Ανασφάλιστη Εργασία: Κόστος ευκαιρίας μεταξύ ασφάλισης και φορολόγησης

[stefanos_her]

Μια ιδέα που πετάχτηκε πριν μερικά χρόνια σε μια κουβέντα εντός taxheaven με τον Σταυρουλάτση.....

 

 

Απαραίτητη προϋπόθεση η επιχείρηση να έχει κέρδη στα οποία φορολογείται. Αλλιώς, δεν υπάρχει κόστος ευκαιρίας οπότε η ιδέα δεν δουλεύει.

 

Αφήνω κατά μέρος την πιθανότητα επιβολής προστίμου από έλεγχο, το ενδεχόμενο καταγγελίας κτλ μέτρα δλδ εξωτερικής συμμόρφωσης και επικεντρώνομαι αν υπάρχει πιθανότητα εσωτερικής συμμόρφωσης.

 

 

Οι υπολογισμοί στο χοντρό τσουκάλι (γιατί άμα πιάσουμε υποπεριπτώσεις, δεν συμμαζεύεται μετά)....

 

 

Επιχείρηση απασχολεί με αδήλωτη εργασία ένα εργαζόμενο (είτε ανασφάλιστος, είτε δηλώνει μερική και τον απασχολεί πλήρως κτλ). Του δίνει λοιπόν (έστω) 500€, χωρίς ασφάλιση. Η επιχείρηση θεωρητικά δεν πληρώνει ΙΚΑ, ο εργαζόμενος δεν πληρώνει ΙΚΑ-Εφορία-ενδεχομένως να λαμβάνει και παροχές ανέργου, οπότε υπάρχει κίνητρο να συμφωνήσουν σε αυτή τη βάση συναινετικά.

 

Υπάρχει όμως ένα κόστος ευκαιρίας μεταξύ των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και του φόρου εισοδήματος που πληρώνει η επιχείρηση. Δηλαδή, ναι μεν η επιχείρηση δεν πληρώνει εισφορές, αλλά πληρώνει παραπάνω φόρο εισοδήματος, αφού δεν μπορεί να εκπέσει το κόστος της αδήλωτης εργασίας από τα φορολογητέα της κέρδη....

 

Θεωρείστε ως σημείο μηδέν την ανασφάλιστη εργασία, για να δούμε τι διαφορά θα υπήρχε αν ασφάλιζε κανονικά.

 

 

Έστω λοιπόν ότι ασφαλίζει κανονικά.

 

- Θα επιβαρυνθεί με τις εισφορές του ΙΚΑ, δηλαδή 500*24,56% = 122,80€

- Θα γλιτώσει όμως τον αντίστοιχο φόρο εισοδήματος. Το έξοδο πλέον θα είναι τα 500 μικτά + τις εργοδοτικές εισφορές 122,80 = 622,80. Με φορολογικό συντελεστή 29%, θα γλιτώσει 622,80*29% = 180,61€

 

 

+122,80-180,61 = -57,81€ ωφελημένη η επιχείρηση εάν δεν εφαρμόζει την ανασφάλιστη εργασία.

 

 

Ξαναλέω,

- χωρίς υπολογισμό πιθανών προστίμων λόγω ελέγχου, καταγγελίας εργαζομένου κτλ. - εσωτερική συμμόρφωση και μόνο και 

- δεδομένου ότι η επιχείρηση φορολογείται για κέρδη που καλύπτουν και το έξοδο της μισθοδοσίας.

 

 

Περιπτωσιολογία:

------------------------------------------------------

Τα δεδομένα προφανώς και αλλάζουν αν υπολογίσουμε διαφορετικό φορολογικό συντελεστή (πχ 33% κέρδη προσωπικών εταιριών άνω των 50.000€), μετάπτωση φορολογικού συντελεστή από 33% σε 29% λόγω αλλαγής κλίμακας εάν συνυπολογιστεί και το κόστος εργασίας στον προσδιορισμό των φορολογητέων κερδών, αν υπολογίσουμε αφορολόγητη κλίμακα (όπως υπήρχε με τον 2238 για τις ατομικές), αν υπολογίσουμε και το φόρο διανομής για κεφαλαιουχικές εταιρίες ή για προσωπικές με διπλογραφικά βιβλία, αν υπολογίσουμε διαφορετική ασφάλιση από τα Μικτά ΤΕΑΜ (πχ βαρέα, επικουρικά κτλ), συχνότητα ελέγχων, ύψος προστίμων κτλ κτλ κτλ.

 

 

Ο γενικός κανόνας όμως ισχύει. Όσο πλησιάζουν οι φορολογικοί συντελεστές με τους αντίστοιχους των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, οι επιχειρήσεις που φορολογούνται για κέρδη χάνουν το κίνητρό τους για να εφαρμόσουν ανασφάλιστη εργασία.

 

 

 

Υγ: το παρόν παρατίθεται απλουστευμένο. Θεωρητική τεκμηρίωση (με υποδείγματα δηλαδή) υπάρχει στην απλή περίπτωση καθώς και σε περίπτωση συλλογικών διαπραγματεύσεων με εργατικά σωματεία, η οποία και αποτελεί μέρος διδακτορικής διατριβής.

[ponzi]

Δέχεστε ως δεδομένο ότι 500€ καθαρός μισθός ανασφάλιστης εργασίας = 500€ μικτός μισθός πλήρως δηλωμένης εργασίας.

 

Αυτό δεν ισχύει πάντα. Σε πολλές περιπτώσεις τα 500 € αδήλωτης εργασίας συγκρίνονται με 500€ + κρατήσεις + εργ. εισφορά ακόμα και + φόρος.

Εκεί αλλάζουν τα αποτελέσματα.

[teo8111]

Κατά την γνώμη με την παραδοχή πως μία επιχείρηση που δεν ασφαλίζει εργαζόμενο τον πληρώνει με τον μεικτό μισθό που θα ελάμβανε ως σαν να ήταν ασφαλισμένος, καταλήγουμε πως το κόστος ευκαιρίας της έκπτωσης της δαπάνης μισθοδοσίας (στην περίπτωση ασφάλισης), είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το όφελος της εισφοροδιαφυγής. Συνεπώς, είναι προς το συμφέρον της επιχείρησης και όλων μας να ασφαλίζει το προσωπικό. Το ίδιο και σε ταμειακή βάση αν ληφθεί υπ' όψιν η αυξημένη προκαταβολή 100%.

 

Τα δεδομένα αλλάζουν, όπως λέει και ο ponzi παραπάνω εάν μία επιχείρηση, όταν εισφοροδιαφεύγει δεν καταβάλλει στον εργαζόμενο τον μεικτό μισθό, αλλά αφαιρεί και τις κρατήσεις εργαζομένου, ασχέτως αν δεν τις αποδίδει στο Δημόσιο.

[stefanos_her]

Δέχεστε ως δεδομένο ότι 500€ καθαρός μισθός ανασφάλιστης εργασίας = 500€ μικτός μισθός πλήρως δηλωμένης εργασίας.

 

Αυτό δεν ισχύει πάντα. Σε πολλές περιπτώσεις τα 500 € αδήλωτης εργασίας συγκρίνονται με 500€ + κρατήσεις + εργ. εισφορά ακόμα και + φόρος.

Εκεί αλλάζουν τα αποτελέσματα.

 

 

Κατά την γνώμη με την παραδοχή πως μία επιχείρηση που δεν ασφαλίζει εργαζόμενο τον πληρώνει με τον μεικτό μισθό που θα ελάμβανε ως σαν να ήταν ασφαλισμένος, καταλήγουμε πως το κόστος ευκαιρίας της έκπτωσης της δαπάνης μισθοδοσίας (στην περίπτωση ασφάλισης), είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το όφελος της εισφοροδιαφυγής. Συνεπώς, είναι προς το συμφέρον της επιχείρησης και όλων μας να ασφαλίζει το προσωπικό. Το ίδιο και σε ταμειακή βάση αν ληφθεί υπ' όψιν η αυξημένη προκαταβολή 100%.

 

Τα δεδομένα αλλάζουν, όπως λέει και ο ponzi παραπάνω εάν μία επιχείρηση, όταν εισφοροδιαφεύγει δεν καταβάλλει στον εργαζόμενο τον μεικτό μισθό, αλλά αφαιρεί και τις κρατήσεις εργαζομένου, ασχέτως αν δεν τις αποδίδει στο Δημόσιο.

 

Δεν διαφωνώ, εκεί χρειάζεται μεγαλύτερη σύγκλιση στους δύο συντελεστές (εισφορών κ φορολόγησης).

 

Όπως γράφω και στην αρχική τοποθέτηση, οι υπολογισμοί γίνονται σε μια γενική περίπτωση. Από κει και πέρα υπάρχει η περιπτοσιολογία, αλλά ωστόσο ο γενικός κανόνας ισχύει.

 

Στο μαθηματικό υπόδειγμα - για να καταλάβετε - αφαιρούμε από τα κέρδη το κόστος της αδήλωτης εργασίας πλέον το γινόμενο z * k: όπου k οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης (ποσοστό) και  z (0,1) το ποσοστό των εισφορών (αυτές δλδ που γλιτώνει αν δεν τον ασφαλίσει) που πληρώνει η επιχείρηση στον εργαζόμενο με αδήλωτη εργασία (0 αν το κρατάει όλο η επιχείρηση, 1 αν το δίνει όλο στον εργαζόμενο). Ο όρος z είναι εξωγενής, ανάλογα την περίπτωση δλδ, και πάλι καταλήγει στο ανωτέρω αποτέλεσμα...

 

Υπάρχει σε κάθε περίπτωση ένας συνδυασμός ποσοστού εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και ποσοστού φορολόγησης, τέτοιος ώστε η επιχείρηση να μην έχει κίνητρο να χρησιμοποιεί ανασφάλιστη εργασία ως αποτέλεσμα ορθολογικής επιλογής, όχι λόγω εξωτερικής συμμόρφωσης (είπαμε, δεδομένου ότι δηλώνονται και φορολογούνται κέρδη).

 

Και γενικότερα, όσο πλησιάζουν αυτοί οι δύο συντελεστές, τόσο περισσότερο χάνει το κίνητρό της η επιχείρηση για να χρησιμοποιήσει την ανασφάλιστη εργασία.

[ΚΠ]

Στο παράδειγμα θεωρείς δεδομένο ότι η επιχείρηση εκδίδει το 100% των παραστατικών εσόδων, δηλαδή χωρίς καμία δυνατότητα απόκρυψης πωλήσεων, ενώ παράλληλα δεν έχει τη δυνατότητα να μεγαλώσει με οποιοδήποτε τρόπο τα έξοδά της.

Πόσες φορές συμβαίνει αυτό; Ελάχιστες. Κυρίως μόνο σε επιχειρήσεις κάποιου μεγέθους, οι οποίες κατά κανόνα ασφαλίζουν κανονικά το προσωπικό τους.