Προς το περιεχόμενο

ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΗ....ΤΟΤΕ.... ΚΑΙ ΤΩΡΑ....


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Καλησπέρα σε όλους...

Βρήκα και διάβασα τυχαία το παρακάτω, που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο...

Δέν κατάφερα να βρώ την πηγή, αλλά σε καιρούς χαλεπούς θεωρώ

ότι αξίζει η αναφορά, η σύγκριση και ο προβληματισμός...

To Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα...

Για να γίνει κάποιος βουλευτής, ο νόμος απαιτούσε τα εξής:

1) Να είναι Έλλην πολίτης

2) να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) να ΜΗΝ είναι κίναιδος και

4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,

καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Οποιος πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ...

Αν κάποιος θεωρούταν υπευθυνος για νόμο που ζημιώνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση...

"ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΟ"....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

«Ανευ παρασκευής και επιμελείας» έλεγε ο Σωκράτης, δεν μπορεί κάποιος να «πράττει τα πολιτικά» γιατί η πολιτική τέχνη είναι η «μεγίστη τέχνη» και η «καλλίστη αρετή».

Η πολιτική τέχχνη βρίσκεται σε αμοιβαιότητα με την πολιτική αρετή η οποία πηγάζει από την ηθική αρετή.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η τέχνη βρίσκεται σε αμοιβαιότητα με την φύσιν. Ο Αριστοτέλης γράφει: η τέχνη μιμείται την φύσιν.

Αλλά λίγο μετά διευκρινίζει:

τα μεν επιτελεί ά η φύσις αδυνατεί απεργάζεσθαι, τα δε μιμείται.

Η ανεπαίσθητη διαφορά εδώ είναι ουσιαστική.

"Η τέχνη περατώνει μεν αυτά που η φύση αδυνατεί να επιτελέσει, τα δε άλλα μιμείται".

Πώς να το εκλάβουμε αυτό ? Δηλαδή άλλοτε κάνει αυτό κι άλλοτε το άλλο? Ή είναι η ουσία της να κάνει αυτό, κάνοντας ταυτοχρόνως και το άλλο? Με αυτόν τον τρόπο, η τέχνη θα απομακρυνόταν από τη φύση, μη όντας, ωστόσο, γνήσια τέχνη παρά μόνο στο βαθμό που θα αποκτούσε εκ νέου μια ουσιαστικότερη συγγένεια με τη φύση, δηλαδή με το "γηγενές"?

Αλλά εάν η τέχνη, σύμφωνα με το δίδαγμα του Αριστοτέλη, "περατώνει αυτό που η φύση αδυνατεί να επιτελέσει", δεν είναι γνήσια παρά μόνο όταν μιμείται την φύσιν και ανάγεται σε μια ουσιαστικότερη συγγένεια μαζί της. Όμως αυτή η αναγωγή, ή μάλλον αυτή η μεταστροφή, έως ότου φτάσει στο γηγενές, είναι τόσο δύσβατη, ώστε να καταλήγει στην ίδια την αποτυχία της τέχνης.

Η βούλησή τους ήταν σίγουρα να θεσμίσουν

Μια αυτοκρατορία της τέχνης, αλλά στην πορεία

Απαρνήθηκαν το γηγενές

Κι έτσι, αλίμονο, η Ελλάδα,

βυθίστηκε στο σκότος.

Υ.Γ. Αντιγράφοντας την "πολιτική" της τέχνης.. ή ίσως προβάλλοντας την τέχνη στην πολιτική..

(Όπου τέχνη βλέπε πολιτική τέχνη.. και όπου φύσιν βλέπε κοινωνία..)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

"και γαρ η φύσις αμείνων της τέχνης, μιμειται γαρ η τέχνη την φύσιν, η δε αρετὴ ετι αμείνων (της τέχνης), εστι γαρ η αρετὴ τελειότης φύσεως καὶ κατωρθωμένη φύσις."

Η βούλησή τους ήταν σίγουρα να θεσμίσουν

Μια αυτοκρατορία της τέχνης, αλλά στην πορεία

Απαρνήθηκαν το γηγενές

Κι έτσι, αλίμονο, η Ελλάδα,

βυθίστηκε στο σκότος.

Κάθε τέχνη είναι ενάρετη όταν είναι στραμμένη προς την μεσότητα (κεντρική έννοια της αριστοτελικής φιλοσοφίας και όχι μόνο) και κατευθύνεται προς αυτήν .

Τότε εκπληρώνει σωστά το έργο της

Η μεσότητα είναι αναγκαία και για την πολιτεία

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κάθε τέχνη είναι ενάρετη όταν είναι στραμμένη προς την μεσότητα (κεντρική έννοια της αριστοτελικής φιλοσοφίας και όχι μόνο) και κατευθύνεται προς αυτήν .

Τότε εκπληρώνει σωστά το έργο της

Η μεσότητα είναι αναγκαία και για την πολιτεία

Το τραγικό της απόσυρσης της τέχνης..

Τέχνη.. η δύναμή της οφείλει να προκαλεί, μέσα στην ταραχή της αφύπνισης, το "πυρ εξ’ ουρανού".

Διαφορετικά κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε, μέσω της μεσότητας, στην απόσυρσή της.. σε μια παθητική έκφραση.. εκεί όπου κάθε διαφοροποίηση χάνεται. Και που όχι μόνο δεν καταφέρνει να εκφράσει το πάθος.. και την οργή, αλλά κυρίως το νόημα του ανθρώπου σ’ αυτή την πορεία της περιπλάνησής του προς το αδιανόητο.. προς την "ουράνια συμπαντική φλόγα", προς την φύσιν.. κάτι απολύτως φυσικό για τους αρχαίους Έλληνες.

Όπου στη θέση της τέχνης θα μπορούσε να διακρίνει κανείς και την πολιτική τέχνη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τέχνη.. η δύναμή της οφείλει να προκαλεί, μέσα στην ταραχή της αφύπνισης, το "πυρ εξ’ ουρανού".

Η τέχνη ακολουθεί τους κανόνες του δημιουργού. Είναι μία ανθρώπινη δραστηριότητα...

Η αρχαία ελληνική τέχνη δεν είναι μονάχα μια απλή αντιγραφή της φύσης, είναι και μια πνευματική, μια καλλιτεχνική μετουσίωση, διότι κάθε έργο τέχνης θεωρείται επιτυχημένο όταν ο καλλιτέχνης εξισορροπεί τις αντιθέσεις ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη ώστε να υπάρχει η ιδανική μεσότητα ή αν προτιμάμε κατά τον Πλάτωνα:

«Το μέτρο και η συμμετρία μεταβάλλονται σε ομορφιά και αρετή»

Διαφορετικά κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε, μέσω της μεσότητας, στην απόσυρσή της.. σε μια παθητική έκφραση.. εκεί όπου κάθε διαφοροποίηση χάνεται. Και που όχι μόνο δεν καταφέρνει να εκφράσει το πάθος.. και την οργή, αλλά κυρίως το νόημα του ανθρώπου σ’ αυτή την πορεία της περιπλάνησής του προς το αδιανόητο.. προς την "ουράνια συμπαντική φλόγα", προς την φύσιν.. κάτι απολύτως φυσικό για τους αρχαίους Έλληνες.

Επειδή ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι η ηθική φιλοσοφία είναι μέρος της πολιτικής φιλοσοφίας, είναι απόλυτα φυσικό για τον φιλόσοφο να ξεκινήσει πρώτα από τα Ηθικά Νικομάχεια και μετά να προχωρήσει στα Πολιτικά(τελειώνοντας τα Ηθικά Νικομάχεια λέγει «τώρα που μιλήσαμε για όλα αυτά είναι ώρα να μιλήσουμε και για νόμους και πολιτεύματα).... ας μην ξεχνάμε ότι κατά τον Αριστοτέλη ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώο ,δηλαδή είναι ον προορισμένο από την φύση να ζει σε πόλη...

Η μεσότητα ,κατά τον Αριστοτέλη (μιλάει για την μεσότητα ως προς την ηθική αρετή...διότι αυτή συνδέεται με τα πάθη και τις πράξεις στα οποία μπορούμε να διακρίνουμε την υπερβολή και την έλλειψη ), είναι η αναζήτηση του μέσου επιλέγοντας όχι αριθμητικά κριτήρια αλλά με κριτήριο και μέτρο τον ίδιο τον άνθρωπο και την συγκεκριμένη του φύση.

Η επιλογή αυτή (προαίρεσης) είναι αποτέλεσμα της λογικής κάθε ανθρώπου και είναι υποκειμενική.. ..π.χ η ανδρεία είναι μεσότητα ανάμεσα σε δυο άκρα το θράσος και την δειλία, ή η πραότητα βρίσκεται ανάμεσα στο άκρο της παθητικής συμπεριφοράς και της οργής που καταλήγει σε επιθετικότητα. Απαραίτητη λοιπόν η διευκρίνηση ότι οι αρετές είναι η μεσότητα κατά Αριστοτέλη και δεν πρέπει να εκλάβουμε το αριστοτέλειο δόγμα της μεσότητας, ως παρότρυνση ή εξύμνηση της μετριοπάθειας στην ηθική ζωή.

Όπου στη θέση της τέχνης θα μπορούσε να διακρίνει κανείς και την πολιτική τέχνη

Κάθε τέχνη δημιουργεί τη μορφή του αντικειμένου.....Αντανακλά τις κοινωνικές ή τις ιδεολογικές συνθήκες που τη παρήγαγαν....(αντιπαραβολή τότε και τώρα)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλησπέρα σε όλους...

Βρήκα και διάβασα τυχαία το παρακάτω, που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο...

Δέν κατάφερα να βρώ την πηγή, αλλά σε καιρούς χαλεπούς θεωρώ

ότι αξίζει η αναφορά, η σύγκριση και ο προβληματισμός...

To Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα...

Για να γίνει κάποιος βουλευτής, ο νόμος απαιτούσε τα εξής:

1) Να είναι Έλλην πολίτης

2) να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) να ΜΗΝ είναι κίναιδος και

4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,

καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Οποιος πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ...

Αν κάποιος θεωρούταν υπευθυνος για νόμο που ζημιώνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση...

"ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΟ"....

Θα μπορούσε κάποιος συνάδελφος να αναφέρει τις πηγές του πιο πάνω κειμένου;

Δηλαδή ποιος αρχαίος συγγραφέας-νομικός-φιλόσοφος, σε ποιο έργο, σε ποιο κεφάλαιο ανέφερε τα παραπάνω;

Θα το εκτιμούσα απεριόριστα, διότι στο διαδίκτυο κυκλοφορεί το παραπάνω σε διάφορες εκδόσεις και με διάφορες σάλτσες και πουθενά δεν έχω εντοπίσει το παρόν κείμενο με αναφορά σε συγκεκριμένες πηγές. Θέλω να το τρίψω στη μούρη ενός ομοφυλόφιλου που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική και να του αποδείξω -μέσω της ιστορίας των τρισενδόξων προγόνων μας- ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός αφορούν και τους υπόλοιπους.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θα μπορούσε κάποιος συνάδελφος να αναφέρει τις πηγές του πιο πάνω κειμένου;

Δηλαδή ποιος αρχαίος συγγραφέας-νομικός-φιλόσοφος, σε ποιο έργο, σε ποιο κεφάλαιο ανέφερε τα παραπάνω;

Θα το εκτιμούσα απεριόριστα, διότι στο διαδίκτυο κυκλοφορεί το παραπάνω σε διάφορες εκδόσεις και με διάφορες σάλτσες και πουθενά δεν έχω εντοπίσει το παρόν κείμενο με αναφορά σε συγκεκριμένες πηγές. Θέλω να το τρίψω στη μούρη ενός ομοφυλόφιλου που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική και να του αποδείξω -μέσω της ιστορίας των τρισενδόξων προγόνων μας- ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός αφορούν και τους υπόλοιπους.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Μπράβο γιατρέ

Καλά θα του κάνεις του παλιόφουστα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εκτός από παλιόφουστας, δεν έχει ελληνικό διαβατήριο και δεν είναι και χριστιανός ορθόδοξος?

Απαράδεκτος..

διότι ως γνωστόν αυτά είναι δεδομένα πριν την σύσταση του ελληνικού κράτους και πριν την γέννηση του Χριστού.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν και η σύγκριση με τους Αρχαίους μας προγόνους είναι πέρα για πέρα ατυχής- δεν έχουμε καμία μα καμία σχέση μ αυτούς τότε - μια ενδιαφέρουσα πηγή (με νομική τεκμιρίωση κιόλας ) είναι το παρακάτω :

Αρχαίο ελληνικό δίκαιο

Συγγραφέας: Κυριακόπουλος Παναγιώτης Ι.

Εκδότης: Σύγχρονη Εκδοτική.

Το έχω διαβάσει και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είναι απαραίτητο σε μια βιβλιοθήκη.

Δημήτρη, θυμάμαι πως είχε παραπομπές σε αρχαίους συγγραφείς για πολλά θέματα της τότε κοινωνίας που επαναλαμβάνω - αν και το γνωρίζουμε όλοι - πως δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό μπάχαλο που επικρατεί σε όλους τους τομείς. Θα το ξανακοιτάξω μήπως και βρώ τα επίμαχα εδάφια που αναφέρει το e-mail και θα τα ανεβάσω.

post-528-12736888168295_thumb.jpg

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν και η σύγκριση με τους Αρχαίους μας προγόνους είναι πέρα για πέρα ατυχής- δεν έχουμε καμία μα καμία σχέση μ αυτούς τότε - μια ενδιαφέρουσα πηγή (με νομική τεκμιρίωση κιόλας ) είναι το παρακάτω :

Αρχαίο ελληνικό δίκαιο

Συγγραφέας: Κυριακόπουλος Παναγιώτης Ι.

Εκδότης: Σύγχρονη Εκδοτική.

Το έχω διαβάσει και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είναι απαραίτητο σε μια βιβλιοθήκη.

Δημήτρη, θυμάμαι πως είχε παραπομπές σε αρχαίους συγγραφείς για πολλά θέματα της τότε κοινωνίας που επαναλαμβάνω - αν και το γνωρίζουμε όλοι - πως δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό μπάχαλο που επικρατεί σε όλους τους τομείς. Θα το ξανακοιτάξω μήπως και βρώ τα επίμαχα εδάφια που αναφέρει το e-mail και θα τα ανεβάσω.

Δεν χρειάζεται Κώστα..

Το mail είναι μια αυθαίρετη μεταφορά υπαρκτών αλλά παραφρασμένων μεταφορών από αρχαία κείμενα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

οτι π@@@ρια θέλει κανείς να παρουσιάσει ως επιστημονική ή ψαγμένη της κολλάει μια ταμπέλα ότι τάχα έρχεται από τους αρχαίους Ελληνες...

βαρέθηκα.....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

οτι π@@@ρια θέλει κανείς να παρουσιάσει ως επιστημονική ή ψαγμένη της κολλάει μια ταμπέλα ότι τάχα έρχεται από τους αρχαίους Ελληνες...

βαρέθηκα.....

Συνάδελφε, έχει καταντήσει γραφικό...

Κώστα, σ' ευχαριστώ πολύ και για την βιβλιοπρόταση αλλά και για την όποια τεκμηρίωση παραθέσεις.

Σούλη και Γιάννη, εδώ κυβερνάνε άντρες με γεμάτα παντελόνια, τι κι αν αυτοί οι άνδρες είναι τώρα στα τέσσερα και υφίστανται τα βίτσια του κάθε χαρτογιακά του ΔΝΤ...

Σχετικά με την εμμονή στο εξιδανικευμένο παρελθόν:

“Έτσι εξηγείται η επιστροφή στο παρελθόν[...] αφού εκφράζει την συλλογική αναζήτηση για την φαντασιακή ασφάλεια της παραδοσιακής κοινωνίας.[...] η μυθική λειτουργία του παρελθόντος μπορεί να αποτελεί αφετηρία για δράση, παρέχοντας ερμηνείες για το παρόν, προφητείες για το μέλλον και, κυρίως, κώδικες συμπεριφοράς. Ο εθνικισμός παντρεύει συνεχώς τους χρόνους, συγχωνεύοντας την νοσταλγία με την ουτοπία. Πρόκειται όμως για συζεύξεις, στις οποίες το δραματουργικό και το παραμυθητικό στοιχείο συνυπάρχουν αναπόσπαστα με την διδαχή και την παρακίνηση σε δράση” (Π.Λέκκας, το παιχνίδι με τον χρόνο, σσ.36,51).

"Η καλλιέργεια αισθημάτων προσήλωσης στο εξιδανικευμένο παρελθόν είναι πράξη με έντονο λειτουργικό περιεχόμενο: εκφράζει τη νοσταλγία για τη φαντασιακή ασφάλεια της παραδοσιακής κοινότητας εξαιτίας των κοινωνικών και πολιτισμικών ανακατατάξεων που συντελούνται στο παρόν και εμπρός στο φάσμα του άγνωστου μέλλοντος. Μπροστά στο νέο και το άγνωστο που το μέλλον προοιωνίζεται, τα κοινωνικά υποκείμενα βρίσκουν καταφύγιο στην ανάπλαση του παρελθόντος και, ταυτόχρονα αντλούν από αυτήν την ανασύνθεση συμπεράσματα για την ερμηνεία του παρόντος και το σχεδιασμό του μέλλοντος (του ιδίου, Η εθνικιστική ιδεολογία, σσ.178-9).

Σχετικά με την προγονολατρεία (σε βαθμό εμμονής), του φετιχιστικού αταβισμού και γενικά την απάρνηση του σήμερα μέσω της βύθισης στο εξιδανικευμένο παρελθόν (όπου η αντικατάσταση της σκληρής πραγματικότητας μοιάζει με την τάση του παιδιού να απορρίπτει το παρόν και να προσκολλάται στην βρεφική ηλικία, στην ασφάλεια και στη θαλπωρή της μητέρας), προτείνω ένα κλασσικό βιβλίο:

http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/55072

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

"Όποιος δεν ξέρει τις ρίζες του,

όποιος δεν ξέρει τι έγινε και τι συνέβη

τα τελευταία τρεις χιλιάδες χρόνια,

ζει στο σκοτάδι, και σκοντάφτει

από τη μια μέρα στην άλλη"...ΓΚΑΙΤΕ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η τέχνη βρίσκεται σε αμοιβαιότητα με την φύσιν. Ο Αριστοτέλης γράφει: η τέχνη μιμείται την φύσιν.

Αλλά λίγο μετά διευκρινίζει:

τα μεν επιτελεί ά η φύσις αδυνατεί απεργάζεσθαι, τα δε μιμείται.

Η ανεπαίσθητη διαφορά εδώ είναι ουσιαστική.

"Η τέχνη περατώνει μεν αυτά που η φύση αδυνατεί να επιτελέσει, τα δε άλλα μιμείται".

Πώς να το εκλάβουμε αυτό ? Δηλαδή άλλοτε κάνει αυτό κι άλλοτε το άλλο? Ή είναι η ουσία της να κάνει αυτό, κάνοντας ταυτοχρόνως και το άλλο? Με αυτόν τον τρόπο, η τέχνη θα απομακρυνόταν από τη φύση, μη όντας, ωστόσο, γνήσια τέχνη παρά μόνο στο βαθμό που θα αποκτούσε εκ νέου μια ουσιαστικότερη συγγένεια με τη φύση, δηλαδή με το "γηγενές"?

Αλλά εάν η τέχνη, σύμφωνα με το δίδαγμα του Αριστοτέλη, "περατώνει αυτό που η φύση αδυνατεί να επιτελέσει", δεν είναι γνήσια παρά μόνο όταν μιμείται την φύσιν και ανάγεται σε μια ουσιαστικότερη συγγένεια μαζί της. Όμως αυτή η αναγωγή, ή μάλλον αυτή η μεταστροφή, έως ότου φτάσει στο γηγενές, είναι τόσο δύσβατη, ώστε να καταλήγει στην ίδια την αποτυχία της τέχνης.

Η βούλησή τους ήταν σίγουρα να θεσμίσουν

Μια αυτοκρατορία της τέχνης, αλλά στην πορεία

Απαρνήθηκαν το γηγενές

Κι έτσι, αλίμονο, η Ελλάδα,

το υπέρτατο κάλλος, βυθίστηκε στο σκότος.

Υ.Γ. Αντιγράφοντας την "πολιτική" της τέχνης.. ή ίσως προβάλλοντας την τέχνη στην πολιτική..

(Όπου τέχνη βλέπε πολιτική τέχνη.. και όπου φύσιν βλέπε κοινωνία..)

Από το βιβλίο του Jean Beaufret "ΧΑΙΛΝΤΕΡΛΙΝ & ΣΟΦΟΚΛΗΣ", σε μετάφραση της Ιωάννας Αβραμίδου, των εκδόσεων ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ.

Σε μια προσπάθεια προσέγγισης της σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας.. μέσω αυτού του αποσπάσματος.

Υ.Γ. Αυτή τη φορά πρόσθεσα το υπέρτατο κάλλος, κάτι που δεν έπραξα στην αρχική μου δημοσίευση για τους γνωστούς-ευνόητους λόγους, ξέρετε εκείνους που πυροδοτούν συνειρμικά μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια του νου.. και οδηγούν σε "Πανικές-ενθουσιαστικές" εξάρσεις..

Ψυχραιμία συνάδελφοι.. ας σεβαστούμε την διαφορετικότητα.. την διαφορετική σκέψη-άποψη.. είναι ένδειξη παιδείας και πολιτισμού.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Συνηθίσαμε όλοι να διάγουμε σε ένα κόσμο που κουτσαίνει, σε ένα κόσμο σάπιο. Και πιστεύαμε αφελώς, ότι μπορούμε να συνεχίσουμε επ΄ αόριστον ΅ να ποιούμε την νήσσα ΅. Τόσο αφελείς, που θεωρούσαμε ότι η ανοχή, ο πόνος, η εξαθλίωση αφορούσε μόνο τους διπλανούς μας, κάτι υπανάπτυκτους τριτοκοσμικούς, κάποιους απολίτιστους, που ΅ φευ ΅ δεν είχαν δα και τη δική μας κουλτούρα και παρακαταθήκη.

Μαύρο χρήμα, θέαμα και ακρόαμα, συνδικαλιστικά φερέφωνα και πολιτικές σκοπιμότητες, ξεχάσαμε τη φύση και τον άνθρωπο. Και όμως είναι τόσο απλό αν το σκεφτούμε. Φτάνει να κοιτάξουμε τα μάτια ενός μικρού παιδιού. Εκεί που κατοικεί η αλήθεια. Μα εμείς δεν θέλουμε να διαπαιδαγωγήσουμε και να διαπαιδαγωγηθούμε. Μιλάμε με ξύλινες γλώσσες, ακολουθούμε το “life styling” που μας πασάρουν τα media, αγοράζουμε με μανία τα τελευταία καταναλωτικά προϊόντα, σαν τους στερημένους από την κατοχή γονείς μας.

Συγχωρέστε με Δημήτρη, Κώστα, Θανάση, Θεόφιλε… που δεν αναφέρομαι σε γραφόμενα άλλων, ούτε κάνω παραπομπές σε λόγιους φιλοσόφους, ερευνητές και ψυχολόγους... Όχι δεν υποτιμάω κανένα, μα δεν πιστεύω σε δόγματα, ούτε στο ΅ πίστευε και μη ερεύνα ΅ . Άγιος και καλός ο Αριστοτέλης και ο Φρόυντ, μα η ζωή εξελίσσεται, τα δεδομένα αλλάζουν, και η αρρωστημένη εμμονή στο παρελθόν δεν προάγει. Το παρελθόν σκοπό έχει να μας διδάξει και να μας δείξει το δρόμο, όχι να το ακολουθήσουμε. Και επειδή τυγχάνει να μην με αφορούν μόνο οι δικές μου ρίζες (τις οποίες παρεμπιπτόντως γνωρίζω), μα και του κόσμου ολόκληρου, δεν μένω προσκολλημένη στο εθνικό και ατομικό μου παρελθόν. Τι κι αν έχω ένδοξους προγόνους η ακόμα- ακόμα και συγγενείς; Σημασία έχει τι κάνω εγώ σήμερα, πως πορεύομαι και τι προσφέρω ατομικά και συλλογικά.

Μπορεί να ακούγομαι γραφική και ονειροπαρμένη, μα εγώ θέλω να πιστεύω στον άνθρωπο, στην δύναμη της αδελφοσύνης και της ισότητας. Στην γνώση και στην διαπαιδαγώγηση του νου και της ψυχής. Και δεν μιλάω για τη στείρα γνώση των πανεπιστημίων, γιατί κανένα πτυχίο δεν σε καθιστά αυτόματα ΅ μορφωμένο ΅, ούτε ενεργό πολίτη. Και ενεργός πολίτης δεν είναι ο πολιτευτής και ο συνδικαλιζόμενος, ενεργός πολίτης είναι αυτός που έχει άποψη και μετέχει, ενημερώνεται και διεκδικεί. Ενεργός δεν είναι αυτός που κατηγοριοποιεί τους συνανθρώπους του, ούτε αυτός που ισοπεδώνει αξίες στο βάθρο της αναγνώρισης του.

Τελευταία έχουμε λίγο μπερδέψει το ήθος με την ηθική, το πνεύμα με την εξυπνάδα, το χιούμορ με την αλαζονεία. Ναι δεν με αφορά η προσωπική ζωή του καθενός, τη στιγμή που δεν χρησιμοποιεί την εξουσία που του δίνει η θέση του για να προωθήσει την δική του ηθική, άνισα και δικτατορικά απέναντι σε μένα και στον καθένα μας με άλλη άποψη… Κάθε Τζούλια, δεν φύτρωσε από μόνη της, εμείς της διδάξαμε από παιδί το εύκολο κέρδος, την ΅ ευφορία ΅ της ευκολίας… Κατηγορούμε τους πολιτικούς για την ανηθικότητα και την κλεψιά τους, μα είμαστε εμείς που όχι μόνο τους ψηφίσαμε, αλλά και τους γαλουχήσαμε συνάμα. Ευνουχίσαμε τους εαυτούς μας πρώτα και μετά τα παιδιά μας, διασκεδάζοντας με τον πόνο και τις ατέλειες των συνανθρώπων μας (βλέπε Πάνια). Αναγάγαμε τον αθλητισμό σε αυτοκρατορία ξεπλύματος μαύρου χρήματος με Ολυμπιακούς Αγώνες στο όνομα και στο πνεύμα της Αρχαίας Ολυμπίας τρομάρα μας (να μην μιλήσω για το χορό των δισεκατομμυρίων στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ). Στουμπώσαμε τα παιδιά μας με κάθε λογής ναρκωτικό, και φρίττουμε μαθαίνοντας για τους νεκρούς στη ΜΑΡΦΙΝ. Η βία πάντα σπέρνει βία, και δυστυχώς η χειρότερη μορφή βίας είναι αυτή που υποβόσκει στα σχολεία με την ΅ παγιδευμένη κατευθυνόμενη σκέψη ΅ , στα γήπεδα και στις ΅ οικογένειες ΅ .

Εγώ προσωπικά δεν εκπλήσσομαι με την κρίση. Ποτέ μου δεν θεώρησα εαυτόν ευνομούμενο από καμία άποψη. Μάλλον ένοχο απέναντι σε όλους αυτούς ΅ τους τριτοκοσμικούς υπανάπτυκτους ΅ , που πληρώνουν τόσα χρόνια με τη ζωή τους τη δική μου ευμάρεια. Κάποια στιγμή, αφού εγώ δεν έκανα τίποτα για να διασφαλίσω τη δική μου ζωή, και άφησα ανενόχλητα τα λαμόγια να με διαφεντεύουν, να αποφασίζουν για το ήθος μου, τη διαβίωση τη δική μου και των παιδιών μου, θαρχόταν και η δική μου ώρα να πληρώσω την απουσία μου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλησπέρα Ειρήνη..

Με αφορμή την δημοσίευσή σου θέλω να πω δυο λόγια..

Και γω δεν υποτιμάω κανένα, και γω δεν πιστεύω σε δόγματα, ούτε στο "πίστευε και μη ερεύνα". Πράγματι, Άγιος και καλός ο Αριστοτέλης (πρόσεξε την δεύτερη δημοσίευσή μου στο παρόν θέμα, post 5) και ο Φρόυντ, μα η ζωή εξελίσσεται, τα δεδομένα αλλάζουν, και η αρρωστημένη εμμονή στο παρελθόν δεν προάγει. Το παρελθόν σκοπό έχει να μας διδάξει και να μας δείξει το δρόμο, όχι να το ακολουθήσουμε. Σημασία έχει τι κάνω εγώ σήμερα, πως πορεύομαι και τι προσφέρω ατομικά και συλλογικά. Έτσι είναι.

θεωρώ όμως ότι μπορώ να αντλήσω δύναμη για να ανοιχτώ στη συνέχεια στην ανθρωπότητα ως άτομο και ως κοινωνία. Αν δεν νοιώθουμε καλά με τον εαυτό μας.. αν δεν τα έχουμε βρει μέσα μας, τότε δεν μπορούμε να τα βρούμε και με τους γύρω μας. Όπως και το αν δεν πατάμε γερά στα πόδια μας, μέσα από το παρελθόν και τις ρίζες μας, τότε δεν θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, απλά θα μας κατασπαράξουν. Φάνηκε άλλωστε το πόσο διαλυτικά λειτούργησαν για την κοινωνία μας (που με έναν τρόπο είχε καταφέρει να διατηρήσει μια κάποια αξιακή βάση) τα εισαγόμενα δυτικά καταναλωτικά πρότυπα. Όχι ευχαριστώ, δεν την θέλω τέτοιου είδους ανάπτυξη.. Ούτε τέτοιου είδους μοντέλα.. αυτά των μαζικών προτύπων, και των ψυχοφαρμάκων. Προτιμώ μια καθυστερημένη κοινωνία ανθρώπινη.. όπου η πόρτα του γείτονα είναι ανοιχτή.. όπου η ανάγκη για ψυχίατρο εκτονώνεται στην παρέα.. Προτιμώ μια κοινωνία που να έχει αυτό το κάτι τι το ανθρώπινο, παρά τις αδυναμίες της.

Πιστεύω στην ατομική και συλλογική ευθύνη. Και δεν πιστεύω ότι μας έφταιξε η προγονολατρία (η κακώς νοούμενη ναι μας έφταιξε) για την κατάντια μας. Θα εξακολουθώ δε να μένω προσκολλημένος στο εθνικό μου παρελθόν και στις ρίζες μου όσο οι έξωθεν παρεμβάσεις εξακολουθούν να υφίστανται.. Ίσως πρόσφερε (και εξακολουθεί να προσφέρει) άλλοθι, πράγματι, σε κάποιους γραφικούς και τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του γεγονότος αυτού από μέρους της πολιτικής. Κακό πιστεύω ότι έκαναν και οι διεθνιστικές ουτοπίες, και η παγκοσμιοποίηση όπως θέλει να επιβληθεί. Με τρομάζει τέλος αυτός ο νέου τύπου Ευρωεθνικισμός που μας προέκυψε εσχάτως και που μόνο κακά θα φέρει, αν οι λαοί της Ευρώπης δεν αντιδράσουν τώρα πριν είναι αργά.

Μπορεί να ακούγομαι και γω γραφικός και ονειροπαρμένος, μα και εγώ θέλω να πιστεύω στον άνθρωπο, στην δύναμη της αδελφοσύνης και της ισότητας. Στην γνώση και στην διαπαιδαγώγηση του νου και της ψυχής.

Ίσως βέβαια από έναν διαφορετικό δρόμο.. που ωστόσο θα πρέπει και αυτός να διαφυλαχθεί αν πραγματικά πιστεύουμε και θέλουμε να κάνουμε πράξη τα όσα πρεσβεύουμε.. Ειρήνη, το έχεις αποδείξει, δεν αναφέρομαι σε σένα.

Δημοκρατία, θέατρο, τέχνη, φιλοσοφία, λογοτεχνία, επιστήμη, γλώσσα, ήθη, έθιμα, πολιτισμός, ευ αγωνίζεσθαι, Ολυμπιακά ιδεώδη κλπ. Ο υπέρμετρος πλουτισμός απαγορευόταν, ακόμα και η πρόκληση του δημοσίου αισθήματος τιμωρούνταν ουσιαστικά με εξορία, μέσω του εξοστρακισμού.. κλπ.. Έννοιες και αξίες που θεωρώ πως είναι αρκετές για να δομηθεί κοινωνία ανθρώπινη.

Αν θεωρούνται αυτά προγονολατρεία τότε ας θεωρηθώ προγονολάτρης.. και μαζί με μένα όσοι άλλοι λαοί έχουν αντλήσει από αυτό το (ενίοτε για μας βαρύ φορτίο) παρελθόν,

Τέλος ουσιώδες είναι και το μέσω ποιάς οπτικής αντλούμε από αυτό το παρελθόν (δες στην υπογραφή μου, στην πολιτική προσέγγισή του, το "όποιος θέλει συμφωνεί").

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ας πώ και εγώ την γνώμη μου , χωρίς απαίτηση να την ασπαστεί κάποιος.

Καλόν βεβαίως είναι να γνωρίζουμε τις ρίζες μας και την Ιστορία μας , αρκεί να μήν "καθόμαστε" πάνω σε αυτές και δεν κάνουμε τίποτα .

Επίσης όποιος με τόση θέρμη επικαλείται τους αρχαίους ημών προγόνους θα πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα και να μην γράφει

" η τέχνη θα απομακρυνόταν από τη φύση, μη όντας

αλλά , μη ούσα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλημέρα Θεόφιλε

Δεν αναφέρθηκα στη προγονολατρεία, την οποία θεωρώ από κάθε έννοια κακή (όπως όλες τις ….λατρείες), και φυσικά δεν είναι προγονολατρεία αυτά που αναφέρεις, ούτε εσύ βέβαια προγονολάτρης.

Και φυσικά πρέπει όλοι να γνωρίζουμε και να σεβόμαστε τις ρίζες μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούμε σαν άλλοθι για να καλύψουμε τις ανομίες μας, γιατί αυτό κάνουμε σαν έθνος.

Για μένα το παρελθόν πάντα έχει να μας διδάξει με τα καλά του και τα κακά του, γιατί πάντα υπάρχουν και τα δεύτερα. Και οι προγονοί μας εκτός από ιδεώδη, είχαν και ελαττώματα, κάνανε λάθη, και δυστυχώς εμείς δεν διδαχτήκαμε ούτε από τα μεν ούτε από τα δε.

Από τη στιγμή που το σύνθετο έχει αντικαταστήσει τη βιβλιοθήκη, τα μοναχικά παιχνίδια στο internet τα επιτραπέζια και το face book την επικοινωνία, για ποια γνώση και ρίζες μιλάμε;

Όχι δεν απορρίπτω σωρηδόν το σήμερα, μα δεν πιστεύω ότι η τεχνολογία όπως υφίσταται και λειτουργεί εξυπηρετεί τον άνθρωπο, ούτε όμως και η επιστροφή και η αναπόληση παρελθουσών δεκαετιών (βλέπε χούντα και πριν…) προάγει. Και αυτό γιατί η φυλακισμένη σκέψη, η ξύλινη επιλεκτική και στρεβλωμένη μάθηση μόνο κακό κάνει.

Θεωρώ ότι σαν κοινωνία έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή, είμαστε κοντά στο έσχατο σημείο διάλυσης. Αλλά πάντα μέσα από τις στάχτες ξεπηδάει η καινούργια ζωή, και αυτή είναι η ελπίδα και η πίστη μου. Πιστεύω στους νέους, πιστεύω ότι θα μας ξαφνιάσουν. Αυτοί είναι το μέλλον. Γιατί κακά τα ψέματα, εμείς αποτύχαμε με την αδιαλλαξία μας, τα απωθημένα μας και την άμμετρη καταναλωτικότητα.

Και επειδή πολλά ακούγονται τελευταία από διάφορους αναπολούντες και μη, από κάποιους κατ επίφαση δημοκράτες (φυσικά και δεν απευθύνομαι σε σένα Θεόφιλε, έχεις και συ αποδείξει την δημοκρατική σου σκέψη στη πράξη), οι δικτατορίες εξυπηρετούν μόνο τους δειλούς και ανήμπορους να δράσουν και να σκεφτούν. Αυτούς που βολεύονται να αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των άλλων, και φυσικά μετά να τους αναθεματίζουν…

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, η δημοκρατία, η συμμετοχή, η δημιουργία, η ανθρωπιά και η αγάπη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ας πώ και εγώ την γνώμη μου , χωρίς απαίτηση να την ασπαστεί κάποιος.

Καλόν βεβαίως είναι να γνωρίζουμε τις ρίζες μας και την Ιστορία μας , αρκεί να μήν "καθόμαστε" πάνω σε αυτές και δεν κάνουμε τίποτα .

Επίσης όποιος με τόση θέρμη επικαλείται τους αρχαίους ημών προγόνους θα πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα και να μην γράφει

" η τέχνη θα απομακρυνόταν από τη φύση, μη όντας

αλλά , μη ούσα

όντας = όντως. Καμία σχέση με το ούσα εδώ στο κείμενο κατά τη δική μου γνώμη. Αλλά και ένα λάθος ορθογραφικό να έγινε όπως υποστηρίζεις, δεν σημαίνει ότι αυτός που το έκανε δεν γνωρίζει τη γλώσσα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

όντας = όντως. Καμία σχέση με το ούσα εδώ στο κείμενο κατά τη δική μου γνώμη. Αλλά και ένα λάθος ορθογραφικό να έγινε όπως υποστηρίζεις, δεν σημαίνει ότι αυτός που το έκανε δεν γνωρίζει τη γλώσσα...

Είπα

Ας πώ και εγώ την γνώμη μου , χωρίς απαίτηση να την ασπαστεί κάποιος.

Και δεν ισχυρίζομαι οτι εγώ γνωρίζω καλά την γλώσσα.

Επειδή ,ειλικρινά , δεν γνωρίζω αν είναι έτσι, Θα ανατρέξω στον Μπαμπινιώτη

Πάντως αν είναι έτσι , και πάλι νομίζω οτι δεν "κολλάει" στην συγκεκριμένη φράση.

Πράγματι ήμουν υπερβολικός ,και δεν είχα πρόθεση να προσβάλλω κανέναν

Ομως είμαι επηρεασμένος , αρνητικά , απο τους "μαρκουτσοφόρους" και τους "μεγαλοδημοσιογράφους" και "αναλυτές" των Μ.Μ.Ε. οι οποίοι εχουν "βαρύνουσα" άποψη "επί παντός του επιστητού" και με "υφος Χιλίων Καρδιναλίων" "μπουμπουνάνε" την συγκεκριμένη λέξη "οπου γουστάρουν"

Και βέβαια η ουσία της τοποθέτησής μου δεν ήταν αυτή, αλλά το άλλοθι που μας "προσφέρει" η επίκληση των προγόνων και της Ιστορίας , προκειμένου να δικαιολογήσουμε την όποια απραξία μας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

To Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα...

Για να γίνει κάποιος βουλευτής, ο νόμος απαιτούσε τα εξής:

1) Να είναι Έλλην πολίτης

2) να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) να ΜΗΝ είναι κίναιδος (ομοφιλόφιλος)και

4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,

καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Οποιος πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ...

Αν κάποιος θεωρούταν υπευθυνος για νόμο που ζημιώνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση...

"ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΟ"....

και ο εξοστρακισμός!! τον ξεχάσαμε;

bx

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είπα

Ας πώ και εγώ την γνώμη μου , χωρίς απαίτηση να την ασπαστεί κάποιος.

Και δεν ισχυρίζομαι οτι εγώ γνωρίζω καλά την γλώσσα.

Επειδή ,ειλικρινά , δεν γνωρίζω αν είναι έτσι, Θα ανατρέξω στον Μπαμπινιώτη

Πάντως αν είναι έτσι , και πάλι νομίζω οτι δεν "κολλάει" στην συγκεκριμένη φράση.

Πράγματι ήμουν υπερβολικός ,και δεν είχα πρόθεση να προσβάλλω κανέναν

Ομως είμαι επηρεασμένος , αρνητικά , απο τους "μαρκουτσοφόρους" και τους "μεγαλοδημοσιογράφους" και "αναλυτές" των Μ.Μ.Ε. οι οποίοι εχουν "βαρύνουσα" άποψη "επί παντός του επιστητού" και με "υφος Χιλίων Καρδιναλίων" "μπουμπουνάνε" την συγκεκριμένη λέξη "οπου γουστάρουν"

Και βέβαια η ουσία της τοποθέτησής μου δεν ήταν αυτή, αλλά το άλλοθι που μας "προσφέρει" η επίκληση των προγόνων και της Ιστορίας , προκειμένου να δικαιολογήσουμε την όποια απραξία μας.

Πράγματι είναι βαρύ το φορτίο της όποιας "κληρονομιάς" (να προσθέσω κι εγώ, με τα καλά της και τα στραβά της) όπως έγραψα και στην προηγούμενη τοποθέτησή μου.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στο όνομα του όποιου άλλοθι και της όποιας απραξίας μας θα πρέπει να οδηγηθούμε στο άλλο άκρο, διαγράφοντας με μια μονοκονδυλιά ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό χιλιάδων χρόνων που ήταν και η ουσία της δικής μου παρέμβασης όλα αυτά τα χρόνια που συμμετέχω στο παρόν φόρουμ. Ούτε βέβαια θα πρέπει να τεκμαίρεται πως η όποια απραξία μας οφείλεται στο όποιο άλλοθι της προγονολατρίας θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάζουν.

Υπεύθυνοι σκεπτόμενοι πολίτες είμαστε, έχουμε δυνατότητες και επιλογές για να σταθούμε απέναντι στα Μ.Μ.Ε. και στα όσα αρνητικά θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάζουν.

Υ.Γ. Κανείς δεν διεκδικεί το αλάθητο είτε της γνώμης του είτε της γλωσσομάθειάς του.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλημέρα Θεόφιλε

Και φυσικά πρέπει όλοι να γνωρίζουμε και να σεβόμαστε τις ρίζες μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούμε σαν άλλοθι για να καλύψουμε τις ανομίες μας, γιατί αυτό κάνουμε σαν έθνος.

Για μένα το παρελθόν πάντα έχει να μας διδάξει με τα καλά του και τα κακά του, γιατί πάντα υπάρχουν και τα δεύτερα. Και οι προγονοί μας εκτός από ιδεώδη, είχαν και ελαττώματα, κάνανε λάθη, και δυστυχώς εμείς δεν διδαχτήκαμε ούτε από τα μεν ούτε από τα δε.

Από τη στιγμή που το σύνθετο έχει αντικαταστήσει τη βιβλιοθήκη, τα μοναχικά παιχνίδια στο internet τα επιτραπέζια και το face book την επικοινωνία, για ποια γνώση και ρίζες μιλάμε;

Όχι δεν απορρίπτω σωρηδόν το σήμερα, μα δεν πιστεύω ότι η τεχνολογία όπως υφίσταται και λειτουργεί εξυπηρετεί τον άνθρωπο, ούτε όμως και η επιστροφή και η αναπόληση παρελθουσών δεκαετιών (βλέπε χούντα και πριν…) προάγει. Και αυτό γιατί η φυλακισμένη σκέψη, η ξύλινη επιλεκτική και στρεβλωμένη μάθηση μόνο κακό κάνει.

Είναι αλήθεια, η επίκληση στο παρελθόν έγινε μ' έναν στρεβλό τρόπο, έως αηδιαστικό.. Χρησιμοποιήθηκε σε βάρος της κοινωνίας με άσχημες συνέπειες. Οδηγηθήκαμε στο σημείο να μην θέλουμε πλέον ούτε να ακούμε ούτε να βλέπουμε ό,τι είχε σχέση μ' αυτό.

Θεωρώ ότι σαν κοινωνία έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή, είμαστε κοντά στο έσχατο σημείο διάλυσης. Αλλά πάντα μέσα από τις στάχτες ξεπηδάει η καινούργια ζωή, και αυτή είναι η ελπίδα και η πίστη μου. Πιστεύω στους νέους, πιστεύω ότι θα μας ξαφνιάσουν. Αυτοί είναι το μέλλον. Γιατί κακά τα ψέματα, εμείς αποτύχαμε με την αδιαλλαξία μας, τα απωθημένα μας και την άμμετρη καταναλωτικότητα.

Και επειδή πολλά ακούγονται τελευταία από διάφορους αναπολούντες και μη, από κάποιους κατ επίφαση δημοκράτες (φυσικά και δεν απευθύνομαι σε σένα Θεόφιλε, έχεις και συ αποδείξει την δημοκρατική σου σκέψη στη πράξη), οι δικτατορίες εξυπηρετούν μόνο τους δειλούς και ανήμπορους να δράσουν και να σκεφτούν. Αυτούς που βολεύονται να αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των άλλων, και φυσικά μετά να τους αναθεματίζουν…

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, η δημοκρατία, η συμμετοχή, η δημιουργία, η ανθρωπιά και η αγάπη.

Δύσκολοι καιροί Ειρήνη, θέλω να πιστεύω ότι με βάση την πείρα που έχει αποκομίσει η ανθρωπότητα θα πρέπει να κινηθούν. Λέω πιστεύω, γιατί πράγματι το μέλλον τους ανήκει, ας το διαμορφώσουν όπως αυτά αισθάνονται και καταλαβαίνουν πολλές φορές καλύτερα.

Πιστεύω λοιπόν, ότι αν γνωρίσουν τον πολιτισμό τους, θα μπορέσουν να αντλήσουν θετικά στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να σταθούν στα πόδια τους και να οδηγηθούν στο παρακάτω που είχες γράψει.

Μπορεί να ακούγομαι γραφική και ονειροπαρμένη, μα εγώ θέλω να πιστεύω στον άνθρωπο, στην δύναμη της αδελφοσύνης και της ισότητας. Στην γνώση και στην διαπαιδαγώγηση του νου και της ψυχής.

Και μεταξύ αυτών τον σεβασμό στο διάλογο, στη διαφορετικότητα, στη συμμετοχική διαδικασία κλπ.. Αξίες προϋπάρχουσες στην "Ελληνικότητά" τους, γιατί θα πρέπει να τις επανεισάγουν ως αντιδάνεια. Και που ξέρεις ίσως να καταφέρουν να παράξουν ανθούς μέσα από τις λάσπες όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης. Τουλάχιστον θα είναι δικοί τους οι καρποί και όχι απομιμήσεις άλλων. Και γνωρίζουμε πόσο σημαντικό πράγμα είναι να αισθάνεται κανείς ότι κατάφερε πράγματα δικά του, κατάδικά του..

Καλησπέρα Ειρήνη..

Σ' ευχαριστώ για τις στιγμές που μας ανοίγονται και μας προσφέρονται, τώρα εδώ, σε μια διαδικασία ανθρώπινου διαλόγου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στη ζωή πρέπει τα πάντα να είναι στις σωστές αναλογίες. Όπως και στη μαγειρική.

Αν ένα δέντρο δεν έχει ρίζες, ναι, θα πεθάνει. Δεν έχει κανένα μέλλον.

Αν όμως υπάρχουν μόνο ρίζες, χωρίς κορμό, φύλλα, άνθη, καρπούς, τότε η κατάσταση είναι εξίσου άρρωστη και το ίδιο θνησιγενής.

Ποιος είναι ο ιδανικός συνδυασμός; Ας τον βρει ο καθένας μόνος του μέσα από τις αναζητήσεις και τα βιώματά του.

Παρελθόν, παρόν, μέλλον: μια σχέση αναστοχασμού για το παρελθόν, μεσοπρόθεσμου προγραμματισμού για το παρόν και στρατηγικού σχεδιασμού για το μέλλον (μας).

Το παρόν το γνωρίζουμε, το μέλλον προσπαθούμε να το επηρεάσουμε. Το παρελθόν όμως το αναπλάθουμε επιλεκτικά, αποκολλώντας από αυτό ό,τι δεν συνάδει με την ιδέα που έχουμε γι'αυτό. Όπως στην προσωπική μας ζωή απωθούμε στο ασυνείδητο τις δυσάρεστες στιγμές, έτσι και στην ιστοριογραφία, η διαγραφή των δυσάρεστων στιγμών (ή η απώθησή τους στο συλλογικό ασυνείδητο) είναι μία πράξη αυτοσυντήρησης του εξιστορούμενου αντικειμένου (π.χ. του έθνους).

Για μένα το ζήτημα είναι να προσπαθούμε να βλέπουμε το ιστορικό παρελθόν όσο πιο αντικειμενικά, όσο πιο νηφάλια και ψυχρά μπορούμε.

Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς εδώ μέσα που να μην "είδε" τον προπαγανδιστικό και μισαλλόδοξο τρόπο με τον οποίο γράφτηκε -μέσα από συρραφές και αυθαίρετα συμπεράσματα- το κείμενο που παρέθεσε η Poppy. Μέσα από αυτό, και μέσα από την "αδιαμφισβήτητη" αυθεντία της αρχαίας Ελλάδος (το έγραψε ωραία ο noname), κάποιος κουτοπόνηρος βρήκε την ευκαιρία να προβάλλει εθνικιστικές και ρατσιστικές (εναντίον των ομοφυλοφίλων) ιδέες. Το παρελθόν εδώ χρησιμοποιήθηκε ως μια επίφαση δικαίωσης των εθνικιστικών ιδεών. Το παρελθόν αναπλάσθηκε, ιδεολογικοποιήθηκε κατά τρόπο που να δικαιώνει το παρόν και να αποτελεί εφαλτήριο αξιών για το μέλλον.

Όποιος υιοθέτησε το κείμενο χωρίς να αναζητήσει τις πηγές του και όποιος το αποδέχτηκε -είτε απροκάλυπτα είτε υπόρρητα- χωρίς να σκεφτεί τι ακριβώς πρεσβεύει, τότε ή είναι και αυτός μισαλλόδοξος, εθνικιστής και ρατσιστής, ή απλώς, πλανήθηκε, ή μαγεύτηκε από την σύνδεση αυτών των απάνθρωπων ιδεών με την σχεδόν φετιχιστική αυθεντία της αρχαίας Ελλάδος.

Όπως και να'χει, ζούμε στο παρόν και προσπαθούμε να διαμορφώσουμε το μέλλον μας σε αυτή τη χώρα. Το μέλλον θα δείξει ποιος θα δικαιωθεί και ποιος θα αστοχήσει. Το παρελθόν πρέπει να χρησιμοποιείται ως οδηγός για το μέλλον και όχι ως ιδεολογική χειρολαβή ή ως καταφύγιο για την αποφυγή της αντιμετώπισης της σκληρής πραγματικότητας.

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...