ΑΠ 2182/2013 ΑΠ 2182/2013

Αριθμός 2182/2013

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

A1` Πολιτικό Τμήμα

 Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Γεώργιο Γεωργέλλη, Δημήτριο Κράνη, Αντώνιο Ζευγώλη και Αθανασίου Καγκάνη, Αρεοπαγίτες.

 Συνεδρίασε, δημόσια στο ακροατήριό του, στις 7 Οκτωβρίου 2013, με την παρουσία και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

 Των αναιρεσειόντων: 1. Κ. Τ. του Ε. και 2. Γ. Τ. του Ε., κατοίκων ... , οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ανδρέα Πιστικό, που δεν κατέθεσε προτάσεις.

 Της αναιρεσιβλήτου: Της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "......." που εδρεύει στο … και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.

 Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 16 Δεκεμβρίου 2004 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 155/2010 οριστική του ιδίου δικαστηρίου και 3141/2012 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 1 Νοεμβρίου 2012 αίτησή τους.

 Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αθανάσιος Καγκάνης, ανέγνωσε την από 26 Σεπτεμβρίου 2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την παραδοχή των πρώτου και δευτέρου λόγων της αναίρεσης και την απόρριψη των υπολοίπων.

 Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη της αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του.

 ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 Οπως προκύπτει από την υπ` αριθμ. 11032/5-4-2013 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών .., ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση, από 1-11-12 και με αριθμ. καταθ. 934/12 αίτησης αναίρεσης με την υπ` αυτήν πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αναφερομένη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο (7-10-2013) επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως από τους επισπεύδοντες τη συζήτηση αναιρεσείοντες προς την αναιρεσίβλητη. Η τελευταία όμως δεν εμφανίστηκε κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το οικείο πινάκιο ούτε κατέθεσε την προβλεπομένη από τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ δήλωση και επομένως πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 576 ΚΠολΔ, να υποχωρήσει η συζήτηση της υπόθεσης παρά την απουσία αυτής.

 Από τις διατάξεις των άρθρων 25-35γ ν.2190/1920, που αναφέρονται στη γενική συνέλευση της ανώνυμης εταιρείας προκύπτει ότι, ο νόμος δεν ορίζει ευθέως την έννοια της τακτικής γενικής συνέλευσης, η διάκριση δε αυτής από την έκτακτη προκύπτει από τη γενικότερη οικονομία του ν.2190/1920 και στηρίζεται στο περιεχόμενο της ημερήσιας διάταξης, στις αρμοδιότητες, δηλαδή, που καλείται αυτή να ασκήσει, αφού, όπως γίνεται δεκτό, η γενική συνέλευση έχει ενιαία δικαιοδοσία διαιρείται δε μόνο η αρμοδιότητα σε τακτική και έκτακτη. Ετσι, ως τακτική γενική συνέλευση θεωρείται εκείνη που συνέρχεται εντός 6 το πολύ, μηνών από τη λήξη της εταιρικής χρήσης (πλην της πρώτης μετά την ίδρυση) στην έδρα της εταιρείας με αρμοδιότητα τη λήψη απόφασης επί των θεμάτων, τα οποία, κατά νόμο, υποχρεωτικά υποβάλλονται σ` αυτήν μετά από κάθε χρήση, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και η έγκριση των οικονομικών καταστάσεων (ισολογισμός) καθώς και η διάθεση των κερδών (άρθρα 34 παρ.1γ,δ και 43 παρ.6 ν.2190/1920). Τυχόν δε λήψη απόφασης επί των θεμάτων αυτών από άλλα όργανα (έκτακτη γενική συνέλευση κ.λ.π.) συνεπάγεται ακυρότητα αυτής.

 Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 35α και 35β ν. 2190/1920, 174, 180 και 128 ΑΚ συνάγεται ότι, επικύρωση άκυρης, κατά τις εν λόγω διατάξεις, απόφασης της γενικής συνέλευσης ανώνυμης εταιρείας με νέα μη ελαττωματική, δεν χωρεί. Η γενική συνέλευση δικαιούται να επαναλάβει την απόφαση χωρίς το ελάττωμα της, πλην όμως η τελευταία δεν έχει αναδρομική δύναμη αλλά ισχύει για το μέλλον. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει επικύρωση αλλά νέα απόφαση η οποία, για να είναι έγκυρη, πρέπει να τηρηθούν όλοι οι απαιτούμενοι από το νόμο και το καταστατικό όροι (ΑΠ 876/10, ΑΠ 832/76, ΑΠ 788/76) δηλαδή, να ανακοινωθεί αυτή ως θέμα στην ημερήσια διάταξη και να εγκριθεί από την τακτική γενική συνέλευση με την ίδια πλειοψηφία που προβλέπεται από το νόμο ή το καταστατικό για την αρχική απόφαση. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 42α παρ.1, 42β, 42γ, 42δ, 43α και 43β ν.2190/1920 προκύπτει ότι η έγκριση των ετησίων οικονομικών καταστάσεων της ανώνυμης εταιρείας, οι οποίες περιλαμβάνουν α) τον ισολογισμό β) το λογαριασμό "αποτελέσματα χρήσεως" γ) τον "πίνακα διαθέσιμων αποτελεσμάτων" και δ) το προσάρτημα, στο οποίο διαλαμβάνονται εκτός από τις πληροφορίες και επεξηγήσεις που προβλέπεται από τα άρθρα 42α,β,ε και 43, και οι παρακάτω τουλάχιστον πληροφορίες α. ... β. … ιη) οποιεσδήποτε άλλες πληροφορίες που απαιτούνται από ειδικές διατάξεις της νομοθεσίας (που ισχύει κάθε φορά ή που κρίνονται αναγκαίες για την επίτευξη των σκοπών της αρτιότερης πληροφόρησης των μετόχων και των τρίτων και της παρουσίασης μιας πιστής εικόνας της περιουσίας, της χρηματοοικονομικής κατάστασης (θέσης) και των αποτελεσμάτων χρήσης της εταιρείας", υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα της τακτικής γενικής συνέλευσης, η οποία αποφασίζει με την προβλεπομένη από το νόμο ή το καταστατικό πλειοψηφία. Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.1 ΚΠολΔικ προκύπτει ότι λόγος αναιρέσεως για ευθεία παράβαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου ιδρύεται, αν αυτός δεν εφαρμόσθηκε, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή αν εφαρμόσθηκε ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα δικαίου έννοια διαφορετική από την αληθινή. Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ`ουσίαν, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών που ανελέγκτως δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήρια της ουσίας και της υπαγωγής αυτών στο νόμο και ιδρύεται ο λόγος αυτός αναιρέσεως, αν οι πραγματικές παραδοχές της αποφάσεως καθιστούν φανερή την παραβίαση και τούτο συμβαίνει όταν το δικαστήριο εφάρμοσε το νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, δεν ήταν αρκετά για την εφαρμογή του ή δεν εφάρμοσε το νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε αρκούσαν για την εφαρμογή του, καθώς και όταν προέβη σε εσφαλμένη υπαγωγή των περιστατικών στη διάταξη, στο πραγματικό της οποίας αυτά δεν υπάγονται (ΟλΑΠ 7/2006, ΑΠ 486/2013, ΑΠ 568/2013, ΑΠ 846/2013). Τέλος, κατά τη διάταξη του αριθμού 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔικ αναίρεση επιτρέπεται αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Από την υπόψη διάταξη που αποτελεί κύρωση της παράβασης του άρθρου 93 παρ.3 του Συντάγματος, προκύπτει ότι ο προβλεπόμενος από αυτή λόγος αναίρεσης, ιδρύεται όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας) ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται, βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνηση της (ανεπαρκής αιτιολογία) ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατική αιτιολογία).

 Εξάλλου το κατά νόμο αναγκαίο περιεχόμενο της ελάσσονος πρότασης προσδιορίζεται από τον εκάστοτε εφαρμοστέο κανένα ουσιαστικού δικαίου, του οποίου το πραγματικό πρέπει να καλύπτεται πλήρως από τις παραδοχές της απόφασης στο αποδεικτικό της πόρισμα και να μην καταλείπονται αμφιβολίες (ΑΠ 179/2013, ΑΠ 495/2013, ΑΠ 467/2013, ΑΠ 568/13).

 Με τους πρώτο και δεύτερο λόγους της αναίρεσης προβάλλεται η από το αρθρ. 559 αρ.1 και 19 ΚΠολΔ, αιτίαση με την επίκληση ότι, η προσβαλλομένη απόφαση κατά παράβαση των ουσιαστικού δικαίου διατάξεων των άρθρων 34 παρ.1γ, δ και 35α ν.2190/1920, απέρριψε, με ανεπαρκείς και αντιφατικές αιτιολογίες τον αγωγικό ισχυρισμό των αναιρεσειόντων και την επ`αυτού ερειδομένη αγωγή τους για διανομή κερδών (μερίσματος) παρελθούσας χρήσης περί επαναλήψεως της ακύρως ληφθείσας κατά την έκτακτη γενική συνέλευση της (από την αναιρεσίβλητη απορροφηθείσας) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "......... ......." που συγκλήθηκε την 1.1.02 απόφασης περί εγκρίσεως ισολογισμού και διανομής κερδών με την ομοίου περιεχομένου μη ελαττωματική απόφαση της τακτικής γενικής συνέλευσης της ιδίας εταιρείας που συγκλήθηκε στις 27.8.2002. Στην προκειμένη περίπτωση από την παραδεκτή-επισκόπηση της προσβαλλομένης απόφασης (αρ.561 παρ.2 ΚΠολΔ) προκύπτει ότι αυτή, μετ` εκτίμηση του συνόλου των από τους διαδίκους νομίμως προσκομισθέντων αποδεικτικών μέσων δέχθηκε ως προς την ουσία του κρισίμου ως άνω ζητήματος τα ακόλουθα: " Οι ενάγοντες (αναιρεσείοντες) κατέστησαν μόνοι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του πατέρα τους, Ε. Τ., που απεβίωσε στις 10-12-2003, κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου ο καθένας. Ο πατέρας τους και δικαιοπάροχος τους ήταν κύριος 47.601 ονομαστικών μετοχών της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία               , η οποία απορροφήθηκε στις 4.9.2002 από την εναγομένη (αναιρεσίβλητη) εταιρεία, απορρόφηση που είχε ως συνέπεια να υποκατασταθεί η τελευταία σε όλα γενικά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της, σύμφωνα και με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 75 του ν. 2190/1920. Στις 29.6.2001 κατά την τακτική γενική συνέλευση της ως άνω ανώνυμης εταιρίας εγκρίθηκε ο ισολογισμός της 31.12.2000 και αποφασίστηκε να διατεθούν τα καθαρά κέρδη της χρήσης για το σχηματισμό αποθεματικών (τακτικού, έκτακτου, από κέρδη τεχνικών επιχειρήσεων) καθώς και στο λογαριασμό "υπόλοιπο κερδών εκ νέου". Στη συνέχεια, στις 11.1.2002 η έκτακτη γενική συνέλευση της ως άνω ανώνυμης εταιρίας αποφάσισε τη διανομή κερδών στους μετόχους ανάλογα με τον αριθμό των μετοχών που κατείχε καθένας από αυτούς. Η διανομή αυτή θα γίνονταν από τα αποτελέσματα του ισολογισμού της 31.12.2000 κατά ποσό 2.500.000.000 δρχ. απ` το λογαριασμό "υπόλοιπο κερδών εκ νέου" καθώς και κατά ποσό 450.000.000 δρχ. από το λογαριασμό "έκτακτα αποθεματικά". Η απόφαση αυτή όμως, η οποία ελήφθη, όπως προαναφέρθηκε από την έκτακτη και όχι από την τακτική γενική συνέλευση της ως άνω ανώνυμης εταιρίας, είναι αντίθετη στις διατάξεις του δικαίου των ανωνύμων εταιριών και συνεπώς είναι άκυρη σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 35α του ν. 2190/1920. Η αυτοδίκαιη αυτή ακυρότητα λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, εφόσον θεμελιώνεται στα τεθέντα περιστατικά δεδομένου ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν παρήλθε η διετής αποσβεστική προθεσμία του άρθρου 35α παρ. 2 του ν.2190/1920 η οποία θα επέφερε την ίαση της ως άνω άκυρης απόφασης καθόσον, όπως προκύπτει από το με αριθμό πρωτοκόλλου Κ2-13422 έγγραφο της γενικής Διεύθυνσης εσωτερικού εμπορίου- διεύθυνσης ΑΕ και πίστης, ουδέποτε υποβλήθηκε αντίγραφο πρακτικών γενικής συνέλευσης της εταιρείας με την επωνυμία ".............." με ημερομηνία συνεδρίασης την 11.01.2002.

 Επομένως, εφόσον η από 11.01.2002 απόφαση είναι άκυρη, λογίζεται ως μη ληφθείσα, κατ` άρθρο 180 ΑΚ, και, άρα, δεν υπάρχει αξίωση των εναγόντων για την καταβολή του μερίσματος, που ζητείται με την ένδικη αγωγή. Ο ισχυρισμός των εναγόντων πως η από 11.01.2002 άκυρη απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης της εταιρείας με την επωνυμία "........ ........." επικυρώθηκε ρητά από τη γενική συνέλευση της 27.08.2002 είναι απορριπτέος, διότι, αφενός μεν η εν λόγω γενική συνέλευση ήταν και αυτή έκτακτη και εξαιρετική προκείμενου να εγκριθεί το σχέδιο σύμβασης συγχώνευσης με την εναγομένη, αφετέρου δε, δεν αποδείχτηκε ούτε ότι η γενική συνέλευση γνώριζε την ακυρότητα της από 11.01.2002 απόφασης ή είχε σοβαρές αμφιβολίες ως προς την εγκυρότητα της, ούτε την επανέλαβε, αφού, όπως προκύπτει από το πρακτικό της, ούτε ανακαλείται ρητά η ελαττωματική πρώτη απόφαση και λαμβάνεται νέα μη ελαττωματική, ούτε γίνεται πουθενά ρητή μνεία πως επικυρώνεται η από 11.01.2002 απόφαση της γενικής συνέλευσης, έστω και αν επρόκειτο για έκτακτη γενική συνέλευση, έτσι ώστε να μπορούσε να ιαθεί με την ενδεχόμενη πάροδο διετίας από την υποβολή των σχετικών πρακτικών της στην εποπτεύουσα αρχή. Αντίθετα αποδεικνύεται ότι, η εναγόμενη δεν είχε καν αμφιβολίες ως προς την εγκυρότητα της προκειμένου να επαναλάβει την απόφαση στην ως άνω νέα συνέλευση της 27-8-2002, καθότι στο επικαλούμενο Προσάρτημα αναφέρεται με τον τίτλο "Λοιπές Πληροφορίες" η απλή αναφορά της λήψης της απόφασης στις 11- 1-2002 για τη διανομή έκτακτων αποθεματικών και υπολοίπου κερδών, κάτι που επιρρωνύεται και από τον ισχυρισμό των εναγόντων ότι η εναγομένη είχε ήδη αρχίσει να καταβάλλει το μέρισμα σε κάποιους μετόχους. Εξ άλλου, το με αριθμ. 4 θέμα της ως άνω από 27-8-2002 έκτακτης γενικής συνέλευσης αναφέρεται στην υποβολή και έγκριση οικονομικών καταστάσεων με ημερομηνία 28- 2-2002 (ισολογισμός 28-2-2002, αποτελέσματα 01/01-28-2-2002- Διάθεση κερδών-Ζημιών περιόδου 01/01-28-2-2002, πιστοποιητικό του ορκωτού λογιστή-προσάρτημα) δίχως όμως να αναφέρεται σε χρήση του έτους 2000, όπως είναι η ένδικη.

 Επομένως, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως (ουσιαστικά) αβάσιμη".

 Έτσι όμως που έκρινε το Εφετείο υπέπεσε στην αποδιδομένη με τους ως άνω (πρώτο και δεύτερο) λόγους της αναίρεσης πλημμέλεια αφού, αν και δέχθηκε ότι: α) η γενική συνέλευση της 27-8-2002 συγκλήθηκε εντός 6 μηνών από τη λήξη της εταιρικής χρήσης (25-2-02) της απορροφηθείσας (την 4-9-02) από την αναιρεσίβλητη, ανώνυμης τεχνικής και ναυτιλιακής εταιρείας με την επωνυμία .................., με θέμα (υπ` αριθ. 4) ημερήσιας διάταξης, πλην άλλων, και "υποβολή και έγκριση οικονομικών καταστάσεων 28.2.02 (ισολογισμός 28.2.02, αποτελέσματα 1/1-28/2/2002, Διάθεση κερδών-ζημιών περιόδου 1-1- μέχρι 28.2.02-πιστοποιητικό του ορκωτού ελεγκτή λογιστή-προσάρτημα), δηλαδή θέμα υπαγόμενο, κατά τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, στην αποκλειστική αρμοδιότητα της τακτικής γενικής συνέλευσης, β) (ότι) στο προσάρτημα) των ως άνω οικονομικών καταστάσεων περιλαμβανόταν ως πληροφορία, επιβαλλομένη από την προδιαληφθείσα διάταξη του περ.14 άρθρου 43α του  ν.2190/1920, και το ότι "με την έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων της 11-1-2002 αποφασίστηκε η διανομή έκτακτων αποθεματικών 450.000.000 δρχ. (ήδη 1.320.616,29 ευρώ), και υπολοίπου κερδών εκ νέου 2.500.000.000 δρχ. (ήδη 7.336.757,159 ευρώ) και συνολικά 8.657.373,44€ και γ) (ότι) το ως άνω υπ` αριθμ. 4° θέμα της ημερησίας διάταξης εγκρίθηκε ομόφωνα από το σύνολο των μετόχων της απορροφηθείσας ως άνω εταιρείας ως προς όλα τα επί μέρους σκέλη του, περιλαμβανομένου και του διαλαμβάνοντος την πληροφορία, που αναφέρεται στην περί διανομής κερδών απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης της 11-1-02, προσαρτήματος, έκρινε, κατ`εσφαλμένη υπαγωγή των αποδειχθέντων ως άνω πραγματικών περιστατικών και με ανεπαρκή και αντιφατική αιτιολογία, ότι η παραπάνω γενική συνέλευση της 27.8.02 δεν επανέλαβε εγκύρως, αυτή τη φορά, την ελαττωματική απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης της 11.1.02 περί διανομής κερδών στηρίζουσας το απορριπτικό διατακτικό της στις παραδοχές ότι η συνέλευση αυτή "αφενός μεν ήταν έκτακτη και εξαιρετική προκειμένου να εγκριθεί το σχέδιο σύμβασης συγχώνευσης με την εναγομένη αφετέρου δε δεν αποδείχθηκε ούτε ότι η γενική συνέλευση γνώριζε την ακυρότητα της 11.1.02 απόφασης ή είχε σοβαρές αμφιβολίες ως προς την εγκυρότητά της ούτε την επανέλαβε αφού, όπως προκύπτει από το πρακτικό της, ούτε ανακαλείται ρητά η ελαττωματική πρώτη απόφαση και λαμβάνεται νέα μη ελαττωματική ούτε γίνεται πρόσθετα ρητή μνεία πως επικυρώνεται η από 11.1.02 απόφασης της γενικής συνέλευσης". Η παραπάνω όμως αιτιολογία είναι αντιφατική αλλά και ελλιπής κατ` αμφότερα τα σκέλη της αφ` ενός μεν γιατί η γενική συνέλευση της 27-8-02 φέρει, [ενόψει των παραδοχών της προσβαλλομένης αναφορικά με το θέμα της ημερήσιας διάταξης (έγκριση των οικονομικών καταστάσεων) και του χρόνου σύγκλησης αυτής (εντός 6 μηνών από τη λήξη της εταιρικής χρήσης), με βάση τα οποία γίνεται κυρίως, κατά τα εκτεθέντα στη σχετική μείζονα σκέψη, η διάκριση των γενικών συνελεύσεως σε τακτικές και έκτακτες], το χαρακτήρα όχι της έκτακτης, όπως ανακριβώς στο σχετικό πρακτικό αυτής αναφέρεται και εσφαλμένως, (και) κατ` αντίφαση προς τις κατά τα άνω παραδοχές, δέχθηκε η προσβαλλομένη, αλλά αυτός της τακτικής, δυναμένης συνακολούθως, να αποφασίσει εγκύρως για το κρίσιμο ζήτημα της έγκρισης των οικονομικών καταστάσεων και της διανομής κερδών, σύμφωνα με τη διάταξη του αρθρ. 34 παρ.1γ, δ ν. 2190/20, την οποία παραβίασε η προσβαλλομένη, αρνηθείσα την εφαρμογή της, παρά τη συνδρομή της προς τούτο προϋποθέσεων, εφαρμόζοντας αντιθέτως τη μη εφαρμοστέα διάταξη του άρθρου 35 του ν. 2190/1920, αφ` ετέρου δε γιατί η ομόφωνη έγκριση του προσαρτήματος και της διαλαμβανομένης σ` αυτό πληροφορίας, που αναφέρεται στο θέμα της διανομής κερδών, που είχε αποφασίσει, ακύρως η γενική συνέλευση της 11-1-2002, αποτελεί έγκυρη επανάληψη της απόφασης αυτής αφού λαμβάνεται με την απαιτουμένη πλειοψηφία από τακτική γενική συνέλευση μετά προηγούμενη ανακοίνωση της, ως θέμα της ημερήσιας διάταξης χωρίς να απαιτείται ρητή ανάκληση η επικύρωσης της ακύρως ληφθείσας κατά τη γενική συνέλευση της 11.1.02 ως άνω απόφασης. Το αντιφατικό δε και ελλιπές των αντίστοιχων αιτιολογιών προκύπτει και από το γεγονός που δέχεται η προσβαλλόμενη ότι περίληψη της ως άνω άκυρης απόφασης περιλήφθηκε ως πληροφορία στο προσάρτημα, αφού με τον τρόπο αυτό, επιβαλλόμενο από την απορρέουσα από το άρθρο 43α περ.ιη ν. 2190/20 υποχρέωση της ενημέρωσης των μετόχων και των τρίτων ως προς την πραγματική χρηματοοικονομική κατάσταση της εταιρείας, παρασχέθηκε στους τελευταίους η πληροφόρηση για το ύψος των προς διανομή κερδών, που περιλαμβάνονται στον σχετικό πίνακα διαθεσίμων αποτελεσμάτων, (κερδών ζημιών), μεταξύ των οποίων και το ίδιο ακριβώς ποσό των 8.657.373,44 ευρώ που είχε αποφασιστεί να διανεμηθεί με την άκυρη απόφαση της, 11-1-02, ευχερώς εντεύθεν συναγομένου ότι στο σχετικό ως άνω πίνακα διαθεσίμων κερδών- ζημιών της περιόδου 1-1 μέχρι 28-2-02 περιλαμβανόταν και η έγκριση της διάθεσης κερδών της παρελθούσας χρήσεως του έτους 2000, που αποφασίστηκε (ακύρως) κατά τη γενική συνέλευση της 11-1-2002 και επομένως η ομόφωνη έγκριση του εν λόγω πίνακα εμπεριέχει αυτονοήτως και την ομόφωνη έγκριση της διανομής κερδών και της παρελθούσας ως άνω χρήσης.

 Κατ` ακολουθίαν αυτών πρέπει να γίνουν δεκτοί ως και ουσιαστικά βάσιμοι οι παραπάνω από το αρθρ.559 αρ.1 και 19 ΚΠολΔ λόγοι, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και να παραπεμφθεί προς εκδίκαση η υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές (άρθρ.580 παρ.3 ΚΠολΔ), παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων και διατασσομένης της επιστροφής των παραβόλων στους αναιρεσείοντες (άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ).

 Τα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ηττηθείσας αναιρεσίβλητης (άρθρ.176, 183 ΚΠολΔ).

 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 ΑΝΑΙΡΕΙ την υπ` αριθμ. 3141/2012 απόφαση του Εφετείου Αθηνών.

 ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση στο Εφετείο Αθηνών, συγκροτούμενο από διαφορετικούς από εκείνους που εξέδωσαν την αναιρουμένη απόφαση δικαστές.

 ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει σε τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.

 Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 2 Δεκεμβρίου 2013.

 Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 16 Δεκεμβρίου 2013.

 Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ