Χρόνια πολλά! Ημέρα μνήμης ...μέρα που ειναι....

[SOULIS]

Όσο για τον Μακρυγιάννη:

Η αυτοκριτική ενός οθωμανού και η αυτοπροσωπογραφία «ενός Έλληνα», του Μακρυγιάννη

25/03/2009

«Τα σπίτια των ρεαγιάδων της Ρούμελης τα έκαναν φωλιές τους οι κουκουβάγιες και τα κοράκια». Το χειρόγραφο ενός οθωμανού μοραΐτη για το τέλος της αυτοκρατορίας, και η αρχή του μύθου του Μακρυγιάννη στις Δοκιμές του Σεφέρη

ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ ΠΥΛΙΑ

Μέσα στον ενθουσιασμό των εορτασμών της 25ης Μαρτίου και της δαιμονοποίησης του αντίπαλου, παρέμεινε αθέατη μέχρι σήμερα η αυστηρή κριτική Οθωμανών αξιωματούχων απέναντι στη δική τους διοίκηση, που ήδη από το τέλος του 18ου αιώνα ένιωθε τους σπασμούς της επερχόμενης διάλυσης. Αποτυχημένες προσπάθειες μεταρρύθμισης, αιματηρές στάσεις, δολοφονικές ίντριγκες, τραγική πολιτική και οικονομική αστάθεια, ακόμη πιο τραγική καταχρέωση των φορολογούμενων, αποδυνάμωση της κεντρικής εξουσίας, χυδαίοι χρηματισμοί, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του κλίματος της ύστερης εποχής της οθωμανικής αυτοκρατορίας, εκείνης που οδήγησε στην πτώση της. Με πληγωμένο γόητρο και με επιχείρημα τις αρχές της μουσουλμανικής δικαιοσύνης, τίμιοι Οθωμανοί αξιωματούχοι καταγγέλλουν τις καταχρήσεις, υποστηρίζουν το δίκιο του «φτωχού ραγιά», και «προφητεύουν» το τέλος.

Ο Γιώργος Σεφέρης, σε ένα από τα πιο διάσημα κείμενα της νεοελληνικής γραμματείας -αυτό που επέβαλε στο πανελλήνιο τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη-, παραθέτει ένα σχετικό απόσπασμα: Είναι ο λόγος ενός Οθωμανού Μπέη στην Άρτα, δοσμένος με την απλοϊκή, τραχιά γλώσσα του Μακρυγιάννη. Όμως, αυτό το παράθεμα δεν γνώρισε την καθολική διάδοση των υπόλοιπων. Ίσως επειδή, όπως γράφει ο Άλκης Αγγέλου, «κατά κανόνα γενικό, οι λόγοι πείθουν εκείνους που είναι από πριν σύμφωνοι με τα λεγόμενα».

- «Πασάδες και μπέηδες, θα χαθούμε! Θα χαθούμε! ...Ότι ετούτος ο πόλεμος δεν είναι μήτε με το Μόσκοβο, μήτε με τον Εγγλέζο, μήτε με τον Φραντζέζο. Αδικήσαμε το ραγιά και από πλούτη και από τιμή και τον αφανίσαμε. Και μαύρισαν τα μάτια του και μας σήκωσε ντουφέκι. Κι ο Σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται∙ τον γελάνε εκείνοι που τον τρογυρίζουν», (Δοκιμές, τ. 1ος, 7η έκδοση, Αθήνα, 1999, σ. 257).

Δεν είναι του παρόντος να επεκταθώ στο απομνημόνευμα του Μακρυγιάννη. Όμως, επειδή αναζητώντας τον απόηχο της αυτοκριτικής των Οθωμανών στα νεοελληνικά κείμενα ξανασυνάντησα τον «Έλληνα Μακρυγιάννη» του Σεφέρη, οφείλω να πω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια άλλη προσφυή κατασκευή της νεοελληνικής ιστορικής μνήμης. Ο Σεφέρης, στην Αίγυπτο του '42, παρέδωσε στον νεοέλληνα διά του Μακρυγιάννη μια ωραιοποιημένη, κυρίαρχη μέχρι και σήμερα, εικόνα του εαυτού του: αυτοδημιούργητος, αδικημένος, φτωχός, αγράμματος και γενναίος.

Στο σχήμα της προσωπικότητας του Μακρυγιάννη, που με επιλεγμένα αποσπάσματα στοιχειοθετεί, αλλά και σε αυτό το ίδιο το απομνημόνευμα, δεν υπάρχει χώρος για την παρουσία του διαφορετικού και του «άλλου»· είτε πρόκειται για αλλοεθνή, είτε για διαφορετική γνώμη. Στο σχήμα του Σεφέρη λείπουν, ανάμεσα στις γραμμές που παραθέτει, εκείνες που μαρτυρούν την ενσωμάτωση του Μακρυγιάννη στο προεπαναστατικό καθεστώς εκμετάλλευσης του «φτωχού ραγιά»:

-«Γνωρίστηκα μ' όλους αυτούς και με τους προεστούς των χωριών. Ζήτησα από αυτούς τους προεστούς και εμπόρους ένα δάνειον και με δάνεισαν πέντ' έξι χιλιάδες γρόσια· είχα και εγώ ως τότε καπετάλι είκοσι τέσσερα γρόσια, τα προστοίχισα [δάνεισα] εις τους χωριάτες και έπιασα βρώμη τον χειμώνα, να την λάβω εις τ' αλώνια. Την πιάνω τέσσερα γρόσια το ξάι, την σύναξα εις τ' αλώνια (και ήταν έλλειψη) και την πουλώ δεκάξι. Την άλλη χρονιά τον χειμώνα τα πιάνω αραποσίτι από έντεκα γρόσια το ξάι· το συνάζω εις τ' αλώνια, το πουλώ εις την Άρτα τριάντα τρία. Ότ' ήταν πανούκλα εις την Άρτα και ήταν έλλειψη το ψωμί. Τότε έφκιασα ντουφέκι ασημένιον, πιστόλες και άρματα και ένα καντήλι καλό» ((Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα, σχόλια Σπ. Ασδραχά, Αθήνα 1957, σ. 19, 20).

Μετά τα Ορλοφικά και πριν τη γαλλική επανάσταση, το 1785, ο Σουλεϊμάν Πενάχ Εφέντη, καλλιεργημένος αξιωματούχος του Μοριά, με τα δικά του φτωχά εργαλεία γράφει ένα ειλικρινές κείμενο για το χάλι της αυτοκρατορίας στην Πελοπόννησο: Περιγράφει τα Ορλοφικά, που τα έζησε, και καταγράφει τις απόψεις του για τις υποχρεώσεις της διοίκησης. Ως νομιμόφρων και θεοσεβούμενος, βλέπει, μέσα από το κάτοπτρο της ισλαμικής δικαιοσύνης, το τέλος της αυτοκρατορίας να πλησιάζει, αν και του διαφεύγει η ραγδαία ανάπτυξη που έφεραν στη Δύση οι ανακαλύψεις των νέων χωρών και η ανατολή του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού.

Περιχαρακωμένος στο απελπιστικά αύταρκες σύστημα της οθωμανικής νομιμότητας, στον κλειστό κόσμο της αυτοκρατορίας, υπερασπίζεται ένα παρελθόν ήδη νεκρό. Καταγγέλλει τη λεηλατική εισπρακτική πολιτική, ενώ αποδίδει εν μέρει, την αλυσίδα καταχρέωσης των αγροτών, στη χλιδή και την άφρονα υπερκατανάλωση των αρχόντων. Στηλιτεύει επανειλημμένα την «τυράγνια» και τη διαφθορά και κατηγορεί για καταχρήσεις τους τοπικούς άρχοντες, χριστιανούς και μουσουλμάνους.

Το κοινό στοιχείο, ανάμεσα στον μοραΐτη Μπέη και τον Μακρυγιάννη είναι η αναγγελία του τέλους της αυτοκρατορίας. Το άλλο κοινό είναι ο τοκισμός και η καταχρέωση∙ μόνο που ο Μακρυγιάννης, στην οθωμανική Ρούμελη, δανειστής και ο ίδιος, καυχιέται για τα πολλαπλάσια κέρδη του. Τα παραθέματα από τον Πενάχ Εφέντη που ακολουθούν, όπως και αυτά από τον Μακρυγιάννη που προηγήθηκαν, για μια ακόμη φορά αποδεικνύουν πως η εικόνα που η νεοελληνική κυρίαρχη ιδεολογία έχει επιφυλάξει στον εαυτό της και τον «άλλο» είναι τραγικά αποσπασματική και παραποιημένη. Δηλαδή, δεν έχει ακόμα ξεχωρίσει τι αποκαθήλωσε με την επανάσταση και πώς το αντικατέστησε.

- «Τα σπίτια των ραγιάδων της Ρούμελης [η γη των Ρωμιών, δηλαδή το ευρωπαϊκό τμήμα της αυτοκρατορίας] τα έκαναν φωλιές τους οι κουκουβάγιες και τα κοράκια. Εάν τύχει και ξεσπάσει πόλεμος, δεν έχει απομείνει χάλι και δύναμη του ραγιά για να υπηρετήσει το Υψηλό Κράτος. Επίσης, οι τοκογλύφοι με υψηλό τοκογλυφικό τόκο και με ανατοκισμό έχουν καταστρέψει τους καζάδες και τα χωριά και σ' αυτό το βαθμό έχουν καταστήσει τους ραγιάδες οφειλέτες, ώστε δεν έχουν τη δύναμη να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Για να λυτρωθούν από την τυράγνια και τις καταπιέσεις των τυράννων, απ΄ όπου βρίσκουν άσπρα χρεώνονται αμέσως.[...] Να απειληθούν με υψηλό φερμάνι και τα μεμονωμένα άτομα στο χωριό και στον καζά για να μην δίνουν στους ραγιάδες δανεικά ούτε άσπρο. Αν έρθουν δικαστικές αποφάσεις και αιτήσεις των κατοίκων που θα λένε να δοθούν, να μην εισακουστούν, γιατί θα είναι δουλειά των τυράννων. Καθότι οι χώρες φεύγουν από το χέρι μας και δεν σφάλλω ποσώς στα φτωχά μου λόγια, αυτή είναι η πλήρης αλήθεια.

[...]Η εξήγηση στο τυχόν ερώτημα, κατά το οποίο πώς ενώ από τον περασμένο χρόνο όλοι οι ραγιάδες δραπετεύουν με τις οικογένειές τους και εφόσον δραπέτευσαν τόσοι ραγιάδες τα έσοδα των τζιζγιέ [κεφαλικός φόρος] δεν είναι λειψά, είναι πως οι τζιζγιεντάρηδες φόρτωσαν και θύμιασαν το έλλειμμα στους υπόλοιπους ραγιάδες που απέμειναν και θυμιάζοντάς τους μπορούν να τους παίρνουν τα άσπρα του τζιζγιέ, ώστε να μη φαίνεται το έλλειμμα, αλλά χρόνο με το χρόνο η σκλαβιά των ραγιάδων γίνεται μεγαλύτερη. Και ο ύψιστος βοηθός». [Νεοκλής Σαρρής, Προεπαναστατική Ελλάδα και Οσμανικό Κράτος, από το χειρόγραφο του Σουλεϊμάν Πενάχ Εφέντη του Μοραΐτη (1785), Αθήνα 1993, σ. 321, 322)]

Κλείνοντας, θα πρέπει να σημειώσω, πως αν η τραγική συνθήκη της κατοχής δικαιολογεί, ίσως, συγκυριακά τους λόγους που είχε ο Σεφέρης για να προτείνει, με τη γνωστή ανάγνωσή του, τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, η μετέπειτα αποθέωση του κειμένου δεν έχει κανένα άλλοθι.

Copyright © 2008 ΑΥΓΗ

[ype]

Φέτος λέω να μείνω στα παραδοσιακά και να μην επεκταθώ........

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες

άντε ας αντιγράψω και ένα απόσπασμα από τον αποδεκτό σε όλους Ρήγα και τον Θούριό του.

Σ' ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά,

για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.

Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,

στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.

Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά

στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πλιά.

Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν

Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυράνους να νικούν.

[ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ]

Σ' ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά,

για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.

Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,

στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.

Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά

στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πλιά.

Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν

Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυράνους να νικούν.

Δηλαδή ρε φίλε θες να μας πεις ότι ο Ρήγας δεν καλούσε να πολεμήσουμε ¨για του Χρηστού την πίστη την αγία , και της πατρίδος την ελευθερία¨, αλλά έλεγε όλοι μαζί ?

Και άντε με τους Αρβανίτες και τους Αρμένηδες, άντε και με τους Βούλγαρους (τότε δεν υπήρχαν ακόμα οι κομιτατζήδες και λοιποί ΕΑΜοβούλγαροι) ) αλλά και με τους Αραπάδες μαζί ?

Βρε τον αντίχριστο .

[DAS]

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Δημήτρης Λάγιος

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά

στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά

κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται

μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά

κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα

μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς

ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Της αγάπης αίματα

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν

και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε

οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν

Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε

αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε

τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου

την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

[ype]

Δηλαδή ρε φίλε θες να μας πεις ότι ο Ρήγας δεν καλούσε να πολεμήσουμε ¨για του Χρηστού την πίστη την αγία , και της πατρίδος την ελευθερία¨, αλλά έλεγε όλοι μαζί ?

Και άντε με τους Αρβανίτες και τους Αρμένηδες, άντε και με τους Βούλγαρους (τότε δεν υπήρχαν ακόμα οι κομιτατζήδες και λοιποί ΕΑΜοβούλγαροι) ) αλλά και με τους Αραπάδες μαζί ?

Βρε τον αντίχριστο .

κι όχι μόνο.........

να δείς τι έλεγε παρακάτω ο άθλιος.........

Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;

ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κ' εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,

για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.

Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια

τ' άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,

και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.

Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,

κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

[xaroula]

Για να κατανοήσει κανείς έναν νου ευρύτερο που δεν εμμένει σε περιορισμένες και πεπερασμένες θρησκείες και ιδεολογίες θα πρέπει κι ο ίδιος να πάλλεται στην ίδια συχνότητα.

Δεν μπορώ όμως να μην θαυμάσω και την ευστροφία του νου! ( προκειμένου να πραγματοποιήσει τον σκοπό του)

[ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ]

Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;

ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κ' εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,

για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.

Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια

τ' άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,

και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.

Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,

κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Ρε συ, μπας και ήταν αυτός ο Ρήγας κρυφοκομμούνα ?

[xaroula]

@ype: Να συμφωνήσω μαζί σου....μείνε στα παραδοσιακά!

@: ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ:Νηστικός καρβέλια ονειρεύεται...

[ype]

Για να κατανοήσει κανείς έναν νου ευρύτερο που δεν εμμένει σε περιορισμένες και πεπερασμένες θρησκείες και ιδεολογίες θα πρέπει κι ο ίδιος να πάλλεται στην ίδια συχνότητα.

Δεν μπορώ όμως να μην θαυμάσω και την ευστροφία του νου! ( προκειμένου να πραγματοποιήσει τον σκοπό του)

Μπλόφα δηλαδή...........

τους παίρνουμε μαζί μας και μόλις πετύχουμε το σκοπό μας τους ξεχνάμε........

γι αυτό έλεγε

Σας κράζει η Ελλάδα, σαν θέλει σας πονεί,

ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή

@ype: Να συμφωνήσω μαζί σου....μείνε στα παραδοσιακά!

@: ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ:Νηστικός καρβέλια ονειρεύεται...

Μα για να μείνω στα παραδοσιακά έβαλα Ρήγα.

Από το δημοτικό γι αυτόν μας λέγανε.

Είναι παράδοση....

Ρε συ, μπας και ήταν αυτός ο Ρήγας κρυφοκομμούνα ?

Μπά!!!!!!!!!

αφού τους έλεγε μετά

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,

δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.

[xaroula]

@:Ελπίζω να μην είχες πρόβλημα με τον μπακαλιάρο....(παραδοσιακά)

Οι λέξεις είναι σαν τους χρησμούς....ακούμε αυτο που ελπίζουμε και παίρνουμε αυτό που φοβόμαστε.

[ype]

@:Ελπίζω να μην είχες πρόβλημα με τον μπακαλιάρο....(παραδοσιακά)

Οι λέξεις είναι σαν τους χρησμούς....ακούμε αυτο που ελπίζουμε και παίρνουμε αυτό που φοβόμαστε.

Με τον μπακαλιάρο όχι, αν και "βουνίσιος"

Με την σκορδαλιά όμως έχω κάποια θέματα.......

με ταλαιπωρούν οι "οσμές" (κι όχι μόνο)

καλό το "απόφθεγμα". θα το σημειώσω.

[xaroula]

Με τον μπακαλιάρο όχι, αν και "βουνίσιος"

Με την σκορδαλιά όμως έχω κάποια θέματα.......

με ταλαιπωρούν οι "οσμές" (κι όχι μόνο)

καλό το "απόφθεγμα". θα το σημειώσω.

Ω!!! πολυμήχανε Οδυσσέα ...σε σένα υποκλίνεται η εφευρετικότητα του Νου!!!!! "Ουτις"

Συνάδελφε, ότι μας ενοχλεί απλά το προσπερνάμε! μαζί με το "απόφθεγμα" σημείωσε κι αυτό!

[ype]

Ω!!! πολυμήχανε Οδυσσέα ...σε σένα υποκλίνεται η εφευρετικότητα του Νου!!!!! "Ουτις"

Συνάδελφε, ότι μας ενοχλεί απλά το προσπερνάμε! μαζί με το "απόφθεγμα" σημείωσε κι αυτό!

προτιμώ την απολύμανση του χώρου παρά την απομάκρυνση απ΄αυτόν.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Εμένα να μη με μπερδέυεται εντάξει;

Κάνω αμάν να αποκρυπογραφήσω τις Πολ. θα έχω και εσάς στο νού μου;

ε;

ε;

[xaroula]

προτιμώ την απολύμανση του χώρου παρά την απομάκρυνση απ΄αυτόν.

Προσοχή μην μπερδευτείς με το συνώνυμό της....Αποστείρωση....

Πιάσε δουλειά παραύτα!!!

Μόνο μην ξεχάσεις ότι το "άσπρο" για σένα δεν είναι και το δεδομένο!!!!(βάσει του αποφθέγματος)

[xaroula]

Εμένα να μη με μπερδέυεται εντάξει;

Κάνω αμάν να αποκρυπογραφήσω τις Πολ. θα έχω και εσάς στο νού μου;

ε;

ε;

Κωνσταντίνε οι Πολ είναι εύκολες.....Εδω σε θέλω!!!!παιδεύσου!!!εξάλλου έχεις το χάρισμα!

[doctor]

Μερικά αποσπάσματα από τα "Απομνημονεύματα" του Μακρυγιάννη:

1. Ο Κουντουργιώτης πήγε εις τη Νύδρα κι᾿ άφησε εις το ποδάρι του τον Αναγνώστη Οικονόμο Νυδραίο. Του είπα να μου δώση αυτούς τους μιστούς να πλερώσω τους ανθρώπους και να λάβω κι᾿ ό,τι έδωσα. Λέγει του Παπαφλέσια, μου δίνει τους παράδες, ό,τι μο᾿ ᾿κανε όμως να του χαρίσω τις πιστιόλες μου, ότι τις λιμπίστη. Του παράγγειλα κ᾿ εγώ να του γαμήσω το κέρατο, όχι θα του δώσω τ᾿ άρματά μου, οπού τα ᾿χω από δεκοχτώ χρονών παιδί. Τον μούτζωσα και δεν του ξαναμίλησα.

2. Ο Κουντουριώτης, κουτός, αφού είδε οπού ᾿ναι αυτός αμαθής από αυτά, αντίς-να βάλη αρχηγόν να σώση την πατρίδα κι᾿ αυτός να δοξαστή, κατά δυστυχίαν από το όμως δεν ξέρει άλλο, κ᾿ έβαλε τον Σκούρτη να διοικήση και να οδηγήση και τους αρχηγούς της ξηράς ο θαλασσινός, απλός αξιωματικός -ούτε και της θάλασσας τον πόλεμον δεν τον γνώριζε καλά. Έλεγε των στεργιανών «Όρτζα, πότζα!». Εκείνοι έλεγαν «Τι λέγει αυτός, γαμώ το καυλί τ᾿;». (σ.σ. αυτό να στο προφέρει ο Σούλης να πάθ'ς πλάκα!).

Τέλος-πάντων ο πατριωτισμός όλων αυτεινών και της συντροφιάς τους, η ψύχωση της φατρίας και η διαίρεση κι᾿ ο ενφύλιος πόλεμος και η διχόνοια των μεγαλοκέφαλων Κωλέτη και Μαυροκορδάτου, δια-να μην δοξαστή ο ένας και χάση ο άλλος, και το «όμως» του Κουντουργιώτη και το «όρτζα και πότζα» του Σκούρτη και το «καυλί» των Ρουμελιώτων.

3. Είδα τον Γκράφη οπού ήταν εις την θάλασσα. Εγώ εκεί σκάλιζα και ήξερα την ηθική του, οπο᾿ ᾿καμεν την επιθυμίαν του -χαζιρεύτηκα να τον πιάσω να του κόψω το κεφάλι του να το βάλω μέσα-εις τον κώλο του.

4. Τους έβαλα κάτου τους τέσσερους και τους βαστούσαν απλωμένους. Με την αράδα τους έδερνα όλους όσο-οπού τους πάγαινε το αίμα από τον κώλον.

5. Να μην του κόψη το βυζί του Κωλέτη ο Δυσσέας, θα τον φάγη κι᾿ ας κιντυνέψη και η πατρίς.

6. Ο Τούρκος έτρωγε ποντίκια και μας γάμησε το κέρατο με τα κανόνια και μπόμπες.

Αδαμάντιος Κοραής, Ιωάννης Καποδίστριας και τόσοι άλλοι μορφωμένοι έλληνες. Και όμως αυτή η χώρα της κλεψιάς και της διαφθοράς έχει αναδείξει ως εθνικούς ήρωες συγκεκριμένους τύπους της επανάστασης, ώστε να συνάδουν πλήρως με το σημερινό (νυν και αεί) χάλι. Γράψαμε τους κλέφτες με κεφαλαίο Κ και τους κάναμε εθνικούς ήρωες...

doctor

Υ.Γ. Παραθέτω τα "Απομνημονεύματα" του Μακρυγιάννη στο επισυναπτόμενο αρχείο.

apomnimonevmata_makrygiani.doc

[ype]

Προσοχή μην μπερδευτείς με το συνώνυμό της....Αποστείρωση....

Πιάσε δουλειά παραύτα!!!

Μόνο μην ξεχάσεις ότι το "άσπρο" για σένα δεν είναι και το δεδομένο!!!!(βάσει του αποφθέγματος)

η απο-στείρωση καταστρέφει την γονιμότητα ενώ δεν απομακρύνει τις οσμές.

Δεν μου αρκεί το υγιεινό θέλω και το εύγευστο.

Το άσπρο, είναι δεδομένα άσπρο απλά κατά περίπτωση, κοινωνικοπολιτικοί λόγοι μπορεί να μην το καθιστούν επιθυμητό στην πλειονότητα.

ΥΓ: είπα να περιοριστώ στην παράδοση μα δε μ΄αφήνετε....

[xaroula]

@ype:Ουκ εν το πολλω το ΕΥ...

ΥΓ: είπα να περιοριστώ στην παράδοση μα δε μ΄αφήνετε....

Τραβάτε με κι ας κλαίω....Δεν βλέπω να ακολουθείς τις προτροπές σου.....(θέμα).Θα σε βοηθήσω εγώ!

Υ.Γ Σε "οιδα"

@doctor: Η πένα ενίοτε λειτουργεί με την μορφή της σειρήνας , ειδικά από κάποιον που την κατέχει καλά.(άσχετο και σχετικό-απλά έχω κατανοήσει την δύναμή της σε ψυχονοητικό επίπεδο)

Ο πολιτισμός στηρίζεται στην πένα(όπως κατά εξακολούθηση γράφεις ) ,όμως πολιτισμός χωρίς πολιτεία δεν υφίσταται και η κάθε πολιτεία στηρίζει την ύπαρξή της στον λαό της ,σε αυτόν τον απλό λαό τον αγράμματο όπως τον αποκαλείς που θυσιάζεται για να μπορεί η πένα να γράφει....

Υ.Γ Αν δεν με κατάλαβες ...να αναλυθώ

[ype]

...........

Τραβάτε με κι ας κλαίω....Δεν βλέπω να ακολουθείς τις προτροπές σου.....(θέμα).

.....

Ναι δεν λέω........ δεν δυσκολεύομαι καθόλου. Εχω κι εγώ τις αδυναμίες μου.

...........

Θα σε βοηθήσω εγώ!

Υ.Γ Σε "οιδα"

;;;;;;

[ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ]

Μπούλα

Σε ότι με αφορά

¨¨Πεινασμένος¨ δεν ήμουν ποτέ

Στερημένος ούτε

Γιαυτό γενικά έχω ένα πρόβλημα με τους στερημένους

Ειδικά τους α…………. (βάλε ότι θες)

Αφερίμ

[xaroula]

Μπούλα τι μου θύμησες!!

Σε ότι με αφορά

¨¨Πεινασμένος¨ δεν ήμουν ποτέ

Στερημένος ούτε

Γιαυτό γενικά έχω ένα πρόβλημα με τους στερημένους

Ειδικά τους α…………. (βάλε ότι θες)

Αφερίμ

ΧΑΛΚΙΔΕΟΣ.....Πολλά φαντάσματα του παρελθόντος!!!!

Σχετικά με το α...τάραχη

Σύμφωνα με τον γούγλη πρέπει να σε ευχαριστήσω για την προσφώνιση ....οπότε.... μιας και γίναμε διεθνείς...

vale(βάλε)...

[xaroula]

Σαν επίλογο θα κλείσω όπως και με τον πρόλογο, το κυρίως θέμα (η μούσα για μένα) ήταν εκτός θέματος.

"Να μην σκέπτεσαι για την πολιτεία σου σαν να είναι κάτι ξένο αλλά σαν να είναι κάτι δικό σου"

Δημοσθένης

Υ.Γ Ευχαριστώ για όλες τις τοποθετήσεις σας, τυχόν άλλες παρεμβάσεις μπορούν να ανοιχθούν ως καινούργιο θέμα, διότι αυτό το χάσαμε...