Προς το περιεχόμενο

Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου. Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,δεν φτάνει μόνο η δουλειά.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Σήμερα...

.......................................

Η ζωή που περνά και χάνεται

η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται

η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται

η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται μάτια μου

Μια στιγμή και μ' αφήνεις μόνο μου

μια στιγμή και είμαι μόνος μου, μόνος μου

..........................................

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα

Όσα πέρασαν δεν μείνανε

και όσα έρχονται δεν γίνανε

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα

Χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα

τ' αύριο ονειρευόμουνα

..........................................

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 183
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Κακές συνήθειες

Μουσική/Στίχοι: Πασχαλίδης Μιλτιάδης/Πασχαλίδης Μιλτιάδης

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ

να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο

με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ

και μια ζωή στα πόδια να το βάζω-ω

Μα ότι μας δένει στα παλιά-α

είν' οι κακές συνήθειες

το νιώθω τώρα καθαρά-α

πως είν' αργά γι αλήθειες

πως είν' αργά γι αλήθειες

Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω

τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα

Όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω

κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ

στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω

Μου μάθαν να φοβάμαι ότι αγαπώ

και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

Μα ότι...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γιαλό γιαλό τα λόγια μας

τραγούδια θε να γίνουν

που όλο μια πίκρα αφήνουνε

στο βάθος της καρδιάς

Γιαλό γιαλό χαθήκανε

στου φεγγαριού τα μάγια

κι άλλα δεν ήταν βράδυα

καλύτερα για μας

Στιγμή στιγμή στον ουρανό

η αγάπη μας πετούσε

έσκυβε και φιλούσε

τον έρημο γιαλό

Στιγμή στιγμή στα μάτια μου

περνούσε η ψυχή σου

γείρε κι αποκοιμήσου

θα ξαγρυπνώ εγώ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γιαλό γιαλό τα λόγια μας

τραγούδια θε να γίνουν

που όλο μια πίκρα αφήνουνε

στο βάθος της καρδιάς

Γιαλό γιαλό χαθήκανε

στου φεγγαριού τα μάγια

κι άλλα δεν ήταν βράδυα

καλύτερα για μας

Στιγμή στιγμή στον ουρανό

η αγάπη μας πετούσε

έσκυβε και φιλούσε

τον έρημο γιαλό

Στιγμή στιγμή στα μάτια μου

περνούσε η ψυχή σου

γείρε κι αποκοιμήσου

θα ξαγρυπνώ εγώ

Μαρακι να ξερεις οτι σε αυτες τις δυσκολες στιγμες σου ειμαστε διπλα σου ολα τα παιδια του φορουμ καισου αφιερωνουμε απο καρδιας το παρακατω:

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Απόψε πέφτει παγωνιά

στο δρόμο και στη γειτονιά

και μες στο βράδυ το θολό

θυμάμαι και μελαγχολώ.

Απόψε φθινοπώριασε

και τ' όνειρο ξεθώριασε

καρδιά μου κάνε υπομονή

κι ο ήλιος θα ξαναφανεί.

Απόψε μύρισε βροχή

χειμώνας μπαίνει στην ψυχή

και στο δρομάκι το στενό

με πιάνει το παράπονο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μαράκι , να τον ακούς τον Απόστολο

καρδιά μου κάνε υπομονή

κι ο ήλιος θα ξαναφανεί.

όσο για το τραγούδι που ακούς τον τελευταιό καιρό ,

να ξέρεις πώς ...........

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου

σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου

ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου

κι έτσι κάνεις κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πάντα γελαστοί

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι

θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι

σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ' το χάρτη

για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι

με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη

στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι

πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί

πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα - Σαλονίκη

μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι

έπεσα να σ' ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα

κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ' όστρακο πορφύρα

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι

με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη

στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι

πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί

πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στο Μαρακι μας.........

Η ΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ

Στίχοι: Φώντας Λάδης

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος & Δήμητρα Γαλάνη ( Ντουέτο )

Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Δήμητρα Γαλάνη ( Ντουέτο )

Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει

που μπρος μου θα σε ξαναδώ

το φως του ήλιου θα ραγίσει

και συ θα τρέχεις προς τα δω

θε να σκορπά το μέτωπό σου

χρυσή βροχή στον ουρανό

και θα 'ν' τ' ωραίο πρόσωπό σου

κι απ' το φεγγάρι πιο χλωμό

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας

όλα θα λάμψουνε αλλιώς

και θα χαθεί μες τις σκιές μας

όλος ο κόσμος ο παλιός

Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει

κυνηγημένο μου πουλί

σε πήρε κάποτε η δύση

σε ξαναφέρνει η ανατολή

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στη Μαρία, την δική μας Μαρία, για απόψε το βράδυ

Κι αν τα μάτια σου

Λοΐζος Μάνος/Δασκαλόπουλος Άκος

Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε

έχουν τρόπο και μου λένε

για τον πόνο που πονούν

μ’ ένα βλέμμα λυπημένο

πρωινό συννεφιασμένο

για την άνοιξη ρωτούν

Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούν

αχ τα μάτια σου

για τα όνειρα που κάναμε ρωτούν

αχ τα μάτια σου

Μάτια παραπονεμένα

μάτια που είσαστε για μένα

θάλασσες υπομονής

με κλωστούλες ασημένιες

πλέκω τις κρυφές σας έννοιες

σε τραγούδι της ζωής

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μαρια ειμαστε κοντα σου ....

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Στάλα, στάλα, στάλα, στάλα,

πάνω στου ουρανού τη σκάλα

κοίτα κάποιος ανεβαίνει

πού πηγαίνει, πού πηγαίνει

ούτε εκείνος δεν το ξέρει

μόνο της αυγής τ'αστέρι

θά'ναι τώρα σύντροφός του

με τ'αγγελικό το φως του

Στάλα, στάλα, στάλα, στάλα

απ' τα μάτια τα μεγάλα

στης καρδιάς μου τον καθρέφτη

το ζεστό το δάκρυ πέφτει

γίνεται βροχή και χιόνι

μα η ελπίδα δεν τελειώνει

κι ό,τι εκείνος έχει αφήσει

κάποιος άλλος θα τ΄αρχίσει

Στάλα, στάλα, στάλα, στάλα

Παναγιά μου παρακάλα

κοίτα κάτω και λυπήσου

να σωθουν οι άνθρωποί σου

κι όποιου η γης μας δεν του φτάνει

φόρα του χλωρό στεφάνι

μείνε πλάι του ωσότου

νά'βρει τον παράδεισό του

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου σε όλους σας!!

Ξέρω ότι με σκέφτεστε συνέχεια και γνωρίζω ότι είστε δίπλα μου.

Η στήριξη σας αυτές τις στιγμές είναι πολύτιμη για μένα.

Χαίρομαι που σας έχω κοντά μου...

Η φιλία σας με τιμάει και με κάνει να συνεχίσω να πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ, κάτι που τις τελευταίες μέρες είχα αρχίσει να αμφισβητώ.

Επιτρέψτε μου να αφιερώσω κάτι στον μπαμπά μου που έφυγε χαμογελαστός για το μεγάλο ταξίδι...

Πίσω απ' την πόρτα το καρφί

και στο καρφί σακάκι

Είναι αυτό που φόραγε

εκείνος που δεν χώραγε

σε τούτο το σοκάκι

Πέφτει το φως του καντηλιού

στην μαύρη ταμπακέρα

την κράταγε στα χέρια του

στις σχόλες στα νυχτέρια του

αυτός που πήγε πέρα

Μες στην καρδιά μου την πικρή

ήρθε το πρώτο χιόνι

μες στην καρδιά που ράγισες

την νύχτα που με άφησες

χαμένο χελιδόνι

Μην ανησυχείς για τίποτα μπαμπά μου... εγώ είμαι εδώ. Συνέχισε να χαμογελάς εκεί ψηλά...

Στιγμή στιγμή στα μάτια μου

περνούσε η ψυχή σου

γείρε κι αποκοιμήσου

θα ξαγρυπνώ εγώ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο αρχηγός.

Μουσική/Στίχοι: Λοΐζος Μάνος/Παπαδόπουλος Λευτέρης

Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί

κι είχαμε και ξύλινα τουφέκια

κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή

στα παλιά μας στέκια

Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό

κι ήξερες μονάχα να διατάζεις

κι έτρεχα ξωπίσω σου κι εγώ

για να με κοιτάζεις

Έγειρες στη γη να κοιμηθείς

κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι

Σου ειπα θα πεθάνω αν σκοτωθείς

κι όμως έχω ζήσει (αυτο ακριβώς πρέπει να κάνεις...να ζήσεις)

Μαρακι, είσαι απο τα καλύτερα παιδιά που υπάρχουν και είμαι τυχερή που ο Θεός με ευλόγησε με την φιλία σου!

Ειμαι σίγουρη οτι ο πατέρας σου, είναι πολυ περήφανος για σένα και απο εκεί ψηλα σε κοιτά και καμαρώνει!!

Να ζεις κοριτσάρα μου και να τον θυμάσαι!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πατέρα δε σ' είδαμε ποτέ να κλάψεις.

Μονάχα εκεί στα μηλίγγια σου

οι λεπτές φλέβες

όμοιες με σχέδια του κυανού φωτός

...

...

Τώρα η σιωπή σου εθραύσθη

και στο μικρό κοχύλι που'κρυβες

άκουσα κραυγές του ωκεανού.

...

...

Τα παιδιά παίζουν δίχως να μαντεύουν

τις καμπάνες που κρούονται μακριά.

...

...

Κοιτώ τον ουρανό

ρίχνοντας φιλικά στο χώμα

μια χούφτα σπόρους...

...

...

κι ανηφορίζω ελαφριά και χαρούμενη

προς τα ύψη του χαμογέλου

κρατώντας σφιχτά το θυσαυρό που μού΄δωσες..

...

...

Το φως ακμάζει πιο ψηλά

και από την αγάπη σου, πατέρα μου

και από την αγάπη μου.

Υ.Γ. Ας με συγχωρέσει ο Ρίτσος που του πήρα κομμάτια από ποιήματα, για να φτιάξω αυτό που ήθελα για την Μαρία.. Θα καταλάβει.. Για την Μαρία το έκανα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

....Έφυγε ξαρμάτωτος ούτε που μετάλαβε

έφυγε ξαρμάτωτος λίγο πριν μπαρκάρει

για μακρύ ταξίδι στους μικρούς μπαξέδες του καρασεβντά.....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δε μου έρχονται λόγια, μόνο μια μελωδία του αποχαιρετισμού που σας επισυνάπτω.

Μαρία συλλυπητήρια και κουράγιο.

Να θυμάσαι τον πατέρα σου και να χαμογελάς, είμαι σίγουρος ότι ήταν υπέροχος άνθρωπος όπως εσύ.

Δημήτρης

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν είσαι μάγκας

Παπακωνσταντίνου Βασίλης

Χάρε, εγώ σε σκέφτηκα δερβίση, μάγκα, πρώτο

που καθαρίζει μόρτικά με μπέσα και γαμώτο

Όμως εσύ μου τα γυρνάς, στο ύπουλο την στήνεις

καρφώνεις έναν από μας, πισώπλατα τη δίνεις

Αν είσαι μάγκας πάρε με στα ίσια και με μία

Χάρε το παραδέχομαι, δεν έχω ψυχραιμία

Τώρα που ξέρω τι πουλάς και τι καπνό φουμάρεις

μπορείς και μένα να με φας όποια στιγμή γουστάρεις

Πες μου πού να ‘ρθω να σε ‘βρω, πού να σε συναντήσω

μαζί να στήσουμε χορό κι ας θέλω εγώ να ζήσω

Αν είσαι μάγκας πάρε με στα ίσια και με μία

Χάρε το παραδέχομαι, δεν έχω ψυχραιμία

δεν έχω ψυχραιμία

Μαρία τα συλλυπητήριά μου. Να ζήσεις να τον θυμάσαι και για να σε βλέπει και να σε καμαρώνει!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για την Μαρία

Υπομονή... κι' αυτό θα περάσει!

http://www.geocities.com/tcfbluegrass/CloudAngel.html

When somebody dies, a cloud turns into

an angel, and flies up to tell God

to put another flower on a pillow.

A bird gives the message back to

the world, and sings a silent prayer

that makes the rain cry. People dis-

appear, but they never really go away.

The spirits up there put the sun to

bed, wake up grass, and spin the

earth in dizzy circles. Sometimes you

can see them dancing in a cloud during

the day-time, when they're supposed

to be sleeping. They paint the rain-

bows and also the sunsets and make

waves splash and tug at the tide.

They toss shooting stars and listen to

wishes. And when they sing wind-

songs, they whisper to us, don't

miss me too much. The view is nice

and I'm doing just fine. - Ashley

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στάχυα είμαστε στου χρόνου τ' αλώνια... δυστυχώς...

Πριν από 11 χρόνια έχασα τον πατέρα μου, μετά από πολύχρονη μάχη .....

τον έβλεπα να λιώνει και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.....

δεν το έχω ξεπεράσει....ακόμη και σήμερα...

Οι άνθρωποι που αγαπήσαμε ζουν πάντα μαζί μας μέχρι να φύγουμε απ' αυτή τη ζωή...

με τον ένα ή τον άλλο τρόπο....

Μαρία κουράγιο...δεν τον έχασες...πάντα θα είναι μαζί σου...στο μυαλό και στην ψυχή σου....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μαρία,

Δεν έτυχε να μιλήσουμε ποτέ, όμως νιώθω την ανάγκη να σου εκφράσω τα συλλυπητήρια μου για την απώλεια του πατέρα σου.

Σε νιώθω ειλικρινά, γιατί κι εγώ έχασα τον δικό μου πριν από λίγους μήνες.

Εύχομαι ολόψυχα να είσαι γερή και δυνατή και να τον έχεις πάντα μέσα στην καρδιά σου.

Είμαι σίγουρη ότι το χαμόγελό του θα είναι για σένα ο φύλακας άγγελος και ότι θα σου στέλνει την αγάπη που του έχεις χαρίσει απ’ τον ουρανό.

Οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν χάνονται, υπάρχουν πάντα μέσα στην αγάπη που δίνουμε στους άλλους.

Το ξέρω ότι βρίσκεσαι στην αρχή ενός δύσκολου δρόμου.

Θέλει υπομονή και δύναμη, αλλά είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις.

Για ό,τι χρειαστείς εγώ είμαι εδώ. Ειλικρινά. Και δεν είμαι η μόνη, σίγουρα.

Θεόφιλε,

δεν ξέρω τι από τα δύο είναι πιο οδυνηρό: η απώλεια ή το να βλέπεις τον άνθρωπο σου να υποφέρει και να νιώθεις τελείως άχρηστος;

Εγώ λέω ανεπιφύλακτα πως είναι το δεύτερο…

Έχει τύχει να χάσω κι άλλους ανθρώπους, πολύ ξαφνικά και απροσδόκητα.

Το σοκ είναι μεγάλο, όταν μαζί με αυτόν που χάνεις, χάνονται και σχέδια, όνειρα, έρωτας….

Τίποτα δεν συγκρίνεται όμως Θεόφιλε μ’ αυτό που περιγράφεις. Το ξέρω.

Σας φιλώ και τους δύο και σας στέλνω την αγάπη μου.

Μαρία

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

δεν ξέρω τι από τα δύο είναι πιο οδυνηρό: η απώλεια ή το να βλέπεις τον άνθρωπο σου να υποφέρει και να νιώθεις τελείως άχρηστος;

Εγώ λέω ανεπιφύλακτα πως είναι το δεύτερο…

"Καλύτερα ένα φριχτό τέλος παρά μια φρίκη χωρίς τέλος", τόσο κυνικό, τόσο αληθινό.

Ο Θεόφιλος ζούσε έναν καθημερινό θάνατο και αυτό σίγουρα ήταν ψυχοφθόρο.

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μαράκι θέλω να σου εκφράσω τα συλληπητήριά μου για την απώλεια του αγαπημένου σου και σεβαστού πατέρα.

Καταλαβαίνω την θλίψη σου και την στενοχώρια σου. Πριν 2 περίπου μήνες έχασα και εγώ τον πατέρα μου μετά από 7 χρόνια ασθένειας από την νόσο Αλτσχάιμερ.

Να ξέρεις ότι είναι και θα είναι περήφανος για σένα.

Νιώθω ότι εκεί που βρίσκονται είναι πολύ όμορφα και μας φροντίζουν.

Θα νιώθεις κάθε μέρα που περνάει ότι είναι κοντά σου και θα τον ευχαριστείς για όλα όσα σου πρόσφερε.

Ξέροντας λοιπόν ότι είναι καλά, είμαστε και εμείς καλά.

Σε φιλώ

Κατερίνα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μαρία,

να τον έχεις πάντα μέσα στην καρδιά σου.

Είμαι σίγουρη ότι το χαμόγελό του θα είναι για σένα ο φύλακας άγγελος και ότι θα σου στέλνει την αγάπη που του έχεις χαρίσει απ’ τον ουρανό.

Οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν χάνονται, υπάρχουν πάντα μέσα στην αγάπη που δίνουμε στους άλλους.

Το ξέρω ότι βρίσκεσαι στην αρχή ενός δύσκολου δρόμου.

Θέλει υπομονή και δύναμη, αλλά είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις.

Για ό,τι χρειαστείς εγώ είμαι εδώ. Ειλικρινά. Και δεν είμαι η μόνη, σίγουρα.

Μαρία

Να ξέρεις ότι είναι και θα είναι περήφανος για σένα.

Νιώθω ότι εκεί που βρίσκονται είναι πολύ όμορφα και μας φροντίζουν.

Θα νιώθεις κάθε μέρα που περνάει ότι είναι κοντά σου και θα τον ευχαριστείς για όλα όσα σου πρόσφερε.

Κατερίνα.

Η πράξη του να σιωπάς και να μένεις σιωπηλός, η άρνηση να μιλήσεις.

Οι πιο σημαντικές σιωπές είναι εκείνες που ακολουθούν τις σκληρές ερωτήσεις όσων πονούν, ψάχνοντας για απαντήσεις.

Αυτή η καταραμένη αίσθηση της ανθρώπινης αδυναμίας της ύπαρξης, που μας μουδιάζει και μας καθηλώνει...

Kατέληξα μόνο στο: "την της ψυχής επιμέλειαν"...

Τα σύνορα που χωρίζουν τους ζωντανούς από τους νεκρούς, τους άντρες από τις γυναίκες, τους ηλικιωμένους από τους

νέους, τους φίλους από τους εχθρούς... απ' όλους τους "άλλους" που δεν μπορούμε ν' ακούσουμε ή αρνούμαστε να

ακούσουμε επειδή "δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα".

Ωστόσο, μπορούμε και πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή...

Ιαγός: Ήχοι κρατήστε τη σιωπή σας!

Αιμιλία: Όχι, όχι. Εγώ να σιωπήσω; Όχι, θα μιλήσω ελεύθερα όσο και ο βοριάς. Κι ας είναι ντροπή για τα ουράνια, για τους

ανθρώπους, για τους διαβόλους. Για όλους, εγώ θα μιλήσω.

(Oθέλλος, V.ii, 225-8)

Γι' αυτούς που έχουν υποστεί πολλά χτυπήματα, το σημείο εκείνο στην καρδιά που πυροδοτεί την κραυγή αντίστασης ενάντια

στην επιβολή του κακού, ίσως να μοιάζει νεκρό. Δεν είναι όμως ποτέ νεκρό, είναι απλώς ανήμπορο να φωνάξει πια. Έχει

βυθιστεί σε μια κατάσταση βωβού και ατελείωτου θρήνου. (Simone Weil)

Ας σπάσουμε την απομόνωση της σιωπής. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η απελευθέρωση είναι επιπλέον, ένα μέσο για να πενθήσεις

αυτούς για τους οποίους η απελευθέρωση αργεί πολύ να έρθει, γι' αυτούς που μένουν πίσω...(Tillie Olsen).

Μαρία, μέσα σου πάντα... στην καθημερινότητά σου...σ' αυτά που θα λες...που σου έμαθε...που χάρηκες μαζί του...που πόνεσες

μαζί του... στις δύσκολες ώρες που θα ζητάς τη συμβουλή του...να ξέρεις ότι θα είναι εκεί μαζί σου... όπως ήταν όλα αυτά τα

χρόνια...θα εξακολουθεί να θέλει να σε βλέπει ευτυχισμένη...και θα ήθελε και εσύ να τον σκέφτεσαι στις ευτυχισμένες σας

στιγμές...

Θα εξακολουθεί να ζει μέσα σου...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για πάμε δυνατάααααααααααααααα

Παραμύθι

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη

μάτια μου, μάτια μου

κάποτε γνώρισα μια λίμνη

που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα

Και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα

μάτια μου, αχ μάτια μου

κάποτε αντάμωσα μια πέτρα

που ‘θελε βράχος να γενεί

Και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

Κάποτε αγάπησα μια κόρη

μάτια μου, μαύρα μάτια μου

που ρωτούσε κάθε αγόρι

πότε γυναίκα θα γενεί

Και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα

μάτια μου, αχ μάτια μου

η κόρη γίνηκε γυναίκα

μα εγώ απόμεινα παιδί

Και κάθε που χαράζει

με τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

με τρώει το μαράζι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Όλα σε θυμίζουν,

απλά κι αγαπημένα,

πράγματα δικά σου, καθημερινά

σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ'εμένα

να 'ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.

Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει

σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο

πρόσωπα και λόγια και τ' όνειρο που τρίζει.

σαν θα ξημερώσει τι θα 'ν' αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν

απλά κι αγαπημένα,

πράγματα δικά σου καθημερινά.

Όλα σε θυμίζουν,

κι οι πιο καλοί μας φίλοι.

άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.

μόνη μου διαβάζω το γράμμα που 'χες στείλει

πριν να φιληθούμε για στερνή φορά.

Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει.

σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο.

πρόσωπα και λόγια και τ'όνειρο που τρίζει.

σαν θα ξημερώσει τι θα 'ν' αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν

απλά κι αγαπημένα

πράγματα δικά σου καθημερινά.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άγγελος εξάγγελος

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Μπομπ Ντίλαν

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά

γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι

δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά

και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά

κι ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας

γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά

κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά

κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα

μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά

και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα

Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά

κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα

ώσπου κάποιο βραδάκι τι του 'ρθε ξαφνικά

κι άρχισε να φωνάζει με μανία

Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά

η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα

τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά

μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει

και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα

αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει

καλύτερα να μη μας πει κανένα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...