Προς το περιεχόμενο

Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης - Ο φασισμός εξαπλώνεται επικίνδυνα.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

tagmatasfalitis.jpeg

 

Τα ελληνικά Ες Ες

 

Με την ονομασία "Τάγματα Ασφαλείας" έμειναν γνωστές οι μονάδες που συγκροτήθηκαν το 1943-44 από τις κατοχικές αρχές για την καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Σκοπός της δημιουργίας τους, εκτός από την "εξοικονόμηση γερμανικού αίματος", ήταν -σύμφωνα με τον τότε στρατιωτικό διοικητή της Ελλάδας, Αλεξάντερ Λέερ- "να χρησιμοποιηθεί πλήρως η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού λαού, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας". Η διεύρυνση, με άλλα λόγια, των κατά τόπους συμμαχιών του κατοχικού μηχανισμού και η μετατροπή του πολέμου κατά της Αντίστασης σε εμφύλιο. 


Το εγχείρημα υλοποιήθηκε με δύο μορφές: (α) 9 "ευζωνικά τάγματα", οργανωμένα από την ίδια τη δωσιλογική κυβέρνηση, συνολικής δύναμης 5.725 ανδρών, και (β) 22 "εθελοντικά τάγματα", ως επί το πλείστον αυτοτελώς συγκροτημένα, συνολικής δύναμης 16.625 ανδρών. Γενικός προϊστάμενος, και των μεν και των δε, ήταν ο αντιστράτηγος των Waffen SS, Βάλτερ Σιμάνα.

Στον ίδιο το Σιμάνα οφείλουμε και τον τελικό απολογισμό της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας, λίγο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα. Σε αναφορά του προς το Γενικό Επιτελείο των SS (2.11.44), εκτιμά ότι τα μεν εθελοντικά τάγματα "ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργή καταπολέμηση των συμμοριών" από τη Βέρμαχτ, τα δε ευζωνικά τμήματα "πολέμησαν τον Κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία". Την εκτίμησή του θα συμμεριστεί, στην υπηρεσιακή του απάντηση (10.11.44), και ο αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ: "Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου, επειδή κατορθώσατε να οργανώσετε τα υγιή και νομοταγή στοιχεία του Ελληνικού λαού στα τμήματα των Ελλήνων εθελοντών καθώς και των Ευζώνων, και να τα οδηγήσετε -σε αγαστή συνεργασία με τα δικά μας γερμανικά τμήματα- στον αγώνα κατά των μπολσεβίκων συνωμοτών μέχρι την τελευταία μέρα". 

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι ταγματασφαλίτες ταυτίστηκαν με την πιο σκοτεινή πλευρά της δράσης των κατοχικών στρατευμάτων: μπλόκα, κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων. Συχνά, μάλιστα, αποδείχθηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως - κατηγορώντας λ.χ. τους εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού σαν "τροφοδότες των συμμοριτών" ή διαμαρτυρόμενοι για την "επιείκεια" των Γερμανών απέναντι στους αιχμάλωτους "κομμουνιστές". 

Η εικόνα που αποτυπώθηκε ως εκ τούτου στη συλλογική μνήμη για τα Τάγματα ήταν τέτοια, ώστε η Πολιτεία ουδέποτε τόλμησε να προχωρήσει στην επίσημη πολιτική αποκατάστασή τους. Μολονότι τα επιζήσαντα στελέχη τους τιμήθηκαν ποικιλότροπα από το μεταπολεμικό κράτος των εθνικοφρόνων, αυτό έγινε με κάθε δυνατή διακριτικότητα. Ωσπου, στις αρχές της δεκαετίας του '90, το γενικότερο κλίμα φάνηκε να ευνοεί μια διαφορετική εξέλιξη. 

 

 

310479_4468245144897_1456574828_n.jpg

 

gdthbtgdfgbv.JPG

tyrhgbfvc+vvf.JPG

 

wwq.jpg

 

Ο Μιχαλολιάκος  τους δοσίλογους ταγματασφαλίτες και χίτες, αυτούς τους προδότες της πατρίδας τους αποκαλεί .... "εθνικούς αγωνιστές"....:

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΩΡΑΙΟΣ :lol: :lol:

 

Και για να μην σε κουρασω

 

 

Μια Αναλυση του ποιηματος

http://life-is-trying.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html

 

Υ.Γ. Αν θες διαβασε και το Βιογραφικο της.

 

 

Ελενη

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας.Ολοι οι άνδρες από 14 ως 60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων.Οσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου! ».

17 Αυγούστου 1944, χαράματα Παρασκευής, περίπου 2.30 το πρωί. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια αρχίζουν να περικυκλώνουν τις περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά. Κορυδαλλός, Αιγάλεω, Δαφνί, Ρέντη, Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιάς. Την ώρα που η «Μικρή Μόσχα»- όπως ονομαζόταν τότε η «προσφυγομάνα» Κοκκινιά- κοιμάται, την κυκλώνουν περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους Γερμανούς και έλληνες ταγματασφαλίτες. Μετά τις 6 π.μ. ακούγονται τα χωνιά στους δρόμους της Κοκκινιάς με τις εντολές συγκέντρωσης στην πλατεία της Οσίας Ξένης. Κάπως έτσι αρχίζει να εξελίσσεται ένα δράμα μοναδικό στη σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Το δράμα της ομαδικής σφαγής της Κοκκινιάς που θα ακολουθήσει την ίδια ημέρα, όταν πια ο ήλιος θα έχει ανεβεί ψηλά.

Ως τις 8 το πρωί 25.000 άτομα έχουν γεμίσει την πλατεία της Οσίας Ξένης και τους γύρω δρόμους, ενώ αρκετοί από τους κατοίκους που δεν υπακούουν στην εντολή εκτελούνται επί τόπου μέσα στα σπίτια τους. Μια μικρή αντίσταση από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται αμέσως στο αίμα. Επικεφαλής της επιχείρησης κτηνωδίας που επρόκειτο να εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Πλυντζανόπουλος . Δίπλα του ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Την Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011 η θρυλική ταινία του Αδωνι Κύρου «Το μπλόκο», γυρισμένη το 1965 και εμπνευσμένη από τα γεγονότα του 1944, κάνει την επίσημη επαναπροβολή της στον ίδιο χώρο όπου εκτελέστηκαν 176 άνθρωποι: στη μάντρα της Κοκκινιάς.

Η ώρα της ντροπής
Ο ήλιος έχει πια ανεβεί ψηλά και τα παλικάρια βρίσκονται γονατισμένα με τα πρόσωπά τους γυρισμένα προς τη Μάντρα. Περιμένουν με αγωνία. Τότε πιάνουν δουλειά οι γερμανοτσολιάδες και οι κουκουλοφόροι. Στην πλατεία εμφανίζονται Κοκκινιώτες με τα πρόσωπα κρυμμένα σε μαύρες κουκούλες. Οι προδότες υποδεικνύουν ποιοι πρέπει να εκτελεστούν: αγωνιστές τους οποίους γνώριζαν προσωπικά.

Ο πιο γνωστός κουκουλοφόρος ήταν ο Μπατράνης, γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς. « Τα σέβη μου, λοχαγέ » λέει ειρωνικά στον λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου . Του ζητούν να προδώσει, μα εκείνος, φυσικά, αρνείται. Το μαρτύριο αρχίζει: του βγάζουν το μάτι με την ξιφολόγχη και του σχίζουν τα μάγουλα. Τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού είναι: « Πατριώτες,σηκώστε το κεφάλι,μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν! ». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Ξεψυχώντας ψελλίζει. « Πατριώτες,εκδίκηση! ». Δεν ήταν βεβαίως ο μόνος.

Ο τόπος όπου γίνονται οι εκτελέσεις βρίσκεται κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης, στη μάντρα ενός ταπητουργείου στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με μελλοθανάτους. Οι γερμανοί δήμιοι πίνουν ούζο και εκτελούν κατά ομάδες. Το αίμα από τη μά ντρα ως τον δρόμο τρέχει σαν ρυάκι. Συνολικός αριθμός νεκρών: 176. Κατά τη διάρκεια των ομαδικών εκτελέσεων οι αντάρτες προσπαθούν να αντιδράσουν. Μια ομάδα 35 περίπου μαχητών με επικεφαλής την αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη πολεμά τους Γερμανούς κρυμμένη στο βόρειο τμήμα της πόλης, στα Καμμένα του Ιωνικού. Η μάχη λήγει άδοξα και η Κουμπάκη, όπως και η συμπολεμίστριά της Αθηνά Μαύρου, συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς. «Σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65! » φωνάζει η Κουμπάκη ενώ τη σέρνουν στην πλατεία. Ακολουθούν ο άγριος ξυλοδαρμός και η εκτέλεσή της. Πεθαίνοντας η Κουμπάκη βρίσκει το κουράγιο να φωνάξει: « Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν ».

Εν τω μεταξύ στην πλατεία Οσίας Ξένης η τραγωδία συνεχίζεται. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών. Με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες κλωτσώντας τις γυναίκες. Ζέστη, δίψα, φόβος. Την ώρα εκείνη ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά στον Ι. Πλυντζανόπουλο και τον πιάνει από τον λαιμό. Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Οι εκτελέσεις σταματούν λίγο μετά το μεσημέρι.

Η αιτία για το Μπλόκο και η εξιλέωση των ενόχων

Την περίοδο της γερμανικής Κατοχής η συντριπτική πλειονότητα της Νεολαίας της Κοκκινιάς ήταν οργανωμένη στον ΕΑΜ,στον ΕΛΑΣ και στην ΕΠΟΝ.Οι νεότεροι,όπως οΛάζαρος Κωνσταντινίδης, 14 ετών το 1944,«είχαμε την τιμή να είμαστε ΕΠΟΝίτες» λέει ο ίδιος σήμερα,καθισμένος στα γραφεία της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών στην Κοκκινιά,μόλις ένα τετράγωνο από τη μάντρα των εκτελέσεων.

«Οποτε οι γερμανοτσολιάδες επιχειρούσαν να μπουν μέσα από το 3ο Νεκροταφείο της Κοκκινιάς,την κεντρική πύλη της, έπεφταν στα δικά μας παιδιά και γίνονταν σκληρές μάχες.Συνεπώς η Κοκκινιά έγινε στόχος των Γερμανών.Επρεπε να την τσακίσουν». Στις 7 Μαρτίου του 1944 κατέφθασαν στην Κοκκινιά καμιόνια που μετέφεραν ταγματασφαλίτες,Γερμανούς και «μπουραντάδες» (το παρατσούκλι των αστυνομικών- από το επώνυμο του διοικητή τους).Τότε άρχισε η περίφημη μάχη της Κοκκινιάς η οποία κράτησε ημέρες ολόκληρες.«Εμείς είχαμε πολλούς νεκρούς» λέει ο Κωνσταντινίδης,«αλλά εκείνοι πολύ περισσότερους.Στην τελευταία ώρα της μάχης,μάλιστα,όταν δεν είχαμε πια σφαίρες,σκοτώθηκε ο θρυλικός λοχαγός του ΕΛΑΣ Γιώργος Βογιατζής,τον οποίο έγδυσαν,κρέμασαν ανάποδα και κατακρεούργησαν κανιβαλικά,αφαιρώντας του ως και τα γεννητικά όργανα.Παρακολούθησα ταμπουρωμένος σε ένα κοκκινόχωμα όλη τη διαδικασία».

Η μάχη της Κοκκινιάς ήταν η αιτία για να γίνει το Μπλόκο ως αντίποινα των Γερμανών.Από τότε ως τον Αύγουστο του 1944 είχαν γίνει κι άλλες συμπλοκές,αν και μικρότερες.« Η αληθινή αιτία για την εκτέλεση της 17ης Αυγούστου υπήρξε αυτή η μάχη,ακριβώς λόγω της διάρκειάς της, που αποδείκνυε ότι υπήρχε πανίσχυρη οργάνωση αντιστασιακών η οποία έπρεπε να κατασταλεί.Αλλωστε με τη συνθηκολόγηση των Ιταλώνο ΕΛΑΣ είχε πλέον τα όπλα που χρειαζόταν».

Η ειρωνεία είναι ότι μετά την απελευθέρωση οι δωσίλογοι επικεφαλής του μεγάλου μπλόκου της Κοκκινιάς δικάστηκαν και...αθωώθηκαν.Τον Μάρτιο του 1947 το Γ΄ Δικαστήριο δωσιλόγων αθώωσε τον Πλυντζανόπουλο (αποστρατεύθηκε ως υποστράτηγος) και καταδίκασε τον Σγούρο,ο οποίος όμως δεν εξέτισε την ποινή του,αφού ήταν ταγματάρχης του Εθνικού Στρατού (σαν να μην έφτανε αυτό, διορίστηκε και διοικητής στο 3ο τάγμα της Μακρονήσου).Χρόνια αργότερα,ο ανιψιός του Πλυντζανόπουλου έγινε δήμαρχος...Κοκκινιάς,διορισμένος από τη χούντα των συνταγματαρχών.

Σε μια επίδειξη θράσους και ξεδιαντροπιάς ο τελευταίος τοποθέτησε στο μνημείο των θυμάτων του Μπλόκου (που κατασκευάστηκε το 1956) επιγραφή με το παρακάτω κείμενο:«Προδόται και μασκοφόροι κομμουνισταί,και εαμίται, ελασίται,παρέδωσαν εις τους βαρβάρους κατακτητάς την 17ην Αυγούστου 1944,αγνούς πατριώτας αγωνιστάς της Εθνικής Αντίστασης.Τέκνα ηρωικά της Νίκαιας,οι οποίοι και εξετελέσθησαν εις τον χώρον τούτον». Η επιγραφή αφαιρέθηκε μετά την πτώση της Χούντας

 

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=415126

 

post-3739-0-59682200-1365272113_thumb.jp

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 
Αφιέρωμα στο μπλόκο της μαρτυρομάνας Κοκκινιάς, με αφορμή την 68η επέτειο μνήμης και τιμής, μέσα από την αφήγηση του αγωνιστή Στρ. Ευστρατιάδη που το έζησε. Α΄μέρος.
 
«Λίγες ώρες προτού ξημερώσει η 17η Αυγούστου 1944, πολλά γερμανικά αυτοκίνητα κατάφορτα Γερμανούς στρατιώτες και πλούσιο πολεμικό υλικό, περικυκλώσανε τη Νίκαια στα σημεία εξόδου της για Πειραιά, Κερατσίνι, Άνω Κορυδαλλό, Γ’ Νεκροταφείο. Μαζί με τους Γερμανούς είχαν έρθει κι εκατοντάδες τσολιαδοντυμένοι ταγματασφαλίτες και χωροφύλακες –συνεργάτες του στυγνού καταχτητή- για να λάβουν μέρος στην εγκληματική επιχείρηση. Το γενικό πρόσταγμα σε αυτό το ανθρωποκτόνο και αδελφοκτόνο έργο είχαν δυο πρώην Έλληνες αξιωματικοί. Ο συνταγματάρχης Ι. Μπλυτζανόπουλος και ο ταγματάρχης Γ. Σγούρος.
 
Βρέθηκα στο χώρο του μπλόκου από νωρίς. Το σπίτι μου ήταν πολύ κοντά στην πλατεία Οσίας Ξένης, όταν τα χαράματα άκουσα τα χωνιά των συνεργατών του κατακτητή να ουρλιάζουν έξω, σκορπίζοντας την τρομερή απειλή.
 
«Όλοι οι άντρες από 14 μέχρι 60 χρονώ, να συγκεντρωθούν στην πλατεία της Οσίας Ξένης με τις αστυνομικές τους ταυτότητες στα χέρια μέσα σε πέντε λεπτά. Μετά τη λήξη της προθεσμίας, όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα εκτελούνται επί τόπου».
 
Ήταν επόμενο, η είδηση να με αναστατώσει. Αποχαιρέτισα τότε βιαστικά τους δικούς μου και βγήκα στο δρόμο, με κατεύθυνση την πλατεία. Όταν έφτασα κοντά στο φαρμακείο που βρίσκεται στη γωνία Κύπρου-Θείρων, με σταμάτησε ένας ταγματασφαλίτης κι αφού διαπίστωσε από την αστυνομική μου ταυτότητα την ηλικία μου, με οδήγησε στη θέση που έπρεπε να καθίσω. Τότε πρόσεξα ότι εκεί ήταν συγκεντρωμένοι αρκετοί άντρες που είχαν έρθει πριν από μένα και κάθονταν ανακούρκουδα ή γονατιστοί ο ένας δίπλα στον άλλο κατά πεντάδες, με διαφορά ηλικίας πέντε χρόνια η μια πεντάδα από την άλλη και με μέτωπο τα Κιλικιανά.
 
Αν θυμάμαι καλά, στην πρώτη σειρά με τις πεντάδες που άρχιζε από τη γωνία Κύπρου-Θείρων, συγκεντρώνονταν τα νέα παιδιά από 15 ως 20 χρονώ, ακολουθούσανε σε παράλληλη γραμμή οι πεντάδες με τους άντρες από 21 ως 25 χρονώ, και οι παράλληλες γραμμές με τις πεντάδες φτάνανε μέχρι τους ηλικιωμένους, τους εξηντάρηδες και πάνω. Για να κυκλοφορούν ελεύθερα τα εκτελεστικά όργανα του μπλόκου (οι Γερμανοί, οι συνεργάτες τους και οι προδότες), υπήρχαν διάκενα ανάμεσα στις σειρές με τις πεντάδες. Κι ακόμα, για να κυκλοφορούν οι μάρτυρες της εθνικής αντίστασης που είχανε συλληφθεί από τα όργανα του κατακτητή.
 
Είχα καθίσει ανακούρκουδα πάνω στο ζεστό αυγουστιάτικο χώμα της πλατείας, όπως κάθονταν άλλωστε και όσοι άντρες είχανε οδηγηθεί ως τότε εκεί και παρακολουθούσα γύρω την όλη κίνηση με σφιγμένα χείλη, ενώ οι πεντάδες όλο και πύκνωναν με την προσέλευση και άλλων ανδρών, που σκεφτικοί και σιωπηλοί προχωρούσανε να καταλάβουν τη θέση τους. Κάθε τόσο ακούγονταν γύρω πυροβολισμοί, κρότοι από αυτόματα όπλα, φωνές άγριες, σκληρές βρισιές.
 
Σε τέσσερα επίκαιρα σημεία της πλατείας, οι Γερμανοί είχανε στήσει πολυβόλα με στόχο τον ανυπεράσπιστο κόσμο της πλατείας, έτοιμοι να «χτυπήσουν» με την παραμικρή αιτία. Και είναι αλήθεια ότι κάποια ώρα «χτύπησαν» άγρια, σ’ ένα σημείο της πλατείας. Στο μεταξύ, ο ήλιος έπεφτε από ψηλά όλο και πιο καυτερός, πύρωνε τα μούτρα και τ’ αυτιά, μάζευε τον ιδρώτα στα κορμιά. Και παρόλο που κουράζονταν τα πόδια, επειδή παραμέναμε στη θέση μας γονατιστοί ή ανακούρκουδα, δεν είχαμε την ευχέρεια να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για να σηκωθούμε όρθιοι, γιατί τα πυρά του εχθρού ήταν έτοιμα να μας χτυπήσουν.
Καμιά φορά που μερικοί «άτακτοι» από τις πεντάδες σηκώνανε λίγο το κορμί για να ξεμουδιάσουν, οι πιο τολμηροί μόλις τους προσέχανε, φωνάζανε ανήσυχα:
-         Καθίστε κάτω!... Καθίστε ήσυχα να δούμε τι θα γίνουμε… Δε βλέπετε τον κίνδυνο που μας παραμονεύει απ’ ολούθε;…
 
Από τις οκτώ κι έπειτα η δραστηριότητα των Γερμανών, μαζί με τους εθνοπροδότες συνεργάτες τους για την εφαρμογή του εγκληματικού έργου τους, εκδηλώθηκε έντονη. Ανάμεσα στα διάκενα αρχίσανε να εμφανίζονται σκληροί και προκλητικοί, πότε σε μικρές ομάδες, πότε μεμονωμένοι, τα όργανα του κατακτητή μαζί με τους συνεργάτες τους και κάποιους προδότες που περνοδιαβαίνανε ρίχνοντας πάνω μας το γεμάτο μοχθηρία βλέμμα τους.
 
Κάθε τόσο, μερικοί σταματούσανε απότομα κοντά στις πεντάδες και με κλοτσιές ή σκαμπιλιές σηκώνανε έναν, δυο, τρεις, όσους άντρες θέλανε, είτε γιατί τους είχανε αναγνωρίσει από τη δράση τους σε αντιστασιακή οργάνωση, είτε για να εκδικηθούν παλιά προσωπική τους υπόθεση, κι ακόμα, είτε για τη φάτσα τους… δεν τους άρεσε ή τους προκαλούσε. Οπότε, τους οδηγούσανε προσωρινά σ΄ ένα χώρο της πλατείας, έξω από το γωνιακό καφενείο που βρίσκεται δίπλα στο φούρνο του μακαρίτη Χ. Θεοδωρίδη (από την οδό Θείρων) με προέκταση το επιπλάδικο του Βίδου.
 
Για κείνους που έζησαν το δράμα του μπλόκου, ο εν λόγω χώρος είχε χαρακτηριστεί χώρος μελλοθανάτων, γιατί μετά τη συγκέντρωση εκεί αρκετού αριθμού πατριωτών, είτε προέρχονταν αυτοί από κείνους που είχανε συλληφθεί με υπόδειξη των προδοτών μέσα στην πλατεία της Οσίας Ξένης, είτε είχανε συλληφθεί σε διάφορα σημεία της Νίκαιας με την κατηγορία ότι αποτελούν επικίνδυνα στοιχεία, κάθε τόσο, σε μικρές ομάδες, ακολουθούσανε ένα Γερμανό που τους οδηγούσε στη μάντρα της οδού Κιλικίας για εκτέλεση.
 
Υπάρχει μαρτυρία Νικαιώτη ότι στον τρομερό εκείνο χώρο που είχε λίγη σκιά, κάποια στιγμή ήρθε βιαστικά ένας νέος άντρας ίσαμε είκοσι πέντε χρονώ και μη γνωρίζοντας σίγουρα, προχώρησε και κάθισε γονατιστός κοντά στους μελλοθάνατους, παρά τ’ ανήσυχα βλέμματα και τα σχετικά νοήματα πολλών αντρών από τις κοντινές πεντάδες ν’ απομακρυνθεί από την επικίνδυνη εκείνη θέση. Τελικά, δεν τους αντιλήφθηκε, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί μαζί με τους επιλεγέντες για εκτέλεση στη μάντρα…
 
Κάποια στιγμή έγινε ένας δυνατός θόρυβος κι ανάμεσα από ένα τσούρμο Γερμανούς, ταγματασφαλίτες και προδότες, πρόβαλε από τα κοντινά διάκενα τρικλίζοντας ένα λεβεντόκορμο παλικάρι, με το πουκάμισο που φορούσε σχισμένο και ματωμένο, με αίματα στο κούτελο και στα μπράτσα, με τα μαλλιά του άτακτα και σκονισμένα – σημάδια χαρακτηριστικά της απάνθρωπης δοκιμασίας που είχε υποστεί – αλλά και μ’ ένα βλέμμα σκληρό και γεμάτο περιφρόνηση για τα ανθρώπινα κατακάθια που τον συνοδεύανε. Ήταν, όπως ψιθυρίστηκε, ο Κώστας Περιβόλας, ένα από τα αγνά παλικάρια της Νίκαιας που είχε ενταχθεί στις γραμμές της εθνικής αντίστασης για το ξεσκλάβωμα της πατρίδας. Ώσπου σε λίγο, όταν όλος ο συρφετός των κτηνανθρώπων έφτασε κοντά μας, ακολουθώντας τα μετά κόπου σερνάμενα βήματα του Περιβόλα, ένας ταγματασφαλίτης, που κρατούσε στα χέρια του ένα κλαρί δέντρου με ρόζους και κάθε τόσο τον χτυπούσε παθιασμένα στα πλευρά, έσκυψε πάνω του και του είπε άγρια:
 
-         Μαρτύρα, μωρέ!... Τήρα έναν έναν όλους εδώ κατάματα και πες μας, δείξε μας, ποιος ή ποιοι ήταν στην οργάνωση μαζί σου;…
 
Και σε μας οργισμένα:
 
-         Σηκώστε ρε τα κεφάλια σας και τηράτε τον βαθιά στα μάτια…
 
Φυσικά εμείς, υποταγμένοι στην προσταγή του στυγνού ταγματασφαλίτη, είχαμε στρέψει λοξά το βλέμμα, στο σημείο απ’ όπου περνούσε ο Κώστας και τον κοιτάζαμε, όχι βέβαια με φόβο μην υποδείξει κανένα για συνεργάτη του στον πατριωτικό αγώνα, αλλά με βαθύ πόνο ψυχής για την τραγική κατάσταση που τον είχανε φέρει οι ελεεινοί οργανωτές του μπλόκου. Με το κεφάλι γερμένο δεξιά και πασχίζοντας ν’ αντέξει στους πόνους του, ο Κώστας Περιβόλας συνέχιζε το δρόμο του μέσα από τα διάκενα τρικλίζοντας.
 
-         Λέγε ρε καθίκι, λέγε ρε βρωμόσκυλο, με αυτές τις φριχτές και άλλες ακατανόμαστες λέξεις συνέχιζε να πιέζει τον ήρωα ο ίδιος ταγματασφαλίτης. Λέγε ποιους γνωρίζεις… Και κάθε τόσο του ‘δινε απανωτές χαστουκιές…
-         Σας είπα… Δεν πρόκειται ν’ απαντήσω σ’ αυτό που ρωτάτε… Μην επιμένετε…
 
Ήταν τα μόνα λόγια που βγαίνανε σβησμένα από τα χείλη του ανάμεσα από τη βαριά του ανάσα. Τον παραλάβανε μετά εκεί δυο άλλοι ταγματασφαλίτες κι ένας Γερμανός – το ίδιο αιμοβόροι – και πέσανε πάνω του με μπουνιές και χαστούκια. Αλλά ο Περιβόλας δεν ήταν από τα παλικάρια που λυγίζουν εύκολα. Αντιστεκότανε, πάλευε σκληρά με τους βασανιστές του. Απογοητευτήκανε τότε τα θεριά και τον παραδώσανε στον αρχηγό του μπλόκου τον Ι. Μπλυτζανόπουλο.
 
-         Μίλα, μωρέ… Μίλα, γιατί θα σε σκοτώσω, φώναζε οργισμένα ο στιγματισμένος αξιωματικός. Και μαστίγωνε απανωτά το παλικάρι.
 
Όμως ο Περιβόλας πάλι δεν αποκρινότανε. Μονάχα έσκουζε σε κάθε μαστίγωμα και μετά βογγούσε χαμηλόφωνα. Τότε ο Μπλυτζανόπουλος τον έσπρωξε απότομα, τον έριξε στο έδαφος και άρχισε να τον κλωτσά. Το παλικάρι σπάραζε από τους φριχτούς πόνους του. ώσπου, τη σκληρή εκείνη στιγμή, νιώθοντας ίσως τη μικρή ζωή του να φτάνει στο τέρμα της, άξαφνα, άρπαξε το ένα χέρι του βασανιστή και άρχισε να το δαγκώνει με αγανάχτηση, με οργή, με πείσμα, στην προσπάθεια να τον πονέσει, να τον πληγώσει, να του αφήσει σημάδια, σαν να ήθελε έτσι να τον τιμωρήσει με τις ελάχιστες δυνάμεις που του είχανε απομείνει για την κτηνώδη συμπεριφορά του.
 
- Ωχ!... έβγαλε τότε ο Ι. Μπλυτζανόπουλος κραυγή πόνου, προσπαθώντας να τραβήξει το χέρι του από τα δόντια του Περιβόλα.
 
Ακούσανε τον αρχηγό τους οι ταγματασφαλίτες και οι χωροφύλακες και τρέξανε σε βοήθεια. Σαν τα κοράκια χιμήξανε πάνω στο παλικάρι, έτοιμοι να τον λιντσάρουν. Και δώστου τον χτυπούσανε, τον δέρνανε άδεια. Τότε ο Ι. Μπλυτζανόπουλος τράβηξε από την τσέπη του με το άλλο χέρι το πιστόλι του και το άδειασε στα μυαλά του Κώστα Περιβόλα».
 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Στρ. Ευστρατιάδη: «Με το μαστίγιο… από το μπλόκο της Νίκαιας μέχρι και το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου», εκδόσεις «Επικαιρότητα», Αθήνα 1990).

 

http://e-oikodomos.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4201.html

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

http://pitsirikos.net/2012/09/%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE/

 

Όλη η Ελλάδα Χρυσή Αυγή!

%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AF-246x440.j

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Pulse για την εφημερίδα «Το Ποντίκι», η Χρυσή Αυγή είναι πλέον το τρίτο κόμμα και βρίσκεται κοντά στο 10%. Είναι πολύ ευχάριστη η άνοδος της Χρυσής Αυγής, αν και υπολογίζω τη δύναμή της γύρω στο 40%.

Μακάρι να ανέβει κι άλλο η Χρυσή Αυγή, ώστε να μάθουμε επιτέλους πόσοι είναι οι φασίστες σε αυτή τη χώρα.

Μπορεί στην Ελλάδα να γεννήθηκε η Δημοκρατία αλλά γεννήθηκε και η Τυραννία, αν και αυτό αποφεύγουμε να το επισημαίνουμε γιατί δεν μας συμφέρει.

Είναι γνωστό πως στην Κατοχή εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές. Ήταν γεμάτη η χώρα από καταδότες, δωσίλογους και κάθε λογής ρουφιάνους.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, όλοι αυτοί απουσιάζουν από τα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας που είναι γεμάτα από ήρωες που πολεμάνε σαν Έλληνες και Έλληνες που πολεμάνε σαν ήρωες.

Επίσης, μετά την Κατοχή, όλα αυτά τα φασισταριά –αντί να εκτελεστούν επί τόπου- πήραν θέσεις και αξιώματα, ενώ όσοι έκαναν αντίσταση στους κατακτητές κυνηγήθηκαν λυσσαλέα.

Κατά τη διάρκεια της χούντας, αντίσταση έκαναν ελάχιστοι Έλληνες. Ήταν επειδή η Ελλάδα, ουσιαστικά, είναι γεμάτη φασίστες. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών και όλοι βολεμένοι.

Τις τελευταίες δεκαετίες, μετά τη χούντα, όλοι οι φασίστες βρήκαν καταφύγιο στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, και έκαναν τους δημοκράτες γιατί τους τάιζαν ασύστολα.

Τώρα που η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να ταΐζουν όλους αυτούς τους φασίστες, αυτοί απελευθερώθηκαν, αποενοχοποιήθηκαν και δηλώνουν με περηφάνια πως είναι φασίστες.

Καμία συμμετοχή στο έγκλημα της χρεοκοπίας της χώρας δεν είχαν αυτοί οι «προδομένοι» πασόκοι και νεοδημοκράτες που τώρα είναι χρυσαυγίτες. Προήλθαν από παρθενογένεση.

Τώρα λύνεται και η απορία όλων αυτών που απορούσαν για το ποιοι Έλληνες συνεργάζονταν με τους κατακτητές και κάρφωναν Έλληνες πατριώτες φορώντας κουκούλες.

Δείτε τους χρυσαυγίτες και θα καταλάβετε ποιοι ήταν αυτοί οι Έλληνες.

Μη σας ξεγελάει η πολλή «πατρίδα» στο λεξιλόγιο της Χρυσής Αυγής. Οι μεγαλύτερες καταστροφές για την Ελλάδα προήλθαν από ντεμέκ υπερπατριώτες.

Είναι πολύ θετική η άνοδος της Χρυσής Αυγής για τη χώρα μας, γιατί θα πρέπει επιτέλους να μην φοβόμαστε την αλήθεια και να σταματήσουμε να κρύβουμε τους φασίστες στα κόμματα εξουσίας.

Να μάθει όλος ο πλανήτης πως η Ελλάδα είναι τίγκα στους φασίστες και τους ρατσιστές.

Να μη φοβόμαστε την αλήθεια.

(Αυτός ο μεγάλος σταυρός στη φωτογραφία είναι στο Καμπί στη Ζάκυνθο. Τον έφτιαξε η χούντα. Πίσω από τον σταυρό υπάρχει ένας πολύ μεγάλος γκρεμός. Από εδώ πετούσαν οι κομμουνιστές τους φασίστες στη θάλασσα. Γιατί, σε αυτή τη χώρα, υπήρξαν και πολύ καλές μέρες.)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το ποδήλατο και το λεπίδι (η δολοφονία ενός μετανάστη στην Αθήνα)

γράφει ο Θωμάς Σίδερης

 

995_hennessy_p.jpg

 

Τουλάχιστον εδώ, 145 χιλιόμετρα από το Ισλαμαμπάντ, δε θα φοβάμαι.

 

Κι ομολογώ φοβήθηκα πολύ στη ζωή μου. Φοβήθηκα τους στρατιώτες, τους συνοριοφύλακες, τους αστυνομικούς, τους φασίστες. Δεν ξέρω ποιους φοβήθηκα περισσότερο. Μπορεί να μην ήταν πολλοί, μπορεί να ήταν μόνο ένας που άλλαζε στολές και πρόσωπα. Ο στρατιώτης στη Λαχόρη, έγινε συνοριοφύλακας στον Έβρο, αστυνομικός στην Ομόνοια, φασίστας στα Πετράλωνα 

Γύρισα στην πατρίδα με δανεικά ναύλα, ρούχα και παπούτσια. Τι είναι η πατρίδα; Πίστεψα ότι έχω δυο πατρίδες. Ο Ραφίκ με έλεγε αφελή και βλάκα. Αντί να σκύβω το κεφάλι και να παίρνω είκοσι ευρώ μεροκάματο, εγώ σκεφτόμουν αν ο άνθρωπος μπορεί να έχει δυο και τρεις και όσες θέλει πατρίδες. Ο άνθρωπος σκέφτεται, τα κτήνη όχι. Τα κτήνη δολοφονούν.

Το ποδήλατό μου πού να είναι τώρα; Θυμάμαι την πρώτη φορά που έκανα πετάλι στην Πέτρου Ράλλη. Από τον Κηφισό, έστριψα αριστερά και βγήκα στη μεγάλη λεωφόρο. Ήταν ακόμα νύχτα. Άγρια και βαθιά νύχτα στη λεωφόρο και στην Ελλάδα όλη. Πήγαινα από κάτω από τις γραμμές του τρόλεϊ. Πέρασα το Μεταγωγών –εκεί ο Γκουλάμ έμεινε δεκαπέντε μέρες- και σταμάτησα στο φανάρι της διασταύρωσης με την Αγία Άννης. Η μυρωδιά από τα μπισκότα! Ήμουνα νηστικός δυο μέρες, στα παιδιά στο σπίτι είπα ότι είχα φάει, δεν ήθελα να ξέρουν ότι όλα τα μεροκάματα της περασμένης εβδομάδας τα έχω βάλει στην άκρη. Η Μπενταρί… η Mαλάλα… η Σίντρα… Οι αδελφές μου…

Τις προάλλες το αφεντικό μού είπε να πάω νωρίτερα. Έπρεπε να ξεφορτώσω ένα μεγάλο φορτηγό με πορτοκάλια και να φορτώσω τα καφάσια σε άλλα μικρότερα φορτηγά. Μη με ρωτήσεις πόσα ήταν τα καφάσια. Δεν ξέρω… Δεν ξέρω να μετράω. Κι ούτε θα μάθω ποτέ. Κάποια στιγμή τα πόδια μου λύγισαν. Είπα να ξαποστάσω, πήρα ένα πορτοκάλι και το ‘κοψα στα δυο. Το πορτοκάλι έσταζε αίμα. Το αφεντικό κανόνιζε την τιμή που θα πουλούσε και κάπου στο βάθος ακούστηκε το τρένο που περνούσε από το σταθμό στου Ρουφ. Αίμα… τιμή… Μέχρι τότε, ήξερα τη φράση μέχρι εκεί. Και φοβόμουν, φοβόμουν πολύ. Το αφεντικό φώναζε να τελειώνω, τα πορτοκάλια λιγόστευαν, το ίδιο και οι μέρες μου.

Στο Περιστέρι της καινούριας πατρίδας μου είναι το σπίτι μου. Έχουμε και στο Πακιστάν περιστέρια και περιστερώνες. Κάποτε ένα φίδι προσπάθησε να πιάσει ένα περιστέρι και να το σκοτώσει. Αντί για γλώσσα, το φίδι είχε μια μεταλλική λεπίδα που άστραφτε κάτω από τον ήλιο. Αλλά τότε ήταν νύχτα –μόνο νύχτα τότε- κι έτσι ξεγελάστηκε προς στιγμή. Άκουσε όμως το σούρσιμο. Ήταν ένα μακρύ και ύπουλο σούρσιμο. Την ώρα που το φίδι προσπάθησε να του βγει μπροστά και να το αιφνιδιάσει, το περιστέρι πέταξε μακριά. Τα περιστέρια δεν έχουν πατρίδες. Τα περιστέρια πετούν πάνω από τα σύνορα, ερωτεύονται πάνω από τα σύνορα, χορεύουν πάνω από τα σύνορα. Κι ύστερα χάνονται στα βάθη του ουρανού.

Η μάνα μου νόμιζε πως κρυώνω. Ήρθε και με σκέπασε. Στην καινούρια πατρίδα δεν είχα ποιον να με φροντίσει. Τώρα έχω εκείνη. Μου ψιθύρισε στο αυτί πως πάνω στη σέλα του ποδηλάτου μου κάθεται πια ένα περιστέρι. Ύστερα με σκέπασε –για τελευταία φορά- και πάνω από το σεντόνι μού άφησε το κοράνι.

«Και είπε: “Αγάπησα –πράγματι- την αγάπη του αγαθού, με σκοπό την ανάμνηση (να δοξάζω τον Κύριό μου)” – μέχρις ότου (ο ήλιος) κρύφτηκε με το πέπλο (της νύχτας)», Κοράνι, Μέρος 23ο, παρ. 32

 

http://trenomag.wordpress.com/2013/04/06/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5/

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  Γιατί «ανεβαίνει» η Χ.Α. Προβολή ιδεών ή η επίκληση του φόβου για το μέλλον ;

 

  Συνάδελφοι, καλοί και έμπειροι, αλλά και αγωνιστές, προσπαθούν μέρες τώρα να αντικρούσουν τα ακατανόητα και τελείως ανεδαφικά και ανερμάτιστα κείμενα κάποιων ανεγκέφαλων με IQ πετεινού, που καλύπτονται πίσω από διάφορα ψευδώνυμα, όπως ΚΕΡΜΕΝ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, και δεν ξέρω ποια άλλα και για τους οποίους έχω σοβαρές αμφιβολίες, αν έχουν σχέση με το επάγγελμά μας. Οι άνθρωποι αυτοί, γιατί προφανώς θα είναι δίποδα όντα και όχι τετράποδα , που κατόρθωσαν να βαδίσουν με τα δύο κάτω άκρα τους μόλις κατάλαβαν τι σημαίνει να γράφεις ορνιθοσκαλίσματα, ανακατεύοντας θρησκευτικούς ύμνους, ευαγγελικές ρήσεις και μαντείες των «Αγίων ημών Πατέρων και Γερόντων Ασκητών», προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Χ.Α. είναι η ελπίδα και το μέλλον του Εθνους και η νέα αυγή της «Αρείας Φυλής».

  Και έτσι απολαμβάνουμε ένα μπαράζ δημοσιεύσεων, που την μια μέρα μπορεί να κάνει τον κ. Μπαμπινιώτη, να πετάξει το λεξικό του και τους ακαδημαϊκούς τίτλους του, και την άλλη να επιχαίρουν οι μετανάστες που τώρα μαθαίνουν τα ελληνικά, βλέποντας ότι γράφουν και εκφράζονται πιο σωστά από τους διώκτες τους, «καθαρόαιμους» ελληνάρες!  Ακόμη αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι κήρυκες της καθαρότητας του ελληνικού γένους, με αναλύσεις  που θα ζήλευε , αν ζούσε σήμερα, ο Παπαρρηγόπουλος, με την περίφημη και ιστορική πια απόδειξη του ψεύδους του Φαλμεράγιερ.

 Και εδώ είναι το παράδοξο : Ο ίδιος κειμενογράφος, την μια να ανεβάζει ακαδημαΪκά κείμενα και ιστορικές αναλύσεις και την επόμενη μέρα να γράφει ασυναρτησίες και ανορθογραφίες, που ούτε η γιαγιά μου, που έγραφε με την «φωνητική» γραφή, θα τα κατάφερνε να τους φθάσει. Τουλάχιστον εκείνη την καταλάβαινα απόλυτα τι ήθελε να πει. Συνεπώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο «καθοδηγητής» που κρύβεται πίσω από αυτά τα ανδρείκελα, κάποτε δεν τους προλαβαίνει για να «χτενίσει» τα γραπτά τους και εμφανίζονται αυτές οι «άρες-μάρες, κουκουνάρες»…

  Ετσι, για να έλθουμε στο αρχικό θέμα, η Χ.Α. , αυτό το νεοναζιστικό μόρφωμα, που είναι μετεξέλιξη όλων των υπολειμμάτων των ναζιστικών καθαρμάτων που καταδικάστηκαν αμετάκλητα και με απαγόρευση αναγραφής και μνείας των  ναζιστικών συμβόλων, από το Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, που κατόρθωσαν να εισέλθουν στην Ελληνική Βουλή σαν νόμιμο κόμμα και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Και είμαι κάθετα αντίθετος σε κάθε υπόδειξη απαγόρευσης της λειτουργίας του ή έξωσής του από το Κοινοβούλιο. Αντίθετα, η τηλεόραση, ιδιαίτερα η κρατική , θα έπρεπε να προβάλλει τις ύβρεις, τις χειρονομίες και τις ζωώδεις πράξεις αυτών των ανθρώπων που υπέκλεψαν την ψήφο των ταλαιπωρημένων από την φτώχεια και τρομοκρατία, συμπατριωτών μας πους ανέδειξαν τρίτο κόμμα. Οι άνθρωποι αυτοί (αναγκαστικά τους αποκαλώ έτσι, αφού μιλάνε και περπατάνε όρθιοι), μοιράζουν φαγητά στους Ελληνες μόνο , ενώ ταυτόχρονα διαλύουν τους νόμιμους πάγκους των αλλοδαπών, τους οποίους προτείνουν για σαπούνι και μάλιστα για πλύσιμο πιάτων  μόνο, γιατί είναι τοξικό. Κάποιοι από αυτούς συνοδεύουν τους ηλικιωμένους του Αγ. Παντελεήμονα, κουβαλώντας τα ψώνια τους στα σπίτια τους, όπου ανακαλύπτουν το κομπόδεμα που έχουν καταχωνιασμένο και το ίδιο βράδυ κάνουν ντου με κουκούλες και τους ληστεύουν , μιλώντας «σπαστά» ελληνικά, για να βγούν την άλλη μέρα με την ντουντούκα και να φωνάζουν για τους ληστές λαθρομετανάστες!

  Τα ναζιστικά σύμβολα που χρησιμοποιούν, ο χαιρετισμός, ο βηματισμός , τα ένστολα αποσπάσματα εφόδου, που δεν διαφέρουν από τον αγκυλωτό σταυρό, την έκταση του χεριού μπροστά στον «φύρερ» το βάδισμα της χήνας, τα SD  του Χίτλερ, αυτά δεν προκαλούν το ενδιαφέρον κάποιου εισαγγελέα; Πως λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε αυτό το μόρφωμα, πριν γίνει τσουνάμι που θα παρασύρει τα πάντα; Όχι βέβαια με ιστορικές αναλύσεις, που για αυτούς είναι άγνωστη περιοχή, ούτε με πέτρες και ρόπαλα, όπως αυτοί θέλουν και δημιουργούν επεισόδια σε ειρηνικές πορείες, για να προκαλέσουν επέμβαση των ΜΑΤ, που περιμένουν στη γωνία. Όχι, θα τους αντιμετωπίσουμε, θα τους πολεμήσουμε εκεί που πονάνε, στις πηγές τους. Στα σχολεία και ιδίως στα Λύκεια, εξηγώντας στα παιδιά μας ποιοί είναι αυτοί και από που αντλούν τα επιχειρήματά τους, τι σημαίνουν τα τατουάζ που χρησιμοποιούν και το μαλλί «μοϊκάνα». Στους αθλητικούς συλλόγους της γειτονιάς, που αθλούνται τα παιδιά μας και που είναι ευρύ πεδίο για την θεωρία τους περί υγειούς σώματος, (θυμηθείτε τις φωτογραφίες της χιτλερικής προπαγάνδας), στις κερκίδες των γηπέδων , που εμφυλοχωρούν μέσα στις ορδές των φανατικών , προκαλώντας τα επεισόδια και παρασύροντας τα παιδιά μας με τις κραυγές «ουγκ-ουγκ» , που είναι η φυσική εκφορά της ομιλίας τους, αλλά αυτοί νομίζουν ότι αποδοκιμάζουν τους έγχρωμους ποδοσφαιριστές, για να καταλήξουμε στον ναζιστικό χαιρετισμό ενός ταλαντούχου νέου παιδιού, που για μένα είναι το πρώτο σημάδι της μελλοντικής πορείας των, του εκφασισμού της νεολαίας μας…

  Δεν μίλησα τόσο καιρό και γνωρίζω πολύ καλά τις αντιδράσεις που θα ακολουθήσουν, αλλά είναι καιρός να τους δούμε όπως πραγματικά είναι : ένα συνονθύλευμα ανεγκέφαλων, ανερμάτιστων, και με ζωώδη ένστικτα , διπόδων που φόρεσαν τον μανδύα του κοινοβουλευτισμού. Και αυτήν την εικόνα πρέπει να δείξουμε στα παιδιά μας, για να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν. Εκεί, λοιπόν, στην πηγή τους, χτυπήστε τους με τα ίδια τους τα όπλα, την προπαγάνδα τους, αποδείχνοντας το ψεύδος και την συκοφαντία . 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΣΥΜΦΩΝΩ...

 

 

Eίδες λοιπόν τώρα ποιός είσαι; Αλλά δεν περίμενα και τίποτα περισσότερο ....

Έχω μια απορία και θα ήθελα Κερμεν η Κυριακό να μου την λύσετε εφόσον πιστεύετε ότι τόσο οι Ναζί όσο και οι Αριστεροί είναι το ίδιο ΦΑΣΙΤΕΣ
 
Η κουμπάρα μας από την Κλάματα,είναι αριστερή όπως και όλο της το Σόι .Αριστεροί το μισό της σόι είναι ιδεολογικά και το άλλο μισό φανατικά.
Φανατικά αριστερή είναι η Ίδια γιατί είδε τον πάτερα της τον θείο της τον ξάδερφο της να βασανίζετε για τις ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ .Δε ένα από τα απολαυστικά βασανιστήρια τους ήταν να είναι κλεισμένοι σε ένα τσουβάλι με γάτες.
Να ζει στην πείνα και στην φτώχεια λογο της Ιδεολογιας...... κλπ.
 
Το ερωτημα ειναι το εξης:
Οι Ναζιστοφασιστες τι ακριβώς ΒΙΩΜΑΤΑ έχουν για να είναι τόσο ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ??????
Τι ΒΙΩΜΑΤΑ έχει το ΔΙΣΤΟΜΟ που βγάζει τους ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ 1ο κόμμα και τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ ζητά αποζημιώσεις για το ολοκαύτωμα??????????
 
 
Ελενη
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έχω μια απορία και θα ήθελα Κερμεν η Κυριακό να μου την λύσετε εφόσον πιστεύετε ότι τόσο οι Ναζί όσο και οι Αριστεροί είναι το ίδιο ΦΑΣΙΤΕΣ
 
Η κουμπάρα μας από την Κλάματα,είναι αριστερή όπως και όλο της το Σόι .Αριστεροί το μισό της σόι είναι ιδεολογικά και το άλλο μισό φανατικά.
Φανατικά αριστερή είναι η Ίδια γιατί είδε τον πάτερα της τον θείο της τον ξάδερφο της να βασανίζετε για τις ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ .Δε ένα από τα απολαυστικά βασανιστήρια τους ήταν να είναι κλεισμένοι σε ένα τσουβάλι με γάτες.
Να ζει στην πείνα και στην φτώχεια λογο της Ιδεολογιας...... κλπ.
 
Το ερωτημα ειναι το εξης:
Οι Ναζιστοφασιστες τι ακριβώς ΒΙΩΜΑΤΑ έχουν για να είναι τόσο ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ??????
Τι ΒΙΩΜΑΤΑ έχει το ΔΙΣΤΟΜΟ που βγάζει τους ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ 1ο κόμμα και τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ ζητά αποζημιώσεις για το ολοκαύτωμα??????????
 
 
Ελενη

Ελένη αυτό με το τσουβάλι και τις γάτες το διάβασα πρώτη φορά σε ένα βιβλίο του Λουντέμη (ήμουν πιτσιρίκα)  και φυσικά έφριξα, ρώτησα λοιπόν τον πατέρα μου αν είχε υποστεί κι αυτός τέτοια μαρτύρια και αν ναι γιατί εγώ δεν το ήξερα;; και η απάντηση του μεγάλου αγωνιστή ήταν ότι δεν ήθελε να με στεναχωρήσει!!!!( πόσο μάλλον να με φανατίσει)

αυτός λοιπόν ο άνθρωπος από 18 χρονών φόραγε μασέλα γιατί με το υποκόπανο του όπλου τον χτύπαγαν και τον οδήγησαν στην φυλακή όπου καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ιδέες του και έζησε γιατί σύσσωμη η Πεδιάδα πήγε στο δικαστήριο να καταθέσει πως ο άνθρωπος που μοίραζε το αλεύρι από τους μύλους του πατέρα του κρυφά αλλά προ πάντων δωρεάν ( σε μια εποχή που ξεπούλαγαν οι άνθρωποι το κορμί τους και ότι άλλο αξίας είχαν για ένα κομμάτι ψωμί) για να σώσει τα παιδιά απ την πείνα ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΝΑΤΌΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ.

 

ΥΓ Μα τι λέμε τώρα;; και ποιους προσπαθούμε να πείσουμε;; 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ελένη αυτό με το τσουβάλι και τις γάτες το διάβασα πρώτη φορά σε ένα βιβλίο του Λουντέμη (ήμουν πιτσιρίκα)  και φυσικά έφριξα, ρώτησα λοιπόν τον πατέρα μου αν είχε υποστεί κι αυτός τέτοια μαρτύρια και αν ναι γιατί εγώ δεν το ήξερα;; και η απάντηση του μεγάλου αγωνιστή ήταν ότι δεν ήθελε να με στεναχωρήσει!!!!( πόσο μάλλον να με φανατίσει)

αυτός λοιπόν ο άνθρωπος από 18 χρονών φόραγε μασέλα γιατί με το υποκόπανο του όπλου τον χτύπαγαν και τον οδήγησαν στην φυλακή όπου καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ιδέες του και έζησε γιατί σύσσωμη η Πεδιάδα πήγε στο δικαστήριο να καταθέσει πως ο άνθρωπος που μοίραζε το αλεύρι από τους μύλους του πατέρα του κρυφά αλλά προ πάντων δωρεάν ( σε μια εποχή που ξεπούλαγαν οι άνθρωποι το κορμί τους και ότι άλλο αξίας είχαν για ένα κομμάτι ψωμί) για να σώσει τα παιδιά απ την πείνα ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΝΑΤΌΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ.

 

ΥΓ Μα τι λέμε τώρα;; και ποιους προσπαθούμε να πείσουμε;; 

 

 

2.JPG

Το καψόνι της δίψας, έργο του 1949

 

 

 

6.JPG

21.JPG

5ος λόχος, κάψιμο με πυρωμένη μασιά, σχέδιο του 1950.

 

veggos_makronisos.gif

 

Τάσος Κατράπας, Νίκος Κούνδουρος, Θανάσης Βέγγος.

Μακρόνησος 1949.

 

http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2011/06/blog-post_8466.html

 

 

Υ.Γ. Χθες Χίτες τώρα Χρυσαυγίτες. Εχθροί του ελληνισμού πάντα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το καψόνι της δίψας, έργο του 1949

 

 

 

 

 

5ος λόχος, κάψιμο με πυρωμένη μασιά, σχέδιο του 1950.

 

veggos_makronisos.gif

 

Τάσος Κατράπας, Νίκος Κούνδουρος, Θανάσης Βέγγος.

Μακρόνησος 1949.

 

http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2011/06/blog-post_8466.html

 

 

Υ.Γ. Χθες Χίτες τώρα Χρυσαυγίτες. Εχθροί του ελληνισμού πάντα...

Δημήτρη, η ζωή μου το έφερε να ζήσω και τα δύο. Ο πατέρας μου είναι σε άλλη φωτογραφία με τον Κούνδουρο και τον Ιμβριώτη. Το βιβλίο του Φαρσακίδη αναφέρει πολλά για όλους όσους ήταν μαζί του. Τους Χίτες του Γρίβα, (του μετέπειτα Διγενή της Κύπρου)  τους έζησα από κοντά στου Γκύζη, όταν η μάνα μου με έριξε κάτω και με κάλυψε, όταν οι φασίστες αυτοί , πρόγονοι των σημερινών φασιστοειδών, έριχναν αδιακρίτως σε άντρες και γυναικόπαιδα, που έτρεχαν για να βρουν λίγο ψωμί να φάνε .Ευτυχώς δεν χτυπηθήκαμε εμείς, αλλά δίπλα μου, μια γυναίκα με κοίταζε με τα μάτια ανοιχτά, ώσπου να καταλάβω ότι ήταν ήδη φευγάτη...Και μετά αράδιαζαν τα πτώματα στην πλατεία Γκύζη και τα φωτογράφιζαν για να γίνουν το "ψωμοτύρι" της "ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ" σε κάθε εκλογές με την λεζάντα : Οι σφαγές που έκαναν οι κομμουνιστοσυμμορίτες !

  Αυτά λέω παραπάνω να διδάξουμε στα παιδιά μας, γιατί αυτή είναι πραγματική ιστορία και όχι τα ψέμματα και η μαύρη προπαγάνδα των κάθε λογής νεοναζιστών, που σήκωσαν κεφάλι...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2.JPG

Το καψόνι της δίψας, έργο του 1949

 

 

 

6.JPG

21.JPG

5ος λόχος, κάψιμο με πυρωμένη μασιά, σχέδιο του 1950.

 

veggos_makronisos.gif

 

Τάσος Κατράπας, Νίκος Κούνδουρος, Θανάσης Βέγγος.

Μακρόνησος 1949.

 

http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2011/06/blog-post_8466.html

 

 

Υ.Γ. Χθες Χίτες τώρα Χρυσαυγίτες. Εχθροί του ελληνισμού πάντα...

doctor καλησπέρα, θαυμάζω τις γνώσεις, την υπομονή και το πείσμα σου να απαντάς σε ανθρώπους που δεν συζητούν όμως είμαι σίγουρη ότι έχεις δώσει μια νέα οπτική για τον προβληματισμό κάποιων ανθρώπων που ο φανατισμός δεν έχει κλείσει δια παντός τους πνευματικούς ορίζοντες.

 

υγ. το παραπάνω ποστ μου θύμισε τον πόνο που βίωσα όταν έμαθα τι πέρασε ο πατέρας μου, παρ όλα αυτά ακόμα πιστεύω στους ανθρώπους και σε ένα καλύτερο κόσμο κι αυτό το χρωστάω σ αυτό τον άνθρωπο που αγαπούσε όλους τους ανθρώπους (μαύρους,άσπρους,κίτρινους μα προπάντων αδύναμους) και πάλεψε για να ζήσουν οι επόμενες γενιές σ ένα καλύτερο κόσμο!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

υγ. το παραπάνω ποστ μου θύμισε τον πόνο που βίωσα όταν έμαθα τι πέρασε ο πατέρας μου, παρ όλα αυτά ακόμα πιστεύω στους ανθρώπους και σε ένα καλύτερο κόσμο κι αυτό το χρωστάω σ αυτό τον άνθρωπο που αγαπούσε όλους τους ανθρώπους (μαύρους,άσπρους,κίτρινους μα προπάντων αδύναμους) και πάλεψε για να ζήσουν οι επόμενες γενιές σ ένα καλύτερο κόσμο!!

 

Αυτό ακριβώς είπε και ο αείμνηστος Μπελογιάννης στην απολογία του...

 

 

Τι να πούνε οι άλλοι για τα ινδάλματα του ακροδεξιού χώρου.. για τους βασανιστές, τους τραμπούκους, τους μαχαιροβγάλτες, τους ρουφιάνους, τους ασφαλίτες, τους κυπατζίδες, τους γερμανοτσολιάδες, τους χίτες, τους ταγματασφαλίτες, τους απριλιανούς συνταγματάρχες -πράκτορες της CIA, τους υπηρέτες των Αμερικανών και των Άγγλων; Γι'αυτό ψάχνουν σε νησιά των ποταμών της Σιβηρίας, στα βάθη της κινεζικής ενδοχώρας, στις ζούγκλες του Αμαζονίου για να πούνε κι αυτοί κάτι. Τους κατανοώ. Και τους λυπάμαι βαθύτατα...

 

Υ.Γ. Απορώ ακόμη, μιας και το ανέφερε ο Σαρακηνός, πως δεν έχουν βγάλει ακόμη με copy paste τα εγκλήματα του ΔΣΕ και των εαμοβουλγάρων... είναι τόσο ανιστόρητοι που δεν ξέρουν τι να ψάξουν. Τι περιμένεις από οπαδούς των μαχαιροβγαλτών και των νονών της νύχτας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλά είσαι όχι μόνο άρρωστος, αλλά και τελείως γελοίος. Για την Χ.Α. μίλησα, εσύ στον κόσμο σου, συνεχίζεις να αναφέρεσαι στο ΄40...

 

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΕ ...........BEBAIA ΟΣΟ ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΕ ΣΤΟ 40 ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΤΕ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΤΕ....

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙΑ ΠΟΥ ΣΦΑΖΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑΚΗ ΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΔΗΘΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ.....ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑNAΡΤΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.....

 

Α ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ....ΤΟ ΚΚΕ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΠΟΤΕ ΤΙΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ......

 

 

 

ΌΤΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΙΕΡΕΙΣ

Συντάχθηκε απο τον/την Mavrogenous Στις

14 Δεκεμβρίου 2012 - 19:48 .

kok1.jpg

Μια ωδή στην μνήμη, που γίνεται ολοένα και πιο κοντή. Συλλογή άρθρων και φωτογραφιών μιας εποχής που κάποιοι – επιλεκτικά – θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του Ελληνικού λαού, περιφέροντας ταυτόχρονα τον μπαμπούλα του «νεοναζισμού». Επικαλούμενοι μάλιστα, τις χριστιανικές τους ευαισθησίες...

Διατηρήθηκε το ύφος των συγγραφέων:

kok2.jpg

«...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίζουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου «να τα βροντήξουν». Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρονάς, τους έδιναν μερικές μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου...». – Στέφανος Λιόλιος. Απόσπασμα καταθέσεων ενός δημίου του ΕΛΛΑΣ και της «εθνικής αντίστασης».

kok3.png

Ιερεύς Χρήστος Ζησούλης. Εδολοφονήθη από τους συμμορίτας με κτυπήματα στην κεφαλή.

 

Ο ιερεύς και διδάσκαλος Νικόλαος Καράπας εξ Αλλάλης Ευβοίας. Την 1ην Ιουνίου 1944 οι κομμουνισταί τον εδολοφόνησαν κτυπώντας τον με ρόπαλο.

 

Ο ιερεύς της Στιμάγκας Νικόλας Μπερτσεκάς συνελήφθη από το ΚΚΕ την 25η Μαρτίου 1944. Αφού του ξερίζωσαν τα νύχια και του τσάκισαν τα κόκκαλα με καδρόνια, τον έπνιξαν στα λασπόνερα ενός λάκκου. Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του.

 

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ – ΣΚΡΕΚΑ ΑΠΟ τους ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

Όταν στη χώρα μας ξέσπασε η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, ως βασικοί στόχοι εξολόθρευσης των άθεων συμμοριτών, επιλέχθηκαν οι ιερείς. Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν από τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μη πιστεύοντας ότι κάποιος Έλληνας (όπως νόμιζαν) θα μπορούσε να τους βλάψει και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν. Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επί Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν. Όμως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.

Ο Γεώργιος Σκρέκας ήταν εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων, πολύτεκνος, πατέρας 6 παιδιών (το μεγαλύτερο ήταν 12 και το μικρότερο αβάπτιστο). Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερές πληροφορήθηκε ότι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης, έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28ης Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.

kok12.jpg

Μη αρκούμενοι όμως σε αυτά, αφού άδειασαν τους στάβλους από τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να πάνε τα ζώα στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο λησταντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του και άλλα χρήματα. Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον ιούδα Αθανάσιο Ίτσιο, κομμουνιστή από τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της «αυτοάμυνας» Μεγάρχης. Με δάκρυα τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγό της και να πάψουν να τον χτυπούν. Δυστυχώς, ο εν λόγω Ιούδας και οι άλλοι δεν θέλησαν να ακούσουν τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα.

Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο,, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει : «Ο Θεός γνωρίζει τι θα απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομά Του, ας γίνει το θέλημά Του».

Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από το Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ. Παρασκευή (11 Απριλίου 1947). Γυναίκες συμμορίτισσες, που η δυσοσμία τους φτάνει μέχρι το Νότιο Πόλο, του έλεγαν «γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει»; Οι δε δήμιοι πιο ωμά του έλεγαν «εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα».

Αυτό που έγινε 2 χιλιετηρίδες στο Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο. Μεγάλη Παρασκευή και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο. Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε σχήμα σταυρού. Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπό του με περόνια. Όταν ξεψύχησε, έριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημά τους.

Όταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα. Το μετέφερε στ Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία. Το φέρετρό του συνόδευσαν 60 ιερείς, ψάλλοντας «Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματί μου βαστάζω».

Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της «συμφιλίωσης» δεν ανακηρύχθηκε Άγιος από την Εκκλησία μέχρι σήμερα.

kok13.jpg

- Τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης :

Όταν ήμουν ιεροκήρυκας – σας ομιλώ με παραδείγματα που αντλώ από μια ιστορία πενήντα ετών, μισού αιώνος – έφθασα σε ένα χωριό των Γρεβενών. Βρίσκω τον ιερέα θλιμμένο, πονεμένο, κλαμένο.

– Τι έχεις; -

Το χωριό μου δεν πιστεύει πια στο Χριστό.

- Μην απογοητεύεσαι, λέω, έχε θάρρος κάτω από τη στάχτη υπάρχει η σπίθα κρυμμένη.

- Θέλεις να δεις, μου λέει, έλα. Με πάει στο νεκροταφείο. Εκεί τα παιδιά του Μάρξ και του Λένιν, που κυριαρχούσαν τότε, είχαν ξεριζώσει όλους τους σταυρούς από τους τάφους και στη θέση τους είχαν βάλει σφυροδρέπανα και γροθιές. Μισούσαν το σταυρό. Και μόνο σε μια περίπτωση τον «θυμήθηκαν». Ενώ η σταύρωσις ως τρόπος θανατικής καταδίκης έχει προ πολλού καταργηθεί επί των ημερών μας την ξαναχρησιμοποίησαν, σταύρωσαν άνθρωπο! Ήταν ένας ιερεύς του Υψίστου ευλαβής, πιστός και πολύτεκνος, ο π. Γεώργιος Σκρέκας εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων. Άθεοι και άπιστοι τον άρπαξαν από την αγία τράπεζα που ιερουργούσε, τον οδήγησαν σαν άκακο αρνίο έξω από το χωριό και εκεί τον σταύρωσαν πάνω σε ένα δέντρο και ήταν Μεγάλη Παρασκευή, του έτους 1947!

 

ΣΦΑΓΕΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Σπυρίδων Ξαρχάς

Τόπος Γεννήσεως : Παλαμάς Δομοκού

Έτος Γεννήσεως : 1913

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Δια να εκδικηθούν το σαμποτάζ που έγινε εις τον σταθμόν Ξυνάδος, οι Ναζί μαζί με άλλους Έλληνες συνέλαβον και τον Ιερέα Σπ. Ξαρχά. Και ενώ απελευθέρωσαν τους υπόλοιπους, εξετέλεσαν μόνο τον Ιερέα, εις ηλικίαν 31 ετών, την 28η Ιουλίου 1944.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Δημήτριος Κουτσούμπας

Τόπος Γεννήσεως : Χαλαμβρέζι

Έτος Γεννήσεως : 1893

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Ο Ιερεύς Δημήτριος τελούσε εις τον Ναόν το μνημόσυνο του σκοτωμένου από τους Γερμανούς γιου του, όταν μπήκαν οι ναζί και τον έπιασαν. Τον εφόνευσαν δι' αντίποινα, μαζί με άλλους Έλληνες, την 10η Απριλίου 1944.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Γεώργιος Καλώτσος

Τόπος Γεννήσεως : Καστανιά Φθιώτιδος

Έτος Γεννήσεως : 893

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Συνελήφθη την 11-4-47 υπό των συμμοριτών του καπετάν Γιώτη και μετεφέρθη εις θέσιν «Πλατανάκια». Υπεβλήθει εις φοβερά και πολυήμερα βασανιστήρια. Του έκοψαν το ένα μετά το άλλο και τα δύο μάγουλα. Ύστερα του τρύπησαν με λόγχη το λαιμό. Από τους φρικτούς πόνους κυλιόταν κατά γης αποσπώντας όλα τα χαμόκλαδα. Τελικά, μια σφαίρα έδωσε τέλος στο μαρτύριό του.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Αλέξανδρος Λόγιος

Τόπος Γεννήσεως : Δάφνη Υπάτης

Έτος Γεννήσεως : 1892

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Οι Βουλγαροκομμουνισταί του καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα Αλέξανδρο , τον Ιούνιο του 1947, μαζί με τον Ιερέα Κ. Μπούστρα, εφημέριο των χωριών Ανατολή, Άνω Χωμίριανη και Κολοκυθιά. Μετέφεραν και τους δύο στο χωριό Μουσουνίτσα, όπου μετά από φοβερά και ανήκουστα βασανιστήρια, κατέσφαξαν και τους δύο μαζί. Τα πτώματά τους κατακερματισμένα ευρέθησαν σε μια χαράδρα.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Βασίλειος Δανέλης

Τόπος Γεννήσεως : Μαρτίνο Λοκρίδος

Έτος Γεννήσεως : 1898

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Εφημέριος εις το χωριό Λούτσιο Λοκρίδος συνελήφθη μαζί με άλλους συγχωριανούς του υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών του καπετάν Γιώτη και μετά από φρικτά και ανήκουστα βασανιστήρια, κατεσφάγη την 13- 1-1948

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Μιχαήλ Ενωτιάδης

Τόπος Γεννήσεως : Καισαρεία Μ. Ασίας

Έτος Γεννήσεως : 1886

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Υπηρετούσε εις τον Πύργον Λαρίμνης όταν στις 12- 1 – 1948 επετέθησαν οι κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη. Ο Ιερεύς ήταν βαρειά άρρωστος και δεν μπόρεσε να μετακινηθεί. Συνελήφθη επί της κλίνης του και ωδηγήθη έξω από το χωριό όπου εξετελέσθη δια πολυβόλου.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Σπυρίδων Καραϊνδρος

Τόπος Γεννήσεως : Δρυμαία Λοκρίδος

Έτος Γεννήσεως : 1877

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Συνελήφθη υπό των συμμοριτών του Ε.Α.Μ – Ε.Λ.Α.Σ την 19.1.44 λόγω της εθνικής του δράσεως. Ο ιερεύς ήτο γέρων 67 χρόνων και είχε 13 παιδιά. Τον έσυραν μέσα στα χιόνια του Καλλιδρόμου και καθοδόν τον βασάνιζαν απάνθρωπο. Έχωναν στα νύχτια του μυτερά καλάμια. Του έκοψαν τα δάκτυλα των ποδιών του. Τελικά τον κατέσφαξαν.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Χρίστος Γ. Κακαβάς

Τόπος Γεννήσεως : Δομιανοί Ευρυατανίας

Έτος Γεννήσεως : 1876

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Οι κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα στις 27-9-47 εντός της οικίας του. Σιδηροδέσμιο τον οδηγούν στο χωριό Βράχα. Εβδομήντα τριών χρονών γέροντα τον δέρνουν συνεχώς ενώ το αίμα τρέχει από τις πληγές του. Με ένα μαστίγιο και ένα σιδερένιο ραβδί του ανοίγουν το κεφάλι. Την 1η Οκτωβρίου τον μεταφέρουν σε μια απόκρημνη χαράδρα, στη θέση «Μοναστήρι Βράχας». Τον ανέβασαν επάνω σε ένα σταυρό και του κάρφωσαν, χέρια και πόδια. Τον κτυπούν και τον λογχίζουν. Και έτσι όπως είναι, τον γκρέμισαν στη χαράδρα.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Αθανάσιος Πιάς

Τόπος Γεννήσεως : Ελατόβρυση Ναυπακτίας

Έτος Γεννήσεως : ;

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Στις 11 Μαΐου 1947 οι κομμουνιστοσυμμορίτες του Καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα και πολλούς κατοίκους του χωριού. Οδηγήθηκαν όλοι στο δάσος τον Κρυονεριών στη θέση «Λάλκα». Εκεί άρχισε το μαρτύριο. Έδεσαν τον ιερέα σε ένα έλατο. Ο δήμιος του Γιώτη άρχισε να λογχίζη τον ιερέα. Πρώτα στην αριστερή ωμοπλάτη. Ύστερα στη δεξιά. Μετά στην κοιλιά. Ο τελευταίος λογχισμός ήταν στο κεφάλι. Το μαρτύριο της πρεσβυτέρας αρχίζει από τη στιγμή αυτή. Μετά από πολυήμερες έρευνες, βρήκε το νεκρό του παπά. Κάτω από κλαδιά και πέτρες, όπου οι δήμιοι του τον είχαν πετάξει με ένα σχοινί στο λαιμό.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Αργύριος Βούρβας

Τόπος Γεννήσεως : Βίνιανη Καρπενησίου

Έτος Γεννήσεως : 1905

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Χειροτονήθηκε ιερεύς το 1942 και έγινε εφημέριος του χωριού του. Το 1948, αυτός και πολλοί κάτοικοι του χωριού του, φοβούμενοι τους συμμορίτες κατέφυγαν στο Καρπενήσι. Τον Ιανουάριο του 1948, οι δολοφόνοι του καπετάν Γιώτη κατέλαβαν το Καρπενήσι και άρχισαν γενική σφαγή μεγάλων, μικρών, νηπίων, ανδρών και γυναικών. Ο ιερεύς Βούρβας αφού υπέστη φρικτά βασανιστήρια κατεσφάγη και μαζί με άλλους πενήντα, ερρίφθη σε ένα κοινό λάκκο.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Δημήτριος Κ. Βαστάκης

Τόπος Γεννήσεως : Δομιανούς Ευρυτανίας

Έτος Γεννήσεως : 1900

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Στις 18.12.42 συνελήφθη από τους Ιταλούς και υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια που μόνον οι δολοφόνοι του ΚΚΕ υποβάλλουν τα θύματά τους. Τελείως παραμορφωμένο, με τα χέρια βγαλμένα από τις αρθρώσεις, στις 24.12.42 οι Ιταλοί τον έριξαν σε ένα καιόμενο σπίτι και τον έκαψαν ζωντανό.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Νικόδημος Ραφτογιάννης

Τόπος Γεννήσεως : Προυσσό Ευρυτανίας

Έτος Γεννήσεως : 1909

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Ιερομόναχος στη μονή Προυσσού. Στις 6.8.44 συνελήφθη υπό των Γερμανών στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας και μετεφέρθη στο Καρπενήσι. Τον κρέμασαν μπροστά στο Γυμνάσιο χωρίς πολλές διαδικασίες για τον εκφοβισμό των κατοίκων.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Κωνσταντίνος Σπανός

Τόπος Γεννήσεως : Νεράιδα Αγράφων

Έτος Γεννήσεως : 1893

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Συνελήφθη από τους κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη στο χωριό του, στις 18.4.47, Δευτέρα ημέρα του Πάσχα. Τον οδήγησαν μαζί με άλλους κατοίκους στο βουνό Βουλγάρα Κλειτσού. Υπεβλήθη σε φρικτά και ακατανόμαστα βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Στο τέλος οι δολοφόνοι του Κ.Κ.Ε του συνέτριψαν με ρόπαλο το κεφάλι.

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Ηλίας Αλέξιος

Τόπος Γεννήσεως : Κτημένια Ευρυτανίας

Έτος Γεννήσεως : 1907

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Εφονεύθη υπό των σφαγέων κομμουνιστοσυμμοριτών του καπετάν Γιώτη στις 9 Ιουνίου 1947 κατά την επίθεσι των προδοτών εναντίον του χωριού του και ενώ προσπαθούσε να προφυλάξη τις γυναίκες και τα παιδιά από τα πυρά των συμμοριτών του «Δημοκρατικού Στρατού».

Ονοματεπώνυμο: Ιερεύς Θεοφάνης Μπίκας

Τόπος Γεννήσεως : Δυτ. Φραγκίστα Ευρυτανίας

Έτος Γεννήσεως : 1907

Τόπος και τρόπος μαρτυρίου: Στις 25 Ιουλίου 1947 οι δολοφόνοι κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα την ώρα που έψαλλε τον εσπερινό στην εκκλησία. Τον μετέφεραν στη θέσι «Κληματσίδα» έξω από το χωριό. Χόρτασαν τη μανία τους βασανίζοντάς τον φοβερά και τέλος τον σκότωσαν φυτεύοντάς του μια σφαίρα στο κεφάλι.

 

πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έχω μια απορία και θα ήθελα Κερμεν η Κυριακό να μου την λύσετε εφόσον πιστεύετε ότι τόσο οι Ναζί όσο και οι Αριστεροί είναι το ίδιο ΦΑΣΙΤΕΣ
 
Η κουμπάρα μας από την Κλάματα,είναι αριστερή όπως και όλο της το Σόι .Αριστεροί το μισό της σόι είναι ιδεολογικά και το άλλο μισό φανατικά.
Φανατικά αριστερή είναι η Ίδια γιατί είδε τον πάτερα της τον θείο της τον ξάδερφο της να βασανίζετε για τις ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ .Δε ένα από τα απολαυστικά βασανιστήρια τους ήταν να είναι κλεισμένοι σε ένα τσουβάλι με γάτες.
Να ζει στην πείνα και στην φτώχεια λογο της Ιδεολογιας...... κλπ.
 
Το ερωτημα ειναι το εξης:
Οι Ναζιστοφασιστες τι ακριβώς ΒΙΩΜΑΤΑ έχουν για να είναι τόσο ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ??????
Τι ΒΙΩΜΑΤΑ έχει το ΔΙΣΤΟΜΟ που βγάζει τους ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ 1ο κόμμα και τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ ζητά αποζημιώσεις για το ολοκαύτωμα??????????
 
 
Ελενη

 

IΣΩΣ ΓΙΑΥΤΟ....

 

Καπετάν Λευτεριάς και κομμουνιστές χασάπηδες Αργολίδας

 

Αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του καθηγητή πανεπιστημίου Στέλιου Περράκη «Φαντάσματα του Εμφυλίου», στο οποίο μέσα από την αναζήτηση των δολοφόνων του θείου του, Μίλτη Μελισσηνού, περιγράφει γλαφυρά το κλίμα τρόμου από τη δράση των ερυθρών χμερ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ στην Αργολίδα αλλά και στα Δεκεμβριανά:

ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Ο Καπετάν Λευτεριάς (Γεώργιος Λέκκας), που θα τον συναντήσουμε κι αργότερα σε άλλα κεφάλαια, είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα στην αφήγησή μας. Ήταν από το Γκέρμπεσι, το αρβανιτοχώρι που βρίσκεται στους λόφους κοντά στο Άργος και που σήμερα λέγεται Μιδέα. Το 1944 ήταν 29 ετών, αλλά πολύ λίγα γνωρίζουμε γι αυτόν. Ένας παλιός του σύντροφος πίστευε πως είχε υπηρετήσει ως υπαξιωματικός, στο ναυτικό ή στο στρατό. Όλες οι μαρτυρίες συμφωνούν στο ότι ήταν γενναίος και αδίστακτος. Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις που γινόντουσαν στο Καρακάσι κάτω από τις διαταγές του ξεχωρίζουν για την αγριότητα και τον σαδισμό τους ακόμα και μέσα στα πλαίσια της κατοχικής Ελλάδας. ..

…Στην περίπτωση των προκρίτων των Σπετσών, τα τέσσερα θύματα βασανίστηκαν πρώτα για δυο ή τρεις μέρες στο Καρακάσι και μετά είτε τουφεκίστηκαν είτε σφάχτηκαν με μαχαίρι. Το εκτελεστικό απόσπασμα αποτελούσαν ο Λευτεριάς, δυο ή τρεις άνθρωποι από την ΟΠΛΑ στο Κρανίδι, και ο παλιός μας γνώριμος ο Σμυρλής (τυροκόμος από την Πρόνοια και νυν τοπικός ηγέτης της ΟΠΛΑ), που είχε έλθει από τις Σπέτσες για να λάβει μέρος στις εκτελέσεις.

kapetanlefterias.jpg

Ο σύντροφος καπετάν Λευτεριάς, στο Ναυτικό

Η ΤΙΜΩΡΙΑ

Οι απαγχονισμοί έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου 1944, την τελευταία μέρα που έμειναν οι Γερμανοί στις Σπέτσες, σε μια πρόχειρη αγχόνη που στήθηκε στη Ντάπια. Μαζί με τον Οικονόμου οι Γερμανοί κρέμασαν τον Λευτεριά και τέσσερα άλλα άτομα που συνελήφθησαν μαζί του και που μάλλον ήσαν μέλη της ΟΠΛΑ ή τουλάχιστον του ΚΚΕ. Κρέμασαν επίσης και τον Αθανάσιο Κοντοβράκη, το φαρμακοποιό των Σπετσών και αρχηγό του ΚΚΕ στο νησί, τον άνθρωπο που είχε πλησιάσει η Βενετία για να σώσει τον άντρα της και που σίγουρα είχε συμμετοχή στις αποφάσεις για τις απαγωγές και εκτελέσεις των προκρίτων.

Ο απαγχονισμός του Λευτεριά ήταν ιδιαίτερα δραματικός. Προηγήθηκε ένα άγριο μαστίγωμα μ’ ένα ιδιότυπο μαστίγιο φτιαγμένο από ουρά από σελάχι, μια τιμωρία που ταιριάζει σε μια ψαράδικη κοινωνία σαν τις Σπέτσες. Ένα τέτοιο μαστίγωμα είναι πολύ οδυνηρό γιατί το δέρμα του ζώου είναι γεμάτο από αγκάθια, και είχε προφανώς σκοπό να δώσει στον Λευτεριά μια γεύση από τα βασανιστήρια που ο ίδιος έκανε στα θύματά του.

Ένας αυτόπτης μάρτυρας που ήταν 14 ετών τότε είδε και έναν από τους συγγενείς της Ασπασίας Κόχειλα να κλωτσά τον Λευτεριά, ενώ περίμενε την εκτέλεση. Παρ’ όλα τα βάσανά του, όμως, ο Λευτεριάς παρέμεινε απτόητος μέχρι το τέλος, και μάλιστα έδωσε κι ο ίδιος μια κλωτσιά στον Γερμανό δήμιο όταν του τράβηξε την καρέκλα από κάτω του για να τον κρεμάσει. Έτσι πέθανε λοιπόν ο Γεώργιος Λέκκας ή Καπετάν Λευτεριάς, ένας ιδιαίτερα σκληρός άνθρωπος ακόμα και γι’ αυτούς τους ιδιαίτερα σκληρούς καιρούς.

Δεν ήταν αυτός το πρόσωπο που έφερε την κύρια ευθύνη για τα βασανιστήρια και τις άδικες εκτελέσεις που λάμβαναν χώρα στο Καρακάσι από αυτόν κι από τους άντρες του. Αυτό ήταν άλλωστε και το συμπέρασμα στη μεταπολεμική δίκη, όπου και η υπεράσπιση και η πολιτική αγωγή συμφώνησαν ότι αυτά που έκανε γινόντουσαν ύστερα από διαταγές από τους κομματικούς του ανωτέρους. Η ευθύνη που πρέπει ίσως να του καταλογιστεί είναι για τον σαδιστικό τρόπο που εκτελούσε ορισμένα από τα θύματά του, όπως τους δυο χωροφύλακες που πιάστηκαν στις Σπέτσες και που τους άφησε να πεθάνουν από αργό και οδυνηρό θάνατο, αφού πρώτα τους έσπασε τα κόκαλα.

ΣΦΑΓΕΣ

Στις 15 Αυγούστου του 1944, ο ΕΛΑΣ κατέλαβε το Γκέρμπεσι και εκτέλεσε είκοσι τρία άτομα, μια ομαδική ανθρωποθυσία για να γιορτάσει τη νίκη του. Τα περισσότερα θύματα ανήκαν σε πέντε οικογένειες και μερικά από αυτά ήσαν μικρά παιδιά (ΑΚΝ, Υπόθεση 5-20 Νοεμβρίου 1945, απολογία Γεωργίου Παπαψωμά).

Δυο μέρες αργότερα ήλθε η ώρα και για τις Λίμνες. Το χωριό κατελήφθη από ένα μεγάλο ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ, που συνοδευόταν και από ανώτερα πολιτικά στελέχη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ υπό την ηγεσία του ίδιου του υπαρχηγού του Ζέγγου, του Δημήτρη Ανδρεαδάκη ή Γκαβού. Μαζί τους ήταν κι ένα κλιμάκιο της ΟΠΛΑ από τη Νέα Κίο. Στις επόμενες τρεις ή τέσσερις μέρες εικοσιτέσσερα άτομα από τις Λίμνες θα χάσουν τη ζωή τους, με τα περισσότερα θύματα να ανήκουν, όπως και στο Γκέρμπεσι, σε τρεις ή τέσσερις οικογένειες. Ανάμεσα στα θύματα υπήρχαν γυναίκες και παιδιά.

Μερικά από τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ, που είχαμε ήδη συναντήσει στην υπόθεση του Μίλτη Μελισσηνού και στις εκτελέσεις στην περιοχή Δίδυμα-Κρανίδι-Σπέτσες, ήσαν παρόντα και στις εκτελέσεις που έγιναν στις Λίμνες. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Γεώργιος Κατριλιώτης ή Καπετάν Γιώργης, το στέλεχος της ΟΠΛΑ από τη Νέα Κίο που ήταν υπεύθυνος για την αποστολή του Μίλτη και των άλλων συλληφθέντων στον τελικό τους προορισμό, και ο Δημήτρης Δημάκης, ο άνθρωπος που είχε συλλάβει τον Μίλτη έξω από το Άργος. Μεταξύ τους ήταν επίσης και δυο μέλη της ομάδας του Λευτεριά, που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από τους Γερμανούς στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Μαΐου-Ιουνίου, ο Νικόλαος Σμυρλής, που όπως είδαμε είχε παίξει σημαντικό ρόλο στις εκτελέσεις των Σπετσιωτών, και κάποιος Κοσμάς Μώρος ή Καπετάν Κοσμάς, ένας σοφέρ από το Κρανίδι που ήταν κι αυτός τοπικός ηγέτης της ΟΠΛΑ και ανέλαβε τη διοίκηση του κλιμακίου της οργανώσεως στις Λίμνες. Από τους πολιτικούς ηγέτες του ΚΚΕ που έχουμε ήδη συναντήσει, παρών στις Λίμνες ήταν ο Τάκης Παπασωτηρίου, που μετέφερε την ανακοίνωση των εκτελέσεων των Σπετσιωτών προκρίτων στο νησί και που σύμφωνα με μια όχι αξιόπιστη μαρτυρία είχε δώσει τη διαταγή των εκτελέσεων του Μίλτη Μελισσηνού και των άλλων ομήρων στα Δίδυμα.

andreadakis.jpg

ο σύντροφος Γκαβός

Οι εκτελέσεις στις Λίμνες έγιναν ύστερα από προσεκτική προετοιμασία, και η όλη διαδικασία έμοιαζε πολύ με μακάβρια θεατρική παράσταση του είδους Grand Guignol, οργανωμένη και σκηνοθετημένη από τον Γκαβό με τη βοήθεια και άλλων μελών του ΚΚΕ. Η παράσταση άρχισε με μια συγκέντρωση μπροστά στην εκκλησία του χωριού, στην οποία ο Γκαβός και ο Παπασωτηρίου εκφώνησαν σύντομους αλλά βίαιους λόγους, στους οποίους παρομοίαζαν το χωριό με ένα χωράφι γεμάτο αγκάθια που έπρεπε να ξεριζωθούν για να μπορέσει να καλλιεργηθεί. Αυτή η συμβολική παρομοίωση, στην οποία φαίνονταν καθαρά οι δασκαλίστικες καταγωγές των δύο ομιλητών, αποδείχτηκε προοίμιο για το όργιο αίματος που ακολούθησε.

Η παράσταση άρχισε με ένα λιντσάρισμα στην πλατεία του χωριού που έμοιαζε πολύ με την εκτέλεση του καπετάν Ρήγα δυο εβδομάδες νωρίτερα στο Ναύπλιο. Το θύμα ήταν ένας βοσκός που είχε κατηγορηθεί ότι είχε προδώσει τους συγγενείς ορισμένων χωριανών που είχαν εκτελεσθεί από τους Γερμανούς. Οι πολιτικοί ηγέτες παρότρυναν τον κόσμο να τον τιμωρήσει όπως του άξιζε. Ένας όχλος από Λιμνιάτες άρχισαν τότε να ξυλοκοπούν τον βοσκό, που στο τέλος δέχθηκε τη χαριστική βολή από ένα στέλεχος του ΚΚΕ στο χωριό, που είπε στη δίκη του ενάμισι χρόνο αργότερα ότι το έκανε για να του συντομεύσει τα βάσανα.

Αυτή η μεμονωμένη εκτέλεση ήταν μόνο το ορεκτικό για την κεντρική σκηνή του δράματος, που έλαβε χώρα τις επόμενες μέρες. Προηγήθηκαν ομαδικές δίκες των υποτιθεμένων «προδοτών», που έγιναν μπροστά σε μια αναγκαστική συνεδρίαση όλων των κατοίκων του χωριού. Για να μην υπάρξουν παρατράγουδα, ένας από τους πολιτικούς υπεύθυνους είπε στους συγκεντρωμένους ότι όποιος τολμήσει να μιλήσει για να υπερασπισθεί τους κατηγορουμένους θα συμμερισθεί την τύχη τους. Κάτω από τέτοιες συνθήκες η ενοχή των κατηγορουμένων δεν χρειαζόταν άλλες αποδείξεις εκτός από τα λόγια της κομματικής ηγεσίας. Είκοσι τρία άτομα κηρύχτηκαν έτσι ένοχοι προδοσίας και κλείστηκαν σε μια αυτοσχέδια φυλακή για να περάσουν τη νύχτα.

Πρωί πρωί την άλλη μέρα ο Καπετάν Κοσμάς πήρε τους κατάδικους με ένα μεγάλο κλιμάκιο της ΟΠΛΑ και προχώρησε προς την ύπαιθρο έξω από το χωριό. Η αποστολή περιλάμβανε και δυο άτομα που ήσαν χασάπηδες στο επάγγελμα στην ιδιωτική τους ζωή, και που μπορούσαν εύκολα να μεταφέρουν την τέχνη τους από τα τετράποδα στα δίποδα ανθρώπινα ζώα. Αυτοί οι δυο, ένας χασάπης από το Άργος ονόματι Δημήτρης Κούρος και ο παλιός μας γνωστός ο Κώστας Χαύτας, θα έπαιζαν το ρόλο δημίων στις εκτελέσεις που θα γινόντουσαν με μαχαίρι, το σήμα κατατεθέν της ΟΠΛΑ.

Έτσι κι έγινε. Δεκαεννέα από τα θύματα οδηγήθηκαν έξω από το χωριό, όπου σφάχτηκαν με χασαπομάχαιρα από τους δυο εκτελεστές, και τα πτώματά τους θάφτηκαν πρόχειρα στα χωράφια, όπου οι συγγενείς τους έκαναν δυο μήνες για να τα βρουν. Τους υπολοίπους τέσσερις, έναν πατέρα με τους τρεις γιους του, τους οδήγησε ο Κοσμάς σε ένα γειτονικό χωριό, το Αγιονόρι, όπου πάλι οι πολιτικοί καθοδηγητές τους κατηγόρησαν ότι είχαν προδώσει εκτελεσθέντες συγγενείς των χωριανών στους Γερμανούς. Ακολούθησε το λιντσάρισμα από τον όχλο, τον οποίον πάλι παρότρυναν οι καθοδηγητές του ΚΚΕ…»

ΚΑΠΕΤΑΝ-ΓΡΑΒΙΑΣ

Το πιο σημαίνον από τα πολιτικά στελέχη του ΚΚΕ που δικαζόταν για τις εκτελέσεις που είχαν γίνει στις Λίμνες ήταν ο Ανδρέας Φρούσιος, ένας νέος τριάντα δύο ετών από τη Νεμέα, παλιός φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών που πιθανώς να γνώριζε τον Μίλτη Μελισσηνό. Ο Φρούσιος, που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Γραβιάς, ήταν γραμματέας της επιτροπής του ΕΑΜ Αργολίδας. Στη θέση του αυτή ήταν προϊστάμενος ανθρώπων που δεν ήσαν στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές, και υποτίθετο ότι δεν ανήκε στην οργανωτική δομή του ΚΚΕ. Στην πραγματικότητα, ήταν αφοσιωμένος στο κόμμα και είχε ως κύριο ρόλο την καθοδήγηση του ΕΑΜ σύμφωνα με την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. Έτσι, η θέση του θα πρέπει να ήταν αμέσως κάτω από τον Ζέγγο στην κομματική ιεραρχία της Αργολίδας.

Αυτά που είχε να πει ο σύντροφος Γραβιάς είναι ενδιαφέροντα γιατί απηχούν τις θέσεις του ΚΚΕ απέναντι στα γεγονότα του καλοκαιριού του 1944. Όπως δήλωσε, μερικά χωριά στην Αργολίδα -ανέφερε το Χέλι, τον Αχλαδόκαμπο και το Κουτσοπόδι- είχαν αποσκιρτήσει από το ΕΑΜ, είχαν συμμαχήσει με τα Τάγματα Ασφαλείας και είχαν πάρει όπλα από τους Γερμανούς για να πολεμήσουν το ΕΑΜ. Ο ίδιος ο Γραβιάς είχε προσπαθήσει να διαπραγματευτεί μαζί τους, αλλά χωρίς επιτυχία. Ένα μέρος από την κατάθεσή του αξίζει να παρατεθεί ακέραιο, όπως εμφανίζεται στα πρακτικά της δίκης:

«Μέχρις Ιουνίου δεν είχαμε κάμει εκτελέσεις εκτός των αποδεδειγμένων προδοτών. Τα πράγματα έφθασαν στο σημείο που έφθασαν και αναγκαστήκαμε να δράσουμε δυναμικά και να χτυπήσουμε κάθε χωριό που σήκωσε κεφάλι. ...Τους αντιδραστικούς δεν τους σκοτώναμε. Σκοτώναμε τους προδότες μόνο».89

Η πρώτη φράση της προηγούμενης παραγράφου είναι βέβαια ψέμα, όπως είδαμε στην υπόθεση των Σπετσών. Το ίδιο και η τελευταία, η οποία άλλωστε αναιρείται από την προηγούμενη φράση, στην οποίαν ο Γραβιάς λέει την αλήθεια: το ΕΑΜ χτυπούσε κάθε χωριό που αρνιόταν να δεχθεί την κυριαρχία του. Η έκφραση «σήκωσε κεφάλι» που χρησιμοποιεί ο Γραβιάς είναι βέβαια η ίδια που θα χρησιμοποιούσε ένας πασάς στην εποχή της Τουρκοκρατίας για να χαρακτηρίσει μια εξέγερση των ραγιάδων, και προδίνει ακούσια την ιδέα που είχε ο ομιλητής για την εξουσία του ΕΑΜ. Έτσι, λοιπόν, οι ΕΑΜικές επιθέσεις ενάντια στα χωριά δεν γινόντουσαν επειδή η διαγωγή τους ήταν προδοτική, υπό την έννοια ότι βοηθούσαν τους Γερμανούς. Απλούστατα το ΕΑΜ ήθελε να αποκαταστήσει την εξουσία του, και όποιος την αρνιόταν χαρακτηριζόταν «προδότης». Τα όπλα που είχαν πάρει από τους Γερμανούς και τα Τάγματα, τα χωριά που είχαν «σηκώσει κεφάλι», δεν είχαν άλλο σκοπό από το να εμποδίσουν την επανεγκατάσταση της ΕΑΜικής κυριαρχίας. Οι επιθέσεις και οι σφαγές που ακολούθησαν είχαν λοιπόν για μόνο σκοπό να εξασφαλίσουν ώστε το ΚΚΕ, μέσω του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ που εξουσίαζε, να παραμείνει η μόνη ένοπλη δύναμη στην Πελοπόννησο μετά την απελευθέρωση.

ΑΓΙΟΝΟΡΙ

spacer.gifagionori.jpg

Δείτε την φωτογραφία στο κανονονικό της μέγεθος και παρατηρήστε τη σφαγή ολόκληρων οικογενειών μαζί με τα παιδάκια τους.

Γενοκτονία, Φρίκη και Τρόμος, που κάποιοι την έκρυψαν απο τον Ελληνικό λαό μετατρέποντας τον σε κουμμουνισμένο όχλο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

O Γερμανόφιλος Λούκυ Λούκ που έχει κάνει σημαία του και banner του και αυτός όπως και τα αφεντικά στα οποία υπακούει σήμα του  στο forum, το σήμα του Γερμανικού αδελφικού του κόμματος κατηγορεί για ναζισμό τη Χρυσή αυγή. Ναζισμό δηλαδή Γερμανικό εθνικισμό, δηλαδή η Χ.Α. προασπίζεται τα συμφέροντα του Γερμανικού έθνους. Μάλιστα,μάλιστα αντιλαμβανόμαστε όλοι μας.   Και να το link του google παρακάτω μας δείχνει ποιος έχει δεσμούς με Γερμανία και ποιος σταλινοτσολιάς εξυπηρετεί συμφέροντα παγκοσμιοποίησης υιοθετώντας κοινά σύμβολα με τα διεθνή αφεντικά του.  Die Linke είναι το μαγαζάκι σου συνάδελφε ?

 

https://www.google.gr/search?hl=el&gs_rn=8&gs_ri=psy-ab&tok=XQ-6tQHa-fy4HJ17xzrLow&cp=5&gs_id=m&xhr=t&q=die+linke&safe=off&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.44770516,d.ZWU&biw=1137&bih=721&um=1&ie=UTF-8&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=D2FiUfMdwsPsBoO4gIAM

 

Άρε φουκαράδες, έχετε χάρη που έχω αναλωθεί στη βιοπάλη και σας έχω αφήσει να αλωνίζετε εδώ μέσα. Γατάκια....

Δεν θα σας είχε χωρέσει ο τόπος... 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

O Γερμανόφιλος Λούκυ Λούκ που έχει κάνει σημαία του και banner του και αυτός όπως και τα αφεντικά στα οποία υπακούει σήμα του  στο forum, το σήμα του Γερμανικού αδελφικού του κόμματος κατηγορεί για ναζισμό τη Χρυσή αυγή. Ναζισμό δηλαδή Γερμανικό εθνικισμό, δηλαδή η Χ.Α. προασπίζεται τα συμφέροντα του Γερμανικού έθνους. Μάλιστα,μάλιστα αντιλαμβανόμαστε όλοι μας.   Και να το link του google παρακάτω μας δείχνει ποιος έχει δεσμούς με Γερμανία και ποιος σταλινοτσολιάς εξυπηρετεί συμφέροντα παγκοσμιοποίησης υιοθετώντας κοινά σύμβολα με τα διεθνή αφεντικά του.  Die Linke είναι το μαγαζάκι σου συνάδελφε ?

 

https://www.google.gr/search?hl=el&gs_rn=8&gs_ri=psy-ab&tok=XQ-6tQHa-fy4HJ17xzrLow&cp=5&gs_id=m&xhr=t&q=die+linke&safe=off&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.44770516,d.ZWU&biw=1137&bih=721&um=1&ie=UTF-8&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=D2FiUfMdwsPsBoO4gIAM

 

Άρε φουκαράδες, έχετε χάρη που έχω αναλωθεί στη βιοπάλη και σας έχω αφήσει να αλωνίζετε εδώ μέσα. Γατάκια....

Δεν θα σας είχε χωρέσει ο τόπος... 

 AYTO ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ.... ;)

 

ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΕ ΚΑΙ ΕΣΥ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ,Ο ΑΛΛΟΣ ΚΕΡΜΕΝ, Ο Χ, Ο Ψ,  Ο ΝΕΦΕΛΗΜ ΜΗΠΩΣ???

ΩΡΑΙΟΣ ΛΕΜΕ ............

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

και έρχεται και ο άλλος ο γνωστός πληκτρολολάγνος και αποκαλεί ναζιστή τον αγωνιστή, τον άνθρωπο που τιμήθηκε με το μέγιστο αξίωμα από την Ελληνική και την Κυπριακή βουλή, τον Γεώργιο Γρίβα. Τον άνθρωπο που πολέμησε για την ανεξαρτησία της Κύπρου με την ΕΟΚΑ. Μάλιστα .... 

 

Είσαι ανίδεος και ψεύτης, αδιάβαστος και ανιστόρητος. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και έλεγα που είναι, που είναι...

 

Το Σάββατο γυρνώντας με το τραίνο από Ν.Ιωνία, σε ένα σταθμό μπήκε μία γυναίκα  με ένα μωρό στην αγκαλιά και 3 μικρά παιδιά. Όχι μόνο δεν σηκωνόταν κανένας να της δώσει τη θέση του, αλλά έκαναν πως δεν την έβλεπαν. Και ξέρετε γιατί; Δεν ήταν Ελληνίδα, ήταν Πακιστανή...

Τι χριστιανικά ιδεώδη...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Υ.Γ. Απορώ ακόμη, μιας και το ανέφερε ο Σαρακηνός, πως δεν έχουν βγάλει ακόμη με copy paste τα εγκλήματα του ΔΣΕ και των εαμοβουλγάρων... είναι τόσο ανιστόρητοι που δεν ξέρουν τι να ψάξουν. Τι περιμένεις από οπαδούς των μαχαιροβγαλτών και των νονών της νύχτας...

 

Επιβεβαιώθηκα μέσα σε λίγες ώρες.

Τα αίσχη του εμφυλίου (και από τις δύο πλευρές) που ήταν ένα όνειδος και μία εποχή ντροπής για την πατρίδα μας θα πρέπει να μας παραδειγματίσουν όλους, ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης. Τώρα αν κάποιοι θέλουν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι με αυτή την εποχή, λυπάμαι, αλλά δεν θα τους ακολουθήσω και αν προσέξατε, κανείς μέχρι τώρα δεν αναφέρθηκε σε αυτή την ντροπιαστική για την Ελλάδα περίοδο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...