ΠΟΛ.1233/9.8.1996 Αυτοτελής φορολογία λιανοπωλητών. Επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση μη καταβολής ή εκπρόθεσμης καταβολής του φόρου

1. Με τις διατάξεις της παραγράφου 14 του άρθρου 33 του Ν.2238/1994 (ΦΕΚ Α' 151), όπως αυτές τροποποιήθηκαν με τις διατάξεις του άρθρου 6 του Ν.2386/1996 (ΦΕΚ Α' 43/7.3.1996) και του άρθρου 1 του Ν.2390/96 (ΦΕΚ Α' 54/21.3.1996), ορίζεται ότι σε επιχειρήσεις αποκλειστικά πλανόδιων λιανοπωλητών επιβάλλεται
ποσό καταβαλλόμενου φόρου ίσο με ενενήντα χιλιάδες (90.000) δραχμές ετησίως, με το οποίο εξαντλείται η φορολογική τους υποχρέωση από τη δραστηριότητα αυτή. Προκειμένου για επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό κάτω από διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους, το ποσό αυτό ορίζεται σε εξήντα χιλιάδες (60.000) δραχμές ετησίως. Δαπάνες που αφορούν τη δραστηριότητα αυτή, καθώς και εισφορές που καταβάλλονται σε ταμεία ασφάλισης, λόγω της δραστηριότητας αυτής, δεν εκπίπτουν από τα τυχόν άλλα εισοδήματα του φορολογουμένου.
Για την εφαρμογή αυτής της διάταξης ως έδρα θεωρείται η πόλη όπου ασκείται η εμπορική δραστηριότητα των πλανόδιων λιανοπωλητών.

2. Επίσης, με τις διατάξεις της παραγράφου 15 του άρθρου 33 του Ν.2238/1994, όπως αυτές ισχύουν μετά τις ανωτέρω τροποποιήσεις, ορίζεται ότι σε επιχειρήσεις αποκλειστικά λιανοπωλητών σε κινητές λαϊκές αγορές, είτε διαθέτουν ίδια προϊόντα είτε προϊόντα τρίτων, επιβάλλεται ποσό καταβαλλόμενου φόρου ίσο με εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) δραχμές ετησίως, εάν πρόκειται για επαγγελματίες πωλητές και εκατόν είκοσι χιλιάδες (120.000) δραχμές ετησίως, εάν πρόκειται για παραγωγούς αγροτικών προϊόντων, με τον οποίο εξαντλείται η φορολογική τους υποχρέωση από τη δραστηριότητα αυτή. Προκειμένου για επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό κάτω από διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους, το ποσό αυτό ορίζεται σε εβδομήντα πέντε χιλιάδες
(75.000) δραχμές ετησίως, εάν πρόκειται για επαγγελματίες πωλητές και σε εξήντα χιλιάδες (60.000) δραχμές ετησίως, εάν πρόκειται για παραγωγούς αγροτικών προϊόντων. Ειδικά για παραγωγούς αγροτικών προϊόντων, εάν η άδεια εκδίδεται ή ανανεώνεται για χρονικό διάστημα μέχρι και έξι (6) μηνών, τα ανωτέρω ποσά φόρου καταβάλλονται στο μισό πριν από την έκδοση ή ανανέωση της άδειας. Δαπάνες που αφορούν τη δραστηριότητα αυτή, καθώς και εισφορές που καταβάλλονται σε ταμεία ασφάλισης λόγω της δραστηριότητας αυτής, δεν εκπίπτουν από τα τυχόν άλλα εισοδήματα του φορολογουμένου. Ο φόρος της παραγράφου αυτής, καθώς και της
προηγούμενης καταβάλλεται σε οποιαδήποτε δημόσια οικονομική υπηρεσία, στην αρχή κάθε διαχειριστικής περιόδου, το αργότερο μέχρι το τέλος του μηνός Ιανουαρίου και σε κάθε περίπτωση πριν από την έκδοση ή την ανανέωση της οικείας άδειας άσκησης του επαγγέλματος από την αρμόδια αρχή. Σε περίπτωση που ο φόρος
καταβληθεί σε αναρμόδια δημόσια οικονομική υπηρεσία, ο προϊστάμενος της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας που παρέλαβε την οικεία δήλωση υποχρεούται να τη διαβιβάσει, μέσα στον επόμενο από την παραλαβή μήνα, στην αρμόδια δημόσια οικονομική υπηρεσία.
Για την εφαρμογή αυτής της διάταξης ως έδρα θεωρείται η πόλη που ασκείται η εμπορική δραστηριότητα. Οσοι δεν καταβάλλουν ή καταβάλλουν εκπρόθεσμα το φόρο αυτής της παραγράφου, καθώς και της προηγούμενης, υπόκεινται στις κυρώσεις που ορίζονται στα άρθρα 86 και 87 του ίδιου νόμου.

3. Με τις διατάξεις της παραγράφου 25 του άρθρου 33 του ίδιου νόμου, όπως αυτή προστέθηκε με την παράγραφο 12 του άρθρου 6 του Ν.2386/1996 και ισχύει από το οικονομικό έτος 1995, για τα εισοδήματα που αποκτώνται από την 1η Ιανουαρίου 1994 και μετά, ορίζεται ότι για την εφαρμογή αυτού του άρθρου η περιοχή της τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης θεωρείται ως μία πόλη.

4. Τα πιο πάνω νέα ποσά φόρου, όπως αναφέρουμε και στην 1032610/656/Α0012/ΠΟΛ. 1080/13.3.1996 διαταγή μας, ισχύουν από τη δημοσίευση του Ν.2390/1996, δηλαδή από 21.3.1996 και εφαρμόζονται από τη διαχειριστική περίοδο 1996 και μετά και κατά συνέπεια για ποσά φόρου που καταβλήθηκαν ήδη μέχρι και την προηγούμενη
ημερομηνία από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, δηλαδή μέχρι 20.3.1996 και αφορούν τη διαχειριστική περίοδο 1996, δεν αναζητείται η επιπλέον διαφορά φόρου, αλλά ούτε και επιστρέφεται τυχόν φόρος που έχει καταβληθεί επιπλέον.

5. Επίσης, σημειώνεται ότι οι κυρώσεις που ορίζονται στα άρθρα 86 και 87 του Ν.2238/1994 σε περίπτωση μη καταβολής ή εκπρόθεσμης καταβολής του φόρου, εφαρμόζονται από 7 Μαρτίου 1996, σύμφωνα με τις διατάξεις του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 15 του άρθρου 33 του Ν.2238/1994, όπως ισχύει μετά την προσθήκη
του με τις διατάξεις της παραγρ. 8 του άρθρου 6 του Ν.2386/1994. Εξαιρετικά για ποσά φόρου των ανωτέρω περιπτώσεων που θα καταβληθούν εκπρόθεσμα ή θα καταλογισθούν με σχετικές πράξεις των προϊσταμένων των αρμοδίων ΔΟΥ μέχρι 15 Σεπτεμβρίου 1996 δεν θα επιβληθούν οι κυρώσεις των άρθρων αυτών. Για το θέμα αυτό σας δώσαμε οδηγίες με την 1083448/1660/Α. 0012/ΠΟΛ. 1208/19.7.96 διαταγή μας.

6. Εξάλλου, με την 1122241/2246/Α0012/ΠΟΛ. 1238/31.10.1994 διαταγή μας διευκρινίστηκε ότι ως έδρα άσκησης της δραστηριότητας της επιχείρησης πλανόδιου λιανοπωλητή, θεωρείται ο τόπος άσκησης πλανοδίως του επαγγέλματός του με βάση την άδεια άσκησης που του έχει χορηγηθεί, όπου αυτή απαιτείται. Επίσης, διευκρινίστηκε ότι στην έννοια του όρου "επιχειρήσεων αποκλειστικά πλανόδιων λιανοπωλητών" περιλαμβάνονται όλοι ανεξαιρέτως οι πλανόδιοι λιανοπωλητές, είτε έχουν άδεια άσκησης του επαγγέλματός τους από την αρμόδια αρχή είτε όχι, είτε διαθέτουν αυτή νόμιμα ή παράνομα, εφόσον πωλούν προϊόντα λιανικώς αποκλειστικά ως πλανόδιοι πωλητές και όχι σε καταστήματά τους.

7. Οι πλανόδιοι λιανοπωλητές, καθώς και οι λιανοπωλητές σε κινητές λαϊκές αγορές, στους οποίους έχει χορηγηθεί άδεια λειτουργίας διάρκειας ενός έτους ή και περισσότερων ετών, καθώς και αυτοί που λειτουργούν χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή, νόμιμα ή παράνομα, πρέπει να καταβάλλουν τα πιο πάνω κατά περίπτωση ποσά φόρου στην αρχή κάθε διαχειριστικής περιόδου το αργότερο μέχρι το τέλος του μηνός Ιανουαρίου. Εάν τον καταβάλλουν αργότερα, ακόμα και πριν την ανανέωση της άδειάς τους έχουν τις κυρώσεις των άρθρων 86 και 87 του Ν.2238/1996.

8. Ειδικά οι λιανοπωλητές (πλανόδιοι ή σε κινητές λαϊκές αγορές) που λειτουργούν χωρίς άδεια, από την οποία προκύπτει ο τόπος άσκησης της δραστηριότητάς τους, οφείλουν να καταβάλλουν τα ανώτατα ποσά φόρου, που
καταβάλλουν οι λιανοπωλητές που ασκούν τη δραστηριότητά τους σε πόλεις με πληθυσμό 200.000 κατοίκους και πάνω γιατί εφόσον δεν έχουν άδεια δεν προκύπτει που ασκούν τη δραστηριότητα και επομένως δεν προκύπτει εάν η έδρα τους με βάση τη δραστηριότητά τους είναι σε πόλη, κάτω των 200.000 κατοίκων.

9. Από 21.3.1996 και μετά οι παραγωγοί αγροτικών προϊόντων που πουλούν τα προϊόντα τους ως αποκλειστικά λιανοπωλητές σε κινητές λαϊκές αγορές, καταβάλλουν το ποσό του φόρου των 120.000 δρχ. ετησίως αν έχουν την έδρα τους (τόπο άσκησης δραστηριότητας) σε πόλεις με πληθυσμό από 200.000 κατοίκους και πάνω και το ποσό των 60.000 δρχ. ετησίως αν έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό κάτω από 200.000 κατοίκους. Ειδικά στις περιπτώσεις που η άδεια των λιανοπωλητών αυτών εκδίδεται ή ανανεώνεται για χρονικό διάστημα μέχρι και 6
μήνες, τα ανωτέρω ποσά περιορίζονται στο μισό και καταβάλλονται πριν από την έκδοση ή την ανανέωση της άδειας. Επισημαίνεται ότι αν το εξάμηνο που διαρκεί η άδεια εμπίπτει σε δύο διαχειριστικές χρήσεις, μέχρι τη λήξη του εξαμήνου δεν υπάρχει υποχρέωση για την καταβολή φόρου για τη δεύτερη διαχειριστική περίοδο.

Παράδειγμα
Λιανοπωλητής που πουλάει σε λαϊκές αγορές των Αθηνών τα προϊόντα δικής του γεωργικής παραγωγής λαμβάνει εξαμηνιαία άδεια από το Ταμείο Λαϊκών Αρχών που ισχύει για το χρονικό διάστημα από 10.10.1996 ως 10.4.1997. Πριν την έκδοση της άδεια καταβάλλει το μισό του ετήσιου φόρου που οφείλει, δηλαδή το ποσό των 60.000 δρχ. που αφορά διαχειριστική χρήση 1996. Μέχρι τη λήξη του εξαμήνου, δηλαδή μέχρι 10.4.1997 δεν έχει υποχρέωση να καταβάλει φόρο για τη διαχειριστική χρήση 1997, εκτός αν ο ίδιος ο λιανοπωλητής επιλέξει να καταβάλει τον ετήσιο φόρο κάθε διαχειριστικής χρήσης μέχρι τέλος Ιανουαρίου κάθε χρήσης.

10. Τέλος, διευκρινίζεται ότι, όσοι πλανόδιοι λιανοπωλητές ή λιανοπωλητές λαϊκών αγορών δεν καταβάλλουν τα παραπάνω ποσά φόρου, αν και είναι υπόχρεοι, δεν θα φορολογούνται με τις γενικές διατάξεις, ούτε με τα αντικειμενικά κριτήρια, αλλά ο προϊστάμενος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., θα τους τα καταλογίζει μαζί με τις νόμιμες προσαυξήσεις και πρόστιμα.