ΑΙΣΧΟΣ ! δέν θά αφήσουν τίποτα όρθιο. τέλεια ισοπέδωση της εργατικής νομοθεσίας!

[FAZEXA]

Συνάδελφοι αυτο το ειδατε?

απόσπασμα από τό

Ενημερωτικό Σημείωμα για το Προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου «Επείγοντα

Μέτρα Εφαρμογής του Προγράμματος Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας»

<<Επεκτείνεται ο χρόνος της διαθεσιμότητας των εργαζομένων στις

επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα από 6 σε 9

μήνες.

Επανακαθορίζεται η διάρκεια της απασχόλησης εργαζομένων

σε έμμεσο εργοδότη (με τυχόν παρατάσεις) στους 36 μήνες από 18 που είναι

σήμερα. Μετά την πάροδο των 36 μηνών ο εργαζόμενος θεωρείται ότι έχει

σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη.

Ρυθμίζεται για πρώτη φορά με νόμο η δοκιμαστική περίοδος εργασίας, στο

πλαίσιο της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Συγκεκριμένα, προβλέπεται

ότι η δοκιμαστική περίοδος θα έχει διάρκεια έως 12 μήνες, και η σύμβασή

εργασίας μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση

απόλυσης, εκτός κι αν έχει συμφωνηθεί από τα συμβαλλόμενα μέρη κάτι

άλλο.

Επανακαθορίζεται ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση

εργαζόμενου με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, διάρκειας εργασίας από

12 μήνες έως 24 μήνες, σε ένα μήνα. Σε περίπτωση μη προειδοποίησης, τότε

προβλέπεται αποζημίωση απόλυσης ενός μηνός.

Ρυθμίζονται διαδικασίες για την απλούστευση των τρόπων ανακοίνωσης στοιχείων στις

αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και

γενικά διευκολύνεται η εποπτεία της τήρησης της εργατικής νομοθεσίας>>

φίλοι μου καί φίλες αγοράστε όλοι τσαπιά καί πίσω στό χωριό μας .τουλάχιστον νά βγάζουμε κάτι νά τρώμε διότι εδώ θά φάμε ό ένας τόν άλλον ,διότι στό τέλος βλέπω νά βγάζουν νόμο <ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΥ ΑΠΟΔΟΧΩΝ

δέν πιστεύω στά μάτια μου,ξεφτιλα,αισχος,κατάντια....<""

[stefanos_her]

Για να σε "φτιάξω" σου περιγράφω το εξής. Το καλοκαίρι είχα πάει λίγες μέρες στο χωριό. Ο φουρνάρης μοιράζει το ψωμί με το φορτηγάκι και κορνάρει σε κάθε γειτονιά να βγούν οι γυναίκες να ψωνίσουν.

Ρωτάει η μάνα μου " θές ένα κουλούρι"....πάρε τη λέω εγώ. Ερχεται σε λίγο με δυό ψωμιά. "Που είναι ρε μάνα το κουλούρι" την ρωτάω. "Αχ παιδάκι μου μια στάλα κουλούρι το πουλαέι όσο το φωμί, λυπήθηκα να το αγοράσω",

μου απαντάει "θα κόψω μια τομάτα και λίγο τυρί να φας".

Πές μου τώρα εσυ Στέφανε ποιός είναι πιο ικανός στα οικονομικά, η μάνα μου ή ο Γιωργάκης με όλο το επιτελείο του?. Σε πληροφορώ κατηγορηματικά η μάνα μου, όπως και όλες οι μάνες της χώρας.

Εντάξει, υπερβάλλεις τώρα και το ξέρεις......

Εκτός και εάν θεωρείς ότι τα δημόσια οικονομικά είναι τόσο απλά όσο να ψωνίσεις ψωμί από το φούρνο...

[ΧΡΥΣΑ]

Εντάξει, υπερβάλλεις τώρα και το ξέρεις......

Εκτός και εάν θεωρείς ότι τα δημόσια οικονομικά είναι τόσο απλά όσο να ψωνίσεις ψωμί από το φούρνο...

απλα δεν ειναι , αλλα αυτοι που τα χειριζονται μας εχουν δειξει με χιλιους τροπους, οτι δεν ειναι ικανοι ουτε στο φουρνο να ψωνισουν....

γιατι αν δεν ισχυει το παραπανω , μαλλον ειναι κατι χειροτερο και πρεπει να κρεμαστουν ολοι για προδοσια ...

[katerinagm]

Μα δεν έχει ούτε τις γνώσεις ούτε την πληροφόρηση για να λάβει σωστή απόφαση.... Πρέπει να έχει συνεχή απασχόληση με τα δημόσια για να μπορεί να γίνει κάτι...

Καταφερνει και βγαζει εις περας ενα σπιτι με ψυχουλα πια. Προσωπικα νοιωθω οτι ξερει πιο πολλα.

Και δεν είναι καθόλου τόσο απλά, ούτε κατά διάνοια, όσο τα περιγράφεις..... Μα καθόλου.....

Εγω παλι εχω μια εντυπωση οτι εχουμε κανει τα απλα πολυπλοκα για να τα μπουρδουκλωνουμε και να μην φαινονται οι βρωμιες.

Κριτική κάνουμε όλοι μας... Σίγουρα δεν κάνανε για αυτές τις δουλειές... Σίγουρα πρέπει να λογοδοτήσουν, αν καταφέρει κανείς και βγάλει άκρη ποιος φταίει και γιατί..... Επίσης, μην ξεχνάμε ότι εμείς τους ψηφίσαμε για να τα κάνουν μπάχαλο....

Τους ψηφισα εγω και δεν το ξερω? Απλα το σεβασμο στην πλειοψηφια πληρωνω και σωστο ειναι βεβαια και δεν μιλαω.

Επισης θεωρεις οτι με την αποχη πχ τον τελευταιων εκλογων αυτοι οι ανθρωποι που βγηκαν τωρα ψηφιστηκαν?

Ωστόσο, έχουμε μια κατάσταση... Λύσεις έχουμε να προτείνουμε....????

Να ψηφισει ο λαος τι θελει. Αυτο.

Ξεκαθαρα οι προτασεις και οι επιλογες. Και να αποφασισουμε.

[katerinagm]

μπορεις να παθαινεις οτι θελεις......αυτοι αποφασιζουν για μας , χωρις εμας ....

και εναντια σε εμας θα συμπληρωσω

[katerinagm]

απλα δεν ειναι , αλλα αυτοι που τα χειριζονται μας εχουν δειξει με χιλιους τροπους, οτι δεν ειναι ικανοι ουτε στο φουρνο να ψωνισουν....

γιατι αν δεν ισχυει το παραπανω , μαλλον ειναι κατι χειροτερο και πρεπει να κρεμαστουν ολοι για προδοσια ...

Θα συμφωνησω με παραδειγμα.

Εχεις μια νοικοκυρα με 15,00 ευρω στην τσεπη και τις επιλογες 4 απορυπαντικων μπροστα. Εχει να αγορασει μονο ενα και να της περισεψουν οσα γινεται περισσοτερο και να φυγει με το πιο συμφερον και καλο απορυπαντικο στα χερια της.

Θα διαβασει τις οδηγιες . Θα δει τι κανει το ενα και τι το αλλο. Θα θυμηθει αν το εχει ξαναπαρει και αν ηταν καλο το αποτελεσμα και θα κοιταξει και αν η τιμη προσφερει αυτα που πρεπει.

1. Φθηνο αλλα δεν καθαριζει = απορρίπτεται

2. Ακριβο , δεν καθαριζει αλλα δινει ενα τηγανι δωρο (τα ρουχα θα παραμεινουν βρωμικα) = απορρίπτεται

3. Μεσαια τιμη αλλα καλο αποτελεσμα = εγκρινεται και το αγοραζει (η διαφορα του απο το 4 ειναι μηδαμινη)

4. Πολυ ακριβο (δεν εχει τοσα) αλλα καθαριζει πολυ καλα = αποριπτεται γιατι θα πρεπει να κοψει κατι αλλο και δεν θελει.

Οποτε φευγει με ενα απορυπαντικο που καθαριζει καλα και την εφτασαν και τα χρηματα της να παρει και γαλα.

Σωστη επιλογη ετσι?

Εχεις αντιστοιχα ενα ηγετικο στελεχος της κυβερνησης με το ιδιο διλημμα αλλα σοβαροτερη επιλογη, μεγαλυτερο ποσο κλπ (πχ κατασκευη ενος δρομου). Οι επιλογες ειναι ακριβως οι ιδιες.

Γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα επιλεξει το 2 (ασχημο αποτελεσμα, ακριβο αλλα εχει και δωρακι )

Ποιος εκανε το ποιο συμφερον , ενδιαφερομενος και για το αποτελεσμα ....

Ποιος ηταν ποιο σωστος και με αντικειμενικα κριτηρια?

Οποιος εχει αντιρηση και ξερει καποιον που θα σκεφτει σαν την νοικοκυρα ας μας τον δειξει γιατι ειναι ειδος προς εξαφανιση ?

[ΧΡΥΣΑ]

και εναντια σε εμας θα συμπληρωσω

μπα.....

ποιος νιαζεται...

τα δικα τους συμφεροντα εξυπηρετουν και καλα κανουν ....

[ype]

Το να στρέφεσαι στις παρούσες συνθήκες κατά όσων θα περίμενες να συμπεριφέρονται αλλοιώς αφήνοντας στο απυρόβλητο όσους κινούνται εναντίον σου δεν σε βοηθά καθόλου.

Ακόμα και στους πολέμους ο ελιγμός είναι κανόνας.

Ο Εχθρός του εχθρού μου είναι σύμμαχός μου.

[SOTIRIS Χ.]

Δημήτρη , όυτε εγω έχω λόγους να διαφωνήσω μαζί σου , αλλα εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι το ότι δεν επιμένεις κομμουνιστικά , επιμενεις tzimdimiaka , διότι είσαι ο tzimdim και όχι ο οπαδός της αλέκας, η του αλέξη , η του αλέκου , αυτη ήταν πάντα η διαφορά της αριστεράς , οτι η αριστερά ήταν και παραμένει στις ψυχές και στις σκέψεις καποιων ιδέα , φιλοσοφία , τρόπος σκέψης και αντίδρασης.

Η ολική διασπαση της αριστεράς αποδεικνύει πως οι περισσοτεροι έχουν στο κεφάλι τους στόκο και όχι μυαλό , αφου καταφεραν να διαλύσουν την ουσία της αντιδρασης.

Δεν μπαινω στην διαδικασία να ερευνήσω αν ήταν οργανωμένο σχεδιο η απλά ένας εγωισμός και ένα βίτσιο , για εμένα μετράει το αποτέλεσμα και δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό.

Για αυτο τον λόγο δεν θα δείς αυτο που μας καίει να γίνεται πράξη , δεν θα δείς το έλα και το πάμε σε κοινή πορεία , οι λόγοι όπως σου είπα δεν με απασχολούν , αν και πιστεύω πως δεν είναι θέμα εγωισμού μόνο.

Για αυτό λέω , ας ψάξει ο κάθε ένας απο εμάς να βρεί σε ποιό ακριβώς σημείο έχει καταχωνιάσει την σκέψη και την πράξη της αντιδρασής του , πίσω απο ποιές φορεσιές την έχει καλύψει και ας κάνει την ατομική του επανάσταση.

Μία πρωινή αναφορά στον καθρέπτη βοηθάει τις περισσότερες φορές ,

απλά να κραταμε τα ματια μας ανοιχτά όταν βρισκόμαστε μπροστά του,

να μας βλέπει και να τον βλέπουμε και μετα ας αποφασίσουμε.

Ετσι λοιπόν ακαπέλα θα κατεβω την Τετάρτη, έτσι μπορεί να θέλει να κατέβει και κάποιος που μέχρι εχθές υποστηριζε και ψηφιζε νδ πασοκ και λάος και σήμερα είδε την πικρή αλήθεια , ας μην του κόψουμε λοιπόν την φόρα , μπορεί αυτός να γίνει η καλύτερη κόλα κατα της διασπασης.

Ετσι και αλλιώς τα σημερινα δεδομενα και αποτελέσματα δεν δικαιώνουν κανέναν,

δυστυχώς.

Πατρίδα

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,

σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.

Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι

και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.

Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν

ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.

Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά

είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα

προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες

να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα

τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή.

Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,

με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα

είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες

μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ.

"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν,

τι ωραία που πέφτουν....".

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη

στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα

κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο

στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί.

Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία

στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο

αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι

αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή.

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης

είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη.

Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο

κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική.

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται

ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει

Ολυμπιάδες

κι η χώρα ένα γραφείο τελετών.

Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ.

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι

κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό

στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες

και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό.

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή

για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα.

Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας,η καημένη,

ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου

ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη

δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου

ούτε το τέλος του κόσμου.

Με τρομάζεις εσύ.

Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας

του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα

διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού

τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο

προσεύχεσαι και σκοτώνεις

τραυλίζεις ύμνους οργής

Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς

μισείς τον μέσα σου ξένο.

Κι όχι, δεν καταλαβαίνω

δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

δεν μας έχεις συνηθίσει α΄αυτό το στυλ αγαπητέ Κίμωνα!

προσ υπογράφω τις σκέψεις σου.!

[ype]

Τουλάχιστον κερδίσαμε τον Κίμωνα..........

[broster]

Νομίζω ότι κάνουμε όλοι μας το ίδιο σοβαρό λάθος με τους Διοικούντες . Αντιμετώπιζουμε το Κράτος και τους τρόπους λειτουργίας του σαν μια επιχειρήση , προσωπικά το θεωρώ παντελώς λάθος διότι το Κράτος έχει ως σκοπό τις κοινωνικές παροχές (τουλάχιστον τις βασικές) και την αμέριστη βοήθεια σε όποιον πολίτη του τη χρειαστεί είτε αυτός είναι πλούσιος είτε αυτός είναι φτωχός , άρα λοιπόν εξ ορισμού ένα Κράτος θα έχει συνεχώς έλλειμα και χρέος .

Ο μόνος τρόπος μείωσεις αυτού και όχι εξάλειψης είναι είτε η αύξηση της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ φορολογίας (και όχι η αύξηση της φορολογίας γενικά) είτε ο εξορθολογισμός των δαπανών οι οποίες βεβαίως δεν έχουν να κάνουν με τη μείωση αποδοχών αλλά με τι προσφορά των ανάλογων υπηρεσίων .

Είναι απλά πράγματα και δε χρειάζεται τεράστιες γνώσεις σε οικονομολογικά θέματα . Προσωπικά θεωρώ ότι ένας απλός συνάδελφος έστω από εμάς θα έβαζε τάξη το πολύ σε 1-2 χρόνια .

Κατηγορούμε την Αριστερά (και ίσως δικαίως και με τη δική μου γνώμη) αλλά ένα λεπτό , σε αυτή την κατάσταση και ακόμη χειρότερη δε μας έφερε ούτε η Αλέκα , ούτε ο Αλέξης , ούτε ο Αλέκος ούτε κάποιο Σοβιετικού τύπου σύστημα , αντιθέτως όλοι μας γνωρίζουμε ποίοι και οι περισσότεροι από μας τους ξαναεπιβραβεύουμε ......

[katerinagm]

Ο Εχθρός του εχθρού μου είναι σύμμαχός μου.

Και η τελευταια μου ελπιδα στην προκειμενη.

Το θεμα ειναι ομως να μπορει και να με βοηθησει.

Γιατι αν ειναι απλως παρατηρητης - σχολιαστης..... τι μαζι μου τον εχω , τι εναντιον μου....

[ype]

Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τον εχθρό δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσεις στη μάχη.

Θα κυνηγάς ανεμόμυλους

[katerinagm]

Νομίζω ότι κάνουμε όλοι μας το ίδιο σοβαρό λάθος με τους Διοικούντες . Αντιμετώπιζουμε το Κράτος και τους τρόπους λειτουργίας του σαν μια επιχειρήση , προσωπικά το θεωρώ παντελώς λάθος διότι το Κράτος έχει ως σκοπό τις κοινωνικές παροχές (τουλάχιστον τις βασικές) και την αμέριστη βοήθεια σε όποιον πολίτη του τη χρειαστεί είτε αυτός είναι πλούσιος είτε αυτός είναι φτωχός , άρα λοιπόν εξ ορισμού ένα Κράτος θα έχει συνεχώς έλλειμα και χρέος .

Και παλι. Τις κοινωνικες παροχες που λες αν το δουμε σαν επιχειρηση το βλεπουμε ως αυτα που πληρωνει μια επιχειρηση στο Δημοσιο.

Δλδ. Εχει εσοδα, εξοδα, υποχρεωσεις (προς Δημοσιο η επιχειρηση) (κοινωνικες παροχες το κρατος).

Η μονη διαφορα ειναι οτι η επιχειρηση δεν ελεγχει το τι και ποσο θα δωσει ενω το κρατος τα αλλαζει καθε 3 και λιγο με τις γνωστες συνεπειες (τριτεκνοι, 6μηνα, αποροι και μαγειρισσες)

Ακομα και η μαμα μου οταν διαχειριζετε το σπιτι τα ιδια πρεπει να λαβει υπ οψην της.

[katerinagm]

Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τον εχθρό δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσεις στη μάχη.

Θα κυνηγάς ανεμόμυλους

[ΧΡΥΣΑ]

δεν μας έχεις συνηθίσει α΄αυτό το στυλ αγαπητέ Κίμωνα!

προσ υπογράφω τις σκέψεις σου.!

Τουλάχιστον κερδίσαμε τον Κίμωνα..........

Αυτος ειναι ο Κιμωνας....

λυπαμαι που σας πηρε λιγο παραπανω να τον γνωρισετε ....

[ΧΡΥΣΑ]

Το να στρέφεσαι στις παρούσες συνθήκες κατά όσων θα περίμενες να συμπεριφέρονται αλλοιώς αφήνοντας στο απυρόβλητο όσους κινούνται εναντίον σου δεν σε βοηθά καθόλου.

Ακόμα και στους πολέμους ο ελιγμός είναι κανόνας.

Ο Εχθρός του εχθρού μου είναι σύμμαχός μου.

Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τον εχθρό δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσεις στη μάχη.

Θα κυνηγάς ανεμόμυλους

Γιαννη, δεν ειμαι σιγουρη τι ακριβως εννοεις αλλα θελω να πω οτι εχω την εντυπωση οτι ζουμε μια παραδοξη κατασταση οπου κανεις δεν προλαβαινει να δει τον εχθρο...

ειναι τοσο εκλωβισμενοι ολοι στα δικα τους συμφεροντα που ο πραγματικος εχθρος χανεται σε ενα θολο τοπιο μπροστα τους.

Νομιζω οτι ο εχθρος ειναι πραγματικα αυτος, οτι νομιζουμε οτι ολοι εχουμε εναν δικο μας ξεχωριστο εχθρο να πολεμησουμε....

τωρα σιγα μην καταλαβες και συ τι ακριβως εννοω εγω, αλλα δεν ειναι και λιγο να τα λες και να ξερεις οτι καποιος προσπαθει εστω να καταλαβει....

[katerinagm]

Εγω παλι αυτο που καταλαβα ειναι οτι για μια ακομα φορα αποκτησαμε "χρωμα" και διαχωριζομαστε συμφωνα με αυτο.

Και με λυπει. Με λυπεί πολυ αυτο, (γι αυτο και το )

http://www.slideshar...sson-from-geese

[FAZEXA]

Σε αυτο θα συμφωνησω.

Εχουν την Κανελλη και την εχουν πισω να κοιταει αντι να την βαλουν μπροστα να αποκτησουμε επιτελους αριστερα με επιχειρηματα σε αυτη τη χωρα Πότε?????

[doctor]

Μία πρόταση για την Κρίση

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Όταν το σπίτι μας καίγεται, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε την ερμηνεία του φαινομένου και να καταπιαστούμε με την πυρόσβεση. Ο αναγνώστης που θεωρεί ότι ο μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας έχει περιθώρια να αποδώσει επιθυμητά αποτελέσματα, ας σταματήσει την ανάγνωση εδώ. Όποιος ακόμα πιστεύει πως η Κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί σε εθνικό επίπεδο, μέσα από τον συνδυασμό περιορισμού του κράτους, αύξησης φόρων, καταπολέμησης της διαφθοράς και διαρθρωτικών αλλαγών, θα έπρεπε να έχει ήδη σταματήσει να διαβάζει. Το άρθρο αυτό έχει γραφτεί για εσάς που έχετε πλέον πειστεί, ίσως μετά το ξέσπασμα της Ιρλανδικής κρίσης, ότι όλη η Ευρώπη αρμενίζει στραβά. Ότι ναι μεν η Ελλάδα κουβαλάει από καιρό τα δικά της, ιδιαίτερα, αμαρτήματα αλλά ότι η παρούσα Κρίση μόνο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Στις αράδες που ακολουθούν προτείνω δύο εφικτές τομές που θα έβγαζαν την Ευρώπη από την Κρίση και θα έδιναν στην Ελλάδα τις ανάσες που χρειάζεται για να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που τόση ανάγκη έχουμε.

Το ζητούμενο

Δύο πράγματα έχει ανάγκη η Ευρώπη: Σταθεροποίηση και Ανάκαμψη. Η Σταθεροποίηση απαιτεί το σπάσιμο του φαύλου κύκλου στην παγίδα του οποίου έχει πιαστεί όλη η ευρωζώνη. Ποιος είναι αυτός; Η ευρωζώνη ταλανίζεται από δύο παράλληλες και αλληλένδετες κρίσεις. Όμως η ΕΕ επικεντρώνεται στην μία αγνοώντας επιδεικτικά την άλλη. Έτσι, η συνολική Κρίση χειροτερεύει. Πιο συγκεκριμένα, η κρίση που τραβά την προσοχή όλων, είναι η κρίση χρέους των υπερχρεωμένων κρατών. Η Ευρώπη ρίχνει όλο της το βάρος στη τιθάσευση αυτής της κρίσης μέσω περιορισμών, περικοπών, λιτότητας κλπ. Στο μεταξύ τα γιατροσόφια αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να φουντώνει η δεύτερη, παραμελημένη, κρίση που, δυστυχώς, είναι εξ ίσου σημαντική: Είναι η κρίση των ευρωπαϊκών τραπεζών στις οποίες 'ανήκει' το χρέος των υπερχρεωμένων κρατών. Πρόκειται για τράπεζες νεκροζώντανες που επιβιώνουν διασωληνομένες με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ECB) η οποία τις κρατά σε αυτή την κατάσταση ζόμπι ταΐζοντας τες άπλετο, πάμφθηνο δανεικό χρήμα. Έλα όμως που εκείνες, όσα κεφάλαια και να τους δανείσει η ECB, αρνούνται να δανείσουν στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά επειδή τρέμουν στην σκέψη ότι δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματα που τους χρωστούν τα υπερχρεωμένα κράτη; Το αποτέλεσμα είναι μία πανευρωπαϊκή τραπεζική 'απεργία' δανειοδότησης του ιδιωτικού τομέα. Κάπως έτσι βαθαίνει η ύφεση, μειώνονται τα κρατικά έσοδα των υπερχρεωμένων κρατών, αυξάνονται τα χρέη τους ως ποσοστό του ΑΕΠ και, συνεπώς, πανικοβάλλονται ακόμα πιο πολύ οι τράπεζες.

Να ο φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει ώστε να σταθεροποιηθεί η ευρωζώνη. Όμως και να σπάσει, αυτό δεν εγγυάται ότι δεν θα μας ξαναπροκύψει. Ούτε ότι το σπάσιμό του, από μόνο του, θα φέρει την Ανάκαμψη, δηλαδή την απορρόφηση 16 εκατομμυρίων ανέργων και 20 εκατομμυρίων υπο-απασχολούμενων ευρωπαίων που χάνουν, μέρα με την μέρα, την εμπιστοσύνη τους στην δυνατότητα της δημοκρατίας να βρει λύσεις, πέφτοντας έτσι εύκολα θύματα της ξενοφοβίας, της μισαλλοδοξίας και του λαϊκισμού. Για αυτό τον λόγο, καταθέτω μια πρόταση με δύο μέρη. Ένα για την Σταθεροποίηση της ευρωζώνης και αμέσως μετά ένα δεύτερο για την Ανάκαμψη.

Σταθεροποίηση: Το πρώτο μέρος της πρότασης

Πως λοιπόν σπάει ο φαύλος κύκλος που μεταδίδει την Κρίση από την Ελλάδα στην Ιρλανδία, και από την κρίση χρέους στην κρίση του τραπεζικού συστήματος, κατόπιν στην επιταχυνόμενη ύφεση και τανάπαλιν; Ιδού ένας απλός τρόπος: Φανταστείτε ότι αντί για τις διμερείς 'διαπραγματεύσεις' μεταξύ τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης, ή τρόικας και ιρλανδικής κυβέρνησης, κλπ., συγκαλείται μία Τριμερής Σύνοδος στην οποία συμμετέχουν:

(Α) Αρχηγοί των υπερχρεωμένων κρατών (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Βέλγιο),

(Β) Εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών τραπεζών που κατέχουν τα ομόλογα των προηγούμενων, και

(Γ) Εκπρόσωποι της ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ECB), της ΕΕ, ακόμα και του ΔΝΤ

Έχοντας και τα δύο μέρη του 'προβλήματος' στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, μαζί με τους ασκούντες την οικονομική πολιτική της ευρωζώνης, μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία είναι εφικτή που θα συρρικνώσει το συνολικό χρέος, θα καταπραΰνει τις αγορές, και θα σταθεροποιήσει την κατάσταση. Ακολουθεί ένα παράδειγμα τέτοιας συμφωνίας:

(1) Οι ευρωπαϊκές τράπεζες αποδέχονται να μειώσουν τις απαιτήσεις τους από τα υπερχρεωμένα κράτη (π.χ. αποδεχόμενες νέα ομόλογα μικρότερης αξίας και μακρύτερης διάρκειας).

(2) Τα υπερχρεωμένα κράτη δεσμεύονται να περιορίσουν τις δαπάνες τους σε τομείς που δεν ενισχύουν την φτώχεια και δεν πλήττουν την μελλοντική παραγωγικότητα της χώρας τους.

(3) Η ECB αναλαμβάνει να παράσχει όση ρευστότητα χρειάζονται οι τράπεζες στο διηνεκές ενώ, παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕIB) αναλαμβάνει να πολλαπλασιάσει, με συνοπτικές διαδικασίες, τις επενδυτικές της δραστηριότητες σε περιφέρειες, και όχι μόνο χώρες, πληττόμενες από την ύφεση.

Παρατηρήστε πως μια τέτοια συμφωνία θα συρρίκνωνε το συνολικό χρέος χωρίς να πλήξει τους κατόχους ομολόγων στο σύνολό τους (π.χ. ιδιώτες, ασφαλιστικά ταμεία) και σίγουρα όχι εκείνους που δεν έφταιξαν σε κάτι για την σημερινή ευρωπαϊκή Κρίση.

Έτσι, εξασφαλίζεται η αξιοπιστία των ευρωπαϊκών κρατών απέναντι στους δανειστές μας. Το 'κούρεμα' των κρατικών χρεών που θα προκύψει στο πλαίσιο του (1) παραπάνω θα αφορά μόνο τις ευρωπαϊκές τράπεζες που αμάρτησαν οικτρά προ του 2008 και οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, φυτοζωούν ελέω του ευρωπαϊκού δημοσίου (της ECB). Προσέξτε ότι ακόμα και αυτές θα ανακουφιστούν από μια τέτοια συμφωνία. Κι αυτό επειδή, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, με την κρίση χρέους και ύφεσης να πλήττει όλο και πιο βάναυσα τα υπερχρεωμένα κράτη, οι τράπεζες φοβούνται ότι το 'κούρεμα' που τελικά θα υποστούν θα είναι πολύ πιο άγαρμπο από αυτό στο οποίο θα συμφωνούσαν στο πλαίσιο της Συνόδου που πρότεινα παραπάνω. Επί πλέον, μια τέτοια συμφωνία θα τους εξασφάλιζε την συνέχιση της στήριξης από την ECB για χρόνια πολλά (ή έως ότου έρθει η πολυπόθητη Ανάκαμψη) ενώ, παράλληλα, η δραστηριοποίηση της ΕΙΒ θα ενέπνεε κύματα αισιοδοξίας για την αναπτέρωση της οικονομικής δραστηριότητας. Εν συντομία, μία συμφωνία σαν αυτή θα οδηγούσε στην άμεση συρρίκνωση του συνολικού χρέους χωρίς χαμένους. Αυτό θα το κατανοούσαν οι αγορές και πολύ γρήγορα η Σταθεροποίηση θα ήταν γεγονός (και τα περιβόητα spreads θα υποχωρούσαν).

Μετάτην σταθεροποίηση, τι;

Η Σταθεροποίηση, όταν την πετύχουμε, θα βρει την Ευρώπη λαβωμένη, υποτονική, περισσότερο διαιρεμένη από ποτέ. Για να επιτευχθεί η Ανάκαμψη πρέπει πρώτα από όλα να μειωθεί κι άλλο, και σε βάθος χρόνου, το συνολικό χρέος, να αυξηθούν ραγδαία οι επενδύσεις και, πάνω από όλα, να ξανα-σχεδιαστεί η αρχιτεκτονική του ευρώ ώστε η Ευρώπη να μπορεί να κοιμάται ήσυχη με την σκέψη ότι διορθώθηκαν τα δομικά του προβλήματα και ότι μια νέα αρνητική εξέλιξη δεν θα μας επιστρέψει στην παγίδα του σημερινού φαύλου κύκλου. Πριν καταθέσω το δεύτερο μέρος της πρότασής μου, επιτρέψτε μου πρώτα μια επισκόπηση των προτάσεων που έχουν συζητηθεί ήδη για το μέλλον της ευρωζώνης καθώς και μια εξήγηση γιατί δεν τις θεωρώ ικανοποιητικές.

Αν η σημερινή Κρίση απέδειξε κάτι αυτό ήταν πως η νομισματική μας ένωση στερείται τα αμορτισέρ που χρειάζονται ώστε να απορροφήσουν τους κραδασμούς ενός μεγάλου σεισμού. Η ακαμψία του υπάρχοντος ευρωσυστήματος αντανακλάται στο ιδεολογικό τρίπτυχο της ευρωζώνης: "Απαγορεύεται η Διάσωση - Απαγορεύεται η Έξοδος - Απαγορεύεται η Αναδιάρθρωση". Με άλλα λόγια, ένα κράτος-μέλος το οποίο βρίσκεται στην δεινή θέση να μην μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη του δεν δικαιούται να περιμένει βοήθεια από τις Βρυξέλλες, δεν δικαιούται να βγει από την ευρωζώνη (για να αντιμετωπίσει την κρίση υποτιμώντας το νόμισμά του), και δεν δικαιούται να απειλήσει με στάση πληρωμών ζητώντας καλύτερους όρους αποπληρωμής. Αυτό το τρίπτυχο επιβλήθηκε εξ αρχής με σκοπό να απαντηθεί η κριτική των ευρωσκεπτικιστών ότι η νομισματική ένωση θα έδινε κίνητρα σε κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, να χρεώνονται χωρίς περιορισμούς με αποτέλεσμα το ευρώ να είναι ένα αδύνατο, πληθωριστικό νόμισμα. Τότε που σχεδιαζόταν το ευρώ, το τρίπτυχο άρεσε ως ιδέα με την τριπλή απαγόρευση να χαϊδεύει τα αυτιά, ιδίως τα γερμανικά, και να φαντάζει ως εγγύηση της αξίας του κοινού νομίσματος.

Το πρόβλημα όμως με το συγκεκριμένο τρίπτυχο είναι και δεν απέτρεψε τον υπερδανεισμό και είναι ανεφάρμοστο σε περίοδο Κρίσης (ίσως μάλιστα να μην τον απέτρεψε επειδή είναι ανεφάρμοστο). Πριν το 2008, τότε που το χρηματοπιστωτικό σύστημα παρήγαγε ωκεανούς νέου ιδιωτικού χρήματος καθημερινά, οι οικονομίες της ευρωζώνης μεγεθύνονταν όλες μαζί (αν και σε διαφορετικούς ρυθμούς και με διαφορετικό, ποιοτικά, τρόπο). Υπό αυτές τις συνθήκες, το τρίπτυχο άντεχε. Όταν όμως ήρθε η Πτώση, τα τρία του "Απαγορεύεται" άρχισαν να μην μπορούν να συγκατοικήσουν: Δεδομένου ότι, πράγματι, έξοδος από το ευρώ είναι τεχνικά αδύνατη, οι υπερχρεωμένες χώρες που βρέθηκαν σε αδυναμία αποπληρωμής δανείων είτε θα πτώχευαν (επιβάλλοντας de facto την Αναδιάρθρωση) είτε θα διασώζονταν (με την παροχή χαμηλότοκων δανείων). Τελικά, στην περίπτωση της Ελλάδας, η Γερμανία επέβαλε να μην γίνει ούτε το ένα ούτε και το άλλο. Απλά, το πρόβλημα παραπέμφθηκε, διογκούμενο, στο μέλλον. Πως; Προσφέροντας ένα νέο τεράστιο δάνειο σε όρους απαγορευτικούς. Γιατί απαγορευτικούς; Επειδή είχαν στόχο να διατηρήσουν ανέπαφο το τρίπτυχο. Με άλλα λόγια, το ότι το Μνημόνιο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Διάσωση της χώρας (ό,τι και να λέει ο πρωθυπουργός) οφείλεται στο ότι η Γερμανία το σχεδίασε ώστε να μην αποτελεί Διάσωση. Η αποτυχία του ήταν προϊόν σχεδίου και ουχί ατυχήματος. Γιατί; Επειδή η Γερμανία δεν είχε, τουλάχιστον ως τον περασμένο Μάιο, αποδεχθεί το τέλος του τρίπτυχου.

Πέρασαν έξι μήνες μέχρι η κα Μέρκελ να παραδεχθεί το προφανές: Ότι το πρόβλημα δεν λύθηκε τον Μάιο αλλά απλά αναβλήθηκε διογκούμενο. Η παραδοχή αυτή πήρε την μορφή της αναγνώρισης ότι το τρίπτυχο δεν μπορεί να επιζήσει της Κρίσης. Ότι πρέπει να αναθεωρηθεί. Κάπως έτσι προέκυψε η πρόταση της κας Μέρκελ, που ανοήτως αποδέχθηκε ο κ. Σαρκοζύ, να καταργηθεί το ένα από τα τρία "απαγορεύεται": το τρίτο, που απαγορεύει την Αναδιάρθρωση. Η σκέψη της κας Μέρκελ ήταν ότι, στο μέλλον, πρέπει να επιτρέπεται. Η τραγωδία εδώ είναι ότι αυτή της η πρόταση δεν θα βοηθήσει μελλοντικά ενώ υπονομεύει την δική της πολιτική που μας επέβαλε τον Μάιο και την οποία επιμένει ότι πρέπει να ακολουθήσουμε:

• Υπονομεύει το παρόν γιατί, όπως επισήμανε σωστά ο Γιώργος Παπανδρέου, οι αγορές άκουσαν περί Αναδιάρθρωσης και πανικοβλήθηκαν, παρά το γεγονός ότι η κα Μέρκελ δεν αναφερόταν στο υπάρχον χρέος. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Η Κρίση είναι τόσο βαθειά που αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις αγορές. Κάνουν σαν να θέλουν να πανικοβληθούν...

• Υπονομεύει το μέλλον επειδή, αντί να ενισχύει την αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, την πλήττει ακόμα περισσότερο. Φανταστείτε να εκδίδει η Ελλάδα ομόλογα που προβλέπουν την πιθανή μείωση της ονομαστικής τους αξίας, σε περίπτωση που το κράτος μας αδυνατεί να τα πληρώσει. Ποιος θα τα αγοράσει; Κανείς, παρά μόνον αν του προσφέρουν τεράστια επιτόκια. Άρα, η πρόταση της κας Μέρκελ ουσιαστικά είναι να μην μπορούν τα κράτη που έχουν ανάγκη δανείων να δανείζονται. Άλλο ένα πειθαρχικό μέτρο το οποίο, ανεξάρτητα από τον αντίκτυπό του στην Ελλάδα, θα οδηγεί σε νέες κρίσεις χρέους χώρες που είναι ελλειμματικές - κρίσεις που (κι εδώ έγκειται η ανοησία της πρότασης) θα αποτελούν τροχοπέδη για ολόκληρη την ευρωζώνη, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης

Μήπως η λύση βρίσκεται, όπως ισχυρίζονται κάποιοι φίλοι και συνάδελφοι, στην δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ); Η ιδέα εδώ είναι να υπάρχει ένας μόνιμος μηχανισμός δανειοδότησης των υπερχρεωμένων κρατών, εφόσον αποδεχθούν αυστηρή λιτότητα, έως ότου μπορέσουν να ορθοποδήσουν. Με άλλα λόγια, η προτεινόμενη λύση είναι η μετατροπή του δικού μας μηχανισμού στήριξης ΔΝΤ-ΕΕ σε μόνιμο θεσμό εντός του κόλπου της ΕΕ - ένα ΕΝΤ που, ουσιαστικά, λειτουργεί ως εσωτερικό, μόνιμο ΔΝΤ. Θα ήταν κάτι τέτοιο μια λύση; Όχι και ξανά όχι. Το πρώτο όχι αναφέρεται στο γεγονός ότι, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, αυτή η 'λύση', η οποία ήδη εφαρμόζεται στην Ελλάδα, δεν αποδίδει σε περιόδους Κρίσης. Το δεύτερο όχι αφορά το γεγονός ότι η πρόταση για ένα ΕΝΤ αγνοεί την ουσία του προβλήματος: Το πρόβλημα δεν είναι πως θα διασώζεται με νέα δάνεια ένα κράτος-μέλος αλλά το πως θα ξανα-σχεδιαστεί η αρχιτεκτονική του ευρώ ώστε τα μέλη-κράτη να μην χρειάζεται να διασωθούν με δανεικά υπό πίεση.

Εν πολλοίς, εδώ που φτάσαμε, η ευρωζώνη έχει έρθει αντιμέτωπη με το απλό αλλά αμείλικτο δίλημμα: Διαλύεται ή αλλάζει την αρχιτεκτονική της. Η διάλυση θα ήταν καταστροφική για όλους, τόσο για τις πλεονασματικές χώρες όσο και για τις υπερχρεωμένες. Ένα νέο γερμανικό νόμισμα θα υπερτιμάτο τόσο που η γερμανική βιομηχανία θα γονάτιζε, προς τέρψιν των ΗΠΑ και της Κίνας. Ένα νέο μαλακό ευρώ για εμάς τους παρακατιανούς (Έλληνες, Πορτογάλους κλπ) θα μας βοηθούσε μεν εξαγωγικά αλλά θα μας έστελνε στην αγκαλιά ενός άσπλαχνου στασιμοπληθωρισμού (συνύπαρξη ανεργίας και καλπάζοντος πληθωρισμού).

Συνεπώς, όλοι μας έχουμε συμφέρον να αποφύγουμε την διάλυση του ευρώ. Άρα, μας μένει ως μόνη ατραπός ο επανασχεδιασμός της ευρωζώνης. Πως την θέλουμε;

Τι πρέπει να αλλάξει;

Είναι πολλοί εκείνοι που πρεσβεύουν ότι η μόνη λύση είναι η ομοσπονδιοποίηση. Η δημιουργία οικονομικής κυβέρνησης της ευρωζώνης, όπως την χαρακτήρισε ο Νικολά Σαρκοζύ. Όμως με το που λένε κάτι τέτοιο, αμέσως πέφτουν σε βαθιά κατάθλιψη οι ίδιοι! Γιατί; Επειδή κατανοούν ότι πρόκειται για ουτοπία. Εδώ είδαμε και πάθαμε να εγκρίνουμε την Συμφωνία της Λισαβόνας. Ούτε στον αιώνα τον άπαντα δεν θα πέρναγε η ιδέα μιας οικονομικής ομοσπονδίας από τα κοινοβούλια της Γερμανίας, της Ιρλανδίας, της Δανίας κλπ κλπ. Με αυτή την σκέψη κατά νου, αποσύρουν την πρόταση της ομοσπονδίας και επιστρέφουν στην απόγνωση.

Κι όμως, δεν θα έπρεπε να απογοητεύονται. Ξέρετε γιατί; Επειδή δεν χρειάζεται καμία αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο, κανένα μεγαλεπήβολο σχέδιο ομοσπονδίας, κανένας γύρος δημοψηφισμάτων και κοινοβουλευτικών διαδικασιών έγκρισης. Πράγματι, όλες οι αλλαγές που χρειάζονται μπορούν κάλλιστα να γίνουν χωρίς την παραμικρή θεσμική παρέμβαση. Μπορούμε να αποκτήσουμε, αύριο κιόλας, κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, de facto οικονομική ομοσπονδία. Το μόνο που χρειάζεται είναι τρεις απλές αλλά γενναίες παρεμβάσεις. Τις παραθέτω παρακάτω:

Μιανεααρχιτεκτονικήτου ευρώ: Το δεύτερο μέρος της πρότασης

(1) Άμεση, και χωρίς κόστος, μεταφορά ομολόγων του κάθε κράτους-μέλους αξίας ίση με το 60% του ΑΕΠ του στην ECB η οποία, για να τα καλύψει, εκδίδει ευρωομόλογα ίσης αξίας. Τα κράτη εξακολουθούν να χρωστούν τα ομόλογα αυτά αλλά πληρώνουν χαμηλότερους τόκους ανάλογους με το επιτόκιο των ευρωομολόγων

(2) Μαζικό πανευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα συγχρηματοδοτούμενο από τη ΕΙΒ και την ECB, η οποία χρησιμοποιεί (για το δικό της μέρος) τα ευρωομόλογα που εκδίδει

(3) Νέοι εποπτικοί μηχανισμοί που θα επιβάλουν την δημοσιονομική πειθαρχία στα κράτη

Σήμερα, μόνο το (3) συζητείται, υπό την ασφυκτική πίεση της Γερμανίας. Είναι προφανές ότι, από μόνη της, η πειθαρχία δεν θα φέρει την ανάκαμψη. Τα (1) και (2) όμως έχουν την δυνατότητα να την επιτύχουν. Ας τα δούμε ένα-ένα και προσεκτικά:

Η παρέμβαση (1) σέβεται και αντανακλά την αρχή του Maastricht σύμφωνα με την οποία τα κράτη δικαιούνται ένα χρέος της τάξης του 60% του ΑΕΠ. Είναι, αν θέλετε, το νόμιμο χρέος της κάθε χώρας. Αφού λοιπόν είναι νόμιμο, μπορεί κάλλιστα να περάσει στην ECB η οποία το αναλαμβάνει εκδίδοντας ευρωομόλογα για να το καλύψει (τα χρέη πάνω από το 60% της κάθε χώρας παραμένουν πρόβλημά της - ένα πρόβλημα που όμως έχει ήδη αντιμετωπιστεί με το πρώτο μέρος της πρότασης, βλ. παραπάνω). Μια τέτοια κίνηση έχει τρία ευεργετικά αποτελέσματα: Πρώτον, μειώνει ιδιαίτερα το συνολικό βάρος του χρέους καθώς θα μειωθούν σημαντικά οι συνολικοί τόκοι. Δεύτερον, δεν παραβιάζει το Maastricht και, συνεπώς, δίνει στην Γερμανία 'άλλοθι' να αποδεχθεί την συγκεκριμένη παρέμβαση. Τρίτον, εκδίδοντας ευρωομόλογα η ECB θα ελκύσει επενδυτές και wealth funds (Κίνα, Νορβηγία, Αραβικά Εμιράτα) που πολύ θα ήθελαν να τα αγοράσουν. Έτσι, το ευρώ θα θέσει υποψηφιότητα για τον ρόλο ενός νέου αποθεματικού νομίσματος (σήμερα μόνο το δολάριο παίζει αυτό τον ρόλο).

Η παρέμβαση (2) θα αποτελέσει την βάση για ένα νέο πανευρωπαϊκό New Deal με στόχο αρχικά την Ανάκαμψη και στην συνέχεια την Ανάπτυξη. Στην βάση δανεισμού που αποκλειστικό στόχο θα έχει τις παραγωγικές επενδύσεις (και όχι την κάλυψη ελλειμμάτων), θα επιτρέπει παραγωγικές επενδύσεις στις ευρωπαϊκές περιφέρειες (όχι μόνο του Νότου) που μαστίζονται από την ύφεση χωρίς να απαιτεί από τα κράτη (υπερχρεωμένα και μη) να καταβάλουν ποσοστό συγχρηματοδότησης (το οποίο θα καλύπτει πλέον η ECB με την χρήση ευρωομολόγων). Ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο η ΕΙΒ θα μετατραπεί σε έναν μηχανισμό ανακύκλωσης των πλεονασμάτων άνευ του οποίου καμία νομισματική ένωση δεν μπορεί ούτε να λειτουργήσει αποδοτικά στις καλές εποχές ούτε και να απορροφά τους κραδασμούς μιας κρίσης.

Επίλογος

Πολύ σωστά, πολλοί με ρωτούν: Ωραία η ανάλυση αλλά τι κάνουμε; Ποια πρακτική λύση προτείνεις; Τι θα έπρεπε να προτείνει στην ΕΕ ο πρωθυπουργός (ιδίως τώρα που φαίνεται θυμωμένος με το αδιέξοδο στο οποίο ΔΝΤ και ΕΕ τον έχουν σπρώξει); Στο άρθρο αυτό κατέθεσα την απάντηση-πρότασή μου. Αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά μία απλή κίνηση που μπορεί να σταθεροποιήσει την ευρωζώνη και να αντιμετωπίσει την Κρίση μέσα σε ημέρες. Το δεύτερο μέρος σκιαγραφεί τρεις απλές παρεμβάσεις που προσφέρουν στην Ευρώπη όλα τα πλεονεκτήματα μιας πραγματικής οικονομικής ενοποίησης χωρίς να χρειάζεται να αναλωθούμε σε συζητήσεις επί συζητήσεων και χρονοβόρες νομοθετικές ή θεσμικές αλλαγές οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, θα οδηγούνταν σε αδιέξοδο. Νομίζω ότι αξίζει να συζητηθεί.

Υ.Γ. Η πρόταση αυτή είναι προϊόν μακρών συζητήσεων με τον Stuart Holland, ο οποίος την συνυπογράφει - βλ. εδώ για μία αγγλική έκδοση της ίδιας πρότασης. Ο Stuart διδάσκει οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Coimbra στην Πορτογαλία. Προηγουμένως είχε διατελέσει καθηγητής στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Sussex ενώ την δεκαετία 1979-1989 εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής στη Βουλή των Κοινοτήτων (Βρετανία). Αν και ηγετικό στέλεχος του Εργατικού Κόμματος, επέλεξε την θέση του Συμβούλου του Προέδρου της Commission Jacques Delors σε μια περίοδο που ετίθεντο τα θεμέλια της ευρωζώνης.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=4083

Γιάννης Βαρουφάκης

Βιογραφικό

Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα μου.

Αντί για συστάσεις, ας ξεκινήσω με ένα σύντομο βιογραφικό: Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1961, όπου και τελείωσα το Λύκειο. Κατόπιν σπούδασα Μαθηματικά και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Essex και του Birmingham. Κατόπιν δίδαξα στα Πανεπιστήμια του Essex, του East Anglia, του Cambridge και της Γλασκώβης. Διετέλεσα Αναπληρωτής Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία και Fellow Οικονομικής και Κοινωνικής Ηθικής του Καθολικού Πανεπιστημίου της Louvain στο Βέλγιο. Από το 2000 διδάσκω οικονομική θεωρία και πολιτική οικονομία στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακόμα, το 2003 ίδρυσα το Διδακτορικό Προγράμμα του Τμήματος (UADPhilEcon) (το οποίο και διηύθυνα μέχρι τον Οκτώβριο του 2008). Διατελώ Διευθυντής του Τομέα Πολιτικής Οικονομίας του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

http://www.econ.uoa.gr/UA/content/gr/Article.aspx?office=16&folder=248&article=2143

Η συνέχεια της πρότασης εδώ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=4129

[DAS]

δεν μας έχεις συνηθίσει α΄αυτό το στυλ αγαπητέ Κίμωνα!

προσ υπογράφω τις σκέψεις σου.!

Αγαπητέ Σωτήρη ,

δεν νομίζω να έχει αλλάξει κάτι στο στυλ μου ,

αλλα πάλι για να το λές , κατι διαφορετικο θα φαινεται,

ειλικρινα όμως χαιρομαι που συμβαδίζουν οι σκέψεις μας.

[DAS]

Τουλάχιστον κερδίσαμε τον Κίμωνα..........

:)

Αν και δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία ,

ετσι απλά για ενημέρωση,

κερδισμένο τον είχατε αυτόν.

Υ.Γ Αυτο που έγραψε ο doctor αν προλαβω θα το κάνω πανό...

Να κάνουμε μια επιχειρησιακή σύμβαση στη Βουλή με 740 ευρώ ο καθένας τους και οι 100 να απολυθούν άμεσα. Έτσι κι αλλιώς είναι όλοι ανίκανοι.

[DAS]

Αυτος ειναι ο Κιμωνας....

λυπαμαι που σας πηρε λιγο παραπανω να τον γνωρισετε ....

Κριμα γιατι λόγω της απόστασης δεν θα φωναξουμε παρέα ,

δεν πειραζει όμως , θα φωναξουμε δυνατα για να ακουστουμε.

Θα βρω και τον κινεζο αρχηγο sou-li καπου εκει φανταζομαι

[ype]

Γιαννη, δεν ειμαι σιγουρη τι ακριβως εννοεις αλλα θελω να πω οτι εχω την εντυπωση οτι ζουμε μια παραδοξη κατασταση οπου κανεις δεν προλαβαινει να δει τον εχθρο...

ειναι τοσο εκλωβισμενοι ολοι στα δικα τους συμφεροντα που ο πραγματικος εχθρος χανεται σε ενα θολο τοπιο μπροστα τους.

Νομιζω οτι ο εχθρος ειναι πραγματικα αυτος, οτι νομιζουμε οτι ολοι εχουμε εναν δικο μας ξεχωριστο εχθρο να πολεμησουμε....

τωρα σιγα μην καταλαβες και συ τι ακριβως εννοω εγω, αλλα δεν ειναι και λιγο να τα λες και να ξερεις οτι καποιος προσπαθει εστω να καταλαβει....

μα το έχω πεί ήδη.....

....................................

και κάτι τελευταίο.........

Το ΄χω ξαναγράψει.

Εγώ μπορώ να απαιτώ από την αριστερά να μου φέρει την άνοιξη τον Δεκέμβρη αλλά όσοι δεν είναι αριστεροί δεν δικαιούνται να κατηγορούν την αριστερά που η άνοιξη δεν έρχεται τον Δεκέμβρη.

Κι εν τέλει μπορώ να δεχθώ πολλές ευθύνες για τους ανθρώπους που "υπηρέτησαν" ή ξεπούλησαν την αριστερά.

Αλλά αυτοί που ξεπούλησαν (και συνεχίζουν) την Ελλάδα, έχουν όνομα, έχουν επώνυμο και δεν ανήκουν στην αριστερά.

Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ

Εν τάξει... ανεπαρκής η αριστερά αλλά δεν είναι αυτή υπεύθυνη γι αυτά τα χάλια.......... Τόσες δημοσιεύσεις σ΄αυτό το θέμα κι όλοι τα βάζουν με την αριστερά επειδή αυτό το νομοσχέδιο λέει αυτά που λέει........

Μία πρόταση για την Κρίση

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Όταν το σπίτι μας καίγεται, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε την ερμηνεία του φαινομένου και να καταπιαστούμε με την πυρόσβεση. Ο αναγνώστης που θεωρεί ότι ο μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας έχει περιθώρια να αποδώσει επιθυμητά αποτελέσματα, ας σταματήσει την ανάγνωση εδώ. .........................

Ίσως ο Βαρουφάκης να είναι ο μόνος που λέει κάτι ως πρόταση στην κατεύθυνση της "λύσης" και σίγουρα δεν κυρήσσει την επανάσταση.

Όμως αφού (ή για να) σβήσουμε την φωτιά πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες.

Κι οι αιτίες είναι δομικές κι όχι ατομικές συμπεριφορές.

[stefanos_her]

Εν τάξει... ανεπαρκής η αριστερά αλλά δεν είναι αυτή υπεύθυνη γι αυτά τα χάλια.......... Τόσες δημοσιεύσεις σ΄αυτό το θέμα κι όλοι τα βάζουν με την αριστερά επειδή αυτό το νομοσχέδιο λέει αυτά που λέει........

Η αριστερά έχει το μερίδιο της ευθύνης που έχει ο καθένας μας. Σίγουρα δεν φταίει για το μεγαλύτερο μέρος, αλλά μην ξεχνάς ότι είναι κόμμα, γρανάζι του συστήματος.

Και δεν τα έβαλα με την αριστερά επειδή λέει αυτά που λέει το νομοσχέδιο, αλλά επειδή σε κάθε της κίνηση έχει άξονα τον εργαζόμενο και μόνο (λες και σε μια οικονομία δεν υπάρχουν άλλες οικονομικές μονάδες που πρέπει να θεωρηθούν), προτείνει μονίμως επανάσταση (από το πιο μικρό λόγο έως τον πιο μεγάλο) χωρίς να έχει αναλογιστεί τις συνέπειες ή να δίνει λύση για τα προβλήματα που θα ακολουθήσουν.

Ακόμα να καταλάβει ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι οι εργαζόμενοι χάνουν δικαιώματα, το θέμα είναι ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη και δεν θα βρίσκουν δουλειά να εργάζονται από εδώ και πέρα.....

Εκτός και φτιάξουν οι ίδιοι επιχειρήσεις...... Οπότε προσλαμβάνει ο ένας τον άλλο........

Ίσως ο Βαρουφάκης να είναι ο μόνος που λέει κάτι ως πρόταση στην κατεύθυνση της "λύσης" και σίγουρα δεν κυρήσσει την επανάσταση.

Όμως αφού (ή για να) σβήσουμε την φωτιά πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες.

Κι οι αιτίες είναι δομικές κι όχι ατομικές συμπεριφορές.

Συμφωνώ....

[IDO]

Θα συμφωνησω με παραδειγμα.

Εχεις μια νοικοκυρα με 15,00 ευρω στην τσεπη και τις επιλογες 4 απορυπαντικων μπροστα. Εχει να αγορασει μονο ενα και να της περισεψουν οσα γινεται περισσοτερο και να φυγει με το πιο συμφερον και καλο απορυπαντικο στα χερια της.

Θα διαβασει τις οδηγιες . Θα δει τι κανει το ενα και τι το αλλο. Θα θυμηθει αν το εχει ξαναπαρει και αν ηταν καλο το αποτελεσμα και θα κοιταξει και αν η τιμη προσφερει αυτα που πρεπει.

1. Φθηνο αλλα δεν καθαριζει = απορρίπτεται

2. Ακριβο , δεν καθαριζει αλλα δινει ενα τηγανι δωρο (τα ρουχα θα παραμεινουν βρωμικα) = απορρίπτεται

3. Μεσαια τιμη αλλα καλο αποτελεσμα = εγκρινεται και το αγοραζει (η διαφορα του απο το 4 ειναι μηδαμινη)

4. Πολυ ακριβο (δεν εχει τοσα) αλλα καθαριζει πολυ καλα = αποριπτεται γιατι θα πρεπει να κοψει κατι αλλο και δεν θελει.

Οποτε φευγει με ενα απορυπαντικο που καθαριζει καλα και την εφτασαν και τα χρηματα της να παρει και γαλα.

Σωστη επιλογη ετσι?

Εχεις αντιστοιχα ενα ηγετικο στελεχος της κυβερνησης με το ιδιο διλημμα αλλα σοβαροτερη επιλογη, μεγαλυτερο ποσο κλπ (πχ κατασκευη ενος δρομου). Οι επιλογες ειναι ακριβως οι ιδιες.

Γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα επιλεξει το 2 (ασχημο αποτελεσμα, ακριβο αλλα εχει και δωρακι )

Ποιος εκανε το ποιο συμφερον , ενδιαφερομενος και για το αποτελεσμα ....

Ποιος ηταν ποιο σωστος και με αντικειμενικα κριτηρια?

Οποιος εχει αντιρηση και ξερει καποιον που θα σκεφτει σαν την νοικοκυρα ας μας τον δειξει γιατι ειναι ειδος προς εξαφανιση ?

Αν οι νοικοκυρές ψώνιζαν όπως λες δεν θα κάνανε αυτά που κάνανε οι εταιρείες super market.

Οι νοικοκυρές όλες μέχρι πέρυσι ψώνιζαν όπως τα ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης.

Τα λεφτά τέλειωσαν εδώ και κανά χρόνο, απλά η νοικοκυρά προσαρμόστηκε πιο γρήγορα από τη κυβέρνηση.

Τώρα για το Βαρουφάκη μη πω καμιά κουβέντα.

Δεν μας κάνει και καμιά ανάλυση για την διαπλοκή και την αναξιοκρατία στην Ελλάδα?

Άντε πια !!!