Για το φραστικό επεισόδιο στην οδό Ποτιέ με τον κ. Keynes και τον κ. Friedman.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ & ΑΛΛΑ

…ME ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ………..

………….  ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ …

 

---------Άρθρο Υπ’ Αρ. 267 -----------

 

Για το φραστικό επεισόδιο στην οδό Ποτιέ με τον κ. Keynes και τον κ. Friedman.

 

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε εγκλωβιστεί ανάμεσα στις θεωρίες του Keynes και του Friedman, δηλαδή ανάμεσα στην θεωρία του Κράτους ως  «κανονιστικός μηχανισμός» των πάντων και στην θεωρία κατά την οποία το Κράτος είναι απλά ένα «εμπόδιο» στην ατομική ελευθερία και πρωτοβουλία.

 

Μέσα σε ακριβώς αυτά τα πλαίσια, η φαγωμάρα εντός των εδράνων του κοινοβουλίου, των πάνελ των Μ.Μ.Ε. και των λαϊκών καφενείων  καλά κρατεί. Τόσο πολύ, που όταν συνάντησα στην γωνία της οδού Ποτιέ τον κ Keynes και το κ. Friedman να τσακώνονται μου ανέβηκε η θερμοκρασία και μα την αλήθεια, είπα πως θα πλήρωναν τα σπασμένα της ψυχολογικής μου σύγχυσης.

 

Κατ’ αρχήν σκέφτηκα να ρίξω ένα «σπρωξίδι» στον John (σ.σ. Keynes) λέγοντάς του:

Βρε αγόρι μου, ο εκτεταμένος δημόσιος τομέας που φαντασιώνεσαι δεν εγκλωβίζει την οικονομία σε ένα κλειστό κύκλωμα από αδρά επιδοτούμενων (και «επιδοτούμενων»)  μεγάλων επιχειρήσεων; Δεν εγκλωβίζει την οικονομία σε σχετικά μικρά ανοίγματα καινοτομίας, σε χαμηλό (και διαφθαρμένο) ανταγωνισμό στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών αλλά και σε μια μικρή ευλιξία της αγορά εργασίας  όπου στόχος όλων εργαζομένων είναι η σταδιοδρομία σε μια και μόνη επιχείρηση (και πως λέγεται; Μα Δημόσιο !!!) ;

Εμ βέβαια Jhon, σε ένα τέτοιο κλειστό κύκλωμα το κράτος (σου) μπορεί με μια αύξηση των δημοσίων δαπανών να κατευθύνει την οικονομική δραστηριότητα.. Όλα καλά..  Είναι όμως σήμερα -φίλε Jhon-  κλειστό το κύκλωμα των οικονομιών;

Μήπως εδώ έχουμε κάποιο πρόβλημα καπετάνιο;

 

Όσο για τον Milton (σ.σ. Fiedman) εκεί είναι που δεν θα του έριχνα ένα απλό «σπρωξίδι» αλλά αντίθετα – σκεφτόμουνα – να τον «χαϊδευα» και λίγο πιο … βαριά…

Διότι μας έχει πρήξει πως πρέπει να εξαφανισθεί το Κράτος Πρόνοιας επειδή – λέει –δημιουργεί  υποκατάστατα εισοδήματα ενώ θα έπρεπε να παροτρύνει τον κόσμο να γίνουν ανεξάρτητοι επιχειρηματίες. Ζητά δηλαδή ελάχιστο κράτος, περιορισμό των κρατικών παρεμβάσεων κυρίως μέσω της μείωσης των δημόσιων δαπανών, των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων και τέλος μέσω της μείωσης των φόρων. (Σημείωση: Αυτό το τελευταίο το αγνοεί η φίλα προσκείμενη, «δική μας» «κυβέρνηση». Είναι αυτό που λέμε στην πιάτσα ..«αλλού για αλλού..»)

Δεν μας εξηγεί λοιπόν ο μπαμπέσης Milton – και αυτό με έχει εξοργίσει – τι αντίκτυπο έχει αυτή η άκρατη νεοφιλελεύθερη πολιτική στους πιο αδύναμους και πιο ευάλωτους συμπολίτες μας. Τι αντίκτυπο έχει η πολιτική αυτή στο θέμα της συσσώρευσης του πλούτου. Τέλος τι αντίκτυπο θα έχουν οι επιχειρηματικές αποφάσεις των Ηγεμονικών Επιχειρήσεων , εν απουσία ενός κράτους ρυθμιστή, στο εργατικό δυναμικό, στο επίπεδο διαβίωσης των πολιτών, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην εν γένει κοινωνική συνοχή…

Ας μην το σκέφτομαι διότι από τα νεύρα μου μπορεί να του ρίξω κάποιο … επιπρόσθετο  .. σπρωξίδι, να χτυπήσει στα καινούργια πλακάκια του δημάρχου μας,  και να βρώ και καν’ά μπελά…

 

Έτσι μέσα στην προσπάθεια να δούμε το θέμα έξω από αυτήν την φαγωμάρα ίσως, αγαπητοί μου αναγνώστες, τελικά, να μην χρειάζεται να φωνάζουμε ούτε για «περισσότερο κράτος», ούτε για «λιγότερο κράτος».

Μπορούμε αντί αυτών να αναφωνήσουμε για ένα «Διαφορετικό Κράτος» !!

Δηλαδή να αναζητήσουμε ένα κράτος επενδυτή,  ένα κράτος ρυθμιστή  που προστατεύει από τους καινοφανείς κινδύνους, σεβόμενο απόλυτα τους δημοσιονομικούς κανόνες. Ένα κράτος εγγυητή του κοινωνικού συμβολαίου, ένα κράτος αμερόληπτο το οποίο δεν  χρειάζεται να αμφισβητεί τις δυνάμεις τις αγοράς, αλλά αντίθετα να τις τονώνει, να τις  επαναπροσδιορίζει και να τις θέτει (προσοχή σε αυτό) στην υπηρεσία της ενίσχυσης της συλλογικής ευημερίας.

Ένα κράτος που θα αξιοποιεί τα πλεονεκτήματά του (τουρισμός, αγροτικά προϊόντα, πολιτισμός, ναυτιλία) και θα βελτιώνει τους μηχανισμούς του με την μέθοδο της Συγκριτικής Αξιολόγησης (benchmarking). Θα αναζητά δηλαδή επιτυχημένες εφαρμογές σε άλλα κράτη υιοθετώντας τις. Δεν θα αντιγράφει ολόκληρα κράτη διότι κανένα κράτος δεν είναι άψογο, απλά θα αντλεί όλες τις επιτυχίες άλλων χωρών στους διάφορους τομείς, θα ελέγχει την συμβατότητά τους με την χώρα μας και θα τις εφαρμόζει.

 

Το παραπάνω σκεπτικό είναι το απείκασμα της μελέτης του βιβλίου «Ο νέος ρόλος του Κράτος» του Philippe Aghon και της Alexandra Roulet (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ).  Μπορεί βέβαια και αυτή η παρουσίαση μου να είναι παραξηλωμένη  – ως συνήθως !! -  αλλά ειλικρινά για όλα φταίνε  τα νεύρα μου όταν αντίκρισα δύο γαϊδάρους να μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα…

Εκεί …

Στην γωνία της οδού Ποτιέ…

 

Σταυρουλάκης   Αρτεμ.   Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Πανεπιστημίου Μακεδονίας

E-mail : [email protected]

Άρθρο υπ’αρ.267 / Παρασκευή 17 Μaίου  2013.

 

http://www.haniotika-nea.gr/121416-%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%91%20&%20%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%91%20%E2%80%A6ME%20%CE%91%CE%A0%CE%9B%CE%91%20%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%91...%20%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%95%20%CE%A3%CE%91%CE%92%CE%92%CE%91%CE%A4%CE%9F%20.html

[THEOMI]

Τόσο απλά ...

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ Κώστα,θα σου κάνω ένα σύντομο σχόλιο,χάρη της συζήτησης. Ετσι και αλλιώς αναπτήσεις την απόψη της σοσιαλδημοκράτιας στο αρθρο σου.Με βασική αναφορά το βιβλίο "ο νέος ρόλος του κρατους". Σε γενικές γραμμες συμφωνώ. Το πρόβλημα όμως είναι οτι το πρόβλημα "Ελλ'αδα" απαιτεί εκτός απο τις γενικές θεωρίες, να το προσεγγίσουμε ιστορικά και ανθρωπολογικά.Πιστεύω απόλυτα οτι ¨είναι ειδική περίπτωση" η χώρα μας. Τόσο όσα αναφορά την διαμόρφωση του δημόσιου χώρου,όσο και των σοβαρών διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας. ασφαλώς παρόμοια προβλήματα υπάρχουν και στις άλλες χώρες του νοτου (Πορτογαλία, Ισπανία και Ν. Ιταλία). Μόνο που αυτές οι χώρες δεν έχουν ένα "μεγάλο ασθενή"όπως είναι το Ελληνικό κράτος.Σε κάθε περίπτωση υποστηρίζω ότι στα δύο "ούτε" μικρότερο ......μεγαλύτερο κράτος, αλλά διαφορετικό ...για την δικιά μας περίπτωση "μικρότερο κράτος και διαφορετικό" είναι ο κανόνας κατα την γνώμη μου που πρέπει να ισχύσει. Σου δηλώνω εκ προτέρων ότι δεν είμαι οπαδός της ¨Σχολής του Σικάγου". Παρ'ολα αυτά η Νομισματική Θεωρεία του Friedman για όλους τους Οικονομολόγους ανήκει στα κλασικά έργα, και είναι σημείο αναφοράς, όπως ασφαλώς και ο Keynes.

 

 

Stavroulakis Konstantinos Μιχάλη, ξεκινώντας από τον επίλογό σου, και βεβαίως οι δύο.. τύποι έχουν δομικές θεωρίες στην οικονομική επιστήμη. Η «απαξίωση» τους στο άρθρο μου δεν αφορούσε το έργο τους αλλά το ότι οι θέσεις τους χρησιμοποιούνται εδώ στην Ελλάδα - από τα κόμματα/ΜΜΕ/πολίτες - λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Επίσης χρησιμοποιώ υπερβολές και φανταστικά για να γίνεται εύπεπτο το άρθρο. Πάντα απευθυνόμουν σε απλούς αναγνώστες και όχι σε οικονομολόγους. (Οικονομικά και άλλα, με απλά λόγια κάθε Σάββατο)

Τώρα, στο δια ταύτα…
Και βεβαίως αναφέρομαι σε μια σοσιαλδημοκρατία αλλά δεν την συνδέω με κάποιες «Σοσιαλδημοκρατίες» της Ευρώπης (σ.σ. για αυτό δεν χρησιμοποίησα το όνομα αυτό στο κείμενο. Λίγες ώρες μετά την αποστολή του άρθρου είχα σκεφτεί τον όρο «Ανυπόκριτη Σοσιαλδημοκρατία) , 

Έτσι - με το ένα και το άλλο - Μιχάλη ζητάς : 
α) Να προσεγγίσουμε οτ πρόβλημα της Ελλάδας ιστορικά και ανθρωπολογικά.
β) Να εκλάβουμε ότι η Ελλάδα είναι «ειδική» περίπτωση και τέλος
γ) να υπολογίσουμε ότι έχουμε τον «μεγάλο ασθενή» (σ.σ. Δημόσιο)

Σε παρακαλώ – επειδή με ενδιαφέρει η γνώμη σου – θα ήθελα να μου πεις που εμποδίζει η θεωρία της … Ανυπόκριτης Σοσιαλδημοκρατίας στην ανάπτυξη των προβληματισμών σου. Διότι σε προετοιμάζω ότι οι τρεις αναφορές σου είναι πραγματικές, συμφωνώ απόλυτα με αυτές, αλλά θεωρώ ότι το α) και το β) είναι δυνατόν να υπολογισθεί κατά την ανάπτυξη μιας τέτοια πολιτικής όπως και το γ) να σταλεί με χαρά στον Καιάδα.

[1953]

Λακη...

.....Αντε και να αποδεχθω την Ανυποκριτη Σοσιαλδημοκρατια με ποιο νομισμα ομως..?

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

A.. φίλε Θεμιστοκλή, εγώ τα νομίσματα τα έχω χεσμένα. (*1) ..   

 

Δεν απαρνιέμαι την νομισματική πολιτική, αλλά το πρόβλημα της χώρας μου και της κάθε χώρας δεν είναι - κατά την γνώμη μου - πρόβλημα νομίσματος...

 

 

(*1) Εξάλλου δεν έχεις ακούσει που λένε πως τα χρήματα λερώνουν;   

[picos]

Σχετικα με τον friedman, οι επιπτωσεις στον λαο ειναι βαριες (για να το πω κομψα) . Το Δογμα του Σοκ τα περιγραφει πολυ ξεκαθαρα .

 

οσο για το δικο μας κρατος , κατι ψελλιζουν για μειωση φ.σ σε 15% οποτε ....... 

 

Κατα την γνωμη μου η διαφθορα παιζει πολυ σημαντικο ρολο σε ολα αυτα τα συτηματα και δυστυχως δεν υπαρχει τροπος να καταπολεμηθει.Ειναι χαρακτηριστικο του ανθρωπου, οταν βαλει το χερι στο βαζο με το μελι  δυσκολα το βγαζει.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Σχετικα με τον friedman, οι επιπτωσεις στον λαο ειναι βαριες (για να το πω κομψα) . Το Δογμα του Σοκ τα περιγραφει πολυ ξεκαθαρα .

 

οσο για το δικο μας κρατος , κατι ψελλιζουν για μειωση φ.σ σε 15% οποτε ....... 

 

Κατα την γνωμη μου η διαφθορα παιζει πολυ σημαντικο ρολο σε ολα αυτα τα συτηματα και δυστυχως δεν υπαρχει τροπος να καταπολεμηθει.Ειναι χαρακτηριστικο του ανθρωπου, οταν βαλει το χερι στο βαζο με το μελι  δυσκολα το βγαζει.

 

Φίλε Pico, 

Δεν θεωρείς ότι η διαφθορά είναι απόλυτα συνυφασμένη με την νομοθεσία; Δεν λέω ότι θα σταματήσει να υπάρχει αλλά δεν πιστεύεις ότι με μια σωστή νομοθεσία δεν θα είχαμε τα χάλια αυτά; (σ.σ. δεν εννοώ μόνο φορολογική..) 

 

Φίλε Pico,

θα ήθελα να μου απαντήσεις apico.

[picos]

Πραγματικα αν η νομοθετικη εξουσια δεν ηταν αρρηκτα δεμενη με την πολιτικη εξουσια δεν θα ειχαμε τετοια φαινομενα , αλλα εχουν βαλει και αυτοι (οχι μονο στην Ελλαδα) το χερι στο μελι , πλην ελαχιστων εξαιρεσεων που γινονται και πρωτοσελιδα πχ εισαγγελεις στην Ιταλια που τα βαζουν με την Μαφια κλπ κλπ.

Χρειαζεται  να αναλαβει καποιος "φωτισμενος" ανθρωπος ο οποιος ομως θα εχει και εξισου δυνατο και πολυαριθμο επιτελειο 

[picos]

Ειχα σκεφτει μια extreme λυση. Να μαζεψουνε 500-1000  ανθρωπους εισαγγελεις νομικους φοροτεχνες κλπ  να τους κλεισουνε μαζι με τις οικογενειες και τους αγαπημενους  τους σε ενα στρατοπεδο οπου θα τους παρειχαν τα παντα .Η δουλεια τους θα ηταν να βγαλουν τα σκατα στην φορα , καλη ιδεα δεν ειναι ? 

 

Σε 20 χρονια θα ειχαμε καθαρισει 

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Ειχα σκεφτει μια extreme λυση. Να μαζεψουνε 500-1000  ανθρωπους εισαγγελεις νομικους φοροτεχνες κλπ  να τους κλεισουνε μαζι με τις οικογενειες και τους αγαπημενους  τους σε ενα στρατοπεδο οπου θα τους παρειχαν τα παντα .Η δουλεια τους θα ηταν να βγαλουν τα σκατα στην φορα , καλη ιδεα δεν ειναι ? 

 

Σε 20 χρονια θα ειχαμε καθαρισει 

 

Μπορεί και πιο εύκολα..:

"...και θα βελτιώνει τους μηχανισμούς του με την μέθοδο της Συγκριτικής Αξιολόγησης (benchmarking). Θα αναζητά δηλαδή επιτυχημένες εφαρμογές σε άλλα κράτη υιοθετώντας τις. Δεν θα αντιγράφει ολόκληρα κράτη διότι κανένα κράτος δεν είναι άψογο, απλά θα αντλεί όλες τις επιτυχίες άλλων χωρών στους διάφορους τομείς, θα ελέγχει την συμβατότητά τους με την χώρα μας και θα τις εφαρμόζει...."

[picos]

ΟΙ benchmarkers ποιοι θα ειναι?

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

ΟΙ benchmarkers ποιοι θα ειναι?

Αν και καταλαβαίνω κάποιους ενδιασμούς για τους... δάσκαλους που θα επιλέξουμε αλλά αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ότι πρέπει να  καταγραφούν τα προβλήματα και να αντιγραφούν μέθοδοι άλλων χωρών με τις οποίες αυτά έχουν επιλυθεί, ελέγχοντας  βέβαια προηγουμένως   την συμβατότητα των μεθόδων αυτών στην χώρα μας.

 

π.χ.

Τυχαίο Πρόβλημα: "Λαμβάνουν και οι πεθαμένοι σύνταξη"

Πως έχει λυθεί αυτό το πρόβλημα σε άλλες χώρες;

Απάντηση: Στην τάδε χώρα το έχουν λύσει ως εξής: Συνδέουν τα δημοτολόγια με τα ασφαλιστικά ταμεία και έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία ενημερώνονται αυτόματα-ηλεκτρονικά από τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου χωρίς να απαιτείται δήλωση από τους συγγενείς.

Ελέγχεται αν το παραπάνω είναι συμβατό στην χώρα μας.

Και βεβαίως είναι.

Εφαρμόζεται άμεσα το μέτρο.

 

Κάπως έτσι..

[picos]

Μα αυτο ειναι δεδομενο οτι πρεπει να λυθει Κωστα (επετρεψε μου αν και δεν γνωριζομαστε προσωπικα).Το θεμα ειναι οτι ποιος ή τι μας οδηγησε εκει , αυτη ειναι η ριζα του κακου που πρεπει να κτυπηθει.Θα κοψεις το ενα κεφαλι της Λερναιας αλλα το συστημα θα βρει αλλο τροπο να ανταπεξελθει ,  πρεπει να το καψεις  .  Το συστημα αναπαραγεται  (πολιτικη νομοθετικη εκτελεστικη εξουσια κ.α), δες παλι τα 3 κομματα μοιραζουν τις θεσεις μεταξυ τους με ποσοστο .Αν στην χ θεση μπει παλι ο τρομπας του ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΟΣΥΡΙΖΟΚΚΕΧΡΥΣΑΥΓΗΚΟΔΗΣΟ κλπ πως θα προχωρησουμε?

Δες τωρα προσφερουν θεσεις εργασιας σε δημους ΟΤΑ κλπ με 500€ , δημιουργουνε παλι με τις νεες τρισαθλιες συνθηκες κομματικους στρατους.

Πρεπει να διασφαλισουμε οτι πλεον αυτο θα παψει.

[SARAKINOS]

Κωστή, βάζεις μεγάλα θέματα και ζητάς λύσεις. Αλλά σε μια χώρα που αλλάζεις ένα νόμο 48 ωρών με 2-3 ΠΟΛ ή τον καταργείς με μια ΠΝΠ, παρακάμπτοντας νομοθετικά σώματα, τι ελπίζεις να γίνει; Ευνομούμενο κράτος ; Φοβάμαι ότι ψάχνεις για την Ουτοπία...

[Α. Αρχοντής]

Απλώς να θυμίσω ότι ο Friedman πρότεινε μεν μείωση της φορολογίας, αλλά στα υψηλά εισοδήματα, προκειμένου να "ενθαρρύνει τις επενδύσεις". Επίσης, ο Κeynes εισήγαγε μεν αύξηση των δημοσίων δαπανών, με κόστος όμως τον πληθωρισμό. Οπότε, είναι αρκετά εύστοχη η παρατήρηση του Θεμιστοκλή στο #4: "Με ποιό νόμισμα;" Θυμίζω ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κόψει νόμισμα και θεωρώ ότι το ευρώ δεν είναι νόμισμα επειδή δεν αντανακλά σε κάποια κρατική οικονομία.
ΥΓ: Η κεϋνσιανή άποψη είναι αρκετά ελκυστική, παρατηρώ όμως ότι είχε μεγάλη επιτυχία κατά την εποχή πριν τον Β' Π.Π. και του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι κρατικές δαπάνες (ίδε εξοπλισμοί) ήταν αυξημένες.

ΥΓ2: Το οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας δεν αντέχει σε τέτοιες συγκρίσεις. Έχει δομηθεί τελείως στρεβλά και με άλλους όρους από τους λεγόμενους "επιστημονικούς". Κατ' ουσίαν - και ας μου επιτραπεί η υπερβολή - είναι ένα φεουδαρχικό- ακόμα - κράτος, μόνο που οι φεουδάρχες είναι πλέον "αιρετοί". Θα μπορούσα να σας πάω λίγο πιο παλιά, στην εποχή των τσιφλικάδων, του τρόπου με τον οποίο ψήφιζαν οι κολλήγοι, για τους γκέκηδες κλπ, αλλά θα σας φέρω στο νου μελαγχολικές συγκρίσεις με το σήμερα, και δεν το θέλω, αν όμως σας ενδιαφέρουν λεπτομέρειες δείτε εδώ: http://agiotika.blogspot.gr/2013/03/6-1910.html

[235711]

Σε αυτά το άρθρο (δύο μέρη) μπορεί κάποιος να βρει ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις:

 

http://www.capital.gr/News.asp?id=1796727

 

http://www.capital.gr/News.asp?id=1797895

[ype]

...................

 

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε εγκλωβιστεί ανάμεσα στις θεωρίες του Keynes και του Friedman, δηλαδή ανάμεσα στην θεωρία του Κράτους ως  «κανονιστικός μηχανισμός» των πάντων και στην θεωρία κατά την οποία το Κράτος είναι απλά ένα «εμπόδιο» στην ατομική ελευθερία και πρωτοβουλία.

..................

 

Έτσι μέσα στην προσπάθεια να δούμε το θέμα έξω από αυτήν την φαγωμάρα ίσως, αγαπητοί μου αναγνώστες, τελικά, να μην χρειάζεται να φωνάζουμε ούτε για «περισσότερο κράτος», ούτε για «λιγότερο κράτος».

Μπορούμε αντί αυτών να αναφωνήσουμε για ένα «Διαφορετικό Κράτος» !!

........................

 

 

Αχ βρε Κωστή....!!!!!!!

 

Δεν ξέρω πως να σου δείξω την πόρτα να απεγκλωβιστείς........

Ψάχνοντας να  βρεις την χρυσή τομή ανάμεσα στον Κέυνς και τον Φρίντμαν, παραμένεις εγκλωβισμένος σε μια σχέση μαζί τους.

Ψάχνοντας να βρείς την "βέλτιστη" εκδοχή μεταξύ του Κεϋνσιανισμού, του νεοφιλελευθερισμού και της Σοσιαλδημοκρατίας παραμένεις εγκλωβισμένος στον καπιταλισμό.

 

Και βέβαια έμμεσα τείνεις στη σοσιαλδημοκρατία που δεν τη συνδέεις "με  κάποιες «Σοσιαλδημοκρατίες» της Ευρώπης (σ.σ. για αυτό δεν χρησιμοποίησα το όνομα αυτό στο κείμενο. Λίγες ώρες μετά την αποστολή του άρθρου είχα σκεφτεί τον όρο «Ανυπόκριτη Σοσιαλδημοκρατία" ,

.............γιατί ενώ είσαι εγκλωβισμένος  στον καπιταλισμό, ψάχνεις να βρείς έναν "ηθικό" καπιταλισμό ή έστω έναν "κάπως πιο ηθικό" καπιταλισμό.

 

Είναι σαν να έχεις αποδεχθεί να ζείς μέσα σε ένα καταγώγιο και αντί να αποδίδεις στο χώρο και στους ανθρώπους γύρω σου χαρακτηρισμούς σε μια κλίμακα "χείριστος-χειρότερος-κακός" εσύ αποδέχεσαι τον πάτο ως πρώτη αξία κι ανεβαίνεις την κλίμακα "καλός-μέτριος-καλύτερος-κάλλιστος", αλλά δεν βγαίνεις ποτέ στο φώς.

 

Δεν ξέρω πως να σου δείξω την πόρτα να βγείς από το καταγώγιο γιατί κάθε φορά που ανοίγεις θέματα σχετικά, στέκεσαι πολύ στην ηθική παραβλέποντας ότι ο καπιταλισμός δεν έχει ηθική.

Ακολουθεί τη ρήση του Bacon "Οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να κάνουν το δίκαιο ισχυρό κι έκαναν δίκαιο το ισχυρό" και μπλέκει (σκόπιμα) το ηθικό με το δίκαιο το οποίο είναι ουσιαστικά το νόμιμο.........

 

Δεν ξέρω πως να σου δείξω την πόρτα γιατί ειδικά αυτό το διάστημα "με ΄χω χάσει κι εγώ"    αλλά εκτός αυτού τέτοιες κουβέντες τις αφήνεις στη μέση......... και τις ξαναπιάνεις από την αρχή.

 

Έχουμε ξανασυζητήσει για την "ηθική" στον καπιταλισμό.

 

καλημέρα.

[SARAKINOS]

Αντγράφω από ένα εκδοτικό οίκο, που σκόπιμα δεν τον εμφανίζω για ευνοήτους λόγους, μια ενδιαφέρουσα άποψη που πιστεύω ότι έχει άμεση σχέση με το θέμα που άνοιξε ο Κωστής, ιδωμένη με την ματιά των ευρωσκεπτικιστών, χωρίς να συμμερίζομαι απόλυτα τις απόψεις αυτές. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου για να δώσω έμφαση στα θέματα που αφορούν την χώρα μας. Τα σχόλια δικά σας.

 

ΞΥΠΝΑ, ΕΥΡΩΠΗ!
Ένα μανιφέστο για μια άλλη Ευρώπη

Μια συζήτηση με τον Γκι Βέρχοφσταντ

 

Οι εκδόσεις  xxxx σας προσκαλούν σε δημόσια συζήτηση
με τον ΓΚΙ ΒΕΡΧΟΦΣΤΑΝΤ
τέως πρωθυπουργό του Βελγίου
και πρόεδρο της Συμμαχίας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ο Γκι Βέρχοφσταντ θα μιλήσει για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
και θα παρουσιάσει την πρότασή του για μια μεταεθνική Ευρώπη
με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του

ΞΥΠΝΑ, ΕΥΡΩΠΗ!
Ένα μανιφέστο για μια άλλη Ευρώπη
 που έχει συγγράψει με τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ.

Μαζί του συνομιλεί ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί
 στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα (Λ. Αμαλίας 8),
την Παρασκευή, 24 Μαΐου 2013, στις 5:30 το απόγευμα.

Η συζήτηση θα γίνει στην αγγλική γλώσσα.
Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις και συζήτηση με το κοινό.

 

 

Η εθνική περιχαράκωση είναι η αντεπίθεση των συντηρητικών, υποστηρίζουν ο Ντανιέλ Κον- Μπεντίτ και ο Γκι Βέρχοφστατ στο νέο τους βιβλίο Ξύπνα, Ευρώπη!, Ένα μανιφέστο για μια άλλη Ευρώπη (πρωτότυπος τίτλος: Debout l’Europe!, Manifeste pour une révolution postnationale en Europe). To διεθνιστικό πρότυπο βιώνεται ως αλλοτρίωση και ως συνθηκολόγηση στα συμφέροντα των «άλλων» ενώ η ευτυχία βρίσκεται στον τόπο μας, μακριά από τις ξένες επιδράσεις. Οι λαϊκιστές πηγαίνουν ακόμα πιο πέρα: η αντίσταση στην εξωτερική απειλή γίνεται πόλεμος ενάντια στη διαφορετικότητα, τις ξένες γλώσσες, τις θρησκείες και τους πολιτισμούς. Γίνεται εν τέλει ξενοφοβία και ρατσισμός. Η Ευρώπη αλλά και η κάθε χώρα ξεχωριστά δεν έχουν μέλλον, λένε οι δύο συγγραφείς, αν δεν αλλάξουν οι δομές, που ως έναν βαθμό έφτασαν τα ιστορικά όριά τους. «Το Ευρωπαϊκό  Συμβούλιο δεν είναι παρά ένα συνδικάτο εθνικών συμφερόντων. Αυτοί που το απαρτίζουν (οι πρωθυπουργοί) μετέχουν σ’ αυτό για να υπερασπιστούν εγωιστικά τα εθνικά τους συμφέροντα, σε βάρος του ευρωπαϊκού συμφέροντος και του συμφέροντος των πολιτών και των λαών της Ευρώπης». Μεταξύ των άλλων, οι Κον-Μπεντίτ και Γκι Βέρχοφσταντ προτείνουν τη μετατροπή του υπάρχοντος ταμείου στήριξης σε ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο και τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε πραγματική κυβέρνηση με επιτρόπους που θα εκλέγονται από το Κοινοβούλιο, με ενισχυμένες αρμοδιότητες και δικαίωμα για νομοθετικές πρωτοβουλίες. Όσο για τα έσοδα, αυτά θα πρέπει να προέρχονται από μια απευθείας φορολογία επί του συνόλου των ευρωπαίων πολιτών, ώστε να γίνει πράξη το σύνθημα «όχι φόροι χωρίς πολιτική εκπροσώπηση.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΞΥΠΝΑ, ΕΥΡΩΠΗ!»
Η Ευρώπη είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Πώς φτάσαμε ως  εδώ;  Τι δεν λειτούργησε σωστά; Υπό το κράτος του πανικού, μήπως οι ηγέτες της ευρωζώνης με τις ενέργειές τους δημιουργούν ένα αντιδημοκρατικό τερατούργημα; Μήπως ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι πλέον αντιδραστικός; Θα μπορούσε να λειτουργήσει σωστά μια ομοσπονδία 27 κρατών; Αυτό το βιβλίο είναι ένα εγερτήριο σάλπισμα που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες. Μια άσκηση στην καθαρή σκέψη που θα μας επιτρέψει να εμβαθύνουμε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
 Οι οργανισμοί αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας υποβάθμισαν σημαντικά την Ελλάδα στα τέλη 2009 με αρχές 2010, υποβιβάζοντας τα ομόλογά της στην κατηγορία των κερδοσκοπικών επενδύσεων. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ένωσης, επέδειξαν έλλειψη θάρρους, για να μην πούμε δειλία. Αν είχαν εκδηλώσει την αλληλεγγύη τους στην Ελλάδα και δηλώσει ότι αναλάμβαναν να εγγυηθούν για τα χρέη της, αφού η ευρωζώνη είναι μια νομισματική και οικονομική ένωση, η κρίση δεν θα είχε καν εκδηλωθεί. Μια απλή φράση θα ήταν αρκετή, αλλά δεν την πρόφεραν, κι αυτό δημιούργησε αμφιβολίες όσον αφορά την αλληλεγγύη στους κόλπους της ευρωζώνης. Μια ένωση χωρίς αλληλεγγύη δεν είναι ένωση! Έπειτα, τα κράτη οργάνωσαν μια εικοσάδα συνόδους κορυφής αλλά σε κάθε σύνοδο αρκέστηκαν σε ημίμετρα ελπίζοντας ότι θα ήταν αρκετά. Αλλά δεν ήταν. Η κρίση συνεχίζεται κι εξακολουθεί να ρημάζει τις οικονομίες της ευρωζώνης επειδή οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι πρόκειται για μια κρίση πολιτική και ότι απαιτεί λύσεις πολιτικές, δηλαδή πιο προωθημένη ολοκλήρωση.

Γι’ αυτό, ακριβώς, εκδίδουμε τούτο το μανιφέστο: είναι καιρός να αρχίσει ο πολιτικός κόσμος τη συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε. Ή, μάλλον, για τον τύπο Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουμε επιτακτικά ανάγκη ώστε να βγούμε από την πολλαπλή κρίση που βιώνουμε. Με άλλα λόγια, δεν είναι πλέον ώρα για συζητήσεις σχετικά με την Ευρώπη που θα θέλαμε, αλλά για την Ευρώπη που έχει καταστεί αναγκαία.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΙ ΒΕΡΧΟΦΣΤΑΝΤ
O Γκι Βέρχοφσταντ (Guy Verhofstadt,1953) πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, από το 1999 έως το 2008, είναι ευρωβουλευτής και πρόεδρος της Ομάδας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου [Group of the Alliance of Liberals and Democrats for Europe (ALDE)].
Ο Γκι Βέρχοφσταντ και ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ είναι φέτος με το βιβλίο τους υποψήφιοι για το Βραβείο European Leader Award 2013.

[235711]

Καλησπέρα και από εμένα,

 

Προσωπικά πιστεύω οτι ΟΛΑ τα συστήματα δυνητικά μπορούν να οδηγήσουν σε μια καλύτερη κοινωνία (αν ψάχνεται για την τέλεια κοιτάξτε κατά την μεταθάνατο ζωή). Άλλωστε, ακόμα και ο καπιταλισμός στην ακραιφνή του έκφραση, μπορεί κανείς να πει οτι ταυτίζεται με τον Κομμουνισμό.

 

Το ζητούμενο,( πάντα κατ΄ εμέ) είναι η ατομική δράση, που εν τέλει αυτή είναι που καθορίζει την επιτυχία ή όχι ενός συστήματος. 

 

Σαφώς, τα πλαίσια που ορίζουν τα εκάστοτε συστήματα (πολιτικοοικονομικά) μπορούν να ωθήσουν την ατομική δράση προς την θεμιτή κατεύθυνση. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός οτι πάλι εντέλει και προπάντων μιλάμε για την ατομική δράση.

 

Για πολλούς φιλοσόφους ο άνθρωπος χαρακτηρίζετε ως λογικός διαβολάκος, εγώ θα ήθελα να μας βλέπω ως ανόητους αγγελίσκους.

 

Καλά και ωραία αυτά τα αφηρημένα... όμως τώρα τι κάνουμε;

 

Τέσσερις ξεκάθαρες, καταρχήν, προτάσεις, που σαφώς δεν είναι οι μοναδικές και σαφώς δεν θα λύσουν μονομιάς τα όποια προβλήματα, αλλά (κατά την ταπεινή μου άποψη ) σίγουρα θα κάνουν πιότερο καλό παρά κακό.

 

1) Κατάργηση, των offshore εταιρειών,  ή έστω καλύτερος έλεγχος αυτών. Ήδη οι G20  το ψάχνουν....

2) Παγκόσμια κατάργηση του απορρήτου στις τραπεζικές - χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. (είπαμε διαφάνεια)

3) Αύξηση των κλασματικών αποθεματικών των τραπεζών ακόμα και στο 100%. Έτσι, οι τράπεζες θα δανείζουν όσα χρήματα πραγματικά έχουν και όχι όσα νομίζουν οτι δεν θα κάνουν ανάληψη οι καταθέτες.

4) Απουλοποίηση - ψηφοποίηση του χρήματος. Έτσι, η μείωση των χρηματικών διαθεσίμων που θα προκληθεί από την προηγούμενη πρόταση θα εξισορροπηστεί από την αύξηση της ταχύτητας συναλλαγών και συνάμα θα υπάρξει μεγαλύτερη διαφάνεια (αν όχι η απόλυτη), τουλάχιστον αναφορικά με τις εγχρήματες συναλλαγές.

 

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν αναφέρονται άμεσα στην ανθρώπινη δράση, αλλά διαμορφώνουν ένα πλαίσιο που παρέχει λιγότερα περιθώρια για ζαβολιές. Η ανθρώπινη πράξη μπορεί να "λαξευτεί" μόνο μέσω της φιλοσοφίας.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Αυτό να σου πω με έχει προβληματίσει και μένα...   

 

    αλλά εκτός αυτού τέτοιες κουβέντες τις αφήνεις στη μέση......... και τις ξαναπιάνεις από την αρχή.

[ype]

Αυτό να σου πω με έχει προβληματίσει και μένα...   

 

Ο γιατρός ίντα λέει;

Να το κοιτάξεις παιδί μου.......

Δυο χρόνια να περιμένω μια  απάντηση ..... δεν είναι και τόσο σύντομα

Με την ευκαιρία τση γιορτής σου ......... εύχομαι να το ξεπεράσεις, να βρείς την πόρτα και να απεγκλωβιστείς από τα διλήμματα του καπιταλισμού.

 

 

 

......................  Άλλωστε, ακόμα και ο καπιταλισμός στην ακραιφνή του έκφραση, μπορεί κανείς να πει οτι ταυτίζεται με τον Κομμουνισμό.

 

....................

 

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω συνάδελφε.

Πχ ....."ο καπιταλισμός στην ακραιφνή του έκφραση"..... πως διαχειρίζεται την υπεραξία;

[THEOMI]

Είναι γλύκα ο καπιταλισμός!!  μμμ!! Ευκαιρίες πολλές!! Υγιής και ευγενής άμιλλα! Επενδύσεις! Προοπτικές! κλπ (Εντάξει τώρα είναι λίγο δύσκολα!)

 

Και τώρα στα δικά μας!

 

Σε μια επιχείρηση πότε γίνεται ρευστοποίηση του ενεργητικού? και αν γίνεται (η ρευστοποίηση) ζημιώνουν οι μέτοχοι?

[235711]

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω συνάδελφε.

Πχ ....."ο καπιταλισμός στην ακραιφνή του έκφραση"..... πως διαχειρίζεται την υπεραξία;

Την υπεραξία; Με επενδύσεις που στοχεύουν στην διατηρησιμότητα της υπεραξίας και ως εκ τούτου στην διατήρηση ή και αύξηση της ευμάρεια της κοινωνίας. 

[ype]

Την υπεραξία; Με επενδύσεις που στοχεύουν στην διατηρησιμότητα της υπεραξίας και ως εκ τούτου στην διατήρηση ή και αύξηση της ευμάρεια της κοινωνίας. 

 

 

Θεωρώντας δεδομένο ότι μιλάμε για την ίδια υπεραξία (η οποία πράγματι θα έπρεπε να οδηγείται σε επενδύσεις για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας) υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια.

Τίνος ιδιοκτησία είναι η υπεραξία στην ακραιφνή έκφραση του καπιταλισμού; κι αν η υπεραξία γίνεται επενδύσεις........ πως σχηματίζεται ο πλούτος;

[1953]

Τον Ανταμ Σμιθ που τον αφησατε...!Οχι τιποτα αλλο για να δεσει και το κερασακι της απελευθερωσης των επαγγελματων.