο Ελληνικό Δημόσιο την δικαστική δαπάνη τής αναιρεσείουσας εταιρείας, που ανέρχεται σε διακόσιες εξήντα χιλιάδες (260.000) δραχμές.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 29 Μαΐου και 3 Δεκεμβρίου 2001 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 19ης Δεκεμβρίου 2001.

Ο Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος Η Γραμματέας του Β΄ Τμήματος


Φ. Στεργιόπουλος Μ. Μπερδεμπέ