diba Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Η γιαγιά μου Γιάννη έλεγε Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς Χρυσαυγιτισσα ηταν η γιαγια σου ? :) 1953 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
MarP Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Η γιαγιά μου Γιάννη έλεγε Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς Η δική μου έλεγε Τον αράπη κι αν τον πλένεις...... κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Αυτές οι γιαγιάδες μόνο στα λόγια είναι σοφές μου φαίνεται.... Γιατί όταν είναι να ψηφίσουν δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ψηφίζουν τον πιο άχρηστο στο 90% των περιπτώσεων (ακόμα και η δική μου γιαγιά....!) 1953 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 μπα, η δικιά μου τέτοια λάθη δεν έκανε Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
ype Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αυτές οι γιαγιάδες μόνο στα λόγια είναι σοφές μου φαίνεται.... Γιατί όταν είναι να ψηφίσουν δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ψηφίζουν τον πιο άχρηστο στο 90% των περιπτώσεων (ακόμα και η δική μου γιαγιά....!) Αν ήταν μόνο οι γιαγιάδες ίσως να είχαμε μια ελπίδα αλλά τα εγγόνια είναι το πρόβλημα. ΥΓ: πολύ ρατσιστικό είναι αυτό το τελευταίο ότι τάχα οι γιαγιάδες κι οι παπούδες φταίνε για όλα. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη/1977-04 Απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Προς την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" Σας στέλνουμε το παρακάτω κείμενο μας και σας ζητάμε τη δημοσίευση του. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η εφημερίδα σας κάθε άλλο παρά συμφωνεί με τις απόψεις μας, αλλά σας το στέλνουμε για τους δυο παρακάτω λόγους. 1) Η εφημερίδα σας υπήρξε η μόνη που σεβάστηκε στοιχειωδώς την αλήθεια σε σχέση με τις ενέργειες μας. 2) Η εφημερίδα σας έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν σειρά από κείμενα κομμάτων, όπως και διαφόρων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, με τις οποίες κάθε άλλο παρά ταυτίζεται. Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων κείμενα του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ. Πέρσυ δημοσίευσε σε ειδική έρευνα σειρά από κείμενα όλων σχεδόν των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το καλοκαίρι ήταν η μόνη που δημοσίευσε το κείμενο του Γερμανού Αγωνιστή Ρ. Πόλε. Το κείμενο μας βέβαια είναι μεγάλο, θα μπορούσε όμως να δημοσιευτεί σε δυο-τρεις συνέχειες. Στέλνουμε το κείμενο μόνο στην εφημερίδα σας, χωρίς να το στείλουμε αλλού, θα περιμένουμε μια βδομάδα. Σε περίπτωση που διάφορες πιέσεις σας εμποδίσουν να το δημοσιεύσετε, θα στείλουμε μετά τη βδομάδα, αλλού. Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Απρίλης 1977 Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη Πίνακας περιεχομένων 1 Απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις 2 Εκμετάλλευση των νόμιμων μορφών για την απομαζικοποίηση του κινήματος. 3 Οι ένοπλες μορφές 4 Ο φασιστικός μηχανισμός, η λαϊκή ένοπλη βία και το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό 5 ΚΚΕ εσωτερικού: πρωτοπορεία του σταλινισμού. 6 Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά. 7 Η "ατομική τρομοκρατία" και πώς οι διάφοροι επαναστάτες έχουν παραιτηθεί απ' την οργάνωση της ένοπλης λαϊκής άμυνας απέναντι στα χτυπήματα του φασιστικού μηχανισμού. 8 Τί σημαίνει η λαϊκή επιδοκιμασία των ενεργειών μας και γιατί διαλέξαμε και τις ένοπλες μορφές δράσης. [Επεξεργασία]Απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού επιδοκίμασε με ενθουσιασμό τη δίκαια ενέργεια μας. Κι ενώ ο λαός πανηγύριζε, τα κόμματα έτρεξαν να την καταδικάσουν. Απ' τη μια ο λαός που πανηγύριζε, κι απ' την άλλη οι ηγεσίες μαζί με την αντίδραση που ανησυχούσε. Αυτό το χάσμα (που τονίστηκε άλλωστε στην έρευνα της "Ελευθεροτυπίας") ανάμεσα στη βάση και τη κορυφή, ανάμεσα στο λαό και στις ηγεσίες, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής κατάστασης. Απλώς, η ενέργεια μας το έδειξε με τρόπο τελείως ξεκάθαρο. Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60 και κυρίως μετά το 65, με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, πλατιά λαϊκά στρώματα συνειδητοποιούν τη φύση του συστήματος και τα συνθήματα του αγώνα μετατρέπονται από αφηρημένα δημοκρατικά σε συγκεκριμένα ενάντια στο παρακράτος, δηλαδή το φασιστικό μηχανισμό και ενάντια στον ιμπεριαλισμό, δηλαδή ενάντια στα παρακοινοβουλευτικά κέντρα εξουσίας και το ίδιο το σύστημα. Παράλληλα αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο των κομμάτων, και ο αγώνας απ' το Κοινοβούλιο, τις ηγεσίες, τα γραφεία, μαζικοποιείται και περνάει στο δρόμο. Στα Ιουλιανά μπαίνουν αυθόρμητα τα πρώτα συνθήματα ενάντια στο NATO, ενάντια στο βασιλιά, κτλ., και στελέχη της τότε ΕΔΑ κυνηγάνε στο δρόμο όσους τα ρίχνουνε. Οι στόχοι αυτοί εξακολουθούν να είναι οι στόχοι των περισσότερων αντιστασιακών οργανώσεων στη περίοδο της δικτατορίας, ενώ οι ίδιες οι εφημερίδες των ΚΚ στο εξωτερικό αναγνωρίζουν ότι η αντίσταση η πραγματική βρίσκεται πολύ πιο κάτω απ' τις θέσεις του λαού. Τέλος η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου δείχνει ότι τα συνθήματα αυτά αγκαλιάζονται από ακόμα πλατύτερες μάζες. Η εξέγερση έγινε όχι μόνο έξω απ' τα κόμματα γιατί τα κόμματα δεν λειτουργούσαν, αλλά και ενάντια στη θέληση των περισσότερων, θυμίζουμε τη δήλωση του Δρακόπουλου τη πρώτη μέρα της κατάληψης ότι προβοκάτορας στο Πολυτεχνείο βάζουν σε κίνδυνο τη φιλελευθεροποίηση του Παπαδόπουλου. Οι δυο αυτοί στόχοι παραμένουν και σήμερα ανεκπλήρωτοι αφού όλοι πια παραδέχονται ότι κάθαρση δεν έγινε και τίποτε το ουσιαστικό δεν έχει γίνει ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Οι στόχοι όμως αυτοί δεν μπορούν να εκπληρωθούν στα πλαίσια του συγκεκριμένου συστήματος. Έχουν δηλαδή χαρακτήρα επαναστατικό, κι απ' αυτό πηγάζει η αντίθεση ανάμεσα στο λαό και τις ηγεσίες. Γιατί αν τα κόμματα της αριστεράς είχαν στοιχειώδη συνέπεια, κι οι πράξεις ανταποκρίνονταν κάπως σ' αυτά που λένε για κάθαρση και για το NATO, θάπρεπε να κάνουν τα ίδια με μας κι επί πλέον στο πλάνο των μαζικών αγώνων νάχουν κάνει γερούς μαζικούς αγώνες τύπου ανένδοτου, με τα προβλήματα πούχουμε και που γίνονται ακόμα πιο παρειά για το λαό με την οικονομική κρίση και το πληθωρισμό, και με τη κρίση στο Αιγαίο και το Κυπριακό. Αλλά αντίθετα, κρατάνε απ' τη μια μια επαναστατική φρασεολογία, να μην τους φύγει η βάση τους κι απ' την άλλη κάνουν ότι μπορούν για να επαναφέρουν το λαϊκό αγώνα στα πλαίσια του συστήματος, με αποτέλεσμα νάχουν γίνει το βασικό στήριγμα του Καραμανλή. Τα δυο ΚΚ λένε στη βάση τους ότι σήμερα εκμεταλλεύονται τις νόμιμες μορφές πάλης για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος κι ότι αύριο δεν αποκλείονται κι άλλες μορφές πάλης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα πάρουν τα όπλα. Προτού εξετάσουμε τις ένοπλες μορφές, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι είδος εκμετάλλευση των νόμιμων μορφών πάλης έκαναν για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. [Επεξεργασία]Εκμετάλλευση των νόμιμων μορφών για την απομαζικοποίηση του κινήματος. Οι δυο παραπάνω στόχοι ήταν οι ίδιοι που εκφράστηκαν με την σειρά συνθημάτων που δέσποζαν στις πρώτες μετά την 24 Ιούλη 1974 λαϊκές κινητοποιήσεις. Τα συνθήματα αυτά μπήκαν αυθόρμητα απ' τη δάση κι έκφραζαν τα αιτήματα της τιμωρίας των φασιστών, της κάθαρσης του φασιστικού μηχανισμού, του χτυπήματος των δεσμών εξάρτησης απ' τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Κανένα σύνθημα για εκλογές δεν δέσποζε την εποχή εκείνη. Τι έκαναν τα κόμματα; Σούρθηκαν πίσω απ' το λαό, τραβώντας τον προς τα πίσω, με πρώτο το ΚΚ εσ. που έλεγε ότι πάρθηκαν πολλά μέτρα εκδημοκρατισμού κι ότι θα παρθούν ακόμα περισσότερα, που κριτίκαρε σαν δημαγωγούς όσους ζήταγαν κάθαρση. Έλεγαν ότι δεν βάζουν θέμα τιμωρίας γιατί τιμωρία ίσον εκδίκηση κι αυτοί είναι υπέρ της συμφιλίωσης. Όταν ο λαός ζητούσε να ξηλωθούν οι βάσεις και να σταματήσει η κοροϊδία με το NATO, αυτοί έλεγαν: επαναστατικό μέτρο η έξοδος απ' το στρατιωτικό σκέλος. Άλλαξε ο Καραμανλής στο Παρίσι, μας έλεγαν, δεν είναι ο παλιός, θα κτυπήσει τους φασίστες και θα φτιάξει πραγματική Δημοκρατία δυτικού τύπου. Λες και αυτό εξαρτάται απ' τη θέληση ενός ανθρώπου κι όχι απ' τα αντικειμενικά δεδομένα μιας κοινωνίας. Η ένταση των συνθημάτων για κάθαρση και τιμωρία είχαν σα συνέπεια να αναβάλει για λίγο ο Καραμανλής τις εκλογές -που τις προετοίμαζε για το Σεπτέμβρη- και να παρθούν τα πρώτα δημαγωγικά μέτρα, οι διαθεσιμότητες των βασανιστών. Μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές όλα τα κόμματα είπαν: πρώτα κάθαρση κι ύστερα εκλογές. Και τι έκαναν, ποια λαϊκή κινητοποίηση κάλεσαν μ' αυτό το στόχο, όταν μάλιστα ήξεραν ότι αυτές οι εκλογές είχαν στρατηγική σημασία για το σύστημα γιατί ήταν οι πρώτες και γιατί απ' αυτές πάγαινε η Βουλή που θάφτιαχνε το Σύνταγμα; Καμμία. Στη συνέχεια, μας μίλησαν για ανένδοτο αγώνα αν περνούσε το Σύνταγμα, που στη δούλη κριτίκαραν ότι σε γενικές γραμμές είναι το Παπαδοπουλικό, ενώ οι δρόμοι της Αθήνας είχαν γεμίσει με συνθήματα: Κάτω ο νέος φασισμός, όχι στο φασιστικό Σύνταγμα, κάτω η νέα τρομοκρατία. Και πάλι βέβαια ούτε μια λαϊκή κινητοποιηση δεν έκαναν. Και το ίδιο έγινε και με τη σειρά των φασιστικών νόμων (ιδιώνυμο, εκτοπίσεις, απαγόρευση διανομής προκηρύξεων, κτλ.) που αφαιρούν κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο και αναιρούν τις κλασσικές αστικές ελευθερίες που ήσαν κατοχυρωμένες στα κλασσικά συντάγματα των δυτικών αστικών δημοκρατιών παλαιότερα. Καμμία βέβαια κινητοποίηση δεν έγινε ούτε για το γεγονός ότι δεν έγινε κάθαρση κι ούτε για τη κοροϊδία που γίνεται με το NATO και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Κι είναι τέλος χαρακτηριστικό ότι για την αθώωση των δολοφόνων του Πολυτεχνείου δεν είναι τα κόμματα που οργάνωσαν διαδήλωση αλλά η ΕΦΕΕ όπως και με τη διαδήλωση ενάντια στη φασιστική τρομοκρατία, πάλι δεν είναι τα κόμματα αλλά οι δήμαρχοι και με τις απειλές της κυβέρνησης πνίγηκε και ματαιώθηκε. Τι εκμετάλλευση λοιπόν των νόμιμων μορφών έγινε; Ο Καραμανλής έκανε ό,τι ακριβώς ήθελε χωρίς να συναντήσει καμμιά απολύτως ουσιαστική λαϊκή αντίδραση οργανωμένη απ' τα κόμματα, φοβερίζοντας συνέχεια με το μπαμπούλα των τανκς. Αντίθετα τα κόμματα χρησιμοποιούν τις νόμιμες μορφές για να σπάσουν την αγωνιστικότητα του λαού, να του καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια, να τον μάθουν να σκύψει συνέχεια το κεφάλι και να τρώει χτυπήματα "μην τύχει και δώσει αφορμή", να τον στέλνουνι στο σπίτι του. Ενώ πριν από 15 χρόνια δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κατέβαιναν σε μαζικές δυναμικές εκδηλώσεις ενάντια στη τότε καραμανλική τρομοκρατία, τους αμερικάνους, το παλάτι, σήμερα στέλνουν το λαό σπίτι του και καλάνε διάλεξη-όπερέττα στο θέατρο με 300 άτομα, η συγκέντρωση-πανηγύρι με 1500 άτομα στα Προπύλαια ή στο Πολυτεχνείο. Κι αυτό το ονομάζουν μαζικοποίηση, ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Λένε οι εργαζόμενοι: θα γιορτάσουμε στη Πλατεία Κοτζιά τη Πρωτομαγιά. Είναι κατακτημένο δικαίωμα μας, με σκληρούς κι αιματηρούς αγώνες. Όχι, τους λέει ο Καραμανλής, στο Πεδίο του Άρεως. Μάλιστα απαντάνε τα κόμματα. Λένε οι νεολαίες: η πορεία για τη 17 Νοέμβρη θα πάει στην Αμερικάνικη Πρεσβεία γιατί η Λαϊκή εξέγερση είχε χαρακτήρα αντιαμερικανικό, αντιιμπεριαλι-στικό. Όχι, λέει ο Καραμανλής, νάσαστε φρόνιμοι και να πάτε στο Σύνταγμα γιατί οι Αμερικάνοι είναι φίλοι μας. Βεβαίως, απαντάνε τα κόμματα και πέφτουν πάνω στις νεολαίες και με σειρά πιέσεων, τις υποχρεώνουν να αλλάξουν την απόφαση. Στις 1 Απρίλη 1975, χιλιάδες αγωνιστές απ' τη βάση όλων των κομμάτων κι όχι μόνο το ΕΚΚΕ, μπαίνουν αυθόρμητα στο άντρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να το κάψουν. Τα κόμματα όχι μόνο δεν τους υποστηρίζουν, όχι μόνο δεν τους καλύπτουν, αλλά τους αποκαλούν προβοκάτορες. Χιλιάδες αγωνιστές αγωνίζονται στις 24 Ιουλίου ενάντια στις φασιστικές αύρες, τα δακρυγόνα και τα πιστόλια. Τα κόμματα όχι μόνο δεν τους υποστηρίζουν, όχι μόνο δεν τους καλύπτουν, αλλά και πάλι τους αποκαλούν προβοκάτορες. Γίνεται η απεργία στις 25 του Μάη ενάντια στον αντεργατικό νόμο 330. Χιλιάδες εργαζόμενοι διαδηλώνουν και ο Καραθανάσης τους πνίγει στα δακρυγόνα. Αντιστέκονται ενάντια σ' αυτή τη τρομοκρατία. Τα κόμματα και πάλι, κι ενώ πρόκειται για απεργία με συγκεκριμένο πολιτικό στόχο, πάλι τους αποδοκιμάζουν μιλώντας για προβοκάτορες, έτσι, μόλις τους τρίζει τα δόντια ο Καραμανλής, κι ενώ υπήρχαν οι προϋποθέσεις να μη περάσει ο νόμος 330, κάνουν όλα τα κόμματα πίσω κι εγκαταλείπουν τους εργαζόμενους, την απεργία και κάθε αγώνα. Πάνε τα πλοία του 6ου στόλου στη Ρόδο. Εκατοντάδες αγωνιστές κατεβαίνουν αυθόρμητα κι αντιμετωπίζουν βροχή δακρυγόνων κι εμποδίζουν τα πληρώματα να κατέβουν στο νησί. Έρχεται ο 6ος στόλος στον Πειραιά, κινητοποιούνται οι νεολαίες για να τον εμποδίσουν. Πλακώνουν τα κόμματα και τις διατάζουν να κάνουν πίσω "για να μη δώσουν αφορμή". Αντίθετα λοιπόν απ' ό,τι θα περιμένει κανείς, όπου υπάρχουν γεροί μηχανισμοί των κομμάτων της αριστεράς, αγώνες δεν γίνονται, κι όπου δεν υπάρχουν, ο λαός κινητοποιείται κι αγωνίζεται. Γίνονται τόσοι διεκδικητικοί αγώνες στα εργοστάσια για τα άμεσα αιτήματα των εργαζομένων: στάσεις εργασίας, απεργίες, καταλήψεις. Οι μηχανισμοί των κομμάτων δεν χάνουν ευκαιρία να αποκηρύξουν τα πιο μαχητικά στοιχεία, να ευθυγραμμιστούν με τις πιο συμβιβαστικές λύσεις, τις λύσεις που είναι οι πιο συμφέρουσες στην εργοδοσία, να σαμποτάρουν στην ουσία κάθε γενικότερο συντονισμένο και πιο δυναμικό αγώνα, και κάθε προέκταση του αγώνα στο πολιτικό επίπεδο. Έτσι, τι κάνουν στην ουσία πέρα από ακαδημαϊκές διακηρύξεις, για τα τόσα χτυπήματα, τις δίκες, τις απολύσεις συνδικαλιστών; Καμμία συγκεκριμένη μαζική απάντηση. Τέλος, σ' όλη αυτή τη περίοδο, μπήκαν εκατοντάδες βόμβες σ' αμερικανικά αυτοκίνητα ΞΑ όπως και σ' αυτοκίνητα γνωστών φασιστών. Δεκάδες βόμβες σ' αμερικάνικες τράπεζες ή σε φασιστικούς στόχους. Κι όλα αυτά από απλούς αγωνιστές της βάσης. Τα κόμματα είτε τις αγνόησαν εντελώς, είτε τις απέδωσαν καθαρά σε φασίστες και προβοκάτορες. Κι όταν έγιναν οι πρώτες συλλήψεις μερικών κι αποδείχθηκε ότι ήταν αγωνιστές απ' τη βάση των κομμάτων, τι συγκεκριμένο έκαναν για να τους υποστηρίξουν; Τι πολιτική κάλυψη τους πρόσφεραν; Απολύτως καμία. Όπως και σ' αυτούς της 24 Ιούλη 75 και της 25 Μάη 76. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία και δείχνει που βρίσκονται τα κόμματα όταν σκεφτεί κανείς ότι δικάστης στο δικαστήριο πρότεινε την αθώωση κατηγορούμενου για εμπρησμούς ΞΑ αυτοκινήτων, λέγοντας ότι είναι πατριωτική πράξη. Απ' όπου και να κοιτάξουμε τα πράγματα θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Απ' τη μια ο λαός, ο "απλός κοσμάκης" που θέλει, έχει διάθεση να αγωνιστεί κι αγωνίζεται όπως μπορεί, κι απ' την άλλη τα κόμματα που τον τραβάνε προς τα πίσω, τον στέλνουνε σπίτι του. Τα κόμματα που εκμεταλλεύονται τις νόμιμες δυνατότητες όχι για την ανάπτυξη αλλά για την συρρίκνωση και την απομαζι-κοποίηση του λαϊκού κινήματος, σε τέτοιο βαθμό που τρία χρόνια μετά την αλλαγή να μην έχουν καλέσει ούτε μια σημαντική λαϊκή εκδήλωση σε ανοικτό χώρο (εκτός απ' τις επέτειες 21 Απρίλη, 17 Νοέμβρη που δεν μπορούσαν να μην τις κάνουν). Κι αυτές που έγιναν 24 Ιούλη, 25 Μάη, ξεκίνησαν έξω απ' τα κόμματα, κι είδαμε πώς τις αντιμετωπίσανε. Αυτή είναι η περιβόητη εκμετάλλευση των νόμιμων δυνατοτήτων για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. [Επεξεργασία]Οι ένοπλες μορφές Τα δύο ΚΚ στα μέλη της βάσης τους, που ανησυχούνε απ' το γεγονός ότι ο φασιστικός μηχανισμός παραμένει ανέπαφος και μπορεί να ξαναχτυπήσει αύριο και τους ρωτάνε τι θα γίνει τότε, απαντάνε ότι βέβαια τότε θα χρησιμοποιήσουν άλλες μορφές και πολλές φορές λένε ανοιχτά ότι θα πάρουν τα όπλα να αμυνθούν. Αλλά αυτό είναι παραπλάνηση, ψέμα, καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στο λαό κι ανευθυνότητα. Γιατί δεν υπάρχει απολύτως καμία τέτοια περίπτωση δηλαδή ένοπλης άμυνας των δύο ΚΚ. Κι αυτό αποδεικνύεται όχι απ' αυτά που λένε δημαγωγικά στη βάση τους, αλλά απ' την ίδια τη ζωή, απ' την ίδια την πείρα. Πολλοί ξεγελιούνται απ' τα αντάρτικα 1940-44, το Δεκέμβρη, το δεύτερο αντάρτικο. Αλλά τα σημερινά ΚΚΕ -και τα δύο- δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το ΚΚΕ εκείνης της περιόδου. Το ΚΚΕ εκείνης της εποχής ήταν κόμμα επαναστατικό. Μπορεί να έκανε λάθη πολιτικά και στρατιωτικά αλλά ήταν επαναστατικό κι έκανε ένοπλο αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας, που μπορούσε κι έπρεπε να την πάρει. Ενώ τα σημερινά είναι κόμματα συνειδητά ρεβιζιονιστική, ρεφορμιστικά και δεν έχουν για στόχο την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Κι αυτό φαίνεται τελείως καθαρά απ' τη στάση τους στο πραξικόπημα του 67 και·στη δικτατορία. Στο πραξικόπημα δεν αντέταξαν καμμία αντίσταση και δεν προετοίμασαν το λαό για αντίσταση. Στη συνέχεια και σ' όλη τη δικτατορία δεν έκαναν ούτε μία τον αριθμό ένοπλη ενέργεια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν έχασαν ευκαιρία να καταδικάζουν την ένοπλη και δυναμική αντίσταση σε κάθε δίκη, δίνοντας έτσι εξετάσεις στην αντίδραση κι αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι έχουν γίνει φρόνιμα παιδάκια κι ότι δεν πρόκειται να προετοιμάσουν ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Και γι' αυτό τους νομιμοποίησαν. Η νομιμοποίηση δείχνει όχι ότι έχουμε δημοκρατία, αλλά ότι άλλαξε η φύση των ΚΚ κι αυτό το απέδειξε η στάση τους στη δικτατορία. Γιατί όταν δεν χρησιμοποιείς ένοπλες ενέργειες σε φάση ανοιχτής δικτατορίας όταν η λαϊκή βία είναι αποδεκτή απ' τα πιο πλατιά δυνατόν λαϊκά στρώματα μέχρι και τη δεξιά, πότε θα τη χρησιμοποιήσεις. Αυτό δείχνει με τρόπο αναμφισβήτητο ότι δεν έχεις πρόθεση να τη χρησιμοποιήσεις ποτέ. Βέβαια, πολλά στελέχη, όταν τους ρωτάνε, λένε ότι φταίει η διάσπαση του '68 που αποδιοργάνωσε το κόμμα και γι' αυτό δεν έγινε δυναμική αντίσταση. Κι αυτό όμως είναι ψέμα αν αναλογιστούμε πόσοι και πόσοι, χωρίς καμμία πείρα, υλικά, χρήματα, έκαναν δεκάδες δυναμικών ενεργειών ξεκινώντας από το μηδέν. Αντίθετα τα δύο ΚΚ και πείρα συνωμωτικής δουλειάς είχαν και υλικά και χρήματα μπορούσαν πολύ πιο εύκολα να βρούνε και το κυριότερο, διάθεταν -παρά τα χτυπήματα πούχαν δεχτεί- πλήθος από μαχητικούς πρωτοπόρους αγωνιστές, δυναμικά εργατικά στοιχεία, που ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν όλα σε μια μέρα και να ξεκινήσουν όχι μικρές δυναμικές ενέργειες αλλά ακόμα και αντάρτικο βουνού με το πρώτο νεύμα του κόμματος. Και τα κόμματα τους κορόιδευαν και δεν έκαναν τίποτε, γιατί τέτοια ήταν η γραμμή τους: να μη γίνει δυναμική αντίσταση. Αυτό τόδειξε τέλος η στάση τους απέναντι στη "φιλελευθεροποίηση" του Παπαδόπουλου. Έτρεξαν αμέσως να συμμετάσχουν γιατί όπως είχε πει τότε ο Ηλιου: δύο δρόμοι υπάρχουν, ή βίαια σύγκρουση ή αποδοχή της "φιλελευθεροποίησης". Κι αφού αποκλείουμε το πρώτο, μας μένει το δεύτερο. Κι εκεί θα κατάληγε και το ΚΚΕ-εξ. Αλλά το Πολυτεχνείο τους πρόλαβε. Τέλος, οργανωτικά, σήμερα γίνεται και μια άλλη κοροϊδία με διάφορα καλπάκια που έχουν για στόχο να δημιουργήσουν την εντύπωση στα μέλη της βάσης ότι προετοιμάζεται παράνομο τμήμα που θα αμυνθεί ενεργητικά. Κι αυτό είναι κοροϊδία γιατί παράνομο τμήμα μπορεί να προετοιμάζεται, όπως άλλωστε μπορεί να προετοιμάζουν κι άλλα κόμματα, αλλά όχι για αντίσταση ενάντια στους φασίστες, αλλά γι' αυτό πούγινε και στις 21 Απρίλη, δηλαδή το κρύψιμο μέρους της ηγεσίας και την έκδοση παράνομης εφημερίδας από ένα παράνομο εκδοτικό μηχανισμό, πράγμα που τα ΚΚ είχαν πάντα. Όχι όμως για την ανάπτυξη ενεργητικής και ένοπλης αντίστασης. Κι αυτό άλλωστε φάνηκε απ' την αντίδραση τους στο ψευτοπραξικόπημα του Φλεβάρη 1975. Τη πρώτη μέρα που οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να καίνε λίστες ονομάτων και να πούνε σε μερικά στελέχη να μη κοιμηθούν στα σπίτια τους. Αυτό το μεγαλειώδες ιστορικό δίδαγμα έβγαλαν απ' το πραξικόπημα του 67! Καμμιά όμως λαϊκή κινητοποίηση. Γιατί αν είχαν στόχο να αμυνθούν έπρεπε -στο επίπεδο τουλάχιστον των μαζικών κινητοποιήσεων να κατεβάσουν την ίδια μέρα 500 χιλιάδες - 1 εκατομμύριο κόσμο σε μαχητική διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας (χωρίς να λέμε ότι αυτό μόνο του θα έφθανε). Αλλά δεν έκαναν απολύτως τίποτα, όπως οποιοσδήποτε που θα δεχόταν μοιρολατρικά κι αμαχητί οποιοδήποτε χτύπημα. [Επεξεργασία]Ο φασιστικός μηχανισμός, η λαϊκή ένοπλη βία και το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό Θα μας απαντήσουν ενδεχόμενα ότι δεν έκαναν μαζικές κινητοποιήσεις για να μη δώσουν αφορμή και ο άθικτος φασιστικός μηχανισμός ξαναχτυπήσει κάνοντας πραξικόπημα. Κι αύριο, σε μια άλλη φάση που θάχει "διευρυνθεί και σταθεροποιηθεί η δημοκρατία" θα γίνουν δυνατώτεροι μαζικοί αγώνες, θα γίνουν συμμαχίες κι άλλες διεργασίες και θα περάσουμε με "δημοκρατικές και ειρηνικές διαδικασίες" στη δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική αλλαγή και στο σοσιαλισμό. Για να απαντήσουμε σ' αυτά τα ερωτήματα πρέπει να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στο φασιστικό μηχανισμό. Σήμερα όλα τα κόμματα της αριστεράς λένε ότι κάθαρση δεν έγινε, που σημαίνει ότι ο φασιστικός κρατικός μηχανισμός παραμένει άθικτος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει για στόχο σήμερα να κάνει πραξικόπημα κι ούτε ότι χρησιμοποιεί τους νεοφασίστες για να "αποσταθεροποιήσει τη Δημοκρατία". Ο φασιστικός κρατικός μηχανισμός δε βγήκε μόνο απ' την εφτάχρονη δικτατορία. Υπήρχε και πριν τη δικτατορία. Έκανε ανοιχτές επεμβάσεις, χρησιμοποιώντας τη βία ενάντια στο λαό, οργανώνοντας την τότε καραμανλική τρομοκρατία, δολοφονώντας το Λαμπράκη. Σε συνεργασία με τη ΣΙΑ οργάνωσε τη βία και νοθεία στις εκλογές του 61 για να κρατηθεί η δεξιά στην εξουσία. Σε συνεργασία πάλι με τη ΣΙΑ και το παλάτι ανάτρεψε τον Παπανδρέου το 65 για να αποτρέψει χτύπημα του φασιστικού μηχανισμού. Και το 67 δεν δίστασε, πάλι με τη ΣΙΑ, να φθάσει στο πραξικόπημα και την ανοιχτή δικτατορία, όχι γιατί ο Παπανδρέου είχε κανένα αντιιμπεριαλιστικό ή αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, αλλά γιατί η στοιχειώδης εκκαθάριση του Στρατού, της ασφάλειας, του κρατικού μηχανισμού που ήταν αναγκασμένος να κάνει, μπρος στην πίεση του λαϊκού κινήματος, άνοιγε διαδικασίες που ξέφευγαν απ' τον έλεγχο του συστήματος. Γιατί χωρίς το φασιστικό κρατικό μηχανισμό και τις επεμβάσεις του, με καθαρά κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τα κόμματα του συστήματος δεν μπορούν να κρατηθούν στην εξουσία. Και γι' αυτό είναι απαραίτητο, γι' αυτό προτιμήθηκε να σωθεί φτάνοντας μέχρι τη δικτατορία, παρά να αφεθεί ο Παπανδρέου να κερδίσει τις εκλογές, παρ' ότι δεν ήταν ταξικός εχθρός κι εντάσσονταν μέσα στα πλαίσια του συστήματος ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Ο φασιστικός μηχανισμός είναι απαραίτητος για να μπορούν τα κόμματα του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας να κυριαρχούν στο πολιτικό πλάνο. Και γι' αυτό και σήμερα η Δεξιά δεν έκανε κάθαρση. Κι ο φασιστικός κρατικός μηχανισμός επεμβαίνει και θα συνεχίσει να επεμβαίνει με δύο τρόπους. Απ' τη μια παραμένει δίπλα στο κοινοβούλιο και επεμβαίνει παράλληλα με τη λειτουργία του κι απ' την άλλη θα χρησιμοποιήσει χτύπημα ευρύτερης κλίμακας τύπου πραξικοπήματος ή στρατιωτικού νόμου. Έτσι σήμερα χρησιμοποιεί τους νεοφασίστες και τις βόμβες τους, τα τροχαία, τις αύρες, τα δακρυγόνα, τους κρανοφόρους όχι για "αποσταθεροποίηση" αλλά για το αντίθετο, για να τρομοκρατήσει κι εκφοβίσει το λαό. Για να τον αποπροσανατολίσει δείχνοντας στο πρόσωπο των αστείων Καλέντζη ή Κακκαβά το φασιστικό κίνδυνο. Για να παρουσιαστεί έτσι ο Καραμανλής σα Δημοκρατία που χτυπάει τους φασίστες και ανοίξει έτσι το δρόμο σε συλλήψεις αριστερών, που θα παρουσιαστούν σα κτυπήματα των δυο άκρων απ’ τη «Δημοκρατία». Για να ξανακάνει το σύνθημα "Καραμανλής ή τα τανκς" επίκαιρο με τη καραμέλα της "αποσταθεροποίησης". Και γι' αυτο δεν κρατιώνται ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, για να καταλαβαίνουν καλά οι μάζες τις συνδέσεις με το κρατικό μηχανισμό. Π.χ. ο Μπάμπαλης οδηγούσε το αυτοκίνητο που παρακολούθησε τον Κακαουνάκη, αφήνονται ο Νικολαΐδης και Χολέβας ενώ υπήρχε τηλεφωνική συζήτηση για βόμβες, ο Καλέντζης που δήθεν αναζητούσε η ασφάλεια κοιμόταν σπίτι του επί δύο μήνες, κτλ. Κι αυτό έχει για συνέπεια να σπρώχνει τα κόμματα να μη κάνουν αγώνα ενάντια στο φασιστικό κρατικό μηχανισμό, δηλαδή τη κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά να συσπειρώνονται για να την υποστηρίζουν ενάντια στις σκιές και τους ανεμόμυλους που δήθεν πάνε να την ανατρέψουν. Κι αυτό έχει πάλι σα συνέπεια να μη υπάρχει καμμία ουσιαστική αντιπολίτευση, να δεσπόζει ο Καραμανλής στη πολιτική σκηνή και να γελιοποιεί και εξευτελίζει την Αριστερά στο κοινοβούλιο, δίνοντας της μαθήματα, αφού εμφανίζεται δημαγωγική που άλλα λέει και άλλα κάνει, δηλαδή τίποτε δεν κάνει. Π.χ. απάντηση του Καραμανλή προς Παπανδρέου, σε σχέση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό -που θα ίσχυε και για τα ΚΚ- "αν πιστεύετε αυτό που λέτε πάει να πει ότι είμαστε προδότες, άρα να είσαστε πιο σοβαρός". Γιατί ενάντια στους προδότες κάνεις γερό λαϊκό αγώνα για να τους ξεσκεπάζεις και να τους ανατρέψεις, δεν υποκλίνεσαι με κοινοβουλευτικές αβρότητες και χαμόγελα. Ο φασιστικός μηχανισμός δεν επεμβαίνει μόνο με τη παραπάνω μορφή. Επεμβαίνει με μεγαλύτερα χτυπήματα όταν ανοίγονται ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Και αυτό το δείχνει το πραξικόπημα του '67, το γεγονός ότι ο Καραμανλής κράτησε το μηχανισμό, και τέλος, το Σύνταγμα και όλο το θεσμικό οπλοστάσιο που δείχνουν ότι προβλέπουν όχι ήρεμη και ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, όχι σταθεροποίηση αλλά αντίθετα προβλέπουν νέες δυναμικές επεμβάσεις του φασιστικού μηχανισμού. Και το Σύνταγμα κι οι καινούργιοι νόμοι τις "νομιμοποιούν". Έτσι θάχουμε "νόμιμες" εκτοπίσεις, "νόμιμες" διαλύσεις οργανώσεων κι απεργιών, "νόμιμες" συλλήψεις, καταδίκες, φυλακίσεις, κτλ. Τέλος, όλα αυτά δείχνουν ότι η αντίδραση προσανατολίζεται να χρησιμοποιήσει στο μέλλον όχι αντισυνταγματικό πραξικόπημα, αλλά μάλλον νόμιμη και συνταγματική κήρυξη του στρατιωτικού νόμου, "νομιμοποιώντας" έτσι ακόμα και τα βασανιστήρια. Ο φασιστικός μηχανισμός κατά συνέπεια υπάρχει, επεμβαίνει, θα επεμβαίνει και θα ξαναχτυπήσει το λαϊκό κίνημα. Η δεξιά μας λέει ότι φταίνε οι λαϊκοί αγώνες, θέλοντας έτσι να εμποδίσει την ανάπτυξη τους, και τα κόμματα της αριστεράς, λέγοντας ότι δεν κάνουν τίποτα για να μη δώσουν αφορμή, έχουν στη πράξη και σ' αυτό το σημείο ευθυγραμμιστεί πολιτικο-ιδεολογικά με την αστική τάξη. Γιατί ο φασιστικός μηχανισμός όταν χτυπάει, χρησιμοποιεί βέβαια διάφορες προφάσεις. Αλλά άλλο πρόφαση κι άλλο αίτια. Ο φασιστικός μηχανισμός είναι απαραίτητος, όπως είδαμε, για τη πολιτική κυριαρχία του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας και γεννιέται και αναπτύσσεται απ' την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την αμερικάνικη κυριαρχία και τη σημερινή φάση ανάπτυξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Άλλωστε αυτό, στη σημερινή φάση του ιμπεριαλισμού, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στις χώρες της περιφέρειας, τις εξαρτημένες και κάτω από αμερικάνικη κυριαρχία, έχουμε είτε ανοικτές δικτατορίες, είτε κοινοβουλευτισμούς βιτρίνας, καλυμμένες δικτατορίες με πολύ γερούς κρατικούς φασιστικούς μηχανισμούς. Στις Δυτικοευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις όπου στο στάδιο του ανταγωνιστικού καπιταλισμού και στη πρώτη φάση του ιμπεριαλισμού είχαμε φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες, σήμερα έχουμε αυταρχικές δημοκρατίες για τις οποίες πολλοί λένε σήμερα ότι εξελίσσονται προς μια μορφή "φασισμού με ανθρώπινο πρόσωπο". Έτσι, ο φασιστικός κρατικός μηχανισμός είναι ο καθοριστικός παράγοντας ολόκληρης της πολιτικής ζωής, της λειτουργίας του σημερινού κοινοβουλευτισμού. Καθορίζει τα πάντα, από το αποτέλεσμα των εκλογών του 74, τη σύνθεση του Κοινοβουλίου μέχρι και το είδος του Συντάγματος, τη κοινοβουλευτική και την εξωκοινοβουλευτική ζωή, όπου δεσπόζει ο Καραμανλής, εφ' όσον τα κόμματα της αριστεράς φοβούνται να καλέσουν τη παραμικρή διαδήλωση εναντίον του, εξ αιτίας ακριβώς της ύπαρξης του μηχανισμού με τον οποίο τους φοβερίζει. Και επιδρά αρνητικά τέλος και στις σχέσεις, τις συμμαχίες των κομμάτων της αριστεράς. Έτσι ενώ ο λαός, η βάση, ζητάει συνεργασία, συμμαχία, ενότητα, τα κόμματα της αριστεράς είτε δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι αντίθετα, είτε πολλαπλασιάζουν τα χοντροειδή προσχήματα για να μη επιτευχθεί συμμαχία της αριστεράς. Γιατί ξέρουν καλά ότι συμμαχία της αριστεράς, στη χώρα μας, ανοίγει προοπτικές σίγουρης εκλογικής νίκης κι αυτό θα οδηγήσει σε ένοπλο βίαιο χτύπημα της μιας ή της άλλης μορφής απ' το φασιστικό μηχανισμό. Και για να μην πούνε στο λαό ότι πρέπει ν' αγωνιστεί ενάντια σ' αυτό το μηχανισμό, που μπλοκάρει κάθε πορεία προς τα μπρος του λαϊκού κινήματος, τον κοροϊδεύουν προβάλλοντας διάφορα προσχήματα για να χτυπάει το ένα κόμμα το άλλο και να εμποδίζουν έτσι την ενότητα. Ο φασιστικός κρατικός μηχανισμός και οι βίαιες επεμβάσεις του αποτελούν αποφασιστικό φραγμό κι εμπόδιο σε κάθε ανοδική πορεία του λαϊκού κινήματος. Μπλοκάρουν κάθε κοινοβουλευτική δυνατότητα. Κατά συνέπεια η αντιμετώπιση του μηχανισμού είναι το πρώτο πρόβλημα που μπαίνει σήμερα στο λαϊκό κίνημα για να ανοίξουν προοπτικές πραγματικής κι ουσιαστικής ανόδου του. Η αντιμετώπιση των δυναμικών επεμβάσεων τύπου εκλογικού πραξικοπήματος 61, ή 21 Απρίλη 67, ή Πολυτεχνείου, ή 24 Ιούλη 75, ή 25 Μάη 76, δεν μπορεί να γίνει με παρακάλια και φλυαρίες στη Βουλή, ούτε με χαρτοπόλεμο και δηλώσεις, αλλά με την ανεμπόδιστη και χωρίς φραγμούς λαϊκή κινητοποίηση και με τη δίκαια χρησιμοποίηση της λαϊκής ένοπλης βίας, Τα ένοπλα χτυπήματα του φασιστικού μηχανισμού δεν αντιμετωπίζονται με την απάθεια και την αδράνεια που καλλιεργούν τα κόμματα, αλλά με δυναμική λαϊκή κινητοποίηση και τη λαϊκή ένοπλη βία. Και το παιχνίδι αυτού του μηχανισμού το παίζουν, όχι όσοι αγωνίζονται εναντίον του, αλλά όσοι δεν αγωνίζονται. Και σήμερα το παίζουν αυτοί που επέτρεψαν στο Καραμανλή να τον σώσει απ' τη λαϊκή αγανάκτηση κι οργή," με τη μεθόδευση και τη κοροϊδία των δικών. Όσοι δεν έκαναν τίποτα για να χτυπηθεί αυτή η μεθόδευση, όσοι δεν κάλεσαν μαζικά το λαό όπου να καταγγείλουν και να ξεσκεπάσουν το Καραμανλή αλλά αντίθετα περιορίστηκαν σε χαρτοπόλεμο και σε δηλώσεις στο Τύπο. Αν δεν είχε γίνει μαζικός λαϊκός αγώνας μετά το 61, και τα κόμματα περιορίζονταν σε δηλώσεις για βία και νοθεία στις εκλογές, ο Καραμανλής δεν θάχε πέσει ποτέ. Παίξανε και παίζουν το παιχνίδι του αυτοί που επέτρεψαν τη διάσωση του. Κι αυτή με τη σειρά της, οδήγησε στην σημερινή φασιστική τρομοκρατία ενάντια στην οποία και σήμερα δεν κάνουν τίποτα, και που θα οδηγήσει στα αυριανά μεγαλύτερα χτυπήματα. Το πραξικόπημα του '67, το γεγονός ότι δεν έγινε κάθαρση και το Σύνταγμα και το θεσμικό πλαίσιο που δημιουργήθηκαν, δείχνουν με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει καμμία απολύτως περίπτωση ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό. Δε χρειάζεται να πάμε στη Χιλή, αλλά η δική μας η πείρα μας αρκεί για να δείξει ότι το να μιλάς για πέρασμα στο Σοσιαλισμό με ειρηνικές, κοινοβουλευτικές, "δημοκρατικές διαδικασίες" είναι, για την Ελλάδα τουλάχιστον, ηλιθιότητα με περικεφαλαία και καλλιέργεια και πάλι επικίνδυνων για το λαό λεγκαλιστικών αυταπατών. Αυτή η γραμμή είναι η ίδια γραμμή που είχαν προδικτατορικά τόσο η ΕΔΑ όσο και το ΚΚΕ δηλαδή και τα δυο σημερινά ΚΚΕ. Δοκιμάστηκε κιόλας μια φορά κι οδήγησε όχι στη δημοκρατική αντι-ιμπεριαλιστική αλλαγή, όχι στο σοσιαλισμό, αλλά στον ανοιχτό φασισμό και στην αμαχητί παράδοση του λαϊκού κινήματος στους φασίστες. Και το ίδιο θα επαναληφθεί και σήμερα έτσι που πάνε. Γιατί και αν ακόμα φανταστούμε ότι αύριο γίνεται συμμαχία λαϊκής ενότητας των ΚΚ με το ΠΑΣΟΚ, τύπου Αλλιέντε ή Σο-σιαλιστών-Κομμουνιστών στη Γαλλία, μ' ένα στοιχειώδες πρόγραμμα αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό και δημοκρατικό, που να ανοίγει το δρόμο προς το σοσιαλισμό, και φανταστούμε ότι κερδίζεται η πλειοψηφία στις εκλογές, σε ποια δύναμη θα στηριχτεί μια τέτοια κυβέρνηση; Στο Στρατό του Ντάβου, στην Αστυνομία του Καραθανάση, στη Δικαιοσύνη του Μπλέτσα, για τις οποίες δεν χάνουν ευκαιρία να μας πούνε ότι δεν έχουν εκκαθαριστεί; Και τότε δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα συμβεί. Απ' όλα αυτά βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα δύο ΚΚ δεν έχουν για στόχο το Σοσιαλισμό, ούτε με ειρηνικά μέσα, ούτε με ένοπλα. Δεν έχουν δηλαδή για στόχο την επαναστατική κοινωνική αλλαγή. Κι όλ' αυτά που λένε στα προγράμματα τους, Σοσιαλισμός, Δημοκρατική Αντιιμπεριαλιστική επανάσταση, εκμετάλλευση νόμιμων δυνατοτήτων, προετοιμασία δίκαιας ένοπλης άμυνας σε περίπτωση πραξικοπήματος είναι σκέτος βερμπαλισμός και λόγια του αέρα με τα οποία οι ηγεσίες των δύο ΚΚ προσπαθούν να παραπλανήσουν τη βάση τους, την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, που πραγματικά ποθούν και θέλουν ν' αγωνιστούν για μια λεύτερη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ελλάδα. Το μόνο που ενδιαφέρει τις ηγεσίες τους είναι μερικές έδρες στη Βουλή, τα γραφεία τους κι ο μηχανισμός τους, η εφημερίδα τους, οι εκλογές, κτλ. Κι αυτά αρκετά είναι και φτάνουν. Και γι' αυτό δεν κάνουν τίποτα κι έχουν μετατραπεί σε βασικό στήριγμα του Καραμανλή. Και γι' αυτό αποκαλούν προβοκάτορας κι ύποπτα στοιχεία όσους βρίσκονται στη πρώτη γραμμή του αγώνα, είτε στις άμεσες διεκδικήσεις μέσα στα εργοστάσια, είτε όσους αγωνίζονται στις μαζικές κινητοποιήσεις είτε όσους αγωνίζονται ένοπλα όπως η "17 ΝΟΕΜΒΡΗ". [Επεξεργασία]ΚΚΕ εσωτερικού: πρωτοπορεία του σταλινισμού. Η θέση που πήραν τα δυο ΚΚ ότι η "17 Νοέμβρη" δεν υπάρχει αλλά είναι προβοκατορική φασιστική οργάνωση που εξυπηρετεί τους "σκοτεινούς κύκλους της ανωμαλίας" δείχνει και κάτι άλλο. Ότι και τα δυο χρησιμοποιούν σταλινικές μέθοδες. Γιατί η αντιμετώπιση μιας τάσης μέσα στο λαϊκό κίνημα όχι με πολιτικό διάλογο και κριτική αλλά με ψέμματα, διαστρέβλωση, λάσπη και κατασυκοφάντηση είναι ένα απ' τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σταλινισμού. Και αυτό που είναι καινούργιο είναι ότι στη πρώτη γραμμή αυτής της λασπολογίας βρίσκεται το ΚΚΕ εσωτερικού και η "Αυγή". Μέχρι τώρα πάσχιζαν να μας πείσουν ότι είναι υπέρ της επίλυσης των διαφορών μέσα στο κίνημα με δημοκρατικό διάλογο, με συζήτηση με πολιτική κριτική. Και τι βλέπουμε; Ότι όλα αυτά είναι παχιές κουβέντες, κοροϊδία κι ότι παραμένουν ακόμα πιο σταλινικοί απ' τους άλλους. Γιατί τι άλλο είναι η καμπάνια της "Αυγής" με πυχιαίους .τίτλους, δίνοντας τη γραμμή και στις άλλες εφημερίδες, για να πειστεί ο λαός ότι δεν υπάρχει επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη; "Απεγνωσμένη προσπάθεια της Λιμπερασιόν να αποδοθεί η εκτέλεση σε αριστεριστές". Γλωσσολογική δήθεν ανάλυση που δεν διστάζει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποκλείεται να έγραψαν το κείμενο αριστεροί. Πιο πρόσφατα, ξανά, ρίχνουν τη γραμμή: εξετάζονται Καλέντζης, Κακαβάς για την εκτέλεση Μάλλιου. Και μεις δεν πρόκειται να συζητήσουμε τα επιχειρήματα τους, γιατί το επίπεδο τους είναι τέτοιο που σημαίνει αναγκαστικά ότι θεωρούν τους αναγνώστες τους ηλίθιους, που καταπίνουν όποια βλακεία τους αραδιάζουν π.χ. μας αποδίδουν τη λέξη "τσαμπουκάς" που μέσα στο κείμενο είναι μέσα σε εισαγωγικά και αναφέρεται σε δήλωση των φασιστών και συγκεκριμένα του Λεονάρδου. Λένε ότι βρέθηκε πολύγραφος του Καλέντζη. Το κείμενο της 17 Νοέμβρη ήταν πολυγραφημένο, άρα αυτός θάτανε. Ή ο Τσαπούρης είναι σκληρός κι ικανός για όλα, άρα αυτός θα εκτέλεσε το Μάλλιο, κτλ κτλ και η μπουρδολογία τελειωμό δεν έχει. Λάσπη, κατασυκοφάντηση, αυτή είναι η πολιτική αντιμετώπιση που μας κάνει το ΚΚΕ εσωτερικού. Αλλά αυτό έχει και μια άλλη συνέπεια. Αφού η "17 Νοέμβρη" δεν είναι λαϊκή οργάνωση, δεν είναι οργάνωση της επαναστατικής αριστεράς, αλλά προβοκατορική, φασιστική, να ψάξουμε να τη βρούμε και να τη καταγγείλουμε στην Ασφάλεια. Αυτό το συμπέρασμα θα βγάλει αναγκαστικά ο εικοσάρης μέλος του Ρήγα και το απλό μέλος του ΚΚΕ εσ. που θα διαβάσει την "Αυγή". Δηλαδή, εκτός των άλλων και καλλιέργεια χαφιεδισμού σε βάρος της οργάνωσης μας. Όλα τα μέσα ακόμα και τα πιο βρώμικα, τους είναι χρήσιμα. Είναι ακριβώς η ίδια δουλειά που έκανε ο Καρίγιο, ο γραμματεύς του Ισπανικού ΚΚ όταν την επομένη της εκτέλεσης του πρωθυπουργού Καρέρο Μπλάνκο το 73 απ' τους Βάσκους, έλεγε ότι είναι προβοκατορική, φασιστική ενέργεια. Αυτός είναι ο περίφημος ευρωκομμουνισμός. Και μη μας πουν ότι δεν ήξεραν. Γιατί μπορεί μερικοί νέοι άπειροι δημοσιογράφοι να παρασύρονται απ' τα επιτήδεια στελέχη αλλά μη μας πούνε ότι η ηγεσία του ΚΚΕ εσωτερικού κι η διεύθυνση της "Αυγής" δεν ήξεραν την αλήθεια. Γιατί αντάρτικο πόλης δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά παγκόσμια στην Ελλάδα. Υπάρχει απ' το 1960 σε μια σειρά από χώρες τόσο της Λατινικής Αμερικής τόσο και της Ευρώπης. Κι αυτό που είναι περίεργο για μια χώρα σαν την Ελλάδα, δεν είναι η εμφάνιση του, αλλά το πώς άργησε τόσο πολύ να εμφανιστεί.Κι ακόμα οι ηγεσίες και τα στελέχη ξέρουν ότι ενέργειες σαν τις δικές μας συζητιόντουσαν πλατιά στη βάση όλων των κομμάτων της αριστεράς. Και ξέρουν καλά ότι η φύση αυτών των αντάρτικων είναι να είναι παράνομα και γι' αυτό καλά θα κάνουν να σταματήσουν τα παραπλανητικά, για δημιουργία εντυπώσεων: αν ήτανε αριστεροί θα τους ξέραμε, ή θα τους είχαμε δει στο Πολυτεχνείο, ή αλλού. Το ΚΚΕ εσωτερικού μπορεί να είναι πραγματικά περήφανο για το κατόρθωμα του. Όντας στη πρωτοπορεία του οπορτουνισμού κατόρθωσε νάναι ταυτόχρονα στη πρωτοπορεία του σταλινισμού. [Επεξεργασία]Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Η ενέργεια μας όμως δεν ξεσκέπασε μόνο τα κόμματα της αριστεράς, αλλά και τις περισσότερες απ' τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που - εκτός από μερικές - έτρεξαν να τη καταδικάσουν. Η δραστηριότητα μας βάζει συγκεκριμένα το ζήτημα της οργάνωσης της λαϊκής ένοπλης βίας, ζήτημα που οι διάφοροι "επαναστάτες" μας κατόρθωσαν να θάψουν μέχρι τώρα με διάφορα προσχήματα. Γι' αυτό έπρεπε όχι μόνο να μας καταδικάσουν, αλλά και με τέτοιο τρόπο που να κλείνει κάθε τέτοια προβληματική και συζήτηση. Έτσι δεν έγινε κριτική στα κείμενα μας, ούτε στη δράση μας σαν ενέργειες αντάρτικου, αλλά χρησιμοποιήθηκε η παλιά γνωστή συνταγή του δογματισμού, η διαστρέβλωση των απόψεων μας, οι ταμπέλες (ατομική τρομοκρατία, αναρχικοί), τα άσχετα τσιτάτα εκτός τόπου και χρόνου ανάμικτα με μερικά ψευτοεπιχειρήματα που, όπως θα δούμε, δεν αντέχουν μπρος στη στοιχειώδη κριτική. Παρακάτω θα εξετάσουμε, με συντομία, τις κυριότερες αντιρρήσεις που εκφράστηκαν εναντίον μας και τέλος θα εξηγήσουμε για ποιους στρατηγικούς και γενικότερους λογούς χρησιμοποιούμε σήμερα και την ένοπλη δράση. Μια πρώτη αντίρρηση που εκφράστηκε είναι ότι τέτοιες ενέργειες θα προκαλέσουν χτύπημα της αντίδρασης και τελικά μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα υπάρξουν για το λαϊκό κίνημα. Αυτό το επιχείρημα είναι το ίδιο μ' αυτό που αναφέραμε πιο πάνω για τους μαζικούς αγώνες και που είναι το κλασσικό ρεβιζιονιστική επιχείρημα. Είπαμε κιόλας ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες της ύπαρξης του φασιστικού μηχανισμού και γιατί αυτός θα εξακολουθήσει να χτυπάει το λαϊκό κίνημα. Το αν μια συγκεκριμένη λαϊκή ενέργεια αποτελέσει αφορμή, εξετάζεται συγκεκριμένα. Γιατί αλλιώς δεν θάπρεπε να γίνει κανένας αγώνας μη τύχει και προκληθεί χτύπημα του λαϊκού κινήματος, πράγμα που μπορεί πάντα να συμβεί. Και δεν θάπρεπε να γίνει ούτε η εξέγερση του Πολυτεχνείου αφού ο συσχετισμός των δυνάμεων ήταν τέτοιος που θα κατέληγε αναγκαστικά, όπως και κατέληξε, σε άμεσο χτύπημα του λαϊκού κινήματος και στη σκλήρυνση του Ιωαννίδη. Κι αν εξετάσουμε συγκεκριμένα τα πράγματα, τότε είναι που θα δούμε ότι δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο στοιχείο που να στηρίξει αυτή την άποψη. Γιατί τι συγκεκριμένο χτύπημα του λαϊκού κινήματος έγινε μετά την εκτέλεση του Γουέλς. Τι μέτρα πάρθηκαν; Κανένα απολύτως. Μήπως θα μας πούνε ότι δεν ήξεραν ότι την εκτέλεση την κάνανε αριστεροί; Μα αυτό η κυβέρνηση κι η αντίδραση τόξεραν πολύ καλά. Το έκρυψαν απ' το λαό, όπως άλλωστε επιχείρησαν ακόμα και σήμερα να κρύψουν και τη δεύτερη ενέργεια. Τι συγκεκριμμένο χτύπημα του λαϊκού κινήματος έγινε μετά την εκτέλεση του Μάλλιου; Κανένα απολύτως. Μήπως θα μας πούνε για τη κηδεία και τη διαδήλωση των φασιστών; Αλλά η κηδεία και τα επεισόδια αντίθετα είχαν το θετικό ότι ξαναέβαλαν έμπρακτα το θέμα της κάθαρσης στην Ασφάλεια. Έδειξαν με τρόπο αποκαλυπτικό πόσο δημοκρατική είναι η Ασφάλεια, ότι βρίσκεται στα χέρια των φασιστών αξιωματικών που έκαναν καθαρή ανταρσία, φεύγοντας απ' τα γραφεία τους και πήγαν να αποδώσουν τιμές στο Μάλλιο, πυροβολώντας στον αέρα. Αδιαφορώντας τελείως για το τι διατάζει και τι λέει η Κυβέρνηση, καλύπτοντας τέλος αυτούς που πυροβόλησαν και κοροϊδεύοντας τους ανακριτές. Όσο για τη διαδήλωση, έδειξε τη γύμνια των φασιστών όταν για τη κηδεία του πρωτοπαλίκαρου τους κατόρθωσαν να κατεβάσουν σε διαδήλωση 300 όλα-όλα άτομα, του επιπέδου του Καλέντζη, που ασχημονούσαν μέσα στο κέντρο. Κι έδειξε πάλι τελείως καθαρά ότι αυτοί οι 300 είναι επικίνδυνοι όχι από μόνοι τους, αλλά γιατί έχουν από πίσω τους την Ασφάλεια που τους καλύπτει. Ή μήπως θα μας πουν για τις βόμβες και τους ξυλοδαρμούς; Αλλά οι βόμβες, οι επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί δεν άρχισαν τώρα. Άρχισαν απ' το 1975 αν όχι και πιο πριν, και δεν σταμάτησαν σ' αυτά τα δυο χρόνια. Βέβαια αύριο μπορεί να παρθούν ορισμένα πιο σκληρά μέτρα. Αυτό μπορεί πάντα να συμβεί σε μια πορεία του λαϊκού κινήματος προς τα μπρος. Ένα βήμα μπρος μπορεί να συνοδευτεί από ένα χτύπημα του αντιπάλου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει ν' αναπτυχθεί η επαναστατική δραστηριότητα, αλλά αντίθετα ότι πρέπει να προετοιμαστεί το κίνημα πολιτικά, ψυχολογικά, υλικά για να μπορέσει ν' αντεπεξέλθει, ν' αντιμετωπίσει το χτύπημα και να συνεχίσει τον αγώνα. Τι θάλεγαν οι διάφοροι "επαναστάτες" αν ο Καραμανλής μετά την 25 Μάη έπαιρνε διάφορα πιο σκληρά μέτρα και διέλυε π.χ. μερικές οργανώσεις ή φυλάκιζε μερικά στελέχη; Ότι φταίει η λαϊκή κινητοποίηση της 25 Μάη; Όχι βέβαια. Έτσι αν αύριο χτυπηθούν και δεν μπορέσουν να συνεχίσουν θα φταίνε μόνο αυτοί που αποκοιμίζουν τα μέλη τους διαδίδοντας ηλίθιες θεωρίες ότι δήθεν ο Καραμανλής δεν τους χτυπάει γιατί τους φοβάται, που δεν προετοιμάζονται πολιτικά, οργανωτικά και υλικά και που βγήκαν να δουλέψουν νόμιμα σαν να είναι η Ελλάδα Δανία. Και μεις δεν τους λέμε να εγκαταλείψουν την νομιμότητα, αλλά να προετοιμαστούν και να πάρουν τα μέτρα τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Μια άλλη αντίρρηση λέει: με το να εκτελέσεις τον Μάλλιο ή το Γουέλτς δεν κάνεις τίποτα γιατί αυτούς η αντίδραση τους αντικαθιστά αμέσως -το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα αλλά το καθεστώς. Ο συλλογισμός αυτός βασίζεται σε μια ταχυδακτυλουργία: ο σοσιαλισμός από στρατηγικός στόχος ενός πολύπλευρου αγώνα εμφανίζεται σαν άμεσος στόχος της εκτέλεσης. Αυτό το μικρό πηδηματάκι γίνεται και είναι απαραίτητο για να βγει το συμπέρασμα που θέλουν, δηλαδή η απόρριψη του μέσου της ένοπλης ενέργειας. Έτσι οι ενέργειες αυτές δεν παρουσιάζονται σαν ενέργειες μιας ορισμένης μακρόχρονης διαδικασίας, ενός προτσές πολύπλευρης ανάπτυξης του λαϊκού αγώνα που περιλαμβάνει κι ένοπλες μορφές, που κι αυτές συνεχίζονται και αναπτύσσονται, αλλά τελείως ξεκομμένες. Και παρουσιάζοντας τις έτσι ξεκομμένες που έχουν δήθεν για στόχο το σοσιαλισμό, μπορείς εύκολα να βγάζεις το συμπέρασμα που θέλεις. Για να γίνει πιο καθαρό το πόσο γελοίος είναι αυτός ο συλλογισμός θα δώσουμε παραδείγματα αναλόγων συλλογισμών για μερικά άλλα μέσα αγώνα, όπου φαίνεται πόση αλήθεια περιέχουν και πόσο σωστά είναι. Έτσι κάποιος που θάθελε να απορρίψει την απεργία σα μέσο αγώνα θα έκανε τον ίδιο ακριβώς συλλογισμό: αφού μια οικονομική απεργία σε ένα εργοστάσιο δεν μπορέσαμε να τη μετατρέψουμε σε γενική πολιτική απεργία κι ούτε ν' ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, δεν χρειάζεται η απεργία σα μέσο πάλης. Γιατί σημασία δεν έχει ο τάδε καπιταλιστής κι ούτε αν πετύχεις Χ% αύξηση, που μπορεί άλλωστε ο καπιταλιστής να το αναπληρώσει με τον πληθωρισμό, αλλά η τάξη και το καπιταλιστικό καθεστώς. Άρα δεν χρειάζεται η απεργία. Ή ακόμα: αφού με μια προκήρυξη ή εφημερίδα δεν κατορθώσαμε να πείσουμε το σύνολο του λαού για την αναγκαιότητα ν' ανατραπεί το καθεστώς και να κτίσουμε το σοσιαλισμό, δεν χρειάζονται οι προκηρύξεις και οι εφημερίδες. Ή ακόμα: αφού σε μια μαζική σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής δεν μπορούμε άμεσα ν' ανατρέψουμε το καθεστώς κι η αντίδραση μπορεί εύκολα ν' αναπληρώσει, με τα χρήματα που διαθέτει, τις ζημιές, δεν χρειάζεται ν' αγωνιζόμαστε μαζικά, δεν χρειάζεται η άμυνα απέναντι στη τρομοκρατία, δεν χρειάζονται οι δυναμικές διαδηλώσεις, αλλά καλύτερα να γινόμαστε λαγοί, μόλις εμφανιστεί η αστυνομία. Και τελικά, δεν χρειάζεται κανένα μέσο πάλης αφού μεμονωμένη μια ενέργεια οποιασδήποτε μορφής ξεκομμένη απ' τις άλλες ενέργειες κι απ' τις άλλες μορφές δράσης δεν πρόκειται από μόνη της να φέρει το σοσιαλισμό. Σ' αυτά τα ωραία συμπεράσματα καταλήγουν αυτοί οι ωραίοι συλλογισμοί. [Επεξεργασία]Η "ατομική τρομοκρατία" και πώς οι διάφοροι επαναστάτες έχουν παραιτηθεί απ' την οργάνωση της ένοπλης λαϊκής άμυνας απέναντι στα χτυπήματα του φασιστικού μηχανισμού. Επειδή όλες οι πάνω αντιρρήσεις δεν είναι πειστικές, οι διάφοροι επαναστάτες βρήκαν έναν άλλο τρόπο πολύ πιο εύκολο γι' αυτούς για να μας χτυπήσουν. Μας κόλλησαν την ταμπέλα της "ατομικής τρομοκρατίας" Ξέθαψαν τη θεωρία της τρομοκρατίας του 19ου αιώνα και την κόλλησαν στην "17 ΝΟΕΜΒΡΗ". Αντέγραψαν τα επιχειρήματα του Λένιν ενάντια στην τρομοκρατία χωρίς να κούραζονται, χωρίς να χρειάζεται να σκεφτούν οι ίδιοι, κι έτσι ξεμπερδεψαν. Και το πιο ωραίο είναι ότι μερικοί το παρουσίασαν σαν κριτική απ' τη πιο δύσκολη θέση. Κι επιπλέον αυτό είχε το μεγάλο πλεονέκτημα ότι θα έκλεινε κάθε συζήτηση για ένοπλη δράση αφού θα παρουσιάζονταν τα μαργαριτάρια τους σαν αυθεντική κι "επίσημη" λενινιστική άποψη πάνω στο ζήτημα. Το πόσο λενινιστική θα το δούμε πιο κάτω. Κατ' αρχή, όπως είπαμε παραπάνω, αν κάποιος σήμερα στην Ελλάδα χρησιμοποιεί τη τρομοκρατία, αυτή είναι η άρχουσα τάξη κι ο ιμπεριαλισμός μέσω του φασιστικού μηχανισμού, που έχουν συγκεκριμένο συμφέρον να διαιωνίσουν το κοινωνικό σύστημα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Και για να κάμψουν το αγωνιστικό τους φρόνημα έχουν αναγάγει τη τρομοκρατία του λαού σε επιστήμη. Την εξασκούν συνέχεια, ακατάπαυστα, με χίλιους δυο τρόπους άμεσους και έμμεσους. Επειδή όμως έχουν συμφέρον να το κρύψουν αποκαλούν τρομοκρατία τις δίκαιες βίαιες λαϊκές ενέργειες που δεν έχουν - όπως θα δείξουμε πιο κάτω - τέτοιο χαρακτήρα, και προσπαθούν να τις βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τις φασιστικές τρομοκρατικές ενέργειες που πρέπει οι διάφοροι φιλελεύθεροι πασιφιστές να καταδικάζουν. Αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε τόσο παγκόσμια όσο και στην Ελλάδα. Πρόσφατα ο "Ελεύθερος Κόσμος" επιχείρησε χωρίς επιτυχία να αποκρύψει τις δραστηριότητες και τις διασυνδέσεις των νεοφασιστών με την Ασφάλεια, προβάλλοντας στην πρώτη γραμμή την "τρομοκρατική" δραστηριότητα της 17 Νοέμβρη. Κι είναι χαρακτηριστικό κι αποκαλυπτικό της πολιτικο-ιδεολογικής αποσύνθεσης στην οποία βρίσκονται μερικές "επαναστατικές" οργανώσεις όταν είναι οι μόνες μαζί με το Κωνσταντόπουλο που αποκαλούν τη δράση μας τρομοκρατική. Κι αυτό σημαίνει ότι είτε το θέλουν είτε όχι παίζουν το παιχνίδι του που έχει για στόχο να αποκρύψει τη τρομοκρατική φύση του καθεστώτος, προβάλλοντας τη δήθεν τρομοκρατία της 17 Νοέμβρη. Αλλά ας δούμε αν η δράση μας είναι τρομοκρατία. Τρομοκρατία δεν είναι οποιαδήποτε χρησιμοποίηση βίας. Τρομοκρατία είναι η χρησιμοποίηση βίας με τέτοιο τρόπο που έχει για κύριο στόχο, γενικώτερο, για πλατύτερα στρώματα, εκφοβιστική χαρακτήρα. Έτσι τρομοκρατία είναι όταν χρησιμοποιούνται τανκς και αύρες ενάντια στο λαό. Τρομοκρατία είναι όταν πέφτουν χιλιάδες δακρυγόνα απ' τις αύρες και τους ροπαλοφόρους ενάντια τόσο σε διαδηλωτές όσο και περαστικούς, ή απεργούς στα εργοστάσια ή αγρότες στις πορείες τους με γενικώτερο σκοπό τη τρομοκράτηση ολόκληρου του λαού. Τρομοκρατία είναι όταν οι Ιταλοί φασίστες βάζουν βόμβες στα τραίνα ή σε πλατείες. Τρομοκρατία είναι όταν ξυλοκοπούνται δημοσιογράφοι για να τους εκφοβίσουν [και] να μη ξαναγράφουν εναντίον τους. Τρομοκρατία είναι οι νεοφασίστες που βάζουν βόμβες με τη καθοδήγηση του φασιστικού μηχανισμού για να εκφοβίσουν πλατύτερα στρώματα. Τρομοκρατία είναι και τα βασανιστήρια, κι όχι απλώς σωματικές βλάβες όπως λένε τα δικαστήρια, γιατί εκτός απ' το συγκεκριμμένο αγωνιστή, έχουν για στόχο τη γενικώτερη τρομοκράτηση κι είναι μια απ' τις βασικές μέθοδες εκφοβισμού του λαού που μαθαίνει ότι γίνονται μεσαιωνικά βασανιστήρια. Η δίκαια όμως εκτέλεση από λαϊκούς αγωνιστές ενός τρομοκράτη-βασανιστή ποιους τρομοκρατεί; Η δίκαια εκτέλεση του αρχηγού της εγκληματικής και τρομοκρατικής CIA στην Αθήνα ποιους πάλι τρομοκρατεί; Μήπως τη δεξιά; Όχι βέβαια. Μήπως τους φασίστες, το φασιστικό μηχανισμό, τη CIA και τους άλλους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού; Αλλά θάταν τουλάχιστον αστείο και αφέλεια να υποστηριχτεί ότι με τη δύναμη, την οργάνωση, τα μέσα, τον άρτιο οπλισμό που διαθέτει σήμερα η αντίδραση, ο κρατικός μηχανισμός και ο ιμπεριαλισμός μπορούν να τρομοκρατηθούν με μερικές εκτελέσεις ή ανάλογες ενέργειες. Αυτές οι ενέργειες στη σημερινή φάση δεν γίνονται για να τρομοκρατήσουν τον αντίπαλο κι ούτε τέλος ανεξάρτητα απ' τη θέληση μας θα μπορούσαν να τον τρομοκρατήσουν. Βέβαια σε φάση ανοιχτού εμφύλιου πολέμου, όταν αντιπαρατάσσονται δυο στρατοί, όταν υπάρχει ένοπλος λαϊκός στρατός που αναπτύσσει τον λαϊκό πόλεμο σε μεγάλη κλίμακα, τότε ορισμένες ένοπλες λαϊκές ενέργειες μπορεί να έχουν χαρακτήρα λαϊκής δίκαιας αντιτρομοκρατίας. Όπως επίσης κι ορισμένες ενέργειες που χρησιμοποιήθηκαν μεταπολεμικά απ' τα απελευθερωτικά κινήματα [κι] είχαν τέτοιο χαρακτήρα, π.χ. οι βόμβες που έβαζε το Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αλγερίας στον αγώνα ενάντια στους Γάλλους αποικιοκράτες, μέσα σε καφενεία ή άλλους δημόσιους χώρους όπου σύχναζαν Γάλλοι. Κι αυτό τόκανε σαν απάντηση και αντίποινα στις βόμβες που έβαζαν οι Γάλλοι αποικιοκράτες στις μουσουλμανικές συνοικίες. Αυτή είναι δίκαια λαϊκή αντιτρομοκρατία που ανταποκρίνεται σε άλλες καταστάσεις και σε διαφορετική φάση του αγώνα. Έτσι οι σημερινές ένοπλες λαϊκές ενέργειες δεν έχουν καμμιά απολύτως σχέση με τη δράση των αναρχικών και των ναρόντνικων του 19ου αιώνα στη Ρωσία. Κι η επανάληψη των επιχειρημάτων του Λένιν ενάντια στη δράση μας είναι τελείως αντιλενινιστικά και εγκατάλειψη του λενινισμού απ' τους "μαρξιστές λενινιστές". Γιατί η ουσία του λενινισμού είναι η "συγκεκριμένη ανάλυση μιας συγκεκριμένης κατάστασης" κι όχι η παρουσίαση τσιτάτων εκτός τόπου και χρόνου πούχουν ειπωθεί για τελείως διαφορετικές καταστάσεις που γίνεται για να εντυπωσιαστούν οι απληροφόρητοι. Κι αυτό αποδείχνεται απ' το γεγονός ότι ο Λένιν υποστήριζε τις ένοπλες ενέργειες που παρουσιάστηκαν μετά το 1905 και που ήτανε ενέργειες που γίνονται από ολιγάριθμες ομάδες αγωνιστών κι ήταν τριών μορφών: εκτελέσεις γνωστών και επικίνδυνων χαφιέδων κι απαλλοτριώσεις υλικών και χρημάτων για τις ανάγκες του αγώνα. Τις ενέργειες αυτές ο Λένιν τις ονόμαζε παρτιζάνικες ενέργειες (αντάρτικο θα λέγαμε σήμερα), τις υποστήριζε κι έδωσε ολόκληρη πολιτική μάχη μέσα στο κόμμα ενάντια σ' αυτούς που επαναλάμβαναν σαν παπαγάλοι "αυτά είναι η γνωστή παλιά τρομοκρατία, κι εμείς έχουμε πάρει θέση από παλιά κι είμαστε εναντίον". Αποτέλεσμα αυτής της μάχης υπήρξε οι αποφάσεις του κόμματος που έλεγαν ότι αυτές οι παρτιζάνικες ενέργειες δεν είναι η παλιά τρομοκρατία και πρέπει να υποστηριχτούν, να οργανωθούν και να είναι μια μορφή πάλης του κόμματος, σ' εκείνη τη περίοδο. Μ' αυτά δεν θέλουμε να πούμε ότι η σημερινή Ελλάδα είναι η Ρωσία του 1906, αλλά απ' τα παραπάνω βγαίνουν τα εξής τρία συμπεράσματα: 1) για τον ίδιο τον Λένιν οι ένοπλες ενέργειες που γίνονταν τότε από μικρές ομάδες δεν ήταν επανάληψη της τρομοκρατίας των αναρχικών ή των ναρόντνικων, 2) η μέθοδος αυτή δηλαδή οι παρτιζάνικες-αντάρτικες ενέργειες είναι μια μέθοδος δράσης αποδεκτή σε επίπεδο αρχών για τον ίδιο το Λένιν, για τους μαρξιστές, για τους επαναστάτες, 3) το αν πρέπει να χρησιμοποιηθούν αντάρτικες ενέργειες εξαρτάται απ' τη συγκεκριμένη κατάσταση, απ' τις συγκε-κριμμενες συνθήκες. Κατά συνέπεια μ' αυτά πρέπει να καταπιαστούν οι διάφοροι "μαρξιστές-λενινιστές" αν θέλουν να μας χτυπήσουν και να μας εξηγήσουν συγκεκριμένα γιατί σήμερα στην Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει τέτοια δράση κι όχι να επαναλαμβάνουν σαν μαθητούδια διάφορα τσιτάτα περί τρομοκρατίας του 19ου αιώνα. Τέλος, δίπλα στη λέξη τρομοκρατία προσθέτουν και τη λέξη "ατομική", για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι είμαστε αναρχικοί, γιατί είναι γνωστό ότι μόνο οι αναρχικοί ήσαν το περασμένο αιώνα υπέρ της ατομικής και ανοργάνωτης ένοπλης δράσης. Η λέξη όμως ατομική προστίθεται και για έναν άλλο λόγο. Για να αποκρύψουν τη παραίτηση τους απ' το συγκεκριμένο καθήκον που μπαίνει σήμερα στους επαναστάτες να οργανώνουν την ένοπλη λαϊκή βία. Έτσι λένε ότι η "17 Νοέμβρη" κάνει "ατομική τρομοκρατία" ενώ δήθεν αυτές οι οργανώσεις είναι υπέρ της μαζικής τρομοκρατίας (βίας θέλουν να πουν βέβαια, τάχουν μπερδέψει) που θάναι δουλειά των μαζών, του αυριανού λαϊκού στρατού. Το να καταπιαστούμε εμείς μ' αυτή τη δουλειά λένε, σημαίνει ότι αντικαθιστούμε τις μάζες κτλ. Αυτά όμως είναι σκέτες προφάσεις, κι αυτό φαίνεται καθαρά απ' τη πραγματική στάση των δήθεν επαναστατικών οργανώσεων απέναντι στη στοιχειώδη δίκαια βία των μαζών όπως εκδηλώθηκε πρόσφατα. Στις 21 Απρίλη 75 χιλιάδες αγωνιστές μπήκαν αυθόρμητα στην Αμερικάνικη πρεσβεία για να τη κάψουν, ήταν μια δίκαια ενέργεια, μια ενέργεια μαζικής βίας απέναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ποια ήταν τη στιγμή εκείνη η στάση των επαναστατικών οργανώσεων; Το ΕΚΚΕ με τη φολκλορική και παιδαριώδη ενέργεια του υπερφαλαγγίστηκε απ' τις μάζες που έδειξαν ότι ακόμα βρίσκεται χιλιόμετρα πίσω και κάτω απ' τις διαθέσεις του λαού για αγώνα. Καμμία άλλη οργάνωση δεν βρέθηκε μέσα στη συγκεκριμένη μαζική αυτή ενέργεια, καμμιά δεν βρέθηκε στη πρώτη γραμμή. Και καμμία δεν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή μόλις έγινε η αντεπίθεση της Αστυνομίας κι άρχισαν να πέφτουν τα δακρυγόνα. Κι όχι μόνο αυτό αλλά την επομένη οι περισσότερες, ευθυγραμμισμένες με τον αστικό τύπο, είπαν ότι ήταν τυχοδιωκτισμός κι ότι παίχτηκε το παιχνίδι των προβοκατόρων. Δηλαδή οι χιλιάδες αγωνιστές που προσπάθησαν αυθόρμητα να κάψουν την πρεσβεία, να χρησιμοποιήσουν μια στοιχειώδη μορφή μαζικής βίας, με μια σωστή πρωτοβουλία απ τη βάση ήσαν τυχοδιώκτες. Κι οι "επαναστάτες" αντί να μπουν στη πρώτη γραμμή, να οργανώνουν, να δεθούν μ' αυτή τη λαϊκή πρωτοβουλία μαζικής βίας τη καταδικάζουν. Αυτό είναι ένα πρώτο παράδειγμα αποκαλυπτικό για το πόσο στην πράξη υποστηρίζουν τη μαζική βία. Δεύτερο: στις 24 Ιούλη '75 και στις 25 Μάη '76 οι μαζικές διαδηλώσεις μετατράπηκαν, μετά την τρομοκρατική επέμβαση της αστυνομίας, σε δίκαια αντίσταση ενάντια στις αύρες, τα δακρυγόνα, τα πιστόλια. Απέναντι σ' αυτά οι διαδηλωτές αντιστάθηκαν χρησιμοποιώντας μια μορφή στοιχειώδους βίας με πέτρες, ξύλα, τούβλα, οδοφράγματα. Την επομένη όλες σχεδόν οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς υποστήριξαν τη δίκαια αντίσταση των εργαζομένων απέναντι στις αύρες. Αλλά πού ήταν στη διάρκεια του αγώνα; Στις 25 του Μάη τα στελέχη των πιο γνωστών εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων που βρίσκονταν στη πρώτη γραμμή της πορείας μόλις άρχισαν να πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα στη Πεσμαζόγλου εγκατέλειψαν τις τηλεβόες και εξαφανίστηκαν. Και το υπόλοιπο απόγευμα και τα στελέχη τους έλεγαν στα μέλη τους να εξαφανιστούν όχι ν' αγωνιστούν. Όσο για τις οργανώσεις που μερικά μέλη τους έμειναν, αυτό δεν σημαίνει ότι έκαναν τη δουλειά τους. Γιατί τα μέλη των επαναστατικών οργανώσεων δεν μπορεί να μπαίνουν στο ίδιο επίπεδο με τους απλούς ανοργάνωτους αγωνιστές που χρησιμοποιούν ότι βρουν μπροστά τους, πέτρα, ξύλο, κτλ. Η δουλειά αυτών των οργανώσεων είναι να μπουν στη πρώτη γραμμή, να οργανώσουν την ενεργητική άμυνα, να προωθήσουν προς τα μπρος τον αγώνα μ' ένα συγκεκριμμένο πλάνο κι ορισμένα συγκεκριμένα μέτρα. Δεν τους λέμε να κατέβουν με ντουφέκια, αλλά ορισμένα συγκεκριμένα μέτρα (όπως κοκταίηλ μολότωφ) και μια στοιχειώδης οργάνωση μπορούν να παίξουν ανασταλτικό ρόλο στην ανεμπόδιστη τρομοκρατία των αύρων και να τους καταφέρουν μερικά γερά χτυπήματα. Αν δεν βλέπουν πώς, ας ρίξουν μια ματιά στη Δυτική Ευρώπη πώς προετοιμάζονται οι νόμιμες οργανώσεις σε χώρες με πολύ λιγότερο εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα και με πολύ λιγότερη λαϊκή υποστήριξη και συμμετοχή. Και από πολιτική άποψη δεν μπορούν να λένε ούτε καν ότι ήταν απροετοίμαστες, αφού όλες οι οργανώσεις λένε ότι ο φασιστικός μηχανισμός είναι ανέπαφος και ξέρουν ότι θα τους χτυπήσει βίαια, δεν μπορούν να κατεβαίνουν σε μαζικές διαδηλώσεις απροετοίμαστοι και να κυττάζουν με τα χέρια στις τσέπες μήπως βρουν καμμιά πέτρα. Kι αυτή η κριτική απευθύνεται σ' όλες τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Και μετά να μην έρχονται να λένε: ο λαός αγωνίστηκε ηρωικά με πέτρες ενάντια στις αύρες και τα πιστόλια. Μπράβο του. Οι φασίστες τον πυροβόλησαν, τραυμάτισαν, σκότωσαν. Αίσχος. Γιατί αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά σκέτη υποκρισία, υπόκλιση, μπρος στον αυθορμητισμό των μαζών. Γιατί βέβαια ο λαός αγωνίζεται ηρωικά, με ό,τι βρίσκει μπροστά του όπως αγωνίστηκε στο Πολυτεχνείο με τα στήθια του απέναντι στα τανκς, όπως στις 21 Μάη με πέτρες και τούβλα απέναντι στις αύρες και θα χτυπιέται δυστυχώς απ' τους φασίστες και θα εγκαταλείπει τον αγώνα με το αίσθημα αδυναμίας και ήττας όταν εσείς δεν κάνετε τη δουλειά σας σα πρωτοπορειακές οργανώσεις, όταν δεν προσπαθείτε να δεθείτε μ' αυτό το μαζικό αγώνα, να οργανώσετε την άμυνα και τη δυναμική υποστήριξη, όταν δεν προετοιμάζεστε πολιτικά και υλικά για να μπορέσει αυτός ο αγώνας να καταφέρει μερικά συγκεκριμένα χτυπηματα, να δώσει το συναίσθημα ότι προωθείται το κίνημα προς τα μπρος κι ότι δεν πάει πάλι στράφι. Και στα τρία αυτά παραδείγματα φαίνεται καθαρά ότι οι λεγόμενες επαναστατικές οργανώσεις όχι μόνο δεν βρίσκονται στη πρώτη γραμμή αλλά πολύ πιο πίσω απ' τις διαθέσεις του λαού για αγώνα κι ότι έχουν στην πράξη παραιτηθεί απ' το συγκεκριμένο καθήκον τους της οργάνωσης και ανάπτυξης της λαϊκής βίας. Και δείχνουν ότι τα επιχειρήματα τους ότι η συγκεκριμένη προετοιμασία της λαϊκής βίας από μέρους τους θα σήμαινε υποκατάσταση των μαζών δεν είναι τίποτε άλλο παρά πρόσχημα για να μη κάνουν τίποτα και να λένε "μπράβο" εκ των υστέρων στις μάζες που αγωνίζονται. Και καλά θα κάνουν να μη μιλάνε για λαϊκούς στρατούς κι αυριανή ένοπλη βία των μαζών, όταν δεν είναι σε θέση ούτε ένα κοκταίηλ μολότωφ να χρησιμοποιήσουν. Σήμερα πια μετά τη δικτατορία, μετά το Πολυτεχνείο, μετά τις συγκρούσεις στις 24 Ιούλη '75 και 25 Μάη '76, κι απ' το γεγονός ότι ο φασιστικός μηχανισμός, η αμερικάνικη κυριαρχία παραμένουν ανέπαφοι και ως εδώ θα οδηγήσουν σε καινούργια χτυπήματα του λαού μπαίνει συγκεκριμένα και άμεσα το ζήτημα της ένοπλης και δυναμικής άμυνας του λαϊκού κινήματος. Αυτά είναι βασικό καθήκον των επαναστατικών οργανώσεων σήμερα και δεν μπορούμε πια να μιλάμε για ένοπλη λαϊκή βία γενικά και αφηρημένα ότι θα γίνει κάποτε κτλ. κτλ. Κι ούτε είναι επιχείρημα το ότι δεν υπάρχει κόμμα επαναστατικό. Όταν οι φασίστες κάνουν δικτατορία, όταν σε χτυπάνε με τανκς, δακρυγόνα, κι ο λαός αγωνίζεται όπως μπορεί, είναι καθαρή ηλιθιότητα καθηγητίσκου, που καθισμένος αναπαυτικά στο γραφείο του, και έξω απ' τη ζωή, δίνει λύσεις για όλα τα προβλήματα, το να του λες ότι δεν υπάρχει κόμμα. Κι αυτό βέβαια σε οδηγεί στο να μην αγωνίζεσαι, όπως έκαναν πολλές οργανώσεις στις 25 Μάη, σημαίνει ότι παραιτείσαι απ' το συγκεκριμένο καθήκον που μπαίνει και ισοδυναμεί με καθαρή λιποταξία του αγώνα. Κι όταν δεν αγωνίζεσαι όχι στη πρώτη γραμμή, αλλά ούτε μαζί με τους απλούς κι αυθόρμητους αγωνιστές της βάσης, σημαίνει ότι βρίσκεσαι πίσω απ' τις μάζες, και να μην έχεις καμμία απολύτως φιλοδοξία να αποτελέσεις πρωτοπορεία και καθοδηγητικό πολιτικό κέντρο και δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δεν προωθείς τη διαδικασία χτισίματος κόμματος του πρωτοπορειακού, αλλά ότι απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από αυτό το στόχο. Κατά συνέπεια, η οργάνωση της ένοπλης λαϊκής άμυνας και δράσης είναι ένα επί πλέον σημερινό καθήκον των επαναστατικών οργανώσεων. Αυτή τη δουλειά δεν θα την κάνει το κόμμα που δεν υπάρχει κι ούτε θα περιμένουμε να φτιαχτεί για να την αναλάβει, αφού η ζωή και η πραγματικότητα βάζουν άμεσα αυτό το ζήτημα. Αντίθετα αυτό σημαίνει ότι εκτός απ' τις κλασσικές μορφές πάλης πρέπει ν' αναπτυχθούν ένοπλες μορφές πάλης, και η ανάπτυξη όλης αυτής της δραστηριότητας θα φέρει την ενότητα στις επαναστατικές δυνάμεις και χτίσιμο του κόμματος, κι όχι το αντίθετο. Στην Ελλάδα οι συγκεκριμμένες συνθήκες πούχουν δημιουργηθεί μας λένε ότι για να φτιάξουμε το κόμμα πρέπει να περάσουμε κι απ' τις ένοπλες μορφές δράσης μαζί με όλες τις άλλες πολιτικές, ιδεολογικές, οικονομικές. Μερικοί παρουσιάζουν μιαν άλλη αντίρρηση που λέει ότι για να γίνουν τέτοιες ένοπλες ενέργειες πρέπει προηγούμενα να υπάρχει μια νόμιμη μαζική πολιτική οργάνωση που να εκμεταλλεύεται πολιτικά τις ένοπλες πράξεις. Αυτή η άποψη είναι μια παραλλαγή της παραπάνω άποψης για την αναγκαιότητα να υπάρχει προηγούμενα επαναστατικό κόμμα. Και ουσιαστικά ισχύει η ίδια απάντηση που δόθηκε. Αλλά αυτή η άποψη δεν στέκεται και για έναν άλλο λόγο. Στη σημερινή ελληνική κοινωνία -και σ' οποιαδήποτε χώρα όπου ο καπιταλισμός είναι κάπως αναπτυγμένος και γίνεται αντάρτικο πόλης - μια τέτοια οργάνωση μπορεί βέβαια να υπάρξει, αλλά δεν θα μπορέσει να κάνει τη δουλειά που λένε. Γιατί είναι φανερό ότι αν σήμερα π.χ. υπήρχε μια τέτοια γερή νόμιμη πολιτική οργάνωση, δεν θα μπορούσε να κάνει καμπάνια επεξήγησης και πολιτικής εκμετάλλευσης της ενέργειας, χωρίς να διακινδυνέψει σοβαρά να διαλυθεί απ' τη κυβέρνηση. Και θα ήταν ηλιθιότητα να διαλυθεί η νόμιμη πολιτική οργάνωση γι' αυτό το πράγμα. Γιατί η δουλειά της δεν είναι να προπαγανδίζει τέτοιες ενέργειες -παρά μόνο δευτερευόντως και έμμεσα- αλλά να αναπτύσσει τη νόμιμη δραστηριότητα σ' όλους τους χώρους της μαζικής δουλειάς, να κάνει πολιτικο-ιδεολογική δουλειά, να κάνει κινητοποιήσεις διεκδικητικού τύπου, πολιτικού, κτλ. Και θάταν βλακεία να ρισκάρουμε όλα αυτά για μια δουλειά που δεν είναι δική της. Αυτό μπορεί να γίνει σε καταστάσεις και χώρες όπου έχει προηγηθεί και αναπτυχθεί γερός ένοπλος αγώνας πούχει οδηγήσει σε απελευθερωμένες περιοχές όπου βέβαια εκεί όχι μόνο υπάρχει πολιτική οργάνωση αλλά και λαϊκή εξουσία. Σε φάση όμως αρχικής ανάπτυξης αντάρτικου πόλης σε αναπτυγμένες χώρες, δεν είναι δυνατόν να έχουμε τέτοια νόμιμη πολιτική οργάνωση που να εκμεταλλεύεται πολιτικά τις ένοπλες ενέργειες, κι αυτό είναι κάτι που τόχεις σαν δεδομένο, είναι αρνητικό στοιχείο που τόχεις έτσι ή αλλιώς και προσπαθείς να το λύσεις βαθμιαία και μακρόχρονα κι όχι να το χρησιμοποιήσεις σαν πρόσχημα για να μην αρχίσεις. Μερικοί προβάλλουν την αντίρρηση ότι η "17 Νοέμβρη" έχοντας διαλέξει αυτό το. δρόμο περιφρονεί την άλλη νόμιμη πολιτική δουλειά. Αυτό λέγεται για δημιουργία εντυπώσεων από μερικούς που εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι εμείς δεν μπορούμε να τους απαντήσουμε ανοιχτά σαν "17 Νοέμβρη" από μια "νόμιμη" θέση. Γιατί δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να καταλάβουμε ότι η δουλειά που κάνουμε δεν μας εμποδίζει ούτε να κάνουμε νόμιμη δουλειά στους χώρους των άμεσων διεκδικητικών αγώνων κι ούτε μας εμποδίζει νάχουμε νόμιμη πολιτικό-ιδεολογική δραστηριότητα. Ο συνδυασμός πολλών μορφών δράσης και συγκεκριμένα των παράνομων ένοπλων με τις άλλες νόμιμες μορφές, είναι αποδεκτός σε επίπεδο αρχών για τους επαναστάτες και χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν απ' τα επαναστατικά κινήματα τόσο στη χώρα μας όσο και σ' άλλες χώρες. Το πώς βέβαια μπορεί να γίνει αυτό σήμερα στη χώρα μας είναι ένα συγκεκριμένο οργανωτικό πρόβλημα που δεν είναι δυνατό να συζητηθεί απ' τις στήλες του τύπου. Όσοι όμως ενδιαφέρονται πραγματικά γι' αυτό το πρόβλημα και δεν το βάζουν σα πρόσχημα για να κλείσουν κάθε συζήτηση μέσα στις δικές τους οργανώσεις για τη χρησιμοποίηση των ένοπλων μορφών σήμερα και για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι τάχα είμαστε μόνο υπέρ της παράνομης ένοπλης δράσης και ενάντια στη πολιτική δουλειά, μπορούν να κάνουν μόνοι τους, μέσα στις οργανώσεις τους, ορισμένες συζητήσεις, στις οποίες· θα φανεί αμέσως πώς μπορεί να γίνει σήμερα αυτός ο συνδυασμός. Σ' αυτό το σημείο θα πούμε δυο λόγια για το είδος της νόμιμης πολιτικής δουλειάς που κάνουν οι περισσότερες απ' τις "επαναστατικές" οργανώσεις. Οι περισσότερες απ' αυτές έχουν στην κυριολεξία εκφυλίσει και γελοιοποιήσει τις νόμιμες μορφές. Έτσι η μοναδική τους δραστηριότητα είναι η έκδοση μιας βδομαδιάτικης ή μηνιάτι-κης εφημερίδας και δυο-τρεις το χρόνο, γελοίες πανηγυριού συγκεντρώσεις σε θέατρα ή στα προπύλαια και όπου τους κυττάζουν οι αστυνομικοί και γελάνε. Οι περισσότερες απουσιάζουν τελείως απ' τους χώρους των διεκδικητικών αγώνων. Αντί να βάζουν στην πρώτη γραμμή τη προώθηση του αγώνα, κι απ' τις συγκεκριμμένες κινητοποιήσεις να προωθείται η ενότητα, βάζουν στην πρώτη γραμμή τη πολεμική μεταξύ τους κι έτσι, πολλαπλασιάζονται οι διαστάσεις, οι σέκτες και το μόνο που ενδιαφέρει τις περισσότερες είναι να διατηρηθεί το "μαγαζάκι" της κάθε παρεούλας. Κι από πολιτική σκοπιά, χωρίς να μας είναι δυνατό εδώ να ασχοληθούμε με την πολιτική γραμμή κάθε οργάνωσης, οι περισσότερες δημιουργούν πολιτική σύγχυση και χάος μέσα στο λαϊκό κίνημα, και αποπροσανατολίζουν τους αγωνιστές. Τα τρία παρακάτω παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά. Τη Πρωτομαγιά του 75 σαμποταρίστηκε κάθε συνεργασία μεταξύ των οργανώσεων για κοινή εκδήλωση με επιχειρήματα του τύπου: αυτοί είναι τροτσκιστές, αυτοί είναι σταλινικοί, κτλ. κτλ. Στη συνέχεια η κάθε οργάνωση πήγε σ' ένα θέατρο και κορόιδευε η μια την άλλη ότι πήγε και γιόρτασε τη πρωτομαγιά στις αναπαυτικές πολυθρόνες των θεάτρων! Και πέρσυ, κι ενώ είχε προηγηθεί η αναγγελία ότι οι εργαζόμενοι θα πήγαιναν στην Κοτζιά, πάλι δεν έγινε καμμιά προσπάθεια απ' τις οργανώσεις για συντονισμένη εκδήλωση στη Κοτζιά, ιδίως όταν ξέρουμε τι πραγματικές αντιδράσεις δημιούργησε η υποχώρηση των συνδικαλιστικών παρατάξεων μπρος στην απαγόρευση του Σταμάτη. Δεύτερο, όταν στις 17 Νοέμβρη η ΕΦΕΕ ζήταγε να πάει η πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία και γινόταν μάχη με τα κόμματα μέχρι να την "πείσουν" να πάει στο Σύνταγμα, "επαναστατική" οργάνωση ζήταγε να πάνε στη Σοβιετική πρεσβεία, ενώ οι άλλες δεν είχαν καμμιά θέση και το μόνο που τους απασχολούσε ήταν το "μπλόκο" τους στην πορεία. Τέλος, όταν μετά την 25 Μάη ο Καραμανλής απείλησε τις οργανώσεις και δίκασε μια σειρά από στελέχη τους, δεν βρέθηκαν σε θέση να καλέσουν ούτε καν τότε, μια μεγάλη μαζική κινητοποίηση ενάντια στις φασιστικές απειλές της Κυβέρνησης, ενώ μια απ' αυτές αποπροσανατολίζοντας τον αγώνα καλούσε, την ίδια εποχή, συγκέντρωση σε θέατρο για το Αιγαίο. Με τέτοιου είδους "επαναστατικές" οργανώσεις δεν είναι τυχαίο ότι κατακερματίζεται το κίνημα, ότι οι οργανώσεις αντί να μεγαλώνουν μικραίνουν κι αντί να συσπειρώνουν δημιουργούν σύγχυση, αποπροσανατολίζουν και απωθούν τους καλύτερους αγωνιστές στέλνοντας τους ή σπίτι τους ή στα κόμματα, με αποτέλεσμα να μη φαίνεται στον ορίζοντα όχι το χτίσιμο του κόμματος του πρωτοπορειακού για το οποίο λένε ότι αγωνίζονται οι περισσότερες, αλλά ούτε καν το χτίσιμο μιας γερής νόμιμης επαναστατικής οργάνωσης, στόχος για τον οποίο υπάρχουν ευνοϊκές προϋποθέσεις στη χώρα μας σήμερα και που δεν επιτυγχάνεται εξ αιτίας ακριβώς της τακτικής των οργανώσεων. Μια άλλη αντίρρηση που εκφράστηκε από ορισμένες "μαρξιστικές λενινιστικές" ομάδες λέει το εξής, σε φάση ανοιχτής δικτατορίας μπορεί να γίνονται τέτοιες ένοπλες ενέργειες, όχι όμως σε φάση όπου υπάρχει κοινοβούλιο και περιθώρια νόμιμης δράσης. Κατ' αρχή και πληροφοριακά, θυμίζουμε ότι η δήλωση ότι αυτές οι ομάδες αποδέχονταν τις ένοπλες ενέργειες στη φάση της δικτατορίας είναι παραπλανητική και καθαρό ψέμμα. Γιατί καμμιά απολύτως "μαρξιστική-λενινινστική" οργάνωση δεν υποστήριξε στην εφτάχρονη τυραννία τις ένοπλες ενέργειες κι ούτε έκανε καμμιά. Κι επί πλέον τις χτύπησαν απ' τις εφημερίδες τους του εξωτερικού. Κι αυτά τα λένε σήμερα μπρος στη λαϊκή απήχηση πούχε η δράση μας, για να μη φανεί καθαρά ότι αυτές οι οργανώσεις είναι στην πράξη ενάντια στην ένοπλη λαϊκή βία. Η παραπάνω επιχειρηματολογία είναι επιχειρηματολογία φιλελεύθερων και ακόμα δεξιών αντιχουντικών κι όχι μαρξιστών και επαναστατών. Μόνο οι δεξιοί κι οι φιλελεύθεροι αστοί λένε: απουσία κοινοβουλίου ίσον δικτατορία άρα χρησιμοποίηση ένοπλων μορφών δράσης. Παρουσία κοινοβουλίου ίσον δημοκρατία άρα νομιμότητα κι εκλογές κι όχι ένοπλες μορφές. Αλλά η ύπαρξη δυνατοτήτων νόμιμης δράσης το μόνο που σημαίνει για τους επαναστάτες είναι ότι αυτές οι δυνατότητες πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Τίποτε παραπάνω δεν σημαίνουν από μόνες τους και δεν λένε τίποτα για το αν πρέπει να συνδυαστούν ή όχι με παράνομες κι ένοπλες. Όπως επίσης κι η ύπαρξη κοινοβουλίου δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε και σώνει και καλά πρέπει να συμμετάσχεις στις εκλογές. Για να καταλήξεις στο ένα ή στο άλλο συμπέρασμα, εξαρτάται απ' τη συγκεκριμένη κατάσταση κι όχι απ' την ύπαρξη κοινοβουλίου και δυνατοτήτων νόμιμης δράσης, κι εξετάζονται οι συγκεκριμένες συνθήκες αν απαιτούν κι είναι ή όχι ευνοϊκές για τη χρησιμοποίηση ένοπλων μορφών δράσης. [Επεξεργασία]Τί σημαίνει η λαϊκή επιδοκιμασία των ενεργειών μας και γιατί διαλέξαμε και τις ένοπλες μορφές δράσης. Όπως είπαμε κιόλας στην αρχή η συντριπτική πλειοψηφία του λαού επιδοκίμασε με ενθουσιασμό την εκτέλεση του βασανιστή Μάλλιου. Αυτή τη διαπίστωση την έκαναν και μερικές οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς. Τοποθέτησαν όμως το ζήτημα σε τελείως συναισθηματική βάση. Και δεν προσπάθησαν να πάνε λίγο πιο πέρα αυτή τη διαπίστωση και να την εξηγήσουν. Γιατί θα κατέληγαν σε συμπεράσματα τελείως διαφορετικά σε σχέση με τα μέσα και τις μορφές αγώνα πούχουν διαλέξει. Οι οργανώσεις αυτές είπαν: Ο λαός επιδοκίμασε την εκτέλεση. Είπε: καλά του έκαναν, να κι ένα κάθαρμα που πλήρωσε. Γιατί όμως ο λαός σκέφθηκε έτσι; Γιατί ο Μάλλιος ήταν βασικό στέλεχος του φασιστικού μηχανισμού κι είχε εξασκήσει συγκεκριμένη τρομοκρατική βία εναντίον του, τα βασανιστήρια. Αλλά η ενέργεια μας ήταν εκτέλεση και συγκεκριμένη χρησιμοποίηση ένοπλης βίας, έστω και περιορισμένης. Πράγμα που σημαίνει ότι: α) Για πλατιά λαϊκά στρώματα ο φασιστικός μηχανισμός όπως και οι μηχανισμοί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (CIA κτλ. σε σχέση με Γουέλτς) είναι δεμένοι στενά με τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή βία που εξασκήθηκε εναντίον τους στη δικτατορία. Αυτή η βία είναι μια συγκεκριμένη πραγματικότητα κι εμπειρία για το Λαό που την έζησε κι υπέφερε. Κι η συνειδητοποίηση του λαού γι' αυτή είναι τελείους διαφορετική μ' αυτή που υπάρχει σ' άλλες δυτικές χώρες, όπου είναι απλώς συνειδητοποίηση μερικών μειοψηφιών, ενώ για τα πλατιά λαϊκά στρώματα είναι απλώς θεωρητική κι αφηρημένη υπόθεση. β) Αυτό έχει σαν συνέπεια πλατιά στρώματα κι όχι μικρές μειοψηφίες να κατανοούν, να δέχονται, να επιδοκιμάζουν και να υποστηρίζουν τη χρησιμοποίηση ένοπλης λαϊκής βίας ενάντια σ' αυτούς τους μηχανισμούς, δηλαδή τους φορείς αυτής της αντιλαϊκής βίας. Κι αυτό είναι που έχει καθοριστική σημασία, δηλαδή το τι λέει ο λαός. Αυτό μετράει κι όχι τι λένε τα κόμματα ακόμα κι αν αυτά προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση. Έτσι η συνειδητοποίηση του αντιφασιστικού κι αντιιμπεριαλι-στικού χαρακτήρα του αγώνα συνοδεύεται παράλληλα με τη συνειδητοποίηση της συγκεκριμμένης αντιλαϊκής βίας που ασκήθηκε και που είναι απαραίτητη στο σύστημα κι άρα με τη κατανόηση κι υποστήριξη του δίκαιου χαρακτήρα της λαϊκής βίας. Αν σ' αυτά προσθέσουμε και τα επί μέρους προβλήματα και βασικά το διεκδικητικό και απεργειακό αγώνα των εργαζομένων ενάντια στα αφεντικά που προσπαθούν να ρίξουν με το πληθωρισμό στις πλάτες τους τα βάρη της οικονομικής κρίσης, τη κρίση στο Αιγαίο και το Κυπριακό, θα καταλάβουμε ότι η πραγματική σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι εκρηκτική κι ότι η σημερινή πολιτική σταθερότητα είναι επιφανειακή και πλαστή, γιατί δεν στηρίζεται σε καμμιά στερεή ταξική συμμαχία. Και γι' αυτό μερικές κινητοποιήσεις μπορούν να πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις όπου πλατιά στρώματα αντιστέκονται κι αγωνίζονται, χρησιμοποιώντας στοιχειώδεις μορφές βίας ενάντια στη φασιστική τρομοκρατία, όπως αυτό φάνηκε στις 21 Απρίλη 75, 24 Ιούλη 75, 25 Μάη 76. Κι αυτό φαίνεται τέλος κι απ' το γεγονός ότι κανένα κόμμα δεν τολμάει να καλέσει συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο, όπως αυτό γινόταν προδικτατορικά, ακόμα και για λόγους καθαρά αντιπολίτευσης, γιατί φοβάται ότι θα χάσει τον έλεγχο της κατάστασης. Βέβαια με τα παραπάνω δεν λέμε κι ούτε υποστηρίζουμε ότι θα βγει ο λαός αυθόρμητα μόνος του, με τα όπλα στους δρόμους. Αλλά τα παραπάνω αποτελούν τις ευνοϊκές πολιτικές συνθήκες που επιτρέπουν και βάζουν καθήκον να προετοιμαστεί, να εξασκηθεί από σήμερα η ένοπλη λαϊκή δράση. Αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατική και αντιιμπεριαλιστική επανάσταση δηλαδή τη Λαϊκή Εξουσία, και για το Σοσιαλισμό. Η ιστορική πείρα της χώρας μας όπως και το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα μας δείχνουν ολοκάθαρα ότι δεν υπάρχει ειρηνικό πέρασμα στο Σοσιαλισμό. Οι παραπάνω στόχοι μπορούν να επιτευχθούν μόνο ένοπλα με στήριγμα τον ένοπλο λαό. Έτσι στρατηγικός στόχος του κινήματος είναι η δημιουργία και το χτίσιμο του λαϊκού στρατού και του ένοπλου λαού. Οι ευνοϊκοί πολιτικοί όροι που υπάρχουν σήμερα μας βάζουν καθήκον να ξεκινήσουμε σήμερα αυτή τη μακρόχρονη διαδικασία. Έτσι οι σημερινές ένοπλες ενέργειες δεν γίνονται μόνο για τον ειδικό λόγο που γίνεται η καθεμιά. Έχουν και γενικώτερους στρατηγικούς λόγους. Βάζουν συγκεκριμένο σήμερα το ζήτημα της ένοπλης λαϊκής πάλης. Λένε ότι η πολιτική, οργανωτική και υλική προετοιμασία κι εξάσκηση της είναι καθήκον κάθε αγωνιστή και κάθε επαναστατικής οργάνωσης. Ο ένοπλος λαϊκός στρατός, ο ένοπλος λαός, ο σοσιαλισμός δεν θα δημιουργηθούν από μόνα τους, δεν πρόκειται να μας δοθούν από κανένα, δεν θα πέσουν από τον ουρανό. Κανένας δεν θα μας οπλίσει και καμμία χώρα δεν θα μας προσφέρει το σοσιαλισμό αν δεν αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι γι αυτό. Η λαϊκή επιδοκιμασία που υπάρχει σήμερα έχει τεράστια σημασία. Γιατί σημαίνει ότι μια διαδικασία τέτοιων ένοπλων ενεργειών δεν πρόκειται να οδηγήσει στην απομόνωση αλλά αντίθετα, στη λαϊκή υποστήριξη, στο δυνάμωμα της οργάνωσης και τη βαθμιαία συμμετοχή νέων αγωνιστών. Αυτό βέβαια δεν λέμε ότι θα γίνει απ' τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είναι μακρόχρονη διαδικασία. Και έτσι μόνο, με μια μακρόχρονη διαδικασία ένοπλων ενεργειών μπορούμε να φτάσουμε σε μια μαζική ένοπλη οργάνωση που θα αποτελέσει και τη λαϊκή άμυνα στα χτυπήματα-πραξικοπήματα του φασιστικού μηχανισμού και τον πυρήνα του αυριανού λαϊκού στρατού, του αυριανού ένοπλου λαού. Και τότε μόνο θα μπορέσουμε να περάσουμε σε πιο γερά ένοπλα χτυπήματα και συνδυάζοντας τα με τις άλλες μορφές μαζικής πάλης, να φτάσουμε σ' ένα πιο ψηλό επίπεδο αγώνα. Ανακεφαλαιώνοντας: α) Όπως είπαμε παραπάνω, το γεγονός ότι ο φασιστικός μηχανισμός παραμένει άθικτος, όπως κι η αμερικάνικη κυριαρχία συνεχίζεται, οδηγούν σε χτυπήματα του λαϊκού κινήματος τόσο σήμερα (24 Ιούλη 75, 25 Μάη 76) όσο και μεγαλύτερα τύπου πραξικοπήματος ή στρατιωτικού νόμου. Οι ένοπλες λαϊκές ενέργειες είναι μια διαδικασία που δημιουργεί μια στοιχειώδη ένοπλη λαϊκή οργάνωση που θα παίξει ρόλο άμυνας κι υποστήριξης του μαζικού κινήματος που χτυπιέται απ' τους φασίστες. β) Οι ενέργειες αυτές δείχνουν ότι είναι δυνατόν να γίνουν συγκεκριμένα ένοπλα χτυπήματα απ' τις λαϊκές δυνάμεις κι ότι το καθεστώς δεν είναι άτρωτο κι αχτύπητο. Οι δυο μας ενέργειες δείχνουν ότι με πολύ απλά μέσα και στοιχειώδη οργάνωση -αντίθετα μ' όσα λένε οι εφημερίδες για επαγγελματίες εκτελεστές κτλ. - απλοί αγωνιστές μπορούν να οργανώσουν τέτοια χτυπήματα. Σήμερα μπορούμε να πούμε, απ' τη συγκεκριμένη μας πείρα, ότι οποιοιδήποτε αγωνιστές, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, με μόνο την πολιτική τους απόφαση, μπορούσαν να κάνουν και τις δυο ενέργειες μας. Έτσι ενθαρρύνεται η λαϊκή πρωτοβουλία απ' τη βάση, χτυπιέται η ηττοπάθεια, η παθητικότητα και το αίσθημα ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα που καλλιεργούν τα κόμματα για να στείλουν το λαό στο σπίτι του. γ) Ξεσκεπάζουν τα δυο ΚΚ, τα κόμματα, και μερίδια απ' τις "επαναστατικές" οργανώσεις στα μάτια του λαού, δείχνοντας με τη θέση που παίρνουν, τελείως ξεκάθαρα ότι οι περισσότερες έχουν μετατραπεί σε στηρίγματα του καθεστώτος. Γιατί οι επαναστάτες ξεχωρίζονται απ' τους ρεφορμιστές, όχι απ' το όνομα τους, όχι απ' όσα λένε, αλλά απ' τη συγκεκριμένη θέση που παίρνουν στη πράξη πάνω στο βασικό ζήτημα, τον βίαιο κι ένοπλο χαρακτήρα της επανάστασης στη χώρα μας. Έτσι ενώ μπορεί να λένε ότι κάνουν απ' τις εφημερίδες τους πολιτικό-ιδεολογικό αγώνα ενάντια στο ρεφορμισμό, τον αναθεωρητισμό, τον ρεβιζιονισμό, στον οπορτουνισμό και να αποκαλούνται σοσιαλιστές, κομμουνιστές, μαρξιστές-λενινιστές α, β τάσης, λαϊκοδημοκράτες, τροτσκιστές α,β τάσης, η πρακτική τους στο παραπάνω ζήτημα δείχνει τι είναι στη πραγματικότητα και δείχνει ότι στην ουσία μπορεί να είναι εξίσου ρεβιζιονιστές και νάχουν εγκαταλείψει τη προώθηση της επαναστατικής δραστηριότητας. Έτσι οι ένοπλες ενέργειες παίζουν κι ένα ρόλο ξεκαθαρίσματος μέσα στις τάξεις του λαϊκού κινήματος. Κι αφού παράλληλα οι συγκεκριμένες συνθήκες όπως είπαμε βάζουν στους αγωνιστές το καθήκον της λαϊκής ένοπλης άμυνας, για να φτάσουμε και να κτιστεί το επαναστατικό κόμμα χρειάζεται παράλληλα με τη πολιτική, ιδεολογική και οικονομική πάλη να χρησιμοποιηθούν απαραίτητα κι οι ένοπλες μορφές πάλης. Δεν είναι το κόμμα που θα οργανώσει και θα κάνει τον ένοπλο αγώνα αλλά αντίθετα η ανάπτυξη του αγώνα στο πολιτικό, ιδεολογικό επίπεδο, τις οικονομικές και στις ένοπλες μορφές που θα φέρει την ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων και αύριο το κόμμα. Τέλος, η διαδικασία των ένοπλων ενεργειών, για την οποία όπως είπαμε υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες σήμερα και λαϊκή επιδοκιμασία, είναι μια συγκεκριμμένη στρατηγική που βρίσκεται στη πρώτη φάση για το χτίσιμο του λαϊκού στρατού και για να φτάσουμε στον αυριανό ένοπλο λαό, που είναι απαραίτητος για να φτάσουμε στη Λαϊκή Εξουσία και στο Σοσιαλισμό. Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Απρίλης 1977 Υ/Γ Η γλωσσα κοκαλα δεν εχει και κοκαλα τσακιζει Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
MarP Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αν ήταν μόνο οι γιαγιάδες ίσως να είχαμε μια ελπίδα αλλά τα εγγόνια είναι το πρόβλημα.ΥΓ: πολύ ρατσιστικό είναι αυτό το τελευταίο ότι τάχα οι γιαγιάδες κι οι παπούδες φταίνε για όλα.Aγαπητέ συνέδελφε ,κάνεις λάθος!Δεν είναι καθόλου ρατσιστικό αυτό που είπα.Προφανώς δεν κατάλαβες ότι το είπα με χιουμοριστικό ύφος...Τί να κάνουμε?Δυστυχώς αυτό το κακό έχει ο γραπτός λόγος: δεν μπορείς να δεις τον άλλον στο πρόσωπο όταν μιλάει για να καταλάβεις με τι πρόθεση λέει το κάθετι..Υ.Γ.1. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι όλοι αξιαγάπητοι και οι δικοί μου είναι-ήταν φοβεροί όλοι τους.Υ.Γ.2. Δεν είπα ότι φταίνε για όλα.Ότι έχουν ένα θέμα με το τι ψηφίζουν είπα! Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
MarP Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη/1977-04 Απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Προς την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" Σας στέλνουμε το παρακάτω κείμενο μας και σας ζητάμε τη δημοσίευση του. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η εφημερίδα σας κάθε άλλο παρά συμφωνεί με τις απόψεις μας, αλλά σας το στέλνουμε για τους δυο παρακάτω λόγους. 1) Η εφημερίδα σας υπήρξε η μόνη που σεβάστηκε στοιχειωδώς την αλήθεια σε σχέση με τις ενέργειες μας. 2) Η εφημερίδα σας έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν σειρά από κείμενα κομμάτων, όπως και διαφόρων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, με τις οποίες κάθε άλλο παρά ταυτίζεται. Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων κείμενα του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ. Πέρσυ δημοσίευσε σε ειδική έρευνα σειρά από κείμενα όλων σχεδόν των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το καλοκαίρι ήταν η μόνη που δημοσίευσε το κείμενο του Γερμανού Αγωνιστή Ρ. Πόλε. Το κείμενο μας βέβαια είναι μεγάλο, θα μπορούσε όμως να δημοσιευτεί σε δυο-τρεις συνέχειες. Στέλνουμε το κείμενο μόνο στην εφημερίδα σας, χωρίς να το στείλουμε αλλού, θα περιμένουμε μια βδομάδα. Σε περίπτωση που διάφορες πιέσεις σας εμποδίσουν να το δημοσιεύσετε, θα στείλουμε μετά τη βδομάδα, αλλού. Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Απρίλης 1977 Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη ............................................ ....................................................................................... ................................................................................... Πίνακας περιεχομένων Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Απρίλης 1977 Υ/Γ Η γλωσσα κοκαλα δεν εχει και κοκαλα τσακιζει :rolleyes: Συγνώμη συνάδελφε αλλά θα βγουν τα μάτια όποιου επιχειρήσει να το διαβάσει αυτό! Γιατί έβαλες τόσο μικρή γραμματοσειρά? Για να μας ξεγελάσεις και να φαίνεται μικρότερο το κείμενο? αφού πάλι τεράστιο είναι... υ.γ.πάλι με χιουμοριστικό ύφος το λέω...μην παρεξηγηθώ! 1953 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
doctor Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 5 Ιουλίου 2012 Πολύ πάρλα αυτή η 17Ν. Η σοβιετική πρεσβεία που ήταν στην Αθήνα; Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
SARAKINOS Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Η 17 Νοέμβρη πέθανε από πολλά χρόνια τώρα. Υπάρχουν σήμερα μεγάλα παιδιά που δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτή η οργάνωση. Ο Σάββας Ξηρός αποφυλακίζεται, ποιος θυμάται τον Γιωτόπουλο και τους άλλους. Η οργάνωση αυτή εξυπηρέτησε κάποιους σκοπούς, καλώς ή κακώς δεν έχει σημασία, αλλά τέλειωσε πια. ΟΙ συνεχείς αναφορές σε αυτήν μόνο σπατάλη χώρου και χρόνου είναι. Ας δούμε μπροστά και ας ανοίξουμε τα μάτια μας μπροστά στο φαινόμενο Χρυσή Αυγή και τον κίνδυνο νέας τρομοκρατίας που είναι πια ορατός... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 :rolleyes: Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ στον «Ιό»Για πρώτη φορά από την παράδοσή του στις Αρχές, ο Δημήτρης Κουφοντίνας μιλάει από το κελί του στον Κορυδαλλό αναλυτικά για τη «17 Νοέμβρη», για τους συντρόφους του, για τους στόχους τους.Επιμένει στον πολιτικό χαρακτήρα της δράσης του και απαντάει στις κατηγορίες περί σχέσεων της οργάνωσης με μυστικές υπηρεσίες.Περιγράφει το ιστορικό πλαίσιο που γέννησε τις ένοπλες οργανώσεις στην Ελλάδα, αλλά δεν αναφέρεται σε καμιά άλλη οργάνωση. Διαψεύδει τη δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης ότι η «17 Νοέμβρη» ετοίμαζε μεγάλο χτύπημα.Αποφεύγει να μιλήσει για συγκεκριμένες ενέργειες, με εξαίρεση την υπόθεση της Ριανκούρ, για την οποία ειρωνεύεται τις επίσημες και ανεπίσημες αστυνομικές εκδοχές. Στέκεται απόλυτα αλληλέγγυος σε όσους από τους συντρόφους του «έσπασαν» και μίλησαν.Πιστός στην πρώτη του δήλωση, δεν κάνει διάκριση μεταξύ όσων δικαίως έχουν κατηγορηθεί και όσων βρίσκονται αδίκως, κατ' αυτόν, στον Κορυδαλλό ή όσων αποστασιοποιήθηκαν κατά καιρούς από την οργάνωση.Κατονομάζει μόνον τον Σάββα Ξηρό, τον οποίο χαρακτηρίζει «πολύτιμο σύντροφο» και «σημαντικό στέλεχος». Επιμένει στην ιδεολογική συνέχεια της οργάνωσης και ερμηνεύει την τελευταία της στροφή προς «εθνικούς στόχους». Σε κανένα σημείο δεν αποστασιοποιείται από τη δράση της, αλλά αφήνει να εννοηθεί το οριστικό της τέλος.ΙΟΣ: Αναλάβατε πρώτος την πολιτική ευθύνη για τη δράση της 17Ν. Ομως η άρνησή σας να μιλήσετε για συγκεκριμένες ενέργειες και να τις αιτιολογήσετε πολιτικά επιτρέπει στην πλειονότητα των αναλυτών να διαψεύδουν τον πολιτικό χαρακτήρα της οργάνωσης και να σας περιγράφουν ως μια «συμμορία εγκληματιών», μια «μαφία» κ.λπ. Πώς απαντάτε στις απόψεις αυτές; Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Ο πολιτικός χαρακτήρας της οργάνωσης προκύπτει από τη δράση και τις προκηρύξεις της, αλλά και από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται σήμερα από το κράτος, με ειδικούς νόμους, ειδικές συνθήκες, ειδικούς δικαστές.Μετά την έκρηξη του Πειραιά καταβλήθηκε μια πρωτοφανούς έντασης προσπάθεια απαξίωσης της 17Ν και των συλληφθέντων, τόσο από το πολιτικό προσωπικό, μέχρι το ανώτερο μάλιστα επίπεδο, όσο και από τα ΜΜΕ, τα οποία, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, χρησιμοποιήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια για τον σκοπό αυτό, σύμφωνα με στρατηγική που χάραξαν ξένες μυστικές υπηρεσίες.Επιδίωξή τους είναι η απαξίωση όχι μόνον της 17Ν, αλλά, σε τελική ανάλυση, κάθε επαναστατικής πρακτικής που αποσκοπεί στη ριζική αλλαγή της κοινωνικής οργάνωσης, μια πρακτική που χρησιμοποιείτο και διεθνώς και σε όλες τις ιστορικές περιόδους.Στην προσπάθεια αυτή έσπευσε να συνταχθεί και το κομμάτι της καθεστωτικής Αριστεράς, προσεγγίζοντας το φαινόμενο της ένοπλης πάλης, είτε με ανιστόρητες αναφορές, είτε με αστυνομικίστικη λογική, είτε με όρους ψυχανάλυσης ή και ψυχιατρικής. Οσο όμως η Αριστερά, σε όλο της το φάσμα, δεν αντιμετωπίζει την επαναστατική βία σαν πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο, όσο επιμένει σε ξεφτισμένες πλέον εύκολες ετικέτες, όσο δεν αναρωτιέται για τη δική της κοινωνική πρακτική και τις ιστορικές της ευθύνες, καλά θα κάνει να ετοιμάζει από τώρα τις καινούργιες ετικέτες για τις "πρακτόρικες δυνάμεις" του άμεσου μέλλοντος».ΙΟΣ: Εμφανιστήκατε στην Αστυνομία μόνος σας. Τι οδήγησε στην παράδοσή σας;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Θα μπορούσα αν ήθελα να έχω διαφύγει και να οικοδομήσω μια άλλη ζωή, μακριά από πράγματα που θα μπορούσαν να με προδίδουν. Ομως κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με την επαναστατική ηθική, τις ιδέες και τη στάση μου ώς σήμερα. Δεν μπορούσα να αφήσω συντρόφους (τον ένα μάλιστα βαριά πληγωμένο) που μαζί αγωνιστήκαμε και μοιραστήκαμε οράματα και διαψεύσεις, ελπίδες και απογοητεύσεις, να είναι όμηροι στα χέρια του εκδικητικού κράτους, ενώ εγώ θα απολάμβανα μια ανέντιμη ελευθερία. Δεν μπορούσα να αφήσω να κατηγορούνται άδικα άνθρωποι που είτε δεν είχαν σχέση, είτε πέρασαν κοντά από την οργάνωση χωρίς να το γνωρίζουν. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τη συντρόφισσά μου να υφίσταται τα όσα υφίστατο εξ αιτίας των δικών μου επιλογών και να χρησιμοποιείται σαν μέσο πίεσης εναντίον μου. Αντί για τη σιγουριά της φυγής και της σιωπής, επέλεξα να εμφανιστώ, να αναλάβω τις πολιτικές ευθύνες των επιλογών μου, και να τις υπερασπίσω με όποιο κόστος».ΙΟΣ: Πώς νομιμοποιείται η ένοπλη επαναστατική βία σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες διέπραξαν χθες το έγκλημα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες βομβαρδίζουν από χρόνια το Ιράκ και ετοιμάζονται για την τελική επίθεση και τη διάλυσή του. Υπό καθεστώς κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εφαρμόζονται φασιστικές πρακτικές ελέγχου των πολιτών. Υπό καθεστώς κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εξασθενεί τα τελευταία χρόνια το κράτος πρόνοιας και εξαφανίζονται κατακτήσεις αγώνων πολλών δεκαετιών, αυξάνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, βαθαίνοντας την καταπίεση και την εκμετάλλευση, ωθώντας ένα ολοένα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα. Αυτές οι κοινωνικές συνθήκες βαρβαρότητας νομιμοποιούν κάθε μορφή αντίστασης.Η νομιμοποίηση της 17Ν συνάγεται (από την κοινωνική αποδοχή που είχε η δραστηριότητά της) ή από τον τρόπο που την αντιμετώπισε ο απλός λαός και από την παραδοχή του κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα της από μεγάλο μέρος του, καθώς γίνεται συνείδηση ολοένα και περισσότερο ότι πίσω από τη βιτρίνα του κοινοβουλευτισμού (όπου άλλωστε οι σημαντικές αποφάσεις, όπως εξωτερική πολιτική, εξοπλισμοί, απ' ευθείας αναθέσεις μεγάλων έργων παίρνονται ερήμην της Βουλής), υπάρχει η ολιγαρχία των ολίγων ισχυρών σε άμεση σχέση με την επικυριαρχία του ιμπεριαλισμού και ο ασφυκτικός έλεγχος από αυτούς της πληροφόρησης και της Δικαιοσύνης, καθώς και η απουσία ανατρεπτικού αριστερού λόγου και πρακτικής».ΙΟΣ: Υπήρχε η αίσθηση ότι ήδη πριν από το καλοκαίρι και τις συλλήψεις η 17Ν είχε αδρανοποιηθεί. Από την άλλη πλευρά, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης υποστήριξε στο MEGA (4/11/2002) ότι η 17Ν ετοίμαζε κάτι μεγάλο, πέρα από ό,τι συνέβη στον Πειραιά. Πού είναι η αλήθεια;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Μπορεί να κατανοήσει εύκολα κανείς γιατί το λέει και έχει την ίδια αξιοπιστία και την ίδια σχέση με την πραγματικότητα, με όσα ισχυρίζονται ο ίδιος και οι περίφημοι σπεσιαλίστες των ξένων μυστικών υπηρεσιών στο παρελθόν, ότι π.χ. στην ενέργεια ενάντια στον Αγγλο στρατιωτικό ακόλουθο είχαν πάρει μέρος 10-15 σύντροφοι με τρία αυτοκίνητα και δύο μηχανές. Εχει δημοσιευτεί ώς τώρα ότι θα κτυπούσαμε το ολυμπιακό χωριό και το αεροδρόμιο των Σπάτων. Φαντάζομαι ότι σύντομα θα αποκαλύψουν τα σχέδια της 17Ν για το γκρέμισμα του φράγματος του Μαραθώνα και την κατεδάφιση του Παρθενώνα».ΙΟΣ: Στη δράση της 17Ν διαπιστώνεται μια μετεξέλιξη απόψεων και στόχων. Από την πρώτη περίοδο -όπου φαίνεται ότι σας απασχολούσε η χούντα και η αμερικανοκρατία- στη δεύτερη -όπου αναφερόσαστε στον «πραγματικό σοσιαλισμό»- και την τρίτη - όπου το ενδιαφέρον σας κινούν τα εθνικά θέματα. Μπορείτε να περιοδολογήσετε την δράση της 17Ν;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Η 17Ν, γέννημα συγκεκριμένου ιστορικού περιβάλλοντος, ελληνικού και διεθνούς, υπήρξε μια ένοπλη αντικαπιταλιστική αντιϊμπεριαλιστική οργάνωση, με όραμα τον αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό με χαρακτηριστικά άμεσης δημοκρατίας. Η ανάπτυξη της δράσης της -της ένοπλης προπαγάνδας- βασίστηκε στην παραδοχή ότι ο μετασχηματισμός της κοινωνίας μπορεί να γίνει μόνο με βίαια μέσα και στην ανάγκη που απορρέει από αυτήν τη θεώρηση για την πολύπλευρη προετοιμασία του λαού (πολιτική, ιδεολογική, ψυχολογική, οργανωτική) για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος στην προοπτική της δημιουργίας του ένοπλου λαού. Οι απόψεις αυτές αναπτύχθηκαν εξ αρχής με σαφήνεια και καθαρότητα (όπως στο κείμενο του Απρίλη 1977) και παρέμειναν έκτοτε σταθερά σ' αυτήν την κατεύθυνση.Συνεπώς, οποιαδήποτε περιοδολόγηση μπορεί να γίνει στη βάση άλλων χαρακτηριστικών».ΙΟΣ: Στην τελευταία ιδιαίτερα περίοδο της δράσης σας οι αναλυτές έχουν επισημάνει τη στροφή σας σε στόχους που συνδέετε με τα «εθνικά θέματα».Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Το έθνος μπορεί να αποτελεί ιστορική κατηγορία, αλλά όπως φαίνεται θα μας ακολουθεί και στην επόμενη ιστορική περίοδο. Ο εθνισμός θα συνυπάρχει αρμονικά με τον διεθνισμό σε μια ποικιλόχρωμη ανθρωπότητα, θα βρίσκεται όμως σε βασική αντίθεση με τον εθνικισμό. Σαν επαναστατική οργάνωση, η 17Ν δεν μπορούσε να έχει σχέση με τον εθνικισμό, βασικό ιδεολογικό όπλο του καθεστώτος. Κατηγορήθηκε έτσι, όταν χτύπησε σημαντικούς εκπρόσωπους του πολιτικο-στρατιωτικού συμπλέγματος της Τουρκίας, υπεύθυνους εγκλημάτων κατά του κυπριακού, του κουρδικού και του τουρκικού λαού. Δεν μπορούσαμε να αγνοήσουμε το έγκλημα της εισβολής, κατοχής, ξεριζωμού χιλιάδων προσφύγων, που ολοκληρώνεται στις μέρες μας με τη "δίκαιη λύση" (...) και τη μετατροπή της Κύπρου σε αδύναμο προτεκτοράτο, που θα εξυπηρετεί τα σχέδια του ιμπεριαλισμού με τον φόβο να θεωρηθούμε εθνικιστές».ΙΟΣ: Εχετε κατηγορηθεί ως οργάνωση, αλλά και εσείς προσωπικά, ότι είχατε σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες και ένα μέρος των σχετικών επιχειρημάτων αναφέρεται στην ακριβή ενημέρωση της οργάνωσης για πρόσωπα και πράγματα, όπως φαινόταν από τις προκηρύξεις. Τι θα απαντούσατε σ' αυτές τις κατηγορίες;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Οσοι μας κατηγόρησαν για σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες, δεν μπορούν να δώσουν μια πειστική απάντηση στο ερώτημα για ποιο λόγο επέμεναν αυτές να διατηρούν σχέσεις με μια οργάνωση που με τη δράση της επί 27 χρόνια κατέρριπτε τον μύθο του άτρωτου και παντοδύναμου κράτους και των αλάνθαστων μυστικών υπηρεσιών. Εμείς από την αρχή και συνεχώς διακηρύτταμε ότι είμαστε επαναστατική οργάνωση απλών λαϊκών αγωνιστών, που δείχνουν ότι με απλά μέσα και μια στοιχειώδη οργάνωση μπορούν να γίνουν πράγματα σαν αυτά που έγιναν και ότι με απλές μεθόδους μπορούν να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες πληροφορίες. Το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών που είχαμε προέρχονταν από προσεκτική ανάγνωση του Τύπου. Σ' ό,τι με αφορά, σ' όσους άθλια και σκόπιμα διαδίδουν τα περί "πράκτορα της ΚΥΠ", έχω να αντιτάξω τη μικρή μου ιστορία 28 χρόνων, πάντα στην πρώτη γραμμή στους αγώνες που συμμετείχα, καθώς και το προδιαγεγραμμένο μέλλον μου σ' ένα υπόγειο κελί για το υπόλοιπο της ζωής μου».ΙΟΣ: Και σε όσα λέγονται για το οργανόγραμμα της οργάνωσης και σας παρουσιάζουν σαν επιχειρησιακό αρχηγό της οργάνωσης;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Τους τελευταίους μήνες ακούστηκαν πολύ λίγες αλήθειες και πάρα πολλά ψέματα. Παρουσιάστηκαν και θα παρουσιαστούν ομολογίες και "ομολογίες", καταθέσεις και "καταθέσεις", στοιχεία και "στοιχεία". Ενα είναι σίγουρο: η 17Ν ήταν μια ολιγομελής επαναστατική οργάνωση, βασισμένη στην αλληλεγγύη των συντρόφων, χωρίς αρχηγούς και στρατιώτες, δίχως Πολιτικό Γραφείο και Κεντρική Επιτροπή».ΙΟΣ: Εχουν ειπωθεί πολλά πράγματα για τη γνωστή υπόθεση της Ριανκούρ. Υπήρξε τότε, ή άλλοτε, διαρροή πληροφοριών προς την Αστυνομία;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Θα σταθώ λίγο σ' αυτήν την υπόθεση της περίφημης ενέργειας, όπου ο επικεφαλής αστυνόμος πλησίασε με νωχελικά βήματα, κρατώντας ένα πλαστικό κύπελλο καφέ, το άδειο όπως νόμιζε φορτηγάκι και κόλλησε το πρόσωπό του στο πίσω τζάμι για να δει μέσα. Σε απόσταση λιγότερο από έναν πόντο βρισκόταν η κάννη ενός αυτόματου, ενώ ένα δεύτερο ήταν οπλισμένο λίγο πιο πίσω.Κατορθώσαμε να φύγουμε χωρίς τη χρήση οποιασδήποτε βίας, έστω κι αν έτσι διακινδυνεύαμε περισσότερο.Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν επρόκειτο για καμία ενέδρα της Αστυνομίας μετά από ειδοποίηση πληροφοριοδότη τους. Γιατί τότε θα έστηναν κάτι πολύ πιο σοβαρό από 3-4 αγουροξυπνημένους ασφαλίτες που έπιναν τον καφέ τους, θεωρώντας ότι συμμετέχουν σε μια επιχείρηση ρουτίνας, ενώ όσα εκ των υστέρων επινοήθηκαν περί των 15-20 οχημάτων που ήταν ακροβολισμένα γύρω δεν είναι αληθινά.Εκ των υστέρων στήθηκε μια αποτυχημένη απόπειρα σκευωρίας και μια επιτυχημένη, όπως φαίνεται, πραγματικότητα καταβρόχθισης μυστικών κονδυλίων».ΙΟΣ: Πολλοί σύντροφοί σας έχουν μιλήσει και έχουν δώσει στοιχεία και πρόσωπα στις διωκτικές αρχές. Πώς εξηγείτε το γεγονός και πώς στέκεστε απέναντι σ' αυτούς που σας «πρόδωσαν»;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Ο Σάββας είναι ένας πολύτιμος σύντροφος και υπήρξε σημαντικό στέλεχος της οργάνωσης. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω τι έγινε τότε μέσα στον Ευαγγελισμό, όμως σίγουρα δεν τιμά τον "πολιτισμό" τους. Ηταν απρόσμενο δώρο για τις αρχές να έχουν στα χέρια τους έναν ετοιμοθάνατο, θα τον έκαναν να πει ό,τι κι αν ήθελαν.Οχι μόνον εγώ που τον γνωρίζω καλά, αλλά ο οποιαδήποτε άκουσε πώς αντιμετώπιζε τη συντρόφισσα και τους δικούς του, προτιμώντας την παρέα του επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής, έβγαλε τα συμπεράσματά του.Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω κάτω από ποιες συνθήκες ομολόγησαν ή "ομολόγησαν". Εκφρασα από την αρχή την αλληλεγγύη μου, βασική αρχή και αυτή για κάθε αγωνιστή, για όσους δίκαια ή άδικα είναι κρατούμενοι και για όσους είχαν αποστασιοποιηθεί από την οργάνωση, για όποιους λόγους κι αν το έκαναν. Αντιμετωπίζουμε τις ίδιες εξοντωτικές συνθήκες κράτησης και, όπως φαίνεται, ολοένα και καθαρότερα, μας προορίζουν τελικά το ίδιο μέλλον».ΙΟΣ: Η αναφορά σας στον σεβασμό της αξίας της ανθρώπινης ζωής προκάλεσε έντονες κριτικές και επιθέσεις. Πώς συμβιβάζεται μια τέτοια δήλωση με την απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών.Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Είναι πασίγνωστο ότι ζούμε σε ένα καθεστώς που σέβεται το ύψιστο αγαθό! Είναι μαγική εικόνα οι εκατό νεκροί τον χρόνο στα εργατικά ατυχήματα, οι δεκάδες πνιγμένοι στα πλωτά φέρετρα των εφοπλιστών, ο νεκρός της κάθε μιας μέρας από την ηρωίνη.Στις φυλακές δίπλα μας είναι στοιβαγμένοι εκατοντάδες εξαθλιωμένοι παραβάτες, αλλά ούτε ένας από αυτούς, που το πλούσιο τραπέζι τους και η αστραφτερή ζωή τους τροφοδοτείται από το χυμένο αίμα των θυμάτων τους.Οσο για μας, στη δράση μας προσπαθήσαμε να ελαχιστοποιήσουμε τη χρήση βίας. Οσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, πιστεύουμε στη ζωή. Και είναι σαφές ότι όταν οι επαναστάτες είναι αναγκασμένοι να πυροβολούν, έστω κι αν είναι πεισμένοι για την ορθότητα της απόφασής τους, είναι δυσβάστακτη η αντίφαση ανάμεσα στην πράξη τους αυτή και στη στάση τους απέναντι στη ζωή».ΙΟΣ: Εχετε κάνει συνολικό απολογισμό της δράσης σας ως οργάνωση, αλλά και ατομικά; Πώς επηρεάζεται η άποψη που είχατε μετά τα γεγονότα του Πειραιά και τις συλλήψεις που ακολούθησαν;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Η 17Ν ήταν γέννημα μιας ιστορικής εποχής, ενός συγκεκριμένου περιβάλλοντος, ελληνικού και διεθνούς Η δράση της προσέφερε πολλά στο επαναστατικό κίνημα, προπαγάνδισε την αναγκαιότητα της επαναστατικής βίας, έδειξε ότι το καθεστώς δεν είναι άτρωτο, ότι ο λαός μπορεί να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, να οργανωθεί και να παλέψει, δημιούργησε, πιστεύω, μιαν αξιόπιστη επαναστατική φωνή με σημαντική κοινωνική απήχηση.Δεν είναι η ώρα του απολογισμού. Αυτός χρειάζεται και θα γίνει, όχι όμως κάτω από τους όρους του ταξικού αντιπάλου και οπωσδήποτε και πάντα στην προοπτική ανάπτυξης ενός επαναστατικού κινήματος ενάντια στη σημερινή φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, την παγκοσμιοποίηση, με τον συνδυασμό όλων των μορφών πάλης και με το ίδιο όραμα: το βασίλειο της ελευθερίας».ΙΟΣ: Τι σημαίνει τελικά για σας η λέξη τρομοκρατία;Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: «Τρομοκρατία είναι η επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν χθες, στο Ιράκ αύριο, στο Ιράν μεθαύριο. Τρομοκρατία είναι η χάραξη των συνόρων σύμφωνα με τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού στις χώρες του Τρίτου Κόσμου χθες, στην Κύπρο σήμερα και αύριο αλλού. Η μεγαλύτερη όμως τρομοκρατία είναι αυτή της ανέχειας, της φτώχειας και της ανεργίας». Ελευθεροτυπία, 7/12/2002) Y/Γ Η γλωσσα κοκαλα δεν εχει και κοκαλα τσακιζει Η εξεγερση ειναι μονοδρομος Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
FAFOUTIS Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Συγνώμη συνάδελφε αλλά θα βγουν τα μάτια όποιου επιχειρήσει να το διαβάσει αυτό! Γιατί έβαλες τόσο μικρή γραμματοσειρά? Για να μας ξεγελάσεις και να φαίνεται μικρότερο το κείμενο? αφού πάλι τεράστιο είναι... υ.γ.πάλι με χιουμοριστικό ύφος το λέω...μην παρεξηγηθώ! Δεν μας έφτανε που "έφαγε" τόσο χώρο ο Θεμιστοκλής με την ανακόινωση της 17 Νοέμβρη,την επαναλαμβάνεις και συ ολόκληρη και σε λίγο δεν θα έχουμε χώρο να γράψουμε τις απόψεις μας, εκτός του ότι θα μας βγούν τα μάτια να την ξαναδιαβάσουμε 1953 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
MarP Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Δεν μας έφτανε που "έφαγε" τόσο χώρο ο Θεμιστοκλής με την ανακόινωση της 17 Νοέμβρη,την επαναλαμβάνεις και συ ολόκληρη και σε λίγο δεν θα έχουμε χώρο να γράψουμε τις απόψεις μας, εκτός του ότι θα μας βγούν τα μάτια να την ξαναδιαβάσουμε οκ! διέγραψα το μεγάλο κείμενο στην παράθεση μου...έτσι υπάρχει πολύς χώρος για να πείτε τις απόψεις σας... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
SOULIS Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Μίστο.. τώρα που πήρες το κολάι.. ελπίζω να γλιτώσουμε τις προκηρύξεις... Αν σου ξανάρθει.. πετάξου απέναντι στου Λάζαρη και πάρε ένα καφάσι μπύρες.. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 6 Ιουλίου 2012 Βρε..... Αρχηγοι και Οπλαρχηγοι....καρφακι δεν μου καιγεται ..μου αρκουν τα δεκαδες PIM αλληλεγγυης που δεχομαι απο νεουςΥ/Γ Καληνυχτα καλο υπνο...!...Αμαν μπερδεψα το θεμα...! Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 7 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 7 Ιουλίου 2012 http://youtu.be/nliOB4U0UyU Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 8 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 8 Ιουλίου 2012 http://youtu.be/iU2-r_0CtIoΥ/Γ Για την αστικη ταξη που κυβερνησε τον τοπο με αλαζονεια και απληστια...μια διαμαρτυρια..πριν την εξεγερση..! Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
SOULIS Δημοσιευμένο 10 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 10 Ιουλίου 2012 Παει κι ο τριτος και ερχεται και συνεχεια Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Στέλιος Δημοσιευμένο 10 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 10 Ιουλίου 2012 ο amartolos είναι καλά ? Έχω μέρες να τον δω στα fora και ανησυχώ , ο μόνος λόγος για να τον συγχωρήσω είναι αν έχει μείνει άφωνος από το κυβερνητικό έργο. THEOMI 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
gkazan Δημοσιευμένο 10 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 10 Ιουλίου 2012 Παει κι ο τριτος και ερχεται και συνεχεια Σε τρίτους, θα φανεί οτι είσαι εκτελεστής και έχεις βγάλει την σχετική hit list.... Την Ολγα προτείνω να την αφήσουμε για τελευταία... Για να μην έχει και "αντιστάσεις"... Όχι ότι έχει τώρα, ξέρουμε ο πατέρας της πόσο επιτυχημένος ΕΜΠΟΡΑΣ ήταν... French Connection και έτσι... ο amartolos είναι καλά ? Έχω μέρες να τον δω στα fora και ανησυχώ , ο μόνος λόγος για να τον συγχωρήσω είναι αν έχει μείνει άφωνος από το κυβερνητικό έργο. Με 40+ βαθμούς, ο amartolos πήγε διακοπές... Θα μας ξεπαστρέψει ο καιρός... Υ.Γ. Μπορεί να κλαίει και για την παραίτηση του μαχητή Νικολόπουλου... :D :D Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
1953 Δημοσιευμένο 17 Ιουλίου 2012 Αναφορά Share Δημοσιευμένο 17 Ιουλίου 2012 Βίασαν την χώρα και τώρα την κατηγορούν επειδή δεν είναι …παρθένα!Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 12, 2009Ο Αλάριχος επέστρεψε σαν Χίτλερ και τώρα φόρεσε τη νεώτερη προβιά της ΕΚΤ και των Γερμανικών πολυεθνικών. Πάντοτε δε, έβρισκε και πρόθυμους τσολιάδες για να ξεπουλήσουν ότι πολύτιμο έχει αυτή η χώρα. Αυτοί που ακόμα οφείλουν τις αποζήμιώσεις από το Ελληνικό ολοκαύτωμα και αρνούνται “με τσαμπουκά” να τις πληρώσουν έχουν το θράσος να εμφανίζονται ως κατήγοροι.Πογκρόμ κατά της Ελλάδας από την καγκελάριο και τις “σοβαρές Γερμανικές εφημερίδες” που αρνούνται να πληρώσει η Γερμανία τα σπασμένα της Ελλάδας. Ούτε ένας “αδιάφθορος” δεν βρέθηκε να τους πει ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ. Αυτοί που εξέθρεψαν, πλούτισαν και σήμερα προστατεύουν τον Χριστοφοράκο για να μην αναγκαστεί να καταθέσει και να αποκαλύψει τους επίορκους συνεργάτες των Γερμανών, έχουν το θράσος να μιλούν.Το δημοσιονομικό μας χάλι και τις διεφθερμένες πελατειακές σχέσεις τις γνωρίζουμε καλά. Όπως και τις ελεεινές δομές που ανέπτυξαν οι κομματικοί μηχανισμοί υπερφορτώνοντας το δημόσιο για να διασφαλίσουν “μονιμότητα” και στους ψηφοφόρους.Το μεγάλο πλιάτσικο όμως που έγινε κατά την επταετία Σημίτη ήταν η οριστική ταφόπλακα της οικονομίας. Εκείνο το χρονικό διάστημα η Ελλάδα παρέλαβε τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές ενισχύσεις στην ιστορία της. Αυτές οι ενισχύσεις κατέληξαν βορά σε αυτά που συνηθίζουμε να ονομάζουμε “μεγάλα συμφέροντα”, έτσι αόριστα.Υπάρχει ένα αναμφισβήτητο δεδομένο: Ουδείς χαρίζει λεφτά. Η ΕΕ δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάθε Ευρώ που έχουμε πάρει, είμαστε υποχρεωμένοι να το επιστρέψουμε.Υπάρχει και άλλο ένα δεδομένο: Ουδείς δίνει λεφτά (έστω και δανεικά) χωρίς έλεγχο. Η ΕΕ πάλι δεν αποτελεί εξαίρεση και όλοι θυμόμαστε την άμεση αντίδραση σε υποθέσεις όπως το καλαμπόκι, τα ΧΥΤΑ κλπ κλπ. Πως λοιπόν “χάθηκαν” τα κονδύλια της ΕΕ και η χώρα υπερχρεώθηκε σε μέγιστο βαθμό; Όταν μάλιστα οι Έλληνες είναι “διεφθαρμένοι”;Μα φυσικά γιατί το πλιάτσικο οργάνωσε και εκτέλεσε ο “σκληρός πυρήνας” της ΕΕ με τις πολυεθνικές του! Οι ίδιοι οι Γερμανοί “κατήγοροι” (με τα τσολιαδάκια τους πάντα) που λάδωσαν το σύμπαν για να βιάσουν ανενόχλητοι τον δημόσιο πλούτο με Siemens, MAN, Hoechtief, γερμένα υποβρύχια και ναυπηγεία…Οι “αρμόδιες αρχές” της ΕΕ έκαναν τα στραβά μάτια σε αυτό το πανηγύρι ενδυναμώνοντας το καθεστώς του πιστού τσολιά Σημίτη που τους προσέφερε και άλλες διευκολύνσεις όπως τη συμμετοχή στη γενοκτονία του Κοσσόβου (διά χειρός ΓΑΠ) και άλλα καλούδια βορά στον Γερμανικό νεοναζισμό.it began with a lie part1►Ήταν τέτοιο το θράσος των Γερμανών πλιατσικολόγων που έκαναν τα στραβά μάτια ακόμα και στα χαλκευμένα στοιχεία Σημίτη για την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Σήμερα όμως έρχονται ως κατήγοροι και στηλιτεύουν αυτά τα χαλκευμένα στοιχεία. Ποιοί; Αυτοί που “διέρρεαν” φήμες ότι ο Σημίτης θα αναλάβει την προεδρία της ΕΕ! Διαβάστε τι λένε σήμερα:Στη χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, δήλωσε πρόσφατα στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung αξιωματούχος της ΕΕΣε πρόσφατη συνέντευξη του προς την εφημερίδα Rheinischer Merkur, ο κ. Κέστερς είχε υποστηρίξει ότι στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να προβλέπεται ως ποινή και η στέρηση του δικαιώματος ψήφου της χώρας που παραβιάζει το σύμφωνο του Μάαστριχτ στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.«Εσφαλμένα στοιχεία ακόμη και από την εποχή της ένταξης στην ευρωζώνη»«Για τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι υπεύθυνη η ΕΕ, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις»Το ευρώ είναι χαμένο στην περίπτωση που δεν γίνει η Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή σημειώνει στο κύριο άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Die Welt.Η γερμανική εφημερίδα Ηandel-sblatt αναρωτιέται αν θα πρέπει η Ελλάδα να παραμένει μέλος της ΟΝΕ, ύστερα από τη σημαντική διεύρυνση του spread μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού 10ετούς κρατικού ομολόγουΑυτά και πολλά άλλα δημοσιεύματα, δηλώσεις ακόμη και της Μέρκελ που εξακολουθεί να παρέχει ασυλία στον Χριστοφοράκο και κατ’ επέκταση στους 163 επίορκους Έλληνες βουλευτές.Ο Σκαραμανγκάς κλείνει.Η Siemens τ’ άρπαξε, η ΜΑΝ το ίδιο, η Hoechtief τ’ αρπάει, η Deutsche Telekom ετοιμάζεται, RWE, EnBW Energie Baden-Wuerttemberg κλπ κλπ.Ο Χριστοφοράκος έχει ασυλία.Τι μένει; Σέχτα, Καραβέλας, λαδωμένοι με οικόπεδα στην αντίπαρο, με φερέτι και χλιδάτες φωλιές.Σφαίρες πληρωμένες από τον Ελληνικό λαό για τον Ελληνικό λαό. Μίζες από τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού. Η Ελληνίδα μάνα άφηνε το παιδί της 3 μηνών για να γυρίσει στη δουλειά, επειδή “το κράτος” δε μπορούσε να στηρίξει. Γιατί κάποιοι Καραβέλες τάιζαν τις γάτες με αστακούς.Φασιστάκια με τα “new age” αριστερά προσωπεία που εκπαιδεύονται από ινστρούχτορες με άφθονες χρηματοδοτήσει, για να τρομοκρατούν τις λαϊκές μάζες. Να καίνε τις ασυμβίβαστες φωνές. Γερμανοτσολιαδάκια με έδρα τη Φρανκφούρτη.Μπάτσοι Γερμανοτσολιάδες “έδιναν” τις διευθύνσεις “ατάκτων” συναδέλφων τους στο παρακράτος για να τους συνετίσουν.Έχετε τα κότσια κύριοι να τους συντρίψετε; Έχετε τα κότσια να τους ξεριζώσετε μια για πάντα; Τώρα να κάνετε το μεγάλο φινάλε; Άλλωστε είστε χαμένοι για χαμένοι, κάντε το Μεσολόγγι σας.Γιατί εκτός από τα κλεμμένα και το αίμα των λίγων αθώων που χύθηκε, υπάρχει ένας πολύ σοβαρότερος λόγος. 300,000 ψυχές που ζητούν εκδίκηση. Ψυχές αγέννητων παιδιών, μανάδων, των προγόνων μας.Τσακίστε τους τώρα. Όλους και όσους τους υπηρέτησαν. Όσους πρόδωσαν και πλούτισαν. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ. ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ. ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΤΕ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ: Feuersturm. Έχετε τα κότσια;ΟΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ «ΔΑΝΕΙΟ» ΤΩΝ ΝΑΖΙ,ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΑ 70 ΔΙΣ ΕΥΡΩ, ΟΣΟ 2,5 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ(ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΚΛΟΠΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ)70 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΑΤΣΑΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΗ Γερμανική Κατοχή για την Ελλάδα δεν έχει τελειώσει ακόμη, αφού βρίσκεται υπό Γερμανική Κατοχή ένα μεγάλο μέρος της Εθνικής μας Περιουσίας, ένα μεγάλο μέρος του Εθνικού μας Πλούτου, που κατέστρεψαν ή διάρπαξαν και κατακρατούν οι Γερμανοί, για να αποτελούν σήμερα χώρα υψηλότατης πιστοληπτικής ικανότητας «ΑΑΑ»!Η Γερμανία κατακρατεί όλες τις νόμιμες Επανορθώσεις, που κατοχύρωσε στη χώρα μας η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946, ως αποζημιώσεις προς την Ελλάδα, αλλά κατακρατεί και το αναγκαστικό Κατοχικό «Δάνειο» που μας άρπαξε κυριολεκτικά το Βερολίνο, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, αφήνοντας να πεθαίνουν κατά χιλιάδες οι Έλληνες και τα Ελληνόπουλα, από την πείνα και τις κακουχίες!Αλλά κρατεί και Επανορθώσεις ακόμη και από τον καιρό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και αποζημιώσεις από τις ημέρες της Ουδετερότητας, πριν η Ελλάδα μπει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1940!Συγκεκριμένα, η Γερμανία μας οφείλει: 1.1. Την καταβολή του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αξίας περίπου 275 εκατομμυρίων ευρώ!1.2. Αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών (βομβαρδισμοί, τορπιλισμοί, βυθίσεις, αιχμαλωσία) κατά την περίοδο ουδετερότητας της Ελλάδος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν την επίθεση Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας, ύψους 153 εκατομμυρίων δολαρίων του 1946, που η σημερινή τους αξία υπολογίζεται σε περίπου 5 δις ευρώ!1.3. Την επιστροφή του Αναγκαστικού Κατοχικού «Δανείου» που πήρε η Γερμανία από την Κατεχόμενη και ανήμπορη να αντιδράσει Τράπεζα της Ελλάδος, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων σε τιμές του 1944, σημερινής αξίας περίπου 14 δις ευρώ!1.4. Τις Επανορθώσεις των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε τιμές του 1946, που υποχρεώθηκε από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας πληρώσει, για τις τεράστιες ζημιές και πολλαπλάσιες βλάβες που προξένησε στην Ελληνική Οικονομία, που κλονίζεται σήμερα, με τιμητή μάλιστα τη Γερμανία! Η σημερινή αξία των κατοχυρωμένων αυτών Επανορθώσεων, υπολογίζεται σε τουλάχιστον 51 δις ευρώ!Από το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη Θεσσαλονίκης στις 2-9-1944, όπου οι «πολιτισμένοι» Γερμανοίέκαψαν ζωντανούς μέσα σε φούρνο 149 Έλληνες, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, ακόμη και βρέφη,ενώ κατέστρεψαν ολόκληρο το μαρτυρικό χωριό, παραδίδοντάς το στις φλόγεςΤο Σύνολο των παραπάνω οφειλών (με ένα ελάχιστο επιτόκιο της τάξης του 3%), υπολογίζεται σε σημερινή αξία να ισοδυναμεί – όπως φαίνεται και παραπάνω – με τουλάχιστον 70 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Εκ των οποίων η Γερμανία έχει καταβάλει μόνο το απειροελάχιστο ποσό, των μόλις 115 εκατομμυρίων μάρκων το 1960…Σημειώνεται πως στα παραπάνω ποσά, δεν περιλαμβάνονται αποζημιώσεις για τα θύματα (που μόνο για το Δίστομο ορίστηκαν από το Πρωτοδικείο Λειβαδιάς το 1997 σε 9,5 δις δραχμές ή περίπου 28 εκατομμύρια ευρώ), αλλά ούτε και για την ανυπολόγιστη καταστροφή και κυρίως κλοπή αρχαιολογικών και θρησκευτικών μας θησαυρών, που πρέπει να επιστραφούν!Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣΤα οικονομικά προβλήματα, σαν αυτό που μαστίζει τη χώρα, αντιμετωπίζονται όχι μόνο με συγκράτηση και περικοπή δαπανών, αλλά και με είσπραξη των οφειλομένων και ιδίως εκείνων που οφείλει – και ως ηθική αποζημίωση – να καταβάλει κάποια χώρα, που έχει καταστρέψει μια άλλη και μάλιστα σχεδόν ολοσχερώς!Η Σταύρωση της Ελλάδος, βασισμένη σε στοιχεία της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 14/11/1997, σε απεικόνισητου ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ – Για όλες τις τεράστιες καταστροφές της Ελλάδος, η χώρα μας απαίτησε στη Διάσκεψη των Παρισίωντο 1946, ως Επανορθώσεις, το ποσό των τότε 12 δις δολαρίων, αλλά οι Σύμμαχοι μας κατακύρωσαν μόνο 7,2 δις…* Σημειώνουμε ότι για τον αριθμό των θυμάτων υπάρχουν άλλες εκτιμήσεις για 750.000 με 800.000(βλ. σχετικά αναλυτικό πίνακα παρακάτω)Η καταστροφή της Ελλάδος από τη Γερμανία ήταν τρομακτική, τόσο κατά την Κατοχή, όσο και κατά την εκδικητική αποχώρηση/υποχώρηση, όπου κατέστρεψαν όλες τις υποδομές της χώρας, όπως και η Γενοκτονία στην οποία υπέβαλαν τον άμα«Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ»Θύματα και Απώλειες ΕλλάδοςΝεκροί πολέμου 1940-41 13.327 Εκτελεσμένοι (σε ολόκληρη την Ελλάδα) 56.225 Θανόντες όμηροι (στα γερμανικά στρατόπεδα) 105.000 Νεκροί από βομβαρδισμούς 7.120 Νεκροί σε μάχες της Εθνικής Αντίστασης (σύμφωνα με γερμανικά στοιχεία) 20.650 Νεκροί στη Μέση Ανατολή 1.100 Απώλειες Εμπορικού Ναυτικού 3.500 Σύνολο 206.922Νεκροί από πείνα & σχετικές ασθένειες 600.000[σ.σ. ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 806.922] Απώλειες από υπογεννητικότητα 300.000 Σύνολο απωλειών 1.106.922Στοιχεία από το βιβλίο «Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ», Αθήνα 2006, Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδαχο και υπό κατοχή ελληνικό πληθυσμό, με την καταλήστευση του Εθνικού Πλούτου μας και την υποχρέωση της Ελλάδας να πληρώνει εκείνη τα δυσβάσταχτα έξοδα του Στρατού Κατοχής, οδηγώντας σε θάνατο από πείνα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες!Για όλα αυτά η Γερμανία, από τη στιγμή που επανενώθηκε, δεν έχει αποζημιώσει την Ελλάδα! Και είναι πια η ώρα να πληρώσει το χρέος της, όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά κυρίως από ανθρώπινη, από ηθική υποχρέωση!Σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, με ένα τεράστιο χρέος, συνεπεία κατά πολύ και της Μεγάλης Καταστροφής που μας προξένησε η Γερμανία, την ώρα που οι Γερμανοί – με μπροστάρη τον επικεφαλή της Deutsche Bank Τζόζεφ Άκερμαν και τα γερμανικά ΜΜΕ – επιτίθενται με πρωτοφανή σφοδρότητα εναντίον της Ελλάδος, χαρακτηρίζοντάς τη πότε «βόμβα» και πότε «το προβληματικό παιδί», ο πολιτικός κόσμος, αλλά και όλοι μαζί ενωμένοι οι Έλληνες πολίτες, οφείλουν να διεκδικήσουν μέχρι του τελευταίου ευρώ, όλες τις επανορθώσεις, αποζημιώσεις και οφειλές της Γερμανίας!Μόνο η εγγραφή αυτών των βεβαιωμένων οφειλών στον Προϋπολογισμό, θα εκμηδένιζε αυτόματα το έλλειμμα, θα δημιουργούσε πλεόνασμα και θα εξυπηρετούσε (πλήρωνε) και ένα μέρος από το Δημόσιο Χρέος, αλλάζοντας την οικονομική εικόνα της Ελλάδος, μετατρέποντάς τη, σε μια από τις πιο υγιείς και δυναμικές οικονομίες της Ευρώπης!ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝΕίναι πλέον εθνική ανάγκη, να εξεταστεί πολύ σοβαρά το Ζήτημα και να προχωρήσει επίσημα η Ελλάδα στις νόμιμες αυτές και ελάχιστες τελικά διεκδικήσεις, μπροστά την τιτάνια καταστροφή της Γερμανίας κατά της Ελλάδος.Το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ φέρνει το καυτό Ζήτημα στην επιφάνεια, ακριβώς για να συζητηθεί εκτός των άλλων και μέσα στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος και γνωρίζει το θέμα ως τέως ΥΠΕΞ!Είναι μια μοναδική ευκαιρία, να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα στο Συμβούλιο, για την άμεση ενεργοποίηση των Ελληνικών Διεκδικήσεων!ΟΦΕΙΛΕΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΚαι η Αλβανία οφείλει στη χώρα μας την απόδοση ποσού 218.000.000 δραχμών (σε τιμές 1942), που κατέβαλε αναγκαστικά η κατεχόμενη τότε Ελλάδα στα Τίρανα το 1942, για ζημιές που προκάλεσε δήθεν ο Ελληνικός Στρατός στην Αλβανία, κατά την νικηφόρα προέλασή του στη Βόρειο Ήπειρο!Ήταν μια ατιμωτική καταβολή, με την Ελλάδα υπό Γερμανική-ιταλική-βουλγαρική Κατοχή, συν την εγκληματική δράση των Τσάμηδων στην Ήπειρο!Και το ποσό αυτό, με τον υπολογισμό ενός ικανού επιτοκίου, οφείλει να επιστραφεί, όχι τόσο για οικονομικούς, όσο για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας και τιμής!Κάτι τέτοιο θα δώσει βαθιά ανάσα όχι μόνο στον Ελληνισμό και το Κράτος, όχι μόνο στην Οικονομία και την Κοινωνία, αλλά και θα σφυρηλατήσει αποφασιστικά την ενότητα του Ελληνισμού, δημιουργώντας θετικές προσδοκίες, ελπίδα, αλλά και άριστες προοπτικές!Δεν μπορεί να κινδυνεύει η Εθνική Οικονομία, να σβήνουν χιλιάδες θέσεις εργασίας – λόγω της συρρίκνωσης του εισοδήματος των καταναλωτών, αλλά και της μείωσής τους λόγω ανεργίας (φαύλος κύκλος) – δεν μπορεί να ακούγεται ότι κινδυνεύουν μισθοί, ταμεία, συντάξεις, δεν μπορεί να καταρρέουν χιλιάδες οικογένειες, χιλιάδες σπίτια και να αδιαφορούμε για το τεράστιο και σωτήριο ποσό των Γερμανικών Επανορθώσεων, Αποζημιώσεων και Οφειλών!Δεν μπορεί να πεθαίνει η Ελλάδα, για να ευημερεί η Γερμανία!Δεν μπορεί να ξαναζήσουμε την εφιαλτική «Κατοχή», με χιλιάδες κοινωνικά και οικονομικά θύματα, για να μας κατηγορεί δημόσια η Γερμανία σαν «προβληματικούς», την ώρα που μας χρωστά 70 ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ!Δεν μπορεί!(www.noiazomai.net)Διαβάστε επίσης – έχουν σημασία:Η συγκλονιστική έρευνα για τη μεγάλη απάτη κυβερνήσεων – ΜΜΕ για το Κοσσυφοπέδιο.Πως οι Γερμανοί φρόντιζαν τις δουλειές και τους φίλους τους…Οι Γερμανοί προστατεύουν τους τσολιάδες τους…Πως ήταν η μέρα σου Γιαβρί μ’; Λάδωσα δυό υπουργούς και δυό διοικητές αγάπη μου.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ: ΠΩΣ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΟι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές στις 27 Απριλίου του 1941. Λίγες μέρες πριν, είχε συνθηκολογήσει ο στρατηγός Τσολάκογλου, ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση και ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ είχαν μεταφερθεί στην Κρήτη για να συνεχίσουν τον Αγώνα. Ο στρατηγός Τσολάκογλου σχημάτισε μια κυβέρνηση “δοσίλογων”, που αρχικά μέσα από την συνεργασία με τον Κατακτητή προσπάθησε να ομαλοποιήσει την ζωή στην Χώρα εξασφαλίζοντας την ειρηνική επάνοδο όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τα μέτωπα στις εστίες τους. Ο Τσολάκογλου προσπάθησε επίσης να έρθει σε συνεννόηση με τον Κατακτητή για να διασώσει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας έναντι της Βουλγαρίας.Οι Γερμανοί όμως είχαν εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες που δεν συμβάδιζαν με τις Ελληνικές επιδιώξεις. Αφού τεμάχισαν την Ελλάδα μοιράζοντας τα εδάφη της σε Βουλγαρία και Ιταλία, αποφάσισαν να μεταβάλλουν την Χώρα σε προκεχωρημένη αποθήκη προμηθειών για την στρατιά του Ρόμελ που αγωνιζόταν στην Μέση Ανατολή. Για να πετύχουν τον σκοπό αυτό ακολούθησαν μια εξοντωτική “κρυφή” οικονομική πολιτική. Συγκεκριμένα επέβαλλαν στην κυβέρνηση δοσίλογων να πληρώνει χρήματα με την μορφή δανείων για την συντήρηση των Γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα (“δαπάνες κατοχής”). Το Ελληνικό δημόσιο όμως, δεν είχε ταμειακά διαθέσιμα για να ανταπεξέλθει καθώς είχε ήδη ένα τεράστιο έλλειμμα (7,5 δις δρχ)που άφησε η Ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ενώ η Ελληνική κυβέρνηση φεύγοντας απέσυρε και τον χρυσό από την τράπεζα της Ελλάδος για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού.Έτσι τα δάνεια αυτά για τις “δαπάνες κατοχής” δεν ήταν τίποτε άλλο από τυπωμένα πληθωριστικά χαρτονομίσματα (δραχμές) που οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν τρόφιμα, εμπορεύματα και πρώτες ύλες από την Ελληνική αγορά. Για το 1941 μόνο, οι “δαπάνες Κατοχής” ήταν 25 εκατομμύρια δρχ, δηλαδή το 40% του τότε εθνικού εισοδήματος που ούτως η άλλως είχε μειωθεί αφού η οικονομική δραστηριότητα είχε εκμηδενιστεί και δεν εισπράττονταν φόροι. Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν άμεσο: είχαμε τον υψηλότερο πληθωρισμό στην σύγχρονη Ιστορία μας, ενώ η Ελληνική αγορά “στέγνωνε” από τρόφιμα και αγαθά επιδεινώνοντας περαιτέρω την αναντιστοιχία προσφοράς – ζήτησης. Το κόστος ζωής σε σχέση με το προπολεμικό, διπλασιάστηκε μέσα στο πρώτο εξάμηνο της Κατοχής. Ο Συμμαχικός αποκλεισμός, η καταστροφή του δικτύου συγκοινωνιών και η άρνηση της Βουλγαρίας να παρέχει τρόφιμα από την ζώνη κατοχής της στην Μακεδονία, επιδείνωσαν τις δυσκολίες τροφοδοσίας. Η έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης έκανε την εμφάνιση της το Φθινόπωρο του 1942. Ακόμη και η οργάνωση συσσιτίων απέτυχε, αφού δεν βρίσκονταν τρόφιμα. Η δοσιλογική κυβέρνηση όρισε ανώτατες τιμές σε αγαθά ενώ συγκέντρωνε και τρόφιμα από την επαρχία τα οποία μοίραζε με δελτίο, αλλά έτσι δεν καλυπτόταν ούτε το 1/3 των αναγκών. Παράλληλα με αυτά, οι δυνάμεις κατοχής επίταξαν εργοστάσια, πρώτες ύλες και καύσιμα. Οτι δεν αγόραζαν οι πληθωριστικές δραχμές, οι Γερμανοί είτε το αποσπούσαν ως “λεία” πολέμου, η το υπέτασσαν σε ένα καθεστώς υποχρεωτικών επιτάξεων όπου ο δικαιούχος λάμβανε ένα τυπωμένο χαρτί που αντιστοιχούσε σε κάποια “αποζημίωση” που θα λάμβανε μετά το τέλος του πολέμου.Τον Οκτώβριο του 1942 με απόφαση του ίδιου του Χίτλερ, ανέλαβε υπεύθυνος για την ελληνική οικονομία στην Αθήνα ο Χέρμαν Νόιμπαχερ (Hermann Neubacher), με αποστολή να συγκρατήσει τον πληθωρισμό, να πετύχει τον καλύτερο επισιτισμό του αστικού πληθυσμού αλλά και να συνεχίσει την απόσπαση αγαθών από την Ελληνική αγορά με οποιοδήποτε κόστος. Ο Νόιμπαχερ είχε οικονομολογικές γνώσεις καθώς είχε διατελέσει ανώτατο στέλεχος στην βιομηχανία Farben. Αρχικά μείωσε την τύπωση χαρτονομίσματος, καθώς οι φήμες ότι η Γερμανία χάνει τον πόλεμο, οδήγησε πολλούς εμπόρους να επανεμφανίσουν εμπορεύματα που έκρυβαν και έτσι να πέσουν οι τιμές και να μην χρειάζονται μεγάλα ποσά για να αγοραστούν Μια άλλη πρωτότυπη τακτική του Νόιμπαχερ ήταν η πώληση χρυσού (λέγεται πως είχε κατασχεθεί από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης) στο Ελληνικό χρηματιστήριο, ώστε να ενισχυθεί η δραχμή απορροφώντας ταυτόχρονα τα υπέρογκα χρηματικά διαθέσιμα των Ελλήνων βιομηχάνων. Γενικά είναι αλήθεια ότι ο Νόιμπάχερ βελτίωσε τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων των πόλεων, ενώ καταπολέμησε την κερδοσκοπία των Ελλήνων εμπόρων και βιομηχάνων. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι Έλληνες προστατεύθηκαν από τις αυθαιρεσίες αξιωματικών των αρχών Κατοχής.Οι ενέργειες αυτές κατά την γνώμη μας, δεν έγιναν από ανθρωπιστικούς η φιλελληνικούς λόγους όπως έχει γραφτεί. Είχαν ως στόχο την συντήρηση της δραχμής και της Ελληνικής κοινωνίας σε οριακά ανεκτό επίπεδο, ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία του Ελληνικού δημοσίου και να έχει την ευκαιρία η Γερμανία να απομυζήσει περαιτέρω την ημιθανή κατακτημένη Ελλάδα. Αυτό φάνηκε αμέσως όταν η ανάπτυξη της Ελληνικής Εθνικής αντίστασης σε μεγάλα τμήματα της Ελληνικής επαρχίας το φθινόπωρο του 1943, μείωσε την εισροή αγαθών στα αστικά κέντρα. Αυτό οδήγησε τον Νόιμπαχερ (να εντείνει πάλι την τύπωση χαρτονομίσματος καταρρακώνοντας πλήρως την αξία του. Τον Αύγουστο του 1943 οι “δαπάνες Κατοχής” άγγιξαν τα 850 εκατομμύρια δραχμές που αντιστοιχούσε στο 80% του συνολικού εθνικού εισοδήματος. Η μαύρη αγορά εντάθηκε, ενώ η δραχμή είχε χάσει την αξία της και προς το τέλος της Κατοχής δεν την χρησιμοποιούσαν πλέον ως μέσο συναλλαγών.Το αποτέλεσμα της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα τα χρόνια της Κατοχής ήταν τραγικό. Τα είδη πρώτης ανάγκης είχαν ανέβει 50.000 φορές, ενώ οι μισθοί μόνο 2.000 φορές. Το μικρότερο χαρτονόμισμα που κυκλοφορούσε ήταν ονομαστικής αξίας 100 δισεκατομμυρίων που είχε την αξία μιας προπολεμικής δραχμής και αγοραστική δύναμη για ένα αβγό. Ο παραγωγικός ιστός της Χώρας αποσυντέθηκε, ενώ ο εμπορικός στόλος της Ελλάδος μειώθηκε σε τόνους χωρητικότητας κατά 72%. Οι συγκοινωνίες και το οδικό δίκτυο της Χώρας διαλύθηκαν, περιουσίες άλλαξαν χέρια σε εξευτελιστικές τιμές, λόγω των αναγκών και του ανορθολογισμού της Ελληνικής οικονομίας. Οι Γερμανοί είχαν επιτάξει η κατάσχει, όχι μόνο τις σοδειές και τα ζώα των Ελλήνων, αλλά ως και τα πιο ασήμαντα εργαλεία. Η δραχμή είχε χάσει κάθε αξία καθώς λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1944 οι “δαπάνες κατοχής” είχαν σκαρφαλώσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 450.000 δις δραχμές με το Ελληνικό δημόσιο να “τυπώνει” 500 δις δρχ την μέρα!Αλλά η σημαντικότερη επίπτωση της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής ήταν τα θύματα της. Πάνω από 200.000 Έλληνες βρήκαν τραγικό θάνατο από την πείνα και τον υποσιτισμό, την ίδια στιγμή που τα θύματα των μαχών και των εκτελέσεων δεν ήταν περισσότεροι από 70.000 Έλληνες. Η θλίψη, η δυστυχία και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής σημάδεψαν τον Ελληνικό αστικό κυρίως, κόσμο κατά την διάρκεια της Κατοχής.ΠΗΓΕΣ-Αλέξης Φραγκιαδής, Ελληνική Οικονομία 19ος – 20ος αιώνας, εκδόσεις Νεφέλη-Ιστορία της Κατοχής, εκδόσεις Μέτρον-Χρήστος Χατζηιωσηφ, Η ελληνική οικονομία, πεδίο μάχης και αντίστασης, εκδόσεις Βιβλιόραμα-Εξαιρετικό άρθρο του κ. Ζαβάκου στο έγκυρο περιοδικό “Ιστορία εικονογραφημένη” http://www.istoria.gr/oct03/content04.htm-Ναπολέων Μαραβέγιας, έγκυρες πληροφορίες για την οικονομία της Κατοχής από το εξαιρετικό του άρθρο στο “ΒΗΜΑ” http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=115566&ct=114&dt=24/10/1999- Πολύ κατατοπιστικό νήμα για την οικονομία της Κατοχής, τις δυσκολίες επιβίωσης και τις κοινωνικές προεκτάσεις της από τον blogger “Αίολο” http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=169657&sid=2fd3e968d475be3ea3c6d0f81274d783-Μαρτυρίες για την πείνα την εξαθλίωση και την απόγνωση στην Κατοχική Αθήνα http://www.ime.gr/chronos/14/gr/1940_1945/occupation/pigi02.htmlΕΠΙΜΕΤΡΟΝ(Παρακολουθώ εδώ και μήνες, όπως όλοι σας, τον πλήρη εξευτελισμό και την ταπείνωση της πατρίδας μας σε διεθνές επίπεδο από τραπεζίτες και αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύω πως για τα αποτελέσματα αυτά έχουμε συντελέσει όλοι μας ( ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό βέβαια), με την αδιαφορία μας για τα κοινά επιλέγοντας πολιτικές ηγεσίες που ΟΛΟΙ γνωρίζαμε ότι είναι ανίκανες και διεφθαρμένες και με την ασυγχώρητη μακαριότητα της λογικής να ζούμε σε ένα επίπεδο ζωής που δεν αντιστοιχεί στις οικονομικές μας δυνατότητες, δανειζόμενοι με συνεχώς χειρότερους όρους. Αυτό όμως που με λύπησε βαθύτατα είναι η αρνητική προς την Ελλάδα στάση της Γερμανικής Κυβέρνησης και της Γερμανικής κοινής γνώμης. Προφανώς ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να ξύσει πληγές η να αναμοχλεύσει πάθη του παρελθόντος. Η φανατική (έως βάναυση) συμπεριφορά της Γερμανικής κοινής γνώμης και της Γερμανικής κυβέρνησης έναντι της Ελλάδας μοιραία όμως τα επαναφέρει στην επιφάνεια. Δεν θα ήθελα τον οίκτο τους, ούτε την ανέξοδη στήριξη τους με φλυαρίες, ούτε τα χρυσοπληρωμένα τοκογλυφικά δανεικά των τραπεζών τους. Θα μπορούσαν όμως τουλάχιστον να σιωπήσουν, όταν γνωρίζουν τι πόνο και δυστυχία προκάλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν στην Ελλάδα.)istorikathemata.blogspot.comΥ/Γ Η Δημοσιευση δεν ειναι ασχετη του θεματος και ουτε Τυχαια..........! Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε έναν λογαριασμό
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!
Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμόΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση τώρα