Προς το περιεχόμενο

Ωραία...την πήραμε κι αυτήν την παράταση...και μετά?


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Τι κάνουμε?

Θα συνεχίσουμε να παρακαλάμε για παρατάσεις?

Αυτό είναι το ζητούμενο?Ή μία διευρυμένη συσπείρωση του κλάδου μας για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες του Υ.Ο ή στις δικές μας δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά?

Το γεγονός ότι δημιούργησα αυτό το θέμα προς διάλογο σε κάποιους μπορεί να μην σημαίνει απολύτως τίποτα ίσως όμως ενδιαφέρει κάποιους άλλους.

Απευθύνομαι σε όλους και όλες που συμμερίζονται τη ίδια άποψη με μένα αν υπάρχουν βέβαια.

Οι λόγοι πολλοί,οι αιτίες περισσότερες πείτε η κούραση το άγχος το ξενύχτι η ταλαιπωρία αλλά ο κυριότερο η απογοήτευση για όλα αυτά που γίνονται για μας χωρίς εμάς!

'Ίσως να θεωρήσετε τα λεγόμενα μου πολύ απλοϊκά κάποιοι ίσως και βλακώδεις αλλά αυτά νιώθω αυτά εισπράττω αυτά διαβάζω και από τα διάφορα σχόλια μας.

Άλλωστε πρέπει να μιλάμε για οικονομικά θέματα απλά για να είναι κατανοητά.Γιατί αυτός ο χρόνος που διανύουμε τον έχουμε μετατρέψει πάλι σε έτος ή μάλλον για να ακριβολογώ σε ΕΤΗ παθών?

Δεν είναι αρκετά όλα αυτά που περάσαμε τα τελευταία και τόσα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα?Να φρεσκάρω λίγο την μνήμη μας?

Πόσες συνάφειες ,περαιώσεις έχουν γίνει από μας?Πόσα Ε9 έχουμε συμπληρώσει από το 1994?Πόσες διορθώσεις έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια ‘’για όλους αυτούς’’που το μόνο που ήξεραν είναι να εισπράττουν τους παχουλούς μισθούς και να βολεύονται στην αναπαυτική τους καρέκλα?Που είναι όλοι αυτοί που συνεχώς μας ζητάνε την κατανόηση τους κάθε φορά που δεν λειτουργεί το taxisnet?Που ζητάνε να διεκπεραιώσουμε τόσες φορολογικές υποχρεώσεις σε ασφυκτικό χρόνο βάζοντας όμως μόνο εμείς το χέρι μας στην φωτιά?

Πάντα εμείς βγάζαμε το φίδι από την τρύπα,πάντα κάτω από πίεση με αμέτρητα ξενύχτια και αφόρητο άγχος.Και πάντα μακριά από τα σπίτια μας και το κυριότερο από τα παιδιά μας.Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι ειδικά για την ‘’μάνα’’λογίστρια αυτό?

Πολλά τα ερωτήματα και όλα αναπάντητα…γιατί?

Αλλά το κυριότερο ερώτημα ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ?

Που τρέχουμε από πρωί,μεσημέρι,βράδυ?Εμείς που νιώθουμε και τύψεις που κοιμηθήκαμε λίγο παραπάνω και να ευχαριστούμε τον Θεό που μπορούμε ακόμα να αναπνέουμε?

Που είμαστε όλοι αυτοί που ζητάμε συνεχώς βρίζοντας παρατάσεις?

Παράταση στο ένα παράταση στο άλλο και τελικά παράταση στο τι?

Στο άγχος στην αγωνία θα προλάβω δεν θα προλάβω στο ξενύχτι θα αντέξω απόψε ή όχι?

Που είμαστε και τι κάνουμε γι’αυτό?

ΤΙΠΟΤΑ…ΑΠΡΑΓΟΙ μόνο δουλειά και κατεβασμένα τα κεφάλια περιμένοντας τους άλλους να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουμε ΟΛΟΙ μας… έτσι δεν γίνονται αγώνες...δεν κερδίζονται μάχες.

Θα ήθελα να ακούσω και άλλες απόψεις μήπως ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση έστω και λίγο...

διαφορετικά να πάρουμε απόφαση ότι η ζωή μας αυτή ήταν…αυτή είναι…και θα είναι.

Ότι μπορούμε…μπορούμε…το θέμα είναι ΘΕΛΟΥΜΕ?

Ειλικρινά σας ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Χωρίς να επαναλάβω όσα σωστά γράφει η συνάδελφος KALASTY, θα σας αναφέρω μια συμβουλή που μου έδωσε πριν χρόνια , φίλος, ανώτερο στέλεχος επί σειρά ετών του ΥΠ.ΟΙΚ. Αν θέλετε κάτι να γίνει , θέσετε το πρόβλημα ομαδικά και τεκμηριωμένα. Θα ακουστείτε, γιατί η κρατική μηχανή είναι άνθρωποι, πολλές φορές άσχετοι με τον τομέα που έχουν αναλάβει.

Λοιπόν, πρέπει να ζητήσουμε να ανοίγει το σύστημα για οποιαδήποτε δήλωση από τον Γενάρη και ας το ανανεώνουν , όταν υπάρχουν αλλαγές. Να μένει ανοιχτό μέχρι τέλος Ιουλίου για τις εισπρακτικές δηλώσεις και μέχρι τέλος Δεκεμβρίου για τις υπόλοιπες πληροφοριακές δηλώσεις. Να αναβαθμισθούν τα συστήματα και να μεγαλώσει η βάση δεδομένων και όχι να φρακάρει μόλις υποβληθούν μαζικές δηλώσεις, όπως συμβαίνει σε κάθε τέλος προθεσμίας. Να μην επικαλύπτονται οι προθεσμίες με άλλες που είναι μηνιαίες ή τριμηνιαίες (ΦΠΑ κ.λ.π.). Να γίνει υποχρεωτική η πληρωμή του ΦΠΑ σε 3 δόσεις για να μπορεί να γίνει ρύθμιση σε περίπτωση μη πληρωμής, για να μη τρέχουμε να δίνουμε αναλυτικά βιβλία για έλεγχο ώστε να κάνει η Δ.Ο.Υ. την ρύθμιση και να στηνόμαστε στην ουρά, χάνοντας πολύτιμες ώρες από την δουλειά μας.

Και αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται ουτοπικά, διαβάστε ξανά αυτά που γράφει η KALASTY, και στείλτε ομαδικά διαμαρτυρίες και επιστολές και mails στις ομοσπονδίες, ακόμα και εσείς οι ίδιοι κάνετε τις προτάσεις σας γραπτά σε κάθε αρμόδιο, εξηγόντας την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει όχι μόνο ο κλάδος μας, όχι μόνο οι επαγγελματίες αλλά και οι άνεργοι συμπολίτες μας (20% του ενεργού πληθυσμού και 50% της νεολαίας). Να είστε βέβαιοι ότι δεν θα χρειαστεί να κατέβουμε στο Σύνταγμα, μπορούμε και από τα γραφεία μας, και ακόμα καλύτερα, η 17 Ιουνίου είναι κοντά. Ξεκινήστε από σήμερα, από τώρα, από χθες ! Απλά, ας ξεκινήσουμε. Ολοι μαζί...Μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, μπορούμε να βάλουμε μπροστά τη μηχανή, αφού μμας έκαναν χωρίς να μας ρωτήσουν, μέρος της.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...