Προς το περιεχόμενο

Δεν έχει πια ταξί για την Ελλάδα κυρά μου, της λέω..


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Πηγαίνοντας εχτές πρωί στη δουλειά µου πέρασα,

όπως κάθε πρωί, από το περίπτερο του Θωµά,

να πάρω. την εφηµερίδα µου και να του κάνω τη

συνηθισµένη µου ερώτηση:

«Τί νέα, κυρ Θωµά;»

Ο Θωµάς είχε ένα δικό του τρόπο να βλέπει τα

νέα της ηµέρας. Γνήσιος λαϊκος τύπος, καλοκάγα-

θος και σύγκαιρα παµπόνηρος, είδε πολλά στα εξήν-

τα χρόνια της ζωης του, τα είκοσι τελευταία αραγµέ-

νος µέσα σε τούτο 'δω το συνοικιακό περίπτερο, στο

έµπα της Ευρώπης από το δρόµο της Ελλάδας.

Εµείς οι γειτόνοι και τακτικοί πελάτες του τονε λέ-

γαµε σταθµάρχη, γιατί µπροστά στο περίπτερό του

στάθµευαν κατά κανόνα τα λεωφορεία και τα ταξί,

που κάνανε τη γραµµή της Ελλάδας, για να πά-

ρουν, αν είχε, τους τελευταίους επιβάτες.

Είχε κι ένα δικό του τρόπο να σχολιάζει τα νέα.

Με ρεαλισµό και θυµοσοφία, ο σχεδόν αγράµµατος

αυτός άνθρωπος σηµάδευε το ουσιαστικό που βρί-

σκονταν πίσω απο τους κραυγαλέους και αντιφατι-

κούς τίτλους των εφηµερίδων και το σχολίαζε µ'

ένα χιούµορ, που δεν άφηνε τίποτα όρθιο.

Όµως τον τελευταίο καιρό το πηγαίο χιούµορ του

Θωµα γίνηκε γελόκλαµα. Είναι ο µόνος τρόπος που

τού 'µεινε για να σχολιάσει, δίχως να ψευτίσει τον

εαυτό του, τα νέα που έρχονταν απανωτά σα λαίλα-

πας και µας έπνιγαν, µαζί µε τους βοµβαρδισµούς,

τα νέα που µας πνίγουνε και τώρα, µέσα στο βάραθρο

πόνου κι αβεβαιότητας όπου βρισκόµαστε, µε τον

Τροϊκανό εισβολέα να παραµονεύει σε µικρή από-

σταση απο τη γειτονιά µας, πίσω από τις γραµµές

του, που κομματιάζουν τη χώρα μας στα δυο.

Χτες πρωί λοιπόν, όταν πήρα την εφηµερίδα και

τού 'κανα τη συνηθισµένη ερώτηση, ο Θωµας µε

κοίταξε µ' ένα τρόπο θλιµµένο κι ύστερα µού 'δει-

ξε µε το βλέµµα του µια γυναίκα που στεκόταν

µπροστά στο περίπτερο, στο σηµείο που περίµεναν

άλλοτε οι επιβάτες για την Ελλάδα.

«Τηνε βλέπεις;», µου λέει. «Πάνε δυο ώρες που

περιµένει εκεί δα».

Δεν την είχα προσέξει, γιατί στεκόταν όχι στην

πάντα, παρά στη µέση σχεδόν του δρόµου. Στεκό-

ταν αφύσικα ασάλευτη. Το πρόσωπο της δεν φαί-

νονταν απο 'δω που βρισκόµουν, µόνο η πλάτη. Η

ψηλόλιγνη κορµοστασιά της, ο τρόπος που ήτανε

κοµµένα τα γκρίζα µαλλιά της, το απεριποίητο αλ-

λά καλής ποιότητας ταγιέρ που φορούσε, η πέτσινη

µαύρη τσάντα που κράταγε, φανέρωναν ότι ανήκει

σ' εύπορο περιβάλλον.

«Περιµένει ταξί για την Ελλάδα», συνέχισε

ο Θωµάς.

Ανατρίχιασα.

«Για την Ελλάδα;!»

«Ναι. Στην αρχή, αφου περίµενε κάµποσην ώρα

άδικα, ήρτε και µε ρώτησε γιατί αργούνε τα ταξί.

Νόµισα πως κορόιδευε, µα σαν πρόσεξα το βλέµµα

της κατάλαβα ότι παραλογιάζεται.

- Δεν έχει πια ταξι για την Ελλάδα κυρά µου, της λέω.

- Πώς δεν έχει µου κάνει, απο 'δω πήρα τόσες φορές ταξί.

Πρέπει να πάω στο σπίτι µου, άνθρωπέ µου. Πώς θες

να πάω, µε τα πόδια: ..

Δοκίµασα να της εξηγήσω. Αυτή τίποτα. Στέκει εκεί δα

και περιµένει, όπως την βλέπεις».

Κείνη τη στιγµή φάνηκε ένα αυτοκίνητο νά 'ρχε-

ται µε µεγάλη ταχύτητα, ο οδηγός της κορνάρισε

να παραµερίσει, µα η γυναίκα δεν κούνησε από τη

θέση της µόνο έκανε να σηκώσει το χέρι της για να

του νέψει να σταµατήσει. Ο οδηγός, είτε γιατί δεν

αντιλήφτηκε είτε γιατί δεν είχε διάθεση να την πά-

ρει, την απόφυγε µ' ένα απότοµο στρίψιµο και συ-

νέχισε το δρόµο του.

Το χέρι της έµεινε στη µέση της κίνησης, ύστε-

ρα το κατέβασε, φανέρωσε µ' ένα τράνταγµα των

ώµων την ανυποµονησία της και ξαναπήρε την ασά-

λευτη στάση της.

«Μπας και την χτυπήσει κάνα αυτοκίνητo», έκανε

ο Θωµάς.

«Καλά θα κάνεις», του είπα, «να τηλεφωνήσεις

στην αστυνοµία. Καθώς φαίνεται την φιλοξενούν

εδώ σε σπίτι συγγενικό της ή φιλικο και θα την

γυρεύουν τώρα οι άνθρωποι».

Έφυγα δίχως να στραφώ να κοιτάξω το πρόσωπό της.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο µου φάνηκε πως θα τηνε

πλήγωνε η περιέργειά µου.

Ιούλιος 2011

Γ.Φιλίππου Πιερίδης (από το βιβλίο του: Ο καιρός της δοκιμασίας)

Υ.Γ. Στο πρωτότυπο

όπου "Ελλάδα" υπάρχει το Αμμόχωστος,

όπου "Ευρώπη" το Λευκωσία,

όπου "Τροϊκανός" το Τούρκος,

όπου "κομματιάζουνε τη χώρα μας" το μοιράζουνε το νησί μας

και όπου "Ιούλιος 2011" το Νοέμβρης 1974.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο.

Συγκλονιστική η αφήγηση.

Ευχαριστώ...

Καλή σου μέρα Θεόφιλε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

......

Καθώς φαίνεται την φιλοξενούν

εδώ σε σπίτι συγγενικό της ή φιλικο και θα την

γυρεύουν τώρα οι άνθρωποι».

Έφυγα δίχως να στραφώ να κοιτάξω το πρόσωπό της.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο µου φάνηκε πως θα τηνε

πλήγωνε η περιέργειά µου.

Ας ελπίσουμε να μην φυγουμε και εμεις με τον ίδιο τρόπο ,

χωρίς να στραφουμε να την κοιταξουμε δηλαδή,

για να μην τηνε πληγωσει η περιέργειά μας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ας ελπίσουμε να μην φυγουμε και εμεις με τον ίδιο τρόπο ,

χωρίς να στραφουμε να την κοιταξουμε δηλαδή,

για να μην τηνε πληγωσει η περιέργειά μας.

Αν της έχει μείνει περηφάνια λογικά ναι, θα πληγωθεί...

Θεόφιλε ... Τους χαιρετισμούς μου !!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο.

Συγκλονιστική η αφήγηση.

Ευχαριστώ...

Καλή σου μέρα Θεόφιλε.

Πράγματι, συγκλονιστική..

Εγώ σ΄ ευχαριστώ Ειρήνη που έδωσες χρόνο απ' αυτόν που δεν είχες για να το διαβάσεις.. είναι σημαντικό αυτό για μένα.. πιστεύω πως με καταλαβαίνεις.

Καλό σου βράδυ Ειρήνη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ας ελπίσουμε να μην φυγουμε και εμεις με τον ίδιο τρόπο ,

χωρίς να στραφουμε να την κοιταξουμε δηλαδή,

για να μην τηνε πληγωσει η περιέργειά μας.

Αν της έχει μείνει περηφάνια λογικά ναι, θα πληγωθεί...

Θεόφιλε ... Τους χαιρετισμούς μου !!

Κίμωνα και Κωνσταντίνε σας ευχαριστώ και 'σας για το χρόνο που αφιερώσατε, πιστεύω πως και 'σεις με καταλαβαίνετε.

Αυτή λοιπόν η Ελλάδα της στάχτης μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως πέθανε. Διαφθορά, γενικώτερα αξιακός εκφυλισμός, κοινωνικός εκφυλισμός, οικονομικός, εθνολογικός κλπ.. με αποτέλεσμα την εξάντληση των ζωτικών δυνατοτήτων της.

Κωνσταντίνε, δεν γνωρίζω για την Ελλάδα της περηφάνειας, εκείνη όμως η Ελλάδα της Φλόγας, μπορεί να καταλήξει σε μια ζωή τέτοια που να μην αξίζει πια να τη ζει κανείς..?

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν της το αρνείται κανείς αυτό το δικαίωμα στη ζωή, γιατί το δικαίωμα αυτό κτάται.. και δεν χαρίζεται.. Θα μπορέσει άραγε να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που την απειλούν, καθώς είναι ανίκανη να αποτελέσει από μόνη της ένα ακτινοβόλο κέντρο με την δική της ουσία ? Παραμένοντας, μάλιστα, στο "έμπα της Ευρώπης", με την έννοια ότι δεν έχει δικό της ρυθμό.

Πιστεύω πως για να αποκτήσει ξανά τη δημιουργική της Φλόγα, θα πρέπει να είναι Ελλάδα, δηλαδή πιστή στη δική της ουσία. Όσοι δεν είναι μεγάλοι οφείλουν να μένουν πιστοί στον δικό τους ρυθμό, για να μην γίνουν στάχτη.. Ας μην φοβηθεί τα βάθη και τα ύψη, "οδός άνω και κάτω μία και ωυτή" έλεγε ο Ηράκλειτος.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτή λοιπόν η Ελλάδα της στάχτης μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως πέθανε.

dry.gif

Πιστεύω πως για να αποκτήσει ξανά τη δημιουργική της Φλόγα, θα πρέπει να είναι Ελλάδα, δηλαδή πιστή στη δική της ουσία.

Θα συμφωνήσω απόλυτα Θεόφιλε.

Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται "κορμοτομή" που λέει κι ο πατέρας μου...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

dry.gif

Θα συμφωνήσω απόλυτα Θεόφιλε.

Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται "κορμοτομή" που λέει κι ο πατέρας μου...

Κωνσταντίνε, λείπει ο λόγος.

Συλλογιζόμαστε μεν, αλλά δεν Σκεπτόμαστε.. και η απουσία Σκέψης συνιστά απουσία διαμόρφωσης και μορφής και έτσι το κοινωνικό-ψυχολογικό μας πρόβλημα δεν μπορεί να ξεπεραστεί.

Καθώς έλεγε και ένας αγαπημένος μου διανοητής-συγγραφέας, στο έργο του "η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας". Πρωτοδημοσιεύτηκε ως κείμενο στο γαλλικό περιοδικό Esprit το 1954, αξίζει να διαβαστεί.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στα πλαίσια λοιπόν της πολιτικής προσέγγισης:

Για να αναστήσεις την Ελλάδα της Φλόγας και να είσαι ελεύθερος δε σημαίνει να καταθέτεις κάθε τέσσερα χρόνια ένα ψηφοδέλτιο στις κάλπες, ούτε να ακούς παθητικά κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου τους λόγους των πολιτικών που βρίσκονται εκ περιτροπής μέσα ή έξω από τη Βουλή.

Το να είσαι ελεύθερος στην Ελλάδα της Φλόγας, σημαίνει να έχεις τη δυνατότητα να παρεμβαίνεις με τρόπο μόνιμο και κανονιστικό στις αποφάσεις της κοινότητας στην οποία ζεις. Αλλά και να ελέγχεις (με τρόπο μόνιμο και κανονιστικό), την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών.

Αυτό σημαίνει να αναστήσεις την Ελλάδα της Φλόγας και να ζεις ελεύθερος.. Μόνο έτσι θα εξακολουθείς να βρίσκεις ταξί που θα σ' οδηγεί στον προορισμό σου..

Υ.Γ.

Απόσπασμα, αλλά και προσωπική (θέλω να ελπίζω και δημιουργική) παρέμβαση μου στο πρωτότυπο κείμενο.

Από το βιβλίο του Ελένο Σάνια: "H κοινωνία της αυτοδιεύθυνσης και οι εχθροί της". Αξίζει να διαβαστεί..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

να παρεμβαίνεις με τρόπο μόνιμο και κανονιστικό στις αποφάσεις της κοινότητας στην οποία ζεις.

Αλλά και να ελέγχεις (με τρόπο μόνιμο και κανονιστικό), την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών.

Ενα παράδειγμα για το καθένα Θεόφιλε;

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στα πλαίσια λοιπόν της πολιτικής προσέγγισης:

Για να αναστήσεις την Ελλάδα της Φλόγας και να είσαι ελεύθερος δε σημαίνει να καταθέτεις κάθε τέσσερα χρόνια ένα ψηφοδέλτιο στις κάλπες, ούτε να ακούς παθητικά κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου τους λόγους των πολιτικών που βρίσκονται εκ περιτροπής μέσα ή έξω από τη Βουλή.

Ή όπως θα έλεγε και ένας άλλος αγαπημένος μου διανοητής φιλόσοφος:

Υπάρχουν πολλές εμπειρικές δικαιολογήσεις της ιδέας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στους Νεότερους, πουθενά όμως στους πολιτικούς φιλοσόφους, πραγματικούς ή υποτιθέμενους, δεν υπάρχει μια, έστω, απόπειρα ορθολογικής θεμελίωσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Υπάρχει μια μεταφυσική της πολιτικής αντιπροσώπευσης, που καθορίζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να εκφράζεται ή να διασαφηνίζεται.

Ποιό είναι εκείνο το θεολογικό μυστήριο, η αλχημική εκείνη πράξη, που έχει σαν αποτέλεσμα, μια Κυριακή κάθε τέσσερα χρόνια, η κυριαρχία μας να γίνεται ένα ρευστό που διατρέχει όλη τη χώρα, εισχωρεί στις κάλπες και ξαναβγαίνει το βράδυ στις οθόνες της τηλεόρασης, με την όψη "αντιπροσώπων του λαού" ή του Αντιπροσώπου του λαού, του μονάρχη που φέρει τον τίτλο "Πρωθυπουργός"; Έχουμε εδώ μια πράξη προφανώς υπερφυσική, που ποτέ δεν έγινε προσπάθεια να θεμελιωθεί ή έστω να εξηγηθεί.

Απλώς αρκούνται να λένε πως, στις νεότερες συνθήκες, η άμεση δημοκρατία είναι αδύνατη, άρα χρειάζεται μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Δεν παύουμε όμως να διατηρούμε το δικαίωμα να ζητάμε κάτι παραπάνω και κάτι λιγότερο "εμπειρικό".

Κορνήλιος Καστοριάδης, από το βιβλίο του "η άνοδος της ασημαντότητας" 1995.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αφού το πήγαινες φιρί-φιρί, κάτσε τώρα απείρου βάθους στοχαστή , να αναλύσεις στον Κωστή αυτά που ρωτά. Ε!!! Μα πήγαινες γυρεύοντας. Τι γινεται εδω την ιδια ωρα γραφουμε; Παρεμε τηλεφωνο τωρα να σου πω κατι και να σε ρωτησω κάτι, αφου βλεπω οτι με βλεπεις.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αφού το πήγαινες φιρί-φιρί, κάτσε τώρα απείρου βάθους στοχαστή , να αναλύσεις στον Κωστή αυτά που ρωτά. Ε!!! Μα πήγαινες γυρεύοντας.

Αντώνη, είναι αλήθεια ότι πάω γυρεύοντας..

Αλλά οι δημοσιεύσεις μου μιλάνε μόνες τους.. το ερώτημα του Κωστή είναι εκ του μη όντος.. οι απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ενα παράδειγμα για το καθένα Θεόφιλε;

Κωνσταντίνε, με τρόπο μόνιμο και κανονιστικό.. σημαίνει δεν εκχωρώ σε κανέναν να κανονίζει για λ/σμό μου τα πολιτικά μου δικαιώματα..

Σημαίνει πως επιτέλους αποφασίζω πως θέλω να συμμετέχω ενεργά στην λήψη των αποφάσεων, και σημαίνει πως από τη στιγμή της αναγνώρισης αυτής και μετά παύω να είμαι εύπλαστη μάζα στα χέρια των όποιων αντιπροσώπων μου..

Ζωή με αντιπροσώπευση δεν υπάρχει.. Από τη στιγμή που εκχωρώ σημαίνει πως παύω και να υπάρχω πολιτικά..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αφού το πήγαινες φιρί-φιρί, κάτσε τώρα απείρου βάθους στοχαστή , να αναλύσεις στον Κωστή αυτά που ρωτά. Ε!!! Μα πήγαινες γυρεύοντας.

Κάτι ακόμα Αντώνη, Σ' αυτό το θέμα δεν στοχάζομαι.. άλλωστε για να στοχαστώ ορθά, κατά το πρότυπο του Ρήγα του Βελεστινλή, θα έπρεπε να συλλογάμαι ελεύθερα, κάτι που δεν μπορώ να το κάνω ως ανελεύθερος που είμαι. Απλά προτείνω βιβλιογραφία.. Γίνεται λόγος τελευταία για άμεση δημοκρατία, και θέλω να συμβάλλω και 'γω με τη μικρή μου συνεισφορά, όσο μπορώ, σε γόνιμους, ει δυνατόν προβληματισμούς, κυρίως όμως σε αφυπνιστικές διεργασίες.

Ναι πάω γυρεύοντας λοιπόν να δώσω υλικό για όποιον ενδιαφέρεται..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κάτι ακόμα Αντώνη, Σ' αυτό το θέμα δεν στοχάζομαι.. άλλωστε για να στοχαστώ ορθά, κατά το πρότυπο του Ρήγα του Βελεστινλή, θα έπρεπε να συλλογάμαι ελεύθερα, κάτι που δεν μπορώ να το κάνω ως ανελεύθερος που είμαι. Απλά προτείνω βιβλιογραφία.. Γίνεται λόγος τελευταία για άμεση δημοκρατία, και θέλω να συμβάλλω και 'γω με τη μικρή μου συνεισφορά, όσο μπορώ, σε γόνιμους, ει δυνατόν προβληματισμούς, κυρίως όμως σε αφυπνιστικές διεργασίες.

Ναι πάω γυρεύοντας λοιπόν να δώσω υλικό για όποιον ενδιαφέρεται..

Και όμως συλλογάσαι ελευθερα και εισαι ελευθερος. Κατα πουλεγε και ο Καζαντζακης.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Συνεχίζουμε λοιπόν Κωνσταντίνε,

Πιστεύω πως για δυο λόγους φτάσαμε εδώ που φτάσαμε..

- ο πρώτος ήταν η μη συμμετοχή μας στη λήψη των αποφάσεων

- ο δεύτερος ο μη έλεγχος των πεπραγμένων από τους εκπροσώπους μας..

Εάν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, τότε θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας, ίσως και σε χειρότερη μορφή.

Πρέπει η δημοκρατία να διευρυνθεί, πως λέμε διεύρυνση της φορολογικής βάσης.., κάπως έτσι πρέπει να βρεθεί τρόπος να καταστεί δυνατή και η διεύρυνση της πολιτικής βάσης.. δηλαδή της συμμετοχικής δράσης.. των πολιτών.

Το πως θα βρεθεί.. αρκεί να υπάρξει συνειδητοποίηση πως δι' αντιπροσώπων το πράγμα δεν προχωράει..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και όμως συλλογάσαι ελευθερα και εισαι ελευθερος. Κατα πουλεγε και ο Καζαντζακης.

Αντώνη κατά πού 'λεγε και ο Καζαντζάκης δεν ήλπιζε και δεν φοβόταν..

όμως εγώ και φοβάμαι για πολλά και "ελπίζω" για πολλά, δυστυχώς ακόμα.. καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες ελπίδας.. ως ένας από τους πλέον απαισιόδοξους, κατά που λέει και η Δημουλά.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αντώνη κατά πού 'λεγε και ο Καζαντζάκης δεν ήλπιζε και δεν φοβόταν..

όμως εγώ και φοβάμαι για πολλά και "ελπίζω" για πολλά, δυστυχώς ακόμα.. καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες ελπίδας.. ως ένας από τους πλέον απαισιόδοξους, κατά που λέει και η Δημουλά.

Και κατα που σου κοπαναω εγω, σχεδον καθε μερα, τους τελευταιους τρεις μήνες.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ενα παράδειγμα για το καθένα Θεόφιλε;

Για παράδειγμα Κωνσταντίνε θα μπορούσαν να ασκούν έλεγχο ομάδες πολιτών, θεσμοθετημένα και υποχρεωτικά.

Ακόμη ένα παράδειγμα (σ' αυτή τη φάση τουλάχιστον, γιατί η εξουσιαστική ελίτ δεν παραδίδει εύκολα τα ηνία) θα μπορούσε μέρος του βουλευτικού σώματος να προέρχεται από κληρωτούς πολίτες.

Έχουν προταθεί πολλά και από άλλους πολλούς, με βάση την πείρα του παρελθόντος ή μέσω δημιουργικής σκέψης.

Ωστόσο δεν παύει το ζητούμενο να είναι η συνειδητοποίηση όπως αναφέρω και ποιό πάνω. Τα υπόλοιπα τα προσεγγίζω ως διαδικαστικού τύπου και λύσεις θα βρεθούν.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και κατα που σου κοπαναω εγω, σχεδον καθε μερα, τους τελευταιους τρεις μήνες.

Το παλεύω..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Φίλε Κρηθέα,

δεν ριζώνουνε εδώ μωρέ...

Τούτη η γης είναι αφιλόξενή τους.

Κι ο σπόρος υπάρχει και η μπαρούτη.

Την σπίθα καμώνονται πως πα να σβήσουνε... Μα το φυτίλι σιγοκαίει...

"Τούτο το τοπίο είναι πολύ σκληρό ... σαν τη σιωπή..."

ΟΧΙ φίλτατε Κρηθέα: Οι απαντήσεις δεν έχουνε ακόμα δοθεί. Η παρτίδα αυτή δεν παίχτηκε ακόμα.

Κι ας αφήσουμε την κ. Δημουλά στον δρόμο που διάλεξε να διαβεί. Τα στερνά... και... τα πρώτα...

Και λόγω προσωπικής μου ευαισθησίας προς την Μεγαλόνησο - Χρυσοπράσινο Φύλλο, ξεχνώντας τους ερμηνευτές και εστιάζοντας στους στίχους:

http://www.youtube.com/watch?v=y-e67gaBP7s&feature=related

Για εμπόδιο λησμονιάς... Μέρες που είναι κιόλας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Φίλε Κρηθέα,

δεν ριζώνουνε εδώ μωρέ...

Τούτη η γης είναι αφιλόξενή τους.

Κι ο σπόρος υπάρχει και η μπαρούτη.

Την σπίθα καμώνονται πως πα να σβήσουνε... Μα το φυτίλι σιγοκαίει...

"Τούτο το τοπίο είναι πολύ σκληρό ... σαν τη σιωπή..."

Φίλε ΚΩΣΤΗ μακάρι να έχεις δίκιο.. μακάρι.. αν και γύρω μου δεν το διαπιστώνω.

ΟΧΙ φίλτατε Κρηθέα: Οι απαντήσεις δεν έχουνε ακόμα δοθεί. Η παρτίδα αυτή δεν παίχτηκε ακόμα.

Κι ας αφήσουμε την κ. Δημουλά στον δρόμο που διάλεξε να διαβεί. Τα στερνά... και... τα πρώτα...

Για εμπόδιο λησμονιάς... Μέρες που είναι κιόλας...

Οι απαντήσεις δεν έχουν δοθεί ακόμα, γενικώτερα, ίσως γιατί δεν ετέθησαν οι κατάλληλες, ή ίσως και κατάλληλα οι ερωτήσεις.. Πράγμα που ίσως βοηθούσε (και ως εμπόδιο λησμονιάς να συμφωνήσω μαζι σου) να σωθεί η παρτίδα που βρίσκεται σε εξέλιξη..

Να συμφωνήσω δε μαζί σου και σχετικά με τη Δημουλά, παρ' ότι δεν είμαι και ο καταλληλότερος να μιλήσω για το ποιητικό της έργο, παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να μην δεχτώ ως "σωστό" αυτό που είπε: "πως αυτός που κάνει την μεγαλύτερη κατανάλωση ελπίδας είναι και ο πλέον απαισιόδοξος".

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

H αλύσωση των σηµασιών και η "πανουργία του λόγου"

Η ιστορία ως ο τόπος των συνειδητών πράξεων συνειδητών όντων, το πρόβλημα του ντετερμινιστικού σχήματος..

H πολυπλοκότητα της κοινωνικής ύλης, οφείλεται στην ίδια τη φύση της. Οφείλεται στο ότι το κοινωνικό (ή το ιστορικό) περιέχει το µη αιτιακό σαν ουσιαστική στιγµή του.

Αυτό το µη - αιτιακό εµφανίζεται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο, που έχει τη µικρότερη σηµασία για µας εδώ, αναφέρεται στις αποκλίσεις που παρουσιάζουν οι πραγµατικές συµπεριφορές των ατόµων σε σχέση µε τις "χαρακτηριστικές" συµπεριφορές τους. Αυτό εισάγει ένα στοιχείο απρόβλεπτου, το οποίο δεν θα µπορούσε ως τέτοιο να εµποδίσει µια ντετερµινιστική µεταχείριση, τουλάχιστον στο συνολικό επίπεδο. Αν αυτές οι αποκλίσεις είναι συστηµατικές, µπορούν να υποβληθούν σε µια αιτιακή διερεύνηση. Εάν είναι τυχαίες, υπόκεινται σε µια στατιστική µεταχείριση. Το απρόβλεπτο των κινήσεων των καθ' έκαστον µορίων δεν εµπόδισε την κινητική θεωρία των αερίων να είναι ένας από τους πιο αυστηρούς κλάδους της φυσικής, και ακριβώς αυτό το ατοµικό απρόβλεπτο είναι εκείνο που θεµελιώνει την εξαιρετική δύναµη της θεωρίας.

Όµως αυτό το µη - αιτιακό εµφανίζεται σ' ένα άλλο επίπεδο, που είναι σηµαντικό για µας. Εµφανίζεται ως συµπεριφορά όχι απλώς "απρόβλεπτη", αλλά δηµιουργός (των ατόµων, των οµάδων, των κοινωνικών τάξεων ή και ολόκληρων κοινωνιών), όχι µόνο ως απλή απόκλιση σε σχέση µ' έναν υπάρχοντα τύπο, αλλά ως θέση ενός νέου τύπου συµπεριφοράς, ως θέσµιση ενός καινούργιου κοινωνικού κανόνα, ως εφεύρεση ενός νέου αντικειµένου ή µιάς καινούργιας µορφής - µε δυο λόγια, ως ανάδυση ή παραγωγή που δεν µας επιτρέπει να τη συναγάγουµε απαγωγικά από την προηγούµενη κατάσταση, ως συµπέρασµα που ξεπερνάει τις προκείµενες ή ως θέση καινούργιων προκειµένων. Έχει ήδη παρατηρηθεί ότι το έµβιο ον ξεπερνάει τον απλό µηχανισµό, διότι µπορεί να δώσει καινούργιες απαντήσεις σε καινούργιες καταστάσεις. Όµως το ιστορικό ον ξεπερνάει το απλώς εµβιο ον, διότι µπορεί να δώσει νέες απαντήσεις στις "ίδιες" καταστάσεις ή να δηµιουργήσει νέες καταστάσεις.

Δεν µπορούµε να σκεφθούµε την ιστορία σύµφωνα µε το ντετερµινιστικό σχήµα (Ούτε άλλωστε µ' ένα απλό "διαλεκτικό" σχήµα), διότι η ιστορία είναι το βασίλειο της δηµιουργίας.

Πέρα από το πρόβληµα του ντετερµινισµού στην ιστορία, υπάρχει το πρόβληµα των "ιστορικών" σηµασιών. Κατά πρώτο λόγο, η ιστορία εµφανίζεται ως ο τόπος των συνειδητών πράξεων συνειδητών όντων. Αλλά αυτή η προδηλότητα ανατρέπεται, µόλις την παρατηρήσουµε από πιο κοντά. Διαπιστώνουµε τότε, όπως και ο Ένγκελς, ότι ή "ιστορία είναι ο χώρος των µη συνειδητών προθέσεων και των µη ηθεληµένων σκοπών". Τα πραγµατικά αποτελέσµατα της ιστορικής δράσης των ανθρώπων δεν είναι περίπου ποτέ αυτά που τα δρώντα υποκείµενα είχαν ως στόχο. Αυτό δεν είναι ίσως δυσκολονόητο. Εκείνο όµως που θέτει ένα κεντρικό πρόβληµα, είναι ότι αυτά τα αποτελέσµατα, που κανείς δεν τα είχε θελήσει ως τέτοια, παρουσιάζονται σαν κατά κάποιο τρόπο "συνεκτικά" , κατέχουν µια "σηµασία" και φαίνονται να υπακούουν σε µια λογική, που δεν είναι ούτε "υποκειµενική" (φερόµενη απο µια συνείδηση, τεθειµένη από κάποιον), ούτε "αντικειµενική" σαν αυτή που πιστεύουµε ότι ανακαλύπτουµε στη φύση - και που µπορούµε να ονοµάσουµε ιστορική.

Κορνήλιος Καστοριάδης.

Σε μια προσπάθεια γόνιμου προβληματισμού σε ερωτήματα που δεν ετέθησαν, καθώς προσπαθούμε να ανατρέξουμε στην πρωταρχική αιτιακή πηγή κοινωνικών γεγονότων, ανθρώπινων αντιδράσεων κλπ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...