Προς το περιεχόμενο

Ειδήσεις, άρθρα από τον τύπο έντυπο και ηλεκτρονικό


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Και συμπληρωματικά , αν δεν κουραστήκατε να διαβάζετε, δείτε και ακούστε (στην μέση περίπου) και αυτό :

 

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/243999,%E2%80%9CThn_kalhspera_moy_sta_idanika_sas%E2%80%9D.html

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 3,1k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

 

Αρ. πρωτ.: Δ12 Α 1092647 ΕΞ 19.6.2014

Εφαρμογή των αποφάσεων Ολομέλειας ΣτΕ για το επίδομα αλλοδαπής και το επίδομα βιβλιοθήκης

Αθήνα, 19 Ιουνίου 2014

Αρ. Πρωτ.Δ12 Α 1092647 ΕΞ 2014

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ

ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

ΤΜΗΜΑ Α’

Ταχ. Δ/νση : Καρ. Σερβίας 10

Τ.Κ. : 101 84 ΑΘΗΝΑ

Πληροφορίες : Α. Κουσίδου

Τηλέφωνο : 210.3375315-6

FAX : 210.3375001

ΘΕΜΑ: Εφαρμογή των αποφάσεων Ολομέλειας ΣτΕ για το επίδομα αλλοδαπής και το επίδομα βιβλιοθήκης

ΣΧΕΤ: Το με αριθμό 14605/13.3.2014 έγγραφό σας

Απαντώντας στο πιο πάνω σχετικό, αναφορικά με το υπόψη θέμα, σας πληροφορούμε ότι, η διοίκηση του Υπουργείου Οικονομικών είναι υποχρεωμένη από το Σύνταγμα να συμμορφώνεται με τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Όσον αφορά τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδίδονται κατά την αναιρετική διαδικασία, αυτές ισχύουν, ως γνωστό, μεταξύ των διαδίκων και εφαρμόζονται από τα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Οικονομικών. Επομένως, οι αποφάσεις 29/2014 και 1840/2013 του ΣτΕ σαν αναιρετικές αναφέρονται σε συγκεκριμένους φορολογούμενους και δίνουν λύσεις σε συγκεκριμένες υποθέσεις, χωρίς να υποχρεώνουν τη διοίκηση του Υπουργείου Οικονομικών σε γενική αποδοχή τους.

Ακριβές Αντίγραφο

Ο Προϊστάμενος της Γραμματείας

Ο Διευθυντής

Π. ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ

 

 

Μπράβο στους συντάκτες του απαντητικού.....................

 

Συγχαρητήρια.................................

 

Έχετε γίνει ταλιμπάν σκέτοι........................

 

 

Δηλαδή για να καταλάβω, θα έχετε 2 εργαζόμενους στην ίδια θέση, ο ένας θα παίρνει το επίδομα επειδή θα έχει προσφύγει, ο άλλος δεν θα το παίρνει, γιατί πρέπει να πάει την υπόθεσή του στο ΣτΕ....................

 

Ξανά μπράβο....................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μα τι έγινε εδώ.....???????

 

 

Κίνημα «δεν πληρώνω» την εφορία φοβάται το Υπ. Οικονομικών
[26.06.2014]
 

 

Διάχυτη είναι η ανησυχία στο υπουργείο οικονομικών από το γεγονός ότι περίπου 2,3 εκατομμύρια Έλληνες δεν έχουν κάνει ακόμη φορολογική δήλωση, ελάχιστες μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας. Στο οικονομικό επιτελείο επικρατεί προβληματισμός από δύο στοιχεία.

Πρώτον στο σύστημα του Taxisnet υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες αποθηκευμένες δηλώσεις, ο οποίες όμως δεν κατατίθενται αν και είναι έτοιμες. Οι φορολογούμενοι βλέπουν στην εκκαθάριση το ποσό που πρέπει να πληρώσουν και δεν καταθέτουν τη δήλωση!

Δεύτερον, παρά την  προειδοποίηση Από το ΥΠΟΙΚ ότι θα καθυστερήσει το κοινωνικό και το οικογενειακό επίδομα, οι φορολογούμενοι δεν έσπευσαν να καταθέσουν τις δηλώσεις τους.

Τα εκκαθαριστικά τη φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερα "τσουχτερά" και μαζί με το πακέτο των φόρων ακινήτων δημιουργούν ένα βαρύ κλίμα για τους φορολογούμενους. Σημειώνεται ότι στο πρώτο πεντάμηνο του 2014, στο συνολικό ποσό των ανεξόφλητων χρεών προς το Δημόσιο προστέθηκαν νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 5,19 δισ. ευρώ.

Ταυτόχρονα ανείσπρακτο παραμένει το 71,5% των φόρων από την ακίνητη περιουσία στο 5μηνο Ιανουαρίου - Μαΐου 2014. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων αναμένεται στο δεύτερο εξάμηνο του 2014 όταν αρχίσουν να αποπληρώνονται τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ.

Σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στο 5μηνο Ιανουαρίου - Μαΐου 2014 είχε εισπραχθεί μόνον το 28,5% των εσόδων από τους φόρους στην ακίνητη περιουσία , ήτοι 1,16 δισ. ευρώ. Τον Ιανουάριο εισπράχθηκαν 333 εκατ. ευρώ, τον Φεβρουάριο 220 εκατ. ευρώ, τον Μάρτιο 379 εκατ. ευρώ, τον Απρίλιο 31εκατ. ευρώ και τον Μάιο 200 εκατ. ευρω.

Συνολικά η Κυβέρνηση έχει προϋπολογίσει 3,93 δισ. ευρώ από τους φόρους στην περιουσία εκ των οποίων τα 2,65 δισ. ευρώ αναμένεται να προέλθουν από τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

Πηγή news.gr

 

2,3 εκκατομύρια δηλώσεις δεν έχουν φύγει ακόμα..............

 

Είναι δυνατόν.........??????????????

 

Το Υ.Ο. έπεσε έξω στους υπολογισμούς του....?????????????????????

 

Ούτε - πως το είπανε μωρέ - αίσθημα φορολογικής συμμόρφωσης, ούτε αλληλεγγύη υπάρχει πια σε αυτό το τόπο........????????????????

 

Τίποτα πια................??????????????????????

 

 

Αμ το άλλο, 5,19 δισεκκατομύρια ευρώ το πρώτο πεντάμηνο παραπάνω στις ληξιπρόθεσμες............................

 

Τα έχουν οι απατεώνες στα σεντούκια και δεν τα δίνουν στο δημόσιο......................................

 

ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΘΕΟΜΠΙΧΤΕΣ........................................

 

 

 

Υγ: βρε λέτε να φταίει το Μουντιάλ............?????????????

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 3 weeks later...
 
 
Αλέκος Παπαδόπουλος: Προσκλητήριο για νέο ξεκίνημα
Χρειάζεται η άμεση συγκρότηση μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης που θα συσπειρώσει τις δυνάμεις του μέλλοντος
ΤΟ ΒΗΜΑ - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 13/07/2014, 05:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 13/07/2014, 05:45
Να δούμε κι επιτέλους να πούμε την αλήθεια: Για την Ελλάδα και τους Ελληνες, ο χρόνος έχει προ πολλού εξαντληθεί. Ο,τι απομένει και ό,τι αρθρώνεται από το πολιτικό σύστημα δεν είναι πλέον παρά παραπαίοντες λόγοι, ως εύγλωττοι καταθλιπτικοί δείκτες εγγενούς ανεπάρκειας ποικίλων «παραγόντων», οι οποίοι, αυτοπεριδινούμενοι, απλώς αναμηρυκάζουν εαυτούς. Επιτείνοντας τη σύγχυση, μοχλεύοντας πάθη, οξύνοντας διαγκωνισμούς κι επιλιπαίνοντας αποσαθρωτικά σύνδρομα. Διχαστικά, με ολεθρίως εμφυλιοπολεμικές δυναμικές. Προπαντός όμως ανίκανοι να επιχειρήσουν υπερβάσεις και να διαμορφώσουν νέες προοπτικές.
 
Εάν δεν θέλουμε να εμπαίζουμε αυτοεμπαιζόμενοι, τελικά η βάναυση χρεοκοπία που βιώνουμε ως χώρα και ως πολίτες δεν είναι μονοδιάστατη. Και δεν προσδιορίζεται απλώς με όρους οικονομικής κατολισθήσεως. Αυτή δεν είναι, τελικά, παρά το παράγωγο παρακμιακό σύμπτωμα. Η πραγματική χρεοκοπία είχε συντελεσθεί πολύ πριν, σαν κακοήθης και υπό μετάστασιν νεοπλασία που αποσάθρωσε τους εθνικούς νευρώνες. Που είναι, βέβαια, πρώτα από όλα, οι θεσμοί. Αλλά και οι διαδικασίες. Και οι κανόνες. Και το πολιτικό ήθος. Και προπαντός, η σταθερή προσήλωση σε αυτονόητες αρχές, που οριοθετούν και διασφαλίζουν επαρκή, παραγωγική και ανθρώπινη διαχείριση του πολιτειακού γίγνεσθαι. Σε όλο του το φάσμα: Δημοκρατία, παραγωγικότητα, παιδεία, κοινωνική συνοχή, εθνική κυριαρχία.
 
Ολα αυτά, δηλαδή, των οποίων αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε την καταλυτική αποδόμηση. Που αν δεν ανασχεθεί άμεσα και προπαντός αποτελεσματικά, θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα σε μη αναστρέψιμες βαραθρώσεις. Κι αυτές θα διαλαμβάνουν απευκταίους μέχρι και ενδεχομένως ολέθριους ακρωτηριασμούς της εθνικής ανεξαρτησίας και αυτής ταύτης της γεωπολιτικής ακεραιότητας, καθώς στη διακεκαυμένη ζώνη στην οποία ως χώρα εφαπτόμεθα συντελούνται κρίσιμες ανατροπές και ιστορικές αναδιατάξεις γεωστρατηγικών ισορροπιών και ρόλων, με απρόβλεπτα παράγωγα για όλους. Για όλα τούτα αλλά και για λόγους απλής αναγκαιότητας, που αφορά, επιτέλους, την ανάταξη της χώρας - ώστε από ασθμαίνων βαλκάνιος ουραγός της ευρωπαϊκής της μοίρας να αποβεί αυτάρκης εταίρος και να διεκδικήσει  πιο φιλόδοξο ρόλο από εκείνον του αναξιόπιστου οφειλέτη, στον οποίο θέλουν να τον καθηλώσουν κάποιοι, όχι μόνον εκτός αλλά κι εντός... - ΝΑΙ, ο χρόνος μας έχει τελειώσει. Και μαζί τέλειωσαν τα ψέματα.
 
Οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε! Οσοι δηλαδή δεν έχουν διάθεση να κατατρύχονται και να σκιαμαχούν μόνο με το ευθυνολόγο γέγονε, κυρίως όσοι διέπονται από διαλεκτική διαύγεια να θέλουν να συνασπίσουν εαυτούς και να συστοιχηθούν γύρω από έναν νέο και ρηξικέλευθο πολιτικό λόγο. Οχι για το τι συνέβη αλλά για το τι δέον γενέσθαι. Και όχι όπως αυτό θα μας επιβληθεί ερήμην μας αλλά όπως εμείς θα το έχουμε διαμορφώσει, με νέους όρους και κανόνες. Κι αυτό προϋποθέτει όχι απλώς όραμα και ρεαλισμό, αλλά και πεισμώδη βούληση. Για σύγκρουση. Και ρήξεις. Και ανατροπές. Με νοοτροπίες που πρέπει να εκλείψουν. Με λαϊκισμούς και δημαγωγούς και λαοπλάνους που επιβάλλεται να παραγκωνισθούν. Με παθογένειες που είναι ανάγκη να αναστραφούν. Με αγκυλώσεις που πρέπει να ξεπερασθούν. Αυτός ο νέος πολιτικός λόγος, και η πολιτική πράξη που θα παραχθεί από τις δυναμικές του, οφείλει και μπορεί και θα αποβεί αναγεννητική πνοή. Επικυρώνοντας τη νέα ελληνική μέρα, στο φως ενός εμπνευσμένου πραγματισμού. Με θυσίες, χωρίς ελπίδες αντιπαροχών για όσους τις προσφέρουν. Και με πολλά δούναι, χωρίς λαβείν...

Αλλά αυτό δεν μπορεί με τίποτε να πραγματωθεί και με τίποτε να νοηματοδοτήσει νέα εθνική πορεία, εάν δεν νοηθεί εξαρχής, πρώτον, ως απόλυτη ρήξη και, δεύτερον, ως εντελώς νέα αφετηριακή συνείδηση. Ρήξη, όχι απλώς με ό,τι προσδιορίζεται γενικόλογα ως «μεταπολίτευση», με εξαγγελίες οι οποίες - φορτωμένες και φορτισμένες με σεσηπότα στερεότυπα - συμπιέζονται στο ελάχιστο εύρος κάποιων κακοποιημένων κι εν πολλοίς ασπόνδυλων φληναφημάτων, που καταφέρνουν απλώς να έρπουν, αλλά αδυνατούν ορθούμενα, να εκφράσουν έναρθρη δυναμική ανανέωσης.

Αλλά ρήξη που εκτείνεται σε απόλυτο βάθος, υπερκαλύπτοντας τους δύο αιώνες της εθνικής παλινόρθωσης, με φιλοδοξία να επανανιχνευθούν οι αφετηρίες και να επαναπροσδιορισθούν ιδεολογίες και πρακτικές. Μια ρήξη δηλαδή που να οδηγεί προς ένα νέο δικό μας Ναβαρίνο, προς μια νέα ιστορική πορεία, προς ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο. Του οποίου η παιδευτική ανάγνωση θα επανανατάξει τη χώρα και τον Ελληνισμό, πάνω σε επίπεδα θεσμικής αρτιότητας, θεσμικού εκσυγχρονισμού και θεσμικού αυτοσεβασμού, που θα γκρεμίσει και θα εξαφανίσει ό,τι μόλυνε το ελληνικό κράτος. Μια ρήξη που θα αναθεμελιώσει ό,τι απέμεινε και θα αποτελέσει την απαρχή μιας νέας εθνικής αναδημιουργίας και θα θωρακίσει ένα νέο κρατικό γίγνεσθαι, ώστε αφενός να διασφαλίσει με βεβαιότητα τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και αφετέρου να προσδώσει ουσιώδες περιεχόμενο στο εθνικώς επέκεινα. Κοντολογίς, ρήξη με αυτά που εξεμέτρησαν το ζην και που το μόνο που καταφέρνουν είναι απλώς, πλην τυχαίων εξαιρέσεων, να επαναλαμβάνουν την κενότητα του αναχρονισμού τους και την ανικανότητα να συγχρονίσουν τον βηματισμό τους με όσα γύρω με καλπασμό εξελίσσονται. Οπότε ναι, δεν μιλάμε απλώς για την αναγκαιότητα και την εξαγγελία μιας νέας μεταπολίτευσης, υποκατάστατου της παλαιάς ασθμαίνουσας, που ξέμεινε στα δεκανίκια της, αλλά για τη μείζονα πολιτική ανατροπή, μετά από 200 χρόνια ελεύθερου βίου, που θα δώσει νέο κράτος, νέες δομές και νέο περιεχόμενο στον εθνικό βίο. Αν θέλουμε αυτός να αποκτήσει πραγματικό κι επαρκές προσδόκιμο.

Αυτό που αναζητούσαμε μέχρι τώρα για τη μεγάλη ανατροπή, για το άνοιγμα μιας νέας μεγάλης ιστορικής περιόδου, βρίσκεται κάπου αλλού. Είναι στις νησίδες της αρετής, στους θυλάκους της αντίστασης. Είναι εκεί που εκτρέφεται η ελπίδα και κυοφορείται το μέλλον. Είναι οι γενιές εκείνες που νιώθουν ότι τα συμβαίνοντα σήμερα στη χώρα δεν τους αφορούν, ακριβώς γιατί δεν αφορούν την οικοδόμηση του μέλλοντός τους.
 
Είναι μια ολόκληρη νέα γενιά ανθρώπων σε ολόκληρο το πολιτικοκοινωνικό φάσμα, στον χώρο τον εργασιακό, στον χώρο τον επιστημονικό και στον χώρο τον επιχειρηματικό, που μπορούν να στοχάζονται και να κρίνουν ορθά, να δρουν και να πράττουν με ευθυκρισία και ορθογνωμία, και ακόμη να οραματίζονται ελεύθερα. Είναι αυτοί και μόνο αυτοί που θα οδηγήσουν μετά από 200 χρόνια ελεύθερου βίου τη χώρα μας σε μια νέα Ελληνική Ανοιξη. Είναι ακόμα, ως εν δυνάμει συμμέτοχοι σε αυτή την εθνική προσπάθεια, ένα ευρύ φάσμα των Ελλήνων οι οποίοι είναι ποτισμένοι με παραμυθίες, παρηγορίες και ψεύδη, που τους καλλιεργούν τόσο οι μεν, του κυβερνητικού συνασπισμού, που ισχυρίζονται ότι φτάσαμε στο τέλος της κρίσης και άρα θα «επανευτυχήσουν», όσο και οι δε, της Αντιπολίτευσης, που διακηρύσσουν ότι έχουν τις συνταγές για να «επανευδαιμονήσουν». Η «κανονικότητα των εξελίξεων», όπως το πολιτικό σύστημα την εννοεί, δεν θα υπάρξει.
 
Κάθε προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να προσεγγίσει τις νεότερες γενιές προσκρούει σε μια γρανιτώδη και αδιαπέραστη αδιαφορία. Η ένταξή τους στη νέα εθνική προσπάθεια δεν θα γίνει ούτε με θωπείες, ούτε με νουθεσίες, ούτε με προσπάθειες διάσπασης του γρανίτη με «μηχανικά μέσα». Μόνο με την ενδόρρηξη του συμπαγούς αυτού ηλικιακού φάσματος μπορεί η χώρα να περάσει στη νέα εποχή.
 
Το μέγα χρέος που επωμίζονται οι νεότερες γενιές είναι η επική προσπάθεια της εθνικής αναγέννησης και αναδημιουργίας.
 
Σε αυτό το μεγάλο εθνικό εγχείρημα οφείλουν να συνδράμουν και όσοι από τον παλαιό πολιτικό κόσμο κουβαλούν ακόμη φορτία εμπιστοσύνης. Αλλά δεν πρέπει να είναι αυτοί που θα ηγηθούν του νέου αυτού ιστορικού κεφαλαίου. Και πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι κάποια ναυάγια της πολιτικής, που απλώς επιδιώκουν να επιλύσουν τα προσωπικά τους υπαρξιακά προβλήματα. Το νέο προκύπτει βεβαίως από το παλιό. Πλην όμως, ελεύθερο και απαλλαγμένο από αυτό.
 
Στη νέα αυτή αφετηριακή συνείδηση της χώρας θα είναι αποφασιστική η συνδρομή και των νεότερων γενεών των Ελλήνων της διασποράς και κυρίως εκείνων που διακρίθηκαν τιμώντας εαυτούς και την Ελλάδα. Αποτελούν ένα διαθέσιμο μεγάλο κεφάλαιο. Αρκεί να νιώσουν το κάλεσμα της πατρίδας και με αίσθημα ευθύνης να ανταποκριθούν ή ακόμα και να ηγηθούν του νέου εγχειρήματος.
 
Για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω, χρειάζεται ΤΩΡΑ και όχι μετά την αποερείπωση και τη συντριβή της χώρας να λάβει σάρκα και οστά το νέο μεγάλο εθνικό όραμα, με την άμεση συγκρότηση μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης που θα συσπειρώσει τις δυνάμεις του μέλλοντος και θα διεκδικήσει να αναλάβει, χωρίς χρονοτριβές και υπεκφυγές, την πολιτική ευθύνη.
Είμαι αισιόδοξος πλέον γιατί τα αδιέξοδα είναι «προ των πυλών».
 
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αλέκος Παπαδόπουλος: Προσκλητήριο για νέο ξεκίνημα
Χρειάζεται η άμεση συγκρότηση μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης που θα συσπειρώσει τις δυνάμεις του μέλλοντος
ΤΟ ΒΗΜΑ - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 13/07/2014, 05:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 13/07/2014, 05:45
........................................ Η πραγματική χρεοκοπία είχε συντελεσθεί πολύ πριν, σαν κακοήθης και υπό μετάστασιν νεοπλασία που αποσάθρωσε τους εθνικούς νευρώνες. Που είναι, βέβαια, πρώτα από όλα, οι θεσμοί. Αλλά και οι διαδικασίες. Και οι κανόνες. Και το πολιτικό ήθος. Και προπαντός, η σταθερή προσήλωση σε αυτονόητες αρχές, που οριοθετούν και διασφαλίζουν επαρκή, παραγωγική και ανθρώπινη διαχείριση του πολιτειακού γίγνεσθαι. Σε όλο του το φάσμα: Δημοκρατία, παραγωγικότητα, παιδεία, κοινωνική συνοχή, εθνική κυριαρχία.

 
Ολα αυτά, δηλαδή, των οποίων αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε την καταλυτική αποδόμηση.
............................

 

 

Ναι βρε παιδί μου. Ατυχία ήταν αυτό το πράγμα. Ένα χτύπημα της κακής μας μοίρας. Έτσι τά 'θελε ο θεός για να μας δοκιμάσει.Κανείς δεν έφταιξε, καμιά πολιτική δεν ευθύνεται, κανένας πολιτικός δεν καθόρισε τις συνθήκες για την ανάπτυξη αυτού του καρκινώματος.

 

 

............

Οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε! Οσοι δηλαδή δεν έχουν διάθεση να κατατρύχονται και να σκιαμαχούν μόνο με το ευθυνολόγο γέγονε, κυρίως όσοι διέπονται από διαλεκτική διαύγεια να θέλουν να συνασπίσουν εαυτούς και να συστοιχηθούν γύρω από έναν νέο και ρηξικέλευθο πολιτικό λόγο. Οχι για το τι συνέβη αλλά για το τι δέον γενέσθαι.
.........

 

Είπαμε......... δεν υπάρχουν ευθύνες. Η μοίρα τα κανόνισε έτσι. Τώρα όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα ποτάμι που θα μας παρασύρει "με ρηξικέλευθο πολιτικό λόγο" να φτιάξουμε τη νέα πολιτική συνείδηση του αυτομαστιγώματος και της αποδοχής της ιστορικής ευθύνης

 

 Αυτός ο νέος πολιτικός λόγος, και η πολιτική πράξη που θα παραχθεί από τις δυναμικές του, οφείλει και μπορεί και θα αποβεί αναγεννητική πνοή. Επικυρώνοντας τη νέα ελληνική μέρα, στο φως ενός εμπνευσμένου πραγματισμού. Με θυσίες, χωρίς ελπίδες αντιπαροχών για όσους τις προσφέρουν. Και με πολλά δούναι, χωρίς λαβείν...
................

 

Ανταμοιβή στην άλλη ζωή. Είπαμε ο θεός τα έστειλε όλα αυτά για να μας δοκιμάσει.

 

 

..............

............................ Μια ρήξη δηλαδή που να οδηγεί προς ένα νέο δικό μας Ναβαρίνο, προς μια νέα ιστορική πορεία, προς ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο. Του οποίου η παιδευτική ανάγνωση θα επανανατάξει τη χώρα και τον Ελληνισμό, πάνω σε επίπεδα θεσμικής αρτιότητας, θεσμικού εκσυγχρονισμού και θεσμικού αυτοσεβασμού, που θα γκρεμίσει και θα εξαφανίσει ό,τι μόλυνε το ελληνικό κράτος. Μια ρήξη που θα αναθεμελιώσει ό,τι απέμεινε και θα αποτελέσει την απαρχή μιας νέας εθνικής αναδημιουργίας και θα θωρακίσει ένα νέο κρατικό γίγνεσθαι, ώστε αφενός να διασφαλίσει με βεβαιότητα τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και αφετέρου να προσδώσει ουσιώδες περιεχόμενο στο εθνικώς επέκεινα.

 

...............

 

ρήξη που θα εκφράσει ένας νέος Μαυροκορδάτος ο οποίος θα προσφέρει στους μεγάλους συμμάχους όλη τη χώρα σε αντάλλαγμα μιας σωτηρίας από τον Ιμπραήμ. (Θα μπορούσαμε να τον πούμε και Σημίτη)

 

 

 

.................

Σε αυτό το μεγάλο εθνικό εγχείρημα οφείλουν να συνδράμουν και όσοι από τον παλαιό πολιτικό κόσμο κουβαλούν ακόμη φορτία εμπιστοσύνης. Αλλά δεν πρέπει να είναι αυτοί που θα ηγηθούν του νέου αυτού ιστορικού κεφαλαίου. Και πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι κάποια ναυάγια της πολιτικής, που απλώς επιδιώκουν να επιλύσουν τα προσωπικά τους υπαρξιακά προβλήματα. Το νέο προκύπτει βεβαίως από το παλιό. Πλην όμως, ελεύθερο και απαλλαγμένο από αυτό.
 
...............
 

 

 

ΟΚ

 

Θα κρύψουμε το σημιταριό πίσω από τις ελιές δίπλα στο ποτάμι να μην φαίνονται και κάποιον θα βρούμε θα ηγηθεί του νέου ιστορικού κεφαλαίου.

Αρκεί να μη θίξουμε το κεφάλαιο και να μην αναζητήσουμε ευθύνες. Να κοιτάμε μόνο μπροστά και να συγχωρούμε το παρελθόν

 

 

και κάτι φρέσκο

 

Επίθεση στη ΝΔ για την εγκληματική δημοσιονομική διαχείριση και τη διατήρηση των χρόνιων παθογενειών του πελατειακού κράτους που οδήγησαν την Ελλάδα στο μνημόνιο, εξαπέλυσε ο Γ. Παπανδρέου στην ομιλία του στο Συμπόσιο της Σύμης (φέτος γίνεται στις  Σπέτσες) με θέμα «Επανεφευρίσκοντας τη Δημοκρατία».  

«Σήμερα στη χώρα, η συντήρηση, αριστερά και δεξιά, επιχειρεί να αποφύγει κάθε συζήτηση για αυτά. Όχι μόνον λόγω των ευθυνών της, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά κυρίως γιατί δεν επιθυμεί ανατροπή των κακοδαιμονιών του πελατειακού συστήματος και πολύ περισσότερο, την προοδευτική προσέγγιση για αυτήν την ανατροπή».

..........

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=616519

 

 

η αριστερά έφτιαξε το πελατειακό κράτος και δεν επιθυμεί την ανατροπή του και τη συζήτηση γι αυτά για να κρύψει τις ευθύνες της.

Ευτυχώς που είναι εδώ τα πασόκια να την ξεσκεπάζουν και να δείχνουν το σωστό δρόμο για την εξοδο από την κρίση. Τουλάχιστον αυτοί τολμούν γιατί δεν έχουν κι ευθύνες οπότε μιλάνε με την άνεση του αθώου......

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

www.capital.gr

 

Ποιοι παίρνουν €8 δισ. συντάξεις "νεότητας" ;

 

Τρίτη, 22 Ιουλίου 2014 - 07:13 Του Άγη Βερούτη

 

Η έκθεση του ΚΕΠΕ για το ασφαλιστικό η οποία δημοσιεύθηκε πριν λίγες ημέρες στο Βήμα, επιβεβαιώνει ότι το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα έχει δυο κατηγορίες πολίτες:

 

- τους προνομιούχους του συστήματος δημοσίους υπαλλήλους που μεσοσταθμικά συνταξιοδοτούνται στην ηλικία των 57 ετών, και τους ένστολους που μεσοσταθμικά συνταξιοδοτούνται στα 53 τους.

 

- τους αυτοαπασχολούμενους του ΟΑΕΕ/ΤΣΜΕΔΕ/ΤΣΑΥ/ΕΤΑΑ και των άλλων Ταμείων αυτασφάλισης και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ασφαλισμένους στο ΙΚΑ, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται σε ηλικία μεγαλύτερη των 60 ετών.

 

Δυστυχώς με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς, η αλήθεια αποκαλύπτεται ζοφερότερη.

 

Στην Ελλάδα των 10.200.000 Ελλήνων συνταξιοδοτούνται 2.700.000 πολίτες με ετήσιο κόστος σχεδόν 27 δισ. ευρώ, και το μέσο προσδόκιμο ζωής ειναι 76 έτη.

 

Αν συνταξιοδοτούνται άπαντες από μια ηλικία και πάνω, και η κατανομή των ζώντων πολιτών είναι ίση σε όλες τις ηλικίες, τότε αν διαιρέσουμε 10.200.000 με 76 έτη έχουμε για κάθε έτος ηλικίας 134.211 Έλληνες.

 

Αυτό σημαίνει ότι αν σε κάθε ηλικία όλοι οι ζώντες λαμβάνουν σύνταξη, τότε οι 2.700.000 συνταξιούχοι λαμβάνουν σύνταξη μεσοσταθμικά για 20 έτη (2,7Μ/134,2Κ) δηλαδή λαμβάνουν σύνταξη από τα 56 τους ως τα 76 τους!

 

Φυσικά ξέρουμε ότι κάποιοι πεθαίνουν πριν βγουν στη σύνταξη, άρα κάθε έτος μειώνεται ο αριθμός των πολιτών από τους 134.211.

 

Επίσης μεγάλος αριθμός νοικοκυρές δεν λαμβάνουν σύνταξη όσο ο άνδρας τους είναι έν ζωή γιατί εργάστηκαν στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

 

Μαντεύοντας συντηρητικά ότι τουλάχιστον το 20% των Ελλήνων άνω των 56 ετών δεν λαμβάνει σύνταξη ανάμεσα στους 2,7 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που έχουν ηλικία άνω των 56 ετών, τότε οι 540.000 θα είναι κάτω των 56 ετών.

 

Αν ισχύει η ίδια αναλογία του 80% να συνταξιοδοτούνται από κάθε ηλικιακή χρονιά, τότε αφαιρούμε άλλα 4 έτη στην ηλικία συνταξιοδότησης, πέφτοντας στα 52 έτη, δηλαδή τους γεννημένους από το 1962 και μετά. Μεσοσταθμικά!

 

Ήδη ξέρουμε ότι το κόστος των συντάξεων κάτω των 55 ετών πλησιάζει τα 2 δισ. ευρώ, ενώ από τα 55 ως τα 65 είναι άλλα 6 δισ. ευρώ ετησίως. Σύνολο 8 δισ. ευρώ περίπου δίδονται σε ανθρώπους κάτω των 65 ετών κάθε χρόνο, άρα αυτά δίδονται κατά κύριο λόγο εκείνους της Α’ κατηγορίας σύμφωνα με το ΚΕΠΕ.

 

Το ποσόν αυτό των 8 δισ. ετησίως βγαίνει από τους φόρους των υπολοίπων, καθώς είναι γνωστό ότι οι φόροι οποιουδήποτε πληρώνεται από το κράτος, είναι απλά έκπτωση στις αμοιβές που του δίνει το κράτος.

 

Διαφορετικά θα ανακαλύπταμε το αεικίνητο, δίνοντας σε 7 δισ. ευρώ συν ένα ευρώ μηνιαίο μισθό σε έναν μόνο δημόσιο υπάλληλο (προσφέρομαι), και κάνοντάς του κρατήσεις όλα πλην του ενός ευρώ, θα μάζευε το κράτος 84 δις ευρώ το χρόνο μόνο από αυτόν και δεν θα χρειαζόταν να πληρώσει φόρο κανείς άλλος Έλληνας.

 

Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, φυσικά, και είναι φαιδρό να λέει κάποιος ότι το κράτος συντηρείται από τους φόρους των δημοσίων υπαλλήλων. Συντηρείται αποκλειστικά και μόνον από τους φόρους του Ιδιωτικού τομέα!

 

Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα των συντάξεων. 

 

Λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν θα συνταξιοδοτηθούν όλοι όσοι συνταξιοδοτηθούν από τα 52 τους, αλλά κάποιοι από τα 45 τους ή και νωρίτερα, δείχνει ότι η Ελλάδα έχει πολίτες 2 κατηγοριών διαχωρισμένους με ακόμα μεγαλύτερες διαφορές αναμεταξύ τους απόσο τεχνηέντως δείχνει η μελέτη του ΚΕΠΕ:

 

α΄ - εκείνους που συνταξιοδοτούνται στα 45-46 ρίχνοντας την μέση ηλικία συνταξιοδότησης στα 52 για το σύνολο του πληθυσμού που θα λάβει σύνταξη (ολοένα και περισσότεροι δεν θα λάβουν).

 

β΄ - εκείνους που ως πρότινος συνταξιοδοτούνταν στα 62 τους και πλήρωναν τους άλλους που έβγαιναν στα 45-46, οι οποίοι τώρα θα συνταξιοδοτούνται στα 67 για να πληρώνουν πάλι αυτούς που θα βγαίνουν από τα 45-46.

 

Οι β΄ ονομάζονται και σκλαβάκια, κορόιδα ή συνηθέστερα 'εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα'.

 

Στον συλλογισμό μας θα πρέπει να προσθέσουμε ότι περίπου 2.700.000 συνταξιούχοι λαμβάνουν 4.480.000 συντάξεις. Εάν οι συντάξεις ήταν ανταποδοτικές, δεν θα υπήρχε θέμα. Αν κάποιος ήθελε και πλήρωνε 3 ταμεία τα ποσά που αναλογούν στις σημερινές απολαβές του, τότε καλώς και τις δικαιούται.

 

Με δεδομένο όμως ότι όλες οι συντάξεις επιδοτούνται (περίπου στα 200 δις ευρώ για την περίοδο 2000-2014) καταλαβαίνετε τί πάρτυ έχει γίνει, ιδιαίτερα από εκείνους που βγήκαν στη σύνταξη κάτω από τα 40-50 με 15 χρόνια εργασίας, και θα εισπράττουν τη σύνταξη ως τα 76 κατά μέσον όρο, δηλαδή για 26-36 χρόνια, αντί για 9-10 χρόνια που θα την παίρνουν οι πολίτες της β΄ κατηγορίας...

 

Συγκεκριμένα οι επιδοτήσεις από τους φόρους σήμερα κυμαίνονται από 2.000 ευρώ ανά συνταξιούχο ή και λιγότερα για τους συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα που τείνει προς το να μηδενιστεί, και 11.000 με 16.000 ευρώ ανά συνταξιούχο για τους συνταξιούχους ΔΕΚΟ όπως ΟΤΕ και ΔΕΗ σταθερά, ως και 20.000-60.000 ευρώ ετησίως για συνταξιούχους του δημοσίου (ή δημάρχους και βουλευτές που εισπράττουν σύνταξη με 2 θητείες στο δήμο ή στη βουλή) που στην πραγματικότητα η σύνταξή τους προέρχεται εξ ολοκλήρου από φόρους του ιδιωτικού τομέα.

                  

Θυμίζουμε εδώ ότι ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι €586 και η μέση σύνταξη €941 (μαζί με του ΟΓΑ των €360).

 

Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιοι 45άρηδες συνεχίζουν να παίρνουν 2χίλιαρα παρά την κρίση...

 

Αυτή η διαφορετική μεταχείριση κάποιων από το κράτος εφόσον, ξαναλέμε, τα ταμεία δεν είναι ανταποδοτικά (έχουν ήδη φάει 200 δις ευρώ δανείων και φόρων από το 2000), σημαίνει ότι οι εισφορές και οι φόροι είναι αυξημένοι κατά 8 δις ευρώ το χρόνο για να πληρώνονται αυτές οι συντάξεις νεότητας στους πολίτες της α΄ κατηγορίας.

 

Αν συνεχιστεί αυτό το πλιάτσικο ως δείχνει, στα επόμενα 30 χρόνια θα προσθέσει άλλο 1,5 ΑΕΠ στο κρατικό χρέος.

 

Αυτό και μόνο αν εξέλειπε, η Ελληνική οικονομία θα ήταν πολύ ανταγωνιστικότερη, αποτρέποντας την ανεργία του 60% στους νέους και συνολικά άνω 30% (αν υπολογίσουμε και τους αυτοαπασχολούμενους χωρίς πλέον αντικείμενο εργασίας, όπως πχ στην οικοδομή). 

 

Με απλά λόγια, για να παίρνουν κάποιοι λίγοι χαριστικές συντάξεις κάτω από τα 60 τους (πλην αν έχουν πρόβλημα υγείας), δυο εκατομμύρια Έλληνες καταδικάζονται στην μακροχρόνια ανεργία και οι νέοι μας στη μετανάστευση, ενώ σύσσωμη η υπόλοιπη οικονομία βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου, με υπερφορολόγηση και αυξανόμενες καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος, πάνω από τη φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας. Καμιάς φοροδιαφυγής τα έσοδα δεν θα είναι 240 δις στα επόμενα 30 χρόνια. Καμιάς σε αυτό το σύμπαν δηλαδή.

 

Όταν θα χάσουν όλοι τα σπίτια τους από τους φόρους, και δεν θα πωλούνται καν, διότι κανείς δεν θα έχει να τα αγοράσει σε μια αποτεφρωμένη οικονομία, το κράτος θα καταρρεύσει, πλην αν επιστρέψει σε τύπωμα πληθωριστικής δραχμής. Θα παρακαλάμε να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή όπως το πάμε.

 

Το ξέρω ότι αυτά που γράφω είναι πέρα από τον διετή ή τετραετή ορίζοντα οποιασδήποτε κυβέρνησης, όμως θα έπρεπε να απασχολούν όλους τους Έλληνες πολίτες.

 

Αυτοί άλλωστε θα τα υποστούν, μαζί με τα παιδιά τους φευ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 1 month later...
Αύριο το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη ΔΕΘ
Στις 6 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους
 
Pame.jpg
 

 

Ολοένα και περισσότερα σωματεία καλούν σε συμμετοχή και προετοιμάζουν την παρουσία τους στο συλλαλητήριο. Ανάμεσά τους, η ΠΟΕΕΠ, η οποία οργανώνει και προσυγκέντρωση στις 5 μ.μ., στο περίπτερο των απεργών της «Coca Cola» (Τσιμισκή με Αριστοτέλους), η Ένωση Εμποροϋπαλλήλων νομού Θεσσαλονίκης, η Ενωση Λογιστών Θεσσαλονίκης, το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων - Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης - Φερών - Σουφλίου «ΕΝΟΤΗΤΑ», το Σωματείο Τουριστικών Επαγγελμάτων Εβρου, το Σωματείο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Αλεξανδρούπολης, την Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Ξάνθης, το Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Θράκης και πολλά άλλα.

Για τη μετακίνηση των διαδηλωτών, προγραμματίζεται να αναχωρήσουν πούλμαν από τις εξής πόλεις: Αλεξανδρούπολη, 1 μ.μ., μπροστά στο Δημαρχείο, Κομοτηνή, 1.30 μ.μ., Μακεδονίας 2 και Δημοκρίτου, Ξάνθη, 2 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας, Καβάλα, 2.30 μ.μ., Δημοτικός Κήπος, Δράμα, 2.30 μ.μ., κεντρική πλατεία, Κοζάνη, 3 μ.μ., Δημαρχείο, Λάρισα, 3 μ.μ., τέρμα της οδού Βενιζέλου (κάτω από τον Αγιο Αχίλλειο), Νάουσα, 4 μ.μ., Εργατικό Κέντρο.

 

 

Πικετοφορίες σε δήμους της Αττικής

Το Σάββατο, 6 Σεπτέμβρη, μέρα του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, οι Λαϊκές Επιτροπές της Αττικής καλούν το λαό σε πικετοφορίες, στα εξής σημεία:

  • Οι Λαϊκές Επιτροπές Δήμου Αθηναίων - Γαλατσίου, στην Ομόνοια, στις 11 π.μ.
  • Οι Λαϊκές Επιτροπές Ν. Ιωνίας - Ηρακλείου - Μεταμόρφωσης, στην πλατεία Συμιριώτη, στις 10.30 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Χαλανδρίου, στην πλατεία Αγ. Νικολάου, στις 10.30 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Αμαρουσίου, στο σταθμό του ΗΣΑΠ Αμαρουσίου, στις 10.30 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Ελευσίνας, στην πλατεία Ηρώων Ελευσίνας, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Μπραχαμίου, στην πλατεία Αρη Βελουχιώτη, στις 10 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Καλλιθέας, στην πλατεία Δαβάκη, στις 10 π.μ.
  • Οι Λαϊκές Επιτροπές Γλυφάδας - Αργυρούπολης κι Ελληνικού, στη Γούναρη και Κύπρου, στις 10.30 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Πειραιά, στην πλατεία ΗΣΑΠ, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Νίκαιας - Κορυδαλλού, στην πλατεία Δαβάκη, στις 11 π.μ.
  • Το Εργατικό Κέντρο και η Λαϊκή Επιτροπή Λαυρίου, στο Αγαλμα Μεταλλωρύχων, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Παιανίας, στην κεντρική πλατεία, στις 7 μ.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Περιστερίου, στην πλατεία Δημαρχείου, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Αιγάλεω, στη Θηβών και Ιερά Οδό, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Χαϊδαρίου, στο Παλατάκι, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Ιλίου, στην κεντρική πλατεία, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Πετρούπολης, στην πλατεία Ηρώ, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Αγίων Αναργύρων - Καματερού, στην κεντρική πλατεία Αγίων Αναργύρων, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου, στην πλατεία Αγίου Βλάση, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Ανω Λιοσίων, στην κεντρική πλατεία, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Ζωγράφου, στην πλατεία Τερζάκη, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Καισαριανής, στην κεντρική πλατεία, στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Ηλιούπολης, στην πλατεία «Κανάρια», στις 11 π.μ.
  • Η Λαϊκή Επιτροπή Βύρωνα, στο δημαρχείο, στις 10.30 π.μ.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΤΟ ΕΣΡ ΚΑΛΕΙ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ-ΔΩΡΟ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ

 
Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης κάλεσε σε απολογία όλους τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις για το ότι παρέλειψαν να μεταδώσουν την είδηση της τροπολογίας που εξυπηρετεί τους καταχρεωμένους βαρόνους.

Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, κατήγγειλε στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) την απόκρυψη της είδησης της τροπολογίας-μπόνους στη διαπλοκή, που κατέθεσε και ψήφισε η κυβέρνηση στη Βουλή στις αρχές Αυγούστου.

Συγκεκριμένα, ο κ. Σκουρλέτης τόνιζε στην καταγγελία του την απουσία της είδησης για την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ΜΜΕ στη Βουλή, την αποσιώπηση της σχετικής ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ, την ανοιχτή επιστολή της ΕΣΗΕΑ προς τους διευθυντές ειδήσεων και την απόκρυψη του λόγου για τον οποίο πραγματοποιήθηκε η παεργία των εργαζομένων στα ΜΜΕ στις 5 Αυγούστου.

Ακολούθως το ΕΣΡ κάλεσε τα κανάλια ΝΕΡΙΤ, Mega, ANT1, Alpha, Star, Σκάι, E Channel και Μακεδονία TV να απολογηθούν εντός πέντε ημερών.

 Εφημερίδα των Συντακτών

ΠΡΕΖΑ TV

3-9-2014

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

«Ο άνθρωπος αντίγραφο»

 

..Μην ανησυχείτε, δεν έχουμε μπροστά μας κάποια τραγική υπόθεση σαν αυτή που περιγράφει ο Σαραμάγκου στο περίφημό βιβλίο του «Ο άνθρωπος αντίγραφο». Εκεί ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει κάποιον που είναι ακριβώς ίδιος με εκείνον και μετά από πολλές περιπέτειες τον σκοτώνει, διότι δεν μπορεί να συνυπάρχει με το αντίγραφό του. Εδώ δεν έχουμε φόνους και τα τοιαύτα. Ο παλαιός Πρετεντέρης ζει και βασιλεύει, κρύβεται ενδεχομένως σε κάποιο ερημονήσι και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψει και να αρχίσει να γράφει τα αντίθετα από εκείνα που γράφει ο σημερινός Πρετεντέρης.

 

Η δημοσιογραφία της κοροϊδίας

 

Pretenteris_no_press_freedom_1.jpg

 

Μεταξύ της λεγόμενης "έγκριτης δημοσιογραφίας", μεταξύ των μεγάλων ΜΜΕ και της εξουσίας, υπάρχουν σχέσεις αμοιβαίας υποστήριξης. Σε σημείο μάλιστα που τα σύνορα μεταξύ ενημέρωσης και προπαγάνδας είναι δυσδιάκριτα.

Αλλά... υπάρχει ένα αλλά. Ή, αν θέλετε, ένα όριο, μια επαγγελματική αξιοπρέπεια. Αυτό όμως συμβαίνει στις κανονικές χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα, αυτή η συνοριακή γραμμή έχει καταργηθεί. Και έχει αντικατασταθεί από τη δημοσιογραφία α λα καρτ. Πρόθυμη να υποστηρίξει σήμερα ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποστήριζε χθες. Πάντα στο όνομα της Δημοκρατίας, της ομαλότητας και του εθνικού συμφέροντος.

Δημοσιεύουμε σήμερα δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα της α λα καρτ δημοσιογραφίας. Το ένα δημοσιεύτηκε χθες στα "Νέα", το άλλο πριν από την προεδρική εκλογή του 2009 στο "Βήμα". Ο Πρετεντέρης του 2009 απαντά στον Πρετεντέρη του 2014. Ή αντίθετα! Διαλέγετε και παίρνετε!

"Α"

 

Η κοροϊδία

Του Γιάννη Πρετεντέρη

ΒΗΜΑ, 17/01/2009

 

Εξ όσων γνωρίζω, πουθενά στο Σύνταγμα δεν γράφει ότι το ΠΑΣΟΚ υποχρεούται να ξαναψηφίσει τον Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εξ όσων γνωρίζω, το Σύνταγμα ούτε καν υποχρεώνει το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει όποιον υποψήφιο του προτείνει η Ν.Δ. προκειμένου να μη γίνουν εκλογές.

Ακόμη χειρότερα: το Σύνταγμα ουδόλως απαγορεύει σε ένα κόμμα να χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή για να οδηγήσει τη χώρα σε βουλευτικές εκλογές. Το αντίθετο. Το Σύνταγμα συνδέει ευθέως την προεδρική εκλογή με τις βουλευτικές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν βλέπει κανένα ατόπημα αν τις συνδέσει και το ΠΑΣΟΚ.

Γιατί τα λέω αυτά; Διότι αδυνατώ να αντιληφθώ το «θεσμικό ατόπημα» που (σύμφωνα με τη Ν.Δ.) θα διαπράξει το ΠΑΣΟΚ, αν προκαλέσει βουλευτικές εκλογές οδηγώντας σε αδιέξοδο την προεκλογική εκλογή. Πώς μπορεί να αποτελεί «θεσμικό ατόπημα» κάτι που προβλέπεται από το Σύνταγμα;

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εκτός από το Σύνταγμα, υπάρχει και η πολιτική. Αρέσει, δεν αρέσει στη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικά υποχρεωμένο να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές μόλις έχει τη νόμιμη ευκαιρία. Οταν η αντιπολίτευση κρίνει ότι η κυβέρνηση βλάπτει τον τόπο, τότε οι κάλπες είναι μονόδρομος. Για λόγους στοιχειώδους πολιτικής εντιμότητας: πώς είναι δυνατόν να θεωρεί το ΠΑΣΟΚ ότι η Ν.Δ. βλάπτει τον τόπο και να ψηφίζουν μαζί Πρόεδρο;

Γι' αυτό θεωρώ ότι οι αντιδράσεις στα όσα είπαν ο Ρέππας, ο Πάγκαλος και οι άλλοι είναι εντελώς προσχηματικές. Και τις προσχηματικές αντιδράσεις από την πλευρά της κυβέρνησης μπορώ να τις κατανοήσω. Αλλά οι προσχηματικές αντιδράσεις από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ποιον εξυπηρετούν; Τη θεσμική ευρυθμία του τόπου; Ή τις προσωπικές φιλοδοξίες εκείνων που δεν πρόλαβαν να το πουν πρώτοι;

Ούτε έχει κανέναν λόγο το ΠΑΣΟΚ να αντιδρά ενοχικά στο αυτονόητο. Προφανώς θα προκαλέσει εκλογές- αν δεν έχουν γίνει νωρίτερα... Και, αν τις κερδίσει, προφανώς θα εκλέξει Πρόεδρο της αρεσκείας του, έστω και με 151 ψήφους. Δεν καταλαβαίνω γιατί απαγορεύεται να κάνει το ΠΑΣΟΚ αυτό που η Ν.Δ. και ο Μητσοτάκης έκαναν το 1990. Χωρίς τύψεις και χωρίς δισταγμούς.

Τα σημειώνω αυτά διότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε την επανάληψη ενός γνωστού φαινομένου: η Ν.Δ. ψέγει το ΠΑΣΟΚ για «θεσμική αταξία», τη στιγμή που η Ν.Δ. είναι εκείνη που διαπρέπει στις «θεσμικές αταξίες». Και με τις αταξίες δεν έχω πρόβλημα. Αλλά η κοροϊδία δεν μου αρέσει.

 

Διχασμός

Του Γιάννη Πρετεντέρη

ΤΑ ΝΕΑ, 1.9.2014

 

Η επιστροφή από τις διακοπές συνοδεύεται από ένα εξαιρετικά απλό ερώτημα: ποιον συμφέρει να μην εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να γίνουν εκλογές;

Η απάντηση είναι εξίσου απλή: κανέναν. Εκτός ίσως από κάποιους ανεγκέφαλους ή τυχοδιώκτες. Για τρεις λόγους.

Πρώτον, επειδή μια εκβιαστική προσφυγή στις κάλπες θα οδηγήσει τη χώρα σε βαθύτατο διχασμό, ο οποίος δεν θα γεφυρωθεί το βράδυ των εκλογών. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα.

Υπενθυμίζω ότι το 2009 η ανερμάτιστη εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου να μπλοκάρει την προεδρική εκλογή οδήγησε μεν σε εκλογές, αλλά τον άφησε χωρίς συμμάχους και χωρίς στοιχειώδη συναίνεση τη στιγμή του Μνημονίου - τη συνέχεια την ξέρουμε...

"Όταν κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι" έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Δεύτερον, επειδή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εκείνοι που επιδιώκουν σήμερα το μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής θα κερδίσουν τις βουλευτικές εκλογές που μπορεί να προκύψουν.

Είναι ακόμη λιγότερο βέβαιο ότι θα καταφέρουν να κυβερνήσουν ή έστω να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, ιδίως αν καταργηθεί ή τροποποιηθεί εν τω μεταξύ το μπόνους των 50 εδρών.

Μεταξύ μας, δεν είναι καν βέβαιο ότι θα μπορέσουν να εκλέξουν Πρόεδρο ακόμη και μετά τις εκλογές, αφού μέσα στο διχαστικό κλίμα που θα έχει δημιουργηθεί η σημερινή συμπολίτευση θα τους επιφυλάξει προφανώς αντίστοιχη μεταχείριση και μάλλον θα δυσκολευτούν να βγάλουν Πρόεδρο παρέα με το ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή - άλλο κόμμα δεν προβλέπεται να κυκλοφορεί στη Βουλή...

Ενδεχομένως βεβαίως να καταλήξουν σε κάποιον "Πρόεδρο μειοψηφίας", αλλά όλοι αντιλαμβανόμαστε το πλήγμα που θα έχει υποστεί τότε η δημοκρατία μας.

Τρίτον, η λογική "σε εμποδίζω με κάθε τρόπο να κυβερνήσεις" είναι πάντα διπλής κατεύθυνσης.

Όσοι επιλέξουν να ανατρέψουν τη σημερινή κυβέρνηση με τέτοιες διαδικασίες είναι βέβαιο πως ανάλογες μεθοδεύσεις θα αντιμετωπίσουν όταν (και αν...) γίνουν κάποια στιγμή κυβέρνηση με τη σειρά τους. Και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Τότε το "μία σου και μία μου" δεν θα έχει όρια, ούτε τελειωμό.

Αυτό φυσικά μπορεί να μην ενδιαφέρει τον Καμμένο ή την Τζάκρη, που μάλλον θα μας κουνήσουν μαντίλι στις εκλογές, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν ενδιαφέρει την αξιωματική αντιπολίτευση; Και είναι φυσιολογικό να μην ενδιαφέρει την κοινωνία και τη χώρα;

Όλα τελικά υπακούουν σε έναν πολύ απλό κανόνα: η επιλογή του διχασμού στην πολιτική δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ούτε μόνο ένα ημίχρονο. Ούτε παίζεται μια κι έξω.

Γι' αυτό και τον διχασμό επιδιώκουν συνήθως μόνο οι ανεγκέφαλοι και οι τυχοδιώκτες.

Α! Και ο Παπανδρέου το 2009...

 

http://www.avgi.gr/article/3869219/i-dimosiografia-tis-koroidias

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω πότε νευριάζω περισσότερο......

 

- όταν βγάζουν ανακοίνωση για να πούνε ότι μια κατάσταση - μπουρδέλο δεν είναι έτσι, αλλά όλα πάνε καλά ή

- όταν βγάζουν ανακοίνωση που δέχονται ότι τα έχουν κάνει πουτ@ν@......................

 

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Νίκης 5-7
Τ.Κ. 101 80, Αθήνα

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Tηλ.: 210-3332553/4
Fax: 210-3332559
e-mail: [email protected]

Τετάρτη, 10 Σεπτεμβρίου 2014

Δελτίο Τύπου

Από το Γραφείο του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, κ. Χρήστου Σταϊκούρα, σχετικά με την προβλεπόμενη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο Πετρέλαιο Θέρμανσης, ανακοινώνονται τα εξής:

«H εφαρμογή του μέτρου της εναρμόνισης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο πετρέλαιο θέρμανσης και το πετρέλαιο κίνησης, μέτρο που υιοθετήθηκε το Νοέμβριο του 2011, απέδειξε ότι αυτό υπήρξε οικονομικά αναποτελεσματικό και κοινωνικά άδικο.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συμβολή του στην καταπολέμηση του λαθρεμπορίου ήταν περιορισμένη, ενώ δεν οδήγησε σε αύξηση των δημοσίων εσόδων.

Αντίθετα, επέφερε απώλεια εσόδων, σημαντική υστέρηση έναντι των στόχων και επιβάρυνση των εισοδηματικά χαμηλότερων στρωμάτων αλλά και του περιβάλλοντος.

Με αυτά τα δεδομένα, η Κυβέρνηση προχώρησε πέρυσι σε μεγάλη διεύρυνση των κριτηρίων χορήγησης του επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης και σε αύξηση κατά 25% της επιδότησης ανά λίτρο (στα 0,35 ευρώ/λτ.).

Το επίδομα το οποίο χορηγήθηκε ανήλθε περίπου στα 175 εκατ. ευρώ, έναντι 86 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη προηγούμενη περίοδο.

Η πρωτοβουλία αυτή συνέβαλλε και στην ανάκαμψη της κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης με αύξηση αυτής κατά 12,9% την περίοδο Οκτωβρίου 2013-Απριλίου 2014, έναντι της αντίστοιχης περιόδου 2012-2013.

Επιπλέον, κατά τη φετινή περίοδο, θα προχωρήσει στη μείωση κατά 30% του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης με διαμόρφωσή του στα 230 ευρώ/1.000 λτ. (από 330 ευρώ/1.000 λτ. που ισχύει σήμερα), επιδιώκοντας μια καλή λύση, με οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, δεδομένων των περιορισμών.

Με τη μείωση αυτή, τον προσεχή Οκτώβριο αναμένεται η λιανική τιμή πώλησης να υποχωρήσει στα επίπεδα του 1,150 ευρώ/λτ., από τα 1,259 ευρώ/λτ. που είχε διαμορφωθεί τον Απρίλιο του 2014.

Έτσι, για νοικοκυριό που δικαιούται επίδομα θέρμανσης, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης θα κινηθεί στα επίπεδα του 0,80 ευρώ/λτ., τιμή δηλαδή χαμηλότερη κατά 0,245 ευρώ/λτ. ή 23,4%, έναντι της τιμής του Απριλίου 2012 (1,045 ευρώ/λτ.), τελευταίας τιμής προ της αύξησης του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης. Ακόμη και στην περίπτωση που το εν λόγω νοικοκυριό καταναλώσει μεγαλύτερες ποσότητες πετρελαίου θέρμανσης από εκείνες που επιδοτούνται, ακόμη και για διπλάσια κατανάλωση λίτρων από τα επιδοτούμενα, η μέση τιμή ανά λίτρο που θα κληθεί να καταβάλλει δεν θα υπερβαίνει τα προ της αύξησης επίπεδα του Απριλίου του 2012. Εννοείται ότι όσο η κατανάλωση προσεγγίζει τα επιδοτούμενα λίτρα, τόσο κατεβαίνει η μέση δαπάνη ανά λίτρο, με αποτέλεσμα να ωφελείται ο καταναλωτής.

Παράλληλα με τη μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, ολοκληρώνονται θεμελιώδεις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην εμπορία και διακίνηση καυσίμων, με κορυφαία την εισαγωγή του συστήματος εισροών-εκροών το οποίο έχει ήδη εισαχθεί στους μεγαλύτερους πληθυσμιακά νομούς της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Με την ολοκλήρωση της τοποθέτησης του συστήματος και την έναρξη της διάθεσης του πετρελαίου θέρμανσης τον ερχόμενο Οκτώβριο, εντατικοποιούνται οι έλεγχοι των αρμοδίων Υπηρεσιών, ώστε να εξασφαλιστεί ότι τη μείωση του φόρου θα την καρπωθούν οι καταναλωτές και όχι οι επιτήδειοι.

Η προσπάθεια αξιολόγησης ρυθμίσεων που έχουν επιβληθεί και ο εξορθολογισμός τους συνεχίζεται».

 

Την εφαρμογή του μέτρου περιμένατε για να σας το αποδείξει.......????????

 

Και από το 2011 τώρα το πήρατε χαμπάρι........???????????????

 

Και για αυτούς που ποθάνανε από τις αναθυμιάσεις στο μαγκάλι, τι έχετε να πείτε.............?????????????????

 

Να σας πω κι εγώ κάτι......???? Διαχειρίζεστε μια οικονομία, ένα δημόσιο τομέα....... Δεν ξέρετε πως να το κάνετε, δουλεύετε με πειράματα, εκτός όμως του ότι είστε άσχετοι, γίνεστε και επικίνδυνοι.... Σπίτια σας λοιπόν, μήπως βγει κανένας καλύτερος...............................

 

 

Να δείτε που στα τελευταία θα κατέβω να ψηφίσω κανένα σύριζα, μόνο και μόνο για να μη σας βλέπω να γράφετε τέτοιες μαλακίες........................

 

 

Θεομπίχτες.............................................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 weeks later...

Βγαίνει ο συριζα και κάνει εξαγγελίες.....

 

Πως διάλο έρχεται το ΥπΟικ και κάνει αποτίμηση σε αυτές ως δημόσια υπηρεσία ργμτ......?????????

 

 

Στα 27,2 δισ. ευρώ το κόστος των εξαγγελιών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σύμφωνα με το Υπ. Οικ.
[17.09.2014]
 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Νίκης 5-7
10180 Αθήνα

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Tηλ.: 210-3332553/4
Fax: 210-3332559
e-mail: [email protected]

Τρίτη, 16 Σεπτεμβρίου 2014

Δελτίο Τύπου

Περίληψη


Τα έτη πριν την κρίση η ελληνική οικονομία κατέγραψε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, βασισμένη στην αύξηση της εσωτερικής οικονομικής ζήτησης, χρηματοδοτούμενη με ξέφρενο εξωτερικό δανεισμό δημοσίου και ιδιωτών. Το στρεβλό αυτό οικονομικό πρότυπο οδήγησε στη γιγάντωση της εγχώριας κατανάλωσης, τη στροφή προς τομείς εξυπηρέτησης της εγχώριας αγοράς, την επιδείνωση της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, και τη συσσώρευση τεράστιων δίδυμων ελλειμμάτων (δημοσιονομικού και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), δημόσιου και εξωτερικού χρέους. Όταν η πρόσβαση σε εξωτερικό δανεισμό διεκόπη, το μοντέλο αυτό κατέρρευσε. Έφτασε η στιγμή που η Ελλάδα πρέπει να ζει με τους δικούς της πόρους.

Οι εξαγγελίες οικονομικού περιεχομένου του ΣΥΡΙΖΑ της 13/9/2014 βασίζονται σε μία εσφαλμένη θεώρηση της λειτουργίας της οικονομίας και της πηγής των σημερινών προβλημάτων.

Η έντονη μείωση του ΑΕΠ και η μεγάλη ανεργία προέρχονται ακριβώς από τους τομείς οι οποίοι βασίζονταν στην εσωτερική ζήτηση και τα δανεικά. Ακόμα και σήμερα, μετά από 6 χρόνια ύφεσης, η ιδιωτική κατανάλωση στην Ελλάδα αποτελεί ποσοστό 70,6% του ΑΕΠ έναντι 56,7% μέσου όρου στην Ευρωζώνη. Επομένως, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι πρέπει να αυξήσει την παραγωγικότητά της και να στραφεί προς τις επενδύσεις και τις εξαγωγές. Αυτός είναι ο μόνος βιώσιμος τρόπος αύξησης των εισοδημάτων και μείωσης της ανεργίας, δεδομένου ότι εκ νέου διόγκωση της κατανάλωσης με δανεισμό δεν μπορεί να υπάρξει. Ο στόχος αυτός υπηρετείται από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες προωθεί η Κυβέρνηση για τον εξορθολογισμό των δομών της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης.

Με άλλα λόγια, η ελληνική οικονομία έχει πρόβλημα προσφοράς και όχι ζήτησης. Εάν η παραγωγική δυναμικότητα της οικονομίας δεν βελτιωθεί, η όποια αύξηση της ζήτησης θα μετατραπεί σε εισαγωγές και όχι ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να επαναλάβουμε τα μέτρα τόνωσης της ζήτησης, αυξάνοντας την κατανάλωση και τις δαπάνες του δημοσίου, δηλαδή να επαναλάβουμε τις πολιτικές που μας οδήγησαν στην κρίση.

Κοινωνικά μέτρα, τα οποία παρουσιάζονται ως νέες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εφαρμόζονται ήδη από την Κυβέρνηση (πχ. παροχή επιδόματος στέγασης, κοινωνικά τιμολόγια ΔΕΗ, περισσότερες δόσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, μείωση κόκκινων δανείων, αξιοποίηση πόρων ΕΣΠΑ), είτε είναι στο τελικό στάδιο της υλοποίησής τους.

Οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν τη ανάγκης χρηματοδότησής τους, έχουν επιπλέον δυσμενείς παράπλευρες επιπτώσεις στις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας, μεταξύ άλλων, λόγω της απότομης φυγής κεφαλαίων από τη χώρα, της αύξησης του κόστους δανεισμού για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, του παγώματος των ιδιωτικοποιήσεων και νέων επενδύσεων από το εξωτερικό, της αρνητικής επίπτωσης στη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, της επιβάρυνσης της κεφαλαιακής επάρκειας και της ρευστότητας των τραπεζών και της απώλειας πόρων από το ΕΣΠΑ από μία ρήξη με την ΕΕ. Η έμμεση αυτή επίπτωση στις αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας θα είναι πολλές εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ της χώρας σε μόνιμη βάση. Θα ανατραπεί έτσι η προσπάθεια των τελευταίων ετών για ανάταξης της οικονομίας, θα χαθεί η ευκαιρία της ανάπτυξης που τώρα θεμελιώνουμε, και η χώρα καταδικάζεται σε δεκαετίες μαρασμού, ακόμα μεγαλύτερης ανεργίας, και περαιτέρω συρρίκνωσης του βιοτικού επιπέδου.

Οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχουν μία περαιτέρω θεμελιώδη αντίφαση: ενώ οι πηγές χρηματοδότησης που επικαλούνται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα προκύψουν στο μακροχρόνιο διάστημα, δηλαδή μελλοντικά, οι δαπάνες τις οποίες προβλέπει το πρόγραμμα αναλαμβάνονται άμεσα. Αυτό δημιουργεί άμεσο χρηματοδοτικό κενό και την ανάγκη δανεισμού, ο οποίος όμως δανεισμός για την διεξαγωγή επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι αδύνατος. Ειδικότερα, οι εκτιμήσεις εσόδων από την σύλληψη της φοροδιαφυγής δύσκολα ποσοτικοποιούνται, ορισμένα δε από τα μέτρα που εισηγείται το πρόγραμμα αντιστρατεύονται το στόχο της σύλληψης της φοροδιαφυγής. Ομοίως, και οι εκτιμήσεις εσόδων από τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών και ανακατανομής πόρων από το ΕΣΠΑ και το αποθεματικό του ΤΧΣ δεν τεκμηριώνονται.

Εφόσον εκληφθούν κυριολεκτικά οι δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι προτάσεις γίνονται υπό συνθήκες ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, δηλαδή χωρίς την προοπτική του δανεισμού, τα προτεινόμενα μέτρα θα πρέπει να αντισταθμιστούν με αύξηση εσόδων από φόρους κατά περίπου €14 δις ή €2.700 κατ’ έτος ανά οικονομικά ενεργό πολίτη, χωρίς καν να λαμβάνεται υπόψιν το κόστος της διαγραφής ιδιωτικών χρεών. Οι αναφορές περί μεταφοράς του φορολογικού βάρους "στους πλουσίους" εμφανίζονται ως κενές περιεχομένου δεδομένου ότι οποιαδήποτε απόπειρα επιβολής υπέρογκων φορολογικών συντελεστών θα οδηγούσε στην αυτόματη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, καθώς και ότι στην Ελλάδα εισοδήματα άνω των €100.000 ετησίως δηλώνει μόλις το 0,5% των φορολογουμένων. Αναγκαστικά λοιπόν, η φορολογία θα βαρύνει όσους δηλώνουν ετήσια εισοδήματα μεταξύ €20.000-50.000, ήτοι περίπου 1.500.000 φορολογούμενους.

Οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ξεκάθαρη κοστολόγηση. Μετά από ενδελεχή έλεγχο με τις υπηρεσίες προκύπτει ότι το άμεσο δημοσιονομικό κόστος των εξαγγελιών ΣΥΡΙΖΑ το οποίο επιβαρύνει το δημοσιονομικό έλλειμμα, με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις, και μόνο για το 1ο έτος, υπερβαίνει τα 17,2 δις ευρώ (και πάλι χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το κόστος της διαγραφής ιδιωτικών χρεών) έναντι €9,362δις που διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ (€11,362 δις συνολική αποτίμηση μείον €2δις για τη διαγραφή ιδιωτικών χρεών που αναλύεται ξεχωριστά). Ενδεικτικό της προχειρότητας με την οποία έχει καταρτιστεί η κοστολόγηση είναι ότι η εξαγγελία περιλαμβάνει αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) κατά €4δις, τα οποία όμως στην συνέχεια παραλείπονται από την κοστολόγηση! Αυτά τα €17,2δις θα αύξαναν το έλλειμμα της χώρας κατά περίπου 9 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, σε σχέση με πλεόνασμα 1.5% σήμερα, οδηγώντας τη χώρα πίσω σε δημοσιονομική κρίση. Εάν προστεθεί και μία –μετριοπαθής- εκτίμηση κόστους €10δις για τη διαγραφή ιδιωτικών χρεών, το κόστος των εξαγγελιών ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύεται στα €27,2 δις ή 15 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ επιπλέον έλλειμμα. Η εκτίμηση αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί ως το ελάχιστο όριο, καθώς η αποφυγή παροχής αριθμητικών δεδομένων και συγκεκριμενοποίησης των προϋποθέσεων εφαρμογής ορισμένων από τα προτεινόμενα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ καθιστά αδύνατη την ακριβή εκτίμησή τους και, έτσι, παρατίθενται συντηρητικοί υπολογισμοί. Επιπλέον, υπάρχουν εξαγγελίες για τις οποίες δεν έγινε ξανά λόγος στη ΔΕΘ (παράδειγμα η υπόσχεση για αύξηση δαπανών προς ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας) ή παρεμβάσεις οι οποίες παραπέμπονται στο μέλλον (πχ. η «σταδιακή» επαναφορά των χαμηλών συντάξεων) οι οποίες θα εκτίνασσαν το κόστος. Επειδή αρκετές από τις παρεμβάσεις επεκτείνονται στο διηνεκές, η σωρευτική επίδραση στο χρέος, η οποία θα είναι πολλαπλάσια της αρχικής επίδρασης.

Τέλος, πέραν από την επίπτωση των μέτρων στο δημοσιονομικό έλλειμμα, υπάρχει και άμεσο δημοσιονομικό κόστος από τη διαγραφή ιδιωτικών χρεών. Αυτή δύναται να επιβαρύνει το δημόσιο χρέος κατά 5 με 10 μονάδες του ΑΕΠ (€10-20 δις), ανάλογα με την τελική έκβαση της ρύθμισης.

Συμπερασματικά, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται σε λάθος συνταγή και ανατρέπει την προσπάθεια σταθεροποίησης της οικονομίας. Δεν λύνει προβλήματα, ενώ δημιουργεί νέα. Οδηγεί στην απώλεια αξιοπιστίας, είτε σε νέο δανεισμό με υψηλό κόστος είτε σε νέα φορολόγηση της μεσαίας τάξης, στην επιδείνωση του χρηματοοικονομικού συστήματος, στη φυγή των κεφαλαίων από τη χώρα μας και σε ρήξη με τους εταίρους μας.

Ακόμα και με την τιμολόγηση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ για τουλάχιστον €11,3δισ. κόστος, θα βρεθούμε απέναντι στις αγορές, που θα ζητούν δυσθεώρητα επιτόκια για να δανείσουν τη χώρα, απέναντι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα κλείσει την κάνουλα της φτηνής χρηματοδότησης, και απέναντι στους ευρωπαίους εταίρους μας που, στην πιο αισιόδοξη περίπτωση, θα δυσχεράνουν την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ. Η ανεργία θα αρχίσει πάλι να αυξάνεται, και η νεολαία θα αναζητεί με ακόμα μεγαλύτερη σπουδή την τύχη της στο εξωτερικό. Οι προοπτικές της χώρας θα επιδεινωθούν.

 

 

Ξέρω ότι και ο συριζα θα κάνει ότι κάνει τώρα η νδ και το πασοκ....... έτσι κι αλλιώς, το μισό πασοκ εκεί είναι, γιατί να αλλάξουνε νοοτροπία...?????

 

 

Αλλά να δείτε που τελικά θα με κανουνε να ψηφίσω μόνο και μόνο γιατί δεν παλεύω άλλο να ζω την αυταρχικότητα, την αλλαζονεία και τη μ@λ@κί@ τους....................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άντε .. με το καλό και χρυσά αυγά... :)

 

 

Θ. Πάγκαλος: Ψήφισα Ν.Δ. για να μην βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ
«Μήνυμα διαμαρτυρίας για την ακατονόμαστη συμπεριφορά της αντιπολίτευσης»
 
8C46534FC93BE36DA6FCA4416063CDB5.jpg
 
Την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου ο Θεόδωρος Πάγκαλος μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο και αποκαλύπτει τι ψήφισε στις ευρωεκλογές.
Συνέντευξη Θ. Πάγκαλου
 


Για τη στάση του στις ευρωεκλογές

«Ψήφισα Ν.Δ. στις περασμένες εκλογές, στις ευρωεκλογές. Βεβαίως! Με δυσκολία, αλλά πήγε το χέρι μου, διότι ήθελα οπωσδήποτε να αποφύγω αυτό που δεν απέφυγα τελικά, δηλαδή την πρωτοπορία του ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφισα αρνητικά, όπως και πολύς κόσμος ή πολύς κόσμος που ψήφιζε αρνητικά ΠΑΣΟΚ, για να μην έρθει η δεξιά. Κι εγώ, αυτή τη φορά, ψήφισα δεξιά για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω (αν θα το επαναλάβω) τώρα. Δεν μου γυαλίζουν κόμματα. Έχω μια ουσιαστικότερη σχέση με την πολιτική και δεν ψηφίζω ό,τι γυαλίζει. Αυτό το κάνει η κίσσα!

Θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα διαμαρτυρίας για την άθλια και ακατονόμαστη συμπεριφορά της αντιπολίτευσης. Είμαστε κοντά στο 2012, όταν με εντολή και παρότρυνση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είχε οργανωθεί η κατατρομοκράτηση του ΠΑΣΟΚ σε όλη την Ελλάδα. Δεν στήριξα το ΠΑΣΟΚ, διότι συν τοις άλλοις, παρά τις διαμαρτυρίες ορισμένων εκ των οποίων και εγώ, υπήρξα θύμα αυτής της ιστορίας, διότι υπέστην τρομοκρατικές επιθέσεις και εκβιασμούς, αλλά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σφύριζε αδιάφορα και κοίταγε αλλού. Ναι (έχω πάψει να ψηφίζω ΠΑΣΟΚ). Δεν ξέρω τι θα γίνει μεθαύριο, αλλά ποια είναι η άποψή μου για το ΠΑΣΟΚ; Στις ευρωεκλογές, αφού εξέτασα σοβαρά και την περίπτωση του Ποταμιού, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν σοβαρή επιλογή και ότι έπρεπε να ψηφίσω Ν.Δ. για να μην έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και για κάποιον που σκέπτεται έτσι, κάποιος άλλος θα μπορούσε να μου πει ότι ντρέπομαι, αλλά έτσι σκεπτόμουν και πράγματι ήρθε πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχε σοβαρό θέμα, για να παρεμποδιστεί.»

Για τον Σταύρο Θεοδωράκη και τις προτάσεις του Ποταμιού

«Να μη διαβάζει τόσο πολύ και να μιλάει λιγότερο. Η ουσία των προτάσεών του είναι στο κυβερνητικό πρόγραμμα ή σε προγράμματα προεκλογικά, όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Κάποιες είναι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή παραπλήσιες και μένει ένα πέμπτο που είναι πρωτότυπο ή εντελώς ατυχή, όπως η πρόταση για τους πρώην βουλευτές που τιμωρούνται πέραν της ποινής του δικαστηρίου να κάνουν κοινωνική εργασία ή να τους στέλνουμε για διαπόμπευση, να τρώνε από τα συσσίτια, και να εξευτελίζονται, είναι να απορώ πώς ο κ. Θεοδωράκης που είναι ένας συμπαθέστατος άνθρωπος έκανε μια τόσο νοσηρή σκέψη.»

 

http://www.tovima.gr/vimafm/interviews/article/?aid=634316&h1=true#commentForm

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άκουγα χθες το πρωί στο Μεγάλο κανάλι.. τον πολιτικό άνδρα-Υπουργό Αργύρη Ντινόπουλο σε αντιπαράθεση με τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Χαλανδρίου να λέει..

 

Η απόφαση πρέπει να εφαρμοστεί .. το κράτος έδωσε λεφτά και έφτιαξε σύγχρονο οικισμό .. μέχρι 30/09 πρέπει να κατεδαφιστούν οι παράγκες στο Χαλάνδρι και να μεταφερθούν οι τουρκόγυφτοι στα Μέγαρα..

 

Έψαξα κι εγώ που θέλουν να τους πάνε .. και δεν πάνε...

 

 

 

kantili1.jpg

 

 

DSCN8215.JPG

 

 

kantilipipe.jpg

 

 

DSCN8222.JPG

 

http://www.stasi.gr/index.php/comments/item/467-pateras27092014

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μακρυά από το νέφος, με θέα, καθαρός αέρας, χωρίς προβλήματα πάρκιν.....

 

Άλλοι πληρώνουν όσο όσο για να βρούνε οικόπεδο να χτίσουν εκεί.......

 

 

Ειλικρινά ώρες ώρες, δεν σε καταλαβαίνω που το πας......................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μακρυά από το νέφος, με θέα, καθαρός αέρας, χωρίς προβλήματα πάρκιν.....

 

Άλλοι πληρώνουν όσο όσο για να βρούνε οικόπεδο να χτίσουν εκεί.......

 

 

Ειλικρινά ώρες ώρες, δεν σε καταλαβαίνω που το πας......................

 

Που να το πάω.. 12,5 χιλιόμετρα απέχει η πρώτη διασταύρωση σου λέει..

 

Τουλάχιστον να τους φτιάχναν και κανένα σχολείο σαν εκείνο στο Χαϊδάρι... :P

 

 

 

2e9303163ab2bdd7b6e7a1c45d57e315_XL.jpg

 

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/423973/haidari-eftiaxan-nipiagogeio-tria-metra-pano-apo-to-edafos

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Που να το πάω.. 12,5 χιλιόμετρα απέχει η πρώτη διασταύρωση σου λέει..

 

Τουλάχιστον να τους φτιάχναν και κανένα σχολείο σαν εκείνο στο Χαϊδάρι... :P

 

 

 

2e9303163ab2bdd7b6e7a1c45d57e315_XL.jpg

 

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/423973/haidari-eftiaxan-nipiagogeio-tria-metra-pano-apo-to-edafos

 

Μα σώπα μωρέ, όλοι τους datsun έχουνε, μέχρι να πιούνε ένα καφέ έχουνε φτάσει....

 

Και τι το θένε το σχολειό, από τα 10 τους έχουνε παντρευτεί..... Δεν έχουνε ανάγκη αυτοί..... :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

"TO BHMA" - Γνώμες


 


"Νοηματοδότηση του βίου"


 


Τάσιος Θεοδόσης Π.


 


ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 14/10/2012, 05:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 14/10/2012, 05:45


 


1. Μια «αποενοχοποιητική» φράση πρώτα: Ο,τι είχα (εγώ ο έσχατος) να 'πώ για την


Κρίση (άν υποθέσομε πως είχαν κάποιαν αξία) τα έγραφα τα περασμένα 30 χρόνια σ'


αυτήν εδώ τη στήλη. Τώρα; Τώρα εγώ θα λέω άλλα - που ίσως να ενδιαφέρουν μερικούς


συμπολίτες μας, και τα οποία πάντως δέν θα είναι και άσχετα με τις ουσιωδέστερες


αιτίες που προκάλεσαν την (τάχα οικονομική) Κρίση.


Λοιπόν, άς πάμε λίγο και σ' αυτό που πάμπολλοι απο μάς (σε πλείστες περιόδους της


ζωής μας) παραπονιόμαστε «νοιώθω λίγο σκόρπιος, μια αίσθηση αποπροσανατολισμού


- έχω ασαφείς στόχους ίσως», ή (με πιό λόγια διατύπωση) «θά 'θελα νά 'βρω ενα νόημα


στον βίο μου». Εννοείται πως ο καθένας-μας κατα διαστήματα μπορεί να διαθέτει


επιμέρους στόχους - και μάλιστα τόσο ισχυρούς, ώστε να τους αφοσιώνεται και να τους


καθιστά άξονες ενοποιητικούς του βίου του. Τέτοιοι επιμέρους στόχοι μπορεί να είναι:


μια δημιουργική οικονομική δραστηριότητα, ένα μαθησιακό ή ερευνητικό πάθος, μια


γερή καλλιτεχνική επίδοση, ένα άθλημα ή η αφιέρωση στην αγάπη και την υπηρέτηση


του Αλλου - αυτός κι αν είναι στόχος καίριος και βιωματικά αποδοτικότατος. Μα, θα


πείτε, δίνουν ετούτοι οι μικροί στόχοι «νόημα» στη ζωή;


 


2. Γιά να ιδούμε όμως τί θα 'πεί νοηματοδότηση: «Πρόσδοση νοήματος (λογικής


συνοχής, δηλαδή) στον βίο, χάρις σε κάτι που έχω ολόψυχα αποδεχθεί - τόσο ώστε να


γίνει στόχος μου». Μ' αυτόν τον ορισμό, οι συνάνθρωποί-μας που έχουν αφοσιωθεί σ'


έναν απ' τους επιμέρους στόχους που αναφέραμε έχουν πράγματι νοηματοδοτήσει τη


ζωή τους. Πόθεν λοιπόν η αντίρρησή σας; Υποπτεύομαι την απάντηση: Θα θέλαμε ο


στόχος να είναι πολύ ευρύτερος, πολύ διαρκέστερος - και ειδυνατόν να είναι κοινός για


ενα σύνολο ανθρώπων. Παραδεχθείτε όμως οτι μια τέτοια μαξιμαλιστική στοχοθεσία


δέν περιγράφει τις διαποικιλμένες ανάγκες του μέσου ανθρώπου, αλλα είναι απλώς μια


σύλληψη του θεωρητικού νού - του οποίου είναι γνωστή η τάση για «γενικότητες», αντί


για πραγματικότητες...


Δέν αποκλείεται βέβαια πλατύτεροι στόχοι να αυξάνουν και την προσδοκώμενη


ολβιότητα. Αλλά δέν μπορούμε να πεδικλώνομε άλλο τον Ανθρωπο με τα θεωρητικά-


μας σχήματα. (Αρκετά έχει υποφέρει ώς σήμερα απ' τις ιδεοληπτικές μεγαλομανίες των


Καθοδηγητών.) Ας βοηθήσομε μόνο να μυηθούν όλο και περισσότεροι νέοι συμπολίτες-


μας στην υποστασιακή σημασία που έχει κάθε Νοηματοδότηση...


 


3. Δυνητικώς, μια τέτοια ισχυρή νοηματοδότηση θα μπορούσε να προσφέρει κι η


Θρησκεία (αλλ' όχι για όσους την χρησιμοποιούν ως δεισιδαιμονία ή μπαμπούλα


υποχρεώσεων· ετούτα τα τερτίπια δέν νοηματοδοτούν βίον): Πράγματι, (i) η ύπαρξη


ενος Θεού καθεαυτήν συνιστά υπόδειγμα ψυχολογικής ενότητας και τάξης. (ii) Οι


θρησκευτικής προελεύσεως κανόνες κοινωνικού βίου, εκφράζοντας τη βούληση ενος


Πατέρα, γίνονται στόχος ευγενέστατος. (iii) Η Κοινότητα των ομοπίστων (η ζωή εν


Εκκλησία) μπορεί να εμπνέει πολλαπλώς. Ενώ (iv) η μετά θάνατον αναμονή μιας


ευλογημένης για τους δικαίους συνέχειας συμπληρώνει ίσως τη Νοηματοδότηση.


Επαναλαμβάνω όμως την υποψία-μου οτι μόνον μια μειονότητα οπαδών μιας


πατρογονικής θρησκείας ενδέχεται να απολαμβάνουν αυτήν την σπουδαία


νοηματοδότηση.


 


4. Επιθυμώ τώρα να θυμίσω οτι και η καλλιέργεια των τριών κατευθύνσεων του Είναι


συνιστά εναν εκ φύσεως οντολογικόν Στόχο ο οποίος προσφέρει Νοηματοδότηση


ρωμαλαίαν: α) Με την ενεργή Γνωσιακή έφεση προς τον αντικειμενικό κόσμο, νοιώθω


μιαν αίσθηση συμπαντική ανακαλύπτοντας τη Δημιουργία - συν-μετέχοντας στο θαύμα


του Κόσμου. β) Με την Ηθική ζωντανή σχέση-μου με τα έμβια όντα, απλώνω την


Υπόστασή-μου στους Συνανθρώπους, καθρεφτίζομαι στα μάτια-τους (άρα υπάρχω)· και


συν-μετέχοντας στον πόνο και στη χαρά-τους, απλώνω καταβολάδες του Είναι. γ) Με


την Αισθητική μορφοποίηση του μέσα χάους-μου, «την βρίσκω» κυριολεκτικά.


Ετούτο το τριπλό όφελος του Είναι συνιστά την κατεξοχήν Αυτο-Εκπλήρωση (εξ


ορισμού)· τί άλλο θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει τον βίον αποδοτικότερα; Ακόμα κι η


έμμονη καλλιέργεια μιάς μόνον απ' αυτές τις Κατευθύνσεις θα μπορούσε να γίνει


στύλος νοήματος του βίου - άσχετο άν (εξαιτίας της μονομέρειάς-της) δέν θα πετύχαινε


την ίδια ολβιότητα Νοηματοδότησης.


Εδώ πάντως ενδέχεται να ακουσθεί άλλη μιά επιφύλαξη: Ναί, αλλα ετούτα όλα έχουν


ενα εγγενές μειονέκτημα - σιγούν για τα μετά θάνατον (άρα χάνουν σε μέγεθος


Νοήματος). Θα 'πώ όμως οτι η παρηγοριά των μετά θάνατον ανταμοιβών δέν είναι


βέβαιο οτι προσδίδει νόημα «δράσεων βίου». Εμένα περισσότερο μου μοιάζει με μιαν


εισπρακτικού χαρακτήρα νοοτροπίαν περι του μέλλοντος, που δέν συνιστά άμεση


νοηματοδότηση του παρόντος.


Πάντως («σε κάθε περίπτωση», που λέν κι οι μεταφραστές της καθαρεύουσας), ένα


είναι βέβαιο: Οσο πιό σφιχτό Νόημα δίνει ο καθένας στον βίο του, τόσο πιό κρουστή


γίνεται η στόφα της Κοινωνίας μας. Είθε.


 


Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.


 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 weeks later...

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B6%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

 

 

 

12/10/2014 - 07:10  
Σαμαράς, Κουβέλης, Τζήμερος και Θεοδωράκης
Από την ανάλυση των ψηφιακών κοινωνικών δικτύων σε συμπεράσματα για το μεσσιανισμό, τον πληθοπορισμό και τη συλλογική ευφυΐα

 

 

 

 

 

Επί αιώνες οι ερευνητές των κοινωνικών επιστημών προσπαθούν να ερμηνεύσουν τους παράγοντες που επιτρέπουν σε άλλες κοινωνίες να προοδεύουν και σε άλλες να μένουν στάσιμες ή και να οπισθοχωρούν. Μια ενδιαφέρουσα πρόσφατη προσπάθεια είναι το ενδιαφέρον βιβλίο “Why nations fail” των Daron Acemoglu και James Robinson (www.whynationsfail.com). Ωστόσο όλες οι προσεγγίσεις αυτές βασίζονται σε θεωρητικές αναλύσεις και προσπάθειες να επιβεβαιώσουν τις υποθέσεις αναλύοντας ιστορικά παραδείγματα.

Εσχάτως η έρευνα σε αυτόν τον τομέα καθίσταται πολύ αποτελεσματικότερη, γιατί η εμφάνιση και διάδοση των ψηφιακών κοινωνικών δικτύων (digital social networks) τα τελευταία δέκα χρόνια επιτρέπουν τη συστηματική μελέτη των κοινωνικών φαινομένων με τη βοήθεια των μαθηματικών και της πληροφορικής. Πλέον μπορούμε να μετράμε τη μηχανική της αλληλεπίδρασης ανθρώπων σε μια κοινότητα. Πώς ρέουν οι απόψεις μεταξύ των μελών της; Το κοινωνικό δίκτυο συγκλίνει σε κάποια άποψη ή ζει με τις αντιφάσεις του; Οδηγείται στην «αλήθεια» (π.χ. συλλογικά ωφέλιμες αποφάσεις) ή σε «πλάνη» (αυτοκαταστροφικές επιλογές); Τι καθορίζει το αποτέλεσμα;

Είχα την τύχη και την τιμή να παρακολουθήσω πρόσφατα σειρά από διαλέξεις του καθηγητή Γ. Γιαγλή (www.giaglis.eu) στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών γύρω από την εφαρμογή αναλυτικών μεθόδων στα κοινωνικά δίκτυα. Ο κος Γιαγλής παρουσίασε μαθηματική τεκμηρίωση για ορισμένα εξαιρετικά ενδιαφέροντα φαινόμενα στις ψηφιακές κοινότητες.

Σχετίζονται αυτά τα φαινόμενα με τα προβλήματα της χώρας μας; Γιατί διαχρονικά δεν έχουμε αποτελεσματική διακυβέρνηση; Γιατί ούτε ο Σαμαράς τα κατάφερε να μας βγάλει από το αδιέξοδο; Δεν ήθελε; Δεν μπορούσε; Μήπως είναι εξαρχής λάθος το ερώτημα; Γιατί ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ οδηγούνται σε εξαφάνιση; Φταίνε οι κρίσιμες λάθος επιλογές; Οι κακές συγκυρίες; Ή μήπως η δομή αυτής της κοινότητας ήταν εξαρχής θνησιγενής; Τι εμποδίζει τον «ΣΥΡΙΖΑ» και τον Αλέξη Τσίπρα να ξεπεράσουν τους συλλογικούς τους μύθους; Μπορεί η επικοινωνιακή προσπάθεια τους για εικόνα πολιτικού ρεαλισμού να συνοδευτεί και από ανάλογη αναδιαμόρφωση της πολιτικής τους πρότασης; Γιατί η «Δημιουργία, ξανά!» και ο Θάνος Τζήμερος δεν πέτυχαν; Πώς η πλέον υποσχόμενη πολιτική κίνηση του ’12 από τη viral σαγήνη της «πολιτικής χωρίς πολιτικούς» κατάφερε να απομονωθεί και να δαιμονοποιηθεί και πλέον αδυνατεί να «σηκώσει κεφάλι» παρά την μεγάλη αναγνωρισιμότητα του Ιδρυτή και Προέδρου της; Μπορεί «το Ποτάμι» να κάνει τη διαφορά; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να κληρονομήσει μόνο τα καλά της «Δημιουργίας, ξανά!» αποφεύγοντας τα λάθη της; Αρκούν οι διαφορές μεταξύ Τζήμερου και Θεοδωράκη ή των άμεσων συνεργατών τους για να διαμορφώσουν μια εντελώς άλλη μεσομακροπόθεσμη προοπτική για τη χώρα; Γιατί ο Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες συρρικνώνονται; Τι κοινό έχουν με αρκετούς από τους παραπάνω; Πώς εξηγείται το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής;

Είπε κάτι για όλα τα παραπάνω ο κος Γιαγλής στις διαλέξεις του; Κατηγορηματικά όχι. Δεν αναφέρθηκε καθόλου στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, ωστόσο αισθάνομαι πως τα συμπεράσματα των αναλύσεών του επεκτείνονται περίπου αυτούσια και στις μη ψηφιακές κοινότητες. Είμαι πεπεισμένος ότι τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες είναι επιτακτικό να αναγνωρίσουμε κάποια φαινόμενα ώστε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνουμε το μέλλον της κοινωνίας μας.

Παραθέτω λοιπόν εδώ μερικά από τα κύρια ευρήματα και πώς αυτά σχετίζονται με τα κοινωνικά μας αδιέξοδα, στη χώρα αλλά και τις μικρότερες κοινότητές μας. Παρουσιάζω επιγραμματικά ορισμένες μηχανικές των ψηφιακών κοινοτήτων που πρέπει να μας προβληματίσουν. Ακριβώς μετά την παράθεση των ευρημάτων, επιχειρώ να τα συνδέσω με αυτά που βιώνουμε.

Τα κοινωνικά φαινόμενα

Σύγκλιση (Convergence). Κάθε κοινωνική ομάδα διαθέτει ένα πολύ ισχυρό όπλο, αυτό της συλλογικής ευφυίας. Μπορεί κανένα από τα μέλη της να μην κατέχει τη πλήρη και ακριβή αλήθεια, ωστόσο η ανοιχτή αλληλεπίδραση μεταξύ ικανού αριθμού μελών μιας κοινότητας για εύλογο χρονικό διάστημα αποδεικνύεται μαθηματικά ότι υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις οδηγεί στη σύγκλιση της πλειονότητας των μελών της κοινότητας στην «αλήθεια», όπως την ορίσαμε πιο πάνω.

Έλλειμα πληροφόρησης = συμπεριφορά κοπαδιού (Herding). Όταν υπάρχει έλλειψη πληροφορίας αναπτύσσονται σχετικά εύκολα φαινόμενα αγέλης. Όταν ένα μέλος μιας κοινότητας με σχετικά σημαντική επιρροή κάνει πρώτο μια επιλογή (π.χ. διατύπωση θέσης, διασπορά είδησης κλπ.) - ακόμα και συμπτωματικά - είναι πιθανό να συμπαρασύρει στην ίδια κατεύθυνση μεγάλο αριθμό από μέλη της που δεν έχουν πλήρη επαρκή πληροφόρηση / γνώση επί του αντικειμένου. Πολύ γρήγορα η ενδεχομένως λανθασμένη θέση του θεωρείται κοινός τόπος της κοινότητας. Όμως το «κοπάδι» είναι έρμαιο επόμενων ερεθισμάτων. Η συλλογική άποψή του για τα πράγματα δεν έχει στέρεες βάσεις. Όσο εύκολα και συμπτωματικά μπορεί να δημιουργηθεί η μια τάση, μπορεί να ανατραπεί από μια αντίθετη, συμπαρασύροντας εκ νέου σε εντελώς άλλη πορεία. Ο ίδιος άνθρωπος ή και άλλος με ανάλογη επιρροή / αποδοχή (credibility) είναι δυνατόν να παρασύρει σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση κάποια στιγμή, οδηγώντας το κοπάδι αλλού. Κάπως έτσι μπορείτε να συλλάβετε τον εαυτό σας σε δυο διαφορετικές στιγμές να επικροτεί (π.χ. με Like) δυο κατά βάθος ασύμβατες μεταξύ τους θέσεις. Είναι μάλλον βέβαιο ότι και στις 2 περιπτώσεις το έλλειμμα πληροφόρησης έχει παίξει το ρόλο του.

Εμπόδια επικοινωνίας / αποκλεισμοί / κατακερματισμένες κοινότητες (Separated groups). Η σύνθεση / συναίνεση είναι εξαιρετικά πιθανή σε κοινωνίες ανοιχτές και πολλαπλά διασυνδεδεμένες, δηλαδή αυτές στις οποίες δυνητικά όλοι επικοινωνούν με όλους και υπάρχει ομαλή αλληλεπίδραση με το εξωτερικό περιβάλλον. Αντίθετα, σε κοινωνίες κατακερματισμένες και κλειστές σε επί μέρους ομάδες, π.χ. με ταμπού, στις οποίες ενοχοποιούνται απόψεις ή αξιολογούνται με κύριο κριτήριο το αν προέρχονται από «δικό μας» ή «των άλλων» είναι πολύ πιο απίθανο να οδηγηθούμε σε κοινό τόπο. Κάθε νησίδα (κοινότητα εντός της ευρύτερης κοινωνίας) θα κρατάει τη δική της «αλήθεια» και μεταξύ τους δεν θα μπορέσουν μάλλον ποτέ να συμφωνήσουν ούτε για τα στοιχειώδη.

Η παγίδα των ισχυρών πεποιθήσεων (self-influence). Αν ξεπεράσουμε το εμπόδιο του κατακερματισμού, από τι εξαρτάται το πόσο γρήγορα μια κοινότητα θα συγκλίνει προς την αλήθεια; Σίγουρα αν οι αρχικές απόψεις των μελών μιας κοινότητας διαφέρουν σημαντικά, ο αναγκαίος χρόνος σύγκλισης είναι περισσότερος. Όμως θα υπάρξει τελικά σύγκλιση, έστω με καθυστέρηση; Αυτό εξαρτάται από το πόσο ανοιχτοί είμαστε ο καθένας ξεχωριστά. Πόση διάθεση έχουμε να επανεξετάσουμε τις απόψεις μας; Πόσο ανοιχτοί είμαστε να ξαναδούμε μήπως κάπου έχουμε λάθος ή ατελή άποψη; Αν θέλετε, πόσο ξεροκέφαλοι ή εγωιστές είμαστε; Επειδή κάποια στιγμή τοποθετηθήκαμε με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, είμαστε διατεθειμένοι να το επανεξετάσουμε και ενδεχομένως να αναδιπλωθούμε; Αυτά θα κρίνουν το πόσο γρήγορα θα οδηγηθούμε σε σύνθεση και συναίνεση προς την αλήθεια. Ο βαθμός ανοιχτής αντίληψης ή αλλιώς μη δογματισμού μας είναι αποφασιστικός παράγοντας. Αν π.χ. ο καθένας μας θεωρεί εκ προοιμίου τον εαυτό του τον εξυπνότερο και καλύτερα πληροφορημένο από τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας είναι πιθανό να θεωρεί ότι οι απόψεις των άλλων έχουν μηδαμινή αξία σε σχέση με τη δική του. Σε μια τέτοια κοινωνία προφανώς η επικοινωνία δεν οδηγεί σε πρόοδο. Είναι μια κοινωνία παράλληλων μονολόγων. Κρίσιμα μέλη της κοινότητας εμμένουν στις απόψεις τους και η σύγκλιση προς την αλήθεια παραμένει απατηλό όνειρο.

Αμοιβαία εμπιστοσύνη και συλλογική σοφία (Reciprocal trust implies wisdom). Σε μια κοινότητα με σοφία, είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε όλα τα μέλη της. Αναγνωρίζουμε ότι κάθε άποψη δυνητικά μπορεί να εισφέρει κάτι στη συζήτηση και δεν κατεβάζουμε «ρολά» μόλις το λόγο παίρνει ο … ιδεολογικός μας αντίπαλος ή ακόμα το μέλος της «αντίπαλης» ομάδας. Η εμπιστοσύνη προς κάθε μέλος της ομάδας ως προς την ειλικρινή του διάθεση να συνεισφέρει στη σύνθεση απόψεων μεταφράζεται σε συλλογική σοφία, ακριβώς όπως ο κατακερματισμός οδηγεί σε συλλογικό … αυτισμό. Ακόμα κι αν τμήμα των μελών μιας ομάδας δεν έχει ειλικρινή διάθεση να συνεισφέρει, ο μη αποκλεισμός της έκφρασής του έχει ευεργετικές συνέπειες στην ομάδα. Όσο λοιπόν εξετάζουμε κάθε άποψη για αυτό του εκφράζει και μόνο κι όχι για την ιδεολογία ή την ομάδα από την οποία πηγάζει, τότε κατακτούμε και τη συλλογική σοφία. Δύσκολη προσέγγιση, αλλά τεκμαίρεται ως συλλογικά ωφέλιμη.

Η παγίδα των ατόμων με υπέρμετρη επιρροή (opinion leaders). Σε κοινότητες που δεν υπάρχει υπερβολική προσήλωση σε κάποιο ηγέτη, ο νόμος των πιθανοτήτων οδηγεί την κοινή γνώμη προς τη σύγκλιση (συναίνεση) σε συλλογικά ωφέλιμη για αυτήν θέση. Αντίθετα, σε κοινότητες που χαρακτηρίζονται από ολιγάριθμα πρόσωπα με υπερβολική επιρροή (overly influential agent), πρόσωπα γύρω από τα οποία οι υπόλοιποι συχνά προσδιορίζονται ως θετικά διακείμενοι ή πολέμιοί τους, το «παιχνίδι» είναι μάλλον χαμένο. Τόσο ο Μεσσιανισμός όσο και η δαιμονοποίηση οδηγεί στον εγκλωβισμό των μελών της ομάδας στον ετεροπροσδιορισμό σε σχέση με τα πρόσωπα κλειδιά. Οι οπαδοί μένουν προσηλωμένοι στον ηγέτη και ταυτίζονται με τις απόψεις του ακόμα κι όταν εμφανώς κάνει λάθος. Αντίθετα οι πολέμιοί του δεν ακούν ούτε τα σωστά που μπορεί αυτός να εκφράζει. Ακόμα χειρότερα, οι σωστές προτάσεις του ακυρώνονται και ενοχοποιούνται επειδή εκφράστηκαν από αυτόν. Κάπως έτσι «καίγονται» εξαιρετικές προτάσεις μόνο επειδή έτυχε να διατυπωθούν δημόσια από τον λάθος άνθρωπο. Σε αυτές τις συνθήκες η ανάγνωση της πραγματικότητας του ενός κυριαρχεί για κάθε επί μέρους ομάδα, γύρω από τον παράγοντα με τη μεγάλη επιρροή εντός αυτής. Αν τύχει να είναι σωστή η άποψη του ενός, τότε ίσως να υπάρχει αίσια εξέλιξη. Αν όμως τύχει να είναι ατελής ή εντελώς λάθος, η συλλογική ευφυία της ομάδας ακυρώνεται. Η κοινότητα καταδικάζεται συλλογικά επειδή ταυτίστηκε υπερβολικά με ένα πρόσωπο κλειδί, το οποίο δεν είχε την ουτοπική τύχη να κατέχει την πλήρη αλήθεια.

Ο καταστροφικός ρόλος των οπαδών (influence of followers). Αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα που περιγράφεται στο (6) εντείνεται περισσότερο όταν αυτοί που επηρεάζονται από τον ηγέτη, δεν επηρεάζονται παράλληλα από άλλες ανεξάρτητες με αυτόν πηγές. Τεκμηριώνεται πως αν παρακολουθούμε μόνο συγκεκριμένες πηγές πληροφόρησης, π.χ. ένα πρόσωπο υψηλής επιρροής στην κοινότητά μας, τότε εξανεμίζεται η πιθανότητα να έχουμε κριτική στάση απέναντι του. Ακόμα κι αν σκεφτούμε ότι κάπου έκανε λάθος, μάλλον δεν θα το πούμε ούτε καν στον ίδιο. Δεν θα γίνουμε οι δυσάρεστοι. Θα σκεφτούμε πως έχει πει τόσα σωστά που δεν θα τον κακοκαρδίσουμε για τα ασύγκριτα λιγότερα λάθη του. Τα «δικαιούται». Έτσι τον αφήνουμε να κλιμακώνει τη επιρροή του στο μικρόκοσμο της ομάδας και ταυτόχρονα να απομονώνεται από την υπόλοιπη κοινωνία και να αυτόεγκλωβίζεται στο εκάστοτε λάθος του. Γινόμαστε άθελά μας οι χειρότεροι υπονομευτές τόσο του προσώπου όσο και αυτών που για εμάς το πρόσωπο πρεσβεύει. Όσο μάλιστα η επιρροή των οπαδών εντός της κοινότητας αυξάνει, τα πράγματα επιδεινώνονται. Λειτουργούν πρακτικά ως ισχυροί ενισχυτές και επαναλήπτες του μηνύματος που εκπέμπει το πρόσωπο υψηλής επιρροής, προεκτείνοντάς την. Παρά την καλή τους πρόθεση ουσιαστικά δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την σύγκλιση της κοινότητας στην αλήθεια καθώς ενισχύουν την εσωτερική μονοφωνία εις βάρος της πολυφωνίας. Και φυσικά το πρόβλημα δεν μπορεί να το λύσει ο ηγέτης, αλλά μόνο τα άτομα!

Συμπεράσματα

Το πρώτο φαινόμενο, αυτό της σύγκλισης μιας κοινότητας στην αλήθεια είναι παρήγορο. Αισθάνομαι μια ανακούφιση που αποδεικνύεται ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε συναίνεση. Επιβεβαιώνεται ότι η δημοκρατία είναι το τελειότερο πολίτευμα. Μπορούμε να ελπίζουμε, αρκεί να μοχθούμε ώστε να υπάρχουν οι προϋποθέσεις που χρειάζεται να πληρούνται για να λειτουργεί.

Το φαινόμενο της αγέλης και του κατακερματισμού καθιστά ξεκάθαρη τη μεγάλη σημασία του δημόσιου διαλόγου και της πληροφόρησης. Αν σε ένα σοβαρό ζήτημα ο δημόσιος διάλογος είναι εκτενής, ενδελεχής και διεξοδικός, η πληροφορίες γύρω από το θέμα διαχέονται στην κοινωνία. Αν αντίθετα ο δημόσιος διάλογος είναι επιφανειακός, προσχηματικός και πρόχειρος, τα μέλη της κοινότητας επιλέγουν τη θέση τους κυρίως με κριτήρια κοπαδιού. Η δημοκρατία μετατρέπεται σε οχλοκρατία. Ο ρόλος των λειτουργών της πληροφόρησης είναι κρίσιμος. Όμως στην εποχή των ψηφιακών κοινωνικών δικτύων ευθύνη έχει και ο καθένας μας ξεχωριστά, καθώς πλέον διαθέτει τον δικό του «ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό» από το οποίο εκπέμπει.

Το πρόβλημα του κατακερματισμού εξηγεί τα σημερινά μας αδιέξοδα. Υπάρχει περίπτωση οι Έλληνες να συμφωνήσουμε στα απολύτως βασικά για το μέλλον αυτής της χώρας; Όσο λειτουργούμε περιχαρακωμένοι σε συγκεκριμένες ομάδες ή γύρω από «μεσσίες» και σύμβολα είναι εξαιρετικά απίθανο.

Επιπλέον, διαφαίνεται το πόσο αδιέξοδο είναι ένα πρωθυπουργικοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης, χωρίς θεσμικά αντίβαρα, χωρίς διαφάνεια και μηχανισμούς συλλογικής λήψης αποφάσεων σε κανένα επίπεδο. Αποδεικνύεται επίσης πόσο καταδικασμένα είναι τα προσωποπαγή κόμματα, στα οποία όλοι μένουν προσηλωμένοι στην άποψη του ενός, ελπίζοντας ότι αυτός έχει το όραμα να οδηγήσει σε εθνική πρόοδο. Εξηγείται και τεχνικά γιατί ο Σαμαράς οδηγεί την χώρα, την κυβέρνηση και το κόμμα του στην κατάρρευση. Γίνεται ξεκάθαρο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να φθάσει στον ρεαλισμό ούτε να πετύχει κάτι πραγματικά καλό και διατηρήσιμο για τη χώρα ή και τον εαυτό του, παρά τις ετερόκλητες συνιστώσες που προσπάθησε να ενσωματώσει, όσο λειτουργεί στη βάση παράλληλων μονολόγων και αγιοποιεί τον Αλέξη. Εξηγείται ασφαλώς και η πορεία της «ΔΗΜΑΡ», της «Δημιουργία, ξανά!» αλλά και άλλων προσωποπαγών πολιτικών σχηματισμών που όταν ξεκίνησαν δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες στον κόσμο που τις στήριξε. Με την ίδια πρόκληση αντιμέτωπο είναι σήμερα και «το Ποτάμι» του Θεοδωράκη. Όσο οι ομάδες εξαρτούν την τύχη τους από «τον έναν και μοναδικό», στην πραγματικότητα άθελά τους την υπονομεύουν.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πραγματικά μεγάλοι ηγέτες ενδιαφέρονται να συνομιλούν περισσότερο με αυτούς που διαφωνούν μαζί τους. Αντίθετα οι (αυτό)καταστροφικοί ηγέτες κλείνουν τα αυτιά τους στην κριτική, στέλνουν το σύνθημα στους οπαδούς τους να πολεμούν λυσσαλέα κάθε επικριτή τους και τεντώνουν τα αυτά τους μόνο στα χειροκροτήματα και τις δηλώσεις υποστήριξης. Είναι μια κοινή ανθρώπινη αδυναμία, καθώς η άρνηση είναι πάντα η πρώτη αντίδραση σε κάθε τι δυσάρεστο. Όμως αυτή η αδυναμία είναι καταστροφική για τα άτομα υψηλής επιρροής. Ο μεγάλος εχθρός ενός ηγέτη είναι αυτός που του λέει κυρίως καλά πράγματα, ή φωνάζει στα καλά και ψιθυρίζει για τα άσχημα.

Η θεωρία δείχνει πως στις σοφές κοινότητες υπάρχει ισορροπία. Κανείς δεν έχει υπερβολικά υψηλή επιρροή. Μια σχετικά ισορροπημένη διασπορά της επιρροής σε πολλά πρόσωπα και κέντρα είναι πολύ πιο ωφέλιμη από τη συγκέντρωση σε ένα(ν). Η πρόοδος των δυτικών κοινωνιών βασίζεται στο ότι κανείς δεν θεωρείται πως έχει το αλάθητο. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κανείς δεν αποφασίζει για τα θέματα των πολλών μόνος του. Καμία εντολή εκπροσώπησης δεν είναι λευκή επιταγή δίχως έλεγχο ή ακόμα και δυνατότητα ανάκλησης σε κάποιες περιπτώσεις. Κανείς δεν μπορεί να ασκεί εξουσία χωρίς να δίνει λογαριασμό. Κανένα λόμπι, όσο και ισχυρό αν φαντάζει, δεν μπορεί να διαμορφώσει μόνο του τις εξελίξεις. Κάπως έτσι προοδεύουν οι κοινωνίες.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες μπορούμε. Μπορούμε όμως μόνο αν κατεβάσουμε τα εικονίσματα και βγάλουμε τα οπαδικά γυαλιά. Αν συζητούμε ανοιχτά και ισότιμα. Αν διαγράψουμε τις διαχωριστικές γραμμές και δημιουργήσουμε τους θεσμούς ώστε η πληροφορία να είναι σε όλους διαθέσιμη και η λήψη των αποφάσεων να γίνεται με τη δυνατότητα συμμετοχής των ενδιαφερόμενων.
Η έλλειψη προικισμένων ηγετών υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι και ευλογία, αρκεί να υπάρχει συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας για ανοιχτή και ισότιμη επικοινωνία. Σε κάθε περίπτωση η κατασκευή και αποδοχή ηγετών από εντελώς ακατάλληλα υλικά (τρανό παράδειγμα ο Αλέξης) είναι ό,τι πιο επικίνδυνο μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία.

Η κρίση είναι άμεσο αποτέλεσμα της συλλογικής μας πλάνης. Η άρνηση των μελών της κοινωνίας μας να «διαβάσουμε» το φαινόμενο που επί δεκαετίες προετοιμάζαμε και σήμερα βιώνουμε, αναπαράγει το πρόβλημα. Μας εμποδίζει επιπλέον από το να αρχίσουμε να συνθέτουμε συναίνεση γύρω από το δια ταύτα: το δέον γενέσθαι. Και προφανώς το πρόβλημα αυτό δεν επιδέχεται ούτε δεξιά ούτε αριστερή επίλυση. Είναι ένα βαθύ πρόβλημα συλλογικής και ατομικής αυτογνωσίας πάνω στο οποίο καλούμαστε να δουλέψουμε.

Υ.Γ. Πριν στείλω το παραπάνω άρθρο προς δημοσίευση σκέφτηκα να το κοινοποιήσω στον καθηγητή κο Γιαγλή καθώς έχει βασιστεί πολύ στα διδάγματά του. Τα σχόλια που έλαβα επεκτείνουν με παραστατικά παραδείγματα τα παραπάνω συμπεράσματα.

Με την άδειά του τα παραθέτω:

«… Διάβασα το άρθρο με πολύ ενδιαφέρον και συμφωνώ με την κεντρική του ιδέα, ότι δηλαδή η αρχηγοκεντρικότητα του κομματικού μας συστήματος, σε συνδυασμό με τη σχεδόν αγιοποίηση του εκάστοτε “αρχηγού” και την αναπόφευκτα αγελαία συμπεριφορά που αυτή δημιουργεί (θυμήσου τη ρήση του Αβέρωφ “το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί, το τρώει ο λύκος” - καθόλου τυχαία η μεταφορά!), αποτελούν σημαντικά συστημικά προβλήματα στη ζωή του τόπου. Εάν είμαστε τυχεροί και ο “αρχηγός” είναι πραγματικά πεφωτισμένος, θα οδηγηθούμε σε σύγκλιση σε σωστά αποτελέσματα, αυτοεκπληρώνοντας όμως παράλληλα την προφητεία μας σε σχέση με την ανωτερότητα του ηγέτη (και δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για να εμπιστευτούμε τυφλά τον επόμενο…). Αν όχι (ή όταν ο ηγέτης κάνει, αναπόφευκτα, και λάθη), θα παραμείνουμε για πολύ καιρό εγκλωβισμένοι σε λάθος επιλογές, αρχικά αρνούμενοι να αντικρύσουμε την πραγματικότητα και στη συνέχεια στρεφόμενοι (ως αγέλη πάντα) εναντίον αυτού που μέχρι χτες θεωρούσαμε τον απόλυτο ηγέτη. Τα ιστορικά παραδείγματα για το δεύτερο πολλά: από παλιότερα (Ελ. Βενιζέλος) μέχρι πολύ σύγχρονα (Α. Παπανδρέου και Καραμανλής ο νεότερος) - αν και στα σύγχρονα, πάω στοίχημα, ότι πολλοί αναγνώστες του άρθρου σου θα αρνηθούν στον εαυτό τους με πόση λατρεία οι ίδιοι τη δεκαετία του 1980 ή στις αρχές του 2000 διατυμπάνιζαν την απόλυτη πίστη τους στον αντίστοιχο αρχηγό και το όραμά του (επειδή σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα, τον οικτίρουν για ότι κακό έχει πάθε ο τόπος).

Το πιο ενδιαφέρον δε είναι πόσο εμπεδωμένη είναι αυτή η πεποίθηση ΜΟΝΟ στο πολιτικό/κομματικό μας σύστημα (ίσως ως απόρροια του ιστορικού παρελθόντος μας ως υποτελής λαός για 400+ χρόνια), ενώ γενικά η κουλτούρα μας είναι, θα τολμούσα να πω, αντι-εξουσιαστική και πάντως σίγουρα εναντίον σε, κάθε λογής, αλάθητα. Είναι, για παράδειγμα, ενδιαφέρον πως, ενώ η ορθόδοξη πίστη μας δε δέχεται (και καλά κάνει!) τις μεσαιωνικές δεισιδαιμονίες των καθολικών για το υποτιθέμενο αλάθητο του Πάπα, την ίδια στιγμή δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να αποδώσουμε αντίστοιχα αλάθητα στους δικούς μας ηγετίσκους (κάθε απόχρωσης, ειδικά όμως στα άκρα του πολιτικού φάσματος, όπου η απόλυτη υπακοή είναι συστατικό στοιχείο της δομής και πιθανότατα ψυχολογική προϋπόθεση ταύτισης με τέτοιους σχηματισμούς: Χίτλερ και Στάλιν/Μάο είναι ενδιαφέροντα παραδείγματα, που δεν κουβαλούν τη φόρτιση των αντίστοιχων δικών μας).

Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν ταγοί, είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι είτε celebrities. Η γνώμη αυτών μετράει, δυστυχώς, υπέρμετρα στη διαμόρφωση των πεποιθήσεων όλων των υπόλοιπων μελών της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να μην επέρχεται εύκολα το φαινόμενο της σύγκλισης που αναφέρεις στο άρθρο σου. Ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι αυτό της επίδρασης της Jenny McCarthy στη συζήτηση περί των παιδικών εμβολιασμών στις ΗΠΑ (δες http://www.parenting.com/gallery/celebs-and-vaccines?page=9 και αλλού). Η απίστευτη δημοτικότητα που απέκτησε η (επιστημονικά αστήρικτη) άποψη μιας άσχετης με το θέμα κοσμικής κυρίας δημιούργησε ολόκληρο κίνημα στις ΗΠΑ κατά του εμβολιασμού των παιδιών (άποψη που, δυστυχώς, πέρασε τον Ατλαντικό και ακούγεται πλέον και στην Ελλάδα)! Από την άλλη μεριά βέβαια, ευτυχώς για την ιατρική κοινότητα και την υγεία των παιδιών μας, η απίθανη θέση της JM, οδήγησε πολλούς, όχι μόνο επιστήμονες, να δηλώσουν pro-vaccine! (Άλλο ένα φαινόμενο αγέλης).

Σε κάθε περίπτωση, σε ευχαριστώ για την αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις.
Φιλικά,
Γιώργος Γιαγλής
»

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αχ βρε Αντώνη .. αχ βρε Αντώνη .. τον Πρετεντέρη τον θυμήθηκες .. τον Θόδωρο?

απασφάλισε ο άνθρωπος..

 

 

Παραλήρημα Πάγκαλου με απίστευτες δηλώσεις κατά ΣΥΡΙΖΑ (Audio)

 

Τι πίνει και δεν μας δίνει ο Θόδωρος Πάγκαλος; Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ κατάφερε και ξεπέρασε ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Στο ερτζιανό του… παραλήρημα χαρακτήρισε δολοφόνους και ναζιστές τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπαδούς του…  
 
Μιλώντας στον Βήμα F|M ο Θόδωρος Πάγκαλος εξαπέλυσε επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας «μόλις ανακοινωθεί εκλογικό αποτέλεσμα που φέρνει πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, θα διακοπεί η χρηματοδότηση από τους εταίρους και θα ακολουθήσει έξοδος κεφαλαίων και θα μπούμε στη λεγόμενη πολεμική οικονομία, δηλαδή απαγόρευση εξόδου κεφαλαίων, περιορισμοί σε εισαγωγές και εξαγωγές, να αντιμετωπίσουμε τις εγγυήσεις. Θα υπάρξει μεγάλη πείνα και δυσωδία, οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν θα παίρνουν το μισθό τους και όλοι αυτοί που χορεύουν και τραγουδούν τώρα και καμαρώνουν το γελαστό παιδί που πάει στον Πάπα και κουνιέται ή τη Δούρου, θα είναι τότε στο δρόμο και θα καίνε και θα σκοτώνουν». 
 
Ο Θόδωρος Πάγκαλος έριξε την ευθύνη για το θάνατο των τριών υπάλληλων στην Μarfin στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί, όπως υποστήριξε, οι οπαδοί του εμπόδισαν την πυροσβεστική να φτάσει στο κτίριο να τους απεγκλωβίσει.
 
Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Δεν κάψανε; Δεν σκοτώσανε; Ξέρετε ότι στη Μαρφίν το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έκαψε τρεις ανθρώπους, ενώ ένα μπλοκ εκατοντάδων ανθρώπων στην πόρτα της τράπεζας φώναζε "κάτω οι απεργοσπάστες". Δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ, λέτε, όλοι αυτοί; Γιατί κρατούσαν τις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ; Από βίτσιο; Δεν είχαν σημαίες; Σας έχει ροκανίσει την αντικειμενικότητα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν μπορείτε να πείτε καμία κουβέντα κατά του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν σκοτώσανε; Δεν κάψανε; Φωνάζανε και εμποδίζανε τις πυροσβεστικές αντλίες να πάνε εκεί πέρα». 
 
Τέλος χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ναζί λέγοντας: «Η ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνικιστικού περιεχομένου. Αυτό λέγεται στα γερμανικά “εθνικοσοσιαλισμός”, δηλαδή nazional sozialismus. Δηλαδή Nazi είναι τα αρχικά. Άμα εσείς θεωρείτε ότι είναι εντάξει… Ότι είναι τυχαίο φαινόμενο ο εθνικοσοσιαλισμός. Δεν έχετε πάει – όπως κι εγώ δεν μπορούσα να πάω – στους “αγανακτισμένους”, αλλά έστελνα ανθρώπους και συναδέλφους και μου έλεγαν ότι είναι χέρι-χέρι εκεί οι χρυσαυγίτες με τους ΣΥΡΙΖΑίους και φωνάζουν όλοι μαζί “να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή”. Γιατί συμμερίζονται την ίδια απαξίωση για τους θεσμούς της Δημοκρατίας και έχουν μια κοινή βάση συνεννόησης. Αυτά είναι λάθη. Όταν τραβάς στα άκρα, πληρώνεις το λογαριασμό».
 

http://www.topontiki.gr/article/85350/Paralirima-Pagkalou-me-apisteutes-diloseis-kata-SURIZA

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

-Ζητείτε έμπειρος συνάδελφος να εξηγήσει την αύξηση του λογαριασμού 52 , χωρίς την σύναψη νέου δανείου (κατά Παπαμιμίκο) και με ταυτόχρονη εξυπηρέτηση δανειακών υποχρεώσεων ( κατά Ντινόπουλο).. 

 

BiEwMdTCYAA02EY.jpg+large.jpg

 

 

Και μετά απ'όλα αυτά.. το κερασάκι...

 

Τροπολογία: Ακατάσχετο το 40% της κρατικής χρηματοδότησης στα κόμματα

 

Τροπολογία ώστε να μην κατάσχεται η κρατική χρηματοδότηση από τα κόμματα που έχουν δάνεια σε τράπεζες αποδέχθηκε ο υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος κατά την συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για το νομοσχέδιο σχετικά με τα οικονομικά των κομμάτων.

Η τροπολογία κατατέθηκε σήμερα το πρωί από τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της Ν.Δ. Κώστα Καραγκούνη και του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Κουτσούκο, και έγινε δεκτή λίγη ώρα αργότερα από τον υπουργό Εσωτερικών.

Σύμφωνα με την τροπολογία «ποσοστό 40% της συνολικής κρατικής χρηματοδότησης που λαμβάνει κάθε κόμμα και συνασπισμός κομμάτων είναι ακατάσχετο και ανεκχώρητο».

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άντε ρε άσχετε...

 

Εγγυητικές είχανε πάρει, καταπέσανε, και επειδή έχουνε καταπέσει και αυτοί, τις κάνανε δάνειο για να τις πληρώνουν σιγά σιγά.... όπως πληρώνουν και τα άλλα...................

 

 

Υγ: άκου λέει 17 εκατομύρια σε τόκους............

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άντε ρε άσχετε...

 

Εγγυητικές είχανε πάρει, καταπέσανε, και επειδή έχουνε καταπέσει και αυτοί, τις κάνανε δάνειο για να τις πληρώνουν σιγά σιγά.... όπως πληρώνουν και τα άλλα...................

 

 

Υγ: άκου λέει 17 εκατομύρια σε τόκους............

 

Ο Παπαμιμίκος το ξέρει?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο Παπαμιμίκος το ξέρει?

 

Ότι έχουνε καταπέσει...???

 

Φαντάζομαι ότι κάτι θα έχει πάρει το αυτί του........

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...