Προς το περιεχόμενο

Ειδήσεις, άρθρα από τον τύπο έντυπο και ηλεκτρονικό


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ο ΑΝΤΑΝΑΣ ΜΟΚΟΥΣ ΣΙΒΙΚΑΣ, 56 ετών, Κολομβιανός μαθηματικός και φιλόσοφος, με καταγωγή από τη Λιθουανία. Το 1993, παραιτήθηκε από καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας και έθεσε υποψηφιότητα, επιτυχώς, για δήμαρχος της Μπογκοτά. Υπηρέτησε την πόλη του για 2 θητείες, μέχρι το 2004, και πέτυχε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτό που λέμε όλοι ότι πρέπει να γίνει αλλά δεν ξέρουμε πώς, όταν συναπαντάμε κάτι στραβό στην κοινωνία μας και αναρωτιόμαστε πώς να το διορθώσουμε: άλλαξε τη νοοτροπία των συμπολιτών του!

ΜΕ την εφευρετικότητα ενός ακαδημαϊκού, ο Αντάνας Μόκους κατάφερε να μετατρέψει την Μπογκοτά σε «μία πειραματική τάξη 6,5 εκατομμυρίων... μαθητών». Μιλάμε για μια πόλη που, μέχρι να την «αναλάβει» αυτός, ήταν πνιγμένη στο έγκλημα, στο καυσαέριο, στο άναρχο κυκλοφοριακό σύστημα, στην ανεξέλεγκτη διαφθορά, στην επιθετική συμπεριφορά του ενός πολίτη προς τον άλλον, στα σκουπίδια και στη βρώμα -αν κάτι σας θυμίζουν όλ' αυτά.

Ο ΚΟΣΜΟΣ, μέσα από τον θυμό και την απογοήτευσή του, διψούσε για μιαν αλλαγή. Λαχταρούσε να 'ρθουν καλύτερες μέρες στη ζωή του. Ήλπιζε σε έναν ηγέτη που θα είχε όραμα, θάρρος και φαντασία. Ο Μόκους «έπεσε» στη ζωή τους σαν δώρο εξ ουρανού. Στα αμφιθέατρα του πανεπιστημίου είχε τη φήμη «εκκεντρικού καθηγητή», που επικοινωνούσε και δίδασκε τους φοιτητές του με σύμβολα, χιούμορ και μεταφορές. Τις ίδιες μεθόδους, αλλά πολύ πιο «τραβηγμένες» απ' ό,τι μέσα στα αμφιθέατρα, εφάρμοσε στους δρόμους της Μπογκοτά.

Ο ΜΟΚΟΥΣ δεν είναι «μια γραφική περίπτωση», όπως ίσως σπεύσουν να πουν ορισμένοι. Οι μέθοδοί του στηρίζονται σε συγκεκριμένες αρχές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις σχετικά με το πώς να κερδίσεις την εκτίμηση των μαζών, πώς να εμφυσήσεις σε αυτούς τις αρχές της αξιοπρέπειας, την εντιμότητα κ.λπ., και πώς να βρίσκεις τη χρυσή τομή μεταξύ «επίσημων και μη επίσημων κανόνων» στη ζωή.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 3,1k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Απαγόρευση του μίνι σε ιταλική πόλη

MINI.jpg

Άλλη μια πόλη, η Καστελαμάρε ντι Στάμπια της Ιταλίας θέλει να κάνει χρήση του δικαιώματος που παραχώρησε στις τοπικές αρχές η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι για «πάταξη της αντικοινωνικής συμπεριφοράς».

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, της παραθαλάσσιας κωμόπολης Καστελαμάρε ντι Στάμπια, οι τοπικοί άρχοντες αποφασίζουν σήμερα να απαγορεύσουν ενδύματα όπως η μίνι φούστα, τα στενά και κοντά μπλουζάκια κλπ, αποκαθιστώντας έτσι τη «δημόσια αξιοπρέπεια».

Ο κεντροδεξιός δήμαρχος, Λουίτζι Μπόμπιο, δηλώνει ότι οι νέες ρυθμίσεις, εφόσον αυτές εγκριθούν στην σημερινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, θα βοηθήσουν στην «αποκατάσταση της αστικής συμπεριφοράς και θα διευκολύνουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική συνύπαρξη».

Οι παραβάτες θα αντιμετωπίζουν πρόστιμα από 25 έως 500 ευρώ.

Ο δήμαρχος επιπλέον προτείνει την απαγόρευση της ηλιοθεραπείας, της βλασφημίας και του ποδοσφαίρου σε δημόσιους χώρους.

Στην ίδια λογική, σε άλλες περιοχές της Ιταλίας έχουν πρόσφατα απαγορευθεί οι πύργοι στην άμμο, η ανταλλαγή φιλιών μέσα στα αυτοκίνητα, το τάισμα των αδέσποτων ζώων, τα τσόκαρα ή το καθάρισμα των κήπων τα Σαββατοκύριακα.

http://tvxs.gr/news/...%8C%CE%BB%CE%B7

Υ.Γ. Το τσιγάρο είχε προηγηθεί..

Τί απαγόρευση μίνι και σαχλαμάρες

Εδώ δεν χρειάζονται ημίμετρα χρειάζονται ριζικές λύσεις.

Photo+1.jpg

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΟΣΟΙ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΑ ΤΗΛΕΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟ ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: “ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΑΤΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ”.

http://www.alfavita....ro.php?id=13160

ΠΗΓΗ: Olympia gr

Όπως επίσης και το παρακάτω άρθρο της Bild

"Το δεύτερο μέρος του «αποκαλυπτικού» ρεπορτάζ της για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ δημοσιεύει η σημερινή BILD, με τίτλο «Έτσι παραποιούσαν οι Έλληνες τους ισολογισμούς τους», στο οποίο αναφέρονται τα εξής :Γιάννος Παπαντωνίου και Γιάννης ΣτουρνάραςTo καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1998 ο Γιάννης Στουρνάρας έχει πολύ δουλειά. Ο ’νευρώδης’ αξιωματούχος είναι ο επικεφαλής σύμβουλος του έλληνα Υπ. Οικονομικών Γιάννου Παπαντωνίου.Ο Στουρνάρας είναι ο άνθρωπος της Αθήνας για τα στοιχεία. Απ’ αυτόν εξαρτάται αν θα πετύχει το σχέδιο Β της Ελλάδας για το ευρώ, αν η χώρα θα κριθεί κατάλληλη για το κοινό νόμισμα πριν από την έκδοση των νομισμάτων του ευρώ το 2002.Σε συνομιλία που είχε με την BILD, θυμάται: «Έπαιρνα τα στοιχεία από τρεις διαφορετικές ελληνικές στατιστικές υπηρεσίες και τα παρέδιδα σωστά. Δεν μπορώ να πω αν τα στοιχεία των υπηρεσιών ήταν πάντοτε σωστά».Σήμερα ο Στουρνάρας μένει σε μια αριστοκρατική συνοικία της Αθήνας και έχει ιδρύσει ένα οικονομικό ινστιτούτο.Στουρνάρας: «Δεν κάναμε τίποτε άλλο απ’ αυτό που έκαναν και άλλα κράτη της ΕΕ».Ο πρώην Υπουργός του Γιάννος Παπαντωνίου δηλώνει στην BILD: «Η εφαρμογή των λογιστικών κανόνων πραγματοποιείται με βάση εγχειρίδια των 1000 σελίδων και οι οικονομικές Αρχές κάθε χώρας κοπιάζουν πολύ, για να ερμηνεύσουν αυτούς τους κανόνες με τον δικό τους τρόπο».

Εκείνη την εποχή υπήρχαν στην Ελλάδα χιλιάδες δημόσιοι φορείς, νοσοκομεία, επιχειρήσεις τοπικής αυτοδιοίκησης, που το χρέος τους συνυπολογίζεται στο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο ενδιαφέρει τις Βρυξέλλες.Όμως: Δεν τηρούν ισολογισμούς. Και όπου δεν υπάρχει ισολογισμός, εκεί δεν υπάρχει και έλλειμμα.Παπαντωνίου: «Πράγματι, η ποιότητα των στατιστικών μας δεν ήταν καλή. Αλλά θα πρέπει να καταλάβει κανείς και τη νοοτροπία στην Ελλάδα. Απλούστατα, εδώ υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα με τη ‘μαύρη’ εργασία και τη συνδεόμενη με αυτήν τιμιότητα».«45 αντί για 495 εκατομμύρια»Η καθηγήτρια στατιστικής Ζωή Γεωργαντά είναι πιο σαφής. Δηλώνει στην BILD: «Απλώς παραδίδονταν στη Στατιστική Υπηρεσία ‘βουνά’ εγγράφων, που περιείχαν χειρόγραφα κάποια ποσά. Έτσι, προέκυπταν εντελώς πλασματικά στοιχεία για τα χρέη των νοσοκομείων».Ο σημαντικότερος συνομιλητής του Στουρνάρα στις Βρυξέλλες είναι ο Yves Franchet, ο γάλλος διευθυντής της Eurostat. Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία φτιάχνει από τα στοιχεία που της παραδίδει ο Στουρνάρας επίσημα στοιχεία της Eurostat, χωρίς να προβεί σε ιδιαίτερο έλεγχο. Αυτά περιέρχονται στη συνέχεια στην Κομισιόν και στα κράτη-μέλη. Οι υπάλληλοι με τη σειρά τους δίνουν τα στοιχεία στους Επιτρόπους και στους Υπουργούς, που λαμβάνουν τις αποφάσεις.Αυτή είναι η υπηρεσιακή οδός.O Franchet παραιτήθηκε το 2003 λόγω ενός σκανδάλου διαφθοράς και σήμερα ζει στη Γαλλία. Δεν θέλει να μιλήσει με την BILD.Αντίθετα, ο νυν διευθυντής της Eurostat Walter Radermacher διηγείται απίστευτα, αλλά όχι ασυνήθιστα πράγματα για την αντιμετώπιση ενός συγκεκριμένου μερικού ελλείμματος: «Ο αριθμός που μας δόθηκε ήταν 45 εκατομ. ενώ το σωστό ποσό ήταν 495 εκατομ. Κάποια στιγμή ο ενδιάμεσος αριθμός 9 εξαφανίζεται, στη διαδρομή μεταξύ δύο υπηρεσιών. Φυσικά, τώρα είναι αδύνατον να βρεθεί αν πράγματι αυτό το 9 διαγράφηκε ή χάθηκε λόγω αδυναμιών του συστήματος. Η τηλεφωνική ανταλλαγή στοιχείων δεν είναι η κατάλληλη μέθοδος».Κατά την καθηγήτρια Γεωργαντά: «Δεν αποτελούσε εξαίρεση η αποστολή στοιχείων από τηλεφώνου. Όποιος ρωτούσε περισσότερες λεπτομέρειες, έπαιρνε την απάντηση: ‘Είναι μυστικό!’ Στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ γνήσιες στατιστικές για την κατάσταση της Ελλάδας»."

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6175463,00.html

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η Ελλάδα σε στάση πληρωμών

Η Αργεντινή, παράδειγμα

Συνέντευξη στην Ευρυδικη Mπερση

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο. Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι... και επιβίωσαν. Οτι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Οτι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές. Οπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει. «Δεν έχετε να πληρώσετε; Δώστε μας τα πετρέλαια. Πουλήστε τις τηλεπικοινωνίες, την ύδρευση, τις αερογραμμές, τη συγκοινωνία, το φυσικό αέριο. Η κυβέρνηση Μένεμ τούς τα έδωσε όλα. Και βρέθηκε η Αργεντινή στην παράδοξη κατάσταση να έχει πουλήσει τα πάντα και το χρέος της να αυξάνεται αντί να μειώνεται» λέει, χειρονομώντας ζωηρά. «Μας έστυψαν όσο μπορούσαν, το ίδιο κάνουν τώρα μ’ εσάς. Ηξεραν ότι η αποπληρωμή είναι αδύνατη, αλλά η στρατηγική τους ήταν “μη σκέφτεστε, δώστε”». Ο Kατς είναι οικονομολόγος, αλλά θεωρεί ότι σε προβλήματα όπως αυτά, τον πρώτο λόγο έχει η πολιτική.

«Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό», επισημαίνει. «Πρέπει πρώτα να ληφθεί μια θεμελιώδης πολιτική απόφαση και εν συνεχεία υπάρχουν δύο - τρεις εναλλακτικές λύσεις στο πεδίο της οικονομίας». Η απόφαση αυτή είναι ότι η χώρα σταματά να εξοφλεί τους διεθνείς πιστωτές, είτε προχωρώντας σε στάση πληρωμών, όπως η Αργεντινή, είτε αρχίζοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως το Εκουαδόρ. «Το Εκουαδόρ δημιούργησε διεθνή επιτροπή ειδικών που προχώρησε σε λογιστικό έλεγχο του χρέους και κατέληξε ότι το πραγματικό χρέος ήταν μικρότερο από το ονομαστικό χρέος», υπογραμμίζει.

Ρωτώ πόσο επίπονη ήταν η στάση πληρωμών για την Αργεντινή. «Εκμεταλλευθήκαμε την περίοδο 2002–2005 για την οξυγόνωση της οικονομίας», απαντά. «Είχαμε χρήματα για τα λογικά πράγματα, για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, για κάποιες επενδύσεις». Το λάθος της Αργεντινής είναι ότι περίμενε έως ότου χρεοκοπήσει, δεν προχώρησε στη στάση πληρωμών οργανωμένα και συντεταγμένα. «Το πρώτο και κύριο πράγμα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει θα ήταν να αναλάβει έγκαιρα η κυβέρνηση τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Δεν μιλώ για εθνικοποίηση, μιλώ για προσωρινό πλήρη έλεγχο. Αυτό θα εμπόδιζε τη μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, που δημιούργησε πολλά προβλήματα», λέει. «Για να διαπραγματευθεί όμως μια κυβέρνηση με τις τράπεζες σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να βάλει στο τραπέζι το διάταγμα της εθνικοποίησής τους, ως απειλή, προκειμένου αυτές να συμφωνήσουν να δώσουν προσωρινά τον έλεγχο».

Ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει – περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές. «Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε», λέει. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο προεδρικό μέγαρο και τον διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο.

Ελεγχος του ευρώ

«Καμία κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της κάτι τέτοιο, πρέπει να υποχρεωθεί από κάτω», επισημαίνει, προσθέτοντας ότι απαιτείται και εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. «Συνειδητοποιείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ;» ερωτώ. «Μπορείτε να αποφασίσετε να μείνετε στο ευρώ, να φύγετε ή να επιλέξετε μια μέση λύση. Πρώτα οι Ελληνες θα αναλάβουν τον έλεγχο του νομίσματος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Μετά απ’ αυτό, θα μπορέσετε να συζητήσετε για το μέλλον του ευρώ με άλλους όρους».

Και η άποψή του για τις τρομακτικές αντιδράσεις που θα προέκυπταν; «Αυτή είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Οτι είστε φτωχοί και εκείνοι έχουν όλη την εξουσία. Οτι εσείς δεν έχετε τίποτα και εκείνοι τα έχουν όλα. Οτι είστε ανάξιοι, διεφθαρμένοι και λοιπά. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας και μετά να συζητήσετε μαζί τους με σωστούς όρους. Το μυστικό στην πολιτική διαμάχη είναι να ξέρεις ποιες είναι οι δυνάμεις σου». Ο Κατς τονίζει ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αργεντινή, τη Βολιβία ή το Εκουαδόρ. «Ομως, όλες αυτές οι μικρές χώρες μπόρεσαν να διαπραγματευθούν με τη μεγάλη δύναμη. Στη Λατινική Αμερική δεν επαναλαμβάνουμε ό,τι λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Είστε Ελληνες», λέει και δείχνει με πάθος την γκραβούρα του Παρθενώνα, που συμπτωματικά κρέμεται πάνω από το τραπέζι μας. «Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δύο αιώνες ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της ιστορίας της»

Hμερομηνία : 31/10/10

http://news.kathimer.../10/2010_420431

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Υπέρ ελεγχόμενης χρεοκοπίας η Τέλεγκραφ

Θανάσης Γκαβός, Λονδίνο 01/11/2010 | 10:49

Τελευταία Ενημέρωση 10:49 01/11/2010

Νέα αναφορά κάνει η Ντέιλι Τέλεγκραφ στη ζημιά που θα υφίστανται οι κάτοχοι ομολόγων σε περίπτωση εφαρμογής της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» στους κόλπους της νομισματικής ένωσης, που επεδίωξε και πέτυχε η Γερμανία.

Η εφημερίδα τονίζει ότι κάποιοι θεωρούν πως οι κάτοχοι ομολόγων της ευρωζώνης θα όφειλαν να είχαν τιμωρηθεί πολύ νωρίτερα για τα σφάλματά τους, (δηλαδή την αγορά ομολόγων χωρών όπως η Ελλάδα σε τιμές που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα).

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η Τέλεγκραφ εκτιμά ότι η ελεγχόμενη χρεοκοπία με τη μορφή που συνήθως προσφέρει το ΔΝΤ είναι ακριβώς ότι χρειάζεται η χώρα.

«Δεν βγάζει νόημα η περαιτέρω ώθηση της Ελλάδας σε ένα σπιράλ χρέους με την αύξηση του δημοσίου χρέους της χώρας από το 115% του ΑΕΠ στην αρχή του μηχανισμού διάσωσης στο 150% στο τέλος αυτής της δοκιμασίας», αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα. Η Τέλεγκραφ συνεχίζει εκτιμώντας ότι αν κοιτάξει κανείς πίσω από όσα λέγονται, «το ελληνικό πακέτο επιτρέπει στις τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια να μεταφέρουν περίπου 150 δισεκατομμύρια παθαητικού τους στις κυβερνήσεις της ΕΕ ή την ΕΚΤ ή το ΔΝΤ. Οι Έλληνες πολίτες υπόκεινται στην πλήρη τιμωρία της λιτότητας υπό ψευδείς προφάσεις, χωρίς να τους προσφέρεται η θεραπεία της απαλλαγής χρέους».

Όπως συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα, στην πραγματικότητα (το ελληνικό πακέτο διάσωσης) είναι μία διάσωση των επενδυτών. Προστίθεται ότι η ελληνική αριστερά το έχει αντιληφθεί αυτό, ενώ συμπληρώνεται ότι ένας σοσιαλιστής από το «μπλοκ κατά του μνημονίου» είναι πιθανό να κερδίσει την Αθήνα στις επερχόμενες εκλογές.

Το δημοσίευμα καταλήγει με την επισήμανση ότι η καγκελάριος Μέρκελ είναι απολύτως σωστή στην υποστήριξή της στον «εντελώς υγιή» μηχανισμό αντιμετώπισης εθνικών κρίσεων χρέους. «Αν υπήρχε αυτός ο μηχανισμός πριν απί καιρό, η ΟΝΕ θα ήταν ισχυρότερη», καταλήγει το δημοσίευμα.

http://www.skai.gr/n...as-i-telegraf-/

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επιστρέφοντας στη σκηνή του «Γυάλινου», ο Τζίμης Πανούσης μιλά μεταξύ σοβαρού και αστείου για όσα ζούμε μεταξύ εξοργιστικού και γελοίου

Τι θα πάρετε;» ρωτά η κοπέλα σ' ένα διάλειμμα της πρόβας για την παράσταση του Τζίμη Πανούση στο «Γυάλινο».

«Μια κόκα λάιτ», απαντά εκείνος.

«Να σας φέρω τασάκι;»

«Δε χρειάζεται», της λέει χαμογελώντας.

Μπορεί το «μπαλονάκι» να είναι η καρδιολογική επέμβαση με το πιο αστείο όνομα, αλλά, όσος καιρός και αν περάσει, κάποιο φόβο σού αφήνει. Ομως, ο Πανούσης δεν βάζει μυαλό. «Αγχώνομαι πάντα το ίδιο», παραδέχεται, καθώς ανοίγω το κασετόφωνο. «Αυτό που κάνω είναι ευχή και κατάρα. Πρέπει να βυθιστώ σ' ένα ψυχικό χάος για να βγει κάτι χαρούμενο. Κάθε φορά πρέπει να αναρωτηθώ τι νόημα έχει, τι θέλω να αποδείξω. Τίποτα δε θέλω ν' αποδείξω, ούτε είναι ο βιοπορισμός. Εχω το ραδιόφωνο, μπορώ πια να ζήσω χωρίς τη σκηνή, κι όμως πάντα σ' αυτήν επιστρέφω».

Πρέπει να νιώθει δικαιωμένος, αν σκεφτεί κανείς ότι, παρ' όλες τις αντιδράσεις, είναι ο μόνος που εδώ και κάμποσα χρόνια, ζει αποκλειστικά ως σατιρικός καλλιτέχνης. Και τι έμαθε από αυτή τη διαδρομή;

«Οπως οι λαϊκοί δρόμοι στα τραγούδια έτσι και η σάτιρα είναι μια αρχαία τέχνη με αυστηρά όρια», λέει. «Π.χ. δεν πρέπει να είσαι ρατσιστής. Πρέπει να τους σατιρίζεις όλους. Και τη μάνα σου και τον ανάπηρο και τον ομοφυλόφιλο και τον μαύρο και τον εαυτό σου. Η σάτιρα είναι ενάντια στην πολιτική ορθότητα».

- Αλλά μου αναφέρετε μόνο ομάδες χωρίς εξουσία...

«Δεν έχουν εξουσία οι ομοφυλόφιλοι στα μέσα μαζικής εξημέρωσης; Πού ζείτε; Υπάρχει και ο ρατσισμός απ' την ανάποδη: Το να νομίζεις ότι όλοι είναι υποχρεωμένοι να παραμερίζουν μπροστά σε μια δική σου ιδιαιτερότητα. Επειδή δηλαδή ο Χίτλερ έκαψε τους Εβραίους, πρέπει να δεχόμαστε να καίνε εκείνοι τους Παλαιστίνιους; Ο σατιρικός καλλιτέχνης δεν πρέπει να συμβιβάζεται ποτέ με κέντρα εξουσίας».

- Μερικοί επισημαίνουν, πάντως, ότι μια χαρά περνάτε και ότι μόνο σε ραδιόφωνα μεγαλοεπιχειρηματιών εργάζεστε.

«Ναι, πληρώνω τη ΔΕΗ, είμαι στο σύστημα... Υπάρχει μια λανθασμένη εικόνα ότι πολεμάς το κατεστημένο μόνο αν είσαι φτωχός, μίζερος και ζεις στα Εξάρχεια. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κι ούτε τα ραδιόφωνα τα έχουν οι φτωχοί».

-Εσείς πού ζείτε;

«Εγώ κάνω 30 χρόνια αυτή τη δουλειά. Παίζω σε γεμάτα μαγαζιά, πουλάνε οι δίσκοι μου και τα βιβλία μου και μπορώ να ζω αξιοπρεπέστατα».

- Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα αστείο, ένα εύρημά σας είναι πετυχημένο;

«Πώς κάνουν στις αμερικάνικες σαπουνόπερες με τις δοκιμαστικές προβολές; Ετσι κι εγώ. Τα παίζω πρώτα στο σπίτι, στην παρέα».

- Ποιος είναι ο αυστηρότερος κριτής σας;

«Τα παιδιά φυσικά. Ο γιος μου, 20 χρονώ πια, πριν φύγει για να σπουδάσει, ήταν ο συντηρητικός δάκτυλος στην οικογένεια. Μου έλεγε "Μπαμπά, όλο ψωλές έχεις αναρτήσει σπίτι μας". Πάντα τα παιδιά βγαίνουν λίγο διαφορετικά από τους γονείς κι αυτό είναι καλό».

-Και η γυναίκα σας;

«Οι γυναίκες μου -έχω πολλές. Είμαι μουσουλμανικής ηθικής και κρίνω ανάλογα με τη γυναίκα, ανάλογα με τη στιγμή, γιατί πρέπει να δοκιμάσω και διαφορετικά κοινά. Μπορεί να παίξω στη Λάρισα, μπορεί στην Κύπρο. Στην Κύπρο έχω πάντα τη διάθεση να εκδικηθώ το κοινό, γιατί μας έχουν στείλει τον Χατζηγιάννη και τη Βίσση».

-Βλέπετε να γελάμε διαφορετικά, καθώς περνούν τα χρόνια;

«Οχι. Αν σκοντάψω πάνω στη σκηνή, θα γελάσετε. Αν κλάσω, το ίδιο. Αρκεί βέβαια να γίνει με κάποιον τρόπο και αυτός ο τρόπος είναι η δουλειά η δική μας, που δεν μαθαίνεται, ούτε σπουδάζεται. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αφήνεις μια κλανίτσα και λες sponsored by Calvin Clein».

-Νιώσατε ποτέ ότι δεν θα πείσετε μιλώντας σοβαρά, νιώσατε δέσμιος της σάτιρας;

«Οχι. Αλλωστε, έτσι είμαι και στην προσωπική μου ζωή, αν και σε πολύ πιο χαμηλούς τόνους, όπως λένε όλοι. Είμαι αγοραφοβικός. Στο μετρό, στην πολυκοσμία πνίγομαι. Αλλά στη σκηνή μεταμορφώνομαι. Δεν έχει ιερό και όσιο η δουλειά μου. Κι ούτε πρέπει να σκέφτεσαι ότι ο άλλος είναι αδύναμος. Οσο περισσότερο το εκλογικεύεις τόσο μεγαλύτερο πείσμα σε πιάνει, γιατί ένα άλλο στοιχείο της σάτιρας είναι η εμμονή».

- Συνεχίζετε να ασχολείστε με τον Νταλάρα;

«Αυτός το συνεχίζει. Τώρα έβαλε τη γυναίκα του στο ΠΑΣΟΚ ΔΝΤ».

- Το κοινό που σας «ψηφίζει» εξέλεξε κι εκείνη. Γιατί το επικαλείστε μόνο όταν συμφωνεί μαζί σας;

«Είναι τελείως διαφορετικό. Οι εκλογές είναι το βασικό εργαλείο του συστήματος. Ενας συνάδελφος μεγάλου φιλοσοφικού εκτοπίσματος έχει πει ότι, αν οι εκλογές άλλαζαν στο παραμικρό τα πράγματα, θα ήταν παράνομες».

- Ποιος το έχει πει;

«Δε θυμάμαι. Πάντως οι πολιτικοί κόβουν και ράβουν τις εκλογές στα μέτρα τους. Επέλεξαν την ξαδέρφη του Ραγκούση επειδή είναι ξαδέρφη του Ραγκούση, όπως και ο Γιωργάκης επελέγη γιατί είναι γιος του Ανδρέα. Είναι επιτέλους ώρα να απαλλαγούμε από τον διεφθαρμένο μηχανισμό των επαγγελματιών των κομμάτων και να διεκδικήσουμε την άμεση δημοκρατία».

Δημοψήφισμα στα προποτζίδικα

- Και πώς φαντάζεστε να πραγματοποιείται αυτό;

«Δεν το φαντάζομαι μόνο εγώ, το φαντάζεται πολύς κόσμος. Οπως μαζευόμαστε στην πολυκατοικία και διαλέγουμε αντιπρόσωπο, έτσι μπορούμε να προτείνουμε κανονικούς ανθρώπους και για σημαντικότερες δουλειές. Π.χ. να κάνουμε τακτικά δημοψηφίσματα μέσ' από τα τερματικά του ΠΡΟΠΟ στα προποτζίδικα της γειτονιάς. Να καταργήσουμε τον παρασιτικό μηχανισμό των ΔΟΥ. Δε λέω ν' απολυθούν οι εφοριακοί, ας μεταταχθούν. Τόσοι χρειάζονται στα νοσοκομεία, π.χ. να καθαρίζουν "πάπιες". Αν καταθέταμε τους φόρους μας κατευθείαν στις τράπεζες, θα ήταν όλα πιο απλά».

- Και πιστεύετε ότι τότε θα ήταν μικρότερη η φοροδιαφυγή;

«Πάντως δε θα χρειαζόταν να παζαρεύεις με τον έφορα. Αλλά, δυστυχώς, όλα τα κόμματα είναι στο παιχνίδι. Γι' αυτό θεωρώ μεγάλη την υποκρισία των αριστεριτζήδων, που γηράσκουν αεί διασπώμενοι. Κατάγομαι κι εγώ από μια οικογένεια ταλαιπωρημένη για μια ιδέα, όπως τόσες άλλες ελληνικές, κι έχεις όλους αυτούς τους τύπους να την εκμεταλλεύονται για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Σκεφτείτε ότι η πρώτη διάσπαση έγινε γιατί οι μεν ήταν με τον Αντρόποφ και οι δε με τον Τσαουσέσκου! Και τώρα θέλουν όλοι πάλι να γίνουν αρχηγοί».

- Ποιοι είναι χειρότεροι για σας: Αυτοί που αλλάζουν αδιάκοπα ή εκείνοι που δεν αλλάζουν ποτέ;

«Το ΚΚΕ είναι πιο συμπαθητικό από καλλιτεχνική άποψη. Εφάρμοσε τον υπαρκτό σουρεαλισμό. Είναι μια σέχτα πέραν πολιτικής κριτικής, είναι οι μάρτυρες του Περισσού, οι Ιεχωβάδες της αριστεράς. Καμιά εφημερίδα δεν έχει καταφέρει να γράφει τα ίδια επί 40 χρόνια, όπως ο "Ριζοσπάστης"».

- Συχνά επικαλείστε το κοινό ως κριτή για τα όρια της σάτιρας. Αλλά και το κοινό δεν μπορεί να λαϊκίζει, να φθονεί, ιδίως όταν κολακεύεται;

«Εμένα το κοινό δε με έχει απογοητεύσει ποτέ. Δε μιλώ για μια παρέα από επιστήμονες του ΚΚΕ Εσωτερικού με κοινές παραστάσεις, αλλά για τον ετερόκλητο κόσμο που μαζεύεται στα λαϊκά θεάματα. Υπάρχουν και Κυριακές με παγωμάρα, αλλά και τότε με πιάνει ένα πείσμα. Θα τους αλλάξω, λέω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου».

- Σας έχουν στείλει πολλές φορές στο δικαστήριο. Πόσοι από τους μηνυτές σας είχαν δίκιο;

«Νομίζω κανείς. Εχω μια συλλογή με πάνω από 140 αθωωτικές αποφάσεις».

- Φαντάζομαι ότι είναι ένας πειρασμός η ανέξοδη δημοσιότητα που κερδίζετε προκαλώντας τους συντηρητικούς.

«Καθόλου! Ζημιά κάνουν αυτές οι μηνύσεις, γιατί κατεβάζουν τη συζήτηση για την παράσταση στο επίπεδο του σκανδάλου. Και τα δικαστήρια είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο τα νοσοκομεία».

- Αλλά ποιο σατιρικό χάπενινγκ μπορεί πια να ξεπεράσει την κατάληψη του Πολεμικού Μουσείου από την Τζούλια;

«Ο Λεό Πατίτσας με τη Χρουσαλά στο θωρηκτό "Αβέρωφ"!»

- Δυσκολεύει η δουλειά σας όσο η ελληνική πραγματικότητα γίνεται πιο σουρεαλιστική;

«Βέβαια. Πώς να σατιρίσεις τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου; Χαζό παιδί μαμά γεμάτο. Διαβάζει λόγους που δεν καταλαβαίνει, κάνει άλλα απ' όσα λέει, είναι ανεκδιήγητος. Παρ' ολ' αυτά παρουσιάζεται ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός - και το χειρότερο: είναι ο καταλληλότερος. Πέτυχε τη μετάβαση από την Ψωροκώσταινα στη Φορογιώργαινα. Οπως αύριο καταλληλότερος μπορεί να γίνει και ο Σαμαράς».

Δύο ξεροκέφαλοι συμφοιτητές

- Τελευταία και οι δύο ποικίλλουν τους λόγους τους με λαϊκές εκφράσεις. Για «τζάμπα μάγκες» μιλά ο Παπανδρέου, «δε μασάμε» λέει ο Σαμαράς. Εχετε άλλες προτάσεις για να ανανεώσουν τη δημόσια εικόνα τους;

«Να αυτοκτονήσουν. Είναι δυο ξεροκέφαλοι, φιλόδοξοι συμφοιτητές, εγγονός Μινέικο ο ένας, εγγονός Δέλτα ο άλλος, κι αυτά έχουν σημασία. Βέβαια ο άλλος είναι και πρώην γκόμενος της Βίσση. Πόσο θα τους ανεχτούμε ακόμα; Κάποια στιγμή θα έρθουν τα πάνω κάτω. Μπορεί και αύριο. Το πιστεύω αυτό».

- Ωστόσο, ο μόνος σκοπός για τον οποίο μια κοινωνική ομάδα έξω από τα κόμματα κατάφερε προς το παρόν να οργανωθεί γρήγορα και αποτελεσματικά είναι για να πολεμήσει το νόμο κατά του τσιγάρου.

«Κι όμως είναι πολύ σημαντικό. Δεν καπνίζω και μου είναι ανυπόφορα όλ' αυτά τα τσιγάρα σε κάθε παράσταση, αλλά θεωρώ την απαγόρευση φασιστικό μέτρο. Ανθυγιεινά είναι και τα καυσαέρια των λεωφορείων και τα φουγάρα των εργοστασίων, αλλά δεν είδα το κράτος να κάνει κάτι γι' αυτά. Διάλεξε έναν γλυκό τρόπο για να συνηθίσουμε τις απαγορεύσεις».

- Τις δημοτικές εκλογές πώς τις βλέπετε: Ως ψήφο εναντίον του μνημονίου ή υπέρ του καλύτερου δημάρχου;

«Ως ευκαιρία να βολευτούν κομματόσκυλα δεύτερης διαλογής για να βάλουν κι αυτά χέρι στα δημόσια ταμεία. Το καινούριο κόλπο είναι η πράσινη ανάπτυξη, μια ξεπερασμένη τεχνολογία στο εξωτερικό, που ο Γιωργάκης την έχει υποσχεθεί στους Γερμανούς. Οι Κυκλάδες ήδη καταστρέφονται με χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Εγώ ψηφίζω με τον τρόπο μου: μπαίνω στο παραβάν και δε βγαίνω. Ο νόμος δεν ορίζει πόσο πρέπει να μείνεις μέσα και, αν το κάνουν πολλοί, κάτι θα σημαίνει. Προς το παρόν, όμως, το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά θα ξαναβγάλουν δήμαρχο τον Κακλαμάνη, τον Ομέρ Πριόνη, τον Κακλαμανέιτορ, που ξερίζωσε τις νεραντζιές από την Κανάρη και φύτεψε κάτι αυστραλιανά σφουγγαρόδεντρα για να έχουν οι φίλοι του πέντε τραπεζοκαθίσματα παραπάνω».

«Αρκετά με την τρωγλοδυτική διάλεκτο»

- Πρέπει όμως να του αναγνωρίσετε ότι κατάφερε να αποσπάσει τον Ψινάκη από το κόμμα του Καρατζαφέρη.

«Αυτό μάλιστα, ήταν ένα γερό χτύπημα στο εξωτικό ΛΑΟΣ. Αλλά ο Καρατζαφέρης συνεχίζει απτόητος. Τον έχω ακούσει να λέει μέχρι και δικά μου συνθήματα. Και φυσικά πολλά της Παπαρήγα, με ταλέντο όμως κονφερασιέ. Δεν την ξέχασε την πρώτη τέχνη του».

- Κι από την άλλη, παρακολουθούμε μια γκουρμέ τηλεοπτική σεζόν. Ακόμα και ο Πάγκαλος αποφάνθηκε ότι «μαζί τα φάγαμε».

«"Ναζί τα φάγαμε»", αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος. Μια διεφθαρμένη κομματική χούντα, δέκα χιλιάδες άτομα που μοιράζονται τους φόρους μας. Οσο για τα μαγειρέματα, την πάθαν τα κανάλια: Τους έφαγε η λεπρή! Η επιτυχία τού "Νησιού" είναι μια σφαλιάρα στο σβέρκο του τηλεοπτικού κτήνους. Απέδειξε ότι ο κόσμος δε θέλει τη φτήνεια, θέλει μια ακριβή παραγωγή, θέλει μύθο, θέλει δουλειά ουσίας. Αρκετά με τα μοντέλα που μιλάνε με τρωγλοδυτική διάλεκτο - τρεις λέξεις κι ένα ουάου. Πόσο να τα δεις πια;»

- Οι νέοι που αυτοοργανώνονται στο Ιντερνετ είναι μια ελπίδα;

«Είναι πολύ υπερτιμημένη αυτή η τηλεφωνική παρτούζα. Χαραμίζεις πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, χάνεις πολύ live. Αυτή είναι και η κόντρα μου με το γιο μου. Τα πιτσιρίκια μπαίνουν σε μια λογική να μαζέψουν πράγματα, με αποτέλεσμα να έχουν συλλογές από χιλιάδες τραγούδια που δεν ακούν, γιατί δεν προλαβαίνουν - πρέπει να κατεβάσουν κι άλλα. Ιδια σαβούρα υπάρχει και στην πληροφόρηση. Βέβαια θα βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε και το Ιντερνετ δικό μας».

- Πιστεύετε, λοιπόν, στ' αλήθεια, ότι θα ζήσουμε μια ανατροπή προς μια πιο ελεύθερη και ανεξάρτητη κοινωνία;

«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Με εκφράζουν οι στίχοι του Βολφ Μπίρμαν και μπορούμε να τελειώσουμε μ' αυτούς: "Ετσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη/ Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο/ Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό/ Ετσι πρέπει να γίνει/ Ετσι θα γίνει"». *

www.enet.gr

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η Ελλάδα σε στάση πληρωμών

Η Αργεντινή, παράδειγμα

Συνέντευξη στην Ευρυδικη Mπερση

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο. Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι... και επιβίωσαν. Οτι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Οτι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές. Οπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει. «Δεν έχετε να πληρώσετε; Δώστε μας τα πετρέλαια. Πουλήστε τις τηλεπικοινωνίες, την ύδρευση, τις αερογραμμές, τη συγκοινωνία, το φυσικό αέριο. Η κυβέρνηση Μένεμ τούς τα έδωσε όλα. Και βρέθηκε η Αργεντινή στην παράδοξη κατάσταση να έχει πουλήσει τα πάντα και το χρέος της να αυξάνεται αντί να μειώνεται» λέει, χειρονομώντας ζωηρά. «Μας έστυψαν όσο μπορούσαν, το ίδιο κάνουν τώρα μ’ εσάς. Ηξεραν ότι η αποπληρωμή είναι αδύνατη, αλλά η στρατηγική τους ήταν “μη σκέφτεστε, δώστε”». Ο Kατς είναι οικονομολόγος, αλλά θεωρεί ότι σε προβλήματα όπως αυτά, τον πρώτο λόγο έχει η πολιτική.

«Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό», επισημαίνει. «Πρέπει πρώτα να ληφθεί μια θεμελιώδης πολιτική απόφαση και εν συνεχεία υπάρχουν δύο - τρεις εναλλακτικές λύσεις στο πεδίο της οικονομίας». Η απόφαση αυτή είναι ότι η χώρα σταματά να εξοφλεί τους διεθνείς πιστωτές, είτε προχωρώντας σε στάση πληρωμών, όπως η Αργεντινή, είτε αρχίζοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως το Εκουαδόρ. «Το Εκουαδόρ δημιούργησε διεθνή επιτροπή ειδικών που προχώρησε σε λογιστικό έλεγχο του χρέους και κατέληξε ότι το πραγματικό χρέος ήταν μικρότερο από το ονομαστικό χρέος», υπογραμμίζει.

Ρωτώ πόσο επίπονη ήταν η στάση πληρωμών για την Αργεντινή. «Εκμεταλλευθήκαμε την περίοδο 2002–2005 για την οξυγόνωση της οικονομίας», απαντά. «Είχαμε χρήματα για τα λογικά πράγματα, για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, για κάποιες επενδύσεις». Το λάθος της Αργεντινής είναι ότι περίμενε έως ότου χρεοκοπήσει, δεν προχώρησε στη στάση πληρωμών οργανωμένα και συντεταγμένα. «Το πρώτο και κύριο πράγμα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει θα ήταν να αναλάβει έγκαιρα η κυβέρνηση τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Δεν μιλώ για εθνικοποίηση, μιλώ για προσωρινό πλήρη έλεγχο. Αυτό θα εμπόδιζε τη μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, που δημιούργησε πολλά προβλήματα», λέει. «Για να διαπραγματευθεί όμως μια κυβέρνηση με τις τράπεζες σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να βάλει στο τραπέζι το διάταγμα της εθνικοποίησής τους, ως απειλή, προκειμένου αυτές να συμφωνήσουν να δώσουν προσωρινά τον έλεγχο».

Ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει – περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές. «Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε», λέει. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο προεδρικό μέγαρο και τον διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο.

Ελεγχος του ευρώ

«Καμία κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της κάτι τέτοιο, πρέπει να υποχρεωθεί από κάτω», επισημαίνει, προσθέτοντας ότι απαιτείται και εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. «Συνειδητοποιείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ;» ερωτώ. «Μπορείτε να αποφασίσετε να μείνετε στο ευρώ, να φύγετε ή να επιλέξετε μια μέση λύση. Πρώτα οι Ελληνες θα αναλάβουν τον έλεγχο του νομίσματος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Μετά απ’ αυτό, θα μπορέσετε να συζητήσετε για το μέλλον του ευρώ με άλλους όρους».

Και η άποψή του για τις τρομακτικές αντιδράσεις που θα προέκυπταν; «Αυτή είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Οτι είστε φτωχοί και εκείνοι έχουν όλη την εξουσία. Οτι εσείς δεν έχετε τίποτα και εκείνοι τα έχουν όλα. Οτι είστε ανάξιοι, διεφθαρμένοι και λοιπά. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας και μετά να συζητήσετε μαζί τους με σωστούς όρους. Το μυστικό στην πολιτική διαμάχη είναι να ξέρεις ποιες είναι οι δυνάμεις σου». Ο Κατς τονίζει ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αργεντινή, τη Βολιβία ή το Εκουαδόρ. «Ομως, όλες αυτές οι μικρές χώρες μπόρεσαν να διαπραγματευθούν με τη μεγάλη δύναμη. Στη Λατινική Αμερική δεν επαναλαμβάνουμε ό,τι λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Είστε Ελληνες», λέει και δείχνει με πάθος την γκραβούρα του Παρθενώνα, που συμπτωματικά κρέμεται πάνω από το τραπέζι μας. «Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δύο αιώνες ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της ιστορίας της»

Hμερομηνία : 31/10/10

http://news.kathimer.../10/2010_420431

Και εμείς οι να μην πώ κοιμόμαστε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

"Ο Νικολά Σαρκοζί παραλήπτης του ενός παγιδευμένου δέματος

Αθήνα Δημοσίευση: 01 Νοε. 2010, 15:44 | Τελευταία ενημέρωση: 01 Νοε. 2010, 20:19

Στον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί επρόκειτο να σταλεί το ένα από τα παγιδευμένα με εκρηκτικά δέματα που εξουδετέρωσαν οι άνδρες της Αντιτρομοκρατικής στην επιχείρηση στο Παγκράτι.

Τα άλλα δέματα είχαν ως παραλήπτες, την πρεσβεία του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Μεξικού.

Αποστολέας του δέματος προς τον Νικολά Σαρκοζί εμφανιζόταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος, και προς την πρεσβεία του Βελγίου η οργάνωση Action Aid.

Η είδηση κυριαρχεί στις δικτυακές εκδόσεις των μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία και την Ευρώπη, ενώ μεταδόθηκε με έκτακτα τηλεγραφήματα από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Για την υπόθεση συνελήφθησαν δύο νεαροί ηλικίας 22 και 24 χρονών. Η αστυνομία έδωσε το βράδυ στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες τους, αλλά όχι τα στοιχεία τους.

Στην κατοχή των συλληφθέντων βρέθηκε ένα δέμα με δύο αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς επίσης και δύο τσαντάκια μέσης τα οποία περιείχαν, το μεν πρώτο, ένα πιστόλι Glock με τρεις γεμιστήρες, το δε δεύτερο, ένα πιστόλι Glock με δύο γεμιστήρες.

Ο 22χρονος έφερε αλεξίσφαιρο γιλέκο, περούκα και καπέλο τύπου τζόκεϋ.

Η σύλληψή τους, έγινε στο πλαίσιο κινητοποίησης ύστερα από την έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού στα χέρια υπαλλήλου εταιρείας ταχυμεταφορών, το πρωί της Δευτέρας στην οδό Αστυδάμαντος 71, στο Παγκράτι.

Η υπάλληλος τραυματίστηκε ελαφρά στο χέρι και υπέστη σοκ.

Ο εντοπισμός τους έγινε με βάση τα χαρακτηριστικά του ατόμου που παρέδωσε το δέμα στην εταιρεία ταχυμεταφορών. Το δέμα έφερε ως παραλήπτη την πρεσβεία του Μεξικού στην Ελλάδα.

Επίσης, στο πλαίσιο των ίδιων ερευνών και με βάση απόδειξη παράδοσης που βρέθηκε στην κατοχή τους, εντοπίστηκε, σε ταχυμεταφορική εταιρεία στην οδό Σπ. Μερκούρη 62-64 στο Παγκράτι, άλλο ένα δέμα με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό.

Το δέμα έφερε ως παραλήπτη την πρεσβεία της Ολλανδίας. Ο μηχανισμός αυτός εξουδετερώθηκε με ελεγχόμενη έκρηξη από τους Πυροτεχνουργούς της Αστυνομίας.

Οι δύο εκρηκτικοί μηχανισμοί που βρέθηκαν στην κατοχή των συλληφθέντων είχαν ως παραλήπτες, την πρεσβεία του Βελγίου καθώς και τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, Νικολά Σαρκοζί. Και οι δύο εξουδετερώθηκαν επίσης με ελεγχόμενη έκρηξη.

Όπως διαπιστώθηκε από την αστυνομική έρευνα, για τον 22χρονο συλληφθέντα εκκρεμεί ένταλμα συλλήψεως για συμμετοχή του στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», ενώ έχει σχηματιστεί δικογραφία εναντίον του για την τοποθέτηση αυτοσχέδιου εμπρηστικού μηχανισμού σε λεωφορείο της ΕΘΕΛ.

Οι έρευνες των Αρχών συνεχίζονται.

Αντιδράσεις των κομμάτων

Την ελπίδα να επιτευχθεί ένα αποφασιστικό βήμα για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας στη χώρα μας εξέφρασε ο υπεύθυνος τομεάρχης της ΝΔ Ν.Δένδιας. Παράλληλα, επισήμανε ότι η Νέα Δημοκρατία θα στηρίξει κάθε προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση, ελπίζοντας ότι η κυβέρνηση δεν θα υποκύψει και πάλι στον «πειρασμό» της θριαμβολογίας και της μικροκομματικής εκμετάλλευσης.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΝ με σχετική ανακοίνωσή του, αφού καταδίκασε τις ενέργειες και τις πρακτικές αυτές, τόνισε ότι δεν πρέπει να γίνουν αιτία να χαθεί η βασική πολιτική στόχευση αυτών των εκλογών, που είναι η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής του μνημονίου.

Ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ Κ.Αϊβαλιώτης δήλωσε σχετικά ότι «οι πατριωτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αντιμετωπίσουν τα σχέδια που εξυφαίνονται στο εξωτερικό και έχουν ως στόχο την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας» και παρατήρησε ότι «είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι η τρομοκρατία, με την απόπειρα νέων χτυπημάτων, ήθελε να κάνει παρέμβαση στις εκλογές». Newsroom ΔΟΛ"

Όταν η εκάστοτε κυβέρνηση έχει μεγάλο πρόβλημμα η "τρομοκρατία" την ξελασπώνει!

Τυχαίο;

11888!:P:D :D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Milliyet: «Όπου να' ναι τελειώνουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο»

Να επεκτείνει σε ορισμένα σημεία τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια επιθυμεί η Ελλάδα, ενώ η Τουρκία πρότεινε όπου τα χωρικά ύδατα είναι 6 και 9 μίλια να γίνει και ο εναέριος χώρος στα 6 και 9 μίλια αντίστοιχα. Αν υπάρξει συμφωνία επ’ αυτού τότε θα τερματιστούν οι αερομαχίες στο Αιγαίο, σημειώνει σε δημοσίευμά της η τουρκική Milliyet.

Στο δημοσίευμα με τίτλο «Όπου να' ναι τελειώνουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο», σημειώνεται πως «έχουν φθάσει στο τέλος τα παζάρια για τον τερματισμό των αερομαχιών στο Αιγαίο», ενώ η σύσφιξη των σχέσεων και η συνεργασία το τελευταίο διάστημα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα κορυφωθούν, καθώς οι διαπραγματεύσεις πλησιάζουν στο τελικό τους στάδιο.

Η εφημερίδα επικαλείται δημοσιεύματα της εφημερίδας «Τα Νέα», σημειώνοντας ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των Feridun Sinirlioglu από την τουρκική πλευρά και του Παύλου Αποστολίδη από την ελληνική πλευρά θα συνεχιστούν κατά το Νοέμβριο και ότι το σημαντικότερο πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών είναι το ζήτημα των χωρικών υδάτων και η λύση για το ζήτημα αυτό είναι κοντά.

Τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας στο Αιγαίο είναι 6 μίλια, ενώ ο εναέριος χώρος της 10 μίλια. Χρόνια τώρα η Ελλάδα ζητά την επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 μίλια, αλλά η Τουρκία αντιδρά με το επιχείρημα ότι με αυτό τον τρόπο σε πολλά σημεία τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας φθάνουν πολύ κοντά στα δικά της χωρικά ύδατα. Τώρα οι δύο πλευρές συμφώνησαν στα όρια των χωρικών υδάτων της Ελλάδας και σύμφωνα με τη νέα φόρμουλα τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας σε περιοχές του ανατολικού και νοτιοανατολικού Αιγαίου που πλησιάζουν την Τουρκία θα εκτείνονται στα 6 μίλια. Σε άλλα σημεία, μακριά από τις ακτές της Τουρκίας, θα μπορεί να αυξηθεί μέχρι τα 9 μίλια.

Το πρόβλημα είναι η εναρμόνιση του εναέριου χώρου με τα χωρικά ύδατα. Η Τουρκία απαιτεί η έκταση των χωρικών υδάτων να ταυτίζεται με την έκταση του εναέριου χώρου, όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο. Δηλαδή όπου τα χωρικά ύδατα είναι 6 ή 9 μίλια να είναι και ο εναέριος χώρος αντίστοιχα 6 ή 9 μίλια. Αν επιτευχθεί αυτό θα σταματήσουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο διότι αυτές λαμβάνουν χώρα επειδή η Τουρκία εισχωρεί στον εναέριο χώρο μεταξύ 6 και 10 μιλίων, αναφέρει η Milliyet.

Ο εναέριος χώρος της Ελλάδας βάσει της απόφασης του 1931 έχει οριστεί στα 10 μίλια και για τον λόγο αυτό η μείωση του στα 6 ή 9 μίλια χαρακτηρίζεται ως «απώλεια εδάφους» και κατά συνέπεια για τη ρύθμιση αυτή επιβάλλεται «απόφαση σε πολιτικό επίπεδο».

Πριν από την επίσημη ανακοίνωση της έκβασης των διαπραγματεύσεων μεταξύ των αξιωματούχων των υπουργείων Εξωτερικών, πρέπει να προηγηθεί επικύρωση από τους πολιτικούς. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», ο κ. Παπανδρέου συναντάται συχνά με τον καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου ειδικού στα θέματα Αιγαίου Χρήστο Ροζάκη, καταλήγει το δημοσίευμα.

http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/milliyet-%C2%AB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1-%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BF%C2%BB

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Milliyet: «Όπου να' ναι τελειώνουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο»

Να επεκτείνει σε ορισμένα σημεία τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια επιθυμεί η Ελλάδα, ενώ η Τουρκία πρότεινε όπου τα χωρικά ύδατα είναι 6 και 9 μίλια να γίνει και ο εναέριος χώρος στα 6 και 9 μίλια αντίστοιχα. Αν υπάρξει συμφωνία επ’ αυτού τότε θα τερματιστούν οι αερομαχίες στο Αιγαίο, σημειώνει σε δημοσίευμά της η τουρκική Milliyet.

Στο δημοσίευμα με τίτλο «Όπου να' ναι τελειώνουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο», σημειώνεται πως «έχουν φθάσει στο τέλος τα παζάρια για τον τερματισμό των αερομαχιών στο Αιγαίο», ενώ η σύσφιξη των σχέσεων και η συνεργασία το τελευταίο διάστημα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα κορυφωθούν, καθώς οι διαπραγματεύσεις πλησιάζουν στο τελικό τους στάδιο.

Η εφημερίδα επικαλείται δημοσιεύματα της εφημερίδας «Τα Νέα», σημειώνοντας ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των Feridun Sinirlioglu από την τουρκική πλευρά και του Παύλου Αποστολίδη από την ελληνική πλευρά θα συνεχιστούν κατά το Νοέμβριο και ότι το σημαντικότερο πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών είναι το ζήτημα των χωρικών υδάτων και η λύση για το ζήτημα αυτό είναι κοντά.

Τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας στο Αιγαίο είναι 6 μίλια, ενώ ο εναέριος χώρος της 10 μίλια. Χρόνια τώρα η Ελλάδα ζητά την επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 μίλια, αλλά η Τουρκία αντιδρά με το επιχείρημα ότι με αυτό τον τρόπο σε πολλά σημεία τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας φθάνουν πολύ κοντά στα δικά της χωρικά ύδατα. Τώρα οι δύο πλευρές συμφώνησαν στα όρια των χωρικών υδάτων της Ελλάδας και σύμφωνα με τη νέα φόρμουλα τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας σε περιοχές του ανατολικού και νοτιοανατολικού Αιγαίου που πλησιάζουν την Τουρκία θα εκτείνονται στα 6 μίλια. Σε άλλα σημεία, μακριά από τις ακτές της Τουρκίας, θα μπορεί να αυξηθεί μέχρι τα 9 μίλια.

Το πρόβλημα είναι η εναρμόνιση του εναέριου χώρου με τα χωρικά ύδατα. Η Τουρκία απαιτεί η έκταση των χωρικών υδάτων να ταυτίζεται με την έκταση του εναέριου χώρου, όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο. Δηλαδή όπου τα χωρικά ύδατα είναι 6 ή 9 μίλια να είναι και ο εναέριος χώρος αντίστοιχα 6 ή 9 μίλια. Αν επιτευχθεί αυτό θα σταματήσουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο διότι αυτές λαμβάνουν χώρα επειδή η Τουρκία εισχωρεί στον εναέριο χώρο μεταξύ 6 και 10 μιλίων, αναφέρει η Milliyet.

Ο εναέριος χώρος της Ελλάδας βάσει της απόφασης του 1931 έχει οριστεί στα 10 μίλια και για τον λόγο αυτό η μείωση του στα 6 ή 9 μίλια χαρακτηρίζεται ως «απώλεια εδάφους» και κατά συνέπεια για τη ρύθμιση αυτή επιβάλλεται «απόφαση σε πολιτικό επίπεδο».

Πριν από την επίσημη ανακοίνωση της έκβασης των διαπραγματεύσεων μεταξύ των αξιωματούχων των υπουργείων Εξωτερικών, πρέπει να προηγηθεί επικύρωση από τους πολιτικούς. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», ο κ. Παπανδρέου συναντάται συχνά με τον καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου ειδικού στα θέματα Αιγαίου Χρήστο Ροζάκη, η αλλοιως Ροζενσταιν καταλήγει το δημοσίευμα.

http://tvxs.gr/news/...%AF%CE%BF%C2%BB

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Χρήστο Ροζάκη, η αλλοιως Ροζενσταιν

Δεν με απασχολεί .. Ροζάκης Ροζακίδης ή Ροζενταιν .. δεν με χαλάει.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/11/blog-post_7425.html

Άνηκω κι εγώ πλέον στη νέα γενιά Έλληνων μεταναστών, αφού τον περασμένο Μάρτιο αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την πατρίδα μου, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Λονδίνο...

Πριν λίγες μέρες ήρθα ξανά στην Ελλάδα με αφορμή τις εκλογές. Αυτή τη φορά ήρθα (όπως και θα φύγω) δωρεάν φυσικά. Οι ίδιοι ξεφτιλισμένοι άνθρωποι που με έδιωξαν από την Ελλάδα, τώρα μου πρόσφεραν δωρεάν εισητήριο μετ'επιστροφής και μάλιστα για τις μέρες, τις ώρες και με την αεροπορική εταιρεία που εγώ ήθελα. Όλ' αυτά βέβαια έγιναν με σκοπό την εξαγορά της ψήφου μου.

Αυτή τη φορά όμως, αμ δε που θα πάρετε. Τούτη τη φορά ήρθα να τους εκδικηθώ. Ήρθα για να ψηφίσω εναντίον όλων εκείνων που κατασπάραξαν και συνεχίζουν να κατασπαράζουν τη χώρα μου. Με άλλα λόγια ήρθα για να καταψηφίσω κάθε γαλαζοπράσινο (και κόκκινο και τιρκουάζ και σομόν) πολιτικό (τρομάρα τους), πολιτευτή, πολιτικάντη και κομματόσκυλο. Και τους το λέω: "ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ."

Σήμερα περπατούσα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και μου έκαναν τρομερή εντύπωση όχι τα κακώς κείμενα της πόλης (αυτά δεν μπαίνω καν στον κόπο να τα σχολιάσω. Από πού να αρχίσεις και να πού να τελείσεις άλλωστε:) αλλά, τα πρόσωπα των ανθρώπων. Πόσο θλιμένοι μου φάνηκαν οι Έλληνες! Ένας λαός καταθλιπτικός. Βλέμματα ψυχρά και ανέκφραστες φάτσες. Σαν κι αυτές που συναντά κανείς στα σκανδιναβικά κράτη. Παγωμένες ψυχές.

Ξέρετε στο Λονδίνο ο καιρός είναι μουντός, ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του για λίγες ώρες, μερικά λεπτά ή και καθόλου μέσα στη μέρα και η διάρκεια της μέρας είναι αρκετά μικρή. Αντίθετα στην Ελλάδα η μέρα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και ο ήλιος ακόμα και τις πιο χειμωνιάτικες μέρες γυρνοβολά πάνω από τα κεφάλια μας.

Στο Λονδίνο όμως οι άνθρωποι μοιάζουν πιο χαρούμενοι, είναι συνήθως ευγενικοί και σέβονται τους νόμους και κυρίως το συνάνθρωπο τους. Βέβαια απολαμβάνουν ένα εξαιρετικό σύστημα υγείας, αξιοζήλευτο εκπαιδευτικό σύστημα, πολύ καλές συγκοινωνίες και μεταφορές, σεβασμό σε κάθε δημόσια συναλλαγή τους, καθαριότητα, ασφάλεια. Κι όλα αυτά σε μια πόλη 12-14 εκατομμυρίων.

Τώρα σκεφτείτε πώς θα ήταν μία αντίστοιχη σε πληθυσμό ελληνική πόλη...γελάτε, ε;

Άραγε "τίς πταίει;" και οι Έλληνες κατάντησαν (δεν το λέω 'γω, οι έρευνες) ένας από τους πιο καταθλιπτικούς λαούς;

Μην απαντάτε βιαστικά. Αναρωτηθείτε βαθιά μέσα σας και απαντήστε την Κυριακή με την ψήφο σας. ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ.

Ελπίζω κάποια μέρα να πάρουν οι απλοί και τίμιοι πολίτες τις τύχες στα χέρια τους. Γιατί από τίμιους ανθρώπους έχει ανάγκη αυτός ο τόπος,όχι από "ικανούς", "χαρισματικούς" και άλλα κουραφέξαλα. ΙΚΑΝΟΙ είμαστε ΟΛΟΙ.

Κείνη τη μέρα θα γυρίσω με χαρά πίσω στο σπίτι μου, έχοντας μαζί μου δωρεάν αεροπορικά εισητήρια για τα πιο μακρινά μέρη του κόσμου, γι' αυτούς που πλήρωσαν τώρα τα δικά μου. Μόνο που αυτά... θα 'ναι δίχως επιστροφή.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ ΕΞ ΑΝΑΓΚΗΣ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ολλανδία: αίρεται η απαγόρευση του καπνίσματος σε μικρά μπαρ

04/11/2010 - 14:31

<P style="MARGIN-LEFT: 72px; MARGIN-RIGHT: 72px" align=justify>alfavi1428.jpg

Τη μερική άρση του μέτρου της απαγόρευσης του καπνίσματος σε ορισμένες κατηγορίες μπαρ και καφέ αποφάσισε η κυβέρνηση της Ολλανδίας.

Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος θα επιτρέπει το κάπνισμα σε μπαρ μικρότερα των 70 τμ, στα οποία εργάζεται μόνο ο ιδιοκτήτης τους και όχι άλλοι υπάλληλοι.

Η απαγόρευση θα εξακολουθήσει να ισχύει για μεγαλύτερους χώρους.

Η κυβέρνηση απαγόρευσε το κάπνισμα στα εστιατόρια, στα μπαρ και στα καφέ τον Ιούλιο του 2008, αλλά ο νόμος δεν τηρήθηκε καθώς οι ιδιοκτήτες μικρών μπαρ διαμαρτύρονταν ότι το μέτρο τους στερούσε την πελατεία.

Σε επιστολή της προς το Κοινοβούλιο, η υπουργός Υγείας Έντιθ Σίπερς είπε ότι ο νόμος θα αναθεωρηθεί και ότι δεν θα εφαρμοστούν τα ήδη επιβληθέντα πρόστιμα στους ιδιοκτήτες μικρών μπαρ.

Το μέτρο για την άρση της απαγόρευσης καπνίσματος θα επηρεάσει περί τα δύο χιλιάδες μπαρ σε όλη τη χώρα, πρόσθεσε η υπουργός.

ΤΑ ΝΕΑ, 4/11/2010

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=13577

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κοίτα, παιδί μου, μη γίνεις σαν τον Κωστάκη

05/11/2010

της Ρέας Βιτάλη

Δυο αγωνίες έχουμε ως λαός. Γιατί δεν μιλάει ο Καραμανλής και γιατί μίλησε ο Γιώργος. Για το δεύτερο σηκώνω τα χέρια!...Θα δείξει ο χρόνος. Για το πρώτο έχω μια δική μου, ενδεχομένως περίεργη άποψη. Δεν έχω καμία αγωνία να μιλήσει ο Κώστας αλλά μια τεράστια αγωνία να μιλήσουν οι έλληνες γονείς στα παιδιά τους για τον Κώστα. Γιατί στην πορεία του καθρεπτίζεται η μεγαλύτερη στιγμή, στυγνής διαπλοκής…Ήτοι η ελληνική οικογένεια, οι δομές της και οι πρακτικές της.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Γεννιέται σε μια οικογένεια ένα παιδί. Όλοι το κανακεύουν, του κάνουν κούτου-κούτου και γκίλι-γκίλι και από τα σπάργανα ακόμα, του πετάνε την πρώτη νύξη ομοιότητας. Και καθώς σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας «σταρ» ή και για να το χοντρύνω, ένας που δουλεύει για τους άλλους, η κατεύθυνση ομοιότητας έχει ένα στόχο… Ας πούμε του είπαν όλοι «φτυστός ο θείος του!»… Εκεί την έβαψε!!

Κοινώς θα προσπαθεί μια ζωή να βολέψει το βηματισμό του σε ξένα παπούτσια. Δεν θ΄αναζητά την ταυτότητά του αλλά τις ομοιότητες του στην ταυτότητα ενός άλλου…

Μιλάει; Τα λέει σαν το θείο του! Τρίζει τα δόντια; Έτσι τα έτριζε και ο θείος του; Ρέβεται; Μωρέ ίδιος ο θείος του! Βέβαια αντίστοιχη πίεση εξασκείται και στον έρμο θείο του να δει τις ομοιότητες του ανιψιού με τον ίδιο…Με εμμονή του ρίχνουν τον φακό μη και δε δει! Η ζωή τραβάει την ανηφόρα της ομοιότητας. Το παιδί μαθητεύει, σπουδάζει, ετοιμάζεται υπό την προστασία και τις φτερούγες του θείου. Χωρίς να ματώνει…Σε πουπουλένιες διαδρομές, σε αγκαλιές προστατευτικές γιατί…. «Τι ανάγκη έχεις εσύ; Να κάνεις μόνο το σταυρό σου να ζει ο θείος σου να σε καμαρώσει στο πόστο του»…Ωστόσο ο «μοιάζει σαν το θείο του» είναι νέος ακόμα και έχει και ένα παραθυράκι παγαποντιάς…Να κάνει και λίγο το μαγκάκι, να ξενυχτίσει και λίγο, να μαλαγανέψει, να τσογλανέψει και λίγο…Αυτό το –λίγο- το ύπουλα ελεγχόμενο… Όσο ας πούμε «αυτά έκανε και ο θείος του στα νιάτα του»… Άτιμες διαδρομές σαν ταξιδάκι αναψυχής μ΄ένα βαρβάτο τραύμα…

Με το που τελειώνει όμως τις σπουδές στενεύει ο κλοιός για την προδιαγεγραμμένη πορεία της ελληνικής μας πραγματικότητας….Ο δικηγόρος θα συστήσει τον γιο του που έγινε δικηγόρος, ο γιατρός τον γιο του που ήθελε να γίνει γιατρός, ο συμβολαιογράφος την κόρη που ήθελε να γίνει συμβολαιογράφος, ο τραγουδιστής το γιο του που δεν κατάφερε ο πατέρας του να το αποτρέψει από το τραγούδι, η οικογένεια Μητσοτάκη…Άσε το χοντρύναμε πολύ!...Το πιάσατε το νόημα άλλωστε… Στο συγκεκριμένο παιδί του κειμένου μου, στον Κώστα «ίδιος ο θείος του» πλάκωσε και άλλη ατυχία…Το κόμμα που είχε ιδρύσει ο μακαρίτης πλέον θείος του…Ήταν το γα**μένο το taming! Ψάχνανε επειγόντως κάποιον που να είναι «σαν τον θείο του»…Ήταν το καταραμένο το timing!...Αλληθώριζαν για εξουσία, γουργούριζαν τα στομάχια τους για κυβέρνηση…Χρόνια και χρόνια να βλέπουν στρωμένα τραπέζια με λουκούλια γεύματα κι αυτοί ακάλεστοι! Οι άλλοι, αυτούς που δεν ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, ντερλίκωναν και ρέβονταν ηδονικά… Είχαν φτάσει στο ρέψιμο! Στην φράση «να μου δώσει ο θεός χρόνια να χαρώ ότι έβγαλα.»…Για τέτοια κατάσταση μιλάμε! Τον γράπωσαν λοιπόν στην κυριολεξία και γαμώ την ατυχία του… Πλάκωσε και ο λαός τα παλαμάκια! Φωνές ν΄ακους «Ίδιος ο θείος του!!!» Ωσανά ουράνια!! Κανένας δεν αναρωτήθηκε αν είχε δουλέψει το παιδί, αν είχε προσόντα, αν είχε περάσει καθόλου από τη δουλειά του θείου του, αν είχε εμπειρία διοίκησης έστω και ενός ριμαδουπουργείου, αν είχε παλέψει με κάτι πριν το ρίξουν στις πεινασμένες ίαινες της πολιτικής εξουσίας και στα χέρια ενός κακομαθημένου, διεφθαρμένου, αμόρφωτου, υποκριτή, παμφάγου (χρηματιστηριακής κοπής και εποχής) λαού…Αρκεί να έπαιρναν την εξουσία και αυτή μόνο ο «ίδιος με τον θείο του» μπορούσε να τη φέρει.

Το παιδί μπήκε με φόρα ν΄αποδείξει. Τεράστιο φορτίο στους ώμους του. Αν για ν΄αποδείξεις ποιος είσαι θέλει κόπο ζωής, φαντάσου για ν΄αποδείξεις στους άλλους ότι είσαι αυτός που οι άλλοι ορίζουν ότι μοιάζεις…Χέσε ψηλά κι αγνάντευε!! Μπήκε λοιπόν με φόρα και μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα έπιανε τη λούμπα…Ψιλιάζονταν τη φλούδα της μπανάνας και την Μπανανίας…Δεν έψαχναν Πρωθυπουργό αλλά μαλάκα…Από κοντά και οι κόλακες. Μόνο οι κόλακες! Οι σοβαροί την «κάνουν» τέτοιες ώρες με ελαφρά πηδηματάκια…Οι κόλακες δεν το κουνάνε! Να σου ανοίγουν το παράθυρο με τη συγκεκριμένη θέα, να φέρνουν νέα επιλεκτικά, να σου βάζουν τον αναπνευστήρα… Λιγούρια δανεικής εξουσίας να ψηλώνουν μέχρι τον ουρανό, να κάνουν κόντρα στο Θεό…Δεν έμοιαζε με το θείο του! Αλλά ήταν αργά! Ξέσπασαν οι φωτιές στην Ηλεία. Κάηκε κόσμος…Μάνα με παιδιά έγινε κάρβουνο…Το παιχνίδι χόντραινε…Χωρίς έλεγχο καταστάσεις… Τσουνάμι η εξουσία κατά πάνω του ανεξέλεγκτη. Και ο λαός να τον ξαναψηφίζει …Ήταν πια πονηρεμένος! Δεν τον επιβράβευαν, του φώναζαν «δεν έχουμε άλλον! Κυβέρνα και ας όψεται η ανάγκη!» . Του φώναζαν με απελπισμένο σχεδόν τρόπο τη γύμνια τους, το απόλυτο κενό. Όχι το μηδέν!...Το μηδέν ορίζεται…Το κενό!…

Η συνέχεια γνωστή. Η γραβάτα σφιχτή, οι κόλακες στις τελευταίες μπουκιές… Αγκωνάρια στο στόμα τους! Ο «ίδιος με το θείο του» παρέδωσε. Και έκτοτε σιώπησε… (καλοαναθρεμμένο παιδί, έντιμο…Ποιόν να εκθέσει…Κυρίως –πόσους;- και μεταξύ μας εναντίον πόσων να στραφεί….Ήταν και άμαθος στην πίεση…)…Ο Κωστάκης που είχε γίνει Κώστας έκτοτε σιωπά και περιέργως ο λαός, ως παρθένος, κατά διαστήματα του λέει «Μίλα βρε! Μίλα…Να δούμε τι έχεις να πεις»…Έτσι κάνουν και οι ελληνικές οικογένειες αφού έχουν χωθεί στο βηματισμό των παιδιών τους, αφού τα έχουν κατευθύνει απόλυτα, αφού τους ευνούχισαν πρώτα… Πάντα στο τέλος λένε «μίλα βρε, μίλα»…

Δεν έχω καμία αγωνία να μιλήσει ο Καραμανλής…Έχω αγωνία να μιλήσουν οι γονείς στα παιδιά τους για το φαινόμενο και την «δική μας» νοοτροπία που σχετίζεται με τον Καραμανλή… (κυρίως γιατί βρήκαμε αμέσως διάδοχο κατάσταση).

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4410&reftab=37&t=Κοίτα,-παιδί-μου,-μη-γίνεις-σαν-τον-Κωστάκη

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πίσω στην εποχή του Ζολά και του Ντίκενς - Κρίσιμη μάχη εναντίον της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας

05/11/2010 - 19:03

alfavi1452.jpg

ΠΗΓΗ:aristerovima.gr

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος κοινωνικού πολέμου από τα πάνω άρχισε να γράφεται με τις δηλώσεις της υπουργού Εργασίας Λούκας Κατσέλη, που άνοιξαν το δρόμο για την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του κατώτατου μισθού. Οι δηλώσεις Κατσέλη ήρθαν να υπογραμμίσουν ότι τα καταιγιστικά μέτρα που προωθούν κυβέρνηση, Ε.Ε. και ΔΝΤ στο πλαίσιο του μνημονίου έχουν στόχο όχι απλά μια βίαιη αναδιανομή εισοδήματος εις βάρος των εργαζομένων, αλλά και μια ποιοτική αλλαγή στην κατεύθυνση του κοινωνικού «ολοκληρωτισμού», με την παλινδρόμηση της εργατικής τάξης στην «μοριακή» κατάσταση της ανοργάνωτης, πληβειακής μάζας, με υπονόμευση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης και συλλογικής κατάκτησης. Η κ. Κατσέλη δήλωσε ότι το υπουργείο Εργασίας δεν πρόκειται να δημιουργήσει προσκόμματα στις επιχειρήσεις και τα (υποταγμένα στην εργοδοσία) σωματεία που συμφωνούν σε επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας κάτω από τα όρια των συλλογικών- όπως έγινε πρόσφατα με τη διαβόητη επιχειρησιακή σύμβαση στην εταιρεία σεκιούριτι G4S Secure Solutions, που έσπασε τον κατώτατο μισθό, καθορίζοντας αμοιβή 640 ευρώ το μήνα, δηλαδή 100 ευρώ κάτω από την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας της ΓΣΕΕ. Μάλιστα, η υπουργός Εργασίας αναφέρθηκε ρητά στο μνημόνιο, το οποίο, όπως υπενθύμισε «αποτελεί νόμο του κράτους, που δίνει τη δυνατότητα απόκλισης των συμβάσεων». Επιπλέον, προανήγγειλε ότι επίκειται η κατάθεση σχεδίου νόμου για τον οργανισό μεσολάβησης και διαιτησίας και για την «επαναρρύθμιση» των εργασιακών σχέσεων, που θα ολοκληρώσουν το θεσμικό πραξικόπημα.

«Ο κάθε εργαζόμενος καταλαβαίνει όταν ανακοινώνονται τέτοιες βάρβαρες αντεργατικές ρυθμίσεις πέντε μέρες πριν τις εκλογές, τι θα επακολουθήσει μετά τις εκλογές», σχολιάζει με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου. Την εκτίμηση αυτή ενισχύει χθεσινό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας», το οποίο, επικαλούμενο δήλωση ανώνυμου κυβερνητικού παράγοντα, αναφέρει ότι «ο πρωθυπουργός θέλει καθαρή εντολή (στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές) και δεν μπορεί να σέρνεται όταν θα χρειασθεί στους επόμενους μήνες να πάρει δύσκολες αποφάσεις». Μάλιστα, το ίδιο ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Γ. Παπανδρέου σκεφτόταν, για ένα διάστημα, ακόμη και την αναβολή του δεύτερου γύρου των τοπικών εκλογών και την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών, εάν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου είναι πολύ άσχημο για το ΠΑΣΟΚ!

Είναι πιθανό ότι η φιλολογία περί πρόωρων εκλογών αποτελεί μπλόφα του Γ. Παπανδρέου και ότι η απόπειρα εκβιασμού του εκλογικού σώματος μάλλον θα εξαγριώσει παρά θα επαναπατρίσει ψηφοφόρους στο κυβερνών κόμμα. Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι εν όψει της πολιτικής χρεωκοπίας της κυβέρνησης και της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας που θα ακολουθήσει σύντομα (και για την οποία ήδη άρχισε να προετοιμάζει την κοινή γνώμη Θ. Πάγκαλος, κατά το “από μικρό κι από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια”), ο Γ. Παπανδρέου θα υποχρεωθεί να λάβει νέα, επώδυνα μέτρα διακινδυνεύοντας πραγματική κοινωνική έκρηξη. Εν όψει αυτών των κρίσιμων αναμετρήσεων, η αποδυνάμωση των συνδικάτων και η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Η διοίκηση της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ) έκανε λόγο για “επαίσχυντη” σύμβαση και για “Εφιάλτες” του συνδικαλιστικού κινήματος την περίπτωση της εταιρείας σεκιούριτι G4S, αποσιωπώντας ότι “επαίσχυντη” ήταν και η σύμβαση που έσπευσε να υπογράψει κι η ίδια, όπως και το γεγονός ότι δέχθηκε να νομιμοποιήσει τους νόθους αντιπροσώπους- “Εφιάλτες” του εργοδοτικού συνδικαλισμού στο 33ο συνέδριό της. Προκλητικό είναι και το γεγονός ότι η G4S, που λειτούργησε ως πολιορκητικός κριός του κεφαλαίου εναντίον των συλλογικών συμβάσεων, έχει αναλάβει ως εργολαβία τη φύλαξη του ΗΣΑΠ. Με άλλα λόγια, το ίδιο το κράτος εμφανίζεται ως «νονός» των σύγχρονων απεργοσπαστών- μισθοφόρων τύπου “Πίνκερτον», για την υπονόμευση των συνδικάτων.

Επόμενο μέτωπο στην αντισυνδικαλιστική εκστρατεία κυβέρνησης και κεφαλαίου θα αποτελέσει, πιθανότατα, ο χώρος των μέσων ενημέρωσης, που πλήττεται σκληρά από την κρίση, με τελευταίο κρίκο της αλυσίδας την πτώχευση της «Απογευματινής». Πρόσφατα, παραιτήθηκε το Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιοκτητών Εφημερίδων Αθηνών, δηλαδή του συλλογικού φορέα των εκδοτών, με τον οποίο υπογράφει συλλογική σύμβαση η ΕΣΗΕΑ, συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσιογράφων. Κοινή είναι η εκτίμηση των αριστερών συνδικαλιστών στο χώρο του Τύπου ότι η κίνηση αυτή αποσκοπεί στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την αντικατάστασή τους με επιχειρησιακές συμβάσεις, υπό καθεστώς απόλυτης εργοδοτικής τρομοκρατίας. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε ουσιαστικά σε κατάργηση της ίδιας της ΕΣΗΕΑ και την αντικατάστασή της από επιχειρησιακά «σωματεία»- σφραγίδες.

Σ’αυτό το φόντο, η μάχη για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων και την ακύρωση των κυβερνητικών και εργοδοτικών σχεδίων έχει κυριολεκτικά στρατηγική σημασία για το μέλλον του εργατικού κινήματος. Απαιτείται γι αυτό η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων και η ενεργητική αλληλεγγύη στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων και των κλάδων που θα βρεθούν στην αιχμή του δόρατος για να μην περάσουν τα σχέδια όσων θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή του Ζολά και του Ντίκενς. "

Γι αυτό σκέψου διπλά και τρίδιπλα πριν μπεις πίσω απο το παραβάν και με το χαρτί που θα βάλεις στον φάκελλο γιά να ρίξεις μετά στο κουτί, τους δώσεις ξανά την ευκαιρεία να υπονομεύσουν κι άλλο τις κατακτήσεις και τα τα δικαιώματα όχι τοσο τα δικά σου αλλά των παιδιών και των εγγονιών σου που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.

Στείλε τους άχρηστους, ανίκανους και εκ γεννετής πουλημένους δοσίλογους πίσω στα αφεντικά τους!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πάγκαλε .. τα λεφτά μαζί τα φάγαμε..

Αυτό φάτο μόνος σου.. σαν να λέμε τομπούλογλου.. :blink:

Δήμος Σαρωνικού Αττικής

001-001.jpg

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πάγκαλε .. τα λεφτά μαζί τα φάγαμε..

Αυτό φάτο μόνος σου.. σαν να λέμε τομπούλογλου.. :P

Δήμος Σαρωνικού Αττικής

001-001.jpg

Σουλη , οφελος για την Ελλαδα θα ηταν να βγει

Τωρα λοιπον θα εχει τοση κρεβατομουρμουρα που θα σηκωνεται το πρωι και θα βγαζει τα απωθημενα του πανω μας

:blink::P

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

όχι στην απόχη της αποχής ...

Ολο και βακχίζεται ο χορός των καταραμένων που πρώτα ψήφισαν το Μνημόνιο και τώρα πλένουν τα χέρια τους απ' το αίμα, Γιωργάκης, Αδωνις, Ντόρα -αλλά από μηχανής θεός πουθενά. Μόνον Δίκης οφθαλμός...

Η δημοκρατία και οι εκλογές. Η δημοκρατία είναι ένα πολεμικό πολίτευμα, πάντα στο εσωτερικό της διεξάγεται ταξική πάλη. Πολεμική και η ίδια, είναι το ίδιο ιμπεριαλιστική, συχνά και περισσότερο από τα άλλα, πιο συντηρητικά πολιτεύματα.

Αλλωστε η δημοκρατία είναι κι αυτή παιδί τού των πάντων πατρός πολέμου -γεννήθηκε όταν οι γεωργοί συμπαρατάχθηκαν στη φάλαγγα με τους γαιοκτήμονες και, μετέχοντας στους ίδιους κινδύνους, απαίτησαν λόγο στη λήψη των αποφάσεων, δηλαδή πολιτικά δικαιώματα.

Με έναν τρόπο ο οπλίτης γέννησε τον πολίτη, με το όπλον (την ασπίδα) και τον λόγο στην Αθήνα, με «το σπαθί και το άροτρον» στη Ρώμη -περίπου την ίδια αρχαϊκή εποχή.

Στην αρχή η δημοκρατία υπήρξε «δρακόντεια» κι ύστερα τιμοκρατική- κι έχω την εντύπωση ότι έκτοτε τιμοκρατική παραμένει. Στην κλασσική Αθήνα, για τα περίπου 50 χρόνια που διήρκεσε η δημοκρατία στη χρυσή της εκδοχή, υπήρξε άμεση μόνον ως προς τους ελεύθερους πολίτες κι επί μισθώ ψηφοφόρους, αυστηρή «ισλαμικώ τω τρόπω» με την εφαρμογή των νόμων, οι οποίοι συχνά δεν ήταν παρά ένα όπλο των πλουσίων εναντίον των φτωχών ή των φτωχών εναντίον των πλουσίων, αναλόγως των ταλαντώσεων που προκαλούσε στους πολιτικούς συσχετισμούς η ταξική πάλη. Αλλοτε ο δήμος εθεωρείτο σοφός κι άλλοτε όχλος, αναλόγως του ποιος είχε το πάνω χέρι (πριν να του πάρουν το κεφάλι).

Η ισηγορία και η ισονομία, αλλά ποτέ η ισότητα (ή η αδελφοσύνη), χαρακτήρισαν την Αθηναϊκή Δημοκρατία, μια κοινωνία πατριαρχική και φυλετική στο εσωτερικό της, ιμπεριαλιστική στην εξωτερική της πολιτική, που σε ορισμένους τομείς υπήρξε κατώτερη απ' τη στρατιωτική δημοκρατία της Σπάρτης (όπως στην αγωγή ή την υπεράσπιση της κοινής ελευθερίας) και που εν τέλει διαλύθηκε απ' τη στρατιωτική ολιγαρχία της Μακεδονίας.

Αφήνοντας όμως πίσω της μια ακατάλυτη κληρονομιά στους αιώνες: την ψήφο.

Και: την ελευθερία του λόγου.

Ακόμα και στην πιο αριστοκρατική και ολιγαρχική εκδοχή της δημοκρατίας, στην προαυτοκρατορική Ρώμη, η ψήφος, ακόμα και μετρημένη σε εκατονταρχίες (100 πολίτες = μία ψήφος) ήταν απαραίτητη για να δείξει ο λαός ποιος (απ' τους αριστοκράτες συνήθως) ήθελε να τον κυβερνήσει.

Από τότε η ψήφος έχει περίπου την ίδια έννοια που έχει και σήμερα: ο λαός δεν ψηφίζει για να αυτοκυβερνηθεί, αλλά για να επιλέξει (και να εκλέξει) ποίος, ποιοι θα τον κυβερνήσουν.

Ο Καίσαρ επί παραδείγματι τότε ή ο Ομπάμα σήμερα είναι οι εκλεκτοί της τάξης τους και, για να ξεχωρίσουν απ' τους αντίπαλους εκλεκτούς της ίδιας τάξης, χρειάζονται την ψήφο του λαού. Για αυτό γίνονται «Φίλοι του Λαού», κόπτονται για τον λαό (ώσπου να τον κόψουν σε κάποιο πόλεμο), φροντίζουν για τους πολίτες που τους ψηφίζουν -είναι οι πελάτες τους.

Ακόμα κι έτσι όμως η δύναμη του λαού είναι και ήταν μεγάλη -ενίοτε «ξέφευγε» κι όταν «ξέφευγε» έκαναν μεταρρυθμίσεις φέρ' ειπείν οι Γράκχοι, ή απειλούσε τη δημοκρατία ο Σπάρτακος, ή κέρδιζε δίκες υπέρ των αδυνάτων ο Κικέρων κι έτσι η κοινωνία έκανε ένα βήμα μπροστά, ώσπου να φάει μια κατραπακιά και να χάσει τα μισά απ' όσα είχε κερδίσει ή όλα, «έτσι είναι ο κόσμος, καλέ μου Κεμάλ», προχωράει με την ταξική πάλη, με μαχαίρι και φωτιά. Δυο βήματα μπρος, ένα πίσω.

Ομως η δύναμη του λαού ακόμα και με τις αυταπάτες του είναι τόσον τρομερή που η αυτοκρατορική Ρώμη απέφυγε να απεκδυθεί, ώσπου έσβησε στη Δύση, τη δημοκρατική της επίφαση.

Ακόμα και στο Βυζάντιο ο απόηχος της απόμακρης δημοκρατικής παράδοσης αποτυπώνεται στη νομιμότητα της «βασιλείου τάξεως», του Συντάγματος, εφ' όσον ασκείται υπέρ του λαού (με τη θέληση του Θεού) και στην «τυραννίδα», όταν στρέφεται εναντίον του. Μάλιστα η ανατροπή του «Τυράννου» εμπεριέχει δημοκρατική νομιμοποίηση, διότι αποκαθιστά το δίκαιο, παραμένει ένα «νόμιμο επαναστατικό» δικαίωμα του λαού (ή της αριστοκρατίας που το υφαρπάζει στο όνομά του).

***

Οπως και να 'χει, ο άνθρωπος-πολίτης, από τη στιγμή που για πρώτη φορά εψήφισε, γεύθηκε τον καρπό της γνώσης (και της επιλογής ανάμεσα στο καλό και το κακό έτσι όπως ο ίδιος το προσδιορίζει, είτε με την ελεύθερη βούλησή του είτε με την πελατειακή του σχέση). Κι

έτσι κάνοντας άλματα μέσα στον χρόνο η δημοκρατία εμφανίζεται, εξαφανίζεται, επανεμφανίζεται μέσα σε μια ποικιλία εκδοχών, από την αριστοκρατική δημοκρατία της Φλωρεντίας, έως την κοινοβουλευτική τού Κρόμβελ κι από την επαναστατική αστική δημοκρατία που έδωσε στον κόσμο η Γαλλική Επανάσταση και έως τις λαϊκές δημοκρατίες που γεννήθηκαν μετά την Οκτωβριανή.

Σε όλες αυτές τις δημοκρατίες το κουμπί της Αλέξαινας (για να λειτουργήσουν) είναι η ψήφος, η ουσία τους (και η ανυπέρβλητη γοητεία του ατελούς αυτού πολιτεύματος) είναι η ελευθερία του λόγου και της διακίνησης των ιδεών, ενώ το πού πάνε σχετίζεται με την ταξική πάλη. Οι λαϊκές δημοκρατίες, για παράδειγμα, υποβαθμίζοντας ή καταργώντας την ελευθερία του λόγου, κατάργησαν κάθε μηχανισμό αυτοελέγχου και, παρ' ότι πρόσφεραν πολλά στους λαούς τους, εξαερώθηκαν.

Από την άλλη, οι αστικές, αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες με τον λαό τους εγκιβωτισμένο στην εργασιακή σκλαβιά και την άρχουσα τάξη τους να κυνηγάει μόνον το κέρδος, τρώνε τον εαυτό τους, τρώνε η μία την άλλη και πάνε να αποδείξουν στη Φύση ότι η ανθρωπότητα είναι ένα λάθος (του Θεού - που έχει και πλάκα, ως σκέψη).

Παρά ταύτα, και ίσως διά ταύτα, στη φάση που είμαστε, στη νηπιακή ακόμα και παιδαριώδη ηλικία της ανθρωπότητας, οι πολίτες εξακολουθούν να έχουν ένα όπλον (μιαν ασπίδα), την ψήφο τους. Κι έναν λόγο, τη λογική τους για να διαλέγουν (και να εκλέγουν) με ποιον θα συμπαρατάσσονται κάθε φορά. Με τον ίδιον εαυτόν λαό ή με τους λαοπλάνους;

Η δημοκρατία είναι θέμα ψήφου κι ελευθερίας. Δηλαδή ταξικής πάλης. Μπορεί να είναι η δημοκρατία των Δυνατών (με την έγκριση της ψήφου των πολλών) και μπορεί να γίνει η δύναμη (το κράτος) του λαού, ώσπου κάποια στιγμή αυτό το «γίνει» να φύγει απ' την ευκτική τού «γένοιτο» και να μπει σε ενεστώτα διαρκείας, να «γίνεται». Καλό βόλι.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 5.ΧΙ.2010 [email protected]

http://www.enet.gr/?...itikh&id=220532

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η πολυτέλεια της αποχής

10/11/2010

του Ανδρέα Πετρουλάκη

Ζουν στις γειτονιές και στα σπίτια που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους. Ίσως θα ήθελαν να μένουν αλλού αλλά η βεντάλια των επιλογών τους είναι περιορισμένη. Ο κύκλος τους, οι φίλοι, οι σύντροφοί τους είναι αυτοί που μπορούν να έχουν, αυτοί που τους έφεραν οι συγκυρίες και η δική τους εμβέλεια- ίσως θα ήθελαν να είχαν περισσότερες ευκαιρίες να διαλέξουν αλλά δεν τους δόθηκαν, εκμεταλλεύτηκαν αυτές που είχαν. Η δουλειά τους είναι ανάλογη της τύχης και των προσόντων τους, οι περισσότεροι μάλλον θα ήθελαν να είχαν κι άλλες εναλλακτικές. Ψωνίζουν τα αγαθά που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές τους, αν τις υπερβούν στερούνται από αλλού- συνήθως θα ήθελαν να ψωνίζουν ό,τι τους αρέσει αλλά δεν το κάνουν.

Όλη τους η ζωή, όλη μας η ζωή, όλη η ζωή, είναι προσαρμογή. Διαλέγεις από αυτά που σου προσφέρονται και μπορείς να έχεις. Δεν διαλέγεις από αυτά που ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να έχεις εκτός αν δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις να τα αποκτήσεις.

Και ξαφνικά γίνεσαι ελιτιστής. Θέλεις την πραγματικότητα ξεχωριστή από την υπόλοιπη ζωή σου. Θέλεις να διαλέξεις από αυτό που δεν υπάρχει. Δεν το βρίσκεις και δεν προσαρμόζεται. Κάνεις αποχή. Από όλες τις επιλογές που σου δίνονται, που συνήθως είναι πολλές και κάποιες ασυνήθιστες και αντισυμβατικές, δεν σου κάνει καμμία. Είναι η στιγμή της ζωής σου που δεν μοιάζει με καμμία από τις υπόλοιπες, η μόνη που δίνεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της απομόνωσης και του αναχωρητισμού. Στην πραγματικότητα της αυταπάτης.

Δεν είναι μόνο που αρνείσαι να συμμετάσχεις σε μια συλλογική διαδικασία η οποία είτε θέλεις είτε όχι θα παραγάγει πολιτικά αποτελέσματα, που σε αφορούν, έστω και ερήμην σου. Δεν είναι μόνο που η αποσυνάγωγη συμπεριφορά σου σε οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκεις, διότι στην ουσία συμμετέχεις στις εκλογές και συνδιαμορφώνεις τα ποσοστά, συνήθως υπέρ εκείνων που περισσότερο θέλεις να αποδοκιμάσεις. Δεν είναι μόνο που αν θέλεις να καταδείξεις τη οργή σου απέναντι όλων μπορείς να το κάνεις με το λευκό. Περισσότερο είναι πως αρνείσαι την πραγματική ζωή σου.

Οι πολιτικοί και ο Τύπος έχουν μάθει να κολακεύουν ό,τι φοβούνται, ό,τι είναι σκοτεινό και απροσδιόριστο, ό,τι φαντάζει απειλητικό. Γι αυτό περίσσεψε αυτές τις μέρες η αποθέωση των απεχόντων. Είναι διαφορετικό όμως να προσπαθείς να ερμηνεύσεις το φαινόμενο και διαφορετικό να δικαιώνεις την πολιτική συμπεριφορά.

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4480&reftab=37&t=Η-πολυτέλεια-της-αποχής

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 weeks later...

%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82+tiresias-press.png

Αυτό είναι το Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας VETO 6/12/2009 , με βάση το οποίο ο κ.Προβόπουλος δήλωσε στην Εφορία κατά το έτος 2008....

Το Αστρονομικό ποσό των 4.051.949,01 Ευρωπουλακίων !!!

Αυτή είναι η φτωχική Ελληνική πραγματικότητα... εν μέσω κρίσης.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως, ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος , Γιώργος Προβόπουλος, που κρατάει τα "κλειδιά" του δημοσίου χρέους, το 2006 πήρε και επιστροφή φόρου απο το Υπουργείο Οικονομικών.

Τώρα, ο κύριος 4.051.949,01 ζεστά και μετρητά, προτείνει λύσεις, ζητώντας από τον λαό άγρια λιτότητα...για να βγούμε απο το αδιέξοδο!

Aπό τα ανωτέρω εισοδήματα των 4.051.949 ευρώ, σχεδόν το 100%, αποτελούν αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά, τα οποία φορολογούνται με πολύ χαμηλότερο συντελεστή ή δεν φορολογούνται καθόλου με βάση το Ελληνικό φορολογικό σύστημα.

Και βέβαια, εμείς οι.... υπόλοιποι πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερες θυσίες για να βγάλουμε την χώρα απο το αδέξιοδο που την οδήγησαν οι... κατά καιρούς Εθνοσωτήρες Κυβερνήτες Μας !!!

http://www.agrolaiki.gr/eidiseis/Politiki-Nea/51605---4051949-01--.html

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άντε ρε, το καταλάβανε επιτέλους.........!!!!!!

Φιλ. Σαχινίδης: Δεν μπορούμε να συντηρήσουμε το Δημόσιο.

Monday November 22, 2010 12:45 AM

Περικοπές προαναγγέλλει ο υφυπουργός Οικονομικών

Περιορισμό του σημερινού «υπερτροφικού και μίζερου» δημόσιου τομέα, προαναγγέλλει ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, υπογραμμίζοντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για επιβολή άλλων φόρων.

Ο υφυπουργός Οικονομικών, Φιλ. Σαχινίδης

"Ακόμη κι αν, στο ιδανικό σενάριο, επιτύχουμε το πρόγραμμα και τους στόχους που έχουμε θέσει για το 2011, το έλλειμμα θα είναι στα 17 δισ. ευρώ. Το 2012 πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα αν δεν περιορίσουμε το κράτος; Ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να συντηρεί πλέον το δημόσιο.

Αυτή είναι η αλήθεια", τονίζει ο υφυπουργός και προσθέτει: " Εδώ που φτάσαμε, ας αποφασίσει το πολιτικό σύστημα τι θέλει.

Ο δημόσιος τομέας είναι

1. υπερτροφικός,

2. μίζερος,

3. δεν εξυπηρετεί τον πολίτη

και το κυριότερο δεν υπάρχουν πλέον χρήματα να τον συντηρούμε".

- Ξέρουμε, τα φάγαμε με τον Πάγκαλο παρέα...... οκ..... -

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παράθεσε ο Φ. Σαχινίδης, αυτή τη στιγμή υπάρχουν ΔΕΚΟ στις οποίες οι αμοιβές είναι κατά 44% υψηλότερες από εκείνες στο δημόσιο τομέα και κατά 100% υψηλότερες απ' ό,τι στον ιδιωτικό τομέα. "Οι συγκεκριμένες ΔΕΚΟ έχουν φτάσει σε σημείο να επιβαρύνουν κάθε χρόνο το έλλειμμα κατά 2 δισ. ευρώ. Με 2 δισ. ευρώ είναι όσα εξοικονομήσαμε περικόπτοντας τον 13ο και 14ο μισθό. Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι η προσπάθεια που κάνουμε δεν είναι κατοστάρι - πήραμε τα μέτρα και τελειώσαμε φέτος- είναι μαραθώνιος", καταλήγει.

Πηγή Ελευθεροτυπία

http://www.taxheaven...ws/view/id/6619

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

843: Mαθήματα ιστορίας από το 1ο Μνημόνιο της Ελλάδας

Τρίτη, 23 Νοέμβριος 2010 01:28 printButton.png pdf_button.png 1843_greek_coup.jpgΤο καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να αποπληρώσει στην τραπεζική ελίτ της Ευρώπη χρεολύσια και τόκους δανείων που είχε λάβει τα προηγούμενα χρόνια. Δυστυχώς, πέρα από τους επαχθείς όρους των δανείων αυτών, τα χρήματα δεν είχαν διοχετευθεί ώστε να δημιουργηθούν υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης, στο παλάτι και στους Βαυαρούς συμβούλους.

Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Προκειμένου να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την αποπληρωμή των τόκων και κάτω από την πίεση των κυρώσεων η κυβέρνηση έλαβε μέτρα λιτότητας την άνοιξη του 1843 τα οποία όμως φάνηκε πως δεν απέδιδαν και ότι δε θα ήταν αρκετά για να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο κεφάλαιο και έτσι τον Ιούνιο του 1843 η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά.

Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά και αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα έπρεπε να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει υπέρ των δανειστών της μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών.

Προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους αλλά και των ποσών που εισπράττονται.

Τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου ήταν τα ακόλουθα:

  1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν κατά 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
  2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
  3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
  4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
  5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
  6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα
    τα δημόσια έργα.
  7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
  8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί
    υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
  9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
  10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες"
    με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
  11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Το αποτέλεσμα των εξαιρετικά σκληρών αυτών μέτρων ήταν οι δανειστές να πάρουν, όντως, ένα μέρος των χρημάτων τους αλλά η χώρα να οδηγηθεί σε μία βαθιά και πολυετή ύφεση η οποία οδήγησε στην εξαθλίωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, θεωρείται από πολλούς ιστορικούς μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

(ευχαριστώ για τις πολύτιμες πληροφορίες και την καταλυτική συμβολή της στη συγγραφή του άρθρου την κα Μάρθα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, διδάκτωρ Ιστορίας).

Πάνος Παναγιώτου

χρηματιστηριακός τεχνικός ανάλυτής

διευθυντής GSTA/EKTA – [email protected]Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άντε ρε, το καταλάβανε επιτέλους.........!!!!!!

http://www.taxheaven...ws/view/id/6619

Δημόσιο : Ο βασικός μισθός και τα επιδόματα

Όταν τις προηγούμενες δεκαετίες οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ, Δήμοι κ.λπ.), παρουσίαζαν διά των (εκλεγμένων) εκπροσώπων τους, ως επίτευγμα, την προσθήκη ενός επιδόματος στις αποδοχές των υπαλλήλων, γνώριζαν άραγε, ποια θα ήταν η εξέλιξη αυτής της «επιτυχίας»; Αντί να πετύχαιναν αύξηση του μισθού, προέβαλαν ως κορυφαία κατάκτηση την «ανακάλυψη» ενός νέου επιδόματος!

Μπορούσαν, άραγε, να αντιληφθούν το επισφαλές χαρακτηριστικό που διακρίνει ένα προστιθέμενο επίδομα στις συνολικές αποδοχές, χωρίς την ενσωμάτωσή του στον βασικό μισθό;

Γνώριζαν, ή συμπορεύονταν με την «λογική» της Διοίκησης, η οποία με σχετικό σχέδιο και υστεροβουλία, δεχόταν την χορήγηση αυτών των επιδομάτων, αντί της ποσοστιαίας αύξησης του βασικού;

Πώς να ερμηνευθεί διαφορετικά μια τέτοια κατάσταση, όταν οι σχετικές πληροφορίες αναφέρουν, ότι ένας βασικός μισθός δημοσίου υπαλλήλου της τάξης των 900 ευρώ, καταλήγει σε σύνολο μηνιαίων αποδοχών 2.100 ευρώ;

Μέχρι πότε;

Πού θα έφθανε, δηλαδή αυτή η τακτική;

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι αρκετοί από αυτούς τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών φορέων, στη συνέχεια ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις, ορισμένοι δε από αυτούς χειρίζονται σήμερα αυτή την δύσκολη απόφαση, της περικοπής ή της κατάργησης πολλών επιδομάτων, μετά την δημοσιονομική εκτροπή που αντιμετωπίζει η χώρα και την υποχρέωσή της, να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα στο μνημόνιο.

Σήμερα λοιπόν, συζητάμε την απαλοιφή επιδομάτων, (ορισμένα από τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν αμφίβολη έως αστεία δικαιολογία για την αρχική καθιέρωση και καταβολή τους, πχ επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, επίδομα τακτοποίησης εγγράφων κ.λπ., κ.λπ. ), με στόχο να υπάρξει η αναλογία, σε σχέση με το σύνολο των αποδοχών: 80% ο βασικός μισθός και 20% τα επιδόματα. Αυτό σημαίνει ότι τα μοναδικά επιδόματα που θα παραμείνουν θα είναι το οικογενειακό και το επίδομα θέσης. Το πρόβλημα δε που εμφανίζεται στην οικονομία, είναι ότι τα χρηματικά ποσά που θα αφαιρεθούν από τις αποδοχές των υπαλλήλων, θα μειώσουν ακόμη περισσότερο την καταναλωτική τους δύναμη και θα περιορίσουν, ή θα αναστείλουν, ή ακόμη θα αποτρέψουν την αγοραστική τους διάθεση. Αυτό με την σειρά του σημαίνει μείωση του όγκου των πωλήσεων των επιχειρήσεων, επιδείνωση των προβλημάτων της ρευστότητάς τους, συρρίκνωση και απώλεια θέσεων εργασίας.

Δηλαδή, βαθύτερη ύφεση.

Επισημαίνουμε δε, και είναι άξιον απορίας το γεγονός ότι απλές οικονομικές αρχές αγνοούνται. Όταν μειώνονται οι αποδοχές των υπαλλήλων (έστω με την κατάργηση «αμαρτωλών» επιδομάτων), προετοιμάζονται οι αρνητικές προϋποθέσεις στην αγορά. Τα οικονομικά δεδομένα μίας κατηγορίας καταναλωτών (δημόσιοι υπάλληλοι), συνδέονται με τις επιδιώξεις μίας άλλης κατηγορίας (επιχειρήσεις), ενώ ο κύκλος που διαγράφουν τα εισοδήματα αυτά είναι νομοτελειακός και, σε μεγάλο βαθμό, μονοσήμαντος. Αν η πρώτη κατηγορία δεν έχει εισοδήματα, δεν θα έχει και η δεύτερη. Το ποσό των 4 δις ευρώ που πρόκειται να εξοικονομηθεί από τις νέες περικοπές των αποδοχών (για την μείωση του ελλείμματος), θα «λείψει» από την αγορά.

Ο ιδιωτικός τομέας, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι, θα κληθεί να σηκώσει το βάρος αυτών των περικοπών. Με τον εμφανή περιορισμό της δραστηριότητας.

Απλά λοιπόν, υποστηρίζουμε:

Ενσωμάτωση κάποιων από τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων στον βασικό τους μισθό.

Ας μην μειωθούν άλλο οι αποδοχές των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα..

Οι συνδικαλιστές που βρίσκονται σε θέσεις πολιτικής απόφασης, ας θυμηθούν την προϊστορία τους.

Ας βρεθεί διαφορετικός τρόπος να μειωθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ενός σπάταλου, υπερτροφικού και επικίνδυνου κράτους.

Διαφορετικά, οι νόμοι της αγοράς, θα είναι αμείλικτοι…

http://www.epixeirisi.gr/?pgtp=1&aid=1290597287

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η συμμαχία των απρόθυμων

Tης Μιραντας Ξαφα*

Το πρόγραμμα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας έχει μπει σε κρίσιμη φάση, στην οποία διακυβεύεται η εκταμίευση της επόμενης δόσης τον Μάρτιο του 2011 και μαζί της η πτώχευση της χώρας και το μέλλον των επόμενων γενεών. Μέχρι τώρα η μείωση του ελλείμματος επιτεύχθηκε κυρίως με μπαράζ φορολογικών μέτρων, οριζόντιο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων και ταμειακά μέτρα συμπίεσης των λειτουργικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων, που είναι σχετικά ανώδυνα διότι δεν θίγουν «κεκτημένα». Τώρα η κυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει διαρθρωτικά μέτρα μόνιμης περικοπής και εκλογίκευσης των κρατικών δαπανών: Να μειώσει το υπεράριθμο προσωπικό και τις προκλητικά υψηλές αμοιβές στις ΔΕΚΟ, να καταργήσει δημόσιους φορείς, να περικόψει το κόστος λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης, να βάλει τάξη στις προμήθειες των νοσοκομείων, να ενεργοποιήσει τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Ολα αυτά προϋποθέτουν σύγκρουση με την εκλογική πελατεία του ΠΑΣΟΚ, σύγκρουση «με τον ίδιο του τον εαυτό», όπως είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Συγχρόνως, πρέπει να μπουν οι βάσεις για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, φιλικό προς τις αγορές, προσανατολισμένο στην εξωστρέφεια και στην ανταγωνιστικότητα. Μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η ταχύτερη ίδρυση και αδειοδότηση των επιχειρήσεων και οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας που θα υπερισχύουν των κλαδικών. Η σημασία αυτού του τελευταίου είναι τεράστια. Κλαδικές συμβάσεις που ισχύουν σε όλη την επικράτεια οδηγούν σε λουκέτο μικρές επιχειρήσεις που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν μισθούς που συμφωνήθηκαν ερήμην τους μεταξύ των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου και των συνδικάτων. Η υπουργός Εργασίας κ. Κατσέλη αντιπαραθέτει ότι η απελευθέρωση των αμοιβών θα δημιουργήσει συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων και θα προκαλέσει πτώση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Πώς όμως θα γίνει η «εσωτερική υποτίμηση» αν δεν περιοριστεί το μισθολογικό κόστος; Είναι σίγουρα προτιμότερο να περιοριστεί η αγοραστική δύναμη των μισθωτών, που αυξήθηκε πολύ πιο γρήγορα από την παραγωγικότητα τα τελευταία χρόνια, παρά να μείνουν άνεργοι λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις επιχειρησιακές συμβάσεις σαν αναγκαίο κακό, που θα ισχύει για περιορισμένο χρόνο για όσες επιχειρήσεις απειλούνται με λουκέτο. Μα το ζητούμενο είναι η σύνδεση των μισθών με τις επιδόσεις των επιχειρήσεων, ακριβώς για να μην απειληθούν με λουκέτο! Η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο περιοριστικά ρυθμιστικά πλαίσια μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Αυτή η υπερ-ρύθμιση της αγοράς εργασίας και η «προστασία» της απασχόλησης (που απλώς αποτρέπει τις προσλήψεις) συμβάλλει στη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, ακόμη και σε περιόδους ταχύρρυθμης ανάπτυξης. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι νέοι ρυθμιστικοί κανόνες. Αντίθετα, χρειαζόμαστε μια συστηματική διαδικασία κατάργησης όλων των περιττών ρυθμίσεων που εμποδίζουν τον ανταγωνισμό, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι άνθρωποι που καλούνται να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις δεν πιστεύουν σε αυτές. Διακατέχονται από μία νοοτροπία micromanagement των αγορών και από ένα φόβο σύγκρουσης με τα συνδικάτα. Εφαρμόζουν την απελευθέρωση των αγορών με μινιμαλιστικό τρόπο, βάζοντας γραφειοκρατικά εμπόδια ώστε να μη λειτουργήσει ο ανταγωνισμός στην πράξη. Το είδαμε στην άρση του καμποτάζ «υπό όρους» από την κ. Κατσέλη (που δεν οδήγησε σε απελευθέρωση), στους περιττούς νόμους για τη ρύθμιση χρεών των επιχειρήσεων και νοικοκυριών (που ήδη γινόταν με πρωτοβουλία των τραπεζών), στην πρώτη απόπειρα «απελευθέρωσης» των οδικών μεταφορών από τον κ. Ρέππα (που ευτυχώς αναθεωρήθηκε) και στον νόμο για την αναδιάρθρωση του ΟΣΕ (χωρίς να απολυθεί ούτε ένας από τους χιλιάδες υπεράριθμους).

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το Μνημόνιο σαν το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η χώρα για να αποφύγει την πτώχευση και όχι σαν μια χρυσή ευκαιρία να διορθωθούν οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και να μπουν οι βάσεις για την ευημερία των επόμενων γενεών. Το «φάρμακο που σκοτώνει» δεν είναι το Μνημόνιο, είναι αυτοί που το υποσκάπτουν στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Οσο και να αναγκάζεται να το εφαρμόσει «η συμμαχία των απρόθυμων», είναι αμφίβολο αν τελικά θα τα καταφέρει.

* Η κ. Μιράντα Ξαφά είναι σύμβουλος επενδύσεων στην IJ Partners και ιδρυτικό μέλος της Δράσης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_28/11/2010_424161

οι επισημάνσεις δικές μου

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...