Προς το περιεχόμενο

ΣΔΟΕ ΕΠΕΒΑΛΕ ΠΡΟΣΤΙΜΟ 65000 ΕΥΡΩ. ΧΑΘΗΚΕ Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ! ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ξέρω όμως οτι ο Αυγουστος ειναι νομικά μήνας που δεν γίνεται τίποτε, τα δικαστήρια ειναι κλειστά (μόνο αυτοφορα)...κλπ

]Προσφυγή Φορολογούμενων κατά του “τέλους επιτηδεύματος”

Μαζική προσφυγή των φορολογούμενων κατά του τέλους επιτηδεύματος οργανώνει και συντονίζει ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ.

Ο Σύλλογος, υποστηρίζει ότι το “τέλος επιτηδεύματος” το οποίο επιβλήθηκε με το άρθρο 31 του Ν. 3986/2011, στην ουσία δεν είναι “τέλος”, αλλά φόρος και ως τέτοιος είναι πρόδηλα αντισυνταγματικός. Παράλληλα, υποστηρίζει ότι, ακόμη και εάν θεωρηθεί ως τέλος, δεν έχει το στοιχείο της ανταποδοτικότητας ή της αναλογικότητας, όπως ορίζει ο νόμος και όπως ορίζεται από πολλές παλαιότερες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ήδη, ο Σύλλογος, στις 29 Αυγούστου 2011, κατέθεσε, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προσφυγή κατά της Υπουργικής Απόφασης (ΠΟΛ 1167/2-8-2011), με βάση την οποία μπήκε σε εφαρμογή η έκδοση των ατομικών σημειωμάτων και η απαίτηση του φόρου από τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους επιτηδευματίες και τις επιχειρήσεις. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αναμένεται να εκδοθεί έως την άνοιξη του 2012....................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γνδτ Ν.Σ.Κ. 488/2004

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Διοικητική επίλυση διαφοράς - Προθεσμία - Φορολογικός έλεγχος - Συμβιβασμός - Ανωτέρα βία -.

Ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ., μετά την οριστικοποίηση του φύλλου ελέγχου λόγω μη εμπρόθεσμης υποβολής αιτήματος διοικητικής επίλυσης της διαφοράς κατά το άρθρο 70 του Ν. 2238/1994 δεν δύναται να εξετάσει τον ισχυρισμό του ενδιαφερόμενου για μεσολάβηση ανώτερης βίας και ο σχετικός ισχυρισμός θα κριθεί από το αρμόδιο δικαστήριο. Η ίδια λύση προσήκει και στην περίπτωση που ο φορολογούμενος παραβιάζει την προθεσμία του άρθρου 24 παρ. 2 του Ν. 2523/1997 περί υποχρέωσης καταβολής του 1/5 των φόρων εντός δύο ημερών από τη διενέργεια του συμβιβασμού.

ΚΕΙΜΕΝΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Εισήχθη 12-10-2004

Αριθμός Γνωμοδοτήσεως 488/2004

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

(Τμήμα Β')

Συνεδρίαση 12-10-2004

Σύνθεση:

Πρόεδρος: Χρήστος Τσεκούρας, Αντιπρόεδρος ΝΣΚ

Μέλη: Σπυρ.Σκουτέρης, Αλεξ.Τζεφεράκος, Σπυρ.Δελλαπόρτας, Κων/νος Καπότας, Παναγ.Κιούσης, Ηλίας Ψώνης, Νομικοί Σύμβουλοι.

Αριθ. Ερωτήματος: Α.Π. 1046364/1460/ΔΕ-Α'/4-8-2004 της Δ/νσης Ελέγχου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.

Περίληψη Ερωτήματος: Με τις διατάξεις του άρθρου 70 παρ.3 του Ν.2238/1994 ορίζεται προθεσμία για την υποβολή αιτήματος για διοικητική επίλυση της διαφοράς. Στην πράξη παρουσιάζονται αιτήματα διοικητικής επίλυσης της διαφοράς μετά την παρέλευση της προθεσμίας που ορίζει ο νόμος. Τίθεται το ερώτημα εάν ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. ή γενικά της αρμόδιας Φορολογικής Αρχής έχει το δικαίωμα ή την υποχρέωση να εξετάσει τους επικαλούμενους από το φορολογούμενο λόγους ανώτερης βίας και εφόσον τους κρίνει βάσιμους να αποδεχθεί ως εμπρόθεσμο το αίτημα του φορολογούμενου και να προχωρήσει στη διαδικασία διοικητικής επίλυσης της διαφοράς. Όμοιο ερώτημα τίθεται και για την περίπτωση της διάταξης της παρ.2 του άρθρου 24 του Ν 2523/1997, περί υποχρέωσης καταβολής του 1/5 των φόρων εντός δύο ημερών από τη διενέργεια του συμβιβασμού.

Ι. Σχετικά με τα παραπάνω ερωτήματα, το Β' Τμήμα του ΝΣΚ γνωμοδότησε ομόφωνα, ως εξής:

1. Ο κανόνας του Βυζαντινορωμαϊκού δικαίου "τοις αδυνάτοις ουδείς υποχρεούται" αποτελεί γενική αρχή του συγχρόνου δικαίου και εφαρμόζεται χωρίς να απαιτείται ειδική εκάστοτε νομοθετική πρόβλεψη (ΣτΕ 2097/79, Ολομ. - Τμ. Β' 350/1990).

Η γενική αρχή της ανώτερης βίας, η οποία κατ' αρχήν βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 255 του Α.Κ., απέκτησε στο πεδίο της διοικητικής διαδικασίας την τυπική ισχύ νόμου, με την ρητή πρόβλεψη στην παρ.6 του άρθρου 10 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Κ.Δ.Δ.), που κυρώθηκε με το Ν.2690/1999, ότι: "υπέρβαση των προθεσμιών συγχωρείται σε περίπτωση ανώτερης βίας". Οι διατάξεις δε του Κ.Δ.Δ. εφαρμόζονται χωρίς διάκριση, σύμφωνα με το άρθρο 1 αυτού, "στο δημόσιο, στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και στα άλλα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Εφαρμόζονται, επομένως, κατ' αρχήν' οι διατάξεις του Κ.Δ.Δ. και στο πεδίο της φορολογικής διαδικασίας, με την επιφύλαξη συνεκτίμησης σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση τυχόν ειδικών προβλέψεων της φορολογικής νομοθεσίας, η οποία έχει ιδιαίτερα αυστηρό και ειδικό χαρακτήρα.

2. Οι διατάξεις των άρθρων 66-69 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν.2238/94), καθορίζουν τη διαδικασία ελέγχου και βεβαίωσης του φόρου. Σύμφωνα με αυτές/ ο προϊστάμενος της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας ελέγχει την ακρίβεια των επιδιδόμενων δηλώσεων και προβαίνει σε έρευνα για την εξακρίβωση των υπόχρεων που δεν έχουν υποβάλει δήλωση (66 παρ.1). Με βάση τα αποτελέσματα του ελέγχου ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. εκδίδει φύλλα ελέγχου προσδιορισμού του φόρου (άρθρο 68).

Αντίγραφο του φύλλου ελέγχου κοινοποιείται στον υπόχρεο μαζί με τη σχετική έκθεση ελέγχου (άρθρ.69).

Περαιτέρω, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 70 του Ν.2238/1994, "1.Ο υπόχρεος, σε βάρος του οποίου εκδόθηκε το φύλλο ελέγχου, μπορεί, αν αμφισβητεί την ορθότητα του, να προτείνει τη διοικητική επίλυση της διαφοράς μεταξύ αυτού και του αρμόδιου προϊστάμενου της δημόσιας υπηρεσίας.....2. ...

3. Η πρόταση υποβάλλεται στον προϊστάμενο της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας που έχει εκδώσει το φύλλο ελέγχου/ με το δικόγραφο της προσφυγής ή με ιδιαίτερη αίτηση που κατατίθεται μέσα στη νόμιμη προθεσμία για την άσκηση της προσφυγής. Αυτός που υποβάλλει την αίτηση για τη διοικητική επίλυση της διαφοράς υποχρεούται να προσκομίσει μέσα στην παραπάνω προθεσμία τα αποδεικτικά στοιχεία για την υποστήριξη της αίτησης του και να αναπτύξει τους ισχυρισμούς του.

4. Ο προϊστάμενος της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας αφού λάβει υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης, τα στοιχεία που προσκομίζονται από το φορολογούμενο και όσα αναπτύσσονται από αυτόν εγγράφως ή προφορικώς, καθώς και κάθε άλλο στοιχείο, μπορεί, εφ' όσον κρίνει το αίτημα βάσιμο, να αποδεχθεί την ακύρωση του φύλλου ελέγχου ή τη διαγραφή των εισοδημάτων μερικών μόνο πηγών ή τον περιορισμό του συνόλου της φορολογητέας ύλης που αναφέρεται στο φύλλο ελέγχου ή μερικών μόνο πηγών ή της ίδιας πηγής ή του φόρου ή άλλου δικαιώματος.

5. Ειδικώς, όταν στο φύλλο ελέγχου περιλαμβάνονται εισοδήματα που προέρχονται από γεωργικές ή εμπορικές επιχειρήσεις ή από την άσκηση ελευθέριου επαγγέλματος ή μόνο τέτοια εισοδήματα που προέρχονται, όμως, αποκλειστικά από άσκηση επιχειρήσεων που τηρούν βιβλία και στοιχεία της τρίτης κατηγορίας του κώδικα βιβλίων και στοιχείων, η διοικητική επίλυση της διαφοράς γίνεται από επιτροπή που αποτελείται από τον αρμόδιο επιθεωρητή, τον προϊστάμενο της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας ή τους νομίμους αναπληρωτές τους, από εκπρόσωπο του εμπορικού και βιομηχανικού ή οικονομικού επιμελητηρίου ή του εμπορικού ή επαγγελματικού συλλόγου της περιοχής, στην οποία εδρεύει η αρμόδια δημόσια οικονομική υπηρεσία ..... 6. Αν συμπέσουν οι απόψεις του υπόχρεου και: α) του προϊσταμένου της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας..... β) δύο τουλάχιστον από τα μέλη της επιτροπής της προηγουμένης παραγράφου, όταν πρόκειται για φύλλα ελέγχου που αναφέρονται σε αυτή, συντάσσεται και υπογράφεται από όλα τα μέρη που μετείχαν στη διαδικασία, πράξη επίλυσης της διαφοράς...... Με την πράξη αυτή που είναι αμετάκλητη θεωρείται ότι η διαφορά επιλύθηκε ολικά ή μερικά ....... Αν υποβληθεί αίτημα για διοικητική επίλυση της διαφοράς με ιδιαίτερη αίτηση/ η προθεσμία για την άσκηση της προσφυγής αναστέλλεται με την υποβολή της αίτησης, μη υπολογιζόμενης της ημέρας υποβολής αυτής και συνεχίζει από την επομένη εργάσιμη για τις δημόσιες υπηρεσίες ημέρα, της ημέρας υπογραφής της πράξης ματαίωσης ή μερικής επίλυσης της διαφοράς.....

Περαιτέρω, κατά το άρθρο 74 παρ.1 του Κ.Φορ.Εισοδήματος/ ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. βεβαιώνει το φόρο, αρχικό ή πρόσθετο, κατά περίπτωση, που προκύπτει: α) βάσει των δηλώσεων που υποβάλλονται β) βάσει των φύλλων ελέγχου που αναφέρονται στο άρθρο 68, εφ' όσον αυτά έχουν οριστικοποιηθεί με διοικητική επίλυση της διαφοράς ή λόγω μη άσκησης ή εκπρόθεσμης άσκησης προσφυγής γ) βάσει οριστικών αποφάσεων διοικητικών δικαστηρίων ή πρακτικών δικαστικού συμβιβασμού".

Κατά δε την παρ.1 του άρθρου 75 του ίδιου κώδικα "1. Το φύλλο ελέγχου που οριστικοποιήθηκε επειδή δεν ασκήθηκε ένδικο μέσο, καθώς και αυτό που αφορά δήλωση η οποία κρίθηκε ειλικρινής, δύναται να ακυρωθεί ή να τροποποιηθεί, κατά περίπτωση, για έναν από τους λόγους που αναφέρονται πιο κάτω/ περιοριστικά:

α) Για ολική ή μερική έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης

β) Αν ο φορολογούμενος δεν έλαβε γνώση αποδεδειγμένα του φύλλου ελέγχου.

γ) αν ο προϊστάμενος τη δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας που έχει εκδόσει το φύλλο ελέγχου δεν είχε αρμοδιότητα να επιληφθεί στη φορολογία.

δ) Για λογιστικό λάθος

ε) Για εσφαλμένο προσδιορισμό του φορολογητέο εισοδήματος και του φόρου που αναλογεί σε αυτό".

Εξ άλλου, η διάταξη του δευτέρου εδαφίου της παρ.2 του άρθρου 24 του Ν.2523/1997 ορίζει: "Διοικητικός ή δικαστικός συμβιβασμός δεν συντελείται αν κατά την υπογραφή των οικείων πράξεων ή το αργότερο εντός των δύο επόμενων εργασίμων για τις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες ημερών, δεν καταβληθεί ποσό ίσο με το ένα πέμπτο (1/5) του οφειλόμενου κύριου και πρόσθετου φόρου ή προστίμων, γενομένης σχετικής μνείας για την υποχρέωση αυτή του υπόχρεου στο πρακτικό συμβιβασμού.

Σε περίπτωση μη καταβολής από τον υπόχρεο του ως άνω ποσοστού φόρου ή προστίμου κατά τα ανωτέρω, ο επιτευχθείς συμβιβασμός θεωρείται ως μη γενόμενος".

Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι αρμόδιο διοικητικό όργανο για την προώθηση της διαδικασίας ελέγχου των δηλώσεων και την επιβολή του φόρου είναι ο προϊστάμενος της οικείας Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας, ο οποίος με βάση τα αποτελέσματα του ελέγχου εκδίδει φύλλο ελέγχου προσδιορισμού του φόρου και το κοινοποιεί στον υπόχρεο μαζί με τη σχετική έκθεση ελέγχου. Εάν ο υπόχρεος δεν ασκήσει προσφυγή μέσα στην εξηκονθήμερη προθεσμία που ορίζει το άρθρο 66 παρ.1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Ν.2717/1999) ούτε υποβάλει μέσα στην ίδια προθεσμία αίτηση διοικητικής επίλυσης της διαφοράς (άρθρ.70 παρ.2 Ν.2238/94), το φύλλο ελέγχου οριστικοποιείται και ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. μπορεί να το ακυρώσει ή να το τροποποιήσει μόνο για έναν από τους λόγους που αναφέρονται περιοριστικά στην παρ.1 του άρθρου 75 του Ν.2238/1994, στους οποίους δεν περιλαμβάνεται και η ύπαρξη ανώτερης βίας. Και ναι μεν η γενική αρχή της ανώτερης βίας εφαρμόζεται χωρίς να απαιτείται ειδική εκάστοτε νομοθετική πρόβλεψη και περαιτέρω η διάταξη του άρθρου 10 παρ.6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας εφαρμόζεται κατ' αρχήν και στο πεδίο της φορολογικής διαδικασίας, πλην όμως μετά την οριστικοποίηση του φύλλου ελέγχου ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. δεν έχει πλέον αρμοδιότητα να επιληφθεί της υποθέσεως ενώ παράλληλα απουσιάζει σκόπιμα από τις παραπάνω διατάξεις οποιαδήποτε μορφή ιεραρχικού ελέγχου. Επομένως, ο ισχυρισμός του φορολογούμενου ότι δεν υπέβαλε εμπρόθεσμα αίτημα διοικητικής επίλυσης της διαφοράς επειδή μεσολάβησε ανώτερη βία θα παραπεμφθεί προς κρίση/ μαζί με την προσφυγή του, στο αρμόδιο δικαστήριο, δεδομένου ότι δεν υφίσταται αρμόδιο διοικητικό όργανο για να εξετάσει τον ισχυρισμό αυτό ούτε οι παραπάνω διατάξεις/ οι οποίες διαπνέονται από την αρχή της οριστικότητας των πράξεων της φορολογικής αρχής, προβλέπουν σχετικό στάδιο. Στο ίδιο αποτέλεσμα και για τους ίδιους λόγους οδηγούμαστε και στην περίπτωση που ο φορολογούμενος παραβιάζει την προθεσμία της παρ.2 του άρθρου 24 του Ν.2523/1997.

II. Κατόπιν των ανωτέρω, η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι, κατά την ομόφωνη γνώμη του τμήματος, ότι ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ, μετά την οριστικοποίηση του φύλλου ελέγχου λόγω μη εμπρόθεσμης υποβολής αιτήματος διοικητικής επίλυσης της διαφοράς κατά το άρθρο 70 του Ν.2238/1994 δεν δύναται να εξετάσει τον ισχυρισμό του ενδιαφερόμενου για μεσολάβηση ανώτερης βίας και ο σχετικός ισχυρισμός θα κριθεί από το αρμόδιο δικαστήριο. Η ίδια λύση προσήκει και στην περίπτωση που ο φορολογούμενος παραβιάζει την προθεσμία του άρθρου 24 παρ.2 του Ν.2523/1997.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γράφει για τον Αυγουστο ότι δεν συμπεριλαμβάνεται στην προθεσμία.

μη συμπεριλαμβανομένου του μηνός Αυγούστου εφόσον συντρέχει περίπτωση

Εγώ από αυτό καταλαβαίνω ότι όταν στο διάστημα των 60 ημερών μεσολαβεί ο Αύγουστος , συντρέχει περίπτωση

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ από αυτό καταλαβαίνω ότι όταν στο διάστημα των 60 ημερών μεσολαβεί ο Αύγουστος , συντρέχει περίπτωση

SI-FO

Έτσι ακριβώς ειναι. και ειναι και διασταυρωμένο.

τώρα ο a12345 δεν θέλει να καταλάβει. Μας παραπέμπει να πάμε να ρωτήσουμε σε διακαστικό τμημα της Δ.Ο.Υ. Θα ειναι φαίνεται σαν αυτή τη πολύ μεγάλη Δ.Ο.Υ που έγραψα προηγούμενα που διέγραφαν χρεός 5,5 εκ γιατί βεβαιωσαν όλο το ποσό και λογάριασαν και τον μηνα αυγουστο. Ειναι μια διάταξη που τη γνωρίζουν λίγοι....

Αλλά ο ερωτών χάθηκε...............δεν επανήλθε..............................?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αλλά ο ερωτών χάθηκε...............δεν επανήλθε..............................?

Εκανε ότι κάνει συνήθως το κόκκινο διαβολάκι του αβατάρ μου.Σπέρνει ζιζάνια και αφήνει τους άλλους να τσακώνονται.laugh.gif

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είδος: ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Τίτλος

Περί κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου

Σχόλια

Ο παρών κώδικας εγκρίθηκε από το Βασιλικό Διάταγμα 26.6/10.7.1944. Βλέπε και τις παρ. 28 και 29 άρθρου 19 ν. 2386/1996 (ΦΕΚ Α' 43), για τις δικαστικές διαφορές του δημοσίου που υπάγονται στην δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων, τις επιδόσεις προς τον Υπουργό των Οικονομικών, ως εκπρόσωπο του Δημοσίου, και τις προθεσμίες κλήτευσης του Δημοσίου και των νομικών προσώπων του παρόντος διατάγματος. Βλέπε και παρ. 13 άρθρου 27 ν. 2166/1993, για την αρμοδιότητα του Υπουργού Οικονομικών, για την άσκηση ενδίκων μέσων που δύναται να μεταβιβάζεται κατά τις διατάξεις του ν. 1558/1985.

--------------------------------------------------------------------------------

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΡΘΡΩΝ

--------------------------------------------------------------------------------

Αρθρο: 11

Ημ/νία: 22.11.2007

Ημ/νία Ισχύος: 10.07.1944

Περιγραφή όρου θησαυρού: ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Λήμματα

Δικαστικές διακοπές, Δεν τρέχουν οι σε βάρος του δημοσίου προθεσμίες

Σχόλια

Η διάταξη εφαρμόζεται και κατά το άρθρο 22 παράγραφος 4, Ν. 1868/1989 και προς τις υποθέσεις δικαιοδοσίας ΣτΕ, Ελεγκτικού Συνεδρίου και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων ως προς όλα τα ασκούμενα από το Δημόσιο ή τη διοικητική αρχή ενώπιόν τους ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα. - Σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28 του ν. 2579/1998 (ΦΕΚ Α' 31), οι διατάξεις του παρόντος άρθρου έχουν εφαρμογή και επί των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.). Τα πρόσωπα δε αυτά απαλλάσσονται, όπως και το Δημόσιο, από την υποχρέωση καταβολής οποιουδήποτε παραβόλου, τέλους, ενσήμου ή εισφοράς για την άσκηση ή εκδίκαση αγωγών, ενδίκων μέσων και βοηθημάτων ή για τη διενέργεια οποιασδήποτε δικαστικής ή διαδικαστικής πράξης, ενώπιον όλων των δικαστηρίων ή δικαστικών ή άλλων αρχών. ==================================== - Η διάταξη του πρώτου εδαφίου του παρόντος άρθρου τίθεται όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 3514/2006 ΦΕΚ Α 266/6.12.2006 - Το εντός " " τρίτο εδάφιο προστέθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 25 του ν. 3610/2007 (Α΄ 258/22.11.2007).

Κείμενο Αρθρου

«Σε όλες τις δίκες του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, ουδεμία απολύτως τρέχει προθεσμία είτε εις βάρος του Δημοσίου είτε εις βάρος των άλλων διαδίκων, ούτε για την υπό τούτων ως τρίτων άσκηση δηλώσεων ούτε για την έγερση αγωγών, παρεμβάσεων και προσεπικλήσεων ούτε τέλος για την άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου μέσου ή εξέταση μαρτύρων. Κάθε προθεσμία, η οποία έχει αρχίσει προ των διακοπών, καθώς και η εξέταση των μαρτύρων αναστέλλονται κατά τη διάρκεια των διακοπών.». Εξαιρετικώς η προ των διακοπών αρξαμένη εξέτασις μάρτυρος δύναται να συνεχισθή και κατά τας διακοπάς μόνον αν αιτήσηται τούτο το Δημόσιον (Α.Ν. 1539/38 άρθ. 35 και Α.Ν. 1577/39 άρθ. 4 παρ. 1). «Εξαιρετικά, προκειμένου περί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών στις προθεσμίες για την άσκηση προσφυγής ή ενδίκων μέσων ή άλλων ενδίκων βοηθημάτων οριζομένων από τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας δεν υπολογίζεται το χρονικό διάστημα από πρώτης (1ης) έως τριακοστής πρώτης (31ης) του μηνός Αυγούστου.»

~Για την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του παρόντος βλέπε ΑΠ Ολομέλεια 12/2002 & ολ.Σ.Τ.Ε. 1781/2006~

.............................................................................................................................................................................................................................................................................................................Δικαστήριο: ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

Τόπος: ΑΘΗΝΑ

Αριθ. Απόφασης: 1781

Ετος: 2006

--------------------------------------------------------------------------------

Περίληψη

Αρχή δικονομικής ισότητας διαδίκων - Αναστολή προθεσμιών - Δικαστικές διακοπές - Αντισυνταγματικότητα διατάξεων άρθρου 11 Κώδικα περί Δικών του Δημοσίου - Εφεση - Προθεσμία ετήσια -. Οι διατάξεις που προβλέπουν ότι εις βάρος του Δημοσίου δεν τρέχει καμία προθεσμία καθ' όλη τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, ενώ ως προς τους ιδιώτες διαδίκους η εν λόγω αναστολή προθεσμιών χωρεί μόνο κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, στο μέτρο που προκαλούν διαφοροποίηση εις βάρος του ιδιώτη διαδίκου ως προς την προθεσμία ασκήσεως ένδικου μέσου μεταξύ του Δημοσίου και των ιδιωτών διαδίκων είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στην αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων, για την αποκατάσταση της οποίας η αναστολή των προθεσμιών καθ' όλη την διάρκεια των δικαστικών διακοπών ισχύει και για τα ασκούμενα από τους ιδιώτες διαδίκους ένδικα μέσα. Η ετήσια προθεσμία για άσκηση εφέσεως που αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου λήγει οπωσδήποτε, όταν παρέλθει έτος από την αφετηρία της προθεσμίας αυτής και δεν είναι δεκτική ούτε αναστολής, ούτε παρεκτάσεως για τον ασκούντα το ένδικο αυτό μέσο που διαμένει στην αλλοδαπή (Αντίθετη μειοψηφία).

--------------------------------------------------------------------------------

Κείμενο Απόφασης

Αριθμός 1781/2006

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 2 Δεκεμβρίου 2005, με την εξής σύνθεση: Γ. Παναγιωτόπουλος, Πρόεδρος, Φ. Αρναούτογλου, Γ. Παπαμεντζελόπουλος, Θ. Παπαευαγγέλου, Α. Συγγούνα, Ν. Ρόζος, Α. Γκότσης, Α. Ράντος, Ε. Δανδουλάκη, Χ. Ράμμος, Ν. Μαρκουλάκης, Δ. Μαρινάκης, Σ. Χαραλάμπους, Γ. Παπαγεωργίου, Μ. Καραμανώφ, Α. Σακελλαροπούλου, Δ. Αλεξανδρής, Δ. Σκαλτσούνης, Γ. Σγουρόγλου, Α. Καραμιχαλέλης, Α.-Γ. Βώρος, Κ. Ευστρατίου, Ε. Αναγνωστοπούλου, Γ. Ποταμιάς, Μ. Γκορτζολίδου, Ε. Νίκα, Ε. Αντωνόπουλος, Γ. Τσιμέκας, Ι. Ζόμπολας, Π. Καρλή, Δ. Γρατσίας, Σύμβουλοι, Μ. Παπαδοπούλου, Α. Χλαμπέα, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Β. Μανωλόπουλος.

Για να δικάσει την από 10 Ιουλίου 2001 έφεση:

του Σ. Μ. του Κ., κατοίκου Σύρου (Κοινότητα Βάρης, Οικισμός Φάμπρικα), ο οποίος παρέστη με την δικηγόρο Θεοδώρα Αντωνίου (A.M. 10123), που την διόρισε με πληρεξούσιο,

κατά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων, η οποία δεν παρέστη, και κατά της υπ' αριθμ. 1256/2000 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς. Η πιο πάνω έφεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου κατόπιν της υπ' αριθμ. 418/2005 παραπεμπτικής αποφάσεως του Γ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, προκειμένου να επιλύσει η Ολομέλεια το ζήτημα που αναφέρεται στην απόφαση.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της παραπεμπτικής αποφάσεως από τον Εισηγητή, Σύμβουλο Γ. Τσιμέκα, η οποία αποτελεί και την εισήγηση του Τμήματος.

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξούσια του εκκαλούντος, η οποία ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους εφέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η έφεση.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και

Αφού μελέτησε τα σxετικά έγγραφα

Σκέφθηκε κατά το Νόμο

1. Επειδή, για την υπό κρίση έφεση έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (υπ1 αριθμ. 2182287/2001 ειδικό έντυπο παραβόλου).

2. Επειδή, με την έφεση αυτή ζητείται η εξαφάνιση της υπ' αριθ. 1256/2000 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά. Με την εκκαλουμένη απόφαση απορρίφθηκε αίτηση ακυρώσεως του εκκαλούντος, υπαλλήλου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων, του κλάδου ΠΕ Τοπογράφων Μηχανικών, κατά της υπ' αριθμ. 857/5.5.1999 αποφάσεως του Νομάρχη Κυκλάδων, κατά το μέρος που με αυτήν τοποθετήθηκε ως αναπληρώτρια του προϊσταμένου του Τμήματος Συγκοινωνιακών και Κτιριακών Έργων της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων, κατά παράλειψη αυτού, η Α. Σ., υπάλληλος του κλάδου ΠΕ Πολιτικών Μηχανικών.

3. Επειδή, η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ' αριθμ. 418/2005 απόφαση του Γ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενόψει του ανακύψαντος ζητήματος αν προς άσκηση εφέσεως χωρεί αναστολή της ετήσιας προθεσμίας του άρθρου 5 παρ. 2 του ν. 702/1977 κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών.

4. Επειδή, με το άρθρο 11 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου (Κ.Δ. από 26.6-10.7.1944, Α' 139) ορίστηκε ότι: «Εις πάσας τας δίκας του Δημοσίου ουδεμία απολύτως τρέχει κατά την διάρκεια των δικαστικών διακοπών προθεσμία εις βάρος του Δημοσίου..... πάσα δε τοιαύτη προθεσμία, αρξαμένη προ των διακοπών, ως και η εξέτασις των μαρτύρων, αναστέλλονται κατά την διάρκεια των δικαστικών διακοπών...», οι δε δικαστικές διακοπές, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 11 του Ν. 1756/1988 «Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων και κατάστασης δικαστικών λειτουργών» (Α' 35), αρχίζουν την 1η Ιουλίου και λήγουν την 15η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους. Με την παρ. 4 του άρθρου 22 του Ν. 1868/1989 (Α' 230) ορίστηκε, περαιτέρω, ότι η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 11 του από 26.6-10.7.1944 Κ.Δ/τος, η οποία ίσχυε αρχικώς μόνο για τις πολιτικές δίκες και, συνεπώς, όχι για τα ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ασκούμενα ένδικα μέσα και βοηθήματα (ΣτΕ Ολομ. 3508/1979), εφαρμόζεται και στις υποθέσεις δικαιοδοσίας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Εξάλλου, με την παρ. 1α του άρθρου 4 του Ν. 2479/1997 (Α' 67) ορίζεται ότι: «Οι προθεσμίες για την άσκηση των ενδίκων βοηθημάτων και μέσων ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας αναστέλλονται για το χρονικό διάστημα από της 1ης έως 31ης Αυγούστου. Δεν θίγεται η ισχύουσα νομοθεσία που αφορά τις προθεσμίες του Δημοσίου και των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης». Με τις διατάξεις αυτές εισάγεται ευνοϊκή μεταχείριση υπέρ του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών διαδίκων, όσον αφορά στη διάρκεια της αναστολής των εις βάρος τους προθεσμιών κατά την διάρκεια των δικαστικών διακοπών. Ειδικότερα, για μεν το Δημόσιο ορίζεται ότι δεν τρέχει καμία προθεσμία εις βάρος του καθ' όλη τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών (από 1-7 έως 15-9), ενώ για τους ιδιώτες διαδίκους η εν λόγω αναστολή προθεσμιών χωρεί μόνον κατά τη διάρκεια του Αυγούστου (από 1 -31). Οι ανωτέρω ρυθμίσεις, κατά το μέρος που με αυτές διαφοροποιείται εις βάρος του ιδιώτη διαδίκου η προθεσμία ασκήσεως ενδίκου μέσου μεταξύ του Δημοσίου και των ιδιωτών διαδίκων, είναι ανίσχυρες, ως αντικείμενες στην αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων, όπως αυτή συνάγεται από το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος, για την αποκατάσταση της οποίας η αναστολή των προθεσμιών καθ' όλη την διάρκεια των δικαστικών διακοπών ισχύει και για τα ασκούμενα από τους ιδιώτες διαδίκους ένδικα μέσα (πρβλ. Σ.τ.Ε. 2807, 2808/2002, Ολομ.). Τέλος, στο άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 702/1977 (Α' 268), όπως κωδικοποιήθηκε με το άρθρο 58 παρ. 3 του π. δ/τος 18/1989 (Α' 8), ορίζονται τα εξής: «Έφεση μπορούν να ασκήσουν οι κατά την πρωτόδικη ακυρωτική δίκη διάδικοι, μέσα σε προθεσμία εξήντα ημερών που αρχίζει από της επομένη της ημέρας που κοινοποιήθηκε η απόφαση με επιμέλεια του διαδίκου και πάντως μέσα σε ένα έτος από τη δημοσίευση της».

5. Επειδή, κατά την έννοια του ανωτέρω άρθρου 5 παρ. 2 του ν. 702/1977, η ετήσια προθεσμία για άσκηση εφέσεως που αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου λήγει οπωσδήποτε, όταν παρέλθει έτος από την αφετηρία της προθεσμίας αυτής και δεν είναι δεκτική ούτε αναστολής, ούτε παρεκτάσεως για τον ασκούντα το ένδικο αυτό μέσο που διαμένει στην αλλοδαπή. Τούτο δε διότι η αναστολή δεν συμβιβάζεται με τη φύση της εν λόγω προθεσμίας, η οποία αποτελεί το απώτατο χρονικό όριο, μέχρι το οποίο είναι κατά νόμο δυνατή η άσκηση εφέσεως και η οποία θεσπίσθηκε, προκειμένου να διαφυλαχθεί η σταθερότητα στις σχέσεις Διοίκησης και διοικούμενων, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά την έκδοση της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου επί της αιτήσεως ακυρώσεως (βλ. και ΣτΕ 1755/2000, 3398/1998 κ.α.). Για τον ίδιο λόγο η ως άνω ετήσια προθεσμία για άσκηση εφέσεως δεν αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, είτε έχει αρχίσει πριν από αυτές, είτε κατά τη διάρκεια τους (όταν η δημοσίευση της εκκαλουμένης αποφάσεως γίνεται από 1-7 έως 15-9), εφ' όσον μάλιστα η διάταξη του άρθρου 11 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου που προβλέπει την αναστολή δεν διακρίνει σχετικώς, η δε αναστολή των προθεσμιών που προβλέπεται από την τελευταία αυτή διάταξη για τα ασκούμενα από το Δημόσιο ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα, η οποία ισχύει και για τα ασκούμενα από τους ιδιώτες ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα, αναφέρεται μόνον, όσον αφορά στην έφεση, στην 60νθήμερη προθεσμία από τη κοινοποίηση της εκκαλουμένης αποφάσεως και όχι και στην ετήσια προθεσμία από τη δημοσίευση αυτής. Τούτο, εξ άλλου, επαληθεύεται και από το γεγονός ότι στην περίπτωση της ετήσιας προθεσμίας δεν συντρέχει ο δικαιολογητικός λόγος της θέσπισης της αναστολής, που είναι να μην υπάρχει κίνδυνος να απολέσουν την σύντομη (60νθήμερη) προθεσμία από την κοινοποίηση της εκκαλουμένης αποφάσεως οι διάδικοι, όταν κατά τη διάρκεια της μεσολαβεί περίοδος δικαστικών διακοπών, οι οποίες συμπίπτουν με την περίοδο των θερινών διακοπών. Κατά τη γνώμη όμως των Συμβούλων Αικ. Συγγούνα, Ν. Ρόζου, Στ. Χαραλάμπους, Α. Γ. Βώρου και Κ. Ευστρατίου, από την αδιάστικτη διατύπωση του άρθρου 11 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου, που ορίζει ότι «ουδεμία απολύτως τρέχει κατά την διάρκεια των δικαστικών διακοπών προθεσμία», και το οποίο αφορά σε όλα τα ένδικα βοηθήματα και μέσα, τα οποία ανήκουν στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας και εφαρμόζεται, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, για τους ιδιώτες διαδίκους, συνάγεται ότι, εφόσον στο άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 702/1977, που διέπει τα της προθεσμίας ασκήσεως εφέσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν περιέχεται ρητή περί του αντιθέτου πρόβλεψη, ειδικώς σε ότι αφορά στην ετήσια προθεσμία της εφέσεως, και η προθεσμία αυτή αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, όταν η δημοσίευση της εκκαλουμένης αποφάσεως λάβει χώρα κατά το χρονικό αυτό διάστημα (από 1-7 έως 15-9).

6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η εκκαλουμένη απόφαση, όπως προκύπτει από τα αναφερόμενα σ' αυτήν, δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 3.7.2000, η δε κρινόμενη έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά στις 13.7.2001, δηλαδή μετά την πάροδο της ετήσιας προθεσμίας που τάσσει η πιο πάνω διάταξη του άρθρου 5 παρ. 2 του ν. 702/1977 και, συνεπώς, η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε εκπροθέσμως, αφού, κατά τα γενόμενα δεκτά ανωτέρω, δεν χωρεί αναστολή της προθεσμίας αυτής κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών. Πρέπει, επομένως, για το λόγο αυτό, ο οποίος ερευνάται αυτεπαγγέλτως, η έφεση αυτή να απορριφθεί, ως απαράδεκτη.

Δια ταύτα

Απορρίπτει την έφεση.

Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 16 Δεκεμβρίου 2005 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 14ης Ιουνίου 2006.

--------------------------------------------------------------------------------

Πρόεδρος: Γ. Παναγιωτόπουλος

Δικηγόροι: Θ. Αντωνίου

Εισηγητές: Γ. Τσιμέκας

....................................................................................................................................................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Λήμματα

Δικαστικές διακοπές, Δεν τρέχουν οι σε βάρος του δημοσίου προθεσμίες

Σχόλια

Η διάταξη εφαρμόζεται και κατά το άρθρο 22 παράγραφος 4, Ν. 1868/1989 και προς τις υποθέσεις δικαιοδοσίας ΣτΕ, Ελεγκτικού Συνεδρίου και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων ως προς όλα τα ασκούμενα από το Δημόσιο ή τη διοικητική αρχή ενώπιόν τους ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα. - Σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28 του ν. 2579/1998 (ΦΕΚ Α' 31), οι διατάξεις του παρόντος άρθρου έχουν εφαρμογή και επί των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.). Τα πρόσωπα δε αυτά απαλλάσσονται, όπως και το Δημόσιο, από την υποχρέωση καταβολής οποιουδήποτε παραβόλου, τέλους, ενσήμου ή εισφοράς για την άσκηση ή εκδίκαση αγωγών, ενδίκων μέσων και βοηθημάτων ή για τη διενέργεια οποιασδήποτε δικαστικής ή διαδικαστικής πράξης, ενώπιον όλων των δικαστηρίων ή δικαστικών ή άλλων αρχών. ==================================== - Η διάταξη του πρώτου εδαφίου του παρόντος άρθρου τίθεται όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 3514/2006 ΦΕΚ Α 266/6.12.2006 - Το εντός " " τρίτο εδάφιο προστέθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 25 του ν. 3610/2007 (Α΄ 258/22.11.2007).

Κείμενο Αρθρου

«Σε όλες τις δίκες του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, ουδεμία απολύτως τρέχει προθεσμία είτε εις βάρος του Δημοσίου είτε εις βάρος των άλλων διαδίκων, ούτε για την υπό τούτων ως τρίτων άσκηση δηλώσεων ούτε για την έγερση αγωγών, παρεμβάσεων και προσεπικλήσεων ούτε τέλος για την άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου μέσου ή εξέταση μαρτύρων. Κάθε προθεσμία, η οποία έχει αρχίσει προ των διακοπών, καθώς και η εξέταση των μαρτύρων αναστέλλονται κατά τη διάρκεια των διακοπών.». Εξαιρετικώς η προ των διακοπών αρξαμένη εξέτασις μάρτυρος δύναται να συνεχισθή και κατά τας διακοπάς μόνον αν αιτήσηται τούτο το Δημόσιον (Α.Ν. 1539/38 άρθ. 35 και Α.Ν. 1577/39 άρθ. 4 παρ. 1). «Εξαιρετικά, προκειμένου περί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών στις προθεσμίες για την άσκηση προσφυγής ή ενδίκων μέσων ή άλλων ενδίκων βοηθημάτων οριζομένων από τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας δεν υπολογίζεται το χρονικό διάστημα από πρώτης (1ης) έως τριακοστής πρώτης (31ης) του μηνός Αυγούστου.»

~Για την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του παρόντος βλέπε ΑΠ Ολομέλεια 12/2002 & ολ.Σ.Τ.Ε. 1781/2006~

.............................................................................................................................................................................................................................................................................................................Δικαστήριο: ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

Τόπος: ΑΘΗΝΑ

Αριθ. Απόφασης: 1781

Ετος: 2006

--------------------------------------------------------------------------------

Περίληψη

Αρχή δικονομικής ισότητας διαδίκων - Αναστολή προθεσμιών - Δικαστικές διακοπές - Αντισυνταγματικότητα διατάξεων άρθρου 11 Κώδικα περί Δικών του Δημοσίου - Εφεση - Προθεσμία ετήσια -. Οι διατάξεις που προβλέπουν ότι εις βάρος του Δημοσίου δεν τρέχει καμία προθεσμία καθ' όλη τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, ενώ ως προς τους ιδιώτες διαδίκους η εν λόγω αναστολή προθεσμιών χωρεί μόνο κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, στο μέτρο που προκαλούν διαφοροποίηση εις βάρος του ιδιώτη διαδίκου ως προς την προθεσμία ασκήσεως ένδικου μέσου μεταξύ του Δημοσίου και των ιδιωτών διαδίκων είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στην αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων, για την αποκατάσταση της οποίας η αναστολή των προθεσμιών καθ' όλη την διάρκεια των δικαστικών διακοπών ισχύει και για τα ασκούμενα από τους ιδιώτες διαδίκους ένδικα μέσα. Η ετήσια προθεσμία για άσκηση εφέσεως που αρχίζει από την επομένη της δημοσιεύσεως της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου λήγει οπωσδήποτε, όταν παρέλθει έτος από την αφετηρία της προθεσμίας αυτής και δεν είναι δεκτική ούτε αναστολής, ούτε παρεκτάσεως για τον ασκούντα το ένδικο αυτό μέσο που διαμένει στην αλλοδαπή (Αντίθετη μειοψηφία).

....................................................................................................................................................

a12345

Φαίνεται έχεις απόλυτο Δίκιο. .............. Αυτό όμως που έχω υπογγραμισει πως ερμηνευεται

Οι διατάξεις που προβλέπουν ότι εις βάρος του Δημοσίου δεν τρέχει καμία προθεσμία καθ' όλη τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών,

ενώ ως προς τους ιδιώτες διαδίκους η εν λόγω αναστολή προθεσμιών χωρεί μόνο κατά τη διάρκεια του Αυγούστου,

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτό όμως που έχω υπογγραμισει πως ερμηνευεται

Οι διατάξεις που προβλέπουν ότι εις βάρος του Δημοσίου δεν τρέχει καμία προθεσμία καθ' όλη τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών,

ενώ ως προς τους ιδιώτες διαδίκους η εν λόγω αναστολή προθεσμιών χωρει μόνο κατά τη διάρκεια του Αυγούστου,

ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΙΝΑΙ 1/8 ΕΩΣ ΚΑΙ 15/9 ΚΑΘΕ ΕΤΟΥΣ , ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΧ ΣΕ ΜΙΑ ΕΦΕΣΗ ΚΕΡΔΙΖΕΙ 46 ΗΜΕΡΕΣ ΠΧ ΓΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ------ ΙΔΙΩΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΧ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΟΝΟ 31 ΗΜΕΡΕΣ 1/8 ΕΩΣ 31/8 ΑΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΜΙΩΝ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΝΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ------- ΣΕ ΤΗΛ ΕΠΟΙΚ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΥΠ ΟΙΚ - ΚΕΝΤΡΙΚΑ - ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ -

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΙΝΑΙ 1/8 ΕΩΣ ΚΑΙ 15/9 ΚΑΘΕ ΕΤΟΥΣ , ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΧ ΣΕ ΜΙΑ ΕΦΕΣΗ ΚΕΡΔΙΖΕΙ 46 ΗΜΕΡΕΣ ΠΧ ΓΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ------ ΙΔΙΩΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΧ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΟΝΟ 31 ΗΜΕΡΕΣ 1/8 ΕΩΣ 31/8 ΑΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΜΙΩΝ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΝΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ------- ΣΕ ΤΗΛ ΕΠΟΙΚ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΥΠ ΟΙΚ - ΚΕΝΤΡΙΚΑ - ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ -

Επομένως απαντήθηκε η ερώτηση

Μόνο μία μικρή διόρθωση , οι δικαστικές διακοπές αρχίζουν1/7 & όχι 1/8

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΑΠ 12/2002, Ολομέλεια

[Δικαστικές διακοπές]

Πρόεδρος: Στ. Ματθίας

Εισηγητής: Αχιλλέας Ζήσης, Αρεοπαγίτης

Δικηγόροι: Αλ. Κανδαράκης, Αλ. Ροΐλος, Πάρεδρος ΝΣΚ

[ΤΕΥΧΟΣ 2/2002]

Δικαίωμα δικαστικής προστασίας-δικονομική ισότητα διαδίκων (άρθρα 4 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ). Η καθιερούμενη με τη διάταξη του άρθρου 11 του κωδ. δ/τος της 26- 6/10.7.1944 αναστολή, μόνον υπέρ του Δημοσίου, των προθεσμιών κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών θεσπίζει αδικαιολόγητη άνιση και προνομιακή δικονομική μεταχείριση του Δημοσίου σε σχέση προς τους ιδιώτες διαδίκους και αντιβαίνει, έτσι, στο άρθρο 4 παρ. 1 Συντ. και στο άρθρο 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ. Επέκταση της ανωτέρω αναστολής και υπέρ των ιδιωτών διαδίκων. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.

ΙΙ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 2 εδ. β΄ και 3 εδ. α΄ του ν.δ. 797/1971 «περί αναγκαστικών απαλλοτριώσεων» η προθεσμία για την άσκηση αίτησης οριστικού προσδιορισμού της αποζημίωσης είναι έξι (6) μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης του μονομελούς πρωτοδικείου που προέβη στον καθορισμό της προσωρινής αποζημίωσης, αν η απόφαση αυτή δεν κοινοποιήθηκε. Αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αυτή, σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 19 του ίδιου άρθρου, οριστικοποιείται, ως προς το διάδικο που αμέλησε, η αποζημίωση που έχει οριστεί προσωρινώς. Αναστολή της προθεσμίας αυτής κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών δεν προβλέπεται ως προς τους καθ' ων η απαλλοτρίωση ιδιώτες, τρέχει δε η προθεσμία αυτή και κατά την περίοδο από 1ης έως 31ης Αυγούστου, αφού δεν περιλαμβάνεται στο άρθρο 147 παρ. 7 του ΚΠολΔ. Αντίθετα κατά το άρθρο 11 του Κωδ. Δ/τος της 26-6/10.7.1944 «περί κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου», η οποία διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΚΠολΔ, σε όλες τις δίκες του Δημοσίου ουδεμία απολύτως προθεσμία τρέχει σε βάρος του κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, ήτοι από 1/7 έως 16/9 κάθε έτους (άρθρο 11 παρ. 2 Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων) οι δε αρξάμενες προθεσμίες αναστέλλονται.[/b] Η καθιερούμενη με τη διάταξη αυτή του άρθρου 11 του Κ.Δ. της 26-6/10-7-1944, αναστολή, μόνον υπέρ του Δημοσίου, θεσπίζει αδικαιολογήτως άνιση και προνομιακή δικονομική μεταχείριση του Δημοσίου σε σχέση προς τους ιδιώτες διαδίκους, άρα αντιβαίνει στο άρθρο 4 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος και στο άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία έχει κυρωθεί με το ν.δ. 53/1974 και έχει υπερνομοθετική ισχύ (άρθρο 28 παρ. 1 του Συντ.). Προς άρση της ανισότητας αυτής επιβάλλεται να επεκταθεί η ως άνω αναστολή και υπέρ των ιδιωτών διαδίκων οι οποίοι, επομένως, όταν αντιδικούν προς το Δημόσιο δικαιούνται επίσης κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών όμοια αναστολή προθεσμιών (βλ. απόφ. Ευρωπ. Δικ. Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: Πλατάκου κατά Ελλάδας της 11ης Ιανουαρίου 2001).

Ο ισχυρισμός του Δημοσίου ότι η ως άνω ειδική μεταχείρισή του ως διαδίκου δικαιολογείται, γιατί το προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μετέχει στις δικαστικές διακοπές, δεν αίρει την άνιση μεταχείριση, δεδομένου μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια των διακοπών το Νομικό Συμβούλιο δεν παύει να λειτουργεί. Στην προκείμενη περίπτωση η απόφαση 882/1996 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία καθορίστηκε προσωρινώς η αποζημίωση του απαλλοτριωθέντος ακινήτου, δημοσιεύτηκε, όπως από αυτήν προκύπτει, στις 31.5.1996, η δε από 25.11.1996 αίτηση των αναιρεσιβλήτων (που είχαν λάβει μέρος στην ενώπιον του άνω δικαστηρίου δίκη) για τον οριστικό καθορισμό της αποζημίωσης, κατατέθηκε στις 27.11.1996 και επιδόθηκε στο αναιρεσείον στις 4.12.1996, ήτοι δύο ημέρες μετά τη λήξη της εξάμηνης προθεσμίας. Μη συνυπολογιζομένης στο άνω χρονικό διάστημα (31.5.1999 έως 4.12.1996) της χρονικής περιόδου των δικαστικών διακοπών, η αίτηση ασκήθηκε εμπρόθεσμα, όπως ορθώς το Εφετείο (έστω και με διάφορη αιτιολογία) δέχτηκε. Κατ' ακολουθίαν πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης του Ελληνικού Δημοσίου, γιατί ο μοναδικός λόγος της, με τον οποίο υποστηρίζεται το αντίθετο, είναι αβάσιμος (άρθρο 578 ΚΠολΔ).

Η υπόθεση πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 580 παρ. 5 του ΚΠολΔ, να αναπεμφθεί στο Δ΄ Τμήμα προκειμένου να επιληφθεί της αίτησης για αναίρεση κατά της ίδιας ως άνω απόφασης των Α.Σ. κ.λπ. Το Τμήμα αυτό θα αποφανθεί και για την όλη δαπάνη της αναιρετικής εν γένει δίκης.

Σημείωμα

Η σχολιαζόμενη υπ' αριθμ. 12/2002 απόφαση της Ολομέλειας του ανώτατου πολιτικού δικαστηρίου της Χώρας συνιστά απτό δείγμα της έντονης ερμηνευτικής όσμωσης που αναπτύσσεται ανάμεσα στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ[1]. Σε αρκετές, έτσι, περιπτώσεις, η ΕΣΔΑ συνιστά πηγή έμπνευσης για τον εφαρμοστή του Συντάγματος, λόγω κυρίως της αναλυτικότερης και λεπτομερέστερης, σε σχέση με το συνταγματικό κείμενο, διατύπωσης των διατάξεών της. Κατά τον τρόπο αυτό, «μεταγγίζονται» στο Σύνταγμα κανονιστικά νοήματα που προέρχονται από τη Σύμβαση και εμπλουτίζεται το κανονιστικό περιεχόμενό του.

Το ζήτημα το οποίο κρίνει η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την εξεταζόμενη απόφαση αφορά τη συνταγματικότητα των νομοθετικών εκείνων διατάξεων με τις οποίες θεσπίζεται υπέρ του Δημοσίου η αναστολή δικονομικών προθεσμιών κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών. Σημειώνεται εν προκειμένω ότι μέχρι πρόσφατα η νομολογία των εθνικών δικαστηρίων έκρινε πάγια ότι οι ανωτέρω νομοθετικές διατάξεις δεν ερχόταν σε αντίθεση με το Σύνταγμα ή την ΕΣΔΑ. Χαρακτηριστικές είναι εν προκειμένω οι υπ' αριθμ. 3433-34/1998 αποφάσεις της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε., με τις οποίες κρίθηκε ότι «το εισαγόμενον ειδικόν νομικόν καθεστώς αναστολής των προθεσμιών δια την υπό του Δημοσίου και των [δημόσιων] νομικών προσώπων άσκησιν των ενδίκων μέσων και βοηθημάτων... δεν συνιστά συνταγματικώς ανεπίτρεπτον ανισότητα του Δημοσίου εν σχέσει προς τους ιδιώτας διαδίκους διότι η διαφορετική αυτή μεταχείρισις του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου εν σχέσει προς τους ιδιώτας διαδίκους δικαιολογείται, κατ' αρχήν, εκ της ιδιαιτέρας θέσεως και οργανώσεως του Δημοσίου και των δημοσίων οργανισμών». Στην ίδια κρίση καταλήγουν, εξάλλου, και οι Σ.τ.Ε. 792/1990, 1386/1994, 62/1995, 4743/ 1997, καθώς και οι πιο πρόσφατες υπ' αριθμ. 2156/1998 Ολομ., 3031/1998, 849/1999, 41/ 2000, 2171/2000 και 2150/2001 αποφάσεις του ίδιου Δικαστηρίου.

Ρωγμή στην ανωτέρω πάγια νομολογία επέφερε, όμως, η υπ' αριθμ. 2606/ 2001 απόφαση του Σ.τ.Ε. (Τμ. Ε΄)[2], με την οποία κρίθηκε ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις που θεσπίζουν το ανωτέρω προνόμιο υπέρ του Δημοσίου είναι «ανίσχυρες ως αντικείμενες στην αρχή της δικονομικής ισότητος των διαδίκων». Σημειώνεται ότι με την ίδια δικαστική απόφαση παραπέμπεται το κρίσιμο αυτό ζήτημα στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου εκκρεμεί ήδη η σχετική υπόθεση. Ενόψει, πάντως, των συναφών νομολογιακών εξελίξεων πρέπει να πιθανολογείται ότι η Ολομέλεια του Σ.τ.Ε. θα υιοθετήσει την προαναφερόμενη άποψη του Ε΄ Τμήματος του Δικαστηρίου.

Με τη σχολιαζόμενη υπ' αριθμ. 12/2002 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου ολοκληρώνεται, σε σημαντικό βαθμό, η μεταστροφή αυτή της πάγιας μέχρι σήμερα νομολογίας των δικαστηρίων. Όπως, έτσι, συμβαίνει με την ανωτέρω υπ' αριθμ. 2606/2001 απόφαση του Σ.τ.Ε., με την εξεταζόμενη απόφαση του ανώτατου πολιτικού δικαστηρίου κρίνεται ότι το εν λόγω δικονομικό προνόμιο του Δημοσίου «αντιβαίνει στο άρθρο 4 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος και στο άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».

Όπως προκύπτει από το σκεπτικό της απόφασης αυτής, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, συνδυάζοντας ερμηνευτικά τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 Συντ., με την οποία θεσπίζεται η γενική αρχή της ισότητας, με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ, όπου κατοχυρώνεται το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, συνάγει την αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων, ειδικότερη όψη της οποίας είναι η ίση αντιμετώπιση των διαδίκων από την άποψη των δικονομικών προθεσμιών που διαθέτουν. Στο πλαίσιο αυτό, απορρίπτεται, εξάλλου, ο ισχυρισμός του Δημοσίου ότι η διακριτική ευνοϊκή μεταχείριση του Δημοσίου δικαιολογείται στην περίπτωση αυτή λόγω της ιδιαίτερης οργάνωσης και θέσης του ίδιου και των δημόσιων οργανισμών.

Προσεκτικότερη, εξάλλου, προσέγγιση του σκεπτικού της σχολιαζόμενης αποφάσεως, όπως, άλλωστε, και της υπ' αριθμ. 2606/2001 αποφάσεως του Σ.τ.Ε., μας οδηγεί πιθανόν στην άποψη ότι ο δικαστής οδηγείται εν προκειμένω σε έναν «κανονιστικό εμπλουτισμό» του δικαιώματος παροχής δικαστικής προστασίας, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 20 παρ. 1 Συντ. Ειδικότερα, η αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων προκύπτει από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 4 παρ. 1 και 20 παρ. 1 Συντ., με την ερμηνευτική «διαμεσολάβηση» του άρθρου 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ.

Προκειμένου, εξάλλου, το Σ.τ.Ε., αρχικά, και ο ΄Αρειος Πάγος, μεταγενέστερα, να καταλήξουν στο ανωτέρω συμπέρασμα για την αντισυνταγματικότητα των νομοθετικών διατάξεων που καθιερώνουν το εν λόγω δικονομικό προνόμιο του Δημοσίου σε σχέση με τους ιδιώτες αντιδίκους του, τα δυο αυτά ανώτατα Δικαστήρια λαμβάνουν υπόψη τους, όπως προκύπτει από το ίδιο το σκεπτικό των σχετικών αποφάσεών τους, την πρόσφατη απόφαση του ΕΔΑΔ της 11ης Ιανουαρίου 2001 στην υπόθεση Πλατάκος κατά Ελλάδος[3]. Με την τελευταία αυτή απόφαση κρίθηκε, μεταξύ των άλλων, ότι το ανωτέρω θεσπισμένο προνόμιο υπέρ του Δημοσίου προσβάλλει την αρχή της ισότητας των όπλων, όπως η αρχή αυτή απορρέει από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ[4].

Τα δυο ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας ακολούθησαν την ανωτέρω κρίση του ΕΔΑΔ, επεκτείνοντας ουσιαστικά, κατά τον τρόπο αυτό, το κανονιστικό δυναμικό του Συντάγματος. Συγκεκριμένα, ο εθνικός δικαστής, εμπνεόμενος από το άρθρο 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ[5] και, ειδικότερα, την αρχή της ισότητας των όπλων που θεμελιώνεται στη διάταξη αυτή, καθώς και τη συναφή νομολογία του ΕΔΑΔ, οδηγήθηκε στην αναγνώριση της ίσης δικονομικής μεταχείρισης[6] των ιδιωτών διαδίκων και του Δημοσίου στο πεδίο των δικονομικών προθεσμιών, η οποία απορρέει από τον ερμηνευτικό συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 4 παρ. 1[7] και 20 παρ. 1 Συντ. Για την ταυτότητα του νομικού λόγου, εξάλλου, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η ανωτέρω αρχή της ίσης δικονομικής μεταχείρισης των διαδίκων (Δημοσίου και ιδιωτών), καταλαμβάνει όχι μόνο τις δικονομικές προθεσμίες αλλά και σειρά άλλων σχετικών ζητημάτων. Δεν πρέπει να παραβλέπεται, άλλωστε, ότι η γενική διατύπωση της διατάξεως του άρθρου 20 παρ. 1 Συντ. επιτρέπει την περαιτέρω ενίσχυση και επέκταση του κανονιστικού περιεχομένου του δικαιώματος παροχής δικαστικής προστασίας, ενόψει ιδίως της διαλεκτικής σχέσης που αναπτύσσει το συνταγματικό αυτό δικαίωμα με την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου[8] και τους συναφείς κανόνες του διεθνούς δικαίου[9].

Απόστολος Παπακωνσταντίνου

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1.Για τα συναφή ζητήματα πρβλ. την πρόσφατη μονογραφία του Κ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ, Η ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην εθνική έννομη τάξη. Οι ελληνικές δυσχέρειες προσαρμογής στην ευρωπαϊκή δημόσια τάξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, 2001. [1]

2.Δημοσιευμένη σε ΕΔΔΔ, τ. 1/2002, σ. 139-142, με παρατηρήσεις του ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (σ. 142-150). [2]

3.Δημοσιευμένη σε ΝοΒ 2001, σ. 765 επ., με παρατηρήσεις του ΧΡ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ. [3]

4.Ειδικότερα, στο σκεπτικό της αποφάσεως αυτής σημειώνονται τα εξής: «το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η αρχή της ισότητας των όπλων συνιστά έννοια ευρύτερη από αυτή της δίκαιης δίκης. Συνεπάγεται την υποχρέωση να δίδεται σε κάθε διάδικο μέρος η εύλογη δυνατότητα να αξιολογηθούν τα επιχειρήματά του υπό συνθήκες που δεν το θέτουν σε μειονεκτική θέση με τρόπο αισθητό σε σχέση και με το αντίδικο μέρος... Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο παρατηρεί ότι εάν η προσφεύγουσα μπορούσε επίσης να κάνει χρήση αυτής της αναστολής της προθεσμίας, η αίτησή της που αφορούσε στον οριστικό προσδιορισμό της αποζημιώσεως δεν θα είχε θεωρηθεί ως εκπρόθεσμη σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο νόμο. Θεωρεί, λοιπόν, ότι η προσφεύγουσα αντιμετωπίστηκε κατά τρόπο καθαρά μειονεκτικό σε σχέση με το Δημόσιο». [4]

5.Όπως σημειώνει εύστοχα ο Α. ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ, Κράτος δικαίου και δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας, 1994, σ. 383, «η ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 20 παρ. 1 Σ. θα πρέπει να γίνεται και ενόψει του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, το οποίο διασφαλίζοντας το δικαίωμα για μια δίκαιη και χρηστή δίκη εμπλουτίζει και εξειδικεύει το κανονιστικό περιεχόμενο της αντίστοιχης διάταξης του άρθρου 20 παρ. 1 Σ. Η αλληλεπίδραση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Συντάγματος είναι μοιραία και είναι ανεξάρτητη της τυπικής υπεροχής του δεύτερου απέναντι στην πρώτη». Πρβλ. επίσης ΕΥ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΑΚΗ, «Το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη (δικαίωμα για χρηστή δίκη) κατά το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ΕλλΔνη 1986, σ. 601 επ., Α. ΜΑΝΙΤΑΚΗ/Ν. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ, «Το άρθρο 106 ΚΠοινΔ εν όψει του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», Υπεράσπιση 1991, σ. 1256-1257. [5]

6.Ο Α. ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ, «Κράτος δικαίου και δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητα», ό.π., σ. 377 αναφέρεται σε ένα «θεμελιώδες δικονομικό δικαίωμα του καθένα για ακώλυτη και ίση πρόσβαση στη δικαιοσύνη». Πρβλ. ibid, σ. 384, όπου ο συγγραφέας σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «η ισότητα δικαιωμάτων που καθιερώνει το άρθρο 4 παρ. 1 Συντ. είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατοχύρωση διαδικαστικών εγγυήσεων, που να διασφαλίζουν την ίση και αποτελεσματική απόλαυση των δικαιωμάτων και ελευθεριών από όλα τα υποκείμενα δικαίου».[6]

7.Είναι, ωστόσο, εξαιρετικά αμφίβολο εάν η διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 Συντ. («Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου»), στην οποία αναφέρεται, όπως άλλωστε και η Σ.τ.Ε. 2606/2001, η σχολιαζόμενη υπ' αριθμ. 12/2002 απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, περιλαμβάνει και το Δημόσιο. Από την εν λόγω συνταγματική διάταξη μπορεί, βέβαια, να συναχθεί μια γενικότερη αρχή ισότητας, η οποία διατρέχει το σύνολο των δικαιικών σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη. Εντούτοις, ορθότερο είναι να θεωρηθεί ότι η ίση δικονομική μεταχείριση των διαδίκων, δηλαδή του Δημοσίου και των ιδιωτών, απορρέει από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 20 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ, στις οποίες κατοχυρώνεται η αρχή της ισότητας των όπλων μεταξύ των διαδίκων, χωρίς να γίνεται διάκριση αν οι διάδικοι αυτοί είναι μόνον ιδιώτες ή και το Δημόσιο. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι η σχολιαζόμενη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου ουδόλως αναφέρεται στη διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 Συντ., παρά μόνον στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ. [7]

8.Για τη διαλεκτική σχέση μεταξύ του δικαιώματος παροχής δικαστικής προστασίας και της αρχής του κράτους δικαίου βλ. αντί άλλων Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, «Η συνταγματική καθιέρωση της δικαστικής προστασίας», Δ 1982, σ. 594 επ. Πρβλ. επίσης, γενικότερα, Α. ΜΑΝΙΤΑΚΗ, Κράτος δικαίου και δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας, ό.π., σ. 372 επ. Βλ. ακόμη ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, «Η συνταγματικότητα της κατάργησης των ενδίκων μέσων», ΤοΣ 1997, σ. 985 επ., όπου σχετική βιβλιογραφία και νομολογία για το δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. [8]

9.Πρβλ. ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, «Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ΔιοικΔικ 1995, σ. 11 επ., ιδίως σ. 19-20. [9]

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άρθρο 9 ΚΦΚ θέμα 600 παρ 2 Σταματόπουλος σελ 596 '' Οι προθεσμίες για την άσκηση ένδικων βοηθημάτων ή μέσων (μεταξύ των οποίων η προσφυγή και η διοικητική επίλυση της διαφοράς) αναστέλλονται για το διάστημα από 1-31 Αυγούστου.''

BABIS

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άρθρο 9 ΚΦΚ θέμα 600 παρ 2 Σταματόπουλος σελ 596 '' Οι προθεσμίες για την άσκηση ένδικων βοηθημάτων ή μέσων (μεταξύ των οποίων η προσφυγή και η διοικητική επίλυση της διαφοράς) αναστέλλονται για το διάστημα από 1-31 Αυγούστου.''

BABIS

Ελλάδα=Φρενοκομείο

Δεν ξέρει η δεξιά ,,,τι ποιεί η αριστερά. Πολυνομία......... στο μεγαλείο της....... Αντιφατικές διατάξεις νόμων. ....... ΣτΕ.

Τελικά οι μέρες του Αυγούστου δεν προσμεντρώνται..........

Για τη διαγραφή του χρέους 5,5εκ που ειχα αναφερθεί προηγουμενως έψαξα και βρήκα τα

Σχετικά link

http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/5550

http://mikroskopionews.blogspot.com/2011/05/blog-post_1130.html

Από οτι θυμάμαι προχώρησαν στη βεβαίωση του χρέους χωρίς να λογαριάσουν οτι ο Αυγουστος δεν προσμετράται, και στη συνέχεια μόλις πηγαν οι άλλοι τη ....προσφυγή αναγκάστηκαν να διαγράψουν το 90% της οφειλής. Έτσι τουλάχιστον εξηγείται............?..

Τελικά ειναι οριστικό ο Αύγουστος ΔΕΝ μετράει..........., παρά τις διατάξεις και τις ΣτΕ που επικαλείται ο a12345, που κατά άλλα ειναι πολυ ενημερωμένος, και τέτοια άτομα ειναι χρήσιμα για το Φόρουμ.

Το ερώτημα απαντηθηκε.... και εξαντλήθηκε...............

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τελικά ειναι οριστικό ο Αύγουστος ΔΕΝ μετράει..........., παρά τις διατάξεις και τις ΣτΕ που επικαλείται ο a12345, που κατά άλλα ειναι πολυ ενημερωμένος, και τέτοια άτομα ειναι χρήσιμα για το Φόρουμ.

Το ερώτημα απαντηθηκε.... και εξαντλήθηκε...............

Eumilos είσαι σίγουρος ότι το ερώτημα απαντήθηκε και εξαντλήθηκε?

Εχετε καθήσει στον Αυγουστο αλλά δεν ξέρουμε αν η προθεσμία αφορούσε τωρινή υπόθεση.

Κοίτα τι γράφει η αρχική ερώτηση:

ΚΑΛΗΜΕΡΑ! Η ΣΔΟΕ ΕΠΕΒΑΛΕ ΠΡΟΣΤΙΜΟ 65000 ΕΥΡΩ ! ΧΑΘΗΚΕ Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ 60 ΗΜΕΡΩΝ ΓΙΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ..... ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ; ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΕΦΟΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ .... ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΑΥΤΟ;

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!

Και που ξέρεις αν η προθεσμία δεν έληξε τον Ιούλιο?

Λογαριάζεις μάλλον χωρίς τον ξενοδόχο.laugh.gif

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ελλάδα=Φρενοκομείο

Δεν ξέρει η δεξιά ,,,τι ποιεί η αριστερά. Πολυνομία......... στο μεγαλείο της....... Αντιφατικές διατάξεις νόμων. ....... ΣτΕ.

Τελικά οι μέρες του Αυγούστου δεν προσμεντρώνται..........

Για τη διαγραφή του χρέους 5,5εκ που ειχα αναφερθεί προηγουμενως έψαξα και βρήκα τα

Σχετικά link

http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/5550

http://mikroskopionews.blogspot.com/2011/05/blog-post_1130.html

Από οτι θυμάμαι προχώρησαν στη βεβαίωση του χρέους χωρίς να λογαριάσουν οτι ο Αυγουστος δεν προσμετράται, και στη συνέχεια μόλις πηγαν οι άλλοι τη ....προσφυγή αναγκάστηκαν να διαγράψουν το 90% της οφειλής. Έτσι τουλάχιστον εξηγείται............?..

Τελικά ειναι οριστικό ο Αύγουστος ΔΕΝ μετράει..........., παρά τις διατάξεις και τις ΣτΕ που επικαλείται ο a12345,

Το ερώτημα απαντηθηκε.... και εξαντλήθηκε............... ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ...Ο ΕΡΩΤΩΝ ... ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΖΗΤΗΘΗΚΑΝ , ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ Η ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ...ΚΛΠ ΕΞΑΛΛΟΥ ΤΟ ΣΔΟΕ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙ ΕΚΘΕΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΗΣ ΤΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΑ ΔΟΥ , ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΗ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ , ΣΤΙΣ 60 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΚΛΠ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΙΝΚ ΓΡΑΦΕΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ 5/7/2007 ΠΡΟΣΦΥΓΗ 13/11/2007 ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΕΜΠΡΟΘΕΣΜΗ ΤΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΠΡΟΘΕΣΜΟ ;;; ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ . ΕΓΩ ΕΚΤΙΜΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕΤΡΗΣΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 1/7-15/9 ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΣΑΝ 15 ΗΜΕΡΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ , 31 ΟΚΤΩΒΡΗ ΚΑΙ 13 ΝΟΕΜΒΡΗ , ΑΡΑ ΕΜΠΡΟΘΕΣΜΗ , ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΓΕΝ ΔΙΕΥΘ ΦΟΡ ΕΛΕΓΧΩΝ ΝΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΟΥ

post-5076-0-94672700-1316640393_thumb.jp

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ .........Αναλυτικότερα, το πλήρες κείμενο της υπ' αρίθμ. 1033212/1866/ΔΕ-Α/19.3.2008 εγκυκλίου του υπουργείου Οικονομικών, έχει ως εξής:

Σε απάντηση των ως άνω σχετικών εγγράφων σας, αναφορικά με την παραπάνω υπόθεση και σε συνέχεια σχετικών τηλεφωνικών επικοινωνιών, σας γνωρίζουμε τα εξής:

1. Με τις διατάξεις της περίπτωσης β' της παραγράφου 1 του άρθρου 74 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος ορίζεται ότι ο προϊστάμενος της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας βεβαιώνει το φόρο, αρχικό ή πρόσθετο, κατά περίπτωση, που προκύπτει βάσει των φύλλων ελέγχου που αναφέρεται στο άρθρο 68, εφόσον αυτά έχουν οριστικοποιηθεί με διοικητική επίλυση της διαφοράς ή λόγω μη άσκησης ή εκπρόθεσμης άσκησης προσφυγής.

2. Περαιτέρω, με τις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 9 του ν. 2523/1997 ορίζεται ότι ειδικά για τη διοικητική επίλυση της διαφοράς, βεβαίωση και καταβολή των προστίμων που προβλέπονται από το άρθρο 5, εφαρμόζονται ανάλογα οι διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.

3. Εξάλλου, με τις διατάξεις της υποπερίπτωσης α' της περίπτωσης Α' της παραγράφου 1 του άρθρου 66 του ν. 2717/1999 ορίζεται ότι η προσφυγή ασκείται μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών, η οποία αρχίζει σε περίπτωση ρητής πράξης για εκείνους τους οποίους αφορά i) από την κατά νόμο επίδοσή της σε αυτούς, ή ii) σε κάθε άλλη περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένως πλήρη γνώση του περιεχομένου της.

4. Τέλος, σε συνέχεια σχετικής νομολογίας του Σ.τ.Ε., με τις διατάξεις του πρώτου εδαφίου του άρθρου 11 του Κανονιστικού Διατάγματος της 26.6./10.7.1944 (ΦΕΚ 139 α') «Περί Κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου», όπως αυτό τέθηκε με το άρθρο 12 του ν. 3514/2006, ορίστηκε ότι σε όλες τις δίκες του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών (δηλαδή από 1.7. - 15.9.), ουδεμία απολύτως τρέχει προθεσμία είτε εις βάρος του Δημοσίου είτε εις βάρος των άλλων διαδίκων, ούτε για την υπό τούτων ως τρίτων άσκηση δηλώσεων ούτε για την έγερση αγωγών, παρεμβάσεων και προσεπικλήσεων ούτε τέλος για την άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου μέσου ή εξέταση μαρτύρων.

Οπως μας διευκρινίσθηκε με σχετικό έγγραφο του Ειδικού Γραφείου Νομικού Συμβούλου Φορολογίας, οι παραπάνω διατάξεις ισχύουν και επί άσκησης ένδικων βοηθημάτων (προσφυγή κ.λπ.).

Σημειώνεται δε ότι ήδη με το ν. 3610/2007 (άρθ. 25, παρ. 3) επήλθαν μεταβολές επί των ανωτέρω και πλέον επί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών στις προθεσμίες για την άσκηση προσφυγής ή ενδίκων μέσων ή άλλων βοηθημάτων που ορίζονται από τον Κ.Δ.Δ. δεν υπολογίζεται ο μήνας Αύγουστος. Η ρύθμιση όπως αυτή ισχύει από της δημοσίευσης του ανωτέρω νόμου, δηλαδή από 22.11.07.[/b].... ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ....

5. Από το συνδυασμό των προαναφερόμενων διατάξεων προκύπτει ότι εφόσον οι σχετικές αποφάσεις επιβολής προστίμου Κ.Β.Σ. κοινοποιήθηκαν στην Α.Ε. ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ Α.Ε.Π.Ε.Υ. στις 5.7.2007, η προθεσμία για την άσκηση προσφυγών κατ' αυτών άρχισε στις 16.9.2007 και συνεπώς οι προσφυγές που κατατέθηκαν στις 13.11.2007 είναι εμπρόθεσμες.

Επίσης προκύπτει ότι η βεβαίωση του συνολικού ποσού των σχετικών προστίμων που διενεργήθηκε στις 29.10.2007 πρέπει να ακυρωθεί, γιατί πραγματοποιήθηκε πριν από τη λήξη της προθεσμίας για την άσκηση προσφυγών, εφαρμοστές δε εν προκειμένω ως προς τις διαδικασίες βεβαίωσης είναι οι διατάξεις της παραγράφου 6 του άρθρου 74 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ .........Αναλυτικότερα, το πλήρες κείμενο της υπ' αρίθμ. 1033212/1866/ΔΕ-Α/19.3.2008 εγκυκλίου του υπουργείου Οικονομικών, έχει ως εξής:

Σε απάντηση των ως άνω σχετικών εγγράφων σας, αναφορικά με την παραπάνω υπόθεση και σε συνέχεια σχετικών τηλεφωνικών επικοινωνιών, σας γνωρίζουμε τα εξής:

..................

1. 4. Τέλος, σε συνέχεια σχετικής νομολογίας του Σ.τ.Ε., με τις διατάξεις του πρώτου εδαφίου του άρθρου 11 του Κανονιστικού Διατάγματος της 26.6./10.7.1944 (ΦΕΚ 139 α') «Περί Κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου», όπως αυτό τέθηκε με το άρθρο 12 του ν. 3514/2006, ορίστηκε ότι σε όλες τις δίκες του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών (δηλαδή από 1.7. - 15.9.), ουδεμία απολύτως τρέχει προθεσμία είτε εις βάρος του Δημοσίου είτε εις βάρος των άλλων διαδίκων, ούτε για την υπό τούτων ως τρίτων άσκηση δηλώσεων ούτε για την έγερση αγωγών, παρεμβάσεων και προσεπικλήσεων ούτε τέλος για την άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου μέσου ή εξέταση μαρτύρων.

.

Σημειώνεται δε ότι ήδη με το ν. 3610/2007 (άρθ. 25, παρ. 3) επήλθαν μεταβολές επί των ανωτέρω και πλέον επί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών στις προθεσμίες για την άσκηση προσφυγής ή ενδίκων μέσων ή άλλων βοηθημάτων που ορίζονται από τον Κ.Δ.Δ. δεν υπολογίζεται ο μήνας Αύγουστος. Η ρύθμιση όπως αυτή ισχύει από της δημοσίευσης του ανωτέρω νόμου, δηλαδή από 22.11.07.[/b].... ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ....

5. Από το συνδυασμό των προαναφερόμενων διατάξεων προκύπτει ότι εφόσον οι σχετικές αποφάσεις επιβολής προστίμου Κ.Β.Σ. κοινοποιήθηκαν στην Α.Ε. ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ Α.Ε.Π.Ε.Υ. στις 5.7.2007, η προθεσμία για την άσκηση προσφυγών κατ' αυτών άρχισε στις 16.9.2007 και συνεπώς οι προσφυγές που κατατέθηκαν στις 13.11.2007 είναι εμπρόθεσμες.

Επίσης προκύπτει ότι η βεβαίωση του συνολικού ποσού των σχετικών προστίμων που διενεργήθηκε στις 29.10.2007 πρέπει να ακυρωθεί, γιατί πραγματοποιήθηκε πριν από τη λήξη της προθεσμίας για την άσκηση προσφυγών, εφαρμοστές δε εν προκειμένω ως προς τις διαδικασίες βεβαίωσης είναι οι διατάξεις της παραγράφου 6 του άρθρου 74 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.

a12345 , απλά Συγχαρητήρια....... Είσαι πρώτος.... για τις νομικές γνώσεις και για τις πηγές που έχεις και ψάχνεις................. Ανεκτίμητη η προσφορά σου.........

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...