Καλημέρα.. Χρόνια Πολλά.. πάλι με χρόνια με καιρούς...

[ΕΙΡΗΝΗ]

http://www.loutrakiblog.gr/2012/09/1969.html

 

Συγκλονιστικό!!!

[ype]

Αλήθειες για τη δικτατορία από το «Αρχείο» Κ. Καραμανλή

Του Βίκτωρα Νέτα

 

Συμπληρώθηκαν χθες 46 χρόνια από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, που κατέλυσε τη Δημοκρατία και ακόμη δεν έχει γραφεί ολόκληρη η αλήθεια, προπαντός για τις ευθύνες των πολιτικών της εποχής εκείνης, που θα έπρεπε να εκτονώσουν την κρίση με προσφυγή στις κάλπες και όχι με νόθες λύσεις βασιλικών κυβερνήσεων -από αποστάτες της Ενώσεως Κέντρου- τις οποίες στήριζε η ΕΡΕ, το κόμμα που ηττήθηκε στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Ετσι φτάσαμε στην αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος, που εκμεταλλεύτηκαν οι συνταγματάρχες παίζοντας το παιχνίδι του ξένου παράγοντα.

 

Η Ενωση Κέντρου έπειτα από πολύχρονο ανένδοτο αγώνα κέρδισε τις εκλογές με 53%, σχημάτισε κυβέρνηση, αλλά «δεν πήρε την εξουσία», όπως θα πει αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Οι Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας ήταν «στεγανά» υπό τον έλεγχο του Παλατιού και όχι της πολιτικής εξουσίας. Καθοριστικός ήταν και ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα, όπως θα αποκαλυφθεί αργότερα και από μαρτυρίες και από τα αρχεία της CIA, που άνοιξαν, όχι βεβαίως όλα.

 

Η τύχη της κυβέρνησης της Ενώσεως Κέντρου κρίθηκε τον Ιούνιο του 1964, όταν ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου επισκέφθηκε την Ουάσινγκτον και δεν υπέκυψε στις πιέσεις του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον να συναντηθεί με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και να αποδεχθεί το Σχέδιο Ατσεσον, που προέβλεπε διχοτόμηση της Κύπρου και παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία.

 

Απαντώντας στις πιέσεις, που του ασκήθηκαν και από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Ντιν Ρασκ, ο Γ. Παπανδρέου θα πει: «Ευρισκόμεθα ενώπιον προτάσεως να αρχίσωμεν άνευ αναβολής αμέσους διαπραγματεύσεις μετά των Τούρκων. Και τούτο διότι οι Τούρκοι απεφάσισαν να εισβάλουν εν Κύπρω. Πληροφορούμεθα ότι τοιαύτη εισβολή ανεχαιτίσθη επεμβάσει του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και ότι νέα αμερικανική επέμβασις δεν δύναται να επαναληφθή και ότι εάν επανελαμβάνετο, δεν θα επετύγχανε. Οπερ αντιστοιχεί προς τελεσίγραφον εκ μέρους της Τουρκίας. Και μας ζητείτε άνευ όρων παράδοσιν… (…) Τοιαύτα τελεσίγραφα έχει λάβει η Ελλάς από τον φασισμόν και ναζισμόν (…) Χωρίς καμίαν μεγαληγορίαν, εις ηρεμώτατον τόνον, οφείλω να σας δώσω την απάντησιν την οποίαν υπαγορεύει η ιστορία και η τιμή του Εθνους: ΟΧΙ».

 

Μετά τις συναντήσεις με τον Τζόνσον και τον Ρασκ, ο Γ. Παπανδρέου θα πει στους συνεργάτες του: «Τελειώσαμε. Οι μεγάλοι δεν τα συγχωρούν αυτά». Η πρόβλεψή του αυτή θα επαναβεβαιωθεί ύστερα από λίγες μέρες, όταν ο πρόεδρος Τζόνσον κάλεσε τον πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον Αλέξ. Μάτσα και με απειλητικό ύφος επανέλαβε την αξίωση για αποδοχή του Σχεδίου Ατσεσον. Ο Μάτσας απάντησε: «Καμιά ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο. Το ελληνικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε καμιά ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει ένα ελληνικό νησί». Οργισμένος ο Τζόνσον είπε: «Τότε ακούστε με, κύριε πρέσβη. Γαμώ τη Βουλή σας και το Σύνταγμά σας (…) Αν ο πρωθυπουργός σας μου μιλήσει για Δημοκρατία, Βουλή και Σύνταγμα, τότε εκείνος, η Βουλή και το Σύνταγμα του μπορεί να μην κρατήσουν και πολύ!».

 

Τον διάλογο αυτό, όπως του τον μετέφερε ο πρεσβευτής Αλ. Μάτσας, τον δημοσίευσε στο βιβλίo του «I should Have Died» (Νέα Υόρκη 1977) ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Φίλιπ Ντιν (Γεράσιμος) Τσιγάντες, γιος του ταξίαρχου Χριστόδουλου Τσιγάντε.

 

Οπως προέβλεψε ο Γεώργιος Παπανδρέου, μετά τις απειλές Τζόνσον τον ανέτρεψαν τον Ιούλιο του 1965. Εμενε «να μην κρατήσουν και πολύ η Βουλή και το Σύνταγμα»’ το έργο αυτό ανέλαβαν οι απριλιανοί συνταγματάρχες, εκμεταλλευόμενοι τους άστοχους χειρισμούς του Παλατιού, αλλά και την απρονοησία των πολιτικών της Δεξιάς, οι οποίοι, με εξαίρεση τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, δεν ήθελαν έξοδο από την κρίση με εκλογές, διότι θα τις κέρδιζε ο Γεώργιος Παπανδρέου! Ο ίδιος ο Παν. Κανελλόπουλος, σε μια συνάντηση που είχα μαζί του τον Νοέμβριο του 1973, απαντώντας σε σχετική ερώτησή μου, είπε: «Εγώ επέμενα να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές το ταχύτερο δυνατό. Σ’ αυτή τη θέση, όμως, ήμουν τραγικά μόνος. Κανείς στο κόμμα δεν ήθελε τις εκλογές. Αλλωστε δεν ήλεγχα το κόμμα. Κορυφαία στελέχη πηγαινοέρχονταν στο Παρίσι και συζητούσαν με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή».

 

Από κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο «Αρχείο» του Κων. Καραμανλή (κυκλοφόρησε σε 12 τόμους το 1994) επιβεβαιώθηκαν όσα μου είχε πει ο Παν. Κανελλόπουλος. Στις 7 Ιανουαρίου 1965, σε επιστολή του προς τον Παν. Πιπινέλη ο Κων. Καραμανλής έγραφε, ότι «ο βασιλιάς έχει ανάγκην τιμίων συμβούλων». Και συμβούλευε τον Κωνσταντίνο: «Ν’ αποφύγη οιανδήποτε άκαιρον διάλυσιν της Βουλής (…) Πιστεύω, ότι εάν οδηγηθή η χώρα ταχέως εις εκλογάς και ιδίως πριν αποκαλυφθή ο Παπανδρέου, θα προκύψουν καταστάσεις ανεπανόρθωτοι ίσως». Και στις 22 Αυγούστου 1965 έγραψε προς τον Κων. Τσάτσο και τον Π. Πιπινέλη: «Ο Παπανδρέου διέφυγε και πάλιν την εξουθένωσιν, αλλά κατέστη ισχυρότερος και ικανός να απειλεί το μέλλον του έθνους» («Αρχείο», τόμος 6ος, σελ. 198).

 

Στις 10 Μαΐου 1966 ο Κων. Καραμανλής σε μακρά επιστολή του προς τον Κων. Τσάτσο («Αρχείο», τόμος 6ος, σελ. 212) μιλάει ανοιχτά για εκτροπή. Γράφει: «Θα συνεβούλευα εις γενικάς γραμμάς: Να σχηματισθή κυβέρνησις από ικανά και κατάλληλα διά την περίστασιν πρόσωπα, η οποία να εξουσιοδοτηθή από την Βουλήν ή, της Βουλής αρνουμένης, από τον βασιλέα, όπως ασκούσα εκτάκτους εξουσίας και εντός ευλόγου χρόνου: 1) προβή εις τολμηράν αναθεώρησιν του Συντάγματος (…)» Στη συνέχεια απαριθμούσε τι έπρεπε να κάνει αυτή η κυβέρνηση.

 

Στην απάντησή του ο Κων. Τσάτσος σημείωνε («Αρχείο», τόμος 6ος, σελ. 219 και επόμ.): «Πρώτον, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, εισηγούμεθα -(λέω… «γούμεθα», διότι ασπάζομαι -μαζί με μυριάδες άλλους- ανεπιφύλακτα τις σκέψεις σου). Εισηγούμεθα, λοιπόν, παρεκτροπήν από το πολίτευμα και μίαν προσωρινήν δικτατορίαν -ίσως ενός έτους. Προς αυτήν την κατεύθυνσιν πρέπει να δουλευθή από εκείνους που θα επωμισθούν την παρεκτροπήν και θα την κυρώσουν δι’ ενός δημοψηφίσματος. Δικτατορίες χωρίς ονοματισμένο δικτάτορα δεν κουβεντιάζονται».

 

Ο Κων. Καραμανλής έθεσε το ζήτημα της εκτροπής και στον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Κωνσταντίνου, Δημ. Μπήτσιο, που με εντολή του βασιλιά τον επισκέφθηκε στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1966 και τον Μάρτιο του 1967 και του ζήτησε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη της εκτροπής και υπέδειξε «τον συνδυασμόν Μαρκεζίνης-Τσακαλώτος».

 

http://www.efsyn.gr/?p=43420