1. Με τις διατάξεις της περίπτωσης γ' του άρθρου 17 του Ν.2238/1994 ορίζεται ότι ως ετήσια τεκμαρτή δαπάνη του φορολογούμενου λογίζονται μεταξύ άλλων και τα χρηματικά ποσά που πραγματικά καταβάλλονται για την ανέγερση οικοδομών.
2. Ερμηνεύοντας τις πιο πάνω διατάξεις με την 1089583/2131/Α0012/ΠΟΛ.1207/9.10.1991 διαταγή μας έγινε δεκτό ότι, στην περίπτωση που ανεγείρεται οικοδομή σε οικόπεδο, στο οποίο άλλο πρόσωπο είναι ψιλός κύριος και άλλο επικαρπωτής, η δαπάνη ανέγερσης θεωρείται ότι γίνεται από το πρόσωπο στο όνομα του οποίου εκδίδεται η άδεια ανέγερσης της οικοδομής. Εάν και η ανεγειρόμενη οικοδομή ανήκει κατά την ψιλή κυριότητα στον ψιλό κύριο του οικοπέδου και κατά την επικαρπία στον επικαρπωτή του οικοπέδου, τότε η δαπάνη επιμερίζεται στους δύο, κατά τα ποσοστά που προβλέπονται από τη φορολογία κληρονομιών.
3. Ηδη από τη Διοίκηση έγινε δεκτό ότι, σε κάθε περίπτωση που ανεγείρεται οικοδομή που ανήκει κατά την ψιλή κυριότητα στον ψιλό κύριο του οικοπέδου και κατά την επικαρπία στον επικαρπωτή του οικοπέδου, η δαπάνη ανέγερσης αυτής επιμερίζεται στους δύο, κατά τα ποσοστά που προβλέπονται από τη φορολογία κληρονομιών, ανεξάρτητα σε ποιανού το όνομα εκδίδεται η άδεια ανέγερσης οικοδομής.
4. Συνεπώς, η 1089583/2131/Α0012/ΠΟΛ.1207/9.10.1991 διαταγή μας ανακαλείται ως προς το σημείο αυτό.