ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. 39/10.6.2003 ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ 859/2003 του Συμβουλίου, για επέκταση των Κοινοτικών διατάξεων & στους υπηκόους τρίτων χωρών.

 Κοινοποίηση του Κανονισμού 859/2003 του Συμβουλίου, για επέκταση των Κοινοτικών διατάξεων και στους υπηκόους τρίτων χωρών

Εγκύκλιος ΙΚΑ: 39/10.6.2003

Σας κάνουμε γνωστό ότι με τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 859/2003 της 14.5.2003, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος L124/20.5.2003 της επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.), τον οποίο σας κοινοποιούμε, επεκτάθηκαν οι διατάξεις των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 στους υπηκόους τρίτων χωρών που δεν καλύπτονται από τις διατάξεις αυτές λόγω της ιθαγένειάς τους.
Με τον κοινοποιούμενο Κανονισμό, που ισχύει από 1.6.2003, οι διατάξεις των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 θα καλύπτουν και τους υπηκόους τρίτων χωρών που δεν καλύπτονταν μέχρι την ισχύ του λόγω της ιθαγένειάς τους, καθώς και τα μέλη οικογενείας τους ή επιζώντες τους, εφόσον διαμένουν νόμιμα στο έδαφος κράτους - μέλους (Κ-Μ) και όλα τα πραγματικά περιστατικά δεν έχουν λάβει χώρα εντός του εδάφους ενός και μόνο Κ-Μ.

Α. Προϋποθέσεις για την εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 859/2003

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του ως άνω Κανονισμού τίθενται τρεις ουσιαστικές προϋποθέσεις, προκειμένου ο υπήκοος τρίτου κράτους (και τα μέλη οικογενείας του) να επωφεληθούν των ευεργετημάτων των διατάξεων των Κοινοτικών Κανονισμών 1408/1971 και 574/1972, σε συνδυασμό με τις διατάξεις της νομοθεσίας του ΙΚΑ.
1. Νόμιμη διαμονή στην Ελλάδα. Το στοιχείο της νομιμότητας θα ελέγχεται σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.
2. Να έχει υπαχθεί ή να υπάγεται στη νομοθεσία του ΙΚΑ, έτσι ώστε είτε σύμφωνα μόνο με τη νομοθεσία μας είτε σε συνδυασμό με τις Κοινοτικές διατάξεις, να δημιουργείται ασφαλιστικό δικαίωμα.
3. Να έχει διακινηθεί ή να πρόκειται να διακινηθεί ο ίδιος και τα μέλη της οικογένειάς του εντός των Κ-Μ της Ε.Ε.
Δεν αφορά κατά συνέπεια αυτούς που διακινούνται μεταξύ Ελλάδας και μιας τρίτης χώρας (π.χ. Αιγύπτου).
Αφορά όμως και καλύπτει ο Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 859/2003 και εκείνους που υπήχθησαν π.χ. στη γερμανική ασφάλιση, επέστρεψαν στην τρίτη χώρα, π.χ. Αίγυπτο και στη συνέχεια εγκαθίστανται στην Ελλάδα και υπάγονται στο ελληνικό σύστημα ασφάλισης.

Β. Μεταβατικές διατάξεις

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του νέου Κανονισμού θεσπίζονται μεταβατικές διατάξεις παρόμοιες με εκείνες του άρθρου 94 του Κοινοτικού Κανονισμού 1408/1971.
Συνοπτικά προβλέπονται τα εξής:
1. Δεν δημιουργούνται δικαιώματα για τον πριν από την ισχύ του Κανονισμού χρόνο, δηλαδή πριν την 1.6.2003.
2. Λαμβάνονται υπόψη χρόνοι ασφάλισης που πραγματοποιήθηκαν σε Κ-Μ, για προσδιορισμό δικαιωμάτων που προκύπτουν από την εφαρμογή των Κοινοτικών διατάξεων.
3. Γεγονότα (π.χ. θάνατος) που έχουν συμβεί πριν την 1.6.2003 λαμβάνονται υπόψη, τα οικονομικά όμως αποτελέσματα δεν είναι δυνατόν να ανατρέξουν, σε κάθε περίπτωση, πριν την 1.6.2003.
4. Παροχές που δεν εκκαθαρίστηκαν ή αναστάλθηκαν λόγω της ιθαγένειας του ασφαλισμένου ή λόγω της κατοικίας του, αποκαθίστανται από 1.6.2003 κατόπιν αίτησης του ίδιου.
5. Οσοι έτυχαν παροχών πριν την 1.6.2003, μπορούν να ζητήσουν την αναθεώρησή τους κατόπιν υποβολής αίτησής τους.
6. Οσοι υποβάλλουν αίτηση εντός διετίας από την έναρξη ισχύος του κοινοποιούμενου Κανονισμού, δηλαδή από 1.6.2003 - 31.5.2005, θα τύχουν εκκαθάρισης, αναθεώρησης ή επαναχορήγησης παροχών από 1.6.2003, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι διατάξεις περί παραγραφής της εσωτερικής μας νομοθεσίας.
7. Μετά τη λήξη της πιο πάνω μεταβατικής περιόδου θα λαμβάνεται υπόψη η ημερομηνία υποβολής της αίτησης.

Γ. Κατόπιν των ανωτέρω, εφιστούμε τη προσοχή σας στα εξής:

1. Από 1.6.2003 όλες οι οδηγίες της Διεύθυνσης Διεθνών Ασφαλιστικών Σχέσεων που αφορούν την εφαρμογή των Κοινοτικών Κανονισμών 1408/1971 και 574/1972, θα εφαρμόζονται στο σύνολό τους και στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν ΝΟΜΙΜΑ στην Ελλάδα και διακινούνται εντός της Ε.Ε.
2. Οι υπήκοοι τρίτων χωρών, τα μέλη οικογενείας τους ή οι επιζώντες τους, οι οποίοι έρχονται στην Ελλάδα και είναι εφοδιασμένοι με Κοινοτικά έντυπα, έχουν την ίδια μεταχείριση με τους υπηκόους των Κ-Μ της Ε.Ε.



Επέκταση των διατάξεων του Κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και του Κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 574/1972 στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι δεν καλύπτονται ήδη από τις διατάξεις αυτές μόνο λόγω της ιθαγένειάς τους
Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 859/14.5.2003

Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Εχοντας υπόψη:

Τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ιδίως το άρθρο 63, σημείο 4.
Την πρόταση της Επιτροπής.[1]
Τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.[2]


Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1) Κατά την έκτακτη σύνοδό του στο Τάμπερε στις 15 και 16.10.1999, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο διακήρυξε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) θα πρέπει να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια των κρατών - μελών (Κ-Μ) της, να τους παράσχει δικαιώματα και υποχρεώσεις συγκρίσιμα με εκείνα που απολαμβάνουν οι πολίτες της Ε.Ε., να προωθήσει την άνευ διακρίσεων μεταχείριση στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή και να επιδιώξει την προσέγγιση του νομικού καθεστώτος τους προς εκείνο των υπηκόων των Κ-Μ.
(2) Στο ψήφισμά του της 27.10.1999[3] το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επέμεινε στην ταχεία υλοποίηση των υποσχέσεων για δίκαιη μεταχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στα Κ-Μ και στον καθορισμό του νομικού καθεστώτος τους, με ενιαία δικαιώματα όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς εκείνα που απολαμβάνουν οι πολίτες της Ε.Ε.
(3) Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή απηύθυνε επίσης έκκληση για την ουσιαστική εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον κοινωνικό τομέα μεταξύ των Κοινοτικών υπηκόων και των υπηκόων τρίτων χωρών, ιδίως στη γνώμη που εξέδωσε στις 26.9.1991 για το καθεστώς των διακινούμενων εργαζομένων από τρίτες χώρες.[4]
(4) Στο άρθρο 6, παρ. 2 της Συνθήκης για την Ε.Ε. προβλέπεται ότι η Ενωση σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως κατοχυρώνονται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που υπογράφηκε στη Ρώμη στις 4.11.1950 και όπως προκύπτουν από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών - μελών ως γενικές αρχές του Κοινοτικού δικαίου.
(5) Ο παρών Κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται ιδίως από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., ειδικότερα δε το πνεύμα του άρθρου 34, παρ. 2.
(6) Η προώθηση υψηλού επιπέδου κοινωνικής προστασίας και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής στα Κ-Μ αποτελούν στόχους της Κοινότητας.
(7) Οσον αφορά τις συνθήκες κοινωνικής προστασίας των υπηκόων τρίτων χωρών και ειδικότερα το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που εφαρμόζεται στην περίπτωσή τους, το Συμβούλιο «Απασχόληση και Κοινωνική Πολιτική» έκρινε στα συμπεράσματά του, της 3.12.2001, ότι ο συντονισμός που εφαρμόζεται για τους υπηκόους τρίτων χωρών θα πρέπει να τους παραχωρεί ένα σύνολο ενιαίων δικαιωμάτων όσο το δυνατόν πλησιέστερων προς εκείνα των πολιτών της Ε.Ε.
(8) Σήμερα, ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 του Συμβουλίου, της 14.6.1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας,[5] ο οποίος αποτελεί τη βάση του συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης των διαφόρων Κ-Μ και ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 574/1972 του Συμβουλίου, της 21.3.1972, περί του τρόπου εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971,[6] εφαρμόζονται μόνο σε ορισμένους υπηκόους τρίτων χωρών. Ο αριθμός και η πολυμορφία των νομικών μέσων που χρησιμοποιούνται για να επιλυθούν τα προβλήματα συντονισμού των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης των Κ-Μ, τα οποία αντιμετωπίζουν οι υπήκοοι τρίτων χωρών που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τους Κοινοτικούς υπηκόους, είναι πηγή νομικής και διοικητικής πολυπλοκότητας. Δημιουργούν σημαντικές δυσκολίες στους ενδιαφερόμενους, στους εργοδότες τους και στους αρμόδιους εθνικούς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης.
(9) Κατά συνέπεια, είναι σκόπιμο να προβλεφθεί η εφαρμογή των κανόνων συντονισμού των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην Κοινότητα και δεν καλύπτονται σήμερα από τις διατάξεις των εν λόγω Κανονισμών λόγω της ιθαγένειάς τους, ενώ πληρούν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις που προβλέπονται από τους Κανονισμούς αυτούς. Η επέκταση αυτή αποκτά ειδικότερη σημασία ενόψει της επικείμενης διεύρυνσης της Ε.Ε.
(10) Η εφαρμογή των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 στα πρόσωπα αυτά δεν παρέχει στους ενδιαφερόμενους κανένα δικαίωμα εισόδου, παραμονής ή διαμονής ούτε δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας ενός Κ-Μ.
(11) Οι διατάξεις των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 εφαρμόζονται, δυνάμει του παρόντος Κανονισμού, μόνο εφόσον ο ενδιαφερόμενος διαμένει ήδη νόμιμα στο έδαφος ενός Κ-Μ. Συνεπώς, το νόμιμο της διαμονής είναι προαπαιτούμενο της εφαρμογής των διατάξεων αυτών.
(12) Οι διατάξεις των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 δεν εφαρμόζονται σε περιπτώσεις όπου όλα τα πραγματικά περιστατικά έχουν λάβει χώρα εντός του εδάφους ενός και μόνο Κ-Μ. Αυτό αφορά, μεταξύ άλλων, την περίπτωση που η κατάσταση ενός υπηκόου τρίτης χώρας έχει αποκλειστικά δεσμούς με μία τρίτη χώρα και ένα μόνο Κ-Μ.
(13) Η διατήρηση του δικαιώματος στις παροχές ανεργίας, όπως προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 69 του Κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971, έχει ως προϋπόθεση την εγγραφή του ενδιαφερόμενου ως αιτούντος εργασία στις υπηρεσίες απασχόλησης καθενός από τα Κ-Μ στα οποία μεταβαίνει. Οι διατάξεις αυτές τυγχάνουν συνεπώς εφαρμογής σε υπήκοο τρίτης χώρας, μόνο εφόσον αυτός έχει το δικαίωμα, ενδεχομένως λόγω του τίτλου διαμονής του, να εγγραφεί ως αιτών εργασία στις υπηρεσίες απασχόλησης του Κ-Μ στο οποίο μεταβαίνει και να εργαστεί νόμιμα στο κράτος αυτό.
(14) Θα πρέπει να θεσπιστούν μεταβατικές διατάξεις που θα αποβλέπουν στο να προστατέψουν τα πρόσωπα τα οποία καλύπτει ο παρών Κανονισμός και να αποφευχθεί η απώλεια δικαιωμάτων τους λόγω της έναρξης ισχύος του.
(15) Για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, είναι απαραίτητο και σκόπιμο η επέκταση του πεδίου εφαρμογής των κανόνων συντονισμού των εθνικών συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης να πραγματοποιηθεί με ένα Κοινοτικό νομικό μέσο, το οποίο να είναι δεσμευτικό και άμεσα εφαρμοστέο σε όλα τα Κ-Μ που έχουν συμμετάσχει στην έκδοση του παρόντος Κανονισμού.
(16) Ο παρών Κανονισμός δεν επηρεάζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διεθνείς συμφωνίες που έχουν συναφθεί με τρίτες χώρες στις οποίες η Κοινότητα είναι μέρος και οι οποίες προβλέπουν πλεονεκτήματα στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης.
(17) Δεδομένου ότι οι στόχοι της προβλεπόμενης δράσης είναι αδύνατον να επιτευχθούν επαρκώς από τα Κ-Μ και δύνανται συνεπώς, λόγω των διαστάσεων ή των αποτελεσμάτων της δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα σε Κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα μπορεί να λάβει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών Κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη αυτών των στόχων.
(18) Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Πρωτοκόλλου για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ε.Ε. και στη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο γνωστοποίησαν, με επιστολές της 19ης και 23.4.2002, την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στη θέσπιση και εφαρμογή του παρόντος Κανονισμού.
(19) Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του Πρωτοκόλλου για τη θέση της Δανίας, που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ε.Ε. και στη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Δανία δεν συμμετέχει στη θέσπιση του παρόντος Κανονισμού και συνεπώς δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του.

Εξέδωσε τον παρόντα Κανονισμό

Αρθρο 1

Με την επιφύλαξη των διατάξεων του παραρτήματος του παρόντος Κανονισμού, οι διατάξεις των Κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 και 574/1972 εφαρμόζονται στους υπηκόους τρίτων χωρών που δεν καλύπτονται ήδη από τις εν λόγω διατάξεις αποκλειστικά λόγω της ιθαγένειάς τους, καθώς και στα μέλη των οικογενειών τους και στους επιζώντες τους, εφόσον διαμένουν νόμιμα στο έδαφος ενός Κ-Μ και όλα τα πραγματικά περιστατικά δεν έχουν λάβει χώρα εντός του εδάφους ενός και μόνο Κ-Μ.

Αρθρο 2

1. Ο παρών Κανονισμός δεν δημιουργεί κανένα δικαίωμα για περίοδο προγενέστερη της 1.6.2003.
2. Κάθε περίοδος ασφάλισης, καθώς και κατά περίπτωση κάθε περίοδος απασχόλησης, μη μισθωτής δραστηριότητας ή διαμονής που συμπληρώθηκε στο πλαίσιο της νομοθεσίας ενός Κ-Μ πριν από την 1.6.2003, λαμβάνεται υπόψη για τον προσδιορισμό των δικαιωμάτων που γεννώνται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Κανονισμού.
3. Με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 1, δικαίωμα γεννάται δυνάμει του παρόντος Κανονισμού ακόμη και όταν αφορά γεγονός που έλαβε χώρα πριν από την 1.6.2003.
4. Κάθε παροχή που δεν έχει εκκαθαριστεί ή έχει ανασταλεί λόγω της ιθαγένειας ή της μόνιμης κατοικίας του ενδιαφερόμενου, εκκαθαρίζεται ή αποκαθίσταται από την 1.6.2003, ύστερα από αίτηση του ίδιου, με την επιφύλαξη ότι τα δικαιώματα που έχουν εκκαθαριστεί προηγουμένως δεν καταβλήθηκαν ως εφάπαξ ποσό.
5. Τα δικαιώματα των ενδιαφερόμενων οι οποίοι πέτυχαν πριν από την 1.6.2003 την εκκαθάριση σύνταξης, μπορούν να αναθεωρηθούν, ύστερα από αίτησή τους, λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων του παρόντος Κανονισμού.
6. Εάν η αίτηση που αναφέρεται στην παρ. 4 ή στην παρ. 5 υποβληθεί μέσα σε προθεσμία δύο (2) ετών από την 1.6.2003, τα δικαιώματα που γεννώνται δυνάμει του παρόντος Κανονισμού αποκτώνται από αυτή την ημερομηνία, χωρίς να μπορούν να αντιταχθούν στους ενδιαφερόμενους οι διατάξεις οποιουδήποτε Κ-Μ σχετικά με την έκπτωση ή την παραγραφή δικαιωμάτων.
7. Εάν η αίτηση που αναφέρεται στην παρ. 4 ή στην παρ. 5 υποβληθεί ύστερα από τη λήξη της προθεσμίας που αναφέρεται στην παρ. 6, τα δικαιώματα από τα οποία δεν εξέπεσε ο δικαιούχος ή τα οποία δεν παραγράφηκαν, αποκτώνται από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, με την επιφύλαξη τυχόν ευνοϊκότερων διατάξεων της νομοθεσίας κάποιου Κ-Μ.

Αρθρο 3

Ο παρών Κανονισμός αρχίζει να ισχύει την πρώτη ημέρα του μήνα που ακολουθεί τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ε.Ε.
Ο παρών Κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει στα Κ-Μ σύμφωνα με τη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ειδικές διατάξεις που αναφέρονται στο άρθρο 1

I. Γερμανία: Οσον αφορά τις οικογενειακές παροχές, ο παρών Κανονισμός εφαρμόζεται μόνο στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι διαθέτουν ειδικό τίτλο διαμονής, σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο, όπως το «Aufenthaltserlaubnis» ή το «Aufenthaltsberechtigung».
ΙI. Αυστρία: Οσον αφορά τις οικογενειακές παροχές, ο παρών Κανονισμός εφαρμόζεται μόνο στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι πληρούν τους όρους που απαιτεί η αυστριακή νομοθεσία για να έχουν μόνιμο δικαίωμα στις οικογενειακές παροχές.



ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) ΕΕ C 126 Ε της 28.5.2002, σελ. 388.
(2) Γνώμη της 21.11.2002 (δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα).
(3) ΕΕ C 154 της 5.6.2000, σελ. 63.
(4) ΕΕ C 339 της 31.12.1991, σελ. 82.
(5) ΕΕ L 149 της 5.7.1971, σελ. 2 - Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1386/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 187 της 10.7.2001, σελ. 1).
(6) ΕΕ L 74 της 27.3.1972, σελ. 1 - Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 410/2002 της Επιτροπής (ΕΕ L 62 της 5.3.2002, σελ. 17).