Προς το περιεχόμενο

Ειδήσεις, άρθρα από τον τύπο έντυπο και ηλεκτρονικό


Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 3,1k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

  • 2 weeks later...

http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1642:g20-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82&Itemid=46

Η πολιτική ελίτ θυσιάζει υπέρ… τραπεζικής Πίστεως κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών – Η χρηματοπιστωτική δικτατορία και οι πραίτορές της

Tου Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

«Μας ακούει κανείς; Ο δεκάχρονος γιος μου κι εγώ παραλίγο να σκοτωθούμε από την αστυνομία, μέσα σε ελεύθερη ζώνη διαδήλωσης. Ο δεκατετράχρονος γιος μου κι εγώ καταδιωχθήκαμε για δυο ολόκληρες ώρες. Νοιάζεται κανείς εκεί έξω;» Αυτή είναι η οργισμένη μαρτυρία του Ντέιβιντ Κερ Τόμσον, ενός από τους χιλιάδες διαδηλωτές του περασμένου σαββατοκύριακου στο, συνήθως, ήσυχο Τορόντο του Καναδά.

Ο Ντέιβιντ Τόμσον πίστεψε ότι ήταν ασφαλές να διαδηλώσει οικογενειακώς, με τα παιδιά του, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, στα φόρα της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Αν και έμπειρος ακτιβιστής, υπέστη σοκ από την πρωτοφανή βιαιότητα με την οποία η καναδική αστυνομία (αλλά μόνο αυτή:rolleyes: εξασφάλισε την αδιατάρακτη διαβούλευση των ηγετών των 20 πλουσιότερων χωρών του κόσμου. Στην ιστοσελίδα http://cryptome.org, και συγκεκριμένα στις αναρτήσεις http://cryptome.org/info/g8-police/g8-police.htm και http://cryptome.org/info/g8-police/g8-police2.htm για τις αντίστοιχες ημερομηνίες (26 και 27 Ιουνίου) υπάρχουν φωτογραφικά ντοκουμέντα απίστευτης αστυνομικής βαρβαρότητας από όλα τα μεγάλα «επίσημα» πρακτορεία. Φωτογραφίες από τις οποίες ελάχιστες έτυχαν δημοσίευσης, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Τι υπερασπίζονταν με τόσο μένος οι καναδικές δυνάμεις καταστολής, στη διάρκεια της συνόδου του G20; Ήταν μια σύνοδος χαμηλών προσδοκιών, στην οποία οι ηγέτες της «εμπροσθοφυλακής» του καπιταλισμού προσήλθαν αποφασισμένοι να διαφωνήσουν. Προσήλθαν με προειλημμένες αποφάσεις και εξάντλησαν όλη τους τη διπλωματική τους δεξιότητα στις ακροβατικές διατυπώσεις μιας κοινής ανακοίνωσης στην οποία ομολογείται ότι οι «εθνικοί» ανταγωνισμοί δεν επιτρέπουν μια ενιαία στρατηγική κατά της παγκόσμιας κρίσης του χρέους. Πιο αποκαλυπτικός από όλους τους ηγέτες, ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι «κανένα έθνος δεν πρέπει να θεωρεί πως ο δρόμος προς την ευημερία του είναι στρωμένος με εξαγωγές προς την Αμερική». Το καρφί αφορούσε πρωτίστως την Κίνα, αλλά αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες ήξεραν ότι απευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό και τους ίδιους. Ιδιαίτερα η Γερμανίδα καγκελάριος.

Διχασμός

Η ελίτ του καπιταλισμού εμφανίστηκε στο Τορόντο διχασμένη. Από τη μια πλευρά ο «πλανητάρχης» Ομπάμα και οι χώρες με ισχυρό «τέμπο» ανάκαμψης που θέλουν να τη διατηρήσουν με αλλεπάλληλα «ερεθίσματα» δημοσίων επενδύσεων ή κρατικών ενισχύσεων. Από την άλλη, οι μεγάλοι της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, που έχουν ευθυγραμμιστεί στη σταυροφορία δημοσιονομικής αρετής, οι λεγόμενοι «ιέρακες των ελλειμμάτων». Η μια πλευρά θέλει να διατηρηθεί και να επεκταθεί η μέθοδος των δημοσιονομικών ερεθισμάτων και θεωρεί καταστροφικές τις πολιτικές λιτότητας που ακολουθεί η Ε.Ε. Η πλευρά της Γηραιάς Ηπείρου αντιτείνει ότι ο δρόμος προς την ευημερία περνά από τη λιτότητα. Και οι δύο συνέκλιναν κατά τη σύνοδο του G20 σε μια φραστική ακροβασία που από τη μια ανακηρύσσει την ανάπτυξη κορυφαία προτεραιότητα, από την άλλη χαρακτηρίζει «φιλικό προς την ανάπτυξη» το στόχο μείωσης των κρατικών ελλειμμάτων στο μισό μέχρι το 2013. Έκαστος, όμως, με τη συνταγή του…

Εκ πρώτης όψεως, άβυσσος χωρίζει τις δύο πλευρές. Λες και υπερασπίζονται διαφορετικούς καπιταλισμούς ή διαφορετικές ολιγαρχίες. Παίζει κι αυτό, από την άποψη των αενάως ανταγωνιστικών, κανιβαλικών συμφερόντων που συγκρούονται κάθε στιγμή, αλλά προς το παρόν αυτό που κυρίως χωρίζει τις δυο πλευρές του Ατλαντικού είναι το timing: η αμερικανική ηγεσία δεν υπερασπίζεται το –έτσι κι αλλιώς ανάπηρο στις ΗΠΑ– κοινωνικό κράτος, αλλά το δικαίωμα των Aμερικανών εξαγωγέων να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος. Η ξαφνική μανία των Ευρωπαίων να ισοπεδώσουν συντονισμένα, εδώ και τώρα, μισθούς και συντάξεις και να εκτινάξουν τους φόρους κατανάλωσης μπορεί να ανακόψει την εύθραυστη αμερικανική ανάκαμψη. Το μήνυμα προς την Ευρώπη είναι σαφές: ο πόλεμος ενάντια στην εργασία μπορεί να κηρυχθεί συντονισμένα, σε δεύτερο χρόνο, έπειτα από μια ασφαλή περίοδο ανάκαμψης.

Υποκρισία

Άλλωστε, πέρα από την επίσημη ρητορική της κυβέρνησης Ομπάμα, οι ιέρακες των ελλειμμάτων έχουν ήδη επιβάλει τα δόγματά τους στις ίδιες τις ΗΠΑ. Στις αμερικανικές πολιτείες που φλερτάρουν με τη χρεοκοπία, οι συντάξεις ήταν οι πρώτες που περικόπηκαν προκειμένου να μη θιγεί φορολογικά η ακίνητη περιουσία ή η τραπεζική τοκογλυφία. Στο Κογκρέσο, επίσης, έχει επιτευχθεί διακομματική συναίνεση στην ορθοδοξία του «ισοσκελισμένου προϋπολογισμού», μόνο που η έναρξη της σταυροφορίας αναβλήθηκε για το 2011 και μετά. Η Παγκόσμια Τράπεζα, απολύτου αμερικανικής επιρροής, μπορεί να προειδοποιούσε από τις αρχές Ιουνίου για τον κίνδυνο διπλής ύφεσης στην Ευρώπη, ωστόσο σε κάθε περίπτωση είχε διακηρύξει ως στόχο «οι πλούσιες χώρες να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες να αναπτυχθούν ταχύτερα,κόβοντας αμέσως κρατικές δαπάνες ή αυξάνοντας τη φορολογία». Αυτό δεν είναι θεωρητικό. Είναι μια πραγματικότητα σ’ ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη. Από τις 85 χώρες που «επιτηρεί» αυτή την περίοδο το ΔΝΤ στις 40 σχεδιάζονται ή υλοποιούνται ήδη περικοπές δαπανών, με πρώτα θύματα μισθούς και συντάξεις.

Μέτρα καρμπόν

Ωστόσο, την επιτομή της ταξικής φιλοσοφίας της «Διεθνούς της Λιτότητας» –την οποία ένωσαν οι μέχρι σήμερα «χορηγίες» 14 τρισ. δολαρίων για τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος από το 2007, αλλά τη χωρίζουν τα προβλήματα συγχρονισμού– αποτελεί η πολιτική των ευρωκρατών. Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το horror show «ελληνική χρεοκοπία» τον Απρίλιο, χρειάστηκαν μόλις δύο μήνες για να συγκλίνουν οι μισές χώρες της Ευρωζώνης και οι λοιποί συγγενείς της Ε.Ε. με απόλυτο συντονισμό, σε δρακόντεια προγράμματα περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, στους μισθούς και στις συντάξεις και ισοπεδωτικές «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας και τις δομές πρόνοιας. Τα μέτρα που εξαγγέλλονται είναι καρμπόν, η επιχειρηματολογία επίσης: η κρίση του χρέους.

Οι πολιτικές ηγεσίες της Ε.Ε. –σοσιαλδημοκράτες ή φιλελεύθεροι– δεν έχουν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να αποκρύψουν ότι το πρόβλημα του χρέους είναι και αιτία και πρόσχημα συνάμα. Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ιρλανδίας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι 1312% του ΑΕΠ, της Βρετανίας 425%, της Ολλανδίας 376%, αλλά της Ισπανίας μόλις 186% του ΑΕΠ, και από αυτό μόλις το 60% αντιστοιχεί σε κρατικό χρέος, στο όριο ασφαλείας δηλαδή του Συμφώνου Σταθερότητας. Με 68 δισ. ευρώ δανεισμένα με φθηνό επιτόκιο, 1%-1,5%, όσο αυτό με το οποίο δανείζει τις τράπεζες η ΕΚΤ, η Ισπανία δεν θα είχε κανένα λόγο να φοβάται τον εκβιασμό της υποβάθμισης από τη Moody’s και άρα το ενδεχόμενο προσφυγής στον μηχανισμό Ε.Ε- ΔΝΤ.

Ωστόσο, η ΕΚΤ, που από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης έχει ρίξει στις τράπεζες φρέσκο χρήμα 1 τρισ. ευρώ χωρίς να απογειώσει τον πληθωρισμό, η ίδια που μόλις την περασμένη Τρίτη δάνεισε με 113 δισ. ευρώ εκατοντάδες ευρωπαϊκές τράπεζες με επιτόκιο 1% για να της «επιστρέψουν» μέρος των δανείων 440 δισ. (!) που τους είχε χορηγήσει προ διετίας, αυτή η ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα που έχει γίνει σήμα κατατεθέν της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, απαγορεύεται να δανείζει χώρες. Οι χώρες είναι υποχρεωμένες να δανείζονται από τις εμπορικές τράπεζες.

Δικτατορία

Ανεξάρτητα από το θεσμικό χάος στο οποίο κινούνται οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες- με το Σύμφωνο Σταθερότητας να σφίγγει και να ξεσφίγγει κατά βούληση, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη να επανεξετάζεται για να περιλάβει ακόμη και το ενδεχόμενο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας χώρας της Ε.Ε., όπως αποκάλυψε προχθές ο επίτροπος Όλι Ρεν- στον πυρήνα της σκέψης τους υπάρχει ένα κεντρικό δίλημμα: δεν υπάρχουν αρκετά πλεονάσματα για να πληρωθούν και τα κρατικά χρέη προς τις τράπεζες (δημιουργημένα από τα ίδια τα τραπεζικά χρέη) και οι συντάξεις ή οι δαπάνες πρόνοιας. Κάτι πρέπει να θυσιαστεί. Δεν έχουν καμιά ταλάντευση να υπερασπίσουν το πρώτο. Το υπερασπίζονται με ταξική αυταπάρνηση, επιφέροντας μάλιστα μια πολιτισμικού χαρακτήρα ανατροπή στις χώρες του περίφημου «κοινωνικού συμβολαίου». Επιλέγουν με άνεση την εξυπηρέτηση της τοκογλυφικής Διεθνούς, ακόμη κι αν χρειάζεται κάποιες φορές να συγκρουστούν με τμήματα της επιχειρηματικής ελίτ των χωρών τους. Λειτουργούν ως πραίτορες ενός οικονομικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώνει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο εις βάρος της πολιτικής δημοκρατίας.

Από την άποψη αυτή μικρή σημασία έχουν τα ιδιαίτερα μείγματα οικονομικής πολιτικής, οι διαφορές πληθωριστικών ή αποπληθωριστικών «συνταγών» ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Η πολιτική ελίτ που ελέγχει τα κόμματα εξουσίας και τα «συμπληρώματά» τους στην Ευρώπη και όχι μόνο, μαζί με ένα ευρύ στρώμα τεχνοκρατών, μάνατζερ, διαμορφωτών κοινής γνώμης, ακαδημαϊκών-ιερέων της αγοράς που εναλλάσσονται με άνεση μεταξύ πολιτικής, επιχειρηματικότητας και κρατικής γραφειοκρατίας, αποτελούν μαζί με τους τραπεζίτες μια συνεκτική, συγκροτημένη και πολύ επιθετική πια δύναμη κρούσης. Συγκροτούν τις συνιστώσες μιας ιδιότυπης χρηματοπιστωτικής δικτατορίας που έχει όλο και λιγότερες αναστολές. Κι είναι μάλλον απίθανο να φανταστεί κανείς έξοδο των κοινωνιών από το φαύλο κύκλο του χρέους χωρίς την ανατροπή αυτής της δικτατορίας, πρωτίστως των πολιτικών εκπροσώπων της. Ίσως δε είναι εξαιρετικά χρήσιμο να ανακαλύψουμε τα ονόματα μερικών απ’ αυτούς στα pay roll ή στους γκρίζους λογαριασμούς της τραπεζικής Πίστης που με τόση πίστη υπηρετούν.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 3 weeks later...

Στον καιρό της Τραπεζοκρατίας

26/07/2010

του Γιάνη Βαρουφάκη

Την περασμένη Πέμπτη, η εταιρεία Dell τιμωρήθηκε από τις Αμερικανικές εποπτικές αρχές με πρόστιμο $100 εκ. Μια βδομάδα πριν, οι ίδιες αρχές (η SEC που εποπτεύει την Αμερικανική χρηματαγορά) ήρθαν σε "συμφωνία" με την τράπεζα Goldman Sachs βάσει της οποίας επιβλήθηκε στην τράπεζα πρόστιμο $550 εκ.

Δύο πρόστιμα, μία θλιβερή απόδειξη ότι είναι πλέον γεγονός: Ζούμε σε περίοδο Απόλυτης, Ελέω Κρατών, Τραπεζοκρατίας.

Ποιο το παράπτωμα της Dell; Είχε κρατήσει μυστικό το γεγονός ότι την περίοδο 2002-2007 θα είχε ζημίες (με αρνητικό αντίκτυπο στην χρηματιστηριακή της αξία) αν δεν εισέπραττε από την Intel (την εταιρεία που κατασκευάζει τους μικροεπεξεργαστές όλων σχεδόν των υπολογιστών που χρησιμοποιούμε) ως κρυφή προμήθεια ώστε η Dell να χρησιμοποιεί αποκλειστικά τους μικροεπεξεργαστές της Intel. Με άλλα λόγια, η Dell τιμωρήθηκε (πολύ σωστά) επειδή απέκρυψε από τους αγοραστές και κατόχους των μετοχών της σημαντικές πληροφορίες (για την μορφή των εσόδων της). Όσο για το πρόστιμο, αντιστοιχεί σε 31 μέρες εσόδων της Dell.

Πάμε τώρα στην Goldman Sachs. Η πρώτη διαφορά από την περίπτωση της Dell είναι ότι διώχθηκε (από την SEC) όχι για παράπτωμα αλλά για κακούργημα. Τι συνέβη; Το 2007 η Goldman είχε ψυλλιαστεί ότι η φούσκα των ακινήτων και των τοξικών παραγώγων που δομήθηκαν πάνω στα στεγαστικά δάνεια των φτωχών (από την ίδια την Goldman, και άλλες αντίστοιχες τράπεζες) θα κατέρρεαν. Αποφάσισε λοιπόν να πουλήσει όσα τέτοια παράγωγα είχε και, πιο σημαντικό, στοιχηματίσει μεγάλα ποσά ότι θα πέσουν οι τιμές αυτών των παραγώγων (μέσω των λεγόμενων CDS). Ως εδώ τίποτα το μεμπτό.

Κάποια στιγμή όμως (σύμφωνα με το κατηγορητήριο της SEC το οποίο η Goldman δεν αρνήθηκε επί της ουσίας) προχώρησε σε ένα καθαρά παράνομο βήμα: Συνεργάστηκε με ένα επενδυτικό σχήμα (το hedge fund Paulson&Co) στην δημιουργία νέων τοξικών ομολόγων (με κωδικό Abacus 2007-AC1 CDO: ομολόγων δομημένων πάνω σε στεγαστικά δάνεια τα οποία τόσο η Paulson&Co όσο και η Goldman γνώριζαν ότι δεν θα αποπληρωθούν ποτέ). Ούτε αυτή η πράξη δημιουργίας τοξικών ομολόγων (όσο και να έρχεται σε αντίθεση με την ηθική μας) ήταν παράνομη.

Εξόφθαλμα παράνομο ήταν το επόμενο βήμα: Το μεγαλο-στέλεχος της Goldman κ. Fabrice Tourre μάζεψε μια σειρά από πελάτες της τράπεζας και τους έπεισε να αγοράσουν αυτά τα ομόλογα που είχε δομήσει η ίδια η Goldman σε συνεργασία με την Paulson&Co λέγοντάς τους μάλιστα ότι και εκείνη (η Paulson&Co) θα επένδυε στα ομόλογα αυτά - όταν στην πραγματικότητα οι δύο κατεργαραίοι έψαχναν για κορόϊδα τα οποία θα αγόραζαν τα παράγωγα εναντίον των οποίων οι ίδιοι στοιχημάτιζαν την ίδια ακριβώς στιγμή.

Οι πελάτες τσίμπησαν. Άμα σου λέει η Goldman τα δομεί με την Paulson&Co, η οποία μάλιστα τα αγοράζει κιόλας, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι η Goldman τα κατασκεύασε για να αποτύχουν γνωρίζοντας ότι όλη η αγορά αυτού του τύπου παραγώγων πήγαινε για φούντο. Όταν όντως έπιασαν πάτο, τα θύματά τους (αυτά που γνωρίζουμε, γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα που ντρέπονται να αποκαλυφθεί το κάζο τους) περιλάμβαναν την Γερμανική τράπεζα IKB (ζημία = $150 εκ.) που ως αποτέλεσμα πτώχευσε - και την ACA (ζημία = $900 εκ.) που όταν κι αυτή πτώχευσε είχε ήδη αγοραστεί από την ABN Amro, η οποία είχε ήδη αγοραστεί από την Royal Bank of Scotland, η οποία φυτοζωεί μόνο και μόνο επειδή την κράτησε ζωντανή ο Βρετανός φορολογούμενος (ο οποίος μάλιστα κληρονόμησε χρέος $841 εκ. μόνο και μόνο από αυτή την παγαποντιά της Goldman Sachs). Eίναι ανάξιο λόγου ότι μπροστά στο έγκλημα της Goldman Sachs, το παράπτωμα της Dell είναι ένα τόσο δα μικρό πταισματάκι. Κι όμως. Ενώ η Dell πληρώνει πρόστιμο που ισοδυναμεί με 31 μέρες εσόδων, η Goldman θα βγάλει τα χρήματα του προστίμου της σε... μια εβδομάδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το αρχείο θα δείξει ότι Dell και Goldman τιμωρήθηκαν για το ίδιο παράπτωμα: της μη ικανοποιητικής παροχής πληροφοριών. Κάτι αντίστοιχο με την εξής σύγκριση:

Σενάριο Α: Η Άννα πουλάει αυτοκίνητο στον Γιώργο χωρίς να του πει ότι μπορεί να είναι τρύπιο το ψυγείο. Μετά από λίγο ο Γιώργος μαθαίνει ότι πρέπει να αλλάξει το ψυγείο του "νέου" του αυτοκινήτου με κόστος €300.

Σενάριο Β: Ο Βασίλης σπάει επίτηδες τα φρένα ενός αυτοκινήτου το οποίο πουλάει στον Δημήτρη ελπίζοντας ότι ο Δημήτρης θα πάθει σοβαρό ατύχημα. Κατόπιν, ο Βασίλης ασφαλίζει την ζωή του Δημήτρη βάζοντας τον εαυτό του ως τον ένα και μοναδικό δικαιούχο αυτής της ασφάλειας ζωής. Ο Δημήτρης σκοτώνεται και ο Βασίλης εισπράττει τα ασφάλιστρα.

Η Δίωξη: Ο εισαγγελέας και στις δύο περιπτώσεις συμφωνεί να μην προχωρήσει η ποινική δίωξη, κρίνει ότι και οι δύο περιπτώσεις αφορούν την μη ικανοποιητική παροχή πληροφοριών από την πλευρά των πωλητών των δύο αυτοκινήτων στους αγοραστές και τιμωρεί τον Βασίλη με πρόστιμο πενταπλάσιο της Άννας. Όμως καθώς ο Βασίλης βγάζει πολλά περισσότερα χρήματα από την Άννα, το πρόστιμο αντιστοιχεί σε μία εβδομάδα εργασίας του ενώ η Άννα χρειάζεται έναν μηνιαίο μισθό για να αποπληρώσει το πρόστιμο.

Γιατί αυτή η εξοργιστικά διαφορετική μεταχείριση; Ο λόγος απλός. Η Goldman Sachs δεν είναι απλώς μία επιχείρηση. Είναι το ίδιο το κράτος. Επί Προεδρίας Bill Clinton, στο τιμόνι της Αμερικανικής οικονομίας ήταν ο Robert Rubin. Πριν δεχθεί τον διορισμό του είχε διατελέσει στέλεχος, μέλος του ΔΣ και αντιπρόεδρος της Goldman Sachs για 26 συναπτά χρόνια. Όταν ξέσπασε η Κρίση του 2008, την θέση του Rubin στην κυβέρνηση Bush κατείχε ο Henry Paulson. Πριν δεχθεί αυτή την θέση, εργαζόταν για 32 χρόνια στην Goldman Sachs, έχοντας μάλιστα διατελέσει Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλός της.

Όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατέρρευσε το 2008, ο Paulson ηγήθηκε της τεράστιας τονωτικής ένεσης δημόσιου χρήματος στις τράπεζες. Διόρισε τον κ. Ed Liddy, έναν έως πρότινος διευθυντή της Goldman, στην θέση του διασώστη της ασφαλιστικής εταιρείας AIG. Μία από τις πρώτες κινήσεις του Liddy ήταν να δώσει $13 δις στην... Goldman. Την ίδια εποχή, το 2008, διευθυντής του Προεδρικού γραφείου του κ. Bush ήταν ένας κ. Mark Patterson. Ο τότε Πρόεδρος του έδωσε συντονιστικό ρόλο στην προσπάθεια διάσωσης των τραπεζών. Μαντέψτε που δούλευε πριν πάει στον Λευκό Οίκο. Σωστά μαντέψατε: Στην Goldman Sachs.

Δεν ήταν δα και δύσκολο να το μαντέψετε. Όποια πέτρα και να σηκώσεις κάποιον κύριο της Goldman θα βρεις. Π.χ. ο σημερινός chief of staff του Αμερικανικού υπουργείου οικονομικών πριν 18 μήνες εργαζόταν ως lobbyist (προπαγανδιστής στους διαδρόμους του Κογκρέσου) της Goldman.

Επιστρέφοντας στο 2008, στις ζοφερές μέρες της κατάρρευσης των τραπεζών της Wall Street, Πρόεδρος της Merrill Lynch ήταν ο κ. John Thain. Την ημέρα που ανακοινώθηκε ότι η τράπεζα ουσιαστικά πτώχευσε, ο εν λόγω κύριος παρήγγειλε ένα χαλί για το γραφείο του αξίας $87.000. Μερικές μέρες αργότερα, ο υπουργός των οικονομικών, ο Henry Paulson (έως πρότινος της Goldman) έδωσε στην Merrill Lynch πακτωλό χρημάτων για να μην κλείσει. (Αργότερα αρνήθηκε αντίστοιχη βοήθεια στην Lehman Brothers. Είναι καταγεγραμμένες αντιπάθεια του Paulson για τον Πρόεδρο της Lehman από τότε που ήταν Πρόεδρος της Goldman.) Σε συνέντευξη τύπου αρνήθηκε ότι αυτή η κίνηση σχετιζόταν με το γεγονός ότι πριν από λίγα χρόνια ο κ. Thain ήταν συνάδελφός του... στην Goldman.

Προηγουμένως, πριν μεταπηδήσει στην Merill Lynch ο κ. Thain, ο υπουργός Paulson είχε απολύσει τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης τον οποίο αντικατέστησε με τον κ. Thain. Αφού ο κ. Thain προσxώρησε με δεκαπλάσιο μισθό στην Merrill Lynch, την θέση του Προέδρου του Χρηματιστηρίου πήρε ένας κ. Duncan Niederauer: ο τέως βοηθός του Thain στην Goldman!

Τις μέρες της Κρίσης, ο κόσμος, ο τύπος, οι γερουσιαστές άφριζαν από τον θυμό τους εναντίον των τραπεζιτών και απαιτούσαν από τον υπουργό Paulson να τους βάλει χέρι. Την ίδια στιγμή που ο Paulson έδινε δισεκατομμύρια στην τράπεζα Wachovia (για να μην πτωχεύσει κι αυτή), ο Πρόεδρος της Wachovia, ο κ. Robert Steel, έδινε στον εαυτό του και στους συνεργάτες του $225 εκ ως... bonus. Το γεγονός ότι και ο κ. Steel είχε διατελέσει υψηλό στέλεχος της Goldman θεωρήθηκε... φυσιολογική εξήγηση του ότι το υπουργείο δεν προέβαλε ένσταση σε αυτό το σκάνδαλο.

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Οι Διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών του Καναδά και της Ιταλίας, ο πρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, o έως πρότινος αρχηγός της Αυστραλιανής αντιπολίτευσης, όλοι τους είναι τέως διευθυντικά στελέχη της Goldman Sachs. Το ίδιο ισχύει για τον σημερινό Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και των δύο τελευταίων Προέδρων της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας της Νέας Υόρκης που είναι υπεύθυνοι για να ελέγχουν... την Goldman Sachs.

Το ποτάμι αυτό δεν είναι μονής κατεύθυνσης. Η ροή στελεχών δεν πηγαίνει μόνο από την Goldman προς κρατικές θέσεις. Πηγαίνει και ανάποδα, κι αυτό είναι περισσότερο ανησυχητικό: Όλα τα στελέχη της κυβέρνησης (των οποίων οι μισθοί ως δημόσιοι λειτουργοί είναι χαμηλότατοι) προσβλέπουν ότι, κάποια, μέρα μπορεί να τους προσφέρει μια θέση στον ήλιο η Goldman Sachs. Τότε, επί τέλους, θα μπορέσουν να ζήσουν με τρόπο ανάλογο εκείνων που σήμερα ελέγχουν αλλά με τους οποίους δεν μπορούν καν να δειπνήσουν στα ίδια εστιατόρια. Χρειάζεται ηρωισμός για έναν τέτοιο κρατικό λειτουργό να κάνει σωστά την ελεγκτική του δουλειά όταν γνωρίζει ότι, αν την κάνει σωστά, ουσιαστικά θα έχει διαγράψει την προοπτική μιας καλής "σύνταξης". Ήρωες τέτοιοι υπάρχουν στο Αμερικανικό δημόσιο. Δεν αρκούν δυστυχώς.

------

Τα παραπάνω τα κατέγραψα για έναν απλό λόγο: Για να εξηγήσω την απογοήτευση που ένιωσα διαβάζοντας την συμφωνία κυβέρνησης (SEC) και Goldman. Η κυβέρνηση Obama ξεκίνησε πριν μήνες την δίωξη της Goldman επειδή θύμωσε με την αχαριστία της τράπεζας (που αντί να πει ευχαριστώ για το δημόσιο παραδάκι που της έδωσε ο Obama, άρχισε να χρηματοδοτεί του Ρεπουμπλικανούς εναντίον του) αλλά, βασικά, επειδή ήθελε να δημιουργήσει ένα κλίμα αντι-τραπεζικό ώστε να περάσει πιο εύκολα από το Κογκρέσο το νομοσχέδιο για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Μόλις το πέρασε, ανακοίνωσε και την συμφωνία με την Goldman, μια συμφωνία που ουσιαστικά αθωώνει την τράπεζα. (Σε επόμενο άρθρο θα αναφερθώ αναλυτικά στο νομοσχέδιο αυτό).

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει η τιμωρία αυτή καθ' εαυτή. Με ενδιαφέρει όμως εκείνο το οποίο συμβολίζει. Η Κρίση του 2008-2010 έδωσε στην κυβέρνηση Obama μια μοναδική ευκαιρία να εμφυσήσει νέα ζωή στην ιδέα της δημοκρατίας - στην ιδέα ότι όλοι τελικά ελέγχονται από τον λαό. Η παραπάνω αφήγησή μου περιγράφει μια κοινωνία όπου ο μόνος που δεν ελέγχει είναι ο κόσμος. Μια κοινωνία όπου μεγάλες χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις αντλούν άπειρη εξουσία επί της κοινωνίας.

Κάποτε η φιλελεύθερη δεξιά υποστήριζε τον καπιταλισμό ως το σύστημα όπου η πρόοδος εξασφαλίζεται μέσα από την αποτυχία - που η επιχειρηματικότητα κινητοποιείται από τον κίνδυνο πτώχευσης. Θεωρούσαν κεντρικής σημασίας τον κίνδυνο που τρομοκρατεί τους επιχειρηματίες και τους αναγκάζει να εξυπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον. Σήμερα, ποιος μπορεί να ισχυριστεί κάτι ανάλογο; Κανείς!

Οι μεγάλες τράπεζες εξασφαλίζουν την επιτυχία και την εξουσία αποτυγχάνοντας. Ο Πρόεδρος Obama είχε μια ευκαιρία να διαρρήξει αυτό το σιδηρούν παραπέτασμα ώστε να παρεισφρήσει λίγο φως ελπίδας και δημοκρατίας. Δεν το έκανε. Δεύτερη ευκαιρία δεν θα έχει. Η Απόλυτη Τραπεζοκρατία είναι πλέον εδώ. Στην Αμερική συμβολίζεται από την Goldman Sachs. Στην Ευρώπη συμβολίζεται από την τρόικα. Οι μοναδικές ακτίνες φωτός που επιμένουν να φέγγουν μέσα στην καταχνιά έρχονται πλέον από τον έως πρότινος Τρίτο Κόσμο.

http://www.protagon....%AF%CE%B1%CF%82

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μνημόνιο ή θάνατος

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Τέλος Μεταπολίτευσης. Ομως, τι ήταν τελικά αυτή; Φάση κοινωνικών κατακτήσεων σε καθυστερημένη κοινωνία ή μήπως διά δόλου μεθόδευση κατάργησης, ακόμη και όσων από πριν υπήρχαν; Ο,τι δεν κατόρθωσαν κεντρο-αριστερο-δεξιές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης συνοψίζεται σήμερα στο εσχατολογικό δίλημμα, που μόνο «σοσιαλιστική» κυβέρνηση μπόρεσε να διατυπώσει: «Μνημόνιο ή θάνατος», με έμπρακτη σαφή απάντηση «Θάνατος διά του Μνημονίου».

Το Μνημόνιο, ακόμη και αν δεν υπήρχε, έπρεπε να εφευρεθεί, εφόσον εγκαθιστά την ελληνική κοινωνία στην κόλαση, μεταθέτοντας τις ευθύνες στους «ξένους». Θα πρέπει κάποιος να έχει πολύ εξιδανικεύσει τον σοσιαλισμό για να αποδέχεται ότι ο δρόμος προς αυτόν διέρχεται από τη νεοφιλελεύθερη κόλαση. Αφθονούν σήμερα «ιδεαλιστές» κυλισμένοι στις λάσπες για τα ιδανικά τους. Οι νοσηρές αδυναμίες του απερχόμενου συστήματος κηρύσσονται σήμερα ανεπανόρθωτες και οι θεσμοί κατεδαφίζονται, με τη φαντασιοπληξία ότι νέοι υγιείς θα αναδειχθούν αντί των «παλαιών». Σε πόσο χρόνο, ποιες δυνάμεις, ποια δυναμική, όταν η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικονομία παραμένουν στην κατιούσα; «Οσο πιο επώδυνα τα μέτρα τόσο ριζικότερη η εξυγίανση», διαβεβαιώνεται με «σοσιαλιστικό» μαζοχισμό. Αντιστροφή ειδώλων, φροϊδική «πατροκτονία». Μόνον που, εάν κάποιος γιος δικαιολογείται να επιδιώκει, έστω και σε αργοπορημένη εφηβεία, απαλλαγή από τη σκιά του πατέρα, γιατί άραγε οι συνέπειες να φορτώνονται σε ολόκληρη την κοινωνία -που δεν είναι ούτε μητέρα ούτε πατέρας ούτε καν συγγενής του-, ιδίως στις νέες γενιές, που, ανυποψίαστες των «αμαρτιών» του παρελθόντος, δικαιούνται να προσβλέπουν σε κάποιο μέλλον, από το οποίο σήμερα αποκόπτονται βίαια, εκδικητικά και άγονα; Το σύνδρομο εκδίκησης δεν δημιουργεί νέα πραγματικότητα, ούτε σοσιαλιστική ούτε καν καπιταλιστική, απλώς αντιστρέφει την προηγούμενη. Οι προνομιούχοι της προηγούμενης περιόδου επιτυγχάνουν πάντα να διατηρούν προνόμια και ασυλίες κατά την επόμενη.

Με περικοπές μισθών και συντάξεων, απορρυθμίσεις εργασιακών σχέσεων, προεξοφλείται εξυγίανση των Ταμείων. Ομως, η προγραμματισμένη επέκταση ανεργίας και μερικής απασχόλησης διογκώνει τις δαπάνες, ώστε τελικά, αντί εξυγίανσης, μόνον επιδείνωση της ελλειμματικότητας εξασφαλίζεται.

Γίνεται λόγος για αντιτιθέμενες Σχολές στη διαχείριση της οικονομίας. Ομως, σε οποιαδήποτε Σχολή και εάν εντάσσεται κάποιος, στοιχεία αμείλικτα επιβεβαιώνουν στασιμότητα και συρρίκνωση της αγοραστικής αξίας των μισθών στην πρόσφατη 30ετία, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Τα μερίδια κερδών στο εθνικό εισόδημα διογκώθηκαν, εκείνα της εργασίας συρρικνώθηκαν, ιδίως στη χώρα μας και στη νότια Ευρώπη. Το κενό στο εισόδημα και στη ζήτηση καλύφθηκε με δανεισμό, είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο. Η γενικευμένη υπερχρέωση, που αποκαλύφθηκε από το 2008, λειτουργούσε «διορθωτικά» στις ευρυνόμενες ανισότητες εισοδήματος και πλούτου. Η πραγματική διόρθωση θα απαιτούσε σοβαρή αναδιανεμητική πολιτική υπέρ των ασθενεστέρων. Αντ' αυτής, εφαρμόστηκε η ανταποδοτική πολιτική μοχλεύσεων και δανειακού χρήματος. Στις ΗΠΑ της περιόδου 1960-1980, οι κοινωνικές παροχές αύξαναν το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών κατά 50%. Στην επόμενη 30ετία, 1980-2009, οι παροχές αντικαταστάθηκαν με δάνεια, που αύξησαν το φαινομενικό οικογενειακό εισόδημα κατά 130%. Ομως, τα δάνεια εγγράφονται ως χρέος, που αφαιρείται και δεν προστίθεται στο πραγματικό οικογενειακό εισόδημα. Στη χώρα μας, το μερίδιο των μισθών κατήλθε κάτω του 50% του ΑΕΠ, ενώ η δανειακή εξάρτηση των νοικοκυριών υπερβαίνει το 50% του ΑΕΠ. Το δανειακό εισόδημα διπλασίασε έτσι τη φαινομενική αγοραστική δύναμη των μισθωτών. Με την αφαίρεση των δανείων, το πραγματικό εισόδημα, εάν δεν απέβη αρνητικό, όπως στην Αμερική, οπωσδήποτε συρρικνώθηκε, ακόμη και σε σχέση με το 1980.

Η τρέχουσα κρίση αποδίδεται σε αφερεγγυότητα των δανειοληπτών, η εποχή της δανειστικής οικονομίας αφορίζεται. Αυτό συνιστά καίριο πλήγμα στη λειτουργία του συστήματος της τελευταίας 30ετίας. Εάν προστεθούν το ελληνικό Μνημόνιο και η ευρωπαϊκή δημοσιονομική λιτότητα, που περικόπτουν περαιτέρω το εργασιακό κόστος και τα κοινωνικά προγράμματα, τότε επιστρέφουμε στην εποχή τού Αγά: «Πονεί δόντι; - Κόβει κεφάλι, δεν πονεί δόντι». Η Ελλάδα, με το χαμηλότερο εργασιακό κόστος ανά μονάδα προϊόντος και το χαμηλότερο μερίδιο εργασίας στο ΑΕΠ, ηγείται της περιστολής του εργασιακού κόστους στην Ευρώπη, με πρόσχημα την ανάκτηση ανταγωνιστικότητας. Ομως έτσι, το οξύ και επείγον πρόβλημα ανισοκατανομής εισοδήματος, βαθύτερη αιτία της σημερινής κρίσης, δεν θεραπεύεται, αλλά περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Αλλά και η ελληνική ανταγωνιστικότητα δεν είναι ευκαταφρόνητη: κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή , «στην πρόσφατη 10ετία, η ανταγωνιστική θέση της Ελλάδος εξελίχτηκε ευνοϊκότερα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης των 27».

Στη διαμάχη του 1930 μεταξύ Κέινς και φιλελευθέρων, παρενέβη ο Ερβιν Φίσερ (1867-1947), ο «μεγαλύτερος Αμερικανός οικονομολόγος», κατά τον Μίλτον Φρίντμαν. Μολονότι της Σχολής τού Σικάγου, με εντιμότητα, ο Φίσερ διαπίστωσε το προφανές: όταν οι τιμές αποκλιμακώνονται, η ανταγωνιστικότητα βελτιώνεται, τα ισοζύγια ισοσκελίζονται, αλλά τα χρέη επιβαρύνονται, η αποπληρωμή αποβαίνει αδύνατη, καθ' όσον απαιτούνται απείρως περισσότερα πραγματικά αγαθά προς εξυπηρέτηση των δανείων. Ο πληθωρισμός απαξιώνει τα χρέη, ο αποπληθωρισμός επιβαρύνει την πραγματική αξία τους. Εάν τα αγαθά και η τιμή της εργασίας υποτιμηθούν, απαιτούνται περισσότερα αγαθά και εργασία προς αποπληρωμή του χρέους. Ο αποπληθωρισμός συνεπάγεται πρόσθετη απομύζηση του οφειλέτη από τον πιστωτή. Επιεικής λύση σε παρόμοια περίπτωση θα ήταν η συναινετική επαναδιαπραγμάτευση της αποπληρωμής των δανείων, ώστε το εθνικό εισόδημα να αυξάνει και οι οφειλέτες να μη συνθλίβονται με τον αποπληθωρισμό. Στη χώρα μας, η κυβέρνηση παραμένει εκτός πραγματικότητος: ο πληθωρισμός δεν αποκλιμακώνεται, εφόσον δεν οφείλεται στο εργασιακό κόστος, αλλά στη δυσκαμψία του νομίσματος. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι αποκλιμακώνεται, ενόσω η κυβέρνηση αποκλείει κάθε αναδιάρθρωση του χρέους, το ειδικό βάρος του στο εθνικό εισόδημα δεν θα ελαφρύνεται, αλλά θα επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο. Στην Ελλάδα, πρόβλημα δεν είναι τόσο ο νεοφιλελευθερισμός όσο η ακεραιοφροσύνη και αδιαλλαξία των νεόφυτων και των καθυστερημένα αυτομολούντων προς αυτόν.

[email protected]

http://www.enet.gr/?....home&id=183627

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Προς κατεδάφιση 21 παράνομες βίλες σε δάσος της Χαλκιδικής

Παράνομες έκρινε το Συμβούλιο της Επικράτειας τις οικοδομικές άδειες για πολυτελείς βίλες, που χτίστηκαν από ξενοδοχειακό συγκρότημα, μέσα στο δάσος Σταυρονικήτα, στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Πρόκειται για συγκρότημα πολυτελών κατοικιών που κατασκεύασε η εταιρεία «Σάνη» σε παραθαλάσσια δασική έκταση 2.233 στρεμμάτων στην περιοχή.

«Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι οι πολίτες μπορούν να πράξουν αυτό που δεν κάνει το κράτος και η αυτοδιοίκηση: την προστασία των δασών και των συλλογικών αγαθών», δήλωσε για το θέμα, σε συνέντευξη Τύπου, ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Το Συμβούλιο της Επικρατείας επιβεβαιώνει την αρχή ``άπαξ δάσος εσαεί δάσος``, κάτι που έχει τεράστια σημασία, πανελλαδικά», τόνισε.

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας σε διάσκεψη, η οποία πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών, αποφάσισε οριστικά και αμετάκλητα την κατεδάφιση των παράνομων πολυτελών κατοικιών. Οι συγκεκριμένες βίλες θα πρέπει να κατεδαφιστούν αμέσως μετά τη δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας, το φθινόπωρο.

Το ΣτΕ απέρριψε τις αιτήσεις τριτανακοπών που είχαν καταθέσει οι ιδιοκτήτες των πολυτελών κατοικιών. Με τις αιτήσεις (τριτανακοπές) αυτές οι ιδιοκτήτες ζητούσαν να ανακοπούν (ανατραπούν) παλαιότερες αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ που είχαν κρίνει ότι είναι παράνομη η ανέγερση των 21 συγκεκριμένων κατοικιών.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι από την ακύρωση των οικοδομικών αδειών δεν υπήρξε επέμβαση στο συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Και αυτό διότι η ανέγερση των κατοικιών εντός δασικής έκτασης έγινε με παράνομες οικοδομικές άδειες. Ούτε όμως αποδυναμώθηκε και το δικαίωμα των ιδιοκτητών για οικιστική εκμετάλλευση των ακινήτων τους, για τα οποία, επειδή βρίσκονται μέσα σε δάσος, ουδέποτε ήταν επιτρεπτή η οικοδόμησή τους.

«Να σημειωθεί ότι, για αρκετά χρόνια, δικηγόρος των ιδιοκτητών και του συγκροτήματος ``Σάνη Α.Ε.``, που κατασκεύαζε και πουλούσε στο δάσος βίλες και συγκρότημα πολυτελών κατοικιών ήταν το γραφείο του καθηγητή του Διοικητικού Δικαίου και πρώην υπουργού της ΝΔ Προκόπη Παυλόπουλου», δήλωσε ο κ. Τρεμόπουλος. Όσον αφορά για το τι πρόκειται να γίνουν τα παράνομα κτίσματα μετά τη δικαστική απόφαση, ο κ.Τρεμόπουλος υπογράμμισε ότι «η απόφαση για κατεδάφιση είναι πολιτική και βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης».

http://tvxs.gr/news/...%BA%CE%AE%CF%82

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η δύναμη των ακατάλληλων στον καιρό της κρίσης

06/08/2010

του Γιάνη Βαρουφάκη

Το κακό με τους οικονομολόγους δεν είναι ότι αντιγράφουμε τους πραγματικούς επιστήμονες. Είναι ότι, όπως οι σκράπες μαθητές, τους αντιγράφουμε χωρίς να κατανοούμε αυτό που αντιγράφουμε με αποτελέσματα που κυμαίνονται μεταξύ του γελοίου και του επικίνδυνου. Κλασικό παράδειγμα η τυφλή πίστη στις "ελεύθερες" αγορές και η πιο πρόσφατη έκφανσή της μέσα από τις σελίδες του Μνημονίου μας.

Όπως συμβαίνει γενικά με τους "πιστούς", οι οικονομολόγοι ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε θεωρητικά στηρίγματα στις πραγματικές επιστήμες χωρίς να σεβόμαστε αυτά που αντιγράφουμε. Ο Δαρβίνος είναι σύνηθες θύμα μας (η στατιστική και τα μαθηματικά είναι τα άλλα δύο θύματά μας). Λέει ο οικονομολόγος-κήρυκας της "ελεύθερης" αγοράς: Όπως στην ζούγκλα έτσι και στην αγορά, ο ελεύθερος ανταγωνισμός οδηγεί στην επικράτηση των ισχυρότερων, των πιο αποτελεσματικών, των καλύτερων, των ικανότερων και, παράλληλα, στην εξαφάνιση των αναποτελεσματικών, των δεινόσαυρων, των παρωχημένων. Ιδιωτικοποιείστε λοιπόν! Ανοίξτε τις αγορές! Κόψτε τα πλοκάμια του κράτους που εμποδίζουν την εξελικτική διαδικασία να επιτελέσει το θεάρεστο έργο της!

Η πεποίθηση αυτή, π.χ. ότι μια ιδιωτικοποιημένη επιχείρηση ηλεκτρισμού θα είναι εξ ορισμού "καλύτερη" από την ΔΕΗ, ότι οι ιδιωτικές τράπεζες είναι προσφορότερες κοινωνικά από τις δημόσιες (και για αυτό η ΑΤΕ και το ΤΤ πρέπει να εκποιηθούν), ότι το ιδιωτικό είναι προτιμότερο του δημοσίου κλπ., θα έπρεπε να εγείρει δύο ερωτήματα.

Το πρώτο είναι ερώτημα των καιρών: Αυτό σας έμαθε κυρίες και κύριοι η κρίση του 2008-2010; Ότι το ιδιωτικό εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα και την κοινωνική ευημερία και ότι το δημόσιο είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας; Γιατί αν αυτό καταλάβατε, δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης. Είναι σαν το 1945, στο προαύλιο του Άουσβιτς, να αποφαινόταν κάποιος ότι ο πόλεμος και η φρίκη του οφειλόταν στην παρουσία των Εβραίων στην Ευρώπη, χωρίς καμία αναφορά στους ναζί, στην θηριωδία τους ή στις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις του μεσοπολέμου που οδήγησαν στο ολοκαύτωμα όχι μόνο των Εβραίων αλλά τόσων και τόσων. Καιρός να το επαναλάβουμε: Η κρίση του 2008-2010 ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία του ιδιωτικού τομέα, της "ελεύθερης" οικονομίας, των αγορών. Το μόνο ανάχωμα που σταμάτησε την ανθρωπότητα από την απόλυτη καταστροφή ήταν ο δημόσιος τομέας, ο οποίος έτρεξε να πάρει στους ώμους του τις αμαρτίες του ιδιωτικού.

Το δεύτερο ερώτημα είναι διαχρονικό. Ο κακομοίρης ο Δαρβίνος ποτέ δεν είπε ότι η εξελικτική διαδικασία οδηγεί στην κυριαρχία των ικανότερων. Ξανά και ξανά μας προειδοποιούσε να μην βγάλουμε αυτό το λάθος συμπέρασμα. Μας είπε έγκαιρα ότι στο αμείλικτο παιχνίδι της επιβίωσης ο ανταγωνισμός μεταξύ των ειδών μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στην εξαφάνιση των "καλύτερων" και στην κυριαρχία οργανισμών και συμπεριφορών με χαμηλότερη νοημοσύνη, ικανότητα, ομορφιά κλπ. Το μυστικό της εξελικτικής επιτυχίας είναι μία και μοναδική "αρετή": Η προσαρμοστικότητα.

Η ουσία εδώ είναι ότι οι συμπεριφορές, οι οργανισμοί, οι ιδεολογίες, με την μέγιστη προσαρμοστικότητα δεν είναι αναγκαστικά οι ενάρετες, οι σωστές, οι χρήσιμες. Η δεισιδαιμονία, για παράδειγμα, έχει καταπληκτικές εξελικτικές αντοχές, καλύτερες ίσως από εκείνες του ορθολογισμού. Σκεφτείτε την αστρολογία, την ρεφλεξολογία, την αρωματοθεραπεία κλπ. Τι σημασία έχει το γεγονός ότι δεν έχουν καμία βάση στην αλήθεια; Ζουν και βασιλεύουν. Αναπαράγονται.

Η εξελικτική ικανότητα της ανοησίας και των ακατάλληλων μπορεί να παρατηρηθεί όπου κι αν κοιτάξουμε. Μιας και το protagon.gr είναι διαδικτυακό ον, αυτή την στιγμή μάλλον βρίσκεστε μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο QWERTY. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο παράδειγμα της κυριαρχίας του ακατάλληλου. Ενώ κρατάμε στα χέρια μας laptops και κινητά που διαθέτουν υπολογιστική ικανότητα εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη εκείνης που χρησιμοποίησε η NASA για να στείλει ανθρώπους στο φεγγάρι, ακόμα χρησιμοποιούμε πληκτρολόγια με διαρρύθμιση τουλάχιστον εκατό ετών (προερχόμενη από τις αρχαίες γραφομηχανές) που δεν έχει καμία απολύτως λογική και που ξέρουμε ότι είναι σαφέστατα χειρότερα από εναλλακτικά πληκτρολόγια. [Αν θέλετε κι άλλα παραδείγματα της εξελικτικής επιτυχίας των "χειρότερων", θα μπορούσα να γεμίσω πολλές σελίδες. Ας αρκεστώ σε διο-τρία: στο VHS βίντεο το οποίο επικράτησε επί του πολύ καλύτερου Betamax, στο πρόγραμμα DOS της Microsoft που κατατρόπωσε το σαφώς ανώτερο της Apple, στον επεξεργαστή κειμένου Word που εξαφάνισε το Wordperfect, κλπ.]

Πάντα, λοιπόν, ελλόχευε ο κίνδυνος της κυριαρχίας του ακατάλληλου και της εξαφάνισης του καλού κ' αγαθού, με τον Δαρβίνο να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και τους οικονομολόγους να κάνουν ότι δεν μπορούν να ακούσουν (ή, πράγματι, να μην μπορούν). Αυτό που άλλαξε το 2008 είναι ότι η σημερινή κρίση εντείνει την εξελικτική ισχύ των ακατάλληλων. Μαζικά και συστηματικά! Μια σύγκριση με την προηγούμενη αντίστοιχη κρίση του 1929 είναι αποκαλυπτική.

Όταν οι αγορές κατέρρευσαν το 1929, το δημόσιο δεν αντέδρασε και η κατάρρευση οδήγησε στην βαθειά κρίση του μεσοπολέμου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Όμως, εκείνη η κρίση άλλαξε τον κόσμο. Οι "επιτυχημένοι" της προ-199 περιόδου εξαφανίστηκαν. Κατέρρευσαν μαζί με το χρηματιστήριο και φαλίρισαν μαζί με τις τράπεζες και τα εργοστάσιά τους. Όσο για τους κυβερνήτες της εποχής, έμειναν στην ιστορία ως ανίκανοι (με τον Πρόεδρο Herbert Hoover πρώτο και καλύτερο) και πήγαν σπίτι τους. Παράλληλα, η ιδεολογία της προ-1929 εποχής (π.χ. περί της ανάγκης περιορισμού του κράτους στην οικονομία) εκπαραθυρώθηκε για τουλάχιστον τριάντα χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν ο "Χρυσούς Αιών" του καπιταλισμού (οι δύο μεταπολεμικές δεκαετίες) που χτίστηκε στις στάχτες της προ-1929 εποχής με γνώμονα ιδέες και πολιτικές οι οποίες δεν θα είχαν προκύψει αν η κρίση του 1929 δεν είχε αλλάξει πλήρως το "προσωπικό της εξουσίας" (δημόσιας και ιδιωτικής).

Η κρίση του 2008 (που συνεχίζεται σήμερα ακάθεκτη, και θα συνεχίζεται για καιρό ακόμα) ήταν το ίδιο σημαντική και τραυματική με εκείνη του 1929. Με μία διαφορά: Οι κυβερνήσεις της Αμερικής, της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Βρετανίας (όχι όμως και της Ευρωζώνης) αντέδρασαν άμεσα και απέτρεψαν μία καθίζηση τύπου 1929. Μπορεί 200 εκατομμύρια άνθρωποι να έμειναν άνεργοι, και άλλα τόσα άστεγοι, αλλά τουλάχιστον δεν είχαμε απόλυτη ρήξη του κοινωνικού ιστού σαν εκείνη που περιγράφει ο Στάινμπεκ στα Σταφύλια της Οργής. Όμως το αντίτιμο αυτής της επιτυχίας είναι ότι, στο πλαίσιο της εξελικτικής διαδικασίας, ενισχύθηκαν οι πλέον ακατάλληλοι ενώ η κρίση μετετράπη σε μια μακρόχρονη, αργόσυρτη βασανιστική διαδικασία.

Έμειναν στην θέση τους άνθρωποι που, κανονικά, θα έπρεπε να ντρέπονται να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Κύριοι όπως ο κ. Trichet, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (*), ο κ. Weber, που θέλει να τον αντικαταστήσει, ο ανεκδιήγητος κ. Baroso, οι διευθύνοντες τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, ολόκληρο το οικονομικό επιτελείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που άφησε την ευρωζώνη απροστάτευτη από τις επιβουλές των αγορών (κρίνοντας ότι το ελληνικό χρέος είναι αποκλειστικά ζήτημα εφαρμογής του Μάαστριχτ), το διοικητικό συμβούλιο της Citi, της Goldman Sachs, της Ford... Όλοι τους θα ήταν άνεργοι αν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, Κίνας και Ιαπωνίας δεν έσπευδαν να τους σώσουν.

Τώρα, παραμένουν στην θέση τους και αποφαίνονται μάλιστα για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς! Μας κάνουν μάθημα ότι το πρόβλημά μας είναι ο... δημόσιος χαρακτήρας της ΔΕΗ. Αν τους ρωτήσεις "Γιατί;", σου απαντούν ότι η ΔΕΗ, ούσα δημόσια, κρατάει ψηλά τις τιμές του ρεύματος και συνεισφέρει στον πληθωρισμό. Όμως, δεν μπορούν να σου δώσουν ούτε ένα παράδειγμα από την παγκόσμια εμπειρία όπου η ιδιωτικοποίηση της αντίστοιχης ΔΕΗ μείωσε τον πληθωρισμό (μειώνοντας το μέσο όρο των τιμών ρεύματος). Σε στιγμές ειλικρίνειας μάλιστα παραδέχονται ότι, μετά από μια ιδιωτικοποίηση, οι τιμές θα ανέβουν για την πλειοψηφία των καταναλωτών. Ότι αυτό απαιτούν από την κυβέρνησή μας κεκλεισμένων των θυρών! Η αντίφαση δεν τους προβληματίζει. Γιατί να το κάνει άλλωστε, όταν η παραμονή τους σε θέσεις εξουσίας είναι το άκρον άωτον της αντίφασης.

Όπως γνώριζαν οι τραγωδοί μας, μία κρίση μπορεί να βοηθήσει εφόσον φέρει την κάθαρση. Η κρίση του μεσοπολέμου ήταν τέτοια. Η κρίση του 2008 όχι. Αντί να εντείνει την εξαφάνιση της ανοησίας και την κυριαρχία των επικίνδυνων, αυξάνει την προσαρμοστικότητά τους, την ισχύ τους, την εξελικτική τους δύναμη. Αυτό δεν θα πείραζε αν το αποτέλεσμα δεν ήταν το μεγάλο ανθρώπινο κόστος που θα καταβάλουν τα εκατομμύρια που βρίσκονται στο έλεος της εξουσίας εκείνων που, αν δεν υπήρχε η δημόσια παρέμβαση, θα είχαν εξαφανιστεί - των ίδιων ανθρώπων που τώρα πασχίζουν να επιβάλουν τις ίδιες πολιτικές που μας έφεραν την Κρίση του 2008 και που, έτσι, μας καταδικάζουν στην αργή, βασανιστική βύθιση σε μία συνεχή, βραδυφλεγή κρίση μακράς διάρκειας.

Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν θα ήθελε η κρίση του 2008 να έφερνε μια κάθαρση σαν εκείνη της δεκαετίας του 1940. Όμως η μη κάθαρση των ημερών μας έχει κι αυτή το κόστος της. Θα ζούμε με αυτό για πολύ καιρό, καθοδηγούμενοι από τους πλέον ακατάλληλους, αλλά εκπληκτικά προσαρμοστικούς, ηγέτες που, ενώ οφείλουν την εξουσία τους στον δημόσιο τομέα, μας σερβίρουν καθημερινά το ξαναζεσταμένο ιδεολόγημα της ανωτερότητας του ιδιωτικού.

(*) Ο οποίος για εννέα ολόκληρους μήνες, το 2008, αρνιόταν να καταλάβει τι γινόταν στις αγορές και να συνδράμει την αμερικανική και την κινεζική κυβέρνηση με ανάλογη νομισματική πολιτική ενώ τώρα, το 2010, αρθρογραφεί υποστηρίζοντας πολιτικές που, αν τις υιοθετούσαν οι ΗΠΑ και η Κίνα, ο κόσμος θα αντιμετώπιζε το φάσμα ενός νέου μεσοπόλεμου.

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3398&reftab=37&t=Η-δύναμη-των-ακατάλληλων-στον-καιρό-της-κρίσης

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Του Γιωργου Παγουλατου*

Στις παραλίες συναντάς τους ανθρώπους που απαρτίζουν τη σημερινή ελληνική κοινωνία. Ο Αύγουστος όλα τα μπερδεύει, όλα τα συναιρεί.

Από ’δω μια νεαρή οικογένεια. Οι γονείς διαβάζουν το βιβλίο τους, τα παιδιά παίζουν ήσυχα στην άμμο, αραιά και πού δέχονται μια χαμηλόφωνη γονική παραίνεση που τα επαναφέρει. Καμιά αρνητική εξέλιξη δεν μπόρεσε ώς τώρα να επισκιάσει δύο θετικές τάσεις: όλο και περισσότεροι Ελληνες διαβάζουν, όλο και περισσότερα ζευγάρια μοιράζονται ισότιμα τα οικογενειακά βάρη.

Από ’κει η χαρούμενη παρέα των συμφοιτητών, χαλαρώνουν, αστειεύονται, σαχλαμαρίζουν. Σε μια βδομάδα οι διακοπές τελειώνουν, οι εξετάσεις αρχίζουν, μετά δεν ξέρουν τι τους περιμένει, αλλά είναι προνόμιο της ηλικίας τους να μη χρειάζεται να το σκέφτονται. Ανάμεσά τους ένα ερωτευμένο ζευγαράκι: αιώνιο είδος, ζει την απόλυτη ευτυχία της αυτάρκειας.

Δίπλα, βουτηγμένος στις σκέψεις, σε υποχρεωτικές διακοπές απροσδιόριστης διάρκειας, ο άνεργος. Υπολογίζει το κάθε ευρώ από τις φθίνουσες αποταμιεύσεις του, προσπαθεί να ξεκολλήσει το μυαλό από την αγωνία για το αύριο, που του ρουφάει τις μέρες και τον κρατάει άγρυπνο τις νύχτες.

Στο βάθος, ο εργαζόμενος στο ξενοδοχείο, μάλλον Αλβανός, άσπρος σαν μωρό, ξέκλεψε μισή ώρα πριν επιστρέψει ξανά στις υπερωρίες. Οι ξένοι είναι από τους σκληρότερα εργαζόμενους στην Ελλάδα και δεν είναι οι μόνοι. Στο πρόσωπό τους βλέπεις την ελληνική μετανάστευση του ’60 – ίσως και την αυριανή υψηλών προσόντων νέα ελληνική μετανάστευση του ’10...

Παραπέρα, μια παρέα 60άρηδων συνταξιούχων, μαυρισμένοι τέσσερις μήνες τον χρόνο – οι παραλίες είναι γεμάτες από αυτούς. Οι ανησυχίες τους είναι έξω από τούτο τον κόσμο: το πρόσφατο διαζύγιο της τηλεπερσόνας, το τελευταίο τοπικό κουτσομπολιό, ποια είναι η καλύτερη ταβέρνα, με ποιους θα παίξουν χαρτιά το βράδυ.

Πιο κάτω, δύο τυχερά παιδιά: τέλειωσαν ελληνικό Πανεπιστήμιο, έκαναν καλά μεταπτυχιακά και προσελήφθησαν στο εξωτερικό. Εχουν ελάχιστες μέρες διακοπών πριν ξεκινήσουν, αλλά ξεχειλίζουν ήδη από θετική ενέργεια. Μαζί τους ο οικογενειακός φίλος, λιγότερο τυχερός – οι γονείς του χρησιμοποιούν ό, τι διασυνδέσεις διαθέτουν προσπαθώντας να του βρουν δουλειά.

Να κι ο ξιπασμένος Ελληνάρας, που συνοψίζει ό, τι πήγε στραβά σ’ αυτόν τον τόπο τα τελευταία 20 χρόνια. Πριν από λίγο, με τη σκυλοπόπ στη διαπασών, πάρκαρε το τζιπ του παράνομα κλείνοντας το πεζοδρόμιο. Θεωρεί ότι θα γλιτώσει το πρόστιμο γιατί έχει ισχυρές διασυνδέσεις. Καταφθάνει θορυβώντας, χρυσή καδένα, σινιέ σαγιονάρες και ρούχα με τεράστιες στάμπες. Ενοχλεί και φωνάζει, απλώνεται λες και η παραλία τού ανήκει, χειρονομεί και πετάει τη γόπα του στην άμμο. Παρασιτικό είδος, που η θρασύτητά του συναγωνίζεται την αμορφωσιά του.

Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές προτάσεις ζωής, σε μια κοινωνία που κρέμεται στο μεταίχμιο. Προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα; Ποιες ζυμώσεις συντελούνται, ποιες νέες ισορροπίες θα αναδειχθούν τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια;

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η Ελλάδα έζησε βαθιές μεταβολές κι όλες σχεδόν οδηγήθηκαν στα άκρα. Η εμπέδωση του κοινοβουλευτισμού το ’74 κατέληξε στην κομματοκρατία, που λεηλάτησε το κράτος, παραδίδοντάς το αναίσθητο και ημιθανές. Η υπέρμετρη πολιτικοποίηση και ο αναγκαίος εκδημοκρατισμός του ’70 - ’80 μάς κληροδότησαν μια εκπαίδευση όμηρο των παρατάξεων, πανεπιστήμια μπλοκαρισμένα, ένα δημόσιο τομέα δέσμιο των συντεχνιών.

Η μεταπολίτευση ανέδειξε μια κουλτούρα καφενειακής αρλούμπας προοδευτικού τύπου, μια γενιά που έχτισε καριέρες στην ήσσονα προσπάθεια, τα πενιχρά προσόντα, την υπερχειλίζουσα καπατσοσύνη και τα επιδέξια κολλητιλίκια. Πολλοί από τους αποφοίτους του μεταπολιτευτικού αριστερισμού, αποενοχοποιημένοι πια και με τον πολλαπλάσιο κυνισμό του διαψευσμένου ιδεολόγου, διακρίθηκαν μετέπειτα στη λεηλασία του κράτους.

Στα τέλη του ’80 και μέσα στο ’90, ένα νέο ρεύμα, απηυδισμένο με την πολιτική, εισήγαγε ένα ρηχό ηδονιστικό ατομισμό. Παρεξηγήθηκε για φιλελεύθερη στροφή, αλλά ήταν απλώς γκλάμορους φιλοτομαρισμός. Το αυθόρμητο δικαίωμα στην περιστασιακή ανεμελιά, στην απόλαυση, στη χαλαρότητα, έγινε καταναγκαστική ιδεολογία, ένα ατέλειωτο υποχρεωτικό πάρτι. «Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή». Η ευκολία κτήσης μετατράπηκε σε status symbol, σε κριτήριο ατομικής καταξίωσης.

Το άνοιγμα στην Ευρώπη και η διεθνοποίηση των δύο τελευταίων δεκαετιών αναζωογόνησαν την ελληνική κοινωνία. Εφεραν όμως και την κουλτούρα του ανόητου lifestyle και του χυδαίου καταναλωτισμού. Μια ιδεολογία της ευκολίας και της παράκαμψης: εύκολο χρήμα, εύκολη καταξίωση, εύκολο διορισμό στο Δημόσιο με μέσο. Η ευλογία του φθηνού χρήματος με το ευρώ, αντί να εκτοξεύσει την οικονομία σε νέες δυνατότητες, γύρισε τελικά εναντίον μας, καθώς συνάντησε την ηγεμονία του νεοπλουτισμού και τη φαυλότητα των πολιτικών μας. Φουσκώσαμε τις πιστωτικές κάρτες και τα δημοσιονομικά ελλείμματα, μέχρι που η κρίση έσκασε στα μούτρα μας.

Θα δούμε τι θα μείνει από τις παραλίες του Αυγούστου όταν τις ξεπλύνουν τα κύματα του φθινοπώρου.

* Ο κ. Γ. Παγουλάτος διδάσκει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Κολέγιο της Ευρώπης.

Καθημερινή.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έπεσα πάνω σε αυτό και ειλικρινά μου κάνει τρομερή εντύπωση :

http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=77181

Δηλαδή εμείς που στέλνουμε αν όχι όλα τα ΦΠΑ τουλάχιστον το 90% ηλεκτρονικά τα κάνουμε λαμογιέ ?? Ενώ αν τα πας στη ΔΟΥ θα φοβηθείς και θα βάλεις περισσότερο ΦΠΑ ???? :) Πραγματικά εκπληκτικοί .......

Και βλέπω και αυτό μετά :

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=163605&cid=4

Και λέω εντάρει ρε γαμώτο έχουμε στόχους να πιάσουμε , αλλά κυρίως κυνηγάμε τους μικροοφειλέτες τους οποίους ψήνουμε το ψάρι στα χείλη . Και που είμαστε ακόμη .

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έπεσα πάνω σε αυτό και ειλικρινά μου κάνει τρομερή εντύπωση :

http://www.protothem...icle/?aid=77181

Δηλαδή εμείς που στέλνουμε αν όχι όλα τα ΦΠΑ τουλάχιστον το 90% ηλεκτρονικά τα κάνουμε λαμογιέ ?? Ενώ αν τα πας στη ΔΟΥ θα φοβηθείς και θα βάλεις περισσότερο ΦΠΑ ???? :) Πραγματικά εκπληκτικοί .......

Και βλέπω και αυτό μετά :

http://www.zougla.gr...id=163605&cid=4

Και λέω εντάρει ρε γαμώτο έχουμε στόχους να πιάσουμε , αλλά κυρίως κυνηγάμε τους μικροοφειλέτες τους οποίους ψήνουμε το ψάρι στα χείλη . Και που είμαστε ακόμη .

Τώρα εξηγείτε γιατί δεν υπάρχει ίχνος δόσης στην πιάτσα, όλα τα σκληρά τα παίρνουν εκεί στο υπουργείο!!!:)

Άρε Ελλάδα.... δεν πάμε καλά....:(

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 3 weeks later...

Ψιλοάσχετο , αλλά ο κ.Πρωθυπουργός γύρισε από τις διακοπές του ή είναι ακόμα συγκλονισμένος από τα μέτρα που αναγκάστηκε να πάρει και λέει να κάτσει λίγο ακόμη ? :)

Η αλήθεια είναι πως δε περίμενα να το πάρει τόσο κατάκαρδα ...... :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ψιλοάσχετο , αλλά ο κ.Πρωθυπουργός γύρισε από τις διακοπές του ή είναι ακόμα συγκλονισμένος από τα μέτρα που αναγκάστηκε να πάρει και λέει να κάτσει λίγο ακόμη ? :)

Η αλήθεια είναι πως δε περίμενα να το πάρει τόσο κατάκαρδα ...... :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ενα δημοσίευμα που αξίζει πραγματικά να διαβαστεί.

όχι για το άρθρο του Δαβαράκη, τις ανακρίβειες και τις σκοπιμότητές του.

Απλά και μόνο για τα σχόλια των αναγνωστών.

Μην κουραστείτε να τα διαβάσετε αν έχετε χρόνο.

Ο Παύλος και ο γάμος

31/08/2010

του Άρη Δαβαράκη

http://www.protagon....λος-και-ο-γάμος

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 3 weeks later...

Κοινή ανακοίνωση των Υπουργείων Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη σχετικά με την σύλληψη υπαλλήλου του ΣΔΟΕ για χρηματισμό

Wednesday September 22, 2010 12:15 AM

Κοινή ανακοίνωση των Υπουργείων Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη σχετικά με την σύλληψη υπαλλήλου του ΣΔΟΕ για χρηματισμό

Μετά από συνδυασμένες ενέργειες των αρμόδιων υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών και της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας, συνελήφθη υπάλληλος του ΣΔΟΕ – Περιφερειακής Διεύθυνσης Ιονίων Νήσων να λαμβάνει το χρηματικό ποσό των 30.000 ευρώ για τακτοποίηση φορολογικής υπόθεσης.

Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο εν λόγω υπάλληλος τίθεται σε αργία και θα ακολουθήσουν όλες οι προβλεπόμενες πειθαρχικές και ποινικές διαδικασίες.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

http://www.businessw...se-islands.html

Tropical Storm Malakas Churns Toward Japanese Islands

September 22, 2010, 4:59 AM EDT

By Stuart Biggs

(Updates with latest forecast from second paragraph.)

Sept. 22 (Bloomberg) -- Tropical Storm Malakas maintained strength as it churned over the Pacific Ocean toward the Japanese islands of Iwo Jima and Chichi Jima, the U.S. Navy Joint Typhoon Warning Center said on its website.

The official forecast shows the storm tracking north over Iwo Jima and Chichi Jima before turning north-northeast, indicating it won’t make landfall on Japan’s main islands. The storm’s eye is forecast to remain about 570 kilometers (350 miles) off Japan’s coast, with Tokyo and surrounding prefectures no longer in range of the forecast path’s margin of error.

Malakas is expected to become a typhoon by Sept. 24 with sustained winds of 157 kilometers per hour. That would make it a Category 2 storm on the five-step Saffir-Simpson scale, capable of “extensive damage,” according to the U.S. weather service.

Malakas was 590 kilometers south of Iwo Jima and 1,800 kilometers south of Tokyo at 3 p.m. Japan time today, the center said. The storm had maximum sustained winds of 74 kph and was moving northwest at 7 kph.

Περισσοτερες πληροφοριες για τον Μalaka :

http://www.nasa.gov/mission_pages/hurricanes/archives/2010/h2010_Malakas.html

http://www.tropicalstormrisk.com/tracker/dynamic/201013W.html

http://www.gdacs.org/reports.asp?eventType=TC&ID=20138&system=asgard&alertlevel=Green&glide_no=&location=&country=&new=true

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

http://www.businessw...se-islands.html

Tropical Storm Malakas Churns Toward Japanese Islands

September 22, 2010, 4:59 AM EDT

By Stuart Biggs

(Updates with latest forecast from second paragraph.)

Sept. 22 (Bloomberg) -- Tropical Storm Malakas maintained strength as it churned over the Pacific Ocean toward the Japanese islands of Iwo Jima and Chichi Jima, the U.S. Navy Joint Typhoon Warning Center said on its website.

The official forecast shows the storm tracking north over Iwo Jima and Chichi Jima before turning north-northeast, indicating it won’t make landfall on Japan’s main islands. The storm’s eye is forecast to remain about 570 kilometers (350 miles) off Japan’s coast, with Tokyo and surrounding prefectures no longer in range of the forecast path’s margin of error.

Malakas is expected to become a typhoon by Sept. 24 with sustained winds of 157 kilometers per hour. That would make it a Category 2 storm on the five-step Saffir-Simpson scale, capable of “extensive damage,” according to the U.S. weather service.

Malakas was 590 kilometers south of Iwo Jima and 1,800 kilometers south of Tokyo at 3 p.m. Japan time today, the center said. The storm had maximum sustained winds of 74 kph and was moving northwest at 7 kph.

Περισσοτερες πληροφοριες για τον Μalaka :

http://www.nasa.gov/...10_Malakas.html

http://www.tropicals...ic/201013W.html

http://www.gdacs.org...untry=&new=true

Κανένας δικός μας πρέπει να τον ονόμασε...... :rolleyes:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ, ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΑ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ «ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ»

Τρομοκρατική δράση και οι διαδηλώσεις

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Εν κρυπτώ, σε τμήμα θερινών διακοπών και χωρίς καμιά ιδιαίτερη εξήγηση η κυβέρνηση κατάργησε πλήρως τις ασφαλιστικές δικλίδες του προηγούμενου «τρομονόμου», που προστάτευαν ακόμη και τη βίαιη πολιτική και συνδικαλιστική δράση από ποινικές κατηγορίες για «τρομοκρατική δράση».

Παράλληλα τιμωρεί αυστηρότερα (10ετή κάθειρξη) όσους δίνουν «ουσιώδεις» πληροφορίες σε τρομοκρατικές οργανώσεις για διευκόλυνση του έργου τους ή τους παρέχουν υλική ή άυλη υποστήριξη, ακόμη και αν δεν τελέστηκαν τελικώς «τρομοκρατικές πράξεις»!

Με τις αλλαγές αυτές λύνονται ουσιαστικά τα χέρια των διωκτικών αρχών. Ετσι ακόμη και η τέλεση πλημμελημάτων (όπως διακεκριμένες φθορές, σωματικές βλάβες, διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών κ.ά.) μπορούν να χαρακτηριστούν αυθαίρετα ως τρομοκρατική δράση από οργανωμένη ομάδα διαδηλωτών!

Αρκεί απλώς, σύμφωνα με τον ορισμό περί τρομοκρατίας, να θεωρηθεί ότι οι κατηγορούμενοι επιθυμούν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό, να εκφοβίσουν σοβαρά τον πληθυσμό ή να εξαναγκάσουν παρανόμως δημόσια αρχή ή έναν διεθνή οργανισμό σε πράξη ή παράλειψη.

Γιατί όμως η κυβέρνηση προχώρησε τόσο βιαστικά και αθόρυβα στην κατάργηση; Κάθε ομοιότητα ή σύγκριση με την κρίσιμη οικονομική κατάσταση και τις συνθήκες κοινωνικών συγκρούσεων, που πολλοί αναμένουν, δεν είναι καθόλου συμπτωματική, απαντούν νομικοί. Η κυβέρνηση φαίνεται να παίρνει τα μέτρα της, συμπληρώνουν.

Αντίθετα, κυβερνητικές πηγές έλεγαν πως ό,τι καταργήθηκε προβλέπεται στο Σύνταγμα.

Το ανησυχητικό είναι όμως ότι οι σοβαρές αυτές αλλαγές, που άπτονται θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, έγιναν από το θερινό τμήμα και όχι από την Ολομέλεια της Βουλής.

Η νέα ρύθμιση για το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, που περιλαμβάνεται στον νόμο για την κύρωση συμβάσεων του ΟΗΕ κατά του οργανωμένου εγκλήματος, ψηφίστηκε στο τέλος Αυγούστου και δημοσιεύτηκε προχθές.

Η βασική, κρυφή, τροποποίηση καταργεί την παράγραφο 8 του προηγούμενου άρθρου, σύμφωνα με το οποίο δεν συνιστάν «τρομοκρατική πράξη» η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων (κακουργημάτων και πλημμελημάτων), εάν αυτά σκόπευαν στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτελούσαν δράση υπέρ της ελευθερίας ή εάν αποσκοπούσαν στην άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, όπως προβλέπονται στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η ρύθμιση αυτή υπήρχε στο προοίμιο της ευρωπαϊκής απόφασης-πλαίσιο και είχε τεθεί από τον δημιουργό του «τρομονόμου», Μιχ. Σταθόπουλο. Αποτελούσε τη νομοθετική εγγύηση ότι δεν θα διωχθεί το φρόνημα και η ανοιχτή πολιτική και συνδικαλιστική δράση.

Τους φόβους ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί είχαν εκφράσει από τότε όλες οι οργανώσεις ατομικών δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα άλλωσε έχουν διωχθεί διαδηλωτές για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, παρά την ύπαρξη της παλαιάς προστατευτικής ρύθμισης.

Υπάρχει και μια ευνοϊκή ρύθμιση, που τιμωρεί με ποινή από 1-6 χρόνια όσους μετέχουν σε τρομοκρατική οργάνωση που συστάθηκε για τέλεση πλημμελημάτων. Αρκεί βέβαια να μπορεί να αποδειχτεί κάτι τέτοιο.

Οσον αφορά την απειλή κάθειρξης 10 ετών σε όσους δίνουν ουσιώδεις πληροφορίες σε τρομοκράτες, η επιστημονική επιτροπή της Βουλής διατύπωσε επιφυλάξεις καθώς επισήμανε πρόβλημα αοριστίας και υπερβολικής διεύρυνσης του αξιόποινου.*

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 22/9/2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=22/09/2010&id=205592

είναι κάποια πράγματα που περνάνε τόσο αθόρυβα, δεν τα παίρνει κανείς χαμπάρι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 22/9/2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=22/09/2010&id=205592

είναι κάποια πράγματα που περνάνε τόσο αθόρυβα, δεν τα παίρνει κανείς χαμπάρι

Το χειρότερο για μένα(πέραν του κλίματος τρομοκρατίας) φίλε Γιάννη είναι ότι (και) τα παραπάνω τα κάνουν, μεταξύ άλλων, άνθρωποι που ήταν στο πολυτεχνείο ........

Δηλαδή άνθρωποι που αγωνίστηκαν για το ακριβώς αντίθετο .......

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εννοείς τον Γερουλάνο?

Ή τον Παμπουκη ?

Τον Χρυσοχοϊδη ?

Τον Παπακωνσταντίνου ?

Ποιόν

Εκτός αν εννοείς τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας (τρομάρα μας )

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ελεύθερος ο επίορκος υπάλληλος του ΣΔΟΕ...

Να ξανασυλληφθεί, διέταξε ο κ. Τέντες

Την προσωπική παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε, προκάλεσε η απόφαση της εισαγγελέως Κέρκυρας να αφήσει ελεύθερο υπάλληλο του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ) ο οποίος είχε συλληφθεί για χρηματισμό. Ο κ. Τέντες έδωσε εντολή να συλληφθεί και πάλι ο επίορκος εφοριακός, ο οποίος μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του που διαφεύγουν τη σύλληψη, είχε ζητήσει από επιχειρηματία των Παξών 30.000 ευρώ προκειμένου να καλύψει φορολογικές παραβάσεις. Ο επιχειρηματίας ενημέρωσε την αστυνομία και την ηγεσία του ΣΔΟΕ και ο εφοριακός συνελήφθη επ' αυτοφώρω την ώρα που παραλάμβανε το ποσό.

Ο συλληφθείς υπάλληλος είναι και συνδικαλιστής, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, η οποία πρόσκειται στο κυβερνών κόμμα, ενώ ένας εκ των φερομένων ως συνεργών του, που καταζητούνται, είναι μέλος της συνδικαλιστικής παράταξης της Ν.Δ. Και οι τρεις υπηρετούν στο ΣΔΟΕ Κέρκυρας και εστάλησαν για έλεγχο στους Παξούς όταν διαπιστώθηκε ότι πολλοί ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων κατοικιών δεν δήλωναν τα μισθώματα. Αντί ωστόσο να κυνηγήσουν τη φοροδιαφυγή επιδόθηκαν σε συναλλαγές κάτω από το τραπέζι.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Από τη "Καθημερινή"

Καταργείται η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στη Σερβία

Η σερβική κυβέρνηση υιοθέτησε απόφαση για κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας από την 1η Ιανουαρίου του 2011.

Με βάση την απόφαση, η οποία θα τεθεί προς εξέταση στο Σερβικό Κοινοβούλιο, από το νέο έτος στο στρατό θα υπηρετούν μόνον όσοι επιθυμούν.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, οι ενήλικοι άρρενες μπορούσαν να επιλέξουν να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις για έξι μήνες ή να προσφέρουν κοινωνική εργασία για εννέα μήνες.

ΥΓ1: Αντε να δούμε..άν θα ζήσουμε να το δούμε και μεις σε τούτη τη χώρα !!!

ΥΓ2: Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν καμμιά 15ριά χρόνια αυτοί είχανε πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς...Κι όμως !!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτό το κείμενο είναι τοιχοκολλημένο σε διάφορα σημεία στο χωριό Μανολάτες της Σάμου ..

Κίμωνααααααααα πότες πέρασες από κει?

Δεν σου είπα ότι απαγορεύεται η αφισοκόλληση..:D

DSCF5552.JPG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΠΩΣ ΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙ ΑΠΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΞΑΝΑΓΙΝΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Το μεγάλο θαύμα της Αγίας Ζώνης

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

41-3-thumb-medium.jpg

Εδώ και δέκα μέρες ο τηλεοπτικός Σκάι αλλά και τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης του συγκροτήματος Αλαφούζου («Καθημερινή», Σκάι 100,3) επιμένουν ότι διαθέτουν νέα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι «δεν υπάρχει ζημία του ελληνικού Δημοσίου στην υπόθεση του Βατοπεδίου». Ως νέο στοιχείο αναφέρονται έγγραφα του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών (ΣΟΕ), τα οποία «βρίσκονται στα χέρια της Δικαιοσύνης και της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής» και υποτίθεται ότι «αποδεικνύουν ότι -έως τώρα- δεν υπάρχει καταγεγραμμένη ζημιά για το Δημόσιο». Σύμφωνα με το κανάλι, «τα νέα δεδομένα αποτελούν μια σημαντική ανατροπή στα όσα γνωρίζαμε για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου».

Αμέσως έσπευσε η Ν.Δ. να υιοθετήσει την «αποκάλυψη». Ο βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Νίκος Δένδιας, υπουργός Δικαιοσύνης της τελευταίας κυβέρνησης Καραμανλή, εμφανίστηκε δικαιωμένος: «Η πολιτική σκευωρία του ΠΑΣΟΚ την οποία η Ν.Δ. είχε καταγγείλει αποχωρώντας από την προανακριτική επιτέλους καταρρέει. Το ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμία εκτίμηση, με αντίθετες τις εκτιμήσεις του ΣΟΕ, έφτασε ακόμη και στο έσχατο σημείο να νομοθετήσει για να δημιουργήσει ψευδομάρτυρες για να ενοχοποιήσει υπουργούς της Ν.Δ.». Αλλά και ο Κωστής Χατζηδάκης θεώρησε ότι με τα στοιχεία αυτά «αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει μέχρι στιγμής κάποια μελέτη επίσημη, τεκμηριωμένη, συγκεκριμένη, η οποία να αποδεικνύει ζημία του Δημοσίου, η οποία είναι και η νομική προϋπόθεση προκειμένου να ασκηθεί οποιαδήποτε δίωξη. Φτάνει πια η πολιτική εκμετάλλευση».

Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκε να επαναλάβει διά στόματος Μανώλη Μπετενιώτη την πεποίθηση ότι «η ζημία, όπως αποτυπώνεται στα δεκάδες συμβόλαια των ανταλλαγών, ξεπερνάει το όριο των κακουργηματικών πράξεων», χωρίς όμως να αμφισβητήσει τα «νέα στοιχεία».

Από την περασμένη Τρίτη, βέβαια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέλαβε να αντικρούσει τους ισχυρισμούς της Ν.Δ., μιλώντας για μεγάλο σκάνδαλο και ανέφερε ότι «όπου υπάρχει δημόσιος φορέας έχει αποδειχθεί και έχει δεχθεί ότι υπάρχει ζημία του ελληνικού Δημοσίου».

Η προσπάθεια «αποχαρακτηρισμού» του σκανδάλου κορυφώθηκε την Τρίτη με την επιστολή Καραμανλή προς την επιτροπή της Βουλής, στην οποία υιοθετείται η ίδια επιχειρηματολογία περί «μη ζημίας του Δημοσίου». Ακολούθησε αμέσως όλος ο «παραταξιακός» τύπος.

Τα «νέα» στοιχεία

Με δεδομένη την ισχύουσα δικαστική απόφαση (πρωτόδικη βέβαια), σύμφωνα με την οποία η Μονή Βατοπεδίου έχει δικαιώματα μόνο σε μικρή έκταση της Βιστωνίδας (τα νησάκια) είναι αυταπόδεικτη η ζημία του Δημοσίου, εφόσον μέσω των ανταλλαγών παραδόθηκαν στη Μονή ακίνητα τεράστιας αξίας ενώ το Δημόσιο πήρε πίσω τη λίμνη, η οποία ούτως ή άλλως ανήκε σ' αυτό.

Αλλά τι ήταν ακριβώς αυτά τα «νέα στοιχεία» που οδηγούν στην επανεκτίμηση της κατάστασης; Στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΪ έχει αναρτηθεί το επίμαχο ντοκουμέντο, σύμφωνα με το οποίο ανατρέπεται η μέχρι σήμερα εικόνα για το ζήτημα και τεκμηριώνεται ότι δεν υπήρξε ζημία του Δημοσίου. Πρόκειται για μια επιστολή του προέδρου του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών (ΣΟΕ) καθηγητή Ιωάννη Μουρμούρα προς το υπουργείο Οικονομικών, με ημερομηνία 1 Ιουλίου 2010 και θέμα «Συνέχιση της διερεύνησης των οικονομικών στοιχείων του σκανδάλου του Βατοπεδίου». Το περιεχόμενο της επιστολής είναι σαφές. Πρόκειται για μια απάντηση σε κατηγορίες που διατυπώθηκαν εναντίον του ΣΟΕ, σχετικά με υπερεκτιμήσεις ή υποεκτιμήσεις των ακινήτων που ανταλλάχτηκαν μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου.

Σε κανένα σημείο του εγγράφου δεν αναφέρεται ότι τάχα δεν υπήρξε ζημία του Δημοσίου από τους χειρισμούς στην υπόθεση. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Με απόλυτη σαφήνεια, στη σελίδα 3, ο πρόεδρος του ΣΟΕ περιγράφει την ουσία του σκανδάλου και τον τρόπο που ζημιώθηκε το Δημόσιο:

«Εξάλλου είναι προφανές ότι η ζημία του Δημοσίου δεν είναι αποτέλεσμα της εκτίμησης της αγοραίας αξίας των ακινήτων που έγινε από το ΣΟΕ αλλά της αλλαγής των χαρακτηριστικών με τα οποία αυτά μεταβιβάσθησαν, αφού στα συμβόλαια των ανταλλαγών τα χαρακτηριστικά των ακινήτων είναι διαφορετικά από τα χαρακτηριστικά τους που ελήφθησαν υπόψη κατά τη σύνταξη των εκθέσεων εκτίμησης του ΣΟΕ».

Με μια φράση ο κ. Μουρμούρας τα είπε όλα. Πώς είναι δυνατόν να διαστρέφεται αυτή η τοποθέτηση και να χρησιμοποιείται για να τεκμηριωθεί ο ακριβώς αντίθετος ισχυρισμός;

Αλλά ο πρόεδρος του ΣΟΕ ανέλυσε την άποψή του αυτή και κατά την κατάθεσή του στην Ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή στις 27 Ιουλίου. Εξηγώντας το μηχανισμό του σκανδάλου ο κ. Μουρμούρας εντόπισε το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις του ΣΟΕ βασίζονταν σε άλλα στοιχεία από εκείνα που περιλάμβαναν τα συμβόλαια: «Ερχονταν οι αιτήσεις (από την ΚΕΔ) για εκτίμηση, έβγαινε το τίμημα, στην πορεία για τα συμβόλαια, μέσα σε δυο μήνες γινόταν κάτι. Ενας συνάδελφός μου μού είπε "γινόταν το θαύμα". Τι γινόταν; Στα συμβόλαια έμπαινε άλλη χρήση γης».

Για να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του ο κ. Μουρμούρας κατέθεσε στην επιτροπή της Βουλής και «κατάσταση ακινήτων που μεταβιβάστηκαν με άλλη χρήση γης από αυτή που εκτιμήθηκαν». Σ' αυτό τον πίνακα που δημοσιεύουμε σε διπλανές στήλες, καταγράφεται λ.χ. το αγροτεμάχιο της Ραιδεστού που εκτιμήθηκε από το ΣΟΕ στις 16.3.07 ως «εκτός σχεδίου έκταση με γεωργική χρήση και περιορισμένες δυνατότητες δόμησης» και μεταβιβάστηκε στις 9.5.07 ως «εντός σχεδίου έκταση άρτια και οικοδομήσιμη».

Μια έκταση στον Αγιο Αθανάσιο Πέλλας που εκτιμήθηκε ως «χορτολιβαδική δημόσια έκταση άρτια αλλά μη οικοδομήσιμη, με περιορισμένες γεωργικές χρήσεις», μεταβιβάστηκε ως «εκτός σχεδίου έκταση άρτια και οικοδομήσιμη». Μια έκταση στην Ουρανούπολη που εκτιμήθηκε ως δασική, μεταβιβάστηκε ως «εκτός σχεδίου έκταση άρτια και οικοδομήσιμη».

Σε ερώτηση πού εντοπίζει το σκάνδαλο, ο κ. Μουρμούρας ανέφερε τρία στοιχεία: «Είναι στο ιδιοκτησιακό, πού δηλαδή ανήκει η λίμνη, είναι στα συμβόλαια -δυο μήνες πριν οι εκτιμήσεις με αλλαγή της χρήσης γης- και είναι επίσης στο follow the money».

Ο κ. Μουρμούρας δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι μεροληπτεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε στη θέση του προέδρου του ΣΟΕ τοποθετήθηκε από τον Γιώργο Αλογοσκούφη το 2005, ενώ το Μάιο του 2009 ο νέος υπουργός Γιάννης Παπαθανασίου τον διόρισε για άλλα τέσσερα χρόνια. Η παράθεση αυτών των στοιχείων από τον πρόεδρο του ΣΟΕ γίνεται για να υπερασπιστεί τη δουλειά των εκτιμητών του Σώματος που διευθύνει. Ο «Ιός» έχει στη διάθεσή του όλα τα σχετικά έγγραφα.

Τα επίμαχα ακίνητα

Οταν ξέσπασε το σκάνδαλο, στις 25.9.08 το ΣΟΕ συγκρότησε επιτροπή εσωτερικού ελέγχου για να διαπιστωθεί αν ήταν σωστές και σύννομες οι αρχικές εκτιμήσεις. Επιπλέον ανατέθηκε και στην εταιρεία American Appraisal να πραγματοποιήσει δικό της ανεξάρτητο έλεγχο. Οι 500 σελίδες του επανελέγχου με τα πολλαπλάσια σε σελίδες συνημμένα έγγραφα αλλά και τα συμπεράσματα των ξένων εκτιμητών κατέληξαν σε λίγο πολύ παρόμοια συμπεράσματα με εκείνα των αρχικών εκτιμήσεων του ΣΟΕ. Ο λόγος είναι απλός. Οπως εξήγησε σε όλες τις επιτροπές της Βουλής ο πρόεδρος του ΣΟΕ, τόσο η επιτροπή επανελέγχου από το ΣΟΕ όσο και η αμερικανική εταιρεία είχαν ως βάση τις ίδιες (παραπλανητικές) παραδοχές. Αναφέρουμε τρία παραδείγματα:

*Το ολυμπιακό ακίνητο (12 ανεξάρτητα κτίρια συν οι αδόμητοι χώροι των 40 περίπου στρεμμάτων) εκτιμήθηκαν από το ΣΟΕ στα 39,5 εκ. ευρώ, ενώ από την αρμόδια ΔΟΥ 11 εκατ. παραπάνω. Οταν όμως ερωτώνται οι ελεγκτές αν γίνεται αλλαγή χρήσης στο συγκεκριμένο ακίνητο απαντούν ότι τα υπάρχοντα κτίρια δεν έχουν τα απαραίτητα στατικά φορτία για να γίνουν χώροι συνάθροισης κοινού (π.χ. μεγάλο ιδιωτικό ιατρικό ή εκπαιδευτικό κέντρο) και επιπλέον έχουν κοινές εγκαταστάσεις. Μόνο γραφεία γίνονται κι έτσι η αξία τους περιορίζεται, λένε οι ελεγκτές, συμπληρώνοντας όμως ότι μπορεί να αλλάξει αυτό το καθεστώς με δαπανηρές επεμβάσεις και με αποφάσεις υπουργικές και με εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Με λίγα λόγια, αν ο νέος ιδιοκτήτης του οικοπέδου των 40 στρεμμάτων αποφάσιζε να δαπανήσει χρήματα και με τις απαραίτητες υπουργικές αποφάσεις να χτίσει ένα τεράστιο ιατρικό κέντρο ή ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο -όπως σχεδιαζόταν- θα μιλούσαμε για εκτίναξη σε αστρονομικά ποσά της αξίας του ολυμπιακού ακίνητου και έτσι ίσως εξηγείται η άνεση του κατά κόσμον ιδιοκτήτη Εφραίμ να δανειοδοτείται εν λευκώ από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της προτίμησής του. Η έκθεση άλλωστε επισημαίνει το γεγονός ότι έβγαλε την τιμή σε συνάρτηση με το πόσο πουλιέται ένα γραφείο στην περιοχή.

*Οσον αφορά το γαιοτεμάχιο στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής, οι εκτιμητές τονίζουν ότι κατά το χρόνο της εκτίμησης δεν είχε επίσημο χαρακτηρισμό και έκαναν την παραδοχή ότι έχει μόνο δασική χρήση και επομένως απαγορεύεται κάθε οικονομική εκμετάλλευση. Η τιμή δε που έδωσε η αρμόδια εφορία σαν αντικειμενική αξία (180 εκατ. ευρώ) αναφέρεται σε άρτια και οικοδομήσιμη έκταση, συμπληρώνουν οι ελεγκτές. Η εφορία δηλαδή βασίστηκε στο περιεχόμενο του συμβολαίου για να προσδιορίσει την τεράστια αξία αυτού του άρτιου και οικοδομήσιμου «δάσους». Φυσικά και ο επανέλεγχος προσδιόρισε την αξία της Ουρανούπολης σε 1,3 εκατ. ευρώ θεωρώντας την και πάλι δάσος, παρακάμπτοντας στην ουσία την αυθαίρετη μετατροπή της σε οικοδομήσιμη μέσω του επίμαχου συμβολαίου πώλησης.

*Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση των 4,5 στρεμμάτων στο Γραμματικό Αττικής. Πάλι δεν υπήρχε επίσημη εκτίμηση, αλλά μια και προστατευόταν από το δασαρχείο Καπανδριτίου χαρακτηρίστηκε από τους εκτιμητές σαν δασική έκταση και εν μέρει πευκοδάσος. Μάλιστα για την έκταση αυτή οι εκτιμητές λένε «ότι το ιδιοκτησιακό θέμα της έκτασης είναι αμφιλεγόμενο, εύτρωτο και δικαστικά εκκρεμές, επηρεάζει την αγοραία αξία της έκτασης για τον τυχόντα αγοραστή και λαμβάνεται σοβαρά υπόψη κατά την εκτίμηση». Φυσικά τα συμβόλαια έκαναν και αυτή την έκταση άρτια και οικοδομήσιμη κι έτσι ξεπεράστηκε το εμπόδιο για τον επίδοξο αγοραστή ή στην προκειμένη περίπτωση «ανταλλαγέα», δηλαδή τον Εφραίμ. Η δασική έκταση εκτιμάται λοιπόν από τον ΣΟΕ σε 2 εκατ. ευρώ, ενώ αναφέρεται σαν απολύτως λανθασμένος ο προσδιορισμός της αξίας από την εφορία του Αγ. Στεφάνου, πάντα με την παραδοχή τής χωρίς αξία δασικής έκτασης.

Κάπως έτσι κύλησε ο δαπανηρός για το Δημόσιο επανέλεγχος του ΣΟΕ και επιβεβαίωσε τις αρχικές του εκτιμήσεις με τις απαραίτητες επιφυλάξεις και αποστάσεις. Το ίδιο έκαναν και οι ξένοι εκτιμητές, θεωρώντας καλόπιστα ότι τα δάση είναι δάση και οι χορτολιβαδικές εκτάσεις είναι χορτοτολιβαδικές εκτάσεις. Τα συμβόλαια όμως των ανταλλαγών υπάρχουν, όπως και οι αστρονομικές διαφορές που προκύπτουν από τις αλλαγές χρήσης γης.

Θεοποιούν αυτούς που κατήγγειλαν

Κακώς, λοιπόν, επικαλούνται τις εκθέσεις του ΣΟΕ ο ΣΚΑΪ, η Ν.Δ. και κυρίως ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός για να στοιχειοθετήσουν την όψιμη θεωρία τους ότι δεν υπήρξε ζημία του Δημοσίου και κατά συνέπεια σκάνδαλο. Το ίδιο το ΣΟΕ διά του προέδρου του έχει με σαφήνεια εξηγήσει ότι συνέταξε εκτιμήσεις με βάση στοιχεία που τους δόθηκαν και βέβαια ήταν ελλιπή και παραπειστικά, ενώ δεν προβλεπόταν η εκτίναξη της αξίας των ακινήτων μέσω του αποχαρακτηρισμού και της αλλαγής χρήσης τους.

Το αστείο είναι ότι πριν από δύο χρόνια, στην πρώτη εξεταστική επιτροπή, η Ν.Δ. που ήταν τότε κυβέρνηση είχε καταγγείλει με τα σκληρότερα λόγια το ΣΟΕ, τον ίδιο δηλαδή οργανισμό που σήμερα θεοποιεί. Στο πόρισμα της τότε πλειοψηφίας της Βουλής αναφέρεται ότι «η αποτίμηση της αξίας των ανταλλαχθέντων ακινήτων από τους Ορκωτούς Εκτιμητές χωρίς συλλογή και αξιολόγηση των απαραίτητων στοιχείων συνιστά τουλάχιστον βαρύτατη αμέλεια των ανωτέρω προσώπων». Αλλά και την εταιρεία American Appraisal, την οποία οι υποστηρικτές της Ν.Δ. εμφανίζουν σήμερα ως αντικειμενική και αμερόληπτη, στο αρχικό τους πόρισμα την άδειαζαν: «Η εταιρεία δεν προβαίνει σε εξ υπ' αρχής αξιολόγηση, αλλά σε έλεγχο των διατιθέμενων προς αυτήν στοιχείων και τονίζει ότι αποτιμά με βάση τις παραδοχές της αυτοψίας των προηγούμενων εκτιμητών στα ακίνητα, υπονοώντας σαφώς τα ελλιπή δεδομένα».

Το πόρισμα της Ν.Δ. κατέληγε με πρόταση για δίωξη των στελεχών του ΣΟΕ: «Οι Ορκωτοί Εκτιμητές και το εποπτεύον αυτούς όργανο φαίνεται να μην άσκησαν επιμελώς τα καθήκοντά τους και να ενήργησαν με τρόπο που καταδεικνύει τουλάχιστον βαριά αμέλεια». Τις απόψεις αυτές του πορίσματος συνυπέγραφαν μεταξύ άλλων ο Νικόλαος Δένδιας, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, όλοι στενοί συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά.

Από την άλλη πλευρά, δεν υπήρχε χειρότερη συγκυρία για το ΠΑΣΟΚ από αυτήν που επέλεξε πριν από μια βδομάδα ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης για να ζητήσει από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ερευνήσει εάν τυχόν υπάρχουν ποινικές ευθύνες του τέως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεώργιου Σανιδά σε σχέση με τη διερεύνηση της υπόθεσης της ανταλλαγής ακινήτων μεταξύ της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου και του ελληνικού Δημοσίου. Ο κ. Σανιδάς στην εμπεριστατωμένη 17σέλιδη παραγγελία του για τη διερεύνηση της υπόθεσης Βατοπεδίου φρόντισε μεν να απαλλάξει όλους τους πολιτικούς, μιλώντας για «παραπλανηθέντες» υπουργούς, αλλά ήταν ο πρώτος ανώτατος δικαστικός που μίλησε με σαφήνεια για τεράστια βλάβη του Δημοσίου από την παραχώρηση της λίμνης στη Μονή και τις ανταλλαγές που ακολούθησαν.

Σκάνδαλο χωρίς εισαγωγικά

Υπάρχει και ένα επιχείρημα το οποίο προβάλλεται ως τελικό σημείο άμυνας των υποστηρικτών του κ. Εφραίμ και των συναλλαγών του με το Μαξίμου. Σύμφωνα μ' αυτό το επιχείρημα, δεν νοείται ζημία του Δημοσίου άσχετα από το αν οι ανταλλαγές υπήρξαν ανισοβαρείς. Ο λόγος είναι ότι η συναλλαγή έγινε μεταξύ δύο φορέων του Δημοσίου, δηλαδή της ΚΕΔ και της Μονής, η οποία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Το επιχείρημα αυτό το ακούμε όλο και περισσότερο από διάφορες πλευρές. Πρώτος πρώτος ο κ. Καρατζαφέρης, που την τελευταία βδομάδα έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια να σώσει τους ενοίκους της πολυκατοικίας που έφαγαν τα κοινόχρηστα: «Εγινε μια μεγάλη ανταλλαγή περιουσιακών στοιχείων», θα πει από το κανάλι του ο αρχηγός του ΛΑΟΣ την περασμένη Δευτέρα, «που ακόμα δεν έχει διερευνηθεί ποιο ήταν το περισσότερο και ποιο το λιγότερο. Το Δημόσιο αντάλλαξε με ποιον; Με ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Τα μοναστήρια δεν είναι ιδιωτικά. Είναι του Δημοσίου. Αρα λοιπόν το Δημόσιο έδωσε σε Δημόσιο. Ποιος έπαθε τη βλάβη;»

Αλλά παρόμοια ερωτήματα θέτουν ακόμα και έγκριτοι νομικοί, όπως ο καθηγητής της Νομικής Ιωάννης Σπυριδάκης, ο οποίος κλήθηκε στην επιτροπή επειδή είχε γνωμοδοτήσει υπέρ της Μονής Βατοπεδίου με πρόσκληση των δικηγόρων της Μονής. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση-πάσα του Θάνου Πλεύρη, ο κ. Σπυριδάκης θα αφήσει το παράθυρο ανοιχτό: «Η ζημία μεταξύ δύο νομικών προσώπων του δημοσίου δικαίου, ελεγχομένων από το Δημόσιο, δεν μπορεί να νοηθεί νομικά».

Με άλλα λόγια, ακόμα και αν οι ανταλλαγές ήταν εντελώς άνισες και η Μονή Βατοπεδίου απέκτησε περιουσιακά στοιχεία πολύ μεγαλύτερης αξίας από εκείνα που παρέδωσε (ακόμα και το νερό της λιμνοθάλασσας) δεν υπάρχει ζημία στο Δημόσιο! Λες και δεν ξέρουν ότι η Μονή είναι ειδικού τύπου νομικό πρόσωπο, με απόλυτη αυτονομία και ανεξέλεγκτη δράση, ιδιοκτήτρια offshore κ.λπ. Αλλωστε οι ίδιες εκθέσεις του ΣΟΕ αναφέρουν σαφώς: «Σημειώνεται ότι οι Μονές, αν και είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στο θέμα που αφορά την κτηματική τους περιουσία αντιμετωπίζονται από το νόμο σαν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου» (Πρακτικό υπ' αριθμ. 6 της επιτροπής εσωτερικού ελέγχου ΣΟΕ).

Πώς δεν πρόσεξαν αυτή τη λεπτομέρεια οι όψιμοι θαυμαστές του ΣΟΕ; Οσο κι αν δεν αρέσει στον ΣΚΑΪ και τη Ν.Δ. η υπόθεση του Βατοπεδίου, είναι ένα κλιμακούμενο σκάνδαλο:

Η αρχική φάση αυτής της υπόθεσης σχετίζεται με την υιοθέτηση από το Δημόσιο των χρυσόβουλων που επικαλείται η Μονή Βατοπεδίου ως νόμιμων τίτλων ιδιοκτησίας, παρά τις τεκμηριωμένες αντιρρήσεις των ειδικών επιστημόνων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Σ' αυτή την πρώτη φάση ευθύνες έχει τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ. που τη διαδέχτηκε.

Η δεύτερη φάση αφορά τη διακοπή της δίκης (επί Ν.Δ.) που τελικά θα δικαίωνε το Δημόσιο. Η διακοπή της δικαστικής διαδικασίας με πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης ήταν αυτή που άνοιξε το δρόμο για το πραγματικό σκάνδαλο.

Η τρίτη φάση είναι και η σοβαρότερη. Πρόκειται για τις περίφημες ανταλλαγές μεταξύ ΚΕΔ και Μονής, οι οποίες αποδείχτηκαν απολύτως άνισες, μεθοδευμένες και οργανωμένες, έτσι ώστε να καταλήξουν πολύτιμα ακίνητα, πραγματικά «φιλέτα», σε χέρια ιδιωτών, και μάλιστα απαλλαγμένα από δεσμεύσεις της δασικής και της αρχαιολογικής νομοθεσίας.

Αν όλα αυτά θεωρηθούν σύννομα και συμφέροντα για το Δημόσιο, ανοίγει ο δρόμος για την επανάληψη του σκανδάλου σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας που είναι γεμάτη από μονές, χρυσόβουλα, επιτήδειους επιχειρηματίες και θεοσεβούμενους πολιτικούς.

http://www.enet.gr/?...itikh&id=209381

=================================================

Και όμως, το Δημόσιο ζημιώθηκε

Των ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

47-thumb-medium.jpg

Η «στροφή» ακόμη από τον τέως πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και η επίκληση εκθέσεων διεθνών οίκων περί μη ύπαρξης ζημιάς, γίνονται ενόψει της έκδοσης του τελικού πορίσματος της επιτροπής η οποία θα αποφασίσει, όπως όλα δείχνουν, την παραπομπή πρώην υπουργών του, με την κατηγορία της απιστίας εις βάρος του Δημοσίου.

Στη προσπάθειά τους να «θολώσουν» την πραγματικότητα, τα στελέχη της Ν.Δ. «ξεχνούν» και την αρχική παραγγελία Σανιδά που μιλούσε για όργιο παρανομιών που ζημίωσαν τη δημόσια περιουσία. Παραβλέπουν επίσης και την έκθεση επιθεωρητών του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι χαρακτήριζαν ανακριβείς τις περισσότερες δηλώσεις που υπεβλήθησαν στις εφορίες και αφορούσαν την αξία των ανταλλαγέντων ακινήτων.

Τα μέλη της πλειοψηφίας στην προκαταρκτική επιτροπή στηρίζονται στην εκτίμηση του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών που υπολογίζει τη συνολική αξία των οικοπέδων στα 110 εκατ. ευρώ. Για κακουργηματική ζημιά μιλά άλλωστε και το βαρύ κατηγορητήριο που έχει συντάξει εναντίον κεντρικών κατηγορουμένων της υπόθεσης, η εφέτης-ανακρίτρια Ε. Καλού. Τόσο η ίδια όσο και η εισαγγελέας εφετών Μ. Μαλούχου αποδίδουν στο πρώην ηγετικό κυβερνητικό στέλεχος Γ. Αγγέλου ηθική αυτουργία στη ζημιά του Δημοσίου, την οποία εκτιμούν στα 55 εκατ. ευρώ, όση και η αξία της λίμνης Βιστονίδας και των παραλίμνιων εκτάσεων που αποδόθηκαν παρανόμως στη μονή.

Τεράστιες αποκλίσεις αξιών

Το κατηγορητήριο Καλού στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στο πόρισμα των οικονομικών επιθεωρητών, που έκαναν έρευνα με εντολή του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζή. Οι επιθεωρητές ερεύνησαν όλα τα συμβόλαια οικοπέδων και τις δηλώσεις που υπεβλήθησαν στις αρμόδιες ΔΟΥ. Στα περισσότερα διαπίστωσαν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις αντικειμενικές αξίες που δηλώθηκαν και προσδιορίστηκαν από τις εφορίες.

Επίσης σε αρκετές περιπτώσεις προκύπτει τεράστια απόκλιση μεταξύ των εκτιμήσεων του ΣΟΕ και της αγοραίας αξίας των ακίνητων, όπως τις εκτίμησαν οι εφορίες.

* Στο ακίνητο-«φιλέτο» των 8.608 στρεμμάτων της Ουρανούπολης, το ΣΟΕ εκτίμησε την αξία του σε 1.107.000 ευρώ, ενώ απαλλάχθηκε στα 8.470.000 ευρώ. Η ΔΟΥ Αρναίας ανέβασε την αντικειμενική του αξία (ως δασική έκταση) στα 33.994.000 ευρώ και αργότερα (ως άρτιο και οικοδομήσιμο) στα 207.480.000 ευρώ. Η διαφορα οφείλεται στο γεγονός ότι στα συμβόλαια η έκταση από «δάσος χθαμαλόν» έγινε «άρτια και οικοδομήσιμη».

* Στο Κάτω Σούλι, έκταση 2.550 στρεμμάτων εκτιμήθηκε από το ΣΟΕ και δηλώθηκε 1.111.378 ευρώ, ενώ η αντικειμενική του αξία ορίσθηκε στα 11.755.000 ευρώ, καθώς δηλώθηκε ψευδώς ότι απέχει τουλάχιστον 500-800 μέτρα από τη θάλασσα. Στην πραγματικότητα εφάπτεται της θάλασσας, γεγονός που ανεβάζει την πραγματική αντικειμενική του αξία στα 35.267.898 ευρώ.

**Αλλη έκταση 180 στρεμμάτων στον Αγιο Αθανάσιο Βεγορίτιδας δηλώθηκε στο συμβόλαιο 360.000 ευρώ όταν η αγοραία αξία, σύμφωνα με τη ΔΟΥ Εδεσσας, ανέρχεται σε 5.400.000.

Οι πειθαρχικές ευθύνες

Το πόρισμα αναφέρει ότι οι δηλώσεις που υπεβλήθησαν στις ΔΟΥ για τις ανταλλαγές και για τις οποίες προέκυψαν διαφορές, «πρέπει να θεωρηθούν ως ανακριβείς». Ο κ. Ρακιντζής ενημέρωσε τους αρμόδιους υπουργούς (προσφάτως και τους κ. Παπακωνσταντίνου και Καστανίδη) ζητώντας να ερευνηθούν τυχόν πειθαρχικές ευθύνες τόσο των μελών του ΣΟΕ όσο και των αρμόδιων ΔΟΥ, που δέχθηκαν τις ανακριβείς δηλώσεις. Ομως δεν έχει γίνει τίποτα.

Καταθέτοντας ωστόσο στη Βουλή, ο κ. Ρακιντζής παραδέχθηκε ότι υπήρξε κακουργηματική ζημία του Δημοσίου.

Αγνωστες παραμένουν και οι διαδρομές του «μαύρου χρήματος» που φέρεται να διακινήθηκε. Μόνο από την ανταλλαγή και αγοραπωλησία του ολυμπιακού ακινήτου, η συνολική αξία του οποίου εκτιμήθηκε στα 41 εκατ. ευρώ, βρέθηκαν σε λογαριασμό της μονής επιπλέον («δώρο» το χαρακτήρισαν οι μοναχοί) 9 εκατ. ευρώ. Αν και δεν ανοίχθηκαν οι λογαριασμοί των off shore εταιρειών της Κύπρου που έχουν σχέση με τη μονή, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος μίλησε για υπόθεση που «όζει».

Η τελική ποινική αξιολόγηση των στοιχείων της δικογραφίας και των εκθέσεων πραγματογνωμοσύνης θα γίνει πάντως από τους δικαστές.

http://www.enet.gr/?...llada&id=209390

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...