Ειδήσεις, άρθρα από τον τύπο έντυπο και ηλεκτρονικό

[gbasil2]

Kαλησπέρα σας,

 

http://www.koutipandoras.gr/article/109574/ti-den-katalavaineis

[THEOMI]

Σκασμός!  

[KATERINA S]

Του Αντόνιο Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.

 

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

 

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

 

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

 

Ο Αντόνιο Γκράμσι (1891-1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας. Το κείμενο γράφηκε το 1917.

[ype]

Ευρωπαϊκό ρεκόρ θανάτων λόγω γρίπης, συγχαρητήρια κύριε Γεωργιάδη

 

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 Ντίνα Ιωακειμίδου

 

Με 110 θανάτους, μέχρι στιγμής, η Ελλάδα κατέκτησε το αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ θνητότητας εξαιτίας του ιού της γρίπης. Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, 46 άτομα νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ενώ συνολικά από τον περασμένο Οκτώβριο έχουν νοσηλευτεί σε ΜΕΘ 286 άτομα. Όμως ο υπουργός Υγείας δεν προλαβαίνει. Με τη γρίπη θα ασχοληθεί τώρα;

«Δεν θα αφήσουμε τη χώρα να βουλιάξει επειδή το θέλουν μερικοί κομμουνιστές» κραύγασε ο κατ’ ευφημισμόν υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης εν μέσω αποδοκιμασιών κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Imperial College. «Θα δουν (σ.σ. οι κομμουνιστές) τον κόσμο να πεθαίνει, αλλά γι΄αυτούς αυτό δεν θα σημαίνει τίποτα» πρόσθεσε ακάθεκτος και αναιδής. Κι όμως ο κ.  Γεωργιάδης θα έπρεπε να είναι περισσότερο σώφρων και φειδωλός στη χρήση της λέξης θάνατος. Θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός όταν μιλά για θάνατο, καθώς ο θάνατος ή μάλλον οι θάνατοι θα αποτελέσουν, ως φαίνεται, το ιστορικό αποτύπωμα της θητείας του ανδρός στο υπουργείο Υγείας. Ο υπουργός Υγείας αγνοεί, αν δεν λοιδωρεί, τα ερευνητικά δεδομένα, όπως αυτά καταγράφονται από το διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό The Lancet. Προσπερνά με χαρακτηριστική αμεριμνησία τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των επιστημόνων για την αδυναμία των ασθενών να αποκτήσουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και στα αναγκαία φάρμακα. Αδιαφορεί για το γεγονός ότι το 47% των Ελλήνων δηλώνει ότι δεν λαμβάνει την αναγκαία περίθαλψη, παρακάμπτει τα 3 εκατομμύρια ανασφάλιστων, λανθάνει της προσοχής του η επανεμφάνιση της ελονοσίας μετά την παρέλευση 40 ετών, όπως και της φυματίωσης. Με τον ιό της γρίπης θα ασχοληθεί τώρα; Ίσως ναι. Αν τουλάχιστον τον ενδιαφέρουν τα ρεκόρ. Με 110 θανάτους, μέχρι στιγμής, εξαιτίας του ιού της γρίπης, η Ελλάδα κατέκτησε το αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ θνητότητας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΕCDC) που δημοσιοποίησε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών για τις χώρες που επλήγησαν από την επιθετική μορφή της γρίπης, τα επιδημιολογικά στοιχεία διαμορφώνονται ως εξής: Στη Γαλλία με πληθυσμό 65 εκατομμύρια οι συνολικοί θάνατοι ανήλθαν στους 52. Στη Μεγάλη Βρετανία με 61 εκατομμύρια κατοίκους δεν σημειώθηκε κανένας θανάτος. Στην Ισπανία με πληθυσμό 46 εκατομμύρια οι θάνατοι ανήλθαν στους 155, στη Ρουμανία με 21,5 εκατομμύρια κατοίκους οι θάνατοι προσδιορίζονται σε 4, στη Σουηδία με 9 εκατομμύρια και κάτι κατοίκους οι θάνατοι έφτασαν τους 4, στην Ιρλανδία με 4,5 εκατομμύρια ανήλθαν στους 9 και στην Ελλάδα με πληθυσμό 11 και κάτι εκατομμύρια πληθυσμό εκτοξεύτηκαν στους 110. (Σ.σ.: 106 θανάτους αναφέρει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών που στο ενδιάμεσο αυξήθηκαν στους 110.)

Μάλιστα στις χώρες αυτές με τους ελάχιστους έως και μηδενικούς θανάτους επικρατούν, ως γνωστόν, χαμηλές θερμοκρασίες και υγρασία που ευνοούν τη μετάδοση της γρίπης σε αντιδιαστολή με την ηλιόλουστη Ελλάδα και τον ήπιο εν γένει χειμώνα. «Σε τι οφείλεται η έξαρση των θανάτων λόγω της γρίπης; Ποιες είναι οι αιτίες;» ρωτάει το UNFOLLOW την Όλγα Κοσμοπούλου, παθολόγο-λοιμοξιολόγο στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας. «Πρώτον: Η έλλειψη πρόσβασης στα φάρμακα. Δεύτερον: Η έλλειψη πρόσβασης στα νοσοκομεία. Τρίτον: Ο τεράστιος αριθμός των ανασφάλιστων ανέργων» έρχεται η αποστομωτική απάντηση της κ. Κοσμοπούλου.

«Σε καμία περίπτωση δεν απαιτείται εμβολιασμός όλου του πληθυσμού. Η μετάδοση της γρίπης συναρτάται από το υπόστρωμα, δηλαδή τη φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Εάν είσαι καρδιακός, εάν έχεις υπέρταση, εάν έχεις κατάθλιψη, εάν δεν έχεις θέρμανση, είσαι ευεπίφορος στην ασθένεια. Εάν λοιπόν είσαι άνεργος και ανασφάλιστος, το τελευταίο που σε απασχολεί είναι να πάρεις τη βιταμίνη C και να πιεις την πορτοκαλάδα σου. Έχεις ήδη όμως ενταχθεί στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Επίσης το υπουργείο Υγείας αδιαφόρησε παντελώς για την ενημέρωση του κόσμου. Ήταν απολύτως απαραίτητη η προώθηση μιας ενημερωτικής καμπάνιας ως προς τον ιό της γρίπης. Όπως επί παραδείγματι ότι οι καρδιοπαθείς πρέπει να σπεύσουν για το εμβόλιο ή όταν ο πυρετός επιμένει για τέταρτη ημέρα πρέπει να πας στον γιατρό. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Εξάλλου πού είναι τα δωρεάν εμβόλια για τους άπορους, τους άνεργους, τους μετανάστες;» διερωτάται η γιατρός.

«Επιπρόσθετα στα νοσοκομεία καταγράφεται αύξηση της προσέλευσης των ασθενών σε ποσοστό της τάξεως του 40% την ώρα που το νοσηλευτικό και το ιατρικό προσωπικό περιορίζεται» καταλήγει η κ. Κοσμοπούλου. Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, 46 άτομα νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ενώ συνολικά από τον περασμένο Οκτώβριο έχουν νοσηλευτεί σε ΜΕΘ 286 άτομα. Όμως ο κ. Γεωργιάδης δεν προλαβαίνει. Με τη γρίπη θα ασχοληθεί τώρα; Έχει να ξεμπροστιάσει τους κομμουνιστές που εσχάτως κατέλαβαν και το Imperial College.

http://unfollow.com.gr/web-only/11630-fluad/

[Lucky_Luke]

Τριγωνικές συναλλαγές υψηλής επικινδυνότητας

Τον Ιούλιο του 2013, το Κέντρο Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων του υπουργείου Οικονομικών, σε φορολογικό έλεγχο που διενήργησε σε μεγάλη ελληνική εταιρεία, προχώρησε σε καταλογισμό πρόσθετων φόρων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για τη χρήση του 2010. Η παράβαση αφορούσε τριγωνικές συναλλαγές για την αγορά πρώτων υλών στις οποίες εμπλέκεται χώρα που χαρακτηριζόταν από την ελληνική νομοθεσία ως έχουσα προνομιακό φορολογικό καθεστώς. Βάσει διατάξεων για την καταπολέμηση της εταιρικής φοροαποφυγής, τριγωνικές συναλλαγές με κράτη προνομιακού φορολογικού καθεστώτος εξ ορισμού δεν αναγνωρίζονταν από τις ελληνικές φορολογικές αρχές, με αποτέλεσμα η εταιρεία για τη συγκεκριμένη χρήση να μη μπορεί να αφαιρέσει το κόστος αγοράς πρώτων υλών από το φορολογητέο της εισόδημα.

Αυτή και άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις οδήγησαν τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων να εκδώσει εγκύκλιο τον Αύγουστο («Φορολογική μεταχείριση δαπανών αγοράς αγαθών που πραγματοποιούνται από εταιρείες με έδρα σε κράτη μη συνεργάσιμα ή με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, μέσω τριγωνικών συναλλαγών») που επιχείρησε να βάλει τάξη στο χάος των σχετικών διατάξεων για τέτοιου είδους ελέγχους. Παράλληλα, η υπόθεση της εταιρείας οδηγείται στην επιτροπή 70Α του υπουργείου Οικονομικών, όπου μπορούσαν να προσφεύγουν (έως τις 31 Ιουλίου του 2013) φορολογούμενοι μεγάλης οικονομικής επιφάνειας για να μειωθούν ή να απαλειφθούν οι οφειλές τους. Η επιτροπή, που έκτοτε έχει καταργηθεί λόγω τεράστιων καθυστερήσεων, αδυνατεί να βγάλει απόφαση και στέλνει την υπόθεση πίσω στις υπηρεσίες του υπουργείου για επανέλεγχο, όπου κανείς δεν θέλει να την αναλάβει.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση προσπαθεί επανειλημμένως, ελπίζοντας ότι δεν θα την πάρει κανείς είδηση, να λύσει αναδρομικά το πρόβλημα – που δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη εταιρεία. Τελικά, προ δέκα ημερών, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, δίνεται ξανά η δυνατότητα τεκμηρίωσης δαπανών σε (συγκεκριμένου τύπου) τριγωνικές συναλλαγές με τους λεγόμενους «φορολογικούς παραδείσους». Πολλοί φωνάζουν για τα πλοκάμια της διαπλοκής και για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Η πραγματικότητα, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», είναι αρκετά πιο σύνθετη: έχει περισσότερο να κάνει με τον υπερβάλλοντα ζήλο του νομοθέτη, που αντικατέστησε την ασυδοσία σε θέματα εταιρικής φοροαποφυγής με δρακόντειες διατάξεις αμφιβόλου συνταγματικότητος. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ροπής προς τα άκρα που έχει επιδείξει το πολιτικό σύστημα σε θέματα φορολογίας από το 2010 και μετά: από ένα καθεστώς ασυλίας σε μία αδιάκριτη σκλήρυνση των όρων του παιχνιδιού, σε βαθμό που συχνά καταλήγει να είναι άδικος αλλά και αντιπαραγωγικός.

Ας ξεκινήσουμε, όμως, από λίγο πιο πίσω, για να δούμε πώς φτάσαμε εδώ.

Μικρές οι πιέσεις στους... φορολογικούς παραδείσους

Πριν από το 2010, επικρατούσε ασυδοσία στις συναλλαγές ελληνικών επιχειρήσεων με offshore εταιρείες. Οπως εξηγεί στην «Κ» πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ελεγκτικού μηχανισμού, ένα μεγάλο μέρος των εισαγωγών στο πλαίσιο της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε μέσω παρένθετων κυπριακών εταιρειών, εντελώς ανεξέλεγκτα. Ο φόρος εταιρικών κερδών στην Κύπρο τότε, που δεν ήταν ακόμα μέλος της Ε.Ε., ήταν 4,25%. Οι ιατρικές προμήθειες υπήρξαν επίσης πεδίον δόξης λαμπρόν για όσους τις εισήγαν μέσω εξωχώριων προορισμών.

Στα επόμενα χρόνια, ως μέλος πια της ευρωπαϊκής οικογένειας, η Λευκωσία θα γίνει πιο συνεργάσιμη σε φορολογικά θέματα και θα αυξήσει σε διψήφιο ποσοστό τον φόρο επί της εταιρικής κερδοφορίας. Καθώς όμως η Δύση και η Ελλάδα απολαμβάνουν τις εφήμερες απολαύσεις της Μεγάλης Φούσκας, η πίεση προς τους φορολογικούς παραδείσους να αλλάξουν πιο δραστικά πρακτικές παραμένει χαμηλής έντασης.

Την άνοιξη του 2010, τα πράγματα έχουν αλλάξει αποφασιστικά. Η διεθνής τραπεζική κρίση έχει βυθίσει τη Δύση σε ύφεση και έχει ξεσηκώσει την οργή πολιτών και πολιτικών κατά των φορολογικών παραδείσων. Στην Ελλάδα, με το Μνημόνιο προ το πυλών, ψηφίζεται τον Απρίλιο ο νόμος 3842. Ο νόμος τροποποιεί τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 2238/1994) ώστε να μην αναγνωρίζονται δαπάνες εταιρειών προς φορολογουμένους με έδρα σε κράτη που θεωρούνται μη συνεργάσιμα σε φορολογικά θέματα. Αντιστοίχως, δεν αναγνωρίζονται δαπάνες προς χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς (το οποίο ορίζεται ως το 50% του ελληνικού φόρου επί των εταιρικών κερδών), «εκτός αν ο ενδιαφερόμενος αποδείξει ότι οι δαπάνες αυτές αφορούν πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές και δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κερδών ή εισοδημάτων ή κεφαλαίου με σκοπό τη φοροαποφυγή ή φοροδιαφυγή» (άρθρο 51Β.2).

Επιπλέον, ο νόμος 3842 τροποποιεί το άρθρο 31.1.γ του Ν. 2238/1994, προσθέτοντας ότι δεν αναγνωρίζονται δαπάνες που «καταβάλλονται ή οφείλονται σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα της οποίας η δραστηριότητα στη συγκεκριμένη συναλλαγή εξαντλήθηκε στην τιμολόγησή της και η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών διενεργήθηκε από τρίτο πρόσωπο».

Το σκεπτικό των διατάξεων αυτών ήταν ο περιορισμός της χρήσης φορολογικών παραδείσων από ελληνικές επιχειρήσεις για να μεταφέρουν τα κέρδη τους ή να υπερτιμολογούν τις δαπάνες τους, ελαχιστοποιώντας έτσι τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Ευγενής σκοπός, αλλά, όπως εξηγούν στην «Κ» ειδικοί –τόσο από το υπουργείο Οικονομικών όσο και από την αγορά– το νομοθετικό εργαλείο ήταν επικίνδυνα χοντροκομμένο.

Στην περίπτωση των συναλλαγών με φορολογικά προνομιακά κράτη, ο νόμος σωστά έριχνε το βάρος της ευθύνης στην ελληνική εταιρεία να αποδείξει ότι είναι «πραγματικές και συνήθεις» και ότι δεν έχουν σκοπό την αποφυγή φόρων. Ωστόσο, συνειδητοποιήθηκε ταχέως ότι ο τρόπος αντιμετώπισης των φορολογικά μη συνεργάσιμων κρατών –ο αποκλεισμός εξ ορισμού της αναγνώρισης των δαπανών, χωρίς τη δυνατότητα τεκμηρίωσης από την εταιρεία ότι αποτελούν νόμιμο μέρος της παραγωγικής της διαδικασίας– ήταν ανεφάρμοστος. Η περίπτωση του μη συνεργάσιμου Χονγκ Κονγκ, μέσω του οποίου διεξάγεται μεγάλο μέρος των εισαγωγών από την Ασία, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση του λάθους. Η διόρθωση έγινε με το Ν. 3943/2011, που επεκτείνει τη δυνατότητα τεκμηρίωσης –τη «μαχητή» φύση του τεκμηρίου– και στις συναλλαγές με φορολογουμένους που εδρεύουν σε φορολογικά μη συνεργάσιμες χώρες.

Το πραγματικό χάος όμως σχετίζεται με τις τριγωνικές συναλλαγές. Η αρχική διατύπωση του σχετικού άρθρου οδηγεί σε παρέμβαση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, που προειδοποιεί ότι ενδέχεται να παραβιάζει το Κοινοτικό Δίκαιο (ελευθερίες εγκατάστασης, κυκλοφορίας εμπορευμάτων και παροχής υπηρεσιών). Το υπουργείο εκδίδει εγκύκλιο όπου διευκρινίζει ότι «οι νέες διατάξεις δεν αναφέρονται στις τριγωνικές συναλλαγές που πραγματοποιούν εντός της χώρας μας ημεδαπές επιχειρήσεις (π.χ. φασόν), αλλά μόνο σε αυτές που μεσολαβεί εταιρεία με έδρα σε κράτη μη συνεργάσιμα ή με προνομιακό φορολογικό καθεστώς». Ωστόσο, με νέα εγκύκλιο αναφέρει ότι για τις τριγωνικές συναλλαγές –όπως ίσχυε αρχικά με όλες τις συναλλαγές με φορολογικά μη συνεργάσιμα κράτη– το τεκμήριο είναι αμάχητο (δεν δίνεται, δηλαδή, δυνατότητα τεκμηρίωσης των δαπανών).

Νομικοί και ειδικοί σε θέματα φορολογίας εξηγούν στην «Κ» ότι η θέσπιση αμάχητου τεκμηρίου έχει πολλάκις κριθεί μη συμβατή με το Σύνταγμα από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Επιπλέον, όπως έχει αρθρογραφήσει η Κατερίνα Σαββαΐδου, καθηγήτρια στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, λέκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και senior manager στην PwC: «Η νομολογία του ΕΔΑΔ δέχεται μόνο τα μαχητά τεκμήρια», ενώ «σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), η θέσπιση αμάχητων τεκμηρίων που έχουν ως συνέπεια τη μη δυνατότητα ή τον περιορισμό έκπτωσης ορισμένων δαπανών συνιστά καταρχήν περιορισμό των θεμελιωδών κοινοτικών ελευθεριών».

Η διάταξη του Ν. 3842 και η σύγχυση στην αγορά

Την Τετάρτη 12 Μαρτίου, εισήχθη μία επιπρόσθετη τροπολογία στο νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις δημοσίων φορέων. Την επόμενη ημέρα, η δημόσια συζήτηση αναφορικά με το νομοσχέδιο επικεντρώθηκε στη διαφωνία του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την κατάργηση του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρωπίνου Δυναμικού. Χωρίς να υποτιμάται η σημασία του εν λόγω ευαγούς ιδρύματος για την ευημερία της χώρας, ίσως θα άξιζε μια κουβέντα παραπάνω για τη νεότευκτη τροπολογία, που εγκρίθηκε τελικά –στην τρίτη προσπάθεια σε διάστημα 5 μηνών– στις 13 του μηνός.

Η τροπολογία αφορά ακριβώς το «μαχητό τεκμήριο» στις τριγωνικές συναλλαγές με χώρες ή περιοχές δικαιοδοσίας που χαρακτηρίζονται φορολογικά προνομιακά καθεστώτα ή μη συνεργάσιμες σε φορολογικά θέματα. «Για λόγους ίσης μεταχείρισης όμοιων περιπτώσεων και φορολογικής δικαιοσύνης», όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, καταργείται «η παράγραφος 12 του άρθρου 11 του Ν. 4110/2013 (Α΄ 17) με την οποία καταργήθηκε το πέμπτο εδάφιο της περίπτωσης γ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του Ν. 2238/1994 (Α΄ 151) από τότε που ίσχυσε και μέχρι 31.12.2013».

Λίγο πιο κοντά στα ελληνικά: με την τροπολογία ισχύει αναδρομικά η αρχική διάταξη του Ν. 3842 που απέκλειε την αναγνώριση δαπανών προς φυσικά ή νομικά πρόσωπα σε φορολογικά προνομιακές ή μη συνεργάσιμες χώρες «των οποίων η δραστηριότητα στη συγκεκριμένη συναλλαγή εξαντλήθηκε στην τιμολόγησή της». Προβλέπεται όμως εξαίρεση –που ισχύει κι αυτή αναδρομικά– για τις κατηγορίες συναλλαγών που είναι «πραγματικές και συνήθεις […] κατά το μέρος που αντιστοιχούν σε τιμές εντός του εύρους των τιμών της ημέρας συναλλαγής, οι οποίες τιμές διαμορφώνονται σε χρηματιστήρια εμπορευμάτων ή σε οργανωμένες χρηματιστηριακές αγορές».

Καταργείται αναδρομικά, με άλλα λόγια, η αυτόματη –αμάχητη– μη αναγνώριση δαπανών σε τριγωνικές συναλλαγές με φορολογικούς παραδείσους. Ο όρος είναι οι συναλλαγές να αφορούν προϊόντα των οποίων οι τιμές μπορούν εύκολα να συγκριθούν με τα εύλογα επίπεδα (επειδή διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια εμπορευμάτων ή άλλες οργανωμένες αγορές). Ενα ερώτημα που προκύπτει είναι τι γίνεται με τριγωνικές συναλλαγές που δεν αφορούν τέτοια προϊόντα – ίσως θα πρέπει να αναμένουμε νέα τροπολογία γι’ αυτές τις περιπτώσεις.

Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες της «Κ», η διάταξη του Ν. 3842 για τις τριγωνικές συναλλαγές είχε προκαλέσει ευρεία αναστάτωση στην αγορά – πολύ πέρα από τα συμφέροντα μιας ισχυρής εταιρείας, αγγίζοντας ακόμη και τη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα επιχείρησης διανομής προϊόντων που είναι θυγατρική κυπριακής εταιρείας. Η ελληνική θυγατρική, με ετήσιο τζίρο 80 εκατ. ευρώ, εκλήθη πρόσφατα να πληρώσει επιπλέον φόρους 9 εκατ. ευρώ για το 2010 γιατί οι ελεγκτές του υπουργείου επέμεναν ότι η δραστηριότητα της (εισηγμένης στο ΧΑΚ) μητρικής κυπριακής εταιρείας εξαντλήθηκε στην τιμολόγηση.

Ανεπαρκώς επεξεργασμένες διατάξεις στη μάχη κατά της φοροαποφυγής

Σε πολλά μέτωπα της μάχης κατά της φοροαποφυγής, από το 2010 και μετά, προωθήθηκαν διατάξεις ανεπαρκώς επεξεργασμένες, που προκάλεσαν σύγχυση στην αγορά και οδήγησαν σε διαδοχικές αναδιατυπώσεις. Για παράδειγμα, το όριο που ορίζει το φορολογικά προνομιακό καθεστώς αυξήθηκε από 50% το 2010 σε 60% το 2011, για να επανέλθει στο 50% με τον Ν. 4172/2013 (τον νέο ΚΦΕ).

Σε δύο κρίσιμα πεδία, νομοθετικές αλλά και διοικητικές αδυναμίες έχουν περιορίσει την –υπαρκτή– πρόοδο. Σχετικά με τις ενδοομιλικές συναλλαγές (μεταξύ εταιρειών του ιδίου ομίλου, διαφορετικές από τις τριγωνικές), η ομάδα παρακολούθησης που θεσπίστηκε με τον νόμο 4002/2011 ξεκίνησε να λειτουργεί μόλις στις αρχές του 2013 και χρησιμοποιεί εδώ και κάποιους μήνες τη βάση δεδομένων Amadeus (βελγικής εταιρείας) για να συγκρίνει τα ποσοστά κέρδους και τις τιμές προϊόντων εταιρειών του ιδίου κλάδου με την ελεγχόμενη. Στέλεχος της αγοράς λέει στην «Κ» ότι έχει δει «ελεγκτές πολύ ενημερωμένους, αλλά και αστοιχείωτους» σε θέματα ενδοομιλικών συναλλαγών. Πηγή του υπουργείου απαντάει ότι υπήρχε μια γενικότερη έλλειψη εξειδικευμένων ατόμων, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Οπως λέει, η ομάδα παρακολούθησης των ενδοομιλικών προσπαθεί να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία για εκπαίδευση, μέσω της Ομάδας Δράσης του Χ. Ράιχενμπαχ και με ενεργό συμμετοχή στο πρόγραμμα Fiscalis της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανταλλαγή φορολογικής τεχνογνωσίας.

Πηγές με γνώση του ζητήματος, πάντως, εξηγούν στην «Κ» ότι η νομοθετική αντιμετώπιση των ενδοομιλικών συναλλαγών είχε τεθεί εξαρχής σε εσφαλμένες βάσεις: την ανέλαβε το υπουργείο Ανάπτυξης επί Χ. Φώλια ως μέθοδο μείωσης των τιμών καταναλωτή, αντί για μέτρο περιορισμού της φοροαποφυγής. Ο φάκελος τεκμηρίωσης των ενδοομιλικών συναλλαγών σε σχέση με την αρχή των ίσων αποστάσεων εισάγεται μόλις το 2009 (σύμφωνα με την αρχή αυτή, οι «συνδεδεμένες» επιχειρήσεις οφείλουν να συναλλάσσονται σαν μην ανήκαν στον ίδιο όμιλο). Ωστόσο, οι υπουργικές αποφάσεις που θα καθορίσουν τα περιεχόμενα των φακέλων τεκμηρίωσης δεν εκδίδονται ποτέ, με αποτέλεσμα οι έλεγχοι να μένουν στα τυπικά. Μόλις πέρυσι, με τον νόμο 4110, μπήκε μια τάξη: έγινε υποχρεωτική η κατάθεση των φακέλων τεκμηρίωσης, το υπουργείο Οικονομικών πήρε την αποκλειστικότητα στον έλεγχο ενδοομιλικών συναλλαγών, ενώ για τις χρήσεις έως και το 2011 ορίστηκε ότι μπορούν οι ελεγκτικές υπηρεσίες να χρησιμοποιούν τους φακέλους που είχαν προσκομιστεί στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή του υπουργείου Ανάπτυξης.

Στο πλαίσιο του ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών εντάσσεται και το άρθρο 66 του Ν. 4172 για τις Ελεγχόμενες Αλλοδαπές Εταιρείες. Βάσει του άρθρου, εταιρεία με έδρα σε φορολογικό παράδεισο που δεν διανέμει μέρισμα και που πληροί σωρευτικά μια σειρά κριτηρίων –δεν είναι εισηγμένη, βασικός της μέτοχος είναι ελληνικό φυσικό ή νομικό πρόσωπο και το εισόδημά της προέρχεται από τόκους, δικαιώματα επί πνευματικής ιδιοκτησίας, μετοχές, περιουσιακά στοιχεία και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με τον βασικό μέτοχο– θα φορολογείται στην Ελλάδα. Το άρθρο αυτό, προειδοποιούν κύκλοι της αγοράς, δημιουργεί αντικίνητρο για τη σύσταση μητρικών εταιρειών στην Ελλάδα, ενώ δεν πιάνει τις εταιρείες χαρτοφυλακίων εξωτερικού εύπορων Ελλήνων, γιατί τα έσοδά τους δεν συνδέονται με τη βασική οικονομική δραστηριότητα των ατόμων αυτών.

Ενα δεύτερο ζωτικό μέτωπο είναι η φορολόγηση της ιδιοκτησίας των offshore εταιρειών. Ο νόμος 3842 αύξησε τον συντελεστή φορολόγησης –το τίμημα της ανωνυμίας– για ακίνητα που ανήκουν σε εξωχώριες εταιρείες από 3% σε 15% ετησίως, ένα ισχυρό κίνητρο για να αποκαλύψουν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες την ταυτότητά τους. Κατάργησε δε την εξαίρεση που είχε επιβάλει ο προηγούμενος σχετικός νόμος (του 2002) για εξωχώριες εταιρείες που μισθώνουν ακίνητα σε ναυτιλιακές εταιρείες. Επιπλέον, υποχρέωνε τα υποθηκοφυλακεία εντός έξι μηνών να ενημερώσουν τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων για όλα τα ακίνητα αρμοδιότητάς τους που αποτελούν ιδιοκτησία εξωχώριων εταιρειών.

Οι διατάξεις του νόμου ήταν σε σημεία υπερβολικές –όπως σε ό,τι αφορά τις απαιτήσεις για την ταυτοποίηση των μετόχων όλων των παρένθετων offshore– και έχουν έκτοτε τροποποιηθεί. Στην πράξη, τα υποθηκοφυλακεία έχουν επιδείξει την παραδοσιακή τους νωχελικότητα (μη διαθέτοντας ακόμη ψηφιακά αρχεία), ενώ και οι έλεγχοι προχωρούσαν μέχρι προσφάτως με ρυθμό χελώνας. Εως τον περασμένο Αύγουστο, είχαν ολοκληρωθεί οι έλεγχοι σε μόλις 34 εταιρείες (από 6.755 αλλοδαπές εταιρείες εκμετάλλευσης ακινήτων στην Ελλάδα) και είχαν βεβαιωθεί 40 εκατ. ευρώ. Στις αρχές του 2014 είχαν ολοκληρωθεί 88 έλεγχοι, είχαν καταλογισθεί φόροι ύψους 71,5 εκατ. ευρώ (είναι άγνωστο πόσα έχουν εισπραχθεί).

Σημειώνεται, τέλος, ότι τον περασμένο Δεκέμβριο η κυβέρνηση επιχείρησε να περάσει τροπολογία που θα έδινε αναδρομικές (από 1.1.2010) φοροαπαλλαγές σε offshore που μισθώνουν ακίνητα σε ναυτιλιακές εταιρείες – παραιτούμενη από φόρους άνω των 90 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η τροπολογία τελικά απεσύρθη.

[Lucky_Luke]

http://www.kathimerini.gr/759394/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/trigwnikes-synallages-yyhlhs-epikindynothtas Σόρυ κάτι δεν πάει καλά με τους browser. οϋτε επεξεργασία ούτε url μου βγάζει

[ype]

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: ‘‘Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα’’

Την Κυριακή συμπληρώνονται 62 χρόνια. Ήταν – και τότε - ημέρα Κυριακή. Μέρα που ακόμα και οι Γερμανοί εισβολείς τη σεβάστηκαν. Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στη νύχτα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, είχε εκτελέσει τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του. Την ίδια μέρα της εκτέλεσης, ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος στον Αϊ - Στράτη, γράφει στο ποίημά του «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ»:

«Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε./ Μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία./ Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει (...)».

 

Στις 30 του Μάρτη 1952, μέρα Κυριακή, μέρα που ούτε κι αυτοί οι Γερμανοί δεν έκαναν εκτελέσεις, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

   Το παράγγελμα γι' αυτή την πολιτική δολοφονία θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα. Το «πυρ» για τη διάπραξη αυτού του στυγερού εγκλήματος διατάχτηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο, πριν από ακριβώς 62 χρόνια, εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη.

 «Το σκότωσαν το παλικάρι, πάει. Μαζί του εκτελέσανε και τον Μπάτση, τον Καλούμενο και τον Αργυριάδη… Το έγκλημα έγινε στην Αθήνα στο ‘‘συνήθη τόπο’’, ξημερώνοντας η 30 του Μάρτη, σε μέρα και ώρα απαγορευμένα που ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί κατακτητές τα σεβάστηκαν. Κυριακή 4 και 10’ μέσα σε πηχτό σκοτάδι, υπό το φως των προβολέων, μήπως και φρίξει η μέρα.

Κι ούτε ένας αρμόδιος δε βρέθηκε να παραδεχτεί πως αυτός έδωσε την εντολή. Όλοι ανεύθυνοι. ‘‘Αθώος ειμί του αίματος τούτου…’’. Κι ως το ‘μαθε ο κόσμος πήρε τους δρόμους, έτρεχε με γαρίφαλα και μύρα να πλύνει το νωπό αίμα εκείνου που τους ξανάδωσε την ελπίδα.

‘‘Σκότωσαν το Νίκο Μπελογιάννη! Σκότωσαν το Νίκο Μπελογιάννη!’’

‘‘Σκοτώνεται ποτέ ο ήλιος;’’

Δάκρυα, τριγμοί, και σεισμοί και όρκοι. ‘‘Κοιμήσου ήσυχος, Νίκο εμείς αγρυπνούμε…’’.

Εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλη την υφήλιο υψώνουν τις γροθιές τους. Εκατομμύρια κάνουν ευλαβικά το σταυρό τους. Κι η γροθιά με το σταυρό ανταμώνουν εκεί που η καταλύτρα βία γκρεμίζει τα θεμέλια της ανθρωπιάς. Σκότωσαν έναν άνθρωπο κι ανάστησαν μια ιδέα. Θάνατος δεν υπάρχει όταν η ζωή σου γίνεται ένα μ’ εκατομμύρια ζωές που μάχονται για την ανθρώπινη ανάσταση (…).

…Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους/ το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη./ Οι δολοφόνοι κρύβονται πίσω απ΄ τα μαχαίρια τους/ Τραβηχτείτε πέρα, δολοφόνοι. Τραβηχτείτε πέρα./ Σάλεψε η γη. Σάλεψαν τα’ αγκωνάρια του ουρανού./ Σάλεψε το δοκάρι του σπιτιού./ Σάλεψε η κρεμασμένη λάμπα./ Τι ώρα νάναι λοιπόν;/ Τι ώρα νάναι… παιδί μου να θυμάσαι.

Οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου ανταμώνονται στους αιθέρες με τους στίχους όλων των μεγάλων βάρδων της γης. Κι ο Πωλ Ελυάρ λέει μπρος σ’ εκατομμύρια Γάλλους, που κλαίνε από οργή και συγκίνηση:

‘‘Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δε θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε’’…»

(Από το βιβλίο της Διδούς Σωτηρίου, η «Εντολή», εκδόσεις «Κεδρος»)

 Σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» την επόμενη μέρα της εκτέλεσης, ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος περιγράφει τις τελευταίες στιγμές:

 

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ' αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

"Νίκο σήκω"

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

"Πάμε για καθαρό αέρα;"

"Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση" (...)»

Οι δολοφόνοι είχαν πολλούς λόγους να εκτελέσουν τον Μπελογιάννη. Ο Μπελογιάννης, βλέπετε, αποκάλυπτε το «εθνοφελές» έργο των «σωτήρων». Έγραφε:   

«...ο λαός υπόφερνε (...). Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: "Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις».

(Από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη, «Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα»,εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»)

 Ο Μπελογιάννης με τα λόγια του κατά τη διάρκεια της απολογίας του είχε δώσει το στίγμα της δίκης, μετατρέποντας τους στρατοδίκες του από κατηγόρους σε κατηγορούμενους.

• «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας...».
• «Οι μάρτυρες - είπε απευθυνόμενος στους στρατοδίκες ο Μπελογιάννης- φτάσανε μέχρι του σημείου να λένε πως κάθε Κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι Κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες και πως το ΚΚΕ δεν είναι ελληνικό Κόμμα. Τι άτιμο ψέμα! Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο. Απ' αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε τη σωστή εντύπωση για το χαρακτήρα του ΚΚΕ, που χωρίς καμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό Ελληνικό Κόμμα».

 

   Ο Μπελογιάννης είχε «ενοχλήσει» τους στρατοδίκες του. Τους έλεγε τον Νοέμβρη του ’51, στην πρώτη του απολογία στο στρατοδικείο:

• «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».
• «... αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες,  χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε κι όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας». 

   Νόμιζαν πως σκοτώνοντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Πως τα λόγια του θα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Οι ανόητοι…

Ο Μπελογιάννης μετέτρεψε το εναντίον του Στρατοδικείο σε πεδίο κατηγορίας και γελοιοποίησης των κατηγόρων του. Ενδεικτικός ο διάλογος, κατά τη διάρκεια της δίκης με έναν από τους βασικούς κατηγόρους του, τον αστυνομικό Αγγελόπουλο:

 «ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ισχυρίζεστε ότι ήρθα εδώ για να εφαρμόσω τις αποφάσεις των Ολομελειών της ΚΕ του ΚΚΕ;

 ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.

 ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Οι αποφάσεις αυτές λένε ότι βάση της δράσης του ΚΚΕ είναι ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη. Έτσι δεν είναι;

 ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι.

 ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη είναι συνωμοσία κατά της Ελλάδας;

 ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.

 ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ευχαριστώ. Αυτό μονάχα ήθελα να διευκρινίσω».

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

   Ήταν τα τελευταία λόγια του Μπελογιάννη κατά την απολογία του, το Φλεβάρη του '52. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του. Λόγια ποτισμένα μέσα στο καμίνι της πράξης, ειπωμένα με «όπλο» ένα γαρύφαλλο απέναντι στις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Λόγια και πράξη, που θα αποτελούν πάντα σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή.

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/223707,NIKOS_MPELOGIANNHS:_%E2%80%98%E2%80%98Etsi_agapame_emeis.html

[SARAKINOS]

Μεταφέρω δηλώσεις του κ. Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για τον γνωστό συνταγματολόγο και καθηγητή, που είχε εκστομίσει, όχι μια φορά, την φράση «τζάμπα μάγκες» και είχε  ισχυρισθεί όταν ήταν υπουργός οικονομικών ότι οι πολλαπλοί φόροι στα ακίνητα διασφαλίζουν και ανεβάζουν την αξία των!

Ο ίδιος είχε πει επίσης, όταν ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι ήταν περήφανος που το παρέλαβε στο 13% , ποσοστό που το είχε αναδείξει ο Α.Παπανδρέου το 1978, λησμονώντας ότι όταν μετείχε στην αμιγή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το ποσοστό ήταν 40% και φυσικά σήμερα που έφτασε στο 4% δεν είπε ούτε λέξη. Ποιο κόμμα εκπροσωπεί αλήθεια;;

Και η απορία μου είναι διπλή : Πρώτη, σε ποιους απευθύνεται με αυτή την φρασεολογία και τι εννοεί στην τελευταία παράγραφο όταν μιλάει για αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της χώρας, ενώ στην επόμενη σειρά αναφέρεται σε συνεχιζόμενη εποπτεία της χώρας!

Και δεύτερη, διαβάζει τα κείμενα που εκφωνεί ;

 

Αλλά καλύτερα διαβάστε το δημοσίευμα από το in.gr σήμερα :

 

Αθήνα

Σφοδρή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατά την ομιλία του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, εν όψει της κρίσιμης ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου την Κυριακή. Είπε χαρακτηριστικά: «Άκουσα κάποιους λεβέντες και μάγκες που θέλουν κούρεμα του χρέους. Αυτό το έχουμε ήδη κάνει».

Κατηγόρησε, επίσης, την αξιωματική αντιπολίτευση ότι λειτουργεί ως «εθνική πέμπτη φάλαγγα» εναντίον της χώρας.

Ο κ. Βενιζέλος συνδύασε την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με την έξοδο της χώρας από την κρίση, ενώ δεν έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας.

Όπως ανέφερε, στο νομοσχέδιο αποτυπώνεται η συμφωνία με τους εταίρους- δανειστές, που είναι η «τελική συμφωνία» η οποία οδηγεί τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε επίσης ότι αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή είναι πολύ σημαντικό, γιατί θα σημάνει την είσοδο της χώρας στην «κανονικότητα». Αυτό σημαίνει, όπως ανέφερε, ότι η χώρα αποκαθιστά την υπερηφάνεια και κυρίως την ανεξαρτησία της. Αναγνώρισε, πάντως, ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι σε εποπτεία, όπως, άλλωστε, θα είναι χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία.

 

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Y.Γ. Υπενθυμίζω ότι η λέξη "μνημόνιο" σημαίνει δεσμευτική συμφωνία μεταξύ δυο ή περισσοτέρων μερών. Συνεπώς , ο ίδιος ομολογεί ότι υπογράφει το νέο μνημόνιο, του οποίου έχω χάσει την αρίθμηση...

[stefanos_her]

 

Β.Ε.Θ. - Νέα βόμβα στα θεμέλια της επιμελητηριακής κοινότητας βάζει το πολυνομοσχέδιο

[29.03.2014]

 

 

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΕΤΗΡΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Την οργή του εκφράζει το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης (ΒΕΘ) σχετικά με διάταξη που θέτει εν αμφιβόλω τη βιωσιμότητα των επιμελητηρίων και περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο που αναμένεται να ψηφιστεί το βράδυ της Κυριακής.

Συγκεκριμένα στη σελ. 69 του πολυνομοσχεδίου αναφέρεται ότι «μετά την 1η Ιανουαρίου 2015, οπότε και καθίσταται προαιρετική η εγγραφή της επιχείρησης σε επιμελητήριο σύμφωνα με το άρθρο 48 ν. 4111/2013 (Α’18), η αρμοδιότητα χορήγησης άδειας των επιμελητηρίων κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 2 του άρθρου 2 του ν. 2081/1992 (Α΄154) επεκτείνεται και σε επιχειρήσεις που δεν έχουν εγγραφεί στο επιμελητήριο». «Η εν λόγω διάταξη αποτελεί μία ακόμη βόμβα στα θεμέλια των επιμελητηρίων.

Έχουμε επανειλημμένα ζητήσει την άρση της μη υποχρεωτικότητας. Αντ’ αυτού η κατάσταση παγιοποιείται, υποχρεώνοντας τα επιμελητήρια να συνεχίσουν την άσκηση του συνόλου των αρμοδιοτήτων τους, χωρίς ωστόσο να έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την εγγραφή επιχειρήσεων στα μητρώα τους» τονίζει ο πρόεδρος του ΒΕΘ, Παναγιώτης Παπαδόπουλος υπογραμμίζοντας ότι «αντί να εφαρμόζονται γενναίες αναπτυξιακές πολιτικές, αντί να καταπολεμούνται εκατοντάδες εμπόδια για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, γίνεται μία ανηλεής επίθεση σε δομές και θεσμούς που στηρίζουν παραδοσιακά τις ελληνικές επιχειρήσεις».

«Δυστυχώς η κυβέρνηση πετά ξεροκόμματα… αρμοδιοτήτων στα επιμελητήρια, που πλέον δεν θα είναι βιώσιμα» σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος επισημαίνοντας ότι με την εν λόγω διάταξη έρχεται η αρχή του τέλους για ένα θεσμό δεκαετιών, δημιουργώντας παράλληλα μία χαοτική κατάσταση στο επιχειρείν.

 

 

Τους χαλάει το μονοπώλιο βλέπεις...........

 

 

Το ενδεχόμενο να αναπτύξετε δράσεις που να είναι ΧΡΗΣΙΜΕΣ και ΕΠΩΦΕΛΕΙΣ για τους επιχειρηματίες, ώστε να θέλουν οι ίδιοι να σας στηρίξουν, αντί να ζητάτε από το κράτος να τους υποχρεώνει να γραφτούν - να μην σας λένε και χαραμοφάηδες δλδ - παίζει καθόλου ή μπα........??????????

[stefanos_her]

Το 'βγαλε ο Μήδης στο φατσοβιβλίο, να το δούμε κι εδώ...

 

 

[ype]

Στο ΙΚΑ (ΦΚΑ)

 

Του Περικλή Κοροβέση

Σήμερα, ας αλλάξουμε για ποικιλία θεματολογία και ας δώσουμε τον λόγο σε κάποιον συμπολίτη μας που έχει να μας διηγηθεί μια «μικροϊστορία» που θα τη ζήλευε και ο Κάφκα. Κινδυνεύει να πάει φυλακή για χρέη προς το ΙΚΑ, χωρίς ουδέποτε να υπήρξε εργοδότης. Εχει πληρώσει όλες τις εισφορές του στο ΙΚΑ από το 1957. Ας αρχίσουμε την αφήγηση: Ο «Κ.» (ΑΜΕ: 0424992 και ΑΜΟ: 319559) όταν πήρε το αποφυλακιστήριο από τη χούντα είχε μια κάποια αντιστασιακή δραστηριότητα. Εκτός από τα σπασμένα δόντια του, είχε και ένα ποσοστό αναπηρίας 67%, που δεν το ήξερε, γιατί ακόμα δεν είχε περάσει από τις αρμόδιες επιτροπές του ΙΚΑ. Απλά υπήρχαν διάφορες σωματικές και ψυχικές ενοχλήσεις από τα χρόνια της «καλοπέρασης» στα κολαστήρια της χούντας. Κάπoιες δουλειές μπορoύσε να τις κάνει, άλλες δεν μπορούσε και ζούσε σε ένα εντελώς ανασφαλές περιβάλλον, με συνέπεια να επιδεινώνεται η ψυχική του υγεία.

 

Κάποιοι φίλοι του της κοινωνικής ιατρικής τον έπεισαν να περάσει από το ΙΚΑ -δούλευε από 16 χρονών- και είχε όλες τις προϋποθέσεις να πάρει μια μικρή αναπηρική σύνταξη που δεν θα του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπώς, αλλά θα είχε μια σταθερή βάση επιβίωσης. Και έτσι έγινε. Η σύνταξη του ΙΚΑ τη δεκαετία του ’90 ήταν γύρω στις 100.000 δραχμές, ασήμαντα λεφτά για την εποχή, εντούτοις σημαντικά αν δεν έχεις τίποτα. Ο φιλαράκος μας κατoρθώνει και βρίσκει μια μόνιμη δουλειά. Οσοι τον ξέρανε είχαν διαπιστώσει πως δεν ζει στην Ελλάδα, αλλά στον δικό του κόσμο. Και κάνει αίτηση στο ΙΚΑ να διακοπεί η σύνταξή του. Στο υποκατάστημα του ΙΚΑ, στην Πατησίων, αν δεν τον πήραν για τρελό, τον πήραν για suis generis. Ο κλητήρας στην είσοδο τού είπε φιλικά να μην ανακατώνει τα πράγματα γιατί θα μπλεχτεί και η αρμόδια υπάλληλος, ευγενέστατη, του είπε να μην υποβάλει την αίτηση, να περιμένει κάποιον χρόνο να προσαρμοστεί στη νέα του δουλειά και αν όλα πάνε καλά, τότε να πάει και να υποβάλει την αίτηση. Αυτός, παλιός ξεροκέφαλος αριστερός και εναντίον της γραφειοκρατίας του κράτους, πέρασε την αίτησή του και το θεώρησε επιτυχία του.

 

Μετά κάθισε στο διπλανό καφενείο, ήπιε ένα ούζο και σκεφτόταν τη γραφειοκρατία του κράτους. Και συλλογιζόταν άσχημα για τους υπαλλήλους του κράτους που δεν δέχτηκαν την παραίτηση από τη σύνταξή του με αλαλαγμούς χαράς. Δεν είχε καταλάβει πως η τιμιότητα στην Ελλάδα είναι ποινικό αδίκημα. Οι τσοχατζόπουλοι είναι οι μάγκες. Και αν πού και πού πιάνουν κάποιον σαν κι αυτούς, είναι για τα μάτια. Το σύστημα αναπαράγεται. Ούτε κατάλαβε ο φίλος μας πως οι υπάλληλοι του ΙΚΑ τον προστάτευαν. Και θεώρησε πως ήταν προσβλητικό όταν του είπαν πως δεν αργεί να πάρει σύνταξη λόγω γήρατος και να μη χαλάσει μια διαδικασία που ήταν καθ’ όλα νόμιμη.

 

Αλλά η σύνταξη δεν σταμάτησε. Για δύο χρόνια ερχόταν κανονικά. Εκανε διάφορα τηλεφωνήματα, για να πάρει την αφοπλιστική απάντηση: «Εμείς ξέρουμε τι κάνουμε. Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε». Συνολικό ποσό για δύο χρόνια, περίπου τρία εκατομμύρια δραχμές. Και τα ζητούν πίσω. Ο «Κ.» ζητάει συμβιβασμό. «Πάρτε τη φορολογική μου δήλωση, πάρτε ένα ποσοστό που θα καταθέτω στην τράπεζα με αυτόματη ανάληψη. Δικό σας το λάθος, να σας βοηθήσω εγώ». Ουδέποτε μπόρεσε να βρει άκρη. Και κατέφυγε σε ένα έγκυρο δικηγορικό γραφείο και προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη. Η δίκη περιμένει τώρα πάνω από μια δεκαετία. Αλλά το ΙΚΑ δεν αδράνησε. Το ποσό που έδωσε με δικό του λάθος άρχισε να το τοκίζει και με τις προσαυξήσεις έφτασε σε ύψος που ήταν αδύνατο να πληρωθεί. Δηλαδή στα επιπλέον χρήματα που το ΙΚΑ έδωσε χωρίς να τα ζητήσει κανείς έβαλε ένα τοκογλυφικό επιτόκιο και με τη συνδρομή του κράτους πήρε το σπίτι του «Κ» (ένα υπόγειο 31,5 τ.μ.), αλλά το χρέος δεν σταμάτησε. Αυξάνεται κανονικότατα και δεν του έχει έρθει ποτέ καμία ενημέρωση. Και εσχάτως έμαθε πως θα γίνει κατάσχεση των λογαριασμών του. Τιμητικό βέβαια να ακούγεται «των λογαριασμών», που στην ουσία είναι ένας λογαριασμός στην Εθνική Τράπεζα, όπου μπαίνει το ποσό των 438,18 ευρώ σύνταξη από άλλο Ταμείο. Το ΙΚΑ εδώ και δύο χρόνια δεν του βγάζει τη σύνταξη που του χρωστάει. Και φυσικά κανείς δεν απαντάει στα τηλεφωνήματά του. Ολα καλά λοιπόν. Αν με τις προσαυξήσεις φτάσει στο όριο που αγγίζει τον Ποινικό Κώδικα, ο άνθρωπος θα οδηγηθεί στον Κορυδαλλό.

 

ΥΓ. Πιθανότατα αυτή η ιστορία να είναι κοινή σε πολλούς ανθρώπους. Θερμή παράκληση της στήλης, στείλτε μας αντίστοιχες μαρτυρίες και θα κοιτάξουμε να τις αξιοποιήσουμε με το μοναδικό όπλο που έχουμε. Τη δημοσιότητα.

www.efsyn.gr/?p=185743

[stefanos_her]

Στο ΙΚΑ (ΦΚΑ)

 

Του Περικλή Κοροβέση

Σήμερα, ας αλλάξουμε για ποικιλία θεματολογία και ας δώσουμε τον λόγο σε κάποιον συμπολίτη μας που έχει να μας διηγηθεί μια «μικροϊστορία» που θα τη ζήλευε και ο Κάφκα. Κινδυνεύει να πάει φυλακή για χρέη προς το ΙΚΑ, χωρίς ουδέποτε να υπήρξε εργοδότης. Εχει πληρώσει όλες τις εισφορές του στο ΙΚΑ από το 1957. Ας αρχίσουμε την αφήγηση: Ο «Κ.» (ΑΜΕ: 0424992 και ΑΜΟ: 319559) όταν πήρε το αποφυλακιστήριο από τη χούντα είχε μια κάποια αντιστασιακή δραστηριότητα. Εκτός από τα σπασμένα δόντια του, είχε και ένα ποσοστό αναπηρίας 67%, που δεν το ήξερε, γιατί ακόμα δεν είχε περάσει από τις αρμόδιες επιτροπές του ΙΚΑ. Απλά υπήρχαν διάφορες σωματικές και ψυχικές ενοχλήσεις από τα χρόνια της «καλοπέρασης» στα κολαστήρια της χούντας. Κάπoιες δουλειές μπορoύσε να τις κάνει, άλλες δεν μπορούσε και ζούσε σε ένα εντελώς ανασφαλές περιβάλλον, με συνέπεια να επιδεινώνεται η ψυχική του υγεία.

 

Κάποιοι φίλοι του της κοινωνικής ιατρικής τον έπεισαν να περάσει από το ΙΚΑ -δούλευε από 16 χρονών- και είχε όλες τις προϋποθέσεις να πάρει μια μικρή αναπηρική σύνταξη που δεν θα του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπώς, αλλά θα είχε μια σταθερή βάση επιβίωσης. Και έτσι έγινε. Η σύνταξη του ΙΚΑ τη δεκαετία του ’90 ήταν γύρω στις 100.000 δραχμές, ασήμαντα λεφτά για την εποχή, εντούτοις σημαντικά αν δεν έχεις τίποτα. Ο φιλαράκος μας κατoρθώνει και βρίσκει μια μόνιμη δουλειά. Οσοι τον ξέρανε είχαν διαπιστώσει πως δεν ζει στην Ελλάδα, αλλά στον δικό του κόσμο. Και κάνει αίτηση στο ΙΚΑ να διακοπεί η σύνταξή του. Στο υποκατάστημα του ΙΚΑ, στην Πατησίων, αν δεν τον πήραν για τρελό, τον πήραν για suis generis. Ο κλητήρας στην είσοδο τού είπε φιλικά να μην ανακατώνει τα πράγματα γιατί θα μπλεχτεί και η αρμόδια υπάλληλος, ευγενέστατη, του είπε να μην υποβάλει την αίτηση, να περιμένει κάποιον χρόνο να προσαρμοστεί στη νέα του δουλειά και αν όλα πάνε καλά, τότε να πάει και να υποβάλει την αίτηση. Αυτός, παλιός ξεροκέφαλος αριστερός και εναντίον της γραφειοκρατίας του κράτους, πέρασε την αίτησή του και το θεώρησε επιτυχία του.

 

Μετά κάθισε στο διπλανό καφενείο, ήπιε ένα ούζο και σκεφτόταν τη γραφειοκρατία του κράτους. Και συλλογιζόταν άσχημα για τους υπαλλήλους του κράτους που δεν δέχτηκαν την παραίτηση από τη σύνταξή του με αλαλαγμούς χαράς. Δεν είχε καταλάβει πως η τιμιότητα στην Ελλάδα είναι ποινικό αδίκημα. Οι τσοχατζόπουλοι είναι οι μάγκες. Και αν πού και πού πιάνουν κάποιον σαν κι αυτούς, είναι για τα μάτια. Το σύστημα αναπαράγεται. Ούτε κατάλαβε ο φίλος μας πως οι υπάλληλοι του ΙΚΑ τον προστάτευαν. Και θεώρησε πως ήταν προσβλητικό όταν του είπαν πως δεν αργεί να πάρει σύνταξη λόγω γήρατος και να μη χαλάσει μια διαδικασία που ήταν καθ’ όλα νόμιμη.

 

Αλλά η σύνταξη δεν σταμάτησε. Για δύο χρόνια ερχόταν κανονικά. Εκανε διάφορα τηλεφωνήματα, για να πάρει την αφοπλιστική απάντηση: «Εμείς ξέρουμε τι κάνουμε. Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε». Συνολικό ποσό για δύο χρόνια, περίπου τρία εκατομμύρια δραχμές. Και τα ζητούν πίσω. Ο «Κ.» ζητάει συμβιβασμό. «Πάρτε τη φορολογική μου δήλωση, πάρτε ένα ποσοστό που θα καταθέτω στην τράπεζα με αυτόματη ανάληψη. Δικό σας το λάθος, να σας βοηθήσω εγώ». Ουδέποτε μπόρεσε να βρει άκρη. Και κατέφυγε σε ένα έγκυρο δικηγορικό γραφείο και προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη. Η δίκη περιμένει τώρα πάνω από μια δεκαετία. Αλλά το ΙΚΑ δεν αδράνησε. Το ποσό που έδωσε με δικό του λάθος άρχισε να το τοκίζει και με τις προσαυξήσεις έφτασε σε ύψος που ήταν αδύνατο να πληρωθεί. Δηλαδή στα επιπλέον χρήματα που το ΙΚΑ έδωσε χωρίς να τα ζητήσει κανείς έβαλε ένα τοκογλυφικό επιτόκιο και με τη συνδρομή του κράτους πήρε το σπίτι του «Κ» (ένα υπόγειο 31,5 τ.μ.), αλλά το χρέος δεν σταμάτησε. Αυξάνεται κανονικότατα και δεν του έχει έρθει ποτέ καμία ενημέρωση. Και εσχάτως έμαθε πως θα γίνει κατάσχεση των λογαριασμών του. Τιμητικό βέβαια να ακούγεται «των λογαριασμών», που στην ουσία είναι ένας λογαριασμός στην Εθνική Τράπεζα, όπου μπαίνει το ποσό των 438,18 ευρώ σύνταξη από άλλο Ταμείο. Το ΙΚΑ εδώ και δύο χρόνια δεν του βγάζει τη σύνταξη που του χρωστάει. Και φυσικά κανείς δεν απαντάει στα τηλεφωνήματά του. Ολα καλά λοιπόν. Αν με τις προσαυξήσεις φτάσει στο όριο που αγγίζει τον Ποινικό Κώδικα, ο άνθρωπος θα οδηγηθεί στον Κορυδαλλό.

 

ΥΓ. Πιθανότατα αυτή η ιστορία να είναι κοινή σε πολλούς ανθρώπους. Θερμή παράκληση της στήλης, στείλτε μας αντίστοιχες μαρτυρίες και θα κοιτάξουμε να τις αξιοποιήσουμε με το μοναδικό όπλο που έχουμε. Τη δημοσιότητα.

www.efsyn.gr/?p=185743

 

Ρε Γιάννη....

 

Εντάξει.....

 

Αφού ήταν τόσο τίμιος, πάει να πει ότι τα λεφτά των 2 ετών που μπαίνανε κανονικά, δεν θα τα άγγιξε.....

 

Γιατί δεν τα γύριζε πίσω...????

 

Δεν θέλω να πάρω το μέρος του ιδρύματος, γιατί ξέρω τι μπουρδέλο είναι, αλλά ρε φίλε, πολύ δράμα, πολύ δράμα..........

[doctor]

Το σκάνδαλο των τραπεζών με απλά λόγια

 

 

• trapezes.jpg

  

31 Μαρτίου

16:502014

 

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να μιλάμε για πράγματα που ισχύουν και όχι για αόριστες πολιτικές.

Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εκ των πραγμάτων συνδέεται με την Οικονομία. Οι μεταβολές σε μια επιχείρηση όπως η τράπεζα, επηρεάζει ή μπορεί και να καθορίζει την Οικονομία, άρα και την κοινωνία. Αυτό είναι ένα δεδομένο.

Το δεύτερο είναι πως οι τράπεζες από τα τέλη τη δεκαετίας του ‘80 δεν λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή δεν παίρνουν τα χρήματα των καταθετών με τα οποία επενδύουν δίνοντας κέρδη στον καταθέτη μέσω των τόκων. Οι τράπεζες επέλεξαν έναν τρόπο λειτουργίας που υπόσχεται άλλου είδους κέρδη. Δηλαδή δημιουργούν «επενδύσεις» και «προϊόντα», τα οποία είναι εικονικά, αποκαλούνται με διάφορα εξωτικά ονόματα και υπόσχονται μεγάλη κερδοφορία αν και αποκρύπτουν το ρίσκο. Ένα τραπεζικό προϊόν για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα «στοίχημα» για το αν θα βρέξει στο Κάιρο ή αν θα καταρρεύσει η οικονομία της Ελλάδας. Όσο και αν φαίνεται απλοϊκό το παράδειγμα, είναι μια πραγματικότητα. Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει έναν εξωπραγματικό, ιπποδρομιακό καπιταλισμό, που δεν σχετίζεται ούτε με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, ούτε με το κοινωνικό όφελος απαραίτητα.

Παρ όλα αυτά, επειδή οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που συγκεντρώνουν χρήμα και συνδέονται με την Οικονομία, η σταθερότητά τους είναι πραγματικά ένα ζητούμενο. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν οι Τράπεζες ενεργούν ή βάζουν προϊόντα στην αγορά έχουν ως προβληματισμό τη σταθερότητά τους ή το τι ζημιά θα κάνουν στην Οικονομία της χώρας. Τους ενδιαφέρουν τα κέρδη. Η κατάρρευση της Lehman Brothers, από την οποία ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια αρκετά ισχυρή απόδειξη γι αυτό. Έτσι παρότι το επιχείρημα της ευστάθειας που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να εξασφαλίζουν την κρατική βοήθεια (ναι την κρατική παρά τον καπιταλισμό που υπηρετούν και τον αντικρατισμό τους) δεν είναι ο θεός που προσκυνούν (αυτός είναι το κέρδος) αλλά ο ψευδοπροφήτης που χρησιμοποιούν για να πιστέψουν τα πλήθη στην απάτη τους.

Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, οι έλληνες τραπεζίτες, με πρώτο και κύριο τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλο, υποστήριζαν πως η Ελλάδα δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, γιατί οι ελληνικές τράπεζες ήταν ισχυρές και δεν είχαν εκτεθεί σε τοξικά προϊόντα όπως αυτά που οδήγησαν στην πτώση την αμερικανική Lehman Brothers. Στο αμέσως επόμενο διάστημα, η τραπεζική φιλολογία άλλαξε, οι τράπεζες εμφανίστηκαν να μολύνονται από την κρίση μέσω του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και να χρειάζονται κρατική στήριξη.

Οι κυβερνήσεις δεν σεβάστηκαν την βασική αρχή της αγοράς και του δικού τους νεοφιλελευθερισμού που λέει «ο ισχυρός στην οικονομία προχωρά και ο αδύναμος πρέπει να βγαίνει από την κούρσα και να πεθαίνει». Αντιθέτως ανακεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες, δηλαδή δανείστηκαν με υψηλά επιτόκια για να εξασφαλίσουν ρευστό στις τράπεζες. Το δάνειο αυτό το πληρώνουμε εμείς.

Γιατί όμως κατέρρευσαν οι «ισχυρές» ελληνικές τράπεζες που μερικά χρόνια πριν διαφήμιζαν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα στα Βαλκάνια; Γιατί αναγκάστηκαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν, απαντούν οι τραπεζίτες. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι η μισή αλήθεια.

Κατ αρχήν το να αποφασίζει μια τράπεζα να επενδύσει σε ένα προϊόν, όπως η αγορά των ομολόγων του Δημοσίου, είναι ένα ρίσκο το οποίο αποφασίζει να πάρει. Αν για παράδειγμα τα ομόλογα του Δημοσίου δεν κουρεύονταν, αλλά είχαν κέρδη, οι τράπεζες θα μοίραζαν μέρισμα στους έλληνες πολίτες; Άρα ακόμη και αυτή η αγορά των ομολόγων, ήταν μια απόφαση  ρίσκου την οποία έπρεπε να πληρώσουν. Ακόμη όμως και αυτό το κούρεμα που αποφασίστηκε, (ένα ακόμη σκάνδαλο Βενιζέλου) ενώ κούρεψε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία καταστρέφοντάς τα, δεν πείραξε άλλους επενδυτές των οποίων δεν κουρεύτηκαν τα ομόλογα.

Οι ζημιές όμως των τραπεζών δεν προήλθαν από τα ομόλογα του Δημοσίου όπως θέλουν να λένε οι τραπεζίτες. Οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν χρήματα. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις τους  προέρχονταν από διαδοχικές δανειοδοτήσεις που έκαναν ο ένας στον άλλο. Δηλαδή η Τράπεζα Α, δάνειζε μια offshore εταιρεία η οποία ήταν συμφερόντων της Τράπεζας Β, για να εμφανιστεί ρευστότητα. Μετά η Τράπεζα Β, δάνειζε μια άλλη εταιρεία συμφερόντων της Α η οποία έκανε αύξηση κεφαλαίου της Α. Το εικονικό χρήμα έκανε κύκλο με την άδεια της Τράπεζας της Ελλάδας δίνοντας μια ψεύτικη εικόνα ευρωστίας και χρήματος για τις Τράπεζες.

Οι τραπεζίτες όμως έκαναν ακόμη μεγαλύτερα αίσχη. Έδιναν δάνεια σε offshore εταιρείες που ανήκαν στους ίδιους και τις οικογένειές τους, χωρίς εγγυήσεις και στη συνέχεια χρέωναν τα θαλασσοδάνεια στις ζημιές της Τράπεζας κλέβοντας τους μικρομετόχους. Έδιναν επίσης δάνεια σε επιχειρηματίες (πάντα χωρίς εγγυήσεις) οι οποίοι έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε άλλες δικές τους επιχειρήσεις. Έτσι δημιουργούσαν εικόνα ισχυρών επιχειρήσεων, με δανεικά και αγύριστα, χειραγωγώντας και εξαπατώντας τους επενδυτές που επένδυαν στις ίδιες επιχειρήσεις εξαιτίας της πλαστής εικόνας που είχε δημιουργηθεί.

Πολλοί τραπεζίτες πουλούσαν ή νοίκιαζαν στις τράπεζές του ή στο Δημόσιο, κτήρια τα οποία είχαν αγοράσει με δάνεια των τραπεζών τους αλλά μέσω παρένθετων προσώπων σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών.

Ταυτόχρονα δανειοδοτούσαν τα κόμματα, ώστε να έχουν την πολιτική κάλυψη και τα ΜΜΕ για να εξασφαλίζουν τη σιωπή για τα σκάνδαλά τους. Μεγάλα ποσά τα έβγαλαν στο εξωτερικό μέσα από κομπίνες με τα υποκαταστήματα των Τραπεζών που άνοιγαν στα Βαλκάνια. Δημιούργησαν μέσα από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ την εικόνα οικονομικού τραπεζικού θαύματος στα Βαλκάνια, και διοχέτευσαν έτσι ποσά σε δανειολήπτες του εξωτερικού που δεν ήταν άλλοι από τους εαυτούς τους.

Όλα αυτά τα σκάνδαλα και η ευθεία ληστεία του χρήματος, εμφανίστηκε ως μόλυνση από την κρίση. Οι μαύρες τρύπες από τη ληστεία και τη συναλλαγή με τη διαπλοκή (600 εκατομμύρια είχε πάρει το ALTER από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις) εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της κρίσης. Έτσι στο όνομα της ευστάθειας των τραπεζών, αυτές ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα χρήματά μας. Όχι όμως οι τράπεζες, αλλά οι τραπεζίτες. Οι τράπεζες δεν ελέγχθηκαν πριν ανακεφαλαιοποιηθούν, ώστε να βρεθεί ποιό κομμάτι της ζημιάς οφείλεται στην κρίση και ποιό στη ληστεία. Οι τραπεζίτες, αυτοί που είχαν ρίξει τις τράπεζες έξω (αν δεν τις είχαν ληστέψει) θεωρήθηκαν ικανοί να συνεχίσουν να διοικούν τις τράπεζες.

Το κράτος μέσα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πήρε το 80% των μετοχών των τραπεζών αλλά χωρίς το κράτος να μπορεί να ασκήσει καμία διοίκηση. Ενώ η ανακεφαλαιοποίηση έγινε για να υπάρξει σταθερότητα, ρευστότητα και λειτουργία της ελληνικής οικονομίας, τα δάνεια σταμάτησαν, οι επιχειρήσεις που έπρεπε να σωθούν άρχισαν να κλείνουν και τα σπίτια να πλειστηριάζονται. Συνέχισαν βέβαια να παίρνουν δάνεια μη παραγωγικές επιχειρήσεις όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, παρά τα χρέη τους και τις ζημιές τους και βέβαια και διαφήμιση από τις τράπεζες. Το Mega για παράδειγμα, με ζημιές 25 εκατομμύρια, χρέη 200 εκατομμύρια πήρε δάνειο 110 εκατομμύρια για να συνεχίσει να λειτουργεί και κυρίως να υποστηρίζει πως η κυβέρνηση και οι τράπεζες ακολουθούν σωστή πολιτική. Ποια τραπεζική διαδικασία μπορεί να κρίνει ως επωφελές ένα τέτοιο δάνειο; Αντίστοιχα δάνεια έχουν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.

Αφού ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι Τράπεζες η κυβέρνηση προχώρησε την Κυριακή στην κορωνίδα του σκανδάλου. Με το άρθρο 2 του «πολυνομοσχεδίου» δίνει τη δυνατότητα στους παλιούς αποτυχημένους τραπεζίτες, να επαναγοράσουν τις μετοχές τους, όχι στην τιμή που τις αγόρασε το κράτος (ΤΧΣ) με την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά σε εξευτελιστικές τιμές. Δηλαδή για παράδειγμα στη Eurobank, ενώ το κράτος αγόρασε τις μετοχές της Τράπεζας με 1,24 ευρώ ανά μετοχή, τώρα ο τραπεζίτης μπορεί να αγοράσει πίσω τις μετοχές με 30 λεπτά. Δηλαδή η κυβέρνηση θεσμοθέτησε όχι μόνο την προκλητική επιστροφή των μετοχών αλλά και τη δεδομένη απώλεια χρημάτων που έχουμε ήδη καταβάλει. Πλήρωσε, έσωσε τις τράπεζες και τώρα τις παραδίδει πίσω στους διαφθαρμένους τραπεζίτες τους οποίους ποτέ δεν ήλεγξε.

Ας αφήσουμε το ηθικό, πολιτικό και οικονομικό κομμάτι του σκανδάλου και ας πάμε στις παραβάσεις με βάση αυτούς τους ίδιους τους νόμους της αγοράς. Η ελληνική κυβέρνηση η οποία καταγγέλλει τον κρατισμό σε βαθμό που να απολύει δημόσιους υπαλλήλους μέσα από μια πρωτοφανή δαιμονοποίηση, παρεμβαίνει ως κρατική οντότητα υπέρ των τραπεζών. Όχι μόνο ζημιώνει το ελληνικό Δημόσιο, αλλά παραβαίνει το ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Ελλάδα έχει καταδικασθεί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για επιδοτήσεις που έχει δώσει σε εταιρείες (πχ ΟΣΕ, Ολυμπιακή) αφού θεωρείται πως έτσι καταστρατηγεί την αρχή της ανταγωνιστικότητας και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Οποίο θαύμα λοιπόν, η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου, επιδοτεί τους τραπεζίτες, δίνοντάς τους σε τιμές ευκαιρίας πίσω τις τράπεζες τις οποίες χρησιμοποίησε για την αφαίμαξη των πολιτών.

Είναι η ίδια κυβέρνηση η οποία έχει ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα κατά των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων (πάλι στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της αγοράς) την ίδια ώρα που με νόμους και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, έχει δημιουργήσει ολιγοπώλιο μόλις τεσσάρων τραπεζών.

Άλλωστε τα νομοσχέδια που καταθέτει κάθε μέρα είναι γεμάτα αδιόρατες ρυθμίσεις με τις οποίες αμνηστεύονται όσοι έχουν παράνομα ευνοήσει το προκλητικό καθεστώς λειτουργίας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια ρύθμιση είναι η τροπολογία που απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τους τραπεζίτες και τους υπαλλήλους που δανειοδότησαν χωρίς εγγυήσεις τα κόμματα. Τα χρήματα αυτά, πάνω από 270 εκατομμύρια για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, θα πληρωθούν φυσικά από εμάς. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, έκανε νόμο με τον οποίο παρέχει στον εαυτό του ασυλία για την απόφασή του να δώσει στην Proton Bank του Λαυρεντιάδη, παρανόμως 100 εκατομμύρια ευρώ.

Οι τράπεζες δεν λειτουργούν πια σκανδαλωδώς έστω ως κομμάτι της Οικονομίας αλλά είναι οι ίδιες η εξουσία. Άλλωστε με το νόμο  4021/11 (φυσικά του Βενιζέλου) στην Τράπεζα της Ελλάδος και στις Τράπεζες, ανατίθενται εξουσίες πέρα από τον έλεγχο και τη λειτουργία της κυβέρνησης και της Βουλής. Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αυτές είναι το κράτος;

http://www.koutipandoras.gr/article/110454/skandalo-ton-trapezon-me-apla-logia

[stefanos_her]

Αυτό το είδατε....?????

 

 

 

Αρ. πρωτ.: Δ12Α 1042014 ΕΞ 27.3.2014
Παρακράτηση φόρου 20% βάσει των νέων διατάξεων του ν. 4172/2013

Αρ. πρωτ.: 1042014 ΕΞ 27.3.2014
Αθήνα, 27/03/2014

Δ/ΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
ΤΜΗΜΑΤΑ Α’, Β’, Γ’, Δ’, Ε’

Θέμα: Παρακράτηση φόρου 20% βάσει των νέων διατάξεων του ν. 4172/2013

Σε απάντηση του σχετικού ερωτήματος σας υπ΄ αριθμ. .......... που υποβλήθηκε στην υπηρεσία μας αναφορικά με το πιο πάνω θέμα, σας γνωρίζουμε τα παρακάτω:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης δ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 64 του ν. 4172/2013 (ΚΦΕ) υπάρχει υποχρέωση παρακράτησης φόρου εισοδήματος, με συντελεστή είκοσι τοις εκατό (20%), στις αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες.

2. Στις διατάξεις του νέου Κ.Φ.Ε. δεν υπάρχει η έννοια του ελεύθερου επαγγελματία ούτε αντίστοιχα το εισόδημα Ζ’ πηγής όπως ίσχυε με τον προηγούμενο ν. 2238/1994. Με το προϊσχύον καθεστώς είχε γίνει δεκτό ότι σε όλα τα επαγγέλματα που αναφέρονταν στην παρ. 1 του άρθρου 48 του ν. 2238/1994, υπήρχε η υποχρέωση παρακράτησης φόρου 20%, στο ακαθάριστο ποσό των αμοιβών αυτών εφόσον η συναλλαγή ξεπερνούσε τα τριακόσια (300) ευρώ.

3. Όπως είναι ήδη γνωστό, το κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των επαγγελμάτων που ενέπιπταν στην παρ. 1 του άρθρου 48 του ν. 2238/1994, ήταν η παροχή ανεξάρτητων υπηρεσιών από πρόσωπα που είχαν επιστημονικές, καλλιτεχνικές ή ειδικές γνώσεις, δηλαδή κατά την παροχή των υπηρεσιών αυτών προείχε το πνευματικό ή καλλιτεχνικό στοιχείο.

4. Για λόγους χρηστής διοίκησης, παρόλο που δεν υφίσταται πλέον η έννοια του «ελεύθερου επαγγελματία» στον νέο Κ.Φ.Ε., γίνεται δεκτό ότι η υποχρέωση παρακράτησης φόρου 20% βάσει της παρ. 1 του άρθρου 64 του ν. 4172/2013 θα εφαρμόζεται στους υπόχρεους που ασκούν το επάγγελμα του: κτηνιάτρου, φυσιοθεραπευτή, βιολόγου, ψυχολόγου, μαίας, δικηγόρου, συμβολαιογράφου,άμισθου υποθηκοφύλακα, δικαστικού επιμελητή, αρχιτέκτονα, μηχανικού, τοπογράφου, χημικού, γεωπόνου, γεωλόγου, δασολόγου, ωκεανογράφου, σχεδιαστή, δημοσιογράφου, συγγραφέα, διερμηνέα, ξεναγού, μεταφραστή, καθηγητή ή δασκάλου, καλλιτέχνη γλύπτη ή ζωγράφου ή σκιτσογράφου ή χαράκτη, ηθοποιού, εκτελεστή μουσικών έργων ή μουσουργού, καλλιτεχνών των κέντρων διασκέδασης, χορευτή, χορογράφου, σκηνοθέτη, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, διακοσμητή, οικονομολόγου, αναλυτή, προγραμματιστή, ερευνητή ή συμβούλου επιχειρήσεων, λογιστή ή φοροτέχνη, αναλογιστή, κοινωνιολόγου, κοινωνικού λειτουργού, εμπειρογνώμονα, ομοιοπαθητικού, εναλλακτικής θεραπείας, ψυχοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, λογοπαθολόγου και λογοπεδικού. Ουσιαστικά, θα εφαρμόζονται όσα ίσχυαν με το προηγούμενο καθεστώς του ν. 2238/1994.

5. Βάσει των ανωτέρω, η απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι θα εξακολουθήσετε να παρακρατείτε φόρο 20% με τις ίδιες ως άνω προϋποθέσεις που ίσχυαν με τον ν. 2238/1994.


Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ                  Η προϊστάμενη της Γραμματείας

 

Τι σχέση έχουν αυτές οι υπηρεσίες με τις τεχνικές, συμβουλευτικές, διοίκησης....????? Ή μήπως πάνε στις παρόμοιες...?????

 

Μια ζωή κολλημένοι με αυτά που ξέρανε.... Καταργηθήκανε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αλλά  ως φάντασμα επανέρχονται και στον καφάση και στο καινούριο κφε......

 

Τι να πρωτοπεί κανείς............

 

Τόση αυθαιρεσία, και να μην μπορείς να κάνεις κάτι... μια προσφυγή, ασφαλιστικά μέτρα, κάτι τέλος πάντων....

 

 

 

Υγ: αν δεν μας κάνει καμιά πλάκα το taxheaven για να παίξουν τα νεύρα μας πρωί πρωί....

[HARYK]

Υπάρχουν επίσημες απαντήσεις από την ομοσπονδία και την ΕΦΕΕΑ Στέφανε...

 

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=94364&p=620511

 

Υ.Γ.

Εσένα προσωπικά, αύριο θα σου κάνουμε πλάκα...

[stefanos_her]

Υπάρχουν επίσημες απαντήσεις από την ομοσπονδία και την ΕΦΕΕΑ Στέφανε...

 

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=94364&p=620511

 

Υ.Γ.

Εσένα προσωπικά, αύριο θα σου κάνουμε πλάκα...

 

Το είπα, δεν το είπα....?????

 

Αν και δεν είχα πιει καφέ ακόμα.....

 

Διαγράφω να μη μπερδέψουμε και κανένα...........

[ype]

Ρε Γιάννη....

 

Εντάξει.....

 

Αφού ήταν τόσο τίμιος, πάει να πει ότι τα λεφτά των 2 ετών που μπαίνανε κανονικά, δεν θα τα άγγιξε.....

 

Γιατί δεν τα γύριζε πίσω...????

 

Δεν θέλω να πάρω το μέρος του ιδρύματος, γιατί ξέρω τι μπουρδέλο είναι, αλλά ρε φίλε, πολύ δράμα, πολύ δράμα..........

 

Απαντά το ίδιο το κείμενο Στέφανε

 

..................

..................

Αλλά το ΙΚΑ δεν αδράνησε. Το ποσό που έδωσε με δικό του λάθος άρχισε να το τοκίζει και με τις προσαυξήσεις έφτασε σε ύψος που ήταν αδύνατο να πληρωθεί. Δηλαδή στα επιπλέον χρήματα που το ΙΚΑ έδωσε χωρίς να τα ζητήσει κανείς έβαλε ένα τοκογλυφικό επιτόκιο και με τη συνδρομή του κράτους πήρε το σπίτι του «Κ» (ένα υπόγειο 31,5 τ.μ.), αλλά το χρέος δεν σταμάτησε. Αυξάνεται κανονικότατα και δεν του έχει έρθει ποτέ καμία ενημέρωση...........

..........

.....

[ype]

“Πακέτο” με το Eλληνικό δόθηκε στον Λάτση και η βάση στις Γούρνες!

 

Στον όμιλο Λάτση (Lamda Development) περνά από σήμερα και ο χώρος της πρώην αμερικανικής βάσης Γουρνών καθώς όπως αποκαλύφθηκε αργά χθες βράδυ η κρητική γη δόθηκε “πακέτο” με το Ελληνικό από το ΤΑΙΠΕΔ!

Σύμφωνα με την εταιρεία, «στόχος είναι να δημιουργηθεί, στη πρώην βάση ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού σχεδίου, μια πρωτοποριακή μητροπολιτική ανάπτυξη, η οποία θα συνδυάζει την ομορφιά και τα μοναδικά χαρακτηριστικά της περιοχής, με εμβληματικά κτίρια, πρωτοποριακές υποδομές και ποικίλες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα χιλιάδων κατοίκων της περιοχής. Η επένδυση προβλέπει την ανάπτυξη οικιστικών ζωνών, ξενοδοχείων, εμπορικών κέντρων και καταστημάτων, θεματικών πάρκων, μουσείων τέχνης και πολιτισμού, υπαίθριων πολιτιστικών χώρων, κέντρων υγείας και ευεξίας, χώρων αθλητισμού και αναψυχής, τη δημιουργία ενός σύγχρονου επιχειρηματικού, εκπαιδευτικού, ερευνητικού κόμβου καθώς και την πλήρη αναβάθμιση της υπάρχουσας μαρίνας και του παραλιακού μετώπου».

Στην ανακοινωση της Lamda Development επισημαίνονται επίσης ότι:

Κεντρικό συστατικό στοιχείο της επένδυσης και χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας της, είναι η δημιουργία και η συντήρηση ενός πάρκου 2.000.000 τετραγωνικών μέτρων, ενός από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, με ελεύθερη πρόσβαση προς το κοινό καθώς και η αναβάθμιση του παραλιακού μετώπου, με επίσης ελεύθερη πρόσβαση προς το κοινό.

http://www.patris.gr/articles/259774?PHPSESSID=c4cl8jvpjpt1tf298lm415a127#.Uzvwgah_uLw

[SOULIS]

Άμα είσαι γεννημένος αντικομουνιστής, αισθάνεσαι άνετα με του φασίστες..

 

[ype]

Άμα είσαι γεννημένος αντικομουνιστής, αισθάνεσαι άνετα με του φασίστες..

 

 

 

Μπορείς να το διαβάσεις κι ανάποδα.........

Άμα είσαι γεννημένος φασίστας, αισθάνεσαι άνετα με του αντικομμουνιστές

 

Πως ο Μπαλτάκος αμάρτησε για τον γιο του Ρουσφέτια

16:10 | 25 Οκτ. 2013

 

Η υπόθεση ξεκινά από το 2011 όταν ο γιος του τότε διευθυντή του νομικού γραφείου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και βαφτιστήρι του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου, αποφασίζει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τους δόκιμους σημαιοφόρους του Λιμενικού.


 

Σοβαρότατo θέμα ηθικής τάξεως για την κυβέρνηση εγείρει υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, Τάκης Μπαλτάκος.Ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού κατάφερε να διορίσει στο Λιμενικό Σώμα τον γιο του, ο οποίος είχε αποτύχει στις εξετάσεις του Σώματος, παρακάμπτοντας 15 επιλαχόντες που είχαν καλύτερους βαθμούς από αυτόν. Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά» ο κ. Μπαλτάκος και η ηγεσία του Λιμενικού προχώρησαν και σε άλλες παρεμβάσεις ώστε να πάψουν οι αντιδράσεις των επιλαχόντων. Σε επικοινωνία με το Tvxs.gr,o βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσαςεπιβεβαίωσε τα σκανδαλώδη περιστατικά.

Ο 24χρονος τότε Δημήτρης – Γιώργος έχοντας σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στην Νομική και με μεταπτυχιακό στις πολιτικές επιστήμες στις ΗΠΑ, κόπηκε στο μάθημα του Διοικητικού Δικαίου και συνεπώς δεν έγινε δεκτός. Ο ίδιος προσέφυγε στο ΑΣΕΠ (απόφαση 982/11-10-2011) αλλά δεν άλλαξε το αποτέλεσμα, και έτσι προσέφυγε στο Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Πειραιά με σκοπό την ακύρωση της απόφασης του ΑΣΕΠ. Το Δικαστήριο κάλεσε την επιτροπή βαθμολόγησης του Λιμενικού να συνεδριάσει εκ νέου. Ο αντιναύαρχος και αρχηγός του Λιμενικού Σώματος δίνει εντολή να επανασυγκροτηθεί η επιτροπή αξιολόγησης για να βαθμολογηθεί για τρίτη φορά το γραπτό του υιού Μπαλτάκου. Ο βαθμός τελικά από 8 μετατράπηκε σε 10 προκειμένου το γραπτό να πάρει τη βάση, υπερπηδώντας τους 15 επιλαχόντες που είχαν μεγαλύτερη βαθμολογία από εκείνον.

Δικηγόρος του ήταν η Λίνα-Κυριακή Δικαιάκου, η οποία στη συνέχεια αποσπάστηκε στο γραφείο του Τάκη Μπαλτάκου στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά και στη Βουλή ως επιστημονικός συνεργάτης.


Οι 15 επιλαχόντες αντέδρασαν και έτσι ο Τάκης Μπαλτάκος παρενέβη ώστε να γίνουν δεκτοί στο Σώμα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την εφημερίδα, με παρέμβαση Μπαλτάκου αλλά και του πρώην υπουργού Ναυτιλίας Κωστή Μουσουρούλη ο αρχηγός του Λιμενικού υποχρεώθηκε να κάνει δεκτούς στο Σώμα 15 επιλαχόντες διαγωνισμού, οι οποίοι είχαν αντιδράσει έντονα στο ότι παρακάμφθηκαν στη σειρά κατάταξης από τον Δημήτρη – Γιώργο Μπαλτάκο, προκειμένου να κοπάσουν οι καταγγελίες των ιδίων και των οικογενειών τους.

«Η καταγγελία των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ για σκανδαλώδη παρέμβαση Μπαλτάκου, απαιτεί σαφή απάντηση. Αν αληθεύει, ο Σαμαράς οφείλει αμέσως να τον πάψει», σχολίασε στο twitter ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης.

 

http://tvxs.gr/news/ellada/pos-o-mpaltakos-amartise-gia-ton-gio-toy

Κι άλλα γνωστά από καιρό:

http://tvxs.gr/news/ellada/ti-koino-exoyn-mpaltakos-kasidiaris

 

...................

Πριν από μήνες η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μετά από συνάντηση του προεδρείου της με τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκο, κατήγγειλε την "απαξιωτική και περιφρονητική" στάση του απέναντί της. Στην επιστολή της αναφέρονταν μεταξύ άλλων τα εξής:

 

«Ο κ. γ.γ. μας επιφύλαξε υποδοχή περιφρονητική προς το θεσμό που εκπροσωπούμε και ανάρμοστη με το αξίωμα που του έχετε αναθέσει. Δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρουν ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας το έργο της Επιτροπής και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, και συνειδητά ώς τώρα δεν έκανε τίποτα για να διευκολύνει την απρόσκοπτη λειτουργία της Επιτροπής. Τόνισε δε ότι δεν προτίθεται να κάνει καμιά ενέργεια για την αποκατάσταση των σοβαρών λειτουργικών πληγμάτων που έχει υποστεί η Επιτροπή ούτε να κινήσει καμιά διαδικασία της αρμοδιότητάς του, ακόμη και αν η Επιτροπή μείνει χωρίς επιστημονικό προσωπικό».

http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CE%B3%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7

[ype]

Γιατί έδειρε τους χρυσαυγίτες ο Γ. Μπαλτάκος;

Οποιος γνωρίζει τον γιο του Τάκη Μπαλτάκου θα έλεγε με βεβαιότητας ότι δεν είναι και από τα καλύτερα παιδιά. ΟΥΚάς, τσαμπουκάς, με άγριες διαθέσεις όπου κι αν βρίσκεται, με έντονη παρουσία στις εξέδρες των φανατικών του Παναθηναϊκού, με πολλές και έντονες εκρήξεις και κυρίως με ακροδεξιό προφίλ που προσειδιάζει στον χαρακτήρα ενός… Χρυσαυγίτη. Δε λείπουν μάλιστα και οι μαρτυρίες ότι ο Δημήτρης Γεώργιος Μπαλτάκος ήταν πολύ περισσότερο κοντά στη Χρυσή Αυγή απ’ ότι δείχνουν τα χθεσινά περιστατικά και οι μαρτυρίες των βουλευτών που λένε ότι δεν τον ήξεραν και δεν τον είχαν δει ποτέ τους.

Με απλά λόγια, τα όσα έγιναν χθες στη Βουλή αποτελούν ίσως μια «οικογενειακή υπόθεση» ακροδεξιών που «τα έσπασαν» και επήλθε η ρήξη. Εξηγούμαστε. Ο Ηλίας Κασιδιάρης με τη δημοσιοποίηση του βίντεο και με τις απειλές ότι έχει κι άλλα ράμματα για τη γούνα του Τάκη Μπαλτάκου ουσιαστικά «πούλησε» το… φιλαράκι του. Ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου είναι γνωστός για τις ακροδεξιές του απόψεις, έχει γράψει βιβλία τα οποία αποτελούσαν ιδεολογικά κείμενα και για τη Χρυσή Αυγή και γενικά είχε μια πολύ ήπια στάση στην υπόθεση της εξάρθρωσης της οργάνωσης. Σε αντίθεση με τον Μάκη Βορίδη, τον οποίο η Αριστερά κατηγορεί ως ακροδεξιό, αλλά ήταν αυτός που αποτέλεσε τον καταλύτη μέσα στην κυβέρνηση για να αντιμετωπιστεί μια και καλή η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής.

Ο Τάκης Μπαλτάκος διαφωνούσε με τον εγκλεισμό των Χρυσαυγιτών βουλευτών και το έλεγε και μέσα στην κυβέρνηση, όλοι δε ήξεραν τις απόψεις τους. Έτσι, λοιπόν, ο Κασιδιάρης με το να «αδειάσει» τον Μπαλτάκο ουσιαστικά «άνοιγε πόλεμο» με την οικογένεια. Για το λόγο αυτό ο γιος του Μπαλτάκου βγήκε από τα ρούχα του. Διότι είδε ότι τον πούλησαν οι σύντροφοί του ή τουλάχιστον οι ιδεολογικά πιο κοντά σ’ αυτόν. Μπήκε σαν μαινόμενος ταύρος στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στα οποία είχε ξαναμπεί όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το αποκρύψουν. Τώρα το τι έγινε εκεί κι αν έπεσε ξύλο κανείς δεν το ξέρει, υπάρχουν οι μαρτυρίες των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Σίγουρα έπεσαν και χοντρές και ψιλές αφού όταν μαλώνουν «ντουλάπες» είναι αδύνατο να μην υπάρχουν και θύματα. Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Μια «οικογενειακή υπόθεση» ήταν, ένας σφοδρός τσακωμός μεταξύ «αδερφών» επειδή ο ένας βγήκε από το μαντρί και «πούλησε» τον άλλο.

Θα μου πείτε, δεν τα ήξεραν στην κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία όλα αυτά; Πιθανότατα να τα ήξεραν και τώρα πληρώνουν το τίμημα της αβλεψίας τους. Όταν ένας πολλαπλώς ευεργετηθείς από τον πρωθυπουργό δικηγόρος μιλά με τέτοιο τρόπο για το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά, δεν έχει καμιά θέση πουθενά.

 

Ποιός τα λέει όλα αυτά; Μα ο Φαήλος φυσικά......!!!!!!!!! Για την ακρίβεια.... το antinews ... χωρίς υπογραφή !!!!!!!!

 

http://www.antinews.gr/POLITIKE/giati-edeire-tous-xrusaugites-o-g-mpaltakos-/

Ανέκδοτο!

[ype]

.....................

Ξύλο στη βουλή μεταξύ βουλευτών της Χ.Α. και υιού Μπαλτάκου 

Κι ενώ το πολιτικό θερμόμετρο ανέβαινε επικίνδυνα, ένα θερμό επεισόδιο με μπουνιές, κλωτσιές και ύβρεις σημειώθηκε στον πρώτο όροφο του κοινοβουλίου. Το επεισόδιο ξεκίνησε όταν ο αστυνομικός που βρισκόταν έξω από το γραφείο του γγ της κυβέρνησης Παναγιώτη Μπαλτάκου, κλώτσησε τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Αρτέμη Ματθαιόπουλο, που πήγαινε στα γραφεία του κόμματος τα οποία βρίσκονται στον ίδιο διάδρομο.

Στο επεισόδιο ενεπλάκησαν και βουλευτές της Χρυσής Αυγής, ακολούθησε σύρραξη και ο γιος του κ. Μπαλτάκου μπήκε στα γραφεία του κόμματος ζητώντας εξηγήσεις. Όπως μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ. σύμφωνα με μαρτυρίες που εργαζομένων της Χρυσής Αυγής, ο ίδιος χαστούκισε τον βουλευτή Μιχάλη Αρβανίτη, κλώτσησε τον Αρτέμη Ματθαιόπουλο και γρονθοκόπησε τον Νίκο Κούζηλο.

Οι φωνές και οι ύβρεις ακούγονταν μέχρι το ισόγειο του Κοινοβουλίου και οι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν άναυδοι τον γιο του κ. Μπαλτάκου να αποχωρεί από τη Βουλή με γρήγορα βήματα συνοδευόμενος από την αστυνομική φρουρά του Παναγιώτη Μπαλτάκου. Ο νεαρός μπήκε στο αυτοκίνητό του φορώντας την κουκούλα από το μπουφάν του και αποχώρησε από τη Βουλή.

http://www.enikos.gr/politics/225328,To_vinteo_to_xylo_kai_h_paraithsh.html

 

Η αστυνομία αναζητά τον γιο του Μπαλτάκου

 
Τον γιο του πρώην γενικού γραμματέα της κυβέρνησης, Παναγιώτη Μπαλτάκου, αναζητά η αστυνομία μετά από μήνυση που κατέθεσαν σε βάρος του δυο βουλευτές και ο νομικός σύμβουλος της Χρυσής Αυγής για απρόκλητη επίθεση, σωματική βλάβη και εξύβριση.
 
Η αστυνομία πήγε στο σπίτι του αλλά δεν κατάφερε να τον βρει, ενώ έχει ενημερωθεί και το Λιμενικό προκειμένου να συλληφθεί σε περίπτωση που παρουσιαστεί στην υπηρεσία του.
 
Η μήνυση υποβλήθηκε από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, Α. Ματθαιόπουλο, Μ. Αρβανίτη και τον νομικό σύμβουλο του μορφώματος, Χριστόφορο Τσάγκα.

http://www.topontiki.gr/article/71359/I-astunomia-anazita-ton-gio-tou-Mpaltakou

[ype]

[doctor]

 

 

 

Πέμπτη, 3 Απριλίου 2014 - 10:31

Μήπως είναι πρόωροι οι πανηγυρισμοί;

 

Αναρωτηθείτε αν θα δανείζατε την Ελλάδα και με τι επιτόκιο. Οι περισσότεροι θα μου λέγατε ότι δεν θα δανείζατε την κεντρική κυβέρνηση ούτε με 20%. Γιατί ξαφνικά όμως υπάρχει όρεξη για να δανειστεί η Ελλάδα; Διότι το γνωστό πλέον διάγραμμα που δείχνει την απόδοση του δεκαετούς ομολόγου πιο κάτω (βάσει του οποίου υπάρχουν οι τωρινοί πανηγυρισμοί), δεν λέει όλη την αλήθεια...


Διότι πράγματι το ρίσκο της Ελλάδος έχει μειωθεί, αλλά έχει μειωθεί μόνο στο κομμάτι του χρέους που δεν είναι σε επίσημα χέρια. Με λίγα λόγια, από την στιγμή που το 80% του ελληνικού χρέους δεν απασχολεί πλέον την αγορά (διότι το έχουν κράτη), η αγορά υπολογίζει το ρίσκο μη πληρωμής μόνο στο υπόλοιπο 20% περίπου.
Να είσαστε σίγουροι ότι η όρεξη της αγοράς να δανείσει την Ελλάδα θα ήταν διαφορετική, σε περίπτωση που χρειαζόταν να μετακυληθεί το 100% του χρέους μας.
Άλλος λόγος για την μείωση της απόδοσης του δεκαετούς μας είναι ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, υπάρχουν πάρα πολλά λιμνάζουσα κεφάλαια που παρακαλάνε για απόδοση, και ένα επιτόκιο 6% είναι σαν να κέρδισαν το λαχείο.
Η αγορά γνωρίζει ότι τα ποσά που ίσως ζητήσει η Ελλάδα δεν είναι μεγάλα. Ακόμα και αν προκύψει θέμα μη ικανότητας της Ελλάδος να αποπληρώσει έστω αυτά, η Ευρώπη είναι εδώ να κανονίσει το θέμα. Διότι κανείς δεν θα αφήσει να γίνει ένα πιστωτικό γεγονός για μερικά δισ. ευρώ.
Να σας υπενθυμίσω για παράδειγμα ότι κάτι μικρές λήξεις που ήταν στα χέρια hedge funds πληρώθηκαν κανονικά, ακριβώς διότι δεν ήθελε κανείς στην Ευρώπη η Ελλάδα να κάνει default, για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.
Για αυτούς τους λόγους και ίσως για μερικούς ακόμα, η αγορά είναι πάρα πολύ πρόθυμη να δανείσει την Ελλάδα σε αυτή τη φάση. Αλλά αυτό έχει λίγο να κάνει με την καλυτέρευση της οικονομίας στο εσωτερικό μέτωπο. Διότι ναι μεν πράγματι η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί, αλλά αυτό είναι μικρή παρηγοριά στους 2,8 εκ ανασφάλιστους που ακούμε αυτές τις μέρες.
Η κατάληξη είναι ότι ναι μεν η αγορά είναι πιο πρόθυμη να δανείσει την Ελλάδα, αλλά οι λόγοι ελάχιστα έχουν να κάνουν με την μακροπρόθεσμη βελτίωση της οικονομίας μας. Και επειδή οι λόγοι αυτοί εμπεριέχουν πολλές στρεβλώσεις και είναι καθαρά εσωτερικό θέμα της αγοράς, εκτιμώ ότι η μείωση της απόδοσης δεν είναι λόγος για πανηγυρισμούς.

 

http://www.capital.gr/jArticles.asp?jid=416&uid=1986890

[SOULIS]

 

ΓΙAΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦAΚΗΣ Τρολ με δελτίο παροχής

 

«Σας παίρνω γιατί ντρέπομαι και νιώθω την ανάγκη να σας το πω. Ήμουν φοιτητής σας, αλλά, τι να κάνω, αυτήν τη δουλειά βρήκα». Κάπως έτσι ξεκίνησε η τηλεφωνική μου συνομιλία με απόφοιτο του τμήματός μου (του Πανεπιστημίου Αθηνών) μερικές ώρες μετά την ανάρτηση άρθρου μου για συγκεκριμένη τράπεζα με θέμα τη συγκάλυψη παρανομιών της (και, μάλιστα, την επιβράβευσή της με δημόσια περιουσία) από την κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και την Τρόικα. Το άρθρο είχε γραφτεί την προ-προηγούμενη μέρα και, προς έκπληξή μου, αν και στάλθηκε έγκαιρα, δεν είχε αναρτηθεί.

Μου είπαν από την «αρχισυνταξία» του συγκεκριμένου ιστότοπου ότι υπήρξε μια «διστακτικότητα», καθώς η εν λόγω τράπεζα ήταν χορηγός του. Δύο ώρες μετά την εντονότατη απάντησή μου, μου ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο για «παρεξήγηση» και ότι το άρθρο θα ανέβαινε κανονικά με μια μέρα καθυστέρηση. Όπερ και εγένετο. Φανταστείτε το πλατύ χαμόγελό μου όταν διαπίστωσα ότι το μπάνερ πάνω από το άρθρο μου, όταν εν τέλει δημοσιεύτηκε, ήταν μια φαρδιά-πλατιά διαφήμιση της τράπεζας στην οποία αναφερόταν!

«Δεν έχουν τον Θεό τους!» αναφώνησα, αν και μόνος στο γραφείο. Και να 'ταν μόνο αυτό; Εντός πέντε λεπτών, πριν προλάβει κάποιος να διαβάσει το άρθρο, το twitter κατακλείστηκε από εκατοντάδες μηνύματα «αποδόμησης» τόσο δικής μου, σε προσωπικό επίπεδο, όσο και του άρθρου. Καθώς τα έβλεπα να κατακλύζουν το ελληνικό Διαδίκτυο, ξαναχαμογέλασα και επέστρεψα στη δουλειά μου. Έως ότου χτύπησε το τηλέφωνο και άρχισα να συνομιλώ με τον προαναφερθέντα τέως φοιτητή μου. Αφού μου είπε ότι ντρεπόταν, ξεκίνησε να μου εξηγεί τους λόγους του: «Εργάζομαι εδώ και κάποιους μήνες στο γραφείο Τύπου της τράπεζας για την οποία γράψατε. Κάποια στιγμή χτες το απόγευμα μας μάζεψαν, μας μοίρασαν το άρθρο σας (σημ. πριν... αναρτηθεί) και μας ζήτησαν να ετοιμάσουμε tweets και σχόλια αποδόμησής σας. Με ρώτησαν, μάλιστα, αν σας είχα ποτέ καθηγητή στο πανεπιστήμιο, γνωρίζοντας ότι είμαι απόφοιτος του Καποδιστριακού. Είπα ψέματα ότι δεν σας είχα πετύχει. Σήμερα που αναρτήθηκε το άρθρο σας, από τις οκτώ το πρωί τρεις από εμάς ασχολούμαστε συνεχώς με το να ανεβάζουμε στο Twitter τα ήδη έτοιμα μηνύματα και να απαντάμε χυδαία σε όποιον τολμήσει να σας υπερασπιστεί. Έπρεπε να σας το πω. Νιώθω τύψεις γι' αυτό που κάνω, αλλά, κ. Βαρουφάκη, αυτήν τη δουλειά βρήκα με το πτυχίο του τμήματός μας. Άλλα όνειρα είχα, αλλά τι να κάνω, δόξα τω Θεώ λέω».

Είπαμε κι άλλα, αφού τον καθησύχασα ότι όχι μόνο δεν τον κακίζω αλλά και ότι του συνιστώ, σε χαλεπούς καιρούς σαν τους τωρινούς, να κρατήσει τη δουλειά του, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα πείσει τον εαυτό του πως το έργο που επιτελεί στο γραφείο Tύπου της τράπεζας είναι... καλόν, αγαθόν και θεάρεστον. Πριν κλείσουμε, τον ρώτησα: «Τουλάχιστον, πληρώνεσαι καλά;». Μου απαντά: «Επτακόσια το μήνα, μείον το ΤΕΒΕ, καθώς μας έχουν εδώ, υποχρεωτικά, με δελτίο παροχής». Για αρκετή ώρα με κατέλαβε μια περίεργη θλίψη. Θλίψη που ένας νέος άνθρωπος, από εκείνους που συναντούσα δύο φορές την εβδομάδα στο αμφιθέατρο της Σίνα, και που έκανα ό,τι μπορούσα να του μεταφέρω τη μαγεία της οικονομικής ανάλυσης, αναγκαζόταν να αρνηθεί ότι με είχε ποτέ καθηγητή.

Μακάρι να έλεγε «τον είχα κι ήταν άθλιος» ή «η επιστημονική του κατάρτιση ήταν της πλάκας». Όσο και να με στενοχωρούσε μια τέτοια αρνητική κρίση φοιτητή μου, θα εμπεριείχε ένα συστατικό ελεύθερης έκφρασης, προσωπικής κρίσης, ακόμα και μια προσπάθεια να εξαργυρώσει σ' ένα επαγγελματικό περιβάλλον εχθρικό προς εμένα το γεγονός ότι έτυχε να με γνωρίσει στο πανεπιστήμιο. Το ότι δαγκώθηκε, όμως, και αρνήθηκε ότι με είχε καθηγητή του για να μη χρειαστεί να πει αρνητικά πράγματα για μένα ή, ακόμα χειρότερα, ότι πιέστηκε να δώσει «στοιχεία και υλικό» στον προϊστάμενό του, αυτό με διαπέρασε ως δόρυ πύρινης θλίψης. Το περιστατικό αυτό, πέραν των όσων καταμαρτυρεί για την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου και της δημοκρατίας στην Ελλάδα της Κρίσης, έχει γενικότερα διδάγματα για την οικουμένη ολόκληρη. Τείνουμε να θεωρούμε ότι το Διαδίκτυο εκδημοκρατίζει την κοινωνία και υπόσχεται νέες μορφές ηλεκτρονικής δημοκρατίας (ένα από τα αγαπημένα πρότζεκτ του Γιώργου Παπανδρέου, όπως καλά γνωρίζουν οι συνεργάτες του). Είναι αλήθεια ότι το Διαδίκτυο δίνει βήμα στον καθένα μας και διαχέει την πληροφορία και την άποψη σε όλες τις γωνιές της Γης με ταχύτητα φωτός. Όμως, αυτό δεν ενισχύει μόνο τη δημοκρατία. Ενισχύει, παράλληλα, και τους ισχυρότατους εχθρούς της. Όταν τα οργανωμένα συμφέροντα νιώσουν να απειλούνται, έχουν τους πόρους να «απαγάγουν» το Διαδίκτυο, στέλνοντας στα ουράνια αυτό που οι μηχανικοί ονομάζουν «λόγο θορύβου-σήματος». Όπως οι χάκερ βομβαρδίζουν έναν ιστοτόπο με αιτήσεις πρόσβασης, έως ότου τον βγάλουν νοκ άουτ, έτσι και τα τρολ καταποντίζουν τον δημόσιο διάλογο σε βούρκο κόπρου, έως ότου όλα φαίνονται καφέ και τίποτα δεν ξεχωρίζει ως αληθινό. Στην χώρα μας, όπου η εργασία έχει γίνει φτηνή και παρέχεται ευτελώς με δελτίο παροχής, ο κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι μεγαλύτερος.

 

http://www.lifo.gr/mag/columns/6364