Προς το περιεχόμενο

Κατά τον δαίμονα εαυτού- James Douglas Morrison- The End


Προτεινόμενες αναρτήσεις

"If the doors of perception were cleansed, everything would appear to man as it is: infinite".

William Blake

doors.jpg

Μια ζεστή μέρα τον Αύγουστο του 1949, ο ναύαρχος George Stephen, πρώην διοικητής του αμερικανικού στόλου στον Ειρηνικό, διέσχιζε με το αυτοκίνητο του την έρημο του New Mexico. Δίπλα του καθόταν η σύζυγος του, και πίσω η πεθερά του κι ο εξάχρονος γιος του, Τζιμ.

Η ανέμελη οικογενειακή βόλτα διακόπτεται ξαφνικά, καθώς πέφτουν πάνω σε ένα τρομερό ατύχημα, με δεκάδες θύματα.

Ο δρόμος είναι γεμάτος σκορπισμένα πτώματα Ινδιάνων.

Αίμα παντού.

Ο μικρός Τζιμ αρχίζει να κλαίει, φοβισμένος, καθώς βλέπει μέσα από τα πτώματα των ινδιάνων να βγαίνουν φαντάσματα και να τρέχουν αλλόφρονα προς κάθε κατεύθυνση.

Το κλάμα του τζιμ μετατρέπεται σε πανικόβλητα ουρλιαχτά, την ώρα που ένα φάντασμα ορμάει πάνω του, και μπαίνει μέσα του!

Οι γονείς του προσπάθησαν να τον πείσουν ότι ήταν ένα κακό όνειρο, ότι ποτέ δεν πήγαν βόλτα στο New Mexico, ότι ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Μάταια όμως.

Ο Τζιμ ήταν βέβαιος ότι το φάντασμα βρισκόταν μέσα του.

Από εκείνη τη μέρα, η ζωή του Jim Morrison δεν ήταν παρά μια απεγνωσμένη προσπάθεια απόδρασης.

Από τα φαντάσματα.

Η ιστορία των Doors δεν είναι τίποτε άλλο από το χρονικό του προαναγγελθόντος θανάτου του Jim Morrison.

Τα πάντα στη σύντομη παρουσία τους στο προσκήνιο του ροκ το μαρτυρούν.

Η επιλογή του ονόματος τους από την εσχατολογική ρήση του Blake, η ψυχεδελική μουσική τους, οι παραληρηματικοί στίχοι, οι μυστικιστικές αναφορές, η παραισθησιακή ατμόσφαιρα στις συναυλίες τους, αλλά κυρίως η δαιμονοπληξία του ίδιου του Morrison.

jim_morrison_big.jpg

«Υπάρχουν δύο κόσμοι, ο γνωστός και ο άγνωστος, κι ανάμεσα τους υπάρχουν οι Πόρτες» συνήθιζε να λέει χαρακτηριστικά ο Morrison, όταν τον ρωτούσαν για την παράξενη αύρα που συνόδευε το συγκρότημα.

Στην περίπτωση του, το κλισέ «ανήσυχο πνεύμα» συμπυκνώνει ίσως με τον καλύτερο τρόπο τον ψυχισμό ενός προβληματικού και προβληματισμένου ταλαντούχου νέου ανθρώπου, που καταφεύγει πρώτα στην ποίηση, μετά στη μουσική, ύστερα στο αλκοόλ, και στο τέλος στις ψυχοτρόπες ουσίες, για να αποδράσει από τους δαίμονες που τον στοιχειώνουν.

Όλη η – σύντομη – ζωή του Μόρισον, ο βίος κι η πολιτεία του, δεν είναι παρά μια απεγνωσμένη προσπάθεια απόδρασης.

Δεν είναι τυχαίο, νομίζω, που στον πρώτο κιόλας δίσκο των Doors, ο Μόρισον επιμένει να συμπεριλάβουν «Το Τέλος»! Σαν να καταθέτει – από μοιραία διαίσθηση - το κύκνειο άσμα του, όσο προλαβαίνει..

Οπαδός του Νίτσε, θιασώτης του Μυστικισμού, θαυμαστής του Ρεμπό.

Μόνο ο Φρόυντ όμως θα μπορούσε – ίσως – να του είχε φέρει κάποια γαλήνη.

Ο Μόρισον είχε διακόψει κάθε σχέση με την οικογένεια του.

Διέδιδε μάλιστα ότι οι γονείς του είχαν πεθάνει, όταν ο πατέρας του μίλησε σε κάποια εφημερίδα και διέψευσε την ιστορία του γιου του για κείνο το φοβερό ατύχημα στην έρημο του New Mexico.

Όπως συμβαίνει συνήθως, κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία – όταν έπρεπε - στους στίχους των Doors, που έγραφε σχεδόν πάντα μόνος του ο Morrison.

Οι στίχοι του «Τέλους» (The End) ερμηνεύτηκαν πρόχειρα ως ποιητική απόδοση του Οιδιπόδειου συμπλέγματος που λίγο πολύ όλοι οι άνδρες κρύβουν μέσα τους. Κι ας μεταμορφωνόταν ο Morrison πάνω στη σκηνή κάθε φορά που ούρλιαζε « Father, I want to kill you.. Mother, I want to Fuck you»..

Αλλά και στο «Peace Frog» έπρεπε να περάσουν χρόνια από το θάνατο του για να σταθούν κάποιοι στους παράξενους στίχους που έγραψε ο Morrison για κείνο το τρομακτικό ατύχημα – που μόνο εκείνος είδε - στην έρημο του New Mexico:

Indians scattered on dawn's highway bleeding

Ghosts crowd the young child's fragile egg–shell mind..

Εκατομμύρια προσκυνητές έχουν επισκεφθεί τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια τον τάφο του, στο Παρίσι.

Δεν ξέρω πόσοι μπόρεσαν να διαβάσουν, ή να καταλάβουν, την ελληνική επιτύμβιο ρήση που επέλεξε ο πατέρας του:

"ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ"

jimg2.jpg

Ο Δαίμων (δαίω=μοιράζω) στην αρχαία Ελλάδα ήταν μια μικρή θεότητα συνδεδεμένη με την ζωή του ανθρώπου, εξ ου και ευδαιμονία.

Δείτε εδώ το "The End":

http://www.youtube.com/watch?v=v34d9kKnv_w

(Το βίντεο είναι από την επική ταινία «Αποκάλυψη Τώρα».

Ο Κόπολα επέλεξε, νομίζω, το πλέον κατάλληλο τραγούδι για να επενδύσει μουσικά το δικό του αριστούργημα για το ψυχεδελικό ταξίδι στον κόσμο της παράνοιας.)

doors_h.jpg

This is the end

Beautiful friend

This is the end

My only friend, the end

Of our elaborate plans, the end

Of everything that stands, the end

No safety or surprise, the end

I'll never look into your eyes...again

Can you picture what will be

So limitless and free

Desperately in need...of some...stranger's hand

In a...desperate land

Lost in a Roman...wilderness of pain

And all the children are insane

All the children are insane

Waiting for the summer rain, yeah

There's danger on the edge of town

Ride the King's highway, baby

Weird scenes inside the gold mine

Ride the highway west, baby

Ride the snake, ride the snake

To the lake, the ancient lake, baby

The snake is long, seven miles

Ride the snake...he's old, and his skin is cold

The west is the best

The west is the best

Get here, and we'll do the rest

The blue bus is callin' us

The blue bus is callin' us

Driver, where you taken' us

The killer awoke before dawn, he put his boots on

He took a face from the ancient gallery

And he walked on down the hall

He went into the room where his sister lived, and...then he

Paid a visit to his brother, and then he

He walked on down the hall, and

And he came to a door...and he looked inside

Father, yes son, I want to kill you

Mother...I want to...fuck you

C'mon baby, take a chance with us

C'mon baby, take a chance with us

C'mon baby, take a chance with us

And meet me at the back of the blue bus

Doin' a blue rock

On a blue bus

Doin' a blue rock

C'mon, yeah

Kill, kill, kill, kill, kill, kill

This is the end

Beautiful friend

This is the end

My only friend, the end

It hurts to set you free

But you'll never follow me

The end of laughter and soft lies

The end of nights we tried to die

This is the end

http://www.thedoors.com

http://www.in.gr/homevideo/mcdbio.asp?bgr=0001986

http://therockerblogger.blogspot.com/2007/...og-post_22.html

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ισως στα φαντάσματα δεν έβλεπε τους Ινδιάνους του ατυχήματος,αλλά τα φαντάσματα που δημιούργησαν οι ομοεθνείς του σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής.

Αυτό ακριβώς έβλεπε Δημήτρη και γι'αυτό οι doors έκαναν πάρα πολλές συναυλίες εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ.

Δεν θα ρίξουμε στην πυρά όλους τους αμερικανούς επειδή είναι ηλίθιος ο Μπους...

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...