Προς το περιεχόμενο

Γιατί δεν εξεγείρεται ο λαός; Ο νόμος Τοκβίλ


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ειρήνη

... Η εξαθλίωση όμως δεν μπορεί να επιβάλλεται ανώδυνα δια παντός. Έρχεται πάντα η στιγμή που όλο αυτό λειτουργώντας ως ωρολογιακή βόμβα εκρήγνυνται...

 

Ειρήνη καλησπέρα, σκεφτόμουνα το παραπάνω (μέσα από την σκέψη και την γραφή του Κ.Καστοριάδη). Σε μερικές κοινωνίες το αυτονόητο, η συνέχιση της ζωής όπως βρέθηκε και η διατήρηση του καθένα στη θέση του φαντάζει και είναι μέσα από το φαντασιακό των κοινωνιών αυτών κυρίαρχο.

 

- Για τους εβραίους ήταν η συμπόρευση με τις επιταγές του Ιεχωβά και όχι η αναζήτηση της ελευθερίας ή της ισότητας.

- Για έναν Χριστιανό, αν πράγματι είναι Χριστιανός, αυτό που έχει σημασία είναι η σωτηρία της ψυχής του στην αιωνιότητα και όχι η τύχη της κοινωνίας.

- Το αυτονόητο για έναν Ινδό, ακόμα και σήμερα, είναι η διατήρηση της θέσης του μέσα στις υπάρχουσες κοινωνικές κάστες. Οι παρίες αποτελούν την κατώτερη κάστα, τους οποίους ακόμα και αν αγγίξει μέλος ανώτερης κάστας μολύνεται (κανόνες ρυθμίζουν τις σχέσεις τους με τις άλλες κάστες). Ακόμα και σήμερα οι παρίες παραμένουν παρίες, κάτι που δεν γίνεται με την απειλή των όπλων, γίνεται κυρίως με την πεποίθηση των ίδιων ότι αυτή είναι η θέση τους στην κοινωνία. Οι δε ελλάχιστοι απ' αυτούς που θα ήθελαν να αλλάξουν τη μοίρα τους δεν φτιάχνουν επαναστατικό κόμμα, πόσο μάλλον να σκεφθούν να επαναστατήσουν, προσχωρούν απλά στο ισλάμ που δεν έχει παρίες.

 

Παρατηρούμε δηλαδή μια αδυναμία στις αιτιακές εξηγήσεις, δεν ξέρω... προβληματίζομαι αν η εξαθλίωση είναι ικανή ως συνθήκη (αναγκαία μπορεί και να είναι...) από μόνη της.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 76
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Ειρήνη καλησπέρα, σκεφτόμουνα το παραπάνω (μέσα από την σκέψη και την γραφή του Κ.Καστοριάδη). Σε μερικές κοινωνίες το αυτονόητο, η συνέχιση της ζωής όπως βρέθηκε και η διατήρηση του καθένα στη θέση του φαντάζει και είναι μέσα από το φαντασιακό των κοινωνιών αυτών κυρίαρχο.

 

- Για τους εβραίους ήταν η συμπόρευση με τις επιταγές του Ιεχωβά και όχι η αναζήτηση της ελευθερίας ή της ισότητας.

- Για έναν Χριστιανό, αν πράγματι είναι Χριστιανός, αυτό που έχει σημασία είναι η σωτηρία της ψυχής του στην αιωνιότητα και όχι η τύχη της κοινωνίας.

- Το αυτονόητο για έναν Ινδό, ακόμα και σήμερα, είναι η διατήρηση της θέσης του μέσα στις υπάρχουσες κοινωνικές κάστες. Οι παρίες αποτελούν την κατώτερη κάστα, τους οποίους ακόμα και αν αγγίξει μέλος ανώτερης κάστας μολύνεται (κανόνες ρυθμίζουν τις σχέσεις τους με τις άλλες κάστες). Ακόμα και σήμερα οι παρίες παραμένουν παρίες, κάτι που δεν γίνεται με την απειλή των όπλων, γίνεται κυρίως με την πεποίθηση των ίδιων ότι αυτή είναι η θέση τους στην κοινωνία. Οι δε ελλάχιστοι απ' αυτούς που θα ήθελαν να αλλάξουν τη μοίρα τους δεν φτιάχνουν επαναστατικό κόμμα, πόσο μάλλον να σκεφθούν να επαναστατήσουν, προσχωρούν απλά στο ισλάμ που δεν έχει παρίες.

 

Παρατηρούμε δηλαδή μια αδυναμία στις αιτιακές εξηγήσεις, δεν ξέρω... προβληματίζομαι αν η εξαθλίωση είναι ικανή ως συνθήκη (αναγκαία μπορεί και να είναι...) από μόνη της.

 

Θεόφιλε καλησπέρα.

 

Νομίζω ότι αυτό το καταπληκτικό ντοκυμαντέρ δίνει απαντήσεις:  

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

«Γιατί δεν εξεγείρεται ο λαός;»

Ισως επειδή αποδέχτηκε το ψέμα και τώρα πια, κανένας δεν εμπιστεύεται κανέναν.

 

Επαθε ό,τι κι εκείνο το βοσκόπουλο που φώναζε:

 

«Λύκος! Λύκος!»

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θεόφιλε καλησπέρα.

 

Νομίζω ότι αυτό το καταπληκτικό ντοκυμαντέρ δίνει απαντήσεις:  

 

To δόγμα του σοκ λοιπόν είναι η συστηματική λεηλασία της δημόσιας σφαίρας, μετά από μια καταστροφή, όταν οι άνθρωποι είναι τόσο απασχολημένοι με τις έκτακτες ανάγκες τους που δεν μπορούν να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους. Κάτι σαν μια κίνηση εξωλοθρευτικής τακτικής μετά τον Θεόσταλτο ή τεχνηέντως προκαλούμενο αντιπερισπασμό.

Καλά όλα αυτά και άγια ή μάλλον "συνωμοσιολογικά" αδρανοποιώντας κοινωνίες μπροστά στον μπαμπούλα της καταστολής (βλέπε δόγματος σοκ). Και χρησιμοποιώ αυτήν την λέξη για να τονίσω, αυτό που διαρκώς επικαλούμαστε ως "προοδευτικοί", το εμείς τι κάνουμε, ως κοινωνία, αποτρεπτικά. Διαφορετικά δεν θα διαφέρουμε σε τίποτα από όσους ισχυρίζονται, συνωμοσιολογικώ τω τρόπω, ότι μας ψεκάζουν για να μας έχουν σε καταστολή, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.

Ωστόσο, εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητο το ερώτημα του γιατί ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους για να τους εξαναγκάσει, κατά πως προτρέπει η Νaomi Klein να πράξουν.

Διαλεκτική προσέγγιση δεν διαπίστωσα. Βρε αδερφέ ένα εργαλείο Διαλεκτικό που να αμφισβητεί το θεσμισμένο. Μια εναλλακτική, πέρα από τις διαπιστωτικές τοποθετήσεις της Naomi, δεν είδα. Είναι διαλεκτική η προσέγγισή της, δεν ξέρω.. ας τοποθετηθούν και άλλοι συνάδελφοι, (όσοι έχουν το κουράγιο να το δουν ολόκληρο, η διάρκειά του ξεπερνάει την ώρα, μην το ξανακάνεις Δημήτρη, δεν θα το αντέξω, κυκλοφορούν πολλά σχετικά όπως για οικονομικούς δολοφόνους κλπ). Θέλω να πω πως αν είναι να εξηγήσουμε την ιστορία των κοινωνιών στη διαχρονική τους πορεία, οφείλουμε τουλάχιστον μέσα από μια ματιά διεισδυτική να πάμε στην αιτιακή σχέση των φαινομένων. Δεν ξέρω.. το να λέμε πως η θεωρία του σοκ μπορεί να δώσει ολοκληρωμένες απαντήσεις στα τεκταινόμενα μοιάζει να μην διαφέρει από συνωμοσιολογικού τύπου προσεγγίσεις. Με ευχολόγια του τύπου αντισταθείτε, βγείτε στους δρόμους και μην τους αφήνετε να πράξουν τις ανομίες τους, δεν λύνεται το πρόβλημα.

 

Αναφέρεται στις μεθόδους εφαρμογής της καταστολής όμως δεν απαντάει σε πολλά γιατί... και όλα αυτά μέσα στα ήδη υπάρχοντα πλαίσια του ήδη θεσμισμένου. Να το πω απλά, στη Ρώμη υπήρξαν επαναστάσεις δούλων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια στη Σικελία και μια στη Μικρά Ασία και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο δεν υπήρξε αμφισβήτηση του θεσμισμένου, αμέσως εξέλεξαν αρχηγό και αναπαρήγαγαν τον Ρωμαϊκό τρόπο διακυβέρνησης με υποτακτικούς σκλάβους. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που απλά μετά την επανάσταση το μόνο που ζητούσαν ήταν να πάνε πίσω στις πατρίδες τους, στα σπίτια τους. Η δόμη της λειτουργίας όμως του θεσμισμένου  δεν αμφισβητήθηκε.

 

Δεν θα μπορούσε συνεπώς να σταθεί ως πολιτικό-ιστορικό συμπέρασμα στα όσα αναφέρω στο προηγούμενο δημοσίευμά μου, ότι δηλαδή αιώνες τώρα στην Ινδία και σε άλλες κοινωνίες εφαρμόζεται το δόγμα του σοκ γι' αυτό και δεν επαναστατούν οι παρίες και γενικώς οι εξαθλιωμένοι.

Μετά το πώς της καταστολής, λοιπόν, της Naomi θα θέλαμε και το γιατί (δηλαδή τον τρόπο λειτουργίας των αιτιακών σχέσεων διαχρονικά και όχι στα τελευταία 50 χρόνια) και φυσικά την πρότασή της για τις νέες θεσμίσεις.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αναφέρεται στις μεθόδους εφαρμογής της καταστολής όμως δεν απαντάει σε πολλά γιατί... και όλα αυτά μέσα στα ήδη υπάρχοντα πλαίσια του ήδη θεσμισμένου. 

 

Δεν υπάρχουν σωτήρες, ούτε έτοιμες λύσεις, ούτε κάποια εξίσωση ή κάποιος γόρδιος δεσμός για να λυθεί Θεόφιλε. 

Θέτουμε δεδομένα, τροφή για σκέψη και προσπαθούμε να δούμε πίσω από τα καπνογόνα της εξουσίας....

 

537923_10200251789790304_245583991_n.jpg

 

 

Ναόμι Κλάιν: Κλασικό παράδειγμα του δόγματος σοκ η Ελλάδα

“Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις τα ίδια κόλπα και τις ίδιες τακτικές να χρησιμοποιούνται τόσο βίαια"

 

Η συστημική χρήση του σοκ και του φόβου από τις ελίτ της εξουσίας ώστε να υπονομεύσουν ευάλωτες κοινότητες είναι πολύ εμφανής στην Ελλάδα του μνημονίου σύμφωνα με την συγγραφέα Ναόμι Κλάιν. Η ενίσχυση του ρατσισμού και η πώληση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της χώρας, πολλά από τα οποία θα διαμορφώσουν το άμεσο μέλλον της Ελλάδας, είναι, όπως λέει,ι οι πιθανές συνέπειες της πολιτικής λιτότητας.

 

Η συγγραφέας του best seller “Το Δόγμα του Σοκ” , το οποίο αναφέρεται στο πως τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα ισχυρά κράτη χρησιμοποιούν τα σοκ όπως οι φυσικές καταστροφές, τα οικονομικά προβλήματα και οι πολιτικές αναταραχές ως ευκαιρία να αναδιαρθρώσουν την οικονομία ευάλωτων χωρών.

Σε αποκλειστική της συνέντευξη στο EnetEnglish και στη δημοσιογράφο Lynn Edmonds, εξηγεί πως πιστεύει ότι το βιβλίο της αντανακλά την Ελλάδα του σήμερα.

Για τη συγγραφέα, η Ελλάδα είναι κλασικό παράδειγμα των όσων παραθέτει στο βιβλίο της. “Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις τα ίδια κόλπα και τις ίδιες τακτικές να χρησιμοποιούνται τόσο βίαια. Και υπήρχε τεράστια αντίδραση στην Ελλάδα. Είναι ιδιαίτερα οδυνηρό να βλέπεις τη βίαιη καταστολή των κοινωνικών κινημάτων που αντιστέκονταν στη λιτότητα”, αναφέρει και τονίζει ότι “αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό. Οι άνθρωποι έχουν κουραστεί”.

Η ίδια στέκεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις διαδικασίες εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου στο Αιγαίο, εκτιμώντας ότι θα επηρεάσει επίσης την Κύπρο. “Αυτό είναι ένα άλλο επίπεδο χρήσης της λιτότητας και του χρέους να πιέσουν τις χώρες να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα δικαιώματά τους στην εξόρυξη κοιτασμάτων”.

“Αυτό όμως που βρίσκω τόσο ένοχο και τόσο βαθιά ανήθικο είναι ότι η άνοδος του φασισμού σε αυτό το πλαίσιο είναι εντελώς προβλέψιμη” λέει ακόμα και προσθέτει ότι αυτό υποτίθεται πως είναι το δίδαγμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. “Αν επιβάλεις τιμωρητικές και ταπεινωτικές κυρώσεις σε μια χώρα δημιουργείται το κατάλληλο υπέδαφος για το φασισμό”. Αυτό, συνεχίζει, είναι εκείνο για το οποίο ο Κέυνς προειδοποίησε όταν έγραφε το βιβλίο “Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης” σχετικά με τη Συνθήκη των Βερσαλιών. “Για μένα είναι απίστευτο το ότι συνεχίζουμε να επιτρέπουμε στην ιστορία να επαναλαμβάνεται κατ’ αυτό τον τρόπο”.

Αναφορικά με τη γνωστή δήλωση του Θ. Πάγκαλου “όλοι μαζί τα φάγαμε” και στο ερώτημα “πως ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε η κρίση επηρεάζει τον τρόπο επίλυσής της” απαντά ότι: “αν αποδέχεστε την παραδοχή ότι όλοι συνέβαλαν εξίσου στη δημιουργία αυτής της κρίσης τότε έχετε δημιουργήσει το πλαίσιο εντός του οποίου είναι αποδεκτή η συλλογική τιμωρία. Αυτό είναι το νόημα αυτής της πλασματικής ισοδυναμίας”.

Όπως υπογραμμίζει υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια πλασματική ισοδυναμία μεταξύ ενός ατόμου που χρωστά χρήματα σε κάρτες και δάνεια και των τραπεζών που κυνηγάνε μεγάλες και επικίνδυνες αποδόσεις για τις επενδύσεις τους. “Είναι μια εξοργιστική σύγκριση”.

Ολόκληρη η συνέντευξη στα αγγλικά στο EnetEnglish.gr

ttp://www.enet.gr/?i=news-room.el&id=360780

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Νομίζω ότι το παρακάτω κείμενο του Στάθη (χωρίς να ενστερνίζομαι μερικά σημεία του) δίνει μια εξήγηση της απάθειας του κόσμου, αλλά και μια μικρή ελπίδα ότι κάτι θα γίνει...

 

 

 

Εγώ, το τέρας.

 

Πρώτη καταχώρηση: 26/04/2013 - 08:00

Τελευταία δημοσίευση: 26/04/2013 18:09Ο Στάθης στον eniko

 

 

Ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του. Η τρέχουσα κρίση (από το 2006 - 2008) δεν τον απορρύθμισε, αντιθέτως τον σταθεροποίησε. Και στη συνέχεια τον αποθηρίωσε.

Σε προηγούμενες κρίσεις, όπως του 1929 και έως το 1973, ο καπιταλισμός αντιδρούσε με ρυθμίσεις (New deal στις ΗΠΑ), παραχωρήσεις (κοινωνικό κράτος -πάντα σε καπιταλιστικό πλαίσιο- στην Ευρώπη) ακόμα και συμβιβασμούς (Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, αντιναζιστική [εν τέλει] συμμαχία με την ΕΣΣΔ). Αντιμέτωπος με μια ζωντανή και κατά περιόδους ισχυρή Αριστερά στο εσωτερικό των αστικών κρατών, ο καπιταλισμός, αλλά και με αντίπαλο δέος την ΕΣΣΔ, ήταν υποχρεωμένος να ελίσσεται, να εφαρμόζει κεϋνσιανές συνταγές, να αυτοσυγκρατείται και να παραμένει λελογισμένα επιθετικός.Πάντα όμως πολεμικός.

Και κατά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις (όπως ο προπολεμικός αμερικανοϊαπωνικός ανταγωνισμός) και κατά τις επιλογές (φασιστικό και ναζιστικό πείραμα)Ο καπιταλισμός διαχειρίστηκε τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τον ψυχρό πόλεμο και κατίσχυσε.

Με την αντεπανάσταση του Ρηγκανοθατσερισμού να θριαμβεύει και την ΕΣΣΔ να καταρρέει, ο καπιταλισμός έμεινε μόνος, κυρίαρχος στ’ αλώνι να αλωνίζει - αυτό που ο Φουκοτέτοιος ονόμασε, πριν να το μετανιώσει, «τέλος της ιστορίας».

Επρόκειτο, στην πραγματικότητα, για το τέλος της εργασίας, κατά την έννοια της πολιτικής και του πολιτισμού που οι εργαζόμενοι άνθρωποι είχαν διεκδικήσει κι επιβάλει κατά τη διάρκεια του «Αιώνα των Ακρων», του φλογερού 20ού αιώνα.

Με την παγκοσμιοποίηση ως στρατηγική, τον νεοφιλελευθερισμό ως ιδεολογία και προπαγάνδα, ο καπιταλισμός μπορούσε τώρα να επιβάλει τη νέα τάξη (εκ νέου) παντού.Στο εξής οι κρίσεις του θα είχαν μία ειδοποιό διαφορά ως προς όλες τις προηγούμενες: δεν υπήρχε πλέον η ΕΣΣΔ. Συνεπώς οι κρίσεις αντί να απορρυθμίζουν το σύστημα, θα μπορούσαν να το ενδυναμώνουν. Προς μια κατεύθυνση ακόμα πιο απάνθρωπη, αποτρόπαιη.

Προς τούτο, η εξουδετέρωση ή η ενσωμάτωση της Αριστεράς που απέμεινε (ή και επέμενε) να σέρνεται στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη ήταν απαραίτητη (συχνά και αναπόδραστη). Με τη σοσιαλδημοκρατία να ρέπει (σχεδόν εγγενώς) προς αυτήν την κατεύθυνση και τα ριζοσπαστικά - ακτιβιστικά αριστερά σχήματα ή κινήματα να μη συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για το σύστημα, η διάλυση και η αυτοδιάλυση των κομμουνιστικών κομμάτων ήταν η τελευταία πράξη του δράματος.

Τώρα ο καπιταλισμός σε ήσσονα προβλήματα μπορούσε να δείχνει ένα πρόσωπο φιλελεύθερο ακόμα και «αριστερό», στα μείζονα όμως το νεοφιλελεύθερο τέρας δεν άφησε τίποτα όρθιο. Απ’ τη δεκαετία του ’90 κι ύστερα περίσσεψαν ο πόλεμος, η διαρπαγή των πόρων και η αποβλάκωση των κοινωνιών.

Με την κρίση του 2008 (και ως σήμερα) έγινε φανερό ότι ο καπιταλισμός δεν μπορούσε να μας τα παίρνει με την πίστωση (τόκους από δάνεια, κάρτες κ.τ.λ.) κι έτσι επέστρεψε στις πηγές: να μας τα παίρνει απ’ την υπεραξία που παράγουμε. Προς τούτο έπρεπε να φθηνύνει η αμοιβή της εργασίας, ώστε τα περιθώρια κέρδους απ’ την υπεραξία να φθάσουν στο μάξιμουμ. Κι έτσι η χρηματοπιστωτική κρίση έγινε εργαλείο για τη διαμόρφωση νέων εργασιακών σχέσεων: αυτών που ζούμε. Ταυτοχρόνως, όμως, ο καπιταλισμός διατήρησε προς «όφελος» της διεθνικής αστικής τάξης όλα εκείνα τα χρηματοπιστωτικά χαρακτηριστικά που τον οδήγησαν στην κρίση του. Εξακολουθεί να παράγει τοξικές δοσοληψίες του αέρα, φούσκες, ψευδή πλούτο, ενώ οι αστοί βρίσκονται πλέον σε ανειρήνευτο πόλεμο μεταξύ τους για τη νομή του πραγματικού πλούτου.

Με εξασθενημένη την ταξική πάλη ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, ο πόλεμος ανάμεσα στους ίδιους τους αστούς έχει αποθηριωθεί, με αποτέλεσμα ο πραγματικός πόλεμος μεταξύ των εθνών να έρχεται όλο και πιο κοντά.

Εχουμε πλέον να κάνουμε με ένα τέρας! Τα χαρακτηριστικά του τα βλέπουμε πια παντού, από το Βερολίνο έως την Αθήνα και από τη Μόσχα έως το Πεκίνο και την Ουάσιγκτον. Η ομογενοποίηση των πολιτικών δυνάμεων. Η απονεύρωση (και η απονέκρωση) της δημοκρατίας. Ο κρατικός αυταρχισμός με την αποθέωση της καταστολής (συχνά στα όρια του εκφασισμού, ώσπου να τα υπερβούν κι αυτά). Η επιβολή της α-νόητης γλώσσας (των ευφημισμών) και της ενιαίας σκέψης (διά της προπαγάνδας). Η καθήλωση της τέχνης σε ακίνδυνο κι επιχορηγούμενο πετ. Η εξαγορά και η ενσωμάτωση των διανοουμένων. Αυτά είναι τα γνωρίσματα και τα έργα του τέρατος. Που πρόκειται να γιγαντωθεί κι άλλο, διότι πλέον το τέρας πιστεύει ότι είναι θεός.

Για αυτό το τέρας η καλβινιστική ύβρις που ακούει στο όνομα Μέρκελ και το αριστεροδεξιό υβρίδιο που ακούει στο όνομα Ενρίκο Λέττα είναι μπιχλιμπίδια για να τα πασάρει στους ιθαγενείς και να τρώει τις χώρες τους. Και, συνεπώς, τους ίδιους.

 

Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, εμείς, τα θύματα του τέρατος, τι κάνουμε; Δύσκολον το ερώτημα. Κατ’ αρχήν (για να περιοριστούμε στα καθ’ ημάς ελληνικά) ας μην απορεί η Αριστερά με την αδράνεια του λαού, όσον δεν του προτείνει στόχους, στρατηγική και τακτική, που όχι μόνον να πείθουν τον λαό, αλλά προσέτι να τον ενθουσιάζουν (όπως έγινε σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής). Προς τούτο, ούτε η διστακτικότητα που φαίνεται να κυριαρχεί τον ΣΥΡΙΖΑ έστω προσωρινώς, ούτε πολύ περισσότερο ο αναχωρητισμός (ιδιότυπα αριστοκρατικός) του ΚΚΕ βοηθάνε τον λαό. Στον μεν ΣΥΡΙΖΑ οι γόνιμες ωσμώσεις φαίνεται να ’χουν ανακοπεί και πάντως να μένουν ακόμα εκκρεμείς, το δε ΚΚΕ με έναν αλαζονικό διδακτισμό πλένει τα χέρια του για όσους αμαρτωλούς εκ του λαού δεν λένε να δουν το φως το αληθινό.

Ολα αυτά, αν είναι έτσι, επιβαρύνουν τις προοπτικές του λαού να σπάσει, κατ’ αρχήν σε αυτήν εδώ τη χώρα, την αλυσίδα των δεδομένων που παράγει εναντίον του το τέρας.

Διότι το τέρας κάθε μέρα που περνάει δυναμώνει, η διαδικασία προς έναν φασιστικό πλέον καπιταλισμό, με έναν τεχνολογικό «μεσαίωνα» να τον καθιστά όλο και πιο άπληκτον, ανοίγεται μπροστά μας απρόσκοπτη. Το πιο ισχυρό όπλο των Δυνατών σ’ αυτό το προτσές είναι η απογοήτευση των μαζών.

Μπορεί ένα 10% ή και 20% του λαού να μην «παραδέχεται την ήττα». Κι όντως, όσο δεν παραδέχεσαι την ήττα, η ελπίδα δεν χάνεται, ο πόλεμος συνεχίζεται. Κάποτε-κάποτε όμως

αυτό το 10% ή και 20% που δεν παραδέχεται την ήττα, πρέπει να βρίσκει και τον τρόπο της νίκης.

(Προσωπικώς είμαι «ιστορικά αισιόδοξος». Μάλιστα πιστεύω ότι αυτή μου η αίσθηση δεν είναι απλώς «ευσεβής πόθος», αλλά απότοκος λογικής.

Ομως, το τι πιστεύει η ταπεινότης μου δεν έχει καμμία σημασία, σημασία έχει τι πιστεύει και τι μπορεί κάθε φορά να πιστεύει η πλειοψηφία του λαού.

Αν δηλαδή η πολιτική βούληση όσων παράγουν τον πλούτο θα μπορέσει κάποια στιγμή να υπερισχύσει της βούλησης εκείνων που τον τρώνε. Των παράσιτων)...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες


 

doctor, on 28 Apr 2013 - 10:21, said:

Δεν υπάρχουν σωτήρες, ούτε έτοιμες λύσεις, ούτε κάποια εξίσωση ή κάποιος γόρδιος δεσμός για να λυθεί Θεόφιλε. 

Θέτουμε δεδομένα, τροφή για σκέψη και προσπαθούμε να δούμε πίσω από τα καπνογόνα της εξουσίας....

 

Δημήτρη, κοινωνίες πολιτών που έχουν ανάγκη από σωτήρες, συνήθως, είναι προβληματικές στην λειτουργία τους και οδηγούνται, (συνήθως πάλι), στην καταστροφή από αυτούς τους σωτήρες. Όσο για τις έτοιμες λύσεις-κονσέρβα είμαι απ’ αυτούς (και το γνωρίζεις καλά, βλέπε σουηδικό μοντέλο) που πιστεύω ότι φέρνουν δυσανεξία.

 

Γόρδιους δεσμούς και εξισώσεις, σαν κοινωνία, έχουμε να λύσουμε πολλές, εδώ θα διαφωνήσω μαζί σου. Και ότι είναι να πράξει η κοινωνία των πολιτών, που δεν έχει ανάγκη από σωτήρες, θα το πράξει μόνης της, χωρίς άλλου είδους παρεμβάσεις, (ακόμη και εξωκοσμικές), αν είναι αυτό εφικτό.

 

Τροφή για σκέψη μου γράφεις. Προσπάθησα να πάω τη σκέψη μας λίγο παρακάτω, με αφορμή απόσπασμα από την δημοσίευση της Ειρήνης, δεν βρήκε την δέουσα ανταπόκριση. Ας πάμε όμως παρακάτω, σ’ αυτή την διαδικασία δια-λόγου που ξεκίνησες και μου προέτρεψες να συμμετάσχω.

 

Τί γεννάει τις εξεγέρσεις :

- Τις εξεγέρσεις τις γεννάει η πρόοδος (Τοκβίλ - Δημήτρης)

- Τις εξεγέρσεις τις γεννάει η εξαθλίωση (Ειρήνη)

- Τις εξεγέρσεις τις γεννάει ο ίδιος ο καπιταλισμός που είναι οι κρίσεις του (Στάθης)

- Τις εξεγέρσεις τις γεννάει μια πολλαπλότητα συνθηκών που ξεδιπλώνονται άλλοτε μεμονωμένα και άλλοτε όλες μαζί (Αριστοτέλης)

 

Γιατί δεν εξεγείρεται ο λαός :

δεν υπάρχει πρόοδος ;

δεν υπάρχει εξαθλίωση ;

ο καπιταλισμός δεν είναι σε κρίση ;

δεν υπάρχει εκείνη η πολλαπλότητα των συνθηκών που θα το επέτρεπε ;

δεν υπάρχει η δυνατότητα λόγω πολλαπλών χτυπημάτων, βλέπε θεωρία του σοκ ;

δεν υπάρχει η δυνατότητα λόγω απογοήτευσης κυρίως μέσω των ήδη υφιστάμενων εναλλακτικών προτάσεων ;

 

Και να εξεγερθεί προς ποιά κατεύθυνση.

 

και να πάει πού.. ;

 

Το εναλλακτικό πολιτικό πρόταγμα που θα ικανοποιούσε το κοινωνικό φαντασιακό.. ποιό είναι και προς τα που κατευθύνεται. Και δεν αναφέρομαι σε όρους του παρελθόντος εφαρμοσμένους και μη, ούτε και τοπικιστικούς, αλλά σ' ένα ευρύτερο επίπεδο. Αναφέρομαι στο καινούργιο που δεν έχει γεννηθεί ακόμα και πρέπει να γεννηθεί, και το κυριώτερο θα πρέπει να το θέλει η κοινωνία. Πιστεύω ότι χώρες προτεκτοράτα – χώρες επαρχίες, σαν τη δική μας, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα μόνες τους. Το ευρύτερο περιβάλλον είναι παγκοσμιοποιημένο. Κάτι ανάλογο με τις δυνατότητες της ομάδας παρέμβασης λογιστών, στο παρελθόν, εδώ στο φόρουμ σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία τα πάντα κατέρρεαν (και εξακολουθούν να καταρρέουν) γύρω μας.

 

Είναι διατεθειμένοι οι πολίτες των μεγάλων χωρών, των κέντρων αποφάσεων να αμφισβητήσουν το θεσμισμένο σύστημα λειτουργίας..;

 

Όσο για τις μικρές χώρες της επαρχίας θα πρέπει να δουν τις δυνατότητές τους, τις συμμαχίες τους, περπατώντας σε τεντωμένο σχοινί, προκειμένου να διατηρούν ισορροπίες. Τέλος, οι πολίτες των χωρών αυτών τί δυνατότητες έχουν να αλλάξουν πράγματα και μάλιστα όταν αυτοί που έχουν συνείδηση και συναίσθηση των διαδραματιζόμενων είναι λίγοι..

 

Σε αντίθεση με τον Στάθη είμαι απαισιόδοξος, λόγω και των διαρκών εξωτερικών παρεμβάσεων στη χώρα μας, αλλά και λόγω μιας εσωτερικής ελίτ που κοιτάζει το ίδιον συμφέρον ή εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, για να μην κατηγορηθώ ως ισοπεδωτικός. Εδώ υπάρχει πεδίον δράσης λαμπρόν, ώστε να αλλάξουν πράγματα, κυρίως σε επίπεδο παρέμβασης των πολιτών και με θεσμικό τρόπο. Δηλαδή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε, έστω σαν ένα πρώτο βήμα, τον θεσμισμένο τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος σε ποιό συμμετοχικο-δημοκρατικό.

 

Δεν είναι δυνατόν πρόσωπα, θεσμοί, πρακτικές και λειτουργίες που μας οδήγησαν σε τόσο βαθειά κρίση, οι ίδιοι να μας βγάλουν απ’ αυτήν (έχει χιλιοειπωθεί το ξέρω). Πιστεύω πως αν … λέω αν… γίνει αυτό το βήμα τότε πολλά θα αλλάξουν. Δυστυχώς, ενώ το αίτημα έχει ακουστεί, δεν παρατηρώ κινήσεις από κόμματα, δημοκρατικά πρωτίστως, και φορείς προς αυτή την κατεύθυνση. Εξακολουθούν να κλείνουν τ’ αυτιά τους στα αιτήματα των καιρών. Αρχηγικά κόμματα, κλίκες κομματικές, εξουσιαστικές λογικές στα ήδη θεσμισμένα πλαίσια και πρακτικές έξω από την κοινωνία. Και μετά διερωτόμαστε γιατί δεν συμμετέχει ο πολίτης. Γιατί απλά δεν τον θέλουν τον πολίτη στην εξουσία, ενοχλεί. Βέβαια η άρχουσα τάξη φρόντισε να αποπροσανατολίσει με συγκρουσιακές λογικές. Χάθηκε μια ευκαιρία στη δεδομένη χρονική στιγμή για τους πολίτες, να γίνει ένα πρώτο βήμα ουσιαστικού εκδημοκρατισμού. Και να μην ξεχνάμε πως όταν λειτουργεί σωστά η δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από σωτήρες.

 

Συνάδελφε Sarakine, οι διαπιστώσεις σου με βρίσκουν σύμφωνο, διεισδυτική η ματιά του Στάθη.

 

Την Καλησπέρα μου σε όλους.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 1 month later...

post-3739-0-48238900-1370109621_thumb.jp

 

post-3739-0-84831800-1370109807_thumb.jp

 

post-3739-0-40936300-1370110570_thumb.jp

 

Επέλεξα αυτές τις 3 φωτό από δεκάδες άλλες που κυκλοφορούν στο διαδύκτιο, γιατί έχουν αιχμαλωτίσει τη δύναμη της στιγμής. Δεν ξέρω αν αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην πλατεία Ταξίμ είναι η εξελίσσεται σε εξέγερση, αυτό που βλέπω όμως είναι ότι ο κόσμος αντιδρά μπροστά στην ισλαμο- ιμπεριαλιστική πολιτική του Ερντογάν. Οι νοικοκυρές στα σοκάκια της πόλης χτυπάνε κατσαρόλες με κουτάλια, οι τηλεοπτικές εκπομπές ματαιώθηκαν γιατί οι καλεσμένοι μετείχαν στις διαμαρτυρίες,..

Δεν είναι μόνο το τελευταίο πράσινο που θυσιάζει ο Ερντογάν ώστε να χτιστεί  ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, είναι οι συνεχόμενες απαγορέυσεις και καταστολές που επιβάλλει στη χώρα. Μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φυλακισμένων δημοσιογράφων. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τι μίσος να έχουν άραγε εμφυσήσει στις ψυχές αυτών των μπάτσων, ουπς συγγνώμη αστυνομικών ήθελα να πω, ώστε  ο ένας  να κατεβάζει με τόση μανία το κλόμπ, και οι άλλοι να ψεκάζουν στο πρόσωπο διαδηλωτές και περαστικούς??? :(:angry:

post-3739-0-92501500-1370114298_thumb.jp

post-3739-0-73280300-1370114320_thumb.jp

post-3739-0-41723400-1370114339_thumb.jp

 

Και όμως ο κόσμος συνεχίζει να κατευθύνεται στην πλατεία με κάθε μέσο...

post-3739-0-47011300-1370114743_thumb.jp

post-3739-0-74666200-1370114754_thumb.jp

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

 

Επέλεξα αυτές τις 3 φωτό από δεκάδες άλλες που κυκλοφορούν στο διαδύκτιο, γιατί έχουν αιχμαλωτίσει τη δύναμη της στιγμής. Δεν ξέρω αν αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην πλατεία Ταξίμ είναι η εξελίσσεται σε εξέγερση, αυτό που βλέπω όμως είναι ότι ο κόσμος αντιδρά μπροστά στην ισλαμο- ιμπεριαλιστική πολιτική του Ερντογάν. Οι νοικοκυρές στα σοκάκια της πόλης χτυπάνε κατσαρόλες με κουτάλια, οι τηλεοπτικές εκπομπές ματαιώθηκαν γιατί οι καλεσμένοι μετείχαν στις διαμαρτυρίες,..

Δεν είναι μόνο το τελευταίο πράσινο που θυσιάζει ο Ερντογάν ώστε να χτιστεί  ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, είναι οι συνεχόμενες απαγορέυσεις και καταστολές που επιβάλλει στη χώρα. Μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φυλακισμένων δημοσιογράφων. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα.

  Αγαπητή Ειρήνη, δεν είναι το πράσινο η αιτία, είναι η αφορμή, είναι η θρυαλλίδα που θα μεταδώσει την φωτιά της εξέγερσης, γιατί η αιτία είναι η εξαθλίωση του λαού και η στέρηση των δικαιωμάτων του, όπως σωστά επισημαίνεις για τους φυλακισμένους δημοσιογράφους. Τα ξένα πρακτορεία μιλάνε για "τουρκική άνοιξη", όμως η "αραβική άνοιξη" καταπνίγηκε και στην Αίγυπτο και στην Λιβύη και στις άλλες χώρες και όπως ασφαλώς θα καταπνιγεί και στην γείτονα χώρα. Για να έλθουμε σε μας και στον τίτλο αυτού του θέματος "Γιατί ο λαός δεν εξεγείρεται" γιατί αλήθεια δεν ξεσηκώνεται ο λαός στην χώρα μας; Παντού στην Ευρώπη σήμερα βλέπαμε σκηνές αστυνομικής βίας ενάντια σε διαδηλωτές, που ζήταγαν δουλειά, δημοκρατία, αποδέσμευση από την οικονομική κατοχή των χωρών τους, όταν ο αριθμός των ανέργων πλησιάζει τα 20 εκατομμύρια. Εμείς απλά βλέπουμε, και εκτός από μερικές συγκεντρώσεις "αγανακτισμένων" στο Σύνταγμα, τι άλλο κάνουμε; Ψάχνω απαντήσεις , πέρα από την φιλοσοφική προσέγγιση του φαινομένου, αλλά δεν παίρνω...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 
Κάτι που δεν είδα ποτέ στην Ελλάδα το είδα στην Τουρκία. Αριστεροί, Κεμαλιστές (εθνικιστές), απλός κόσμος να αφήνουν πίσω τις κομματικές διαφορές τους και να ενώνονται και να διαδηλώνουν μαζί για το συμφέρον του τόπου τους! Θα το δούμε ποτέ άραγε αυτό στην Ελλάδα;

Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της Πόλης θα καταλάβει κανείς πως το κίνημα των “Αγανακτησμένων” μοιάζει σαν παιδική χαρά μπροστά σε όσα συμβαίνουν εδώ αυτές τις μέρες.

Άνθρωποι με κόκκινες, κίτρινες, πράσινες σημαίες να χειροκροτούν ο ένας τον άλλον και να προχωράνε μαζί μπροστά προς την πλατεία. Ακόμα και οπαδοιί των ομάδων ήταν πλάι πλάι.Για ένα πράγμα που είναι γνωστή παγκοσμίως Τουρκική αστυνομία είναι για την υπερβολική βία που ασκεί. Να πέφτουν τα δακρυφόνα βροχή,να ανοίγουν κεφάλια, (καθώς οι αστυνομικοί πυροβολούν σε ευθεία βολή) αλλά οι πολίτες να παραμένουν εκεί.. Αμετακίνητοι. Να μην φεύγουν από την πλατεία.

Να ακούς ότι σκοτώθηκαν 4 άτομα, να γίνεται η ατμόσφαιρα αποπνικτική να οπισθοχωρούν και να λες “πάει γυρνάνε σπίτια τους αυτό ήταν, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα” αλλά τους βλέπεις πάλι να επιστρέφουν πίσω στις θέσεις τους ακόμα πιο οργισμένοι και να φωνάζουν “Όλοι μαζί ενωμένοι ενάντια στο Φασισμό”. Βλέπεις Οργή. Πραγματική Οργή. Να μην τους σταματάει τίποτα. Δεν βλέπεις τον φόβο στα πρόσωπα τους. Τον νίκησαν.Καμιά αστυνομία δεν μπορεί να σταματήσει αυτόν τον κόσμο.

Την πρώτη τους νίκη από τι φαίνεται την πέτυχαν. Το δικαστήριο πήρε πίσω την απόφαση για την καταστροφή του πάρκου.Όμως αυτό μάλλον δεν θα είναι αρκετό. Πλέον η αρχική διαμαρτυρία έχει μετατραπεί σε έναν αγώνα για Δημοκρατία.

Λεωφορεία από την Σμύρνη και άλλες πόλεις της Τουρκίας γεμάτα διαδηλωτές καταφθάνουν συνεχώς στην Κωνσταντινούπολη. Το Σαββατοκύριακο αναμένεται πολύ επεισοδιακό. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Υπάρχουν νεκροί και ακρωτιριασμένοι (τυφλωμένοι, άλλοι έχασαν αυτιά κτλ).

Οι αξιωματικοί του στρατού ανακοίνωσαν πως αν η αστυνομία συνεχίσε να σκοτώνει πολίτες θα επέμβουν να υπερασπιστούν τον λαό. Περισότερροι απο 400 αστυνομικοί υψηλόβαθμοι και μη έχουν ήδη υποβάλλει την παραίτηση τους. Η κυβέρνηση σκέφτεται ακόμα να μπλοκάρει και το Facebook. Μπορεί να έχουμε και σοβαρή ανατροπή. Πρέπει να περιμένουμε τις εξελίξεις.

Πάντως ότι και αν συμβεί ας κρατήσουμε ένα πράγμα : ” Δεν έχει σημασία ποια τέρατα πολεμάς, αλλά με τι ξίφος τα πολεμάς.

Και δυστυχώς αυτό το ξίφος στην Ελλάδα είναι ακόμη γυάλινo.”

Από την Κωνσταντινούπολη
Ιατρίδης Γιώργος
 

 

 

 

Αντιγραφή από το facebook

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

 

401952_379537078834268_2119058244_n.jpg

 

Δεν είναι μοντάζ. Εικόνα της πραγματικότητας είναι. Μπροστά οι πυροβολαρχίες της T.I.N.A. (there is no alternative) που απλώς από χώρα σε χώρα αλλάζουν τις ομιλούσες κεφαλές, και πίσω οι πανομοιότυποι ραβδούχοι, για να επιβεβαιωθεί η φράση "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος".

Μόνο που καμμιά φορά τους χαλάει η σούπα και βγαίνουνε κάποιες φουρνιές που δεν πιάνουν ούτε οι πλύσεις εγκεφάλου, ούτε τα ραβδίσματα και βρίσκει ευκαιρία ο πολιτισμός και οι κοινωνίες να προχωρούν. Έχει τα -αργά μα αέναα- κύματά της η ιστορία κι ας νομίζουν πως μένει στατική όσοι έχουν την ατυχία να βρεθούν στην κάτω καμπύλη.

Γιατί αν διαχρονικά μέναμε στην T.I.N.A. (και στους πιστούς της) δεν θα είχαμε κατέβει καν από τα δέντρα.

 

296131_347942311995206_1234759819_n.jpg

Κωνσταντινούπολη, 2.6.2013.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ελλάδα ακούει ;;;

Οι Έλληνες ακούνε ;;;

 

%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD+%CE%BA%CE

 

Σσσσσσσσσσσσσ ... η Ελλάδα κοιμάται ... σσσσσσσ  ...

 

422475_247622895330414_116902339_n.jpg

 

Αυτό αναρρωτιέμαι και εγώ Μπάμπη..... :huh::(

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Από New York Times πρίν λίγα λεπτά...

http://www.nytimes.com/2013/06/03/world/middleeast/turkey-premier-says-protests-will-not-stop-plans-to-demolish-park.html?hp&_r=0

 

  •  
  • Dilek P.
  • Germany

To The Member of the Press, International Human Rights Organizations, and the People of the World,

I, We, We resist for Democracy. We do not fight. Recep Tayyip Erdogan, you, and the current Turkish Government, you are attacking us, while we resist, by walking, singing, writing, speaking. You, RTE and the government is currently sending provocateurs in order to demolish the country, and act "as if" we are doing that. No. You can not beat us in our own Game. Because this is not a Game. This is resistance. We resist. We need International media, to create awareness that we are aware. We are aware what the government is trying to do. We are not killing, we are not breaking, we are constructing. We are constructing right to speech.
International media please support Turkey, tell the truth, the people of Turkey are not attacking, they are resisting. Do not be fooled by the corrupted information you receive. Please support.

Sincerely yours,
Citizen of Turkey, Citizen of the world.

 

 

 

  •  
  • cigdem
  • istanbul

Istanbul/Besiktas is a war zone ! Still not tv chanell showing ! police attack very strongly with 4 toma! Police are directly attacking people! Media is silent ! A gas bomb thrown inside Dolmabache mosque. Many people have fainted! Millions of children are in danger tomorrow, so people are asking for the schools to be canceled, while workers ask for a grev! We really need the worlds support, because our own country does not support us even Turkish Red Crescent !!! !! They are attacking us to kill, we do not attack back, only shout! We have many injured !
In dolmabahce mosque doctors want to make a statement to the press "Do not throw gas, we can not help the injured people!"
PM Erdogan is leaving for overseas he will be back this thursday. The police are ordered to finish the protests !
Police in civilian clothes dropping tear gas into apartment buildings.
The police have been blocking the ambulances getting to the wounded for days!

HELP

 

 

  •  
  • gcn
  • istanbul

you cannot believe whats happening here!! thousands of tayyip's police officers are killing people! They ambush the protestors and then they put to the torture!!! these are happening because of tayyip's command! the media is deaf and blind...please see us and hear the voice of us!!!

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Από το ψήφισμα της Συνέλευσης της πλατείας Ταξίμ αποφασίστηκε:

1. Το πάρκο Gezi θα διατηρηθεί όπως είναι. Δεν θα εκτεθεί σε καμία περαιτέρω εργασία με την ονομασία: εμπορικό κέντρο, περιοχή κατοικίας, ή μουσείο, κ.λπ.

2. Άοπλοι και ειρηνικοί πολίτες που συγκεντρώθηκαν για να ασκήσουν τα συνταγματικά τους δικαιώματα δεν θα εκτεθούν στη αστυνομική βιαιότητα. Αυτοί που συνελήφθησαν επειδή άσκησαν αυτά τα δικαιώματα θα ελευθερωθούν. Όλοι οι πολιτικοί, οι γραφειοκράτες ή το πολιτικό προσωπικό που έδωσαν την διαταγή για επίθεση στους διαδηλωτές που ασκούσαν το δικαίωμα να συγκεντρωθούν, εκείνοι που διεύθυναν την επίθεση, αι εκείνοι που άσκησαν βία, πρέπει να καταδικαστούν με βάση τη σχετική νομοθεσία.

3. Ο κύριος στόχος των κυβερνητικών ιδιωτικοποιήσεων και της περιβαλλοντικής πολιτικής είναι να μειωθεί το δημόσιο όφελος. Έτσι, για να επωφελούνται οι πολίτες της Τουρκίας ισότιμα, η μεταβίβαση, η πώληση και η εκμίσθωση δημόσιων χώρων, ακτών, υδάτων, δασών, ποταμών, πάρκων και εθνικών συμβόλων σε ιδιωτικές εταιρείες, μεγάλους μετόχους και επενδυτές, θα λήξει.

4. Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο το να πηγαίνεις στη κάλπη και να ρίχνεις μια ψήφο. Η Δημοκρατία εγγυάται το ίδιο το κράτος, όπως κάθε ομάδα ανάμεσα στους ανθρώπους, εκφράζει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους χωρίς να εμπεριέχει φόβο, σύλληψη ή βασανισμό. Αυτοί που θέλουν να σώσουν το πάρκο σήμερα δέχτηκαν την ίδια μεταχείριση μ’ αυτούς που υποστήριξαν την μαντήλα εχτές. Η αντίσταση του Gezi Park αρνείται κάθε είδους καταπίεση.

5. Έχουμε δει ότι τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες και οι ειδησεογραφικές σελίδες, των οποίων το επαγγελματικό καθήκον είναι να προστατεύουν το δημόσιο όφελος και να μεταδίδουν σωστή πληροφόρηση, έχουν για μέρες αγνοήσει τους πολίτες αυτής της χώρας, τους νέους και τους μεγαλύτερους, που έχουν έρθει στο Taksim’s Gezi Park για να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα με ειρηνικό τρόπο. Για τα Μ.Μ.Ε. το να ανακοινώσουν την αντίστασή μας στους ανθρώπους την τέταρτη μέρα της, είναι παράβλεψη του επαγγελματικού τους καθήκοντος.

6. Γι’ αυτό καλούμε τα Μ.Μ.Ε. –και ιδιαίτερα τους προστάτες τους, που οφείλουν τον πλούτο τους στο λαό –να ενεργήσουν με ηθικό και επαγγελματικό τρόπο.

ΣΤΟΥΣ  ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ

1) Οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν μέχρι την αναμενόμενη διευκρίνιση που αφορά το Gezi Park.

2) Για να αποτρέψουμε τον εκφυλισμό, η αντίσταση η ίδια θα απέχει από βανδαλισμούς, βλασφημία, αλκοόλ και καταστροφή του περιβάλλοντος.

3) Δεν θα δίνεται άδεια σε καμία πολιτική ομάδα, οργανισμό ή ιδεολογία να διεκδικήσει την κυριότητα της αντίστασης. Η αντίσταση θα προχωρήσει χέρι-χέρι ανεξάρτητα από εθνολογική και θρησκευτική ομάδα, πολιτικό κόμμα ή φυλετική ταυτότητα.

4) Με στόχο να αποτραπεί η κερδοσκοπία, ούτε ειδήσεις, ούτε tweets, ούτε φήμες δεν θα διαδίδονται χωρίς επιβεβαίωση. Καμία πληροφορία που έχει διαβαστεί ή ακουστεί ή ληφθεί από τις ειδήσεις δεν θα γίνεται δεκτή χωρίς εξέταση.

5) Οι διαδηλωτές θα χρησιμοποιούν τα εργαλεία των Μ.Μ.Ε. για να απαντούν στις εφημερίδες, τα τηλεοπτικά κανάλια και τους ειδησεογραφικούς ιστότοπους που διαδίδουν ψευδή νέα για να δείξουν ότι η κυβέρνηση έχει δίκιο. Όπως οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι χρήστες τους, θα ενημερώνουμε αυτά τα media και θα καλούμε να είναι αντικειμενικά μέσω τηλεφώνου και e-mail.

Μετάφραση: Τσάτσου Χαρά

 

http://www.alexiptoto.com/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%AC-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1neb12a.jpg


Alexis de Tocqueville


"Ίσως η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι η φυσική και ενστικτώδης κατά κάποιον τρόπο κλίση των ανθρώπων στην ευμάρεια και την ευημερία έχει τόσο γενικευτεί στην Αμερική ώστε το μυαλό κατακλύζεται από τη φροντίδα για τις παραμικρές ανάγκες του σώματος και την ικανοποίηση των μικροαπαιτήσεων της καθημερινότητας. Η φροντίδα αυτή στην Αμερική έχει πάρει διαστάσεις πάθους· μόνο που το πάθος αυτό, όπως το υπογραμμίζει ο Τοκβίλ, είναι «στην ουσία του πάθος της μεσαίας τάξης. Ανδρώνεται και απλώνεται μαζί της, γίνεται κυρίαρχο με την επικράτησή της». Ετσι το πάθος για καλοπέραση ορθώνεται σαν καθολική επιταγή, σαν εθνικό όραμα, κάτι σαν Μεγάλη Ιδέα.


Στο γνώρισμα αυτό οφείλονται, κατά πάσα πιθανότητα, οι ευεργετικές συνέπειες που ασκεί ο έρωτας για καλοπέραση στο σύνολο της κοινωνίας. Γιατί ο έρωτας αυτός, τελικά, μπορεί να είναι βασανιστικός και απαιτητικός, δεν είναι όμως ούτε παράφορος ούτε υπερβολικός ούτε, κυρίως, παράλογος: είναι συνετός και μετρημένος. Είναι ολιγαρκής:


«να προσθέσει κανείς μερικά μέτρα στο χωράφι του· να φυτέψει λίγα οπωροφόρα δέντρα· να μεγαλώσει κάπως την κατοικία του· με δυο λόγια, να κάνει κανείς κάθε στιγμή τη ζωή του ευκολότερη και βολικότερη· να προλάβει την ανέχεια και να ικανοποιήσει τις παραμικρές ανάγκες του χωρίς προσπάθεια και σχεδόν χωρίς έξοδα».


Και αν τα αντικείμενα αυτά μας φαίνονται μικρά, δεν πρέπει να τα υποτιμήσουμε: «η ψυχή μας προσδένεται σ' αυτά κι έχει καθημερινά τα μάτια της καρφωμένα πάνω τους. Καταλήγουν να της αποκρύψουν τον υπόλοιπο κόσμο και ενίοτε ενθρονίζονται ανάμεσα σ' αυτήν και τον Θεό».


http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=113027


Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για τον ανταγωνισμό ... κουβέντα καμμία!!

 

Είναι θέμα ερωτικής διαθέσεως!! και φυσικής ανθρώπινης ροπής στην καλοπέραση!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για τον ανταγωνισμό ... κουβέντα καμμία!!

 

Είναι θέμα ερωτικής διαθέσεως!! και φυσικής ανθρώπινης ροπής στην καλοπέραση!!

 

Ο σοσιαλισμός έχει -νομίζω- να κατανικήσει αυτή την έμφυτη ορμή του ανθρώπου για εξουσία, για πλούτη, για δύναμη. Βλέποντας στο ζωικό βασίλειο, βλέπουμε και την απόδειξη. Και ο καθαρός ναζισμός είναι μία προσομοίωση του ανθρώπου στην προτέρα ζωώδη του κατάσταση όπου το δίκαιο του ισχυρού ήταν η μόνη κοινωνική σταθερά....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γιατί δεν εξεγείρονται;

 

Στη συνηθισμένη πλέον ερώτηση: «Γιατί, παρά τις τρομερές πιέσεις και την αυξανόμενη εξαθλίωση, οι άνθρωποι σήμερα δεν εξεγείρονται;», η απάντησή μας είναι: Λάθος! Οι άνθρωποι σήμερα εξακολουθούν να εξεγείρονται! Μπορεί ακόμα και να σπάνε μαζικά και να καίνε δρόμους και συνοικίες για μέρες ολόκληρες. Εκείνο που δεν κάνουν, είναι το άλμα από την εξέγερση στην επανάσταση. Οι άνθρωποι σήμερα −το λέμε χρόνια τώρα− μπορεί να εξεγείρονται, αλλά δεν επαναστατούν.

Υπάρχει βέβαια η άποψη που λέει, μικρό το κακό, διότι η εξέγερση προηγείται της επανάστασης και τελικά οδηγεί στην επανάσταση. Πάνω σε τούτη την άποψη μάλιστα, έχει στηριχτεί κι ένας ορισμένος «φετιχισμός της εξέγερσης», πολύ χαρακτηριστικός θα λέγαμε του πνεύματος της ύστερης νεωτερικότητας. Όμως η άποψη αυτή δεν αποτελεί απλώς μια «μηχανιστική μεταφορά» παλιότερων εμπειριών στο σήμερα, αλλά μια λάθος ανάγνωσή τους. Στην ουσία, δεν αντιλαμβάνεται την κρίσιμη διαφορά μεταξύ εξέγερσης και επανάστασης. Για να την πούμε με δυο λόγια: Η εξέγερση σηματοδοτεί μια απλή αντίδραση στις κυρίαρχες συνθήκες χωρίς να προσκομίζει νέες, διαφορετικές συνθήκες ζωής, ενώ η επανάσταση αποτελεί εκδήλωση νέων τρόπων ζωής που, καθώς εκδιπλώνονται, σαρώνουν τους κυριαρχούντες. Το πρώτο, λοιπόν, δεν οδηγεί οπωσδήποτε στο δεύτερο. Πρόκειται για δυο διαφορετικά δέντρα με διαφορετικές ρίζες και όχι για το ίδιο δέντρο σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξής του.
 
Η συνέχεια εδώ:
 
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο ναζισμός είναι μέρος της ανθρώπινης βλακείας! (δεν μπορούν να κοινωνήσουν!!!) 

 

Και η βλακεία είναι μέρος της ιστορίας!

 

Οι άνθρωποι εξεγείρονται όταν συνειδητοποιούν κάτι και επαναστατούν όταν συνειδητοποιούνται!

 

Νομίζω!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 months later...

Ένα σύστημα που βασίζεται στην δυσπιστία είναι ένα σύστημα με αφεντικά


 


''..Mια θεώρηση της φύσης σαν κάτι που πρέπει να εμπιστευτείς..


Την 'εξωτερική' φύση : τα πουλιά,τις μέλισσες,τα λουλούδια...αλλά και την εσωτερική φύση : την ανθρώπινη φύση.


Η φύση δεν είναι απόλυτα αξιόπιστη.Κάποιες φορές θα σε απογοητεύσει.


Αλλά αυτό είναι το ρίσκο που παίρνεις , αυτό είναι το ρίσκο της ζωής.


Ποια είναι η εναλλακτική 'λύση' ? '' Δεν εμπιστεύομαι καθόλου τη φύση,πρέπει να παρακολουθείται.'' Ξέρεις που οδηγεί αυτό ? Οδηγεί στο '1984' και στον 'Μεγάλο Αδελφό' (αναφέρεται στα 2 βιβλία που μιλούν για έναν δυστοπικό,εφιαλτικό και ελεγχόμενο μελλοντικό κόσμο όπου τα πάντα είναι προγραμματισμένα και υπό παρακολούθηση).


Οδηγεί σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπου ο καθένας είναι ο αστυνομικός του αδερφού του , όπου ο καθένας παρακολουθεί όλους τους άλλους για να τους αναφέρει στις αρχές,όπου οφείλεις να έχεις έναν ψυχαναλυτή υπεύθυνο για εσένα όλη την ώρα,για να είσαι σίγουρος ότι δεν κάνεις επικίνδυνες η' παράξενες σκέψεις..και αναφέρεις αυτές τις σκέψεις στον ψυχαναλυτή σου και ο ψυχαναλυτής κρατάει ένα αρχείο με αυτές και τις αναφέρει στην κυβέρνηση ..


και όλοι είναι απασχολημένοι στο να κρατάνε αρχεία για τα πάντα.Είναι πολύ πιο σημαντικό πλέον να καταγράφεις αυτό που γίνεται,παρά το ίδιο το συμβάν.Αυτό ήδη μας κατατρώει!...''


 


''...Στα πανεπιστήμια είναι πολύ πιο σημαντικό τα αρχεία να είναι σε τάξη από το να είναι η βιβλιοθήκη καλά εφοδιασμένη.Ξέρεις ότι οι βαθμοί σου είναι καλά φυλαγμένοι,προστατευμένοι από ληστεία η' βανδαλισμό και ότι είναι η πιο πολύτιμη ιδιοκτησία του πανεπιστημίου.Η βιβλιοθήκη μπορεί να πάει να πνιγεί..


Η κύρια λειτουργία των πανεπιστημίων είναι να διδάσκει τους φοιτητές και να κάνει έρευνα.Οπότε η σχολή θα έπρεπε να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο πανεπιστήμιο.


Απεναντίας,η διοίκηση είναι το πιο σημαντικό πράγμα,οι άνθρωποι που κρατάνε τα αρχεία,που κάνουν τους κανόνες του παιχνιδιού.Οπότε η σχολή πάντα αποσπάται από την διοίκηση και αναγκάζεται να παρακολουθεί άσχετες συναντήσεις και γενικά να κάνει τα πάντα πέρα από το να μαθαίνει...''


 


Βλέπεις η ουσία είναι αυτή : αν δεν έχεις χώρο στη ζωή σου για παιχνίδι,τότε η ζωή δεν αξίζει.


'Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη',αλλά αν ο μόνος λόγος που ο 'αφέντης' παίζει είναι για να δουλεύει καλύτερα αργότερα,τότε δεν παίζει στ' αλήθεια,παίζει επειδή είναι καλό γι'αυτόν.Τότε δεν παίζει καθόλου...''


 


''..Σηκώνεις ένα βότσαλο στην παραλία - το κοιτάς - πανέμορφο.Μην προσπαθείς να βγάλεις ένα νόημα ή ένα ηθικό συμπέρασμα από αυτό - απλά απόλαυσέ το,μην νοιώθεις ότι πρέπει να σώσεις την συνείδησή σου με το να πεις ότι είναι για την καλυτέρευση της αισθητικής σου κατανόησης.Απλά απόλαυσε το βότσαλο.Αν το κάνεις αυτό,γίνεσαι υγιής,γίνεσαι ένα στοργικό,εξυπηρετικό ανθρώπινο ον.Αλλά αν δεν μπορείς να το κάνεις,αν κάνεις πράγματα επειδή με κάποιο τρόπο θα πάρεις κάτι από αυτά,τότε είσαι ένα όρνιο...''


 


''...Θα ήταν υπέροχη ιδέα να μάθεις αυτό που οι Κινέζοι καλούν 'ασκοπιμότητα' (purposelessness).


Πιστεύουν ότι η φύση είναι χωρίς σκοπό.Όταν εμείς λέμε ότι κάτι είναι άσκοπο,τότε σημαίνει ότι είναι μια αποτυχία,απογοήτευση,ότι δεν έχει μέλλον.Άλλα όταν εκείνοι ακούν την λέξη 'άσκοπο' πιστεύουν ότι είναι υπέροχο...''


 


''..Όπως τα πουλιά στα δέντρα που τιτιβίζουν όλη την ώρα..γιατί γίνεται αυτό ? Όλοι προσπαθούν να πουν 'ααα είναι το κάλεσμα για ζευγάρωμα,προσπαθούν να βρουν ταίρι,ξέρεις,να προσελκύσουν με τα τραγούδια τους.Γι'αυτό έχουν χρώματα και όλα τα σχετικά..'


Γιατί γίνεται αυτό ? ..και εκείνοι απαντάνε 'γίνεται από την ανάγκη τους να επιβιώσουν'.Ωραία για να επιβιώσουν,γιατί να επιβιώσουν ? 'Μα ..για να επιβιώσουν'..''


 


''...Δεν το έχεις κάνει ποτέ αυτό,δεν έχεις ξεκινήσει έναν περίπατο χωρίς κανέναν ιδιαίτερο σκοπό στο μυαλό σου ? Είναι αυτή η στιγμή που είσαι ένα τέλεια λογικό ανθρώπινο ον,μαθαίνεις την 'ασκοπιμότητα'.


Όλη η μουσική είναι άσκοπη.Σε πηγαίνει η μουσική κάπου συγκεκριμένα ? Αν ήταν έτσι,δηλαδή αν ο σκοπός της μουσικής ήταν να φτάσει κάπου συγκεκριμένα,ο καλύτερος μαέστρος θα ήταν αυτός που θα έφτανε εκεί πρώτος.


Ο χορός ? Όταν χορεύεις σκοπεύεις να φτάσεις σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος του πατώματος ? Αυτή είναι η ιδέα του χορού ? Ο σκοπός του χορού είναι..ο χορός.Το παρόν.


Είναι το ίδιο πράγμα με την ζωή μας. Πιστεύουμε ότι η ζωή έχει κάποιο σκοπό.Όχι δεν έχει....''


 


''...Οπότε αυτή είναι η επιλογή : θα την εμπιστευτείς η' όχι ? Αν την εμπιστευτείς, μπορεί να απογοητευτείς.


Αλλά αν δεν την εμπιστευτείς καθόλου θα 'πνίξεις' τον εαυτό σου.Θα βάλεις συρματοπλέγματα γύρω σου με κανονισμούς και ρυθμίσεις και νόμους και συνταγές και αστυνόμους και φρουρούς.Και ποιος θα φρουρεί τους φρουρούς ? Και ποιος θα επιβλέπει τον 'Μεγάλο Αδελφό' μην κάνει καμιά βλακεία ?...''


 


''...Για να μπορώ να ζήσω πρέπει να έχω πίστη.Πρέπει να εμπιστευτώ το εντελώς άγνωστο.Πρέπει να εμπιστευτώ μια φύση που δεν έχει αφεντικό.


Γιατί ένα σύστημα με αφεντικά είναι ένα σύστημα που βασίζεται στην δυσπιστία..''


 


Ο ξεχωριστός Alan Watts


Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...