Άρειος Πάγος 1165/2012 Από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 του Ν. 1082/1980, 1 παρ. 2 της 19040/1981 ΥΑ Οικονομικών και Εργασίας, 1 παρ. 1 και 2 του Α.Ν. 539/1945 ,3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966 και του άρθρου μόνου του Ν. 133/1975, επιδόματα εορτών, άδεια, αποδοχές άδειας και επιδόματα άδειας δικαιούνται όχι μόνο οι μισθωτοί οι απασχολούμενοι σε κάποιον εργοδότη με έγκυρη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, αλλά και οι εργαζόμενοι με βάση άκυρη σύμβαση εργασίας, δηλαδή με απλή σχέση εργασίας

Κείμενο άρθρου
Υπερσυνδέσεις (2)
Σημειώσεις
Εργατικά - Απασχόληση (10)
Σχετικά θέματα (2)

Δημοσιεύθηκε στις : [ 05-11-2012 ]

Κατηγορία: Εργατικά - Απασχόληση

Άρειος Πάγος 1165/2012
Από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 του Ν. 1082/1980, 1 παρ. 2 της 19040/1981 ΥΑ Οικονομικών και Εργασίας, 1 παρ. 1 και 2 του Α.Ν. 539/1945 ,3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966 και του άρθρου μόνου του Ν. 133/1975, επιδόματα εορτών, άδεια, αποδοχές άδειας και επιδόματα άδειας δικαιούνται όχι μόνο οι μισθωτοί οι απασχολούμενοι σε κάποιον εργοδότη με έγκυρη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, αλλά και οι εργαζόμενοι με βάση άκυρη σύμβαση εργασίας, δηλαδή με απλή σχέση εργασίας

Η Οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου της 28/6/1999 έχει ως σκοπό την κατάχρηση συνάψεως διαδοχικών συμβάσεων έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου, με τη λήψη από τα κράτη μέλη,όταν δεν υπάρχουν ισοδύναμα μέτρα για την πρόληψη των καταχρήσεων, συγκεκριμένων μέτρων προσαρμογής, η Οδηγία δε αυτή ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τα Π.Δ. 81/2003 και Π.Δ. 164/2004, το τελευταίο των οποίων εφαρμόζεται στους εργαζόμενους με συμβάσεις έργου ή εργασίας στο δημόσιο τομέα, η ισχύς των οποίων άρχισε από τη δημοσίευση τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 2/4/2003 και 19/7/2004 αντίστοιχα.

Ανεξάρτητα από την Οδηγία αυτή, στην ελληνική έννομη τάξη η διασφάλιση των εργαζομένων από την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους, με την προσχηματική επιλογή της συμβάσεως έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου, αντί αορίστου χρόνου, αντιμετωπιζόταν με το άρθρο 8 παρ. 3 του Ν. 2112/1920 (σε συνδυασμό με τα άρθρα 281, 671 ΑΚ, 25παρ.1 και 3 του Συντάγματος) το οποίο εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου ανεξάρτητα αν έχουν συναφθεί στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα και ορίζει ότι οι διατάξεις του νόμου αυτού εφαρμόζονται και επί συμβάσεων εργασίας με ορισμένη χρονική διάρκεια, αν ο καθορισμός της διάρκειας αυτής δεν δικαιολογείται από τη φύση της συμβάσεως, αλλά τέθηκε σκόπιμα προς καταστρατήγηση των διατάξεων του νόμου αυτού περί υποχρεωτικής καταγγελίας της υπαλληλικής συμβάσεως .

Η διάταξη αυτή ενώ αναφέρεται στην προστασία των εργαζομένων από τη μη τήρηση εκ μέρους του εργοδότη των τυπικών όρων που επιβάλλει κατά την απόλυση ο Ν. 2112/1920, αξιοποιήθηκε γενικότερα για τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό των συμβάσεων εργασίας ως ορισμένης ή αόριστης χρονικής διάρκειας, με πληρέστερη μάλιστα προστασία έναντι εκείνης της μεταγενέστερης ως άνω κοινοτικής Οδηγίας, εφόσον πρόκειται για διαδοχικές συμβάσεις έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου που καλύπτουν πραγματικά πάγιες και όχι πρόσκαιρες ή απρόβλεπτες ανάγκες της υπηρεσίας, και τούτο διότι ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός ορισμένης σχέσεως, κατά την προαναφερθείσα έννοια, και δη ως συμβάσεως έργου ή εργασίας .ορισμένου ή αορίστου χρόνου, αποτελεί κατ' εξοχήν έργο της δικαιοδοτικής λειτουργίας των δικαστηρίων, ανεξάρτητα από τον εκ του νόμου χαρακτηρισμό της συμβατικής σχέσεως ως ορισμένου χρόνου (ΑΕΔ 3/2001, Ολ.ΑΠ 7 και 8/2011), χωρίς παράλληλα ο ορθός αυτός νομικός χαρακτηρισμός εκ μέρους του δικαστηρίου, όταν συντρέχουν οι προαναφερθείσες ουσιαστικές προϋποθέσεις των καλυπτομένων αναγκών, να συνιστά ανεπίτρεπτη "μετατροπή" του ισχύοντος νομικού καθεστώτος απασχόλησης από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.

Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 του Ν. 1082/1980, 1 παρ. 2 της Y.A.19040/1981 Οικονομικών και Εργασίας,1 παρ. 1 και 2 του Α.Ν. 539/1945 ,3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966 και του άρθρου μόνου του Ν. 133/1975, που κύρωσε την από 26/2/1975 ΕΓΣΣΕ, επιδόματα εορτών, άδεια, αποδοχές άδειας και επιδόματα άδειας δικαιούνται όχι μόνο οι μισθωτοί οι απασχολούμενοι σε κάποιον εργοδότη με έγκυρη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, αλλά και οι εργαζόμενοι με βάση άκυρη σύμβαση εργασίας, δηλαδή με απλή σχέση εργασίας.

Ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός της έννομης σχέσεως ως συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας ή έργου ανήκει στο δικαστήριο, μετά από αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών που εκτίθενται στην αγωγή και εφόσον αυτά προκύψουν από την αποδεικτική διαδικασία έστω και αν ο νόμος χαρακτηρίζει ορισμένη έννομη σχέση διαφορετικά.

Σε κάθε δε περίπτωση, ακόμη και στην απλή σχέση εργασίας και όχι έγκυρη σύμβαση, οι εργαζόμενοι δικαιούνται να λάβουν δώρα εορτών και επίδομα και αποδοχές άδειας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 3 ΑΝ 539/1945, 3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966, 1 παρ. 1 του Ν. 1082/1980 και Y.A.19040/1981.

ΑΠ 1165/2012

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Β2' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Δημήτριο Μουστάκα, Χριστόφορο Κοσμίδη και Ασπασία Καρέλλου, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 29 Μαΐου 2012, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη για να δικάσει μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ (Ο.Α.Ε.Ε.)" που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Βασιλική Μούτσου και κατέθεσε προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Π. Π., 2) Β. Α., 3) Θ. Σ., 4) Ν. Β., 5) Α. Π., 6) Α. Μ., 7) Θ. Γ., 8) Α. Π., 9) Ν. Χ., 10) Μ. Ζ., 11) Δ. Κ., 12) Ε. Χ., 13) Δ. Χ., 14) Α. Κ., 15) Ο. Κ., 16) Ε. Λ., 17) Π. Χ., 18) Ν. Μ., 19) Μ. Β., 20) Α. Σ., 21) Δ. Τ., 22) Φ. Π., 23) Ε. Κ., 24) Π. Σ., 25) Ε. Σ., 26) Γ. Δ., 27) Κ. Τ., 28) Μ. Π., 29) Α. Α., 30) Λ. Μ., 31) Μ. Τ., 32) Δ. Π., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ευάγγελο Ρουπακιώτη και κατέθεσαν προτάσεις.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 5/15/2002 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 587/2003 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 1084/2011 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί το αναιρεσείον με την από 15/7/2011 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Ασπασία Καρέλλου ανέγνωσε την από 15/5/2012 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της από 15/7/2011 αιτήσεως αναιρέσεως.
Η πληρεξούσια του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή, με τη διάταξη του άρθρου 89 του Ν. 2084/1992 παρασχέθηκε η δυνατότητα στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης να αναθέτουν σε ιδιώτες την είσπραξη των οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών .Η ανάθεση γίνεται με σύμβαση μισθώσεως έργου, η αμοιβή δε του αναδόχου καθορίζεται σε ποσοστό επί των εισπράξεων.

Η διαδικασία της ανάδειξης του αναδόχου, ο τύπος και το περιεχόμενο της συμβάσεως έργου, ο τρόπος εισπράξεως των ασφαλιστικών εισφορών, ο τρόπος και ο χρόνος απόδοσης των εισπραττομένων ποσών, ο τρόπος και ο χρόνος καταβολής της αμοιβής του αναδόχου ορίζονται με αποφάσεις του Υπουργού Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ενώ για τα θέματα που δεν ρυθμίζονται ειδικά από τις παραπάνω αποφάσεις εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 681 επ. και των παρ. 1 εδ. β', 2 και 3 του άρθρου 15 του Ν. 1735/1987. Κατά τις τελευταίες αυτές διατάξεις στη σύμβαση μισθώσεως έργου ορίζεται ότι ο ανάδοχος εισπράττει την αμοιβή του με βάση δελτίο παροχής υπηρεσιών και ότι η εκτέλεση του έργου δεν συνδέεται με το ωράριο εργασίας της υπηρεσίας.

Η απασχόληση σε έργα ή καθήκοντα άσχετα με εκείνα που ανατίθενται κάθε φορά σε πρόσωπα με σύμβαση μισθώσεως έργου ή ξένα με την ειδικότητα τους απαγορεύεται. Στη συνέχεια μεταβλήθηκε το ως άνω νομικό καθεστώς και με τις διατάξεις του άρθρου 6 του Ν. 2527/1997, για τη σύναψη συμβάσεων μισθώσεως έργου από υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα με φυσικά πρόσωπα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 681 επ. ΑΚ ή με άλλες ειδικές διατάξεις, απαιτείται προηγούμενη έκδοση ΚΥΑ των αναφερομένων υπουργών στην οποία, πλην άλλων, καθορίζεται το συγκεκριμένο έργο που θα εκτελέσουν το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ολική ή τμηματική παράδοση του έργου, το συνολικό ποσό της αμοιβής του αναδόχου. Σύμβαση μισθώσεως έργου που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες είναι αυτοδικαίως κα καθ' ολοκληρίαν άκυρη. Για τη σύναψη συμβάσεως μισθώσεως έργου απαιτείται βεβαίωση της νομικής υπηρεσίας του νομικού προσώπου του δημόσιου τομέα, ότι πρόκειται για γνήσια σύμβαση έργου που δεν υποκρύπτει εξαρτημένη εργασία. Ανανέωση ή παράταση της συμβάσεως μισθώσεως έργου απαγορεύεται και είναι αυτοδικαίως άκυρη.

Ρήτρα καταβολής της εργολαβικής αμοιβής τμηματικώς κατά μήνα ή άλλο χρονικό όριο χωρίς συνάρτηση με την πρόοδο του έργου είναι αυτοδικαίως άκυρη. Ακολούθησε νομοθετική μεταβολή και με το άρθρο 78 του Ν. 2676/1999 ορίσθηκε ότι οι διατάξεις του άρθρου 6 του Ν. 2527/1997 δεν έχουν εφαρμογή για την ανάθεση της είσπραξης των ασφαλιστικών εισφορών των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης από ιδιώτες και η είσπραξη των εισφορών εξακολουθεί να ρυθμίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 89 του Ν. 2084/1992. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 648,652 ΑΚ και 6 του Ν. 765/1943, που κυρώθηκε με την ΠΥΣ 324/1946, προκύπτει ότι για το χαρακτηρισμό της εργασίας ως εξαρτημένης απαιτείται αυτός που την παρέχει να τελεί κατά την εκτέλεση της κάτω από τις οδηγίες και τον έλεγχο του εργοδότη, ο οποίος ρυθμίζει τον τόπο, το χρόνο και την έκταση της παροχής μέσα στα συμβατικά ή νόμιμα όρια κατά τρόπο δεσμευτικό για το μισθωτό, ενώ ο τελευταίος είναι υποχρεωμένος να υπακούει και να ακολουθεί τις οδηγίες του εργοδότη. Περαιτέρω, ο χαρακτηρισμός της σχέσεως, ως συμβάσεως έργου ή εξαρτημένης ή ανεξάρτητης εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου, δεν εξαρτάται από τον χαρακτηρισμό που .δίνουν σ' αυτήν οι δικαιοπρακτούντες ή ο νόμος, αλλ' αποτελεί έργο της δικαιοδοτικής λειτουργίας, όπως οριοθετείται από τις διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 3 και 87 παρ. 2 του Συντάγματος και το δικαστήριο, μετά από αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών που εκτίθενται στο δικόγραφο της αγωγής και εφόσον στη συνέχεια προκύπτουν και κατά την αποδεικτική διαδικασία προσδίδει τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό στη σύμβαση, κρίση η οποία στη συνέχεια ελέγχεται αναιρετικά στα πλαίσια της διατάξεως του άρθρου 559 αρ. 1 ή 560 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.

Η δυνατότητα του ορθού νομικού χαρακτηρισμού μιας έννομης σχέσεως ως συμβάσεως έργου ή εργασίας, ορισμένου ή αορίστου χρόνου δεν αποκλείεται στις εργασιακές σχέσεις του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα (Ολ.ΑΠ 18/2006).
Περαιτέρω η Οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου της 28/6/1999 (που δημοσιεύθηκε την 10/7/1999 στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και άρχισε να ισχύει από 10 Π/2001) έχει ως σκοπό την κατάχρηση συνάψεως διαδοχικών συμβάσεων έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου, με τη λήψη από τα κράτη μέλη,όταν δεν υπάρχουν ισοδύναμα μέτρα για την πρόληψη των καταχρήσεων, συγκεκριμένων μέτρων προσαρμογής, η Οδηγία δε αυτή ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τα Π.Δ. 81/2003 και Π.Δ. 164/2004, το τελευταίο των οποίων εφαρμόζεται στους εργαζόμενους με συμβάσεις έργου ή εργασίας στο δημόσιο τομέα, η ισχύς των οποίων άρχισε από τη δημοσίευση τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 2/4/2003 και 19/7/2004 αντίστοιχα.
Ανεξάρτητα από την Οδηγία αυτή, στην ελληνική έννομη τάξη η διασφάλιση των εργαζομένων από την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους, με την προσχηματική επιλογή της συμβάσεως έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου, αντί αορίστου χρόνου, αντιμετωπιζόταν με το άρθρο 8 παρ. 3 του Ν. 2112/1920 (σε συνδυασμό με τα άρθρα 281, 671 ΑΚ, 25 παρ.1 και 3 του Συντάγματος) το οποίο εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου ανεξάρτητα αν έχουν συναφθεί στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα και ορίζει ότι οι διατάξεις του νόμου αυτού εφαρμόζονται και επί συμβάσεων εργασίας με ορισμένη χρονική διάρκεια, αν ο καθορισμός της διάρκειας αυτής δεν δικαιολογείται από τη φύση της συμβάσεως, αλλά τέθηκε σκόπιμα προς καταστρατήγηση των διατάξεων του νόμου αυτού περί υποχρεωτικής καταγγελίας της υπαλληλικής συμβάσεως .

Η διάταξη αυτή ενώ αναφέρεται στην προστασία των εργαζομένων από τη μη τήρηση εκ μέρους του εργοδότη των τυπικών όρων που επιβάλλει κατά την απόλυση ο Ν. 2112/1920, αξιοποιήθηκε γενικότερα για τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό των συμβάσεων εργασίας ως ορισμένης ή αόριστης χρονικής διάρκειας, με πληρέστερη μάλιστα προστασία έναντι εκείνης της μεταγενέστερης ως άνω κοινοτικής Οδηγίας, εφόσον πρόκειται για διαδοχικές συμβάσεις έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου που καλύπτουν πραγματικά πάγιες και όχι πρόσκαιρες ή απρόβλεπτες ανάγκες της υπηρεσίας, και τούτο διότι ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός ορισμένης σχέσεως, κατά την προαναφερθείσα έννοια, και δη ως συμβάσεως έργου ή εργασίας .ορισμένου ή αορίστου χρόνου, αποτελεί κατ' εξοχήν έργο της δικαιοδοτικής λειτουργίας των δικαστηρίων, ανεξάρτητα από τον εκ του νόμου χαρακτηρισμό της συμβατικής σχέσεως ως ορισμένου χρόνου (ΑΕΔ 3/2001, Ολ.ΑΠ 7 και 8/2011), χωρίς παράλληλα ο ορθός αυτός νομικός χαρακτηρισμός εκ μέρους του δικαστηρίου, όταν συντρέχουν οι προαναφερθείσες ουσιαστικές προϋποθέσεις των καλυπτομένων αναγκών, να συνιστά ανεπίτρεπτη "μετατροπή" του ισχύοντος νομικού καθεστώτος απασχόλησης από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.

Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 του Ν. 1082/1980, 1 παρ. 2 της 19040/1981 ΥΑ Οικονομικών και Εργασίας, 1 παρ. 1 και 2 του Α.Ν. 539/1945,3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966 και του άρθρου μόνου του Ν. 133/1975, που κύρωσε την από 26/2/1975 ΕΓΣΣΕ, επιδόματα εορτών, άδεια, αποδοχές άδειας και επιδόματα άδειας δικαιούνται όχι μόνο οι μισθωτοί οι απασχολούμενοι σε κάποιον εργοδότη με έγκυρη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, αλλά και οι εργαζόμενοι με βάση άκυρη σύμβαση εργασίας, δηλαδή με απλή σχέση εργασίας.

Στην προκείμενη περίπτωση το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, δέχθηκε ανελέγκτως τα ακόλουθα: Οι ενάγοντες και ήδη αναιρεσίβλητοι προσλήφθηκαν από το εναγόμενο και ήδη αναιρεσείον Ν.Π.Δ.Δ., οι οκτώ πρώτοι την 15/97-1993, οι 9ος έως 20ος την 2/1/1995 και οι δώδεκα τελευταίοι (21η έως 32η) την 27/9/1995 με συμβάσεις, οι οποίες είχαν χαρακτηρισθεί από το εναγόμενο ως συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου, διάρκειας ενός έτους, προκειμένου να απασχοληθούν ως επιμελητές εισπράξεων ασφαλιστικών εισφορών, τρεχουσών και καθυστερουμένων, μετά των τελών καθυστερήσεως και ως απογραφείς των μη ασφαλισμένων επαγγελματιών και βιοτεχνών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 89 του Ν. 2084/1992 και αντί αμοιβής που συμφωνήθηκε σε ποσοστό 2% επί του ύψους των πραγματοποιούμενων εισπράξεων και σε ποσοστό 10% επί της εισφοράς εγγραφής για κάθε αναγραφόμενο επαγγελματία ή βιοτέχνη. Οι συμβάσεις αυτές ανανεώθηκαν διαδοχικά μέχρι και την κατά τα έτος 2000 κατάταξη τους σε οργανικές θέσεις με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, δυνάμει της υπ' αριθμ. 16896/2000 αποφάσεως του Διοικητή του εναγομένου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17 παρ. 4, 5, 6, 7 και 8 του Ν. 2839/2000. Οι επίδικες συμβάσεις στην πραγματικότητα ήταν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, αφού οι ενάγοντες τελούσαν υπό το καθεστώς της εξάρτησης από άποψη τόπου, τρόπου και χρόνου παροχής της εργασίας τους, υποκείμενοι στον έλεγχο των αρμοδίων οργάνων του εναγομένου. Τούτο δε διότι στα καθήκοντα τους ανάγονταν ειδικότερα τα εξής: α) απέδιδαν καθημερινά στην αρμόδια Υπηρεσία του εναγομένου τις εισπράξεις της προηγούμενης ημέρας και αγόραζαν ένσημα ίσης αξίας, β) παρέδιναν ονομαστική κατάσταση αυτών που κατέβαλαν τις εισφορές τους, δελτίο εισπράξεων εισφορών και δελτίο αγοράς ενσήμων με συμπληρωμένες τις σχετικές ενδείξεις, γ) τηρούσαν κατάσταση που ανέγραφε, τις ημερομηνίες που διέρχονταν από τα καταστήματα των ασφαλισμένων και εκείνων που αρνούνταν την καταβολή των εισφορών, δ) υποχρεώνονταν να παρίστανται στο Δικαστήριο ως μάρτυρες, όταν εκδικάζονταν υποθέσεις καθυστέρησης ασφαλιστικών εισφορών του εναγομένου, ε) παρείχαν πληροφορίες στους ασφαλισμένους,σχετικά με τις παροχές του Ταμείου για συνταξιοδοτικά θέματα, ενημερώνονταν επί των εγκυκλίων διαταγών της υπηρεσίας, έκαναν εξακριβώσεις, διαγραφές, επανεγγραφές και εγγραφές νέων ασφαλισμένων και καταχωρούσαν τις εισφορές τους στις καρτέλες των ασφαλισμένων. Κατά την εκτέλεση της εργασίας τους ήταν υποχρεωμένοι να προσέρχονται πρωί στα γραφεία του εναγομένου, υπέγραφαν παρουσιολόγιο, εκτελούσαν δύο με δυόμιση ώρες γραφείου και ακολούθως αναχωρούσαν για τον τομέα ευθύνης τους, απασχολούμενοι καθόλες τις πρωινές τουλάχιστον ώρες λειτουργίας των καταστημάτων. Εξάλλου και ο τρόπος εκτελέσεως της εργασίας των εναγόντων ήταν επακριβώς καθορισμένος με την εργασία γραφείου και την εν συνεχεία είσπραξη εισφορών, την επικόλληση σχετικών ενσήμων, τη χρονολόγηση και την υπογραφή τους από αυτούς και τους ασφαλισμένους σε ειδική στήλη, καθώς και με την τήρηση των προαναφερομένων καταστάσεων. Οι ενάγοντες ακολουθούσαν τις εγκύκλιες οδηγίες του εναγομένου δέχονταν οποτεδήποτε και αποφασιστικά τον έλεγχο των οργάνων του, ο οποίος επικεντρωνόταν στη συνεχή και επισταμένη επιμέλεια περί την εκτέλεση της εργασίας τους και υπόκειντο στον πειθαρχικό έλεγχο σε περίπτωση αδικαιολόγητης βραδύτητας περί την εκτέλεση της υπηρεσίας τους με κορύφωση τη δυνατότητα του εναγομένου να καταγγείλει αζημίως τις συμβάσεις εργασίας τους. Ουσιαστικά δηλαδή οι ενάγοντες, οι οποίο ήσαν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και στο ΤΕΑ-ΠΟΚΑ, είχαν τις ίδιες υποχρεώσεις που είχε και το μόνιμο προσωπικό του εναγομένου.

Δέχεται στη συνέχεια το Πολυμελές Πρωτοδικείο, ότι ενισχυτικό του ότι η σχέση που συνέδεε τους ενάγοντες με το εναγόμενο ήταν σύμβαση εξαρτημένης εργασίας (και όχι έργου) αποτελεί το γεγονός ότι, από το έτος 1997, οπότε άλλαξε ο τρόπος εισπράξεως των ασφαλιστικών εισφορών (γινόταν πλέον μηχανογραφικά με επιταγές μέσω των ΕΛΤΑ),οι ενάγοντες τοποθετήθηκαν στην εσωτερική υπηρεσία του εναγομένου στα μηχανογραφικά τμήματα, όπως και οι μόνιμοι υπάλληλοι, παρέχοντες την ίδια με αυτούς υπηρεσία και τηρούντες το συγκεκριμένο ωράριο της υπηρεσίας τους, η δε προσέλευση και αποχώρηση τους ελέγχονταν με την υπογραφή του βιβλίου παρουσίας και αποχώρησης, όπως και οι μόνιμοι υπάλληλοι. Ήδη δε οι ενάγοντες κατατάχθηκαν από 4/12/2000, 22/2/2001 και 23 74/2001 (ΦΕΚ 285 Β', 39 Β' και 83 Β') με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, κατ' εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 17 παρ. 4, 5, 6, 7 και 8 του Ν. 2839/2000, δυνάμει των υπ' αριθμ. 16896/2000, 39969/2001 και 10121/2001 αποφάσεων του Διοικητή του εναγομένου, αφού αναγνωρίσθηκε ότι ο συνολικός χρόνος των συμβάσεων έργου των εναγόντων έχει διανυθεί με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Σε κάθε δε περίπτωση, ακόμη και αν υπήρχε απλή σχέση εργασίας και όχι έγκυρη σύμβαση, οι ενάγοντες δικαιούνταν να λάβουν δώρα εορτών και επίδομα και αποδοχές άδειας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 3 ΑΝ 539/1945, 3 παρ. 16 του Ν. 4504/1966, 1 παρ. 1 του Ν. 1082/1980 και Y.A.19040/1981.

Κατέληξε δε το Πολυμελές Πρωτοδικείο ότι οι ενάγοντες δικαιούνται τα αιτούμενα ποσά για αποδοχές άδειας και επίδομα άδειας, καθώς και για δώρα εορτών (Χριστουγέννων και Πάσχα) για τα έτη 1999 και 2000 και στη συνέχεια απέρριψε την έφεση του εναγομένου κατά πρωτόδικης αποφάσεως που είχε δεχθεί τα ίδια.

Με την κρίση του αυτή το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις παραπάνω ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, όλες δε οι αντίθετες αιτιάσεις, που διαλαμβάνονται στον πρώτο λόγο αναιρέσεως, από το άρθρο 560 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ είναι αβάσιμες, καθόσον, πριν από την προσθήκη των παραγράφων 7 και 8 στο άρθρο 103 του Συντάγματος (που ίσχυσε από 18/4/2001) και την ισχύ της Οδηγίας 99/70/ΕΚ, ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός της έννομης σχέσεως ως συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας ή έργου ανήκει στο δικαστήριο, μετά από αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών που εκτίθενται στην αγωγή και εφόσον αυτά προκύψουν από την αποδεικτική διαδικασία έστω και αν ο νόμος χαρακτηρίζει ορισμένη έννομη σχέση διαφορετικά.

Η προβαλλόμενη με το δεύτερο λόγο αναιρέσεως αιτίαση,από το άρθρο 560 αρ.1 του Κ.Πολ.Δ., ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάταξη των αναιρεσιβλήτων σε προσωποπαγείς οργανικές θέσεις με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ. 1 του Ν. 2839/2000, σε συνδυασμό με τις εκδοθείσες αποφάσεις του Διοικητή του, ήταν η μη παραβίαση των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας που διέπει την πρόσληψη ή την κατάρτιση της συμβάσεως των ΠΥΣ 236 71994 και 55/1998 καθώς και οι διατάξεις των άρθρων 21 του Ν. 2190/1994 και του άρθρου 6 του Ν. 2527/1997, ήταν η διαπίστωση ότι οι προηγούμενες συμβάσεις τους ήταν γνήσιες συμβάσεις έργου, αφού χωρίς τη διαπίστωση αυτή δεν θα μπορούσε να χωρήσει η κατάταξη τους, είναι αλυσιτελής, καθόσον ουδεμία έννομη επιρροή ασκεί, ως προς τον ορθό χαρακτηρισμό των ως άνω συμβάσεων, ως συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας, η με το νόμο 2839/2000 κατάταξη σε προσωποπαγείς οργανικές θέσεις με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 15/7/2011 αίτηση για αναίρεση της 1084/2010 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Καταδικάζει το αναιρεσείον στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων τα οποία ορίζει σε χίλια οκτακόσια (1.800) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιουνίου 2012.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 28 Ιουνίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Η υπηρεσία ή η ενέργεια που ζητήσατε, είναι διαθέσιμη μόνο στα εγγεγραμμένα μέλη του κόμβου με πρόσβαση στη συνδρομητική υπηρεσία «Αρχείο Νόμων και Αποφάσεων».

Εάν δεν έχετε κάνει είσοδο (login) στον κόμβο και θέλετε να εγγραφείτε σαν μέλος, μπορείτε να επιλέξετε πάνω δεξιά την επιλογή «Εγγραφή».

Αν είστε εγγεγραμμένο μέλος, έχετε κάνει είσοδο (login) στον κόμβο και θέλετε να αποκτήσετε πρόσβαση στις συνδρομητικές υπηρεσίες πατήστε εδώ.

Δείτε όλα όσα προσφέρει η συνδρομητική υπηρεσία «Αρχείο Νόμων και Αποφάσεων» του κόμβου με χρέωση μόνο 100,00 ευρώ το χρόνο (πλέον Φ.Π.Α.)

Δείτε τις λοιπές συνδρομητικές υπηρεσίες και τα προϊόντα του κόμβου:

► «Επίλυσις» (υπηρεσία απάντησης προσωπικών ερωτημάτων)

► «Webinars» (υπηρεσία παρακολούθησης διαδικτυακών σεμιναρίων)

► «Full pack» (όλες οι υπηρεσίες «Αρχείο Νόμων και Αποφάσεων», «Επίλυσις» και «Webinars» σ' ένα οικονομικό «πακέτο»)

► Εφαρμογές «Cloud CRM & myData», «Ψηφιακό ωράριο», «Express ισολογισμός».

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας σ' έναν από τους παρακάτω τηλεφωνικούς αριθμούς:

210 67 73 722, 210 82 23 705, 216 70 02 616, 216 70 02 617 και 216 70 02 618

Δηλώσεις φορ. 2021

Δηλώσεις φορ. 2020

Δηλώσεις φορ. 2019

Δηλώσεις φορ. 2018

Δηλώσεις φορ. 2017

Δηλώσεις φορ. 2016

Δηλώσεις φορ. 2015

Δηλώσεις φορ. 2014

Υπηρεσία απάντησης προσωπικών ερωτημάτων «Επίλυσις»

Αρχείο Νόμων και Αποφάσεων

Webinars

Tax Heaven Full Pack - Ο Έμπιστος Συνεργάτης του Λογιστή

Online Cloud CRM

Express ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Αποτελέσματα live αναζήτησης

Προσωπικές σημειώσεις για αυτή την απόφαση

Πρόσφατες αποφάσεις στην κατηγορία

Κατηγορίες προσωπικής βιβλίοθήκης