Οι «γραμματιζούμενοι» και τα ερπετά του Υπογείου….......

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Οι «γραμματιζούμενοι» και τα ερπετά του Υπογείου…

Επανέρχομαι σε παλαιότερες σκέψεις μου γιατί πολύ απλά επανέρχονται βιαίως, συνεχώς και αδιαλείπτως τα ίδια προβλήματα…. Και η παλαιότερη σκέψη μου ήταν βασισμένη σε μια κουβέντα των «παλαιών» : Μας λέγανε: «Να σπουδάσεις παιδί μου να γενείς άνθρωπος…»

Δεν μας λέγανε «να σπουδάσεις να γενείς επιστήμονας ή πλούσιος ή αναγνωρίσιμος…» και αυτό είναι συνταρακτικά σπουδαίο…

Αυτές οι σοφές ρήσεις του λαού, πολλές φορές προσπαθούν να θυμίσουν υποχρεώσεις μας τις οποίες εμείς ΕΠΙΜΕΛΩΣ τις αποκρύπτουμε…

Και οι υποχρεώσεις μας αυτές είναι ξεκάθαρες…

Από την στιγμή που ένας γραμματιζούμενος γίνεται άνθρωπος - επειδή σπούδασε - όπως λέει και το γνωμικό – θα πρέπει να φροντίσει, να προσφέρει στην κοινωνία. Να αναγνωρίσει το μέγεθος των ευθυνών του..

Αν αυτός ο «γραμματιζούμενος» δεν μπορεί να καταλάβει τι ευθύνες έχει - κυρίως στις μέρες μας- όπου εκατομμύρια πολιτών ζουν δραματικές στιγμές να γυρίσει πίσω ότι σπούδασε γιατί δεν του ανήκει.

Ναι αυτό να κάνει…

Αν αυτός ο «γραμματιζούμενος» δεν μπορεί να καταλάβει ότι εκατομμύρια πολιτών δεν έχουν την δική του τύχη για να έχουν και αυτοί τα «όπλα» της γνώσης (επειδή η ζωή έτσι τους τα κανόνισε γι’ αυτούς) τότε – ξανάλεω - να γυρίσει πίσω ότι σπούδασε γιατί δεν του ανήκει.

Ναι αυτό να κάνει…

Συνεπώς εννοώ ότι πέρα από την επαγγελματική του ζωή, έχει και την υποχρέωση να συνεισφέρει χωρίς αμοιβή στην επίλυση των υφισταμένων αλλά δυστυχώς και των επερχόμενων δεινών που καταπνίγουν τους πολίτες αυτής της χώρας.

Αυτό εξάλλου σημαίνει Άνθρωπος ;

Όταν πίσω από οτιδήποτε κάνει ένας γραμματιζούμενος κρύβεται μια αμοιβή τότε αυτός ο γραμματιζούμενος δεν λέγεται «Άνθρωπος» αλλά λέγεται απλά «Επαγγελματίας» …

Και δεν το λέω εγώ αυτό…… Το γνωμικό το λέει…

Αν μπορούσαμε να δίναμε ένα όνομα στην προαναφερόμενη υποχρέωση αυτή θα ήταν «Κοινωνικός Φόρος» και υπόχρεος καταβολής όλοι οι σπουδαγμένοι… Ο τρόπος πληρωμής του φόρου αυτού δεν είναι μετρητοίς (χωρίς να αποκλείεται και αυτό), αλλά με αντάλλαγμα την προσωπική τους εργασία για το κοινωνικό σύνολο. Φανταστείτε λοιπόν με την καταβολή αυτή του φόρου π.χ. εδώ στα Χανιά οι γιατροί, οι νομικοί, οι οικονομολόγοι, οι μηχανικοί, οι λογιστές, οι μελετητές, οι εκπαιδευτικοί, οι γεωπόνοι, οι τεχνικοί κ.τ.λ. να αφιέρωναν ένα κομμάτι της εργασίας τους χωρίς αμοιβή για το κοινωνικό σύνολο..

Θα ήταν μια ανάπτυξη της έννοιας της συμμετοχικής δημοκρατίας όπως έχουμε αναφέρει σε τόσα και τόσα προγενέστερα άρθρα..

Η εφαρμογή της ιδέας αυτής δεν σταματάει κατ’ ανάγκη στους «γραμματιζούμενους». Μια κοινωνικά σκεπτόμενη κοινότητα πρέπει αν επηρεάζει άπαντα τα μέλη του στην εθελοντική τους συνεισφορά για μια καλύτερη ζωή. Αντίθετα θα μπορούσα να πω και εμπειρικά, ότι οι ιδέες για τέτοιες κινήσεις προέρχονται από άτομα με έλλειμμα γραμμάτων μα με την τύχη του πλεονάσματος ψυχής….

Κι αν επικαλεστούμε τον χρόνο (δηλαδή ότι δεν προλαβαίνουμε), ως υπαίτιο της μη συμμετοχής μας, ας πάμε καλύτερα σε ένα καθρέπτη για να κοιταχτούμε κατάματα… Για να διαπιστώσουμε αν λέμε αλήθεια..

Ίσως έτσι κατανοήσουμε την ανάγκη της δημιουργίας πλήθους Ενεργών Πολιτών και όχι Ενεργών Πολιτών μετρημένων στα δάκτυλα των χεριών μας.. Καλή η προσπάθεια τους αλλά με απλά μαθηματικά πέφτει στο κενό…

Το πολιτικό μας σύστημα έχει έρθει ΤΙΜΙΑ και μας το έχει πει ξεκάθαρα: ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.. ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Εμείς το ακούμε αυτό;

Αν πάλι δεν πείθεσθε..

Αν δεν σηκώνεστε από τον καναπέ σας

Αν δεν βγαίνετε από το σπίτι σας γιατί στο δωμάτια σας όλα είναι εντάξει,

τότε – αν έχετε κότσια - βγάλτε ψεύτικα τα λόγια Χανιώτη Λογοτέχνη Μανουσάκη Γιώργη:

«Στο υπόγειο το σκοτάδι κι η υγρασία ευνοούν τον πολλαπλασιασμό των κάθε λογής ζωυφίων. Ανοίγουν τρύπες στα θεμέλια, όπου κάνουν τις φωλιές τους, σέρνονται στους τοίχους, κρέμονται από την οροφή.

Τελευταία παρουσιάστηκαν και κάτι αλλόκοτα μαμούνια ή ερπετά, γεννήματα από παράταιρα σμιξίματα τούτου του σκοτεινού βασιλείου.

Δεν τολμά πια κανείς μας να κατέβει στο υπόγειο, όσο κι αν έχομε αφήσει εκεί χρήσιμα πράγματα. Προτιμήσαμε να τ’ απαρνηθούμε , παρά ν’ αντιμετωπίσουμε τούτη τη σιχαμερή πανίδα. Ενισχύσαμε και την πόρτα, που δεν είναι σε καλή κατάσταση, καρφώνοντας της απ’ έξω ξύλα σταυρωτά.

Αναρωτούμαι μόνο, με το ρυθμό που αυξάνονται, για πόσο ακόμη θα χωρούνε στο υπόγειο. Δε θα επιχειρήσουν έξοδο; Ήδη μου φαίνεται πως ροκανίζουν τα σανίδια»

Σταυρουλάκης Αρτεμ. Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Πανεπιστημίου Μακεδονίας

E-mail : [email protected]

Άρθρο υπ’ αρ. 243 / Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011.

oi grammatizoumenoi kai ta erpeta tou ypogeiou.pdf

[ΚΩΣΤΗΣ ΒΑΚΡΙΝΟΣ]

Κώστα καλησπέρα και νάσαι καλά.

Διαφωνία : Γράφεις πως

"Το πολιτικό μας σύστημα έχει έρθει ΤΙΜΙΑ και μας το έχει πει ξεκάθαρα: ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.. ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΘΑΛΑΣΣΑ"

Το πολιτικό μας σύστημα δεν "έρχεται" παρά μόνο εξαναγκάζεται...

Το πολιτικό μας σύστημα δεν μιλάει ξεκάθαρα.

Το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει, δεν μπορεί και δεν γίνεται (γιατί έτσι ακυρώνει τον εαυτό του) να μιλήσει ΤΙΜΙΑ.

Διαφωνία : Γράφεις πως

"Αν μπορούσαμε να δίναμε ένα όνομα στην προαναφερόμενη υποχρέωση αυτή θα ήταν «Κοινωνικός Φόρος»"

Οχι φόρος Κώστα. Για τον απλό λόγο πως τέτοια προσφορά, ακριβώς λόγω της ανιδιοτέλειας, της ευαισθησίας και της εθελοντικής παρόρμησης, δεν εμπεριέχει την έννοια της μελλοντικής ανταπόδοσης, έννοια συνυφασμένη με το "φόρος".

Να το ονομάσουμε κοινωνική προσφορά; Εθελοντική; Ή μήπως αλληλεγγύη; Ή ακόμα αναδρομική υποχρέωση;

ΣΥΜΦΩΝΙΑ : Η πρότασή σου συμπίπτει με όσα πρότεινα (πολύ πρόσφατα, ίσως δεν έχουν περάσει ούτε 20 ημέρες) στον επαγγελματικό φορέα που συμμετέχω. Εσύ τα έγραψες ακόμα καλύτερα.

Τι λές λοιπόν, ξεκινάμε την προσπάθεια; Το ξεκινάμε;

Για να δούμε... υπάρχει διάθεση συμμετοχής;

Για να δούμε... αν η λέξη αλληλεγγύη μπορεί να συγκινήσει ή έχει πλεον ξεχασθεί...

Σε προσωπικό επίπεδο το πράττω όσο μπορώ. Είμαι βέβαιος πως και εσύ το ίδιο φροντίζεις, αλλά και πολλοί από τους συναδέλφους μας.

Συλλογικά και άρα αποδοτικότερα μπορούμε;

Ιδωμεν.

Χαιρετισμούς στην λεβεντογέννα !

[SOTIRIS Χ.]

όταν, η δημοσίευση σκέψεων αγαπητέ Κώστα, συντάσεται σε τρίτο πληθυντικό είναι η πιο πετυχημένη σαλάτα.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

όταν, η δημοσίευση σκέψεων αγαπητέ Κώστα, συντάσεται σε τρίτο πληθυντικό είναι η πιο πετυχημένη σαλάτα.

Σώτο πολύ σπάνια- έως καθόλου- χρησιμοποιώ τρίτο πληθυντικό.

Και στο 90% του κείμενου αναφέρομαι στις υποχρεώσεις σε πρώτο πληθυντικού. Στο εμείς.

Στον επίλογο, στο σημείο της καρέκλας, είναι μια σπάνια χρήση του τρίου πληθυντικού...

Αλλά εκεί δεν άντεξα για κάποιους προσωπικούς λόγους....

.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Σωστές και οι δύο παρατηρήσεις.

Δεν θα μπορούσα να εννοώ αυτό που εννοεί αυτό που έγραψα...

Διαφωνία : Γράφεις πως

"Το πολιτικό μας σύστημα έχει έρθει ΤΙΜΙΑ και μας το έχει πει ξεκάθαρα: ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.. ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΘΑΛΑΣΣΑ"

Το πολιτικό μας σύστημα δεν "έρχεται" παρά μόνο εξαναγκάζεται...

Το πολιτικό μας σύστημα δεν μιλάει ξεκάθαρα.

Το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει, δεν μπορεί και δεν γίνεται (γιατί έτσι ακυρώνει τον εαυτό του) να μιλήσει ΤΙΜΙΑ.

Η λέξη "ΤΙΜΙΑ" και "ΞΕΚΑΘΑΡΑ" ήθελε να δώσει έμφαση στο ΣΙΓΟΥΡΟ στο ΤΕΛΙΚΟ στο ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΉΤΗΤΟ:

"ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.. ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΘΑΛΑΣΣΑ"

Πραγματικά βλέπω ότι δεν τα κατάφερα ακριβώς έτσι που το έγραψα.

Ομοίως στο :

Διαφωνία : Γράφεις πως

"Αν μπορούσαμε να δίναμε ένα όνομα στην προαναφερόμενη υποχρέωση αυτή θα ήταν «Κοινωνικός Φόρος»"

Οχι φόρος Κώστα. Για τον απλό λόγο πως τέτοια προσφορά, ακριβώς λόγω της ανιδιοτέλειας, της ευαισθησίας και της εθελοντικής παρόρμησης, δεν εμπεριέχει την έννοια της μελλοντικής ανταπόδοσης, έννοια συνυφασμένη με το "φόρος".

Να το ονομάσουμε κοινωνική προσφορά; Εθελοντική; Ή μήπως αλληλεγγύη; Ή ακόμα αναδρομική υποχρέωση;

όπου έπρεπε να σκεφτώ κάτι άλλο. Πάντως εννοώ αυτό που εννοείς.

Οσο για το παρακάτω:

ΣΥΜΦΩΝΙΑ : Η πρότασή σου συμπίπτει με όσα πρότεινα (πολύ πρόσφατα, ίσως δεν έχουν περάσει ούτε 20 ημέρες) στον επαγγελματικό φορέα που συμμετέχω. Εσύ τα έγραψες ακόμα καλύτερα. Τι λές λοιπόν, ξεκινάμε την προσπάθεια; Το ξεκινάμε;

Για να δούμε... υπάρχει διάθεση συμμετοχής; Για να δούμε... αν η λέξη αλληλεγγύη μπορεί να συγκινήσει ή έχει πλεον ξεχασθεί...

Σε προσωπικό επίπεδο το πράττω όσο μπορώ. Είμαι βέβαιος πως και εσύ το ίδιο φροντίζεις, αλλά και πολλοί από τους συναδέλφους μας. Συλλογικά και άρα αποδοτικότερα μπορούμε; Ιδωμεν. Χαιρετισμούς στην λεβεντογέννα !

Είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι το οποίο για να λειτουργήσει πρέπει να είμαστε και εκτός της συνδικαλιστικής σφαίρας. Σε επίπεδο Πρωτοβουλίας Πολιτών. Εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα αλλά ταυτόχρονα και πολύ πιο ενδιαφέροντα.... ( θα σου στείλω (*1) μερικές δράσεις στην πορεία που αφορούν συγκέντρωση τροφίμων, φαρμάκων, συστημάτων ανταλλαγής υπηρεσιών και αγαθών, ενημερωτικές καμπάνιες κ.τ.λ. )

Αυτό σημαίνει όμως ακόμα περισσότερος χρόνος και έτσι - παρά την επισήμανση του άρθρου για αυτόν - δεν πρέπει να αγνοούμε και τα όρια..

Διότι: συνδικαλισμός + πρωτοβουλίες πολιτών = 5 ώρες ημερησίως....

Γουστάρεις;

Γουστάρω.

Δώσε.

(*1) είπαμε.... οριζόντιες δράσεις...