Έχασε την μάχη για την ζωή ο Νίκος Παπάζογλου

[MARKA]

Καλό ταξίδι....

[MARKA]

[SOULIS]

Καλό ταξίδι Νικόλα.. χαιρετίσματα στον Μανώλη.

http://www.youtube.com/watch?v=QcAQXfU72gk&feature=related

[fougaros]

Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ....

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ...

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ...

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Καλό ταξίδι Νικόλα.. χαιρετίσματα στον Μανώλη.

http://www.youtube.com/watch?v=QcAQXfU72gk&feature=related

Καλά τα λες εσύ..

Χαιρετίσματα στον έναν..

Χαιρετίσματα στον άλλον..

Και το έλλειμμα;

[nefertiti]

Καλό σου ταξίδι Νικόλα........................

Τι κρίμα που αδειάζει η Ελλάδα από τόσο ταλαντούχα άτομα

[northeagle]

R.I.P.

[diba]

Καλο ταξιδι , Νικολα ......

http://www.youtube.com/watch?v=MRgyJiMQzqYhttp://

[LILILIS]

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

[FAZEXA]

Μπαίνω στο τρένο την αυγή

για να με βρει σε άλλο μέρος

η μέρα ετούτη που θα μπει

να με γλιτώσει απο'κει

που ήμουνα ξένος.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΡΧΟΝΤΑ!!!!

[ΤΕΟ70]

Ημουν 14 χρονων οταν πρωτοακουσα τον "Αυγουστο" και εψαχνα απεγνωσμενα να βρω τροπο να τον ηχογραφησω

απο μια ραδιοφωνικη εκπομπη που δεν θα διεκοπτε ο εκφωνητης το τραγουδι.Υστερα απο πολλες προσπαθειες... τα καταφερα!!

Σε μια μαγνητικη κασσετα BASF των 60 λεπτων βρισκεται ακομη κακογραμμενη και γεματη παρεμβολες αυτη η μοναδικη μελωδια

που μου χαιδευε το μυαλο και τη ψυχη τοτε...τωρα...και για παντα.

Αργοτερα, οταν ενισχυθηκε λιγο το χαρτζηλικι μου,αγορασα και τον δισκο σε βινυλιο,το "ΧΑΡΑΤΣΙ".

Μετα αγορασα το "ΜΕΣΩ ΝΕΦΩΝ", μετα "ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑ"...ολους σε βινυλιο και ειναι οι μοναδικοι που εχω.

Ενταξει,θα πειτε...

απο ποια καλη δισκοθηκη θα μπορουσαν να λειπουν αυτοι οι δισκοι.

Ναι,αλλα εγω ξερετε...

δεν ειχα ποτε μου καταφερει να αποκτησω ΠΙΚ-ΑΠ.

Μεγαλη απωλεια ο Νικος παιδια...με ποναει πολυ.

[George1977]

Έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Ο δημοφιλής τραγουδιστής απεβίωσε σε ηλικία 63 ετών. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 4:00 μ.μ., στον ιερό ναό «Αγίου Θεράποντα» στην Τούμπα Θεσσαλονίκης.

Ο Νίκος Παπάζογλου ξεκινά τη συστηματική του απασχόληση με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του '60. Σε ένα μικρό στούντιο γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κάποια από αυτά τραγουδιούνται από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους OLYMPIANS για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία!

Οι αρχές της δεκαετίας του 1970 τον βρίσκουν στο Aachen της Γερμανίας με το Σαλονικιώτικο συγκρότημα ZEALOT. Κάνει προσπάθειες να προωθήσει τη δουλειά του στον ευρωπαϊκό χώρο και ηχογραφεί κάποια κομμάτια στο Μιλάνο. Επιστρέφει στα πάτρια εδάφη το 1976.

Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση «Αχαρνής - Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», για την οποία συνεργάζεται με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη και συμμετέχει στον ομώνυμο δίσκο.

Δυο χρόνια μετά, οι τρεις τους και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, το δίσκο "Η εκδίκηση της Γυφτιάς" με την χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο.

«Τρελλή κι αδέσποτη», «Κανείς εδώ δεν τραγουδά» και άλλα έντεκα κομμάτια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγα. Έχει ήδη με προσωπική εργασία και μεράκι "οικοδομήσει" το στούντιο του στην Κάτω Τούμπα, το γνωστό ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ το οποίο γίνεται γι' αυτόν εργαλείο δημιουργίας μερικών από τα καλύτερα τραγούδια της τελευταίας εικοσαετίας στην Ελλάδα.

Η συνέχεια έρχεται το 1979 με τα «ΔΗΘΕΝ» των Ξυδάκη - Ρασούλη, όπου τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή.

Το 1983 πραγματοποιεί μερικές εμφανίσεις στο ΖΟΟΜ στην Αθήνα με την «Ταχεία Θεσσαλονίκης» που δεν είχαν την αναμενόμενη από το κοινό ανταπόκριση. Την ίδια χρονιά συγκεντρώνει τραγούδια που έχει γράψει ο ίδιος στον δίσκο «ΧΑΡΑΤΣΙ». Δίσκος σταθμός, επηρεάζει αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η «σχολή της Σαλονίκης», το «ρεύμα Παπάζογλου»... Στο «ΧΑΡΑΤΣΙ» το ροκ συνδυάζεται με το μπαγλαμαδάκι και το τσέλο με το μπουζούκι σε ένα εκπληκτικό άκουσμα. Είκοσι χρόνια μετά το κλασικό είναι πλέον το τραγούδι «ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ». Όπως επίσης ο «Υδροχόος», «Λεμόνι στην πορτοκαλιά» του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλαγιάννη, το «Χαράτσι» του Σιμώτα (στίχος) και τα «Καρυάτιδα», «Στάλα-στάλα», «Με το τραγούδι», «Ευχή», «Χθες βράδυ», «Πέρασα έτσι», «Χτυπάει τηλέφωνο».

Εκτός όμως από τις προσωπικές του δουλειές, τον συναντάμε στη Ρεζέρβα (1984) και στο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» (1986) του Σαββόπουλου. Επίσης στο «Πότε Βούδας πότε Κούδας» δίσκος του Μ. Ρασούλη (1986) όπου τραγουδά το ομότιτλο κομμάτι. Αλλά και στο «Σείριο υπάρχουνε παιδιά» του Χατζιδάκι το 1988. Στο δίσκο «Ολοι δικοί μας είμαστε» με τους Μ. Ρασούλη, Χ. Νικολόπουλο και Π. Τερζή και στο «Σκόρπια 1» του Μ. Ρασούλη με τη Γλυκερία.

Παράλληλα κυκλοφορούν και οι δικοί του δίσκοι ΜΕΣΩ ΝΕΦΩΝ το 1986 και ΣΥΝΕΡΓΑ το 1991. Την ίδια χρονιά 30 Σεπτέμβρη 1991 ηχογραφεί και κυκλοφορεί την ΕΠΙΤΟΠΙΟΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ από το θέατρο του Λυκαβηττού.

Διαχρονικές σιωπηλές επιτυχίες, τα τραγούδια των δίσκων του, «Ένα κι ένα», «Ο μοναχός ο άνθρωπος», «Στη ρωγμή του χρόνου», «Φύσηξε ο Βαρδάρης», «Καλημέρα», «Είναι αργά», «Απόψε σιωπηλοί», «Δεν είμαι ποιητής», «Νυκτερινό Α' και Β», «Όμως εγώ», «Μάτια μου» και άλλες.

Το 1995 κυκλοφορεί η τελευταία του δουλειά "ΟΤΑΝ ΚΥΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΥΡΟΥΔΑ" (πουρούδα: στα κυπριακά το κλάξον του ποδηλάτου).

Όλες οι δουλειές του έχουν ηχογραφηθεί στο ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ με την ετικέτα «Στρόγγυλοι δίσκοι».

Άξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του (στις περισσότερες είχε την επιμέλεια) με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη Χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, τους Παλαιολόγους, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Κατερίνα Σιαπάντα, τη Όλγα Δεραινίτη κ.ά.

Ο Νίκος στηρίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο, δίνοντας ευκαιρίες σε καλλιτέχνες όπως τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τις Μικρές Περιπλανήσεις, τον Ορφέα Περίδη, τη Μελίνα Κανά και αρκετούς άλλους.

Τα καλοκαίρια μαζί με τους συνεργάτες του, το γκρουπ «Λοξή Φάλαγγα» οργώνει την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες. Συνήθως επισκέπτεται ξεχασμένες από τους πολλούς περιοχές, δίνοντας τη δυνατότητα για πραγματική διασκέδαση σε ανθρώπους που ζουν μακριά από τις μεγαλουπόλεις.

αρθρο της εφημεριδας ΤΑ ΝΕΑ.

Καλο ταξιδι σου ευχομαι Νικο και ευχαριστω που μας χαρισες τα τραγουδια σου.

[nefma]

Καλό ταξίδι....

"Θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό" καταλήγει το τραγούδι .

Και πήγε............πολύ νωρίς, όμως. Καλό ταξίδι.

[MXalit]

Καλό ταξίδι, να σε έχει καλά ο θεός εκεί που θα είσαι και να συνεχίζεις να τραγουδάς

[ΧΡΥΣΑ]

Καλό ταξίδι, να σε έχει καλά ο θεός εκεί που θα είσαι και να συνεχίζεις να τραγουδάς

Κριμα Χαλητ , δεν τον προλαβες .....

[ΧΡΥΣΑ]

[PKLOGI13]

Ένας ακόμα μεγάλος που έφυγε και το κενό που αφήνει είναι τεράστιο.Και μη γελιόμαστε, ο Νικόλας ήταν ένας και μοναδικός και δεν αναπληρώνεται με κανέναν.Για όποιον τον είχε ακούσει και ζωντανά είμαι σιγουρος ότι θα τον συντροφεύει αυτή η ανάμνηση για όλη του τη ζωή.. Και μέσα από τα τραγούδια του θα διασκεδάζουμε για πολλα πολλα χρόνια ακόμα... Έτσι θα παραμείνει για πάντα αθάνατος στις ψυχές μας!!!!!

[ΕΛΠΟΛ]

"Εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι. Είμαι στιχάκι της στιγμής πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι. Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες..."

Έφυγε από τη ζωή ο μπροστάρης των Λοξών. Κι εμείς Φάλαγγα από πίσω του να μη μπορούμε να πιστέψουμε το μαντάτο. Μπαρκάρισε ο Νικόλας Παπάζογλου, μας άφησε μόνους σήμερα να ακούμε τα τραγούδια του ξανά, εις μνήμην αυτή τη φορά, και να θρηνούμε τις στιγμές μας που φύγανε κι αυτές προ πολλού.

Απίστευτο το χαμπέρι. Είχαμε ακόμα την εικόνα του την τοτινή μες στα μάτια μας όλοι. Πάνω στην καλοκαιρινή εξέδρα με το μαντήλι το κόκκινο και τον παράξενο λυγμό στη φωνή.

Ο τραγουδοποιός της γενιάς μας, το ίνδαλμα της εφηβείας και των φοιτητικών μας χρόνων, ο άνθρωπος που συντρόφεψε τους έρωτές μας, τον πόνο και τη χαρά μας, τη ζωή μας την όμορφη με τις μελωδίες και τους στίχους του, με τη φωνή του, πέρασε στην αιωνιότητα όπως και οι μέρες μας, ανεπιστρεπτί πλέον. Όσο ήτανε στη ζωή ο Παπάζογλου, κι ας μην τον βλέπαμε πια, νιώθαμε πως είναι ζωντανό και το παρελθόν μας. Νιώθαμε πως μπορεί μια μέρα να το ξαναζήσουμε. Με τη φλόγα του αναπτήρα να τρεμοπαίζει ξανά μπροστά σε μια εξέδρα που πάνω της θα τραγουδήσει κάποτε. Σήμερα όμως τέρμα οι ελπίδες οι απατηλές. Μια ολόκληρη γενιά θρηνεί τον νεανικό εαυτό της σήμερα. Πεθάνανε τα καλύτερά μας χρόνια σήμερα, ανήμερα Κυριακή του Λαζάρου, δίχως ελπίδα ανάστασης.

Στο καφενείο του Γιάκοβου, στην ψαρόσκαλα της Χίου πριν από δεκαπέντε χρόνια, Ιούλιος μήνας με φεγγάρι γεμάτο, μας είχε βρει το ξημέρωμα με τους ήχους του μπαγλαμά του, με τη φωνή του να υπάρχει μονάχα για μας, για την παρέα που ξεκοκάλισε τη συναγρίδα, την κερδισμένη από εκείνον σε μια λοταρία. Τυχερός ο Νικόλας στα ψάρια. Τυχεροί κι εμείς στη ζωή. Μας έλαχε να τον συναντήσουμε και να μάθουμε από μικροί, όσοι νιώσανε την ψυχή του, πως και οι λοξοί του κόσμου τούτου μπορούνε να πάρουνε την εκδίκησή τους. Την εκδίκηση της γυφτιάς.

Προσωπικά ο Νικόλας Παπάζογλου με σημάδεψε. Με διαμόρφωσε ως άνθρωπο και ως συγγραφέα. Του χρωστάω πολλά. Η λοξή του φάλαγγα φώτισε την ψυχή μου να δει τους λοξούς του κόσμου, να λοξέψει κι αυτή για να ζήσει.

Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, υποκλίνομαι και θρηνώ.

Γιάννης Μακριδάκης

ΑΠΟ TVXS

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

[compexpert]

Ηταν στα 1978 ή 79. Δεν ξέρω πώς βρέθηκα στο αμφιθέατρο της Νομικής του Α.Π.Θ. Μισογεμάτο το αμφιθέατρο, κοπέλες με ταγάρια και μακριές φούστες, διάφορες αναρχόφατσες με στρατιωτικά τζάκετ και αρβύλες. Αφθονες μπύρες. Ηταν τότε που είχα κολλήσει με τη ροκ και το έντεχνο και οτιδήποτε λαικό νόμιζα οτι με πήγαινε πίσω...

Χρειάστηκαν λίγα λεπτά απ' την ώρα που ο Νίκος Παπάζογλου -σχεδόν άγνωστος τότε- βγήκε στη σκηνή με το μπαγλαμαδάκι ανά χείρας για να αναθεωρήσω. Σε λίγο το αμφιθέατρο είχε πάρει φωτιά! Την επόμενη έψαξα την πειρατική κασέτα στον πάγκο της Φοιτητικής Λέσχης. Η εκδίκηση της γυφτιάς απ' τη μια, Τα δήθεν απ' την άλλη. Αυτή η κασέτα παίχτηκε όσο καμιά άλλη στο κασετόφωνο. Σαν μαθητευόμενο μουσικό τα τραγούδια του μου έδωσαν υλικό μα και έντονο προβληματισμό. Πώς κολλούσε το λαικό και το παραδοσιακό με τη ροκ;Πώς ταίριαζε το μπαγλαμαδάκι και το μπουζούκι με την ηλεκτρική κιθάρα;

Μετά απο 25 περίπου χρόνια τον ξανάδα σ' ένα ανοιχτο θέατρο στη Βέροια. Ο κόσμος να έχει πλημυρίσει τις πλαγιές, πιτσιρικάδες να έχουν σκαρφαλώσει σε υπόστεγα. Ηταν μοναδικός ο τρόπος που συνέπαιρνε ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Ο Νικόλας ο "μπαγιάτης" δεν ήταν μόνο σπουδαίος καλλιτέχνης. Ανοιξε δρόμο σε ανθρώπους που ίσως και να μην τους ξέραμε, αν δεν ήταν αυτός. Ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θ.Παπακωνσταντίνου, Ο Περίδης, οι Χειμερινοί Κολυμβητές βρήκαν ένα δυνατό εφαλτήριο. Αρνήθηκε την Αθήνα παρότι ήξερε οτι εμπορικά του στοίχιζε. Γνήσιος Σαλονικιός, ένας αιώνιος έφηβος.

Α ρε Νικόλα. Σήμερα νιώθω οτι έφυγε ένας δικός μου άνθρωπος. Μα πιο πολύ με θλιβει η σκέψη πως ένας-ένας οι άνθρωποι που δημιουργούν σ' αυτό τον τόπο, οι πραγματικοί Ελληνες, φεύγουν. Σαν να μας βαρέθηκαν πια, σαν να μας λένε "Είστε αδιόρθωτοι, είστε μίζεροι, είστε γκρινιάρηδες, δεν σας αντέχω πιά".

Κι ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν τη ζωή.

Το Σάββατο ή την Κυριακή, αυτή την εβδομάδα

θα κάνω κάτι που καιρό το είχα κατά νου

Θα πάρω το βαρκάκι μου, ότι καιρό κι αν έχει

και θ' ανοιχτώ απέναντι προς το Καραμπουρνού...

Ο Νικόλας ανοίχτηκε στο πέλαγο με το βαρκάκι του. Ας είναι ούριος ο άνεμος που φουσκώνει τα πανιά του...

[juliegr]

[Κρηθέας]

Καλά τα λες εσύ..

Χαιρετίσματα στον έναν..

Χαιρετίσματα στον άλλον..

Και το έλλειμμα;

Κωνσταντίνε, δεν υπάρχει έλλειμα, ο Νίκος πρόλαβε..

Μικρή η ζωή του ανθρώπου.. μα μια Στιγμή είναι αρκετή..

Ο Νίκος μας "εκδικήθηκε γύφτικα" ανοίγοντάς μας δρόμους.. με την στάση του στη ζωή. Καταπιάστηκε με πάθος..πάθος ερωτικό και δόσιμο προσκυνητή.. σ' αυτό που έκανε.. Ερωτικός ο Λόγος της μουσικής του, δημιουργικός έρωτας.. συμμετοχική η προσπάθεια του εαυτού του σ' αυτό το βίωμα αγάπης, και ήταν εκεί.. παρόν μ' όλο του το είναι.

Ο Νίκος πρόλαβε τη στιγμή.. πριν γίνει στάχτη.. η ψυχή του πήρε όψη διαμαντένια.. ακριβοθώρητη..για μας..

Ας κρατήσουμε μέσα μας αυτό που μας άφησε ως παρακαταθήκη..

το περίσσευμα της ψυχής του...

Καλό σου ταξίδι Νίκο..