Aφηστε τα πληκτρολογια και χαλαρωστε με ελληνικη μουσικη ( αλλωστε ολα παιρνουν παραταση......)

[MARKA]

[SOULIS]

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά

που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών

Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.

Κάνουν ότι λάχει.

Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών

φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους

Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος

επαγγελματίες επαναστάτες

παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν

τώρα παίρνουν χάπια

και οινόπνευμα για να κοιμηθούν

αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.

Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα

στις ταράτσες παλιών σπιτιών

Εξάρχεια Βικτόρια Κουκάκι Γκύζη.

Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια

Τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων

δανεικά φουστάνια

σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες

απειλητικές σιωπές κολπίτιδες

ερωτεύονται ομοφυλόφιλους

τριχομονάδες καθυστέρηση

το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο

σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.

Κάνουν ότι λάχει.

Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου

γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή

Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα

γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο

γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα

γιατί η δικιά σας μόνο για γλείψιμο κάνει.

Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα

στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.

Οι φίλοι μου.

Κατερίνα Γώγου

[ΕΙΡΗΝΗ]

Πελόμα Μποκιού - Ανατριχίλα

[ΕΙΡΗΝΗ]

Κατερίνα Γώγου - Πόσο νωρίς φεύγει το φως

[MARKA]

[ΧΡΥΣΑ]

Θα 'θελα μια νύχτα στ' ανέμου το νησί

να 'βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί

εκείνο που σε βγάζει απ' την παγωνιά

να το πιω και να φύγω μακριά

Για να σε βρω στης Σμύρνης την άσβεστη φωτιά

να μου φανερώνεις του Αιγαίου τα μυστικά

να μου τραγουδήσεις πράγματα γνωστά

και να νιώθω πως σε ξέρω από παλιά

Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει

μας χωρίζει μας πληγώνει

είναι ο χρόνος που τελειώνει

και ξανά μένουμε μόνοι...

[SOPHIE]

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ ΠΟΤΕ ΟΤΑΝ ΣΕ ΘΕΛΩ;

[ΧΡΥΣΑ]

Αφιερωμενο στους εφηβους της 6ης συναντησης του taxheaven

...και μην ξεχασετε τις σφεντονες σας ....

(τα ονειρα, τα χρωματα, οι μουσικες και η παιδικη αλητεια απαραιτητως θα συμπεριλαμβανονται στις αποσκευες των μεγαλων, αλλιως θα μεινουν μονο τα παιδια)

Σαράντα χρόνια έφηβος

πλέον μισό αιώνα

το καλοκαίρι άσπριζα,

μαύριζα τον χειμώνα.

Σαράντα χρόνια ανώριμος

ξεφτίλας Δον Κιχώτης.

Τώρα 50 χρόνια φρόνιμος

ωραίος και ιππότης.

Γεννήθηκα σ' ένα χωριό

Τετάρτη μεσημέρι.

Γιατρός δε με ξεπέταξε

μα μιας μαμής το χέρι.

οι συγγενείς μαζεύτηκαν

από νωρίς στο σπίτι.

Πώς είναι έτσι το παιδί

και τι μεγάλη μύτη$!

Νάνι-νάνι το παιδί μας νάνι.

Νάνι-νάνι και παρήγγειλα,

νάνι-νάνι στην Πόλη τα προικιά του

και τα χρυσαφικά του τα παρήγγειλα.

Νάνι-νάνι κι όπου

το πονεί να γιάνει, νάνι-νάνι,

νάνι-νάνι του,

Μα εγώ από τον ύπνο μου

την έκανα κοπάνα.

Τέντωνα τη σφεντόνα μου,

σημάδευα αεροπλάνα.

Και πάνω στο καλύτερο

με ξύπναγαν με βία

για να μ' αποκοιμήσουνε

δασκάλοι στα θρανία.

Κι ενώ όλα τα θυμόμουνα

κι είχα μυαλό ξουράφι,

να μεγαλώσω ξέχασα

και έμεινα στο ράφι.

Έτσι για πάντα κράτησα

την παιδική μου εικόνα,

εκείνου του αλητάμπουρα

που κράταγε σφεντόνα.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,

έλα πάρε και τούτο.

Μικρό-μικρό σου το 'δωσα,

άρχοντα φέρε μου το.

Κρύψε και τη σφεντόνα του,

φρόνιμο κάνε μου το.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,

συμμαθητή, θαμώνα,

μαζί μου απόψε έφερα

εκείνη τη σφεντόνα.

Μην πάει ο νους σου στο κακό,

πουλιά δε θα χτυπήσω.

Με κότσυφες και πέρδικες

τι έχω να χωρίσω;

Τα παιδικά μας όνειρα

θα σας εκσφενδονίσω,

με χρώματα και μουσικές

θα σας τα τραγουδήσω.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,

συμμαθητή, θαμώνα,

απόψε που βρεθήκαμε,

σου δίνω τη σφεντόνα.

[diba]

Ληστέψανε την τράπεζα

και τι με νοιάζει εμένα

δεν είμαι με κανέναν.

Σου λέω καλά της κάνανε

γιατί μας προκαλούσε...

γεμάτη εκατομμύρια, ενώ κι ο Θεός πεινούσε!

Περαστικοί, αδιάφορα,

εκάτσαν κι εκοιτούσαν.

Του διευθυντή της οι κοιλιές,

κι αυτούς τους ενοχλούσαν.

Κάποιος πανικοβλήθηκε

μπας κι ήτανε ο γυιός του

κι ο ιδρωμένος λογιστής,

μπας κι ήταν ανεψιός του

κι όσο για τον ταμία

που πήγε ν' αμυνθεί,

όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί,

"στα τέτοια μου" ψυθίρησε

και γέμισε τις τσάντες.

"Αντε και καλή τύχη μάγκες!"

Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,

να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία,

και τώρα η χήρα του με δυο ορφανά,

με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά

και μια γνωστή αιτία...

Ψωρο-κορώνα-γράμματα

στο τζόγο της ζωής

"Επάγγελμα;" "Ποιό επάγγελμα;"

"Τί επάγγελμα;" "Ληστής"

Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα,

αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα.

Η απελπισιά περίστροφο και σφαίρες της, οι ανάγκες

Αντε... και καλή τύχη μάγκες.

[SOULIS]

[agori]

Μίκης Θεοδωράκης - Το τραγούδι της δουλειάς

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός

Πρώτη εκτέλεση: Χορωδία

Δίσκος: Όμορφη Πόλη - 1962

Φεγγάρι κρύψου στο βουνό

κατέβα απ' το μπαλκόνι

να κοιμηθεί ο γιόκας μου

πού 'χει δουλειά στ' αλώνι.

Το χώμα θέλει σκάψιμο

τ' αμπέλι θέλει χέρια

θέλει η ελιά μέση γερή

το κλάδεμα μαχαίρια.

Θέλει τραγούδι ο τρυγητός

από δροσάτα χείλη

θέλουν τα χείλια φίλημα

κόψιμο τα σταφύλια.

Η μάνα κάνει το παιδί

κι η βρύση το πλατάνι

κι ο ιδρώτας του παλικαριού

στο μέτωπο στεφάνι.

[agori]

.......

Πικρός αέρας μέσα στη ζωή μου

παραμονεύει ο θάνατος κρυφά

μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου

μη με γυρίζεις πίσω στα στενά.

Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι

κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι.

[agori]

.................

Απόψε θέλω να μεθύσω,

και να μη σκέφτομαι γιατί...

Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω,

και να 'ναι γύρω μου γιορτή.

[agori]

εκ μέρους του αποκλεισμένου diba ...

ΞΥΛΟΥΡΗΣ - ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Πού να σε κρύψω γιόκα μου

να μη σε φτάνουν οι κακοί

σε ποιο νησί του ωκεανού

σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς

και τ' άδικο φωνάξεις

ξέρω πως θα χεις την καρδιά

τόσο καλή τόσο γλυκή

που μες τα βρόχια της οργής

ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά

θα 'χεις κορμάκι τρυφερό

θα σε φυλάω από ματιά κακή

και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα

της ξυπνημένης νιότης

δεν είσαι συ για μάχητες

δεν είσαι συ για το σταυρό

εσύ νοικοκερόπουλο

όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου

το δίκιο φως της αστραπής

κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε

παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν

το φως να το σηκώσουν

δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή

απ' την αλήθεια της σιωπής

χίλιες φορές να γεννηθείς

τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν

[DANAIE]

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ ΔΕΣ

Το τέλος μας δες φυσάει προς τα μένα

Τη φλόγα εγώ δεν θα φοβηθώ

Θα είμαι εδώ με τα χέρια ανοιγμένα

Να καώ, να καώ στο χωρισμό.

Δε νιώθω οργή, δε νιώθω θυμό

σα βγει απ τη γη και εγώ θα καώ

Δε νιώθω οργή, δε νιώθω θυμό

Μπροστά στη φωτιά ξέρω να σ αγαπώ

Σ ευχαριστώ για όσο απ το φιλί σου

Σ ευχαριστώ για όσο απ το κορμί σου

Το λίγο αυτό για μένα ήταν αρκετό.

Σ ευχαριστώ για τη ζωή, ζωή μου

Για το καρφί που αντί να πω πληγή μου

Πόνεσα και είπα σ αγαπώ.

Το τέλος μας δες , δε γράφει αντίο

Πεθαίνεις εσύ σε γεννάω εγώ

Γιατί ένας μπορεί να ανασαίνει για δυο

Και μετά και μετά το χωρισμό.

Σ ευχαριστώ για όσο απ το φιλί σου

Σ ευχαριστώ για όσο απ το κορμί σου

Το λίγο αυτό για μένα ήταν αρκετό.

Σ ευχαριστώ για τη ζωή, ζωή μου

Για το καρφί που αντί να πω πληγή μου

Πόνεσα και είπα σ αγαπώ.

[agori]

Γκάτσος-Ξαρχάκος-Μπιθικώτσης " Ασπρη μέρα και για 'μας"

Φλερυ Νταντωνακη - Ασπρη Μέρα

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Άλλες ερμηνείες: Νανά Μούσχουρη || Κώστας Σμοκοβίτης || Φλέρη Νταντωνάκη

Θα ποτίσω μ' ένα δάκρυ μου αλμυρό

τον καιρό, πικρά καλοκαίρια,

έμαθα κοντά σου να περνώ,

Νεκρά περιστέρια

γέμισε η αυγή τον ουρανό.

Θα γυρίσω λυπημένη Παναγιά.

Έχε γεια, μην κλαις το μαράζι,

μάθε φυλακτό να μην κρεμάς.

Να λες "Δεν πειράζει,

θα'ρθει η άσπρη μέρα και για μας".

[agori]

[Grzokas]

[ΧΡΥΣΑ]

Αγγελακας Γ. γιορτη

[KABONTOROS]

KABONTORITIKOS XOROS

[DAS]

[DAS]

[DAS]

[DAS]

[DAS]