Προς το περιεχόμενο

Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου. Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,δεν φτάνει μόνο η δουλειά.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Στις Αννουλες του χιονια....

Άννα μην κλαις

Στίχοι: Bertolt Brecht

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι

(Αννα μην κλαις)

θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή

(Αννα μην κλαις)

στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει

(Αννα μην κλαις)

Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.

Ο στρατός ξεκινά

(Αννα μην κλαις)

Σα γυρίσω ξανά

θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.

Ο στρατός ξεκινά

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 183
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Πού να 'σαι τώρα, Άννα

Νταλάρας Γιώργος

Μουσική/Στίχοι: Bregovic Goran/Αδελφοί Κατσιμίχα

Κάνε κουράγιο Άννα, πάλεψε τα χρόνια, Άννα μου με τις αλλιώτικες συνήθειες

τις αλλιώτικες κινήσεις, είχες πολύ καλούς τρόπους, φαινόταν ότι ήσουν από

άλλο κόσμο, όμως εσύ πάντα έκανες ότι μπορούσες για να μην το δείχνεις, δεν

περιφρονούσες τη φτώχεια, αλλά ούτε σε γοήτευε ιδιαίτερα, όλα σε σένα ήταν

διαφορετικά

Το δωμάτιό σου με τα σπάνια αντικείμενα, τα γράμματα, τα δώρα σου, σίγουρα

είχες καλύτερο γούστο από μένα, ερχόσουν και μ’ έβρισκες, το κρεβάτι, το

στήθος σου, Άννα μικρή πρόστυχη κυρία

Και κάτω απ’ τα παράθυρα, βρεγμένος δρόμος, ο ήχος του τρένου, το σούρουπο

και το δωμάτιό μου Άννα κρεμασμένο στον αέρα, σαν πορτοκάλι, κάνε κουράγιο

Άννα

Που να ‘σαι τώρα, ποιος ξέρει πως περνάς

Που να ‘σαι τώρα, αχ πως αντέχεις

Χωρίς να έχεις, αυτό που αγαπάς

Και δίχως ν’ αγαπάς, αυτό που έχεις

Ξέρεις Άννα εμείς οι δυο, ήταν γραφτό να συναντηθούμε, τι να ξέρουν, πως

μπορούν να ξέρουν οι άλλοι, συνομήλικη μικρή ερωμένη, θυμάσαι, εκατομμύρια

στιγμές, στιγμές που όσο πάνε και λιγοστεύουν, έτσι όπως κάποιοι τις λεηλατούν

μπροστά στα μάτια μας κάθε μέρα, άδικα παλεύω να τις κρατήσω, άδικα, κυλάνε

βουβά και φεύγουν, ως τη μεγάλη θάλασσα, πέρασαν τόσα χρόνια, δεν φοράω πια το

φοιτητικό μου μπουφάν, και δυσκολεύομαι να συνηθίσω αυτό το καλοραμμένο

κουστούμι, δεν περιφρονώ το χρήμα, αλλά ούτε με γοητεύει ιδιαίτερα, Mozart

requiem, Agnus Dei, yesterday, απόψε θα ‘ρθω στο πρώτο σου όνειρο, μη γεράσεις

Άννα, μη γεράσεις, πες ψέματα στον άντρα σου, σκίσε την πρόσκληση ή ακύρωσε το

δείπνο, ακούμπησε με όπως τότε με το γόνατό σου κάτω από το τραπέζι, απόψε

Άννα, στο καλύτερο ξενοδοχείο, απόψε, στο πρώτο σου όνειρο, κάνε κουράγιο Άννα

Που να ‘σαι τώρα, ποιος ξέρει πως περνάς

Που να ‘σαι τώρα, αχ πως αντέχεις

Χωρίς να έχεις, αυτό που αγαπάς

Και δίχως ν’ αγαπάς, αυτό που έχεις

Μη γεράσεις Άννα, μη γεράσεις, γιατί δεν θα έχω πια κανέναν και τίποτα να με

κρατήσει νέο, μόνος μου επιμένω ακόμα εδώ, παρόλο που άρχισε πάλι να βρέχει

έτσι όπως βρέχει πάντα στα νησιά Οκτώβρη μήνα, θυμάσαι, θάλασσα μολύβι, κι ο

ουρανός από πεύκα, απόμακρες ανάκατες φωνές, η φωνή της μητέρας, του φίλου

της κόρης του αδελφού, της ερωμένης, της σειρήνας του πλοίου μου, ρούχα λευκά

βιαστικά μαζεμένα, λίγο πριν την βροχή, μαζί τους χάθηκε και το φως, ένας

σύντομος περίπατος, ακόμα εκεί δίπλα στη θάλασσα, κι ύστερα τέλος, τέλος, κάνε

κουράγιο Άννα

Που να ‘σαι τώρα, ποιος ξέρει πως περνάς

Που να ‘σαι τώρα, αχ πως αντέχεις

Χωρίς να έχεις, αυτό που αγαπάς

Και δίχως ν’ αγαπάς, αυτό που έχεις

Κάνε κουράγιο Άννα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είδα την Αννα κάποτε

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Την παιδική μου φίλη

την είδα ξαφνικά

να στέκει

και να με κοιτά.

Αγάλματα κομμάτια

στα μάτια της τα δυο

βομβαρδισμένες πόλεις

ναυάγια στο βυθό.

Ζεστό το μεσημέρι

το στόρι χαμηλό

κι η σκάλα

στο φωταγωγό.

Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα

κανείς, θα πλανηθούμε μοναχοί

θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί.

Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή

τι να καταλάβουμε οι φτωχοί.

Για πες μου μήπως ξέρεις

γι' αυτήν που σου μιλώ

Αννα τ' όνομά της το μικρό.

Την βλέπω κατεβαίνει

στέκεται στο σκαλί

και χάνεται για πάντα

στου κόσμου τη βουή.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εφάπαξ

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης

Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί

το 'θελα μα φοβόμουνα να φύγω.

Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή

μα τώρα μ' εκδικείται λίγο-λίγο.

Όλη μου τη ζωή μού 'βγαινε η ψυχή

κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω.

Να 'ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί

και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,

κάτι να θυμηθώ κάτι ν' αρχίσω.

Μου 'μάθαν να μισώ, ν' αρκούμαι στο μισό

να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.

Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,

σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,

να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,

να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,

αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.

Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,

δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,

μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Να αφιερώσω κάτι στις Αννούλες που γιόρταζαν χθες.

Άννα δεν είναι η βροχή που σου χαράκωσε το βλέμμα

Είναι που είσαι μοναχή κι αν τ' αρνηθείς θα είναι ψέμα

Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό άμα το δω σε μάτια ξένα

Άννα γιατί να σου κρυφτώ είμαι μονάχος σαν κι εσένα

Έλα λοιπόν και μην αργείς, μα σε παρακαλώ μονάχα

πες ότι θες όμως μην πεις, πως μ' έχεις αγαπήσει τάχα

Άννα οι άνθρωποι πονούν και τους φοβίζει το σκοτάδι

Πόσοι γι' αγάπη δεν μιλούν για να περάσουν ένα βράδυ

Πόσοι δεν λένε σ' αγαπώ και το ξεχνάνε μόλις φέξει

Άννα ποτέ δεν θα στην πω αν δεν την νιώσω αυτή τη λέξη

Έλα λοιπόν και μην αργείς, μα σε παρακαλώ μονάχα

πες ότι θες όμως μην πεις, πως μ' έχεις αγαπήσει τάχα

Στίχοι Γιάννης Καλαμίτσης

Ερμηνευτής Κώστας Καράλης

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στο ίδιο έργο θεατές

Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης

Μουσική: Γιώργος Νταλάρας

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )

Στο ίδιο έργο θεατές χαμένης νύχτας εραστές

με μια κιθάρα στης Αθήνας τον εξώστη

από το σήμερα στο χτες της απουσίας φοιτητές

με έναν ήχο στην ψυχή ναυαγοσώστη

Ό,τι ακούω να ακούς μέσα σε κόσμους μυστικούς

θ' ανακαλύψεις μια πατρίδα ξεχασμένη

παραδομένη στους καιρούς και σε πελάτες πονηρούς

σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη

Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές

φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας

οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές

αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας

Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή

αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις

με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς

και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις

Θα βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς στου τραγουδιού μας τους γκρεμούς

θα περπατήσουμε κι απόψε ακροβάτες

μέσα από λόγια και λυγμούς της εποχής μας τους χρησμούς

θα ξεχωρίσουμε απ' τις οφθαλμαπάτες

Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές

φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας

οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές

αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας.

Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό

απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα

θέλω ν' αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω

να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο Προσκυνητής

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Τα βουνά περνάω

και τις θάλασσες περνώ

Κάποιον αγαπάω

Δυο ευχές κρατάω

και δυο τάματα κρατώ

Περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως η αγάπη

σ'ένα αστέρι κατοικεί

αύριο βράδυ θα'μαι εκεί

Κάποιος είπε πως ο έρωτας

για μια στιγμή κρατά

αύριο βράδυ θα'ναι αργά

Στα πουλιά μιλάω

και στα δέντρα τραγουδώ

Κάποιον αγαπάω

Κι οταν τραγουδάω

προσευχές παραμιλώ

περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως ο δρόμος

είναι η φλέβα της φωτιάς

ψυχή μου πάντα να κυλάς

Κάποιος είπε πως ταξίδι

είναι μόνο η προσευχή

καρδιά μου να'σαι ζωντανή

Κάποιος είπε πως η αγάπη

σ'ένα αστέρι κατοικεί

αύριο βράδυ θα'μαι εκεί

Κάποιος είπε πως ο έρωτας

για μια στιγμή κρατά

αύριο βράδυ θα'ναι αργά

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θέλω κάτι να αλλάξω

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας

Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Όλες οι σκέψεις μου έχουν κολλήσει εδώ

Θεέ μου τόσοι άνθρωποι, χαμένοι στο κενό

Σα μάστιγα που απλώνεται είναι το φάλτσο του μυαλού

Παράνοιες, διάνοιες σ' ένα πάντρεμα τρελό

Κόλλησαν τα χέρια μου με τις χορδές κι ας τραγουδώ

Κόλλησαν τα μάτια μου σ' ένα σκοτάδι αλλόκοτο

Κόλλησε κι η σκέψη μου στο βούρκο του καιρού

Θέλω κάτι να αλλάξω, αλλά ίσως δεν μπορώ

άραγε θα συνηθίσω ή θ' αυτοκαταστραφώ

Βοήθα κάτι να αλλάξει, γιατί μόνος δεν μπορώ

Να διαλύσει ή να φτιάξει τον κόσμο αυτόν εγώ τον μισώ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θέλω κάτι να αλλάξω

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας

Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Όλες οι σκέψεις μου έχουν κολλήσει εδώ

Θεέ μου τόσοι άνθρωποι, χαμένοι στο κενό

Σα μάστιγα που απλώνεται είναι το φάλτσο του μυαλού

Παράνοιες, διάνοιες σ' ένα πάντρεμα τρελό

Κόλλησαν τα χέρια μου με τις χορδές κι ας τραγουδώ

Κόλλησαν τα μάτια μου σ' ένα σκοτάδι αλλόκοτο

Κόλλησε κι η σκέψη μου στο βούρκο του καιρού

Θέλω κάτι να αλλάξω, αλλά ίσως δεν μπορώ

άραγε θα συνηθίσω ή θ' αυτοκαταστραφώ

Βοήθα κάτι να αλλάξει, γιατί μόνος δεν μπορώ

Να διαλύσει ή να φτιάξει τον κόσμο αυτόν εγώ τον μισώ

Μα μια φωνή μέσα μου σηκώνεται: "Σώπα, μυαλό, ν’ ακούσουμε την καρδιά", του φωνάζει.

Ποια καρδιά; την ουσία της ζωής, την παραφροσύνη.

Κι η καρδιά αρχίζει και κελαηδάει.

Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε την πραγματικότητα, ας αλλάξουμε τότε το μάτι που βλέπει την πραγματικότητα. Αυτό έκανα όταν ήμουν παιδί, αυτό κάνω και τώρα.

Νίκος Καζαντζάκης.

Έτσι κι αλλιώς ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά...

ίσως, γι' αυτό την έχουμε καταστήσει τόσο οδυνηρή...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Από τον "λεγεωνάριο" του Παπακωνσταντίνου ένας τρελός στίχος:

"Τώρα αξύριστος κλωτσάω ντενεκέδια

σε κουφάλες δέντρων αναπαύομαι"

Και όλο το "άσμα":

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Και θα πάρουμε έναν κλήρο

χωραφάκι γόνιμο

μια γαλάτισσα για σκλάβα

και συσσίτιο μόνιμο.

Πού με παν οι σκονισμένες μου μπότες

στο φιδίσιο της ζωής μου καρόδρομο.

Πόσες μάχες δίνονται χωρίς εμένα

ποια αψίδα δεν περίμενε να 'ρθω.

Λεγεωνάριος χρόνια και χρόνια

μόνος κι ασήμαντος, παλιοσειρά.

Θεριά γαλάτες με λιώσαν στη μάπα

καταταχτείτε μας λέγαν παλιά.

Και θα πάρετε έναν κλήρο

χωραφάκι γόνιμο

μια γαλάτισσα για σκλάβα

και συσσίτιο μόνιμο.

Και θα πάρουμε έναν κλήρο

χωραφάκι γόνιμο

μια γαλάτισσα για σκλάβα

και συσσίτιο μόνιμο.

Από το φόρα-φόρα αυτό το κράνος

τα μαλλάκια μου σκορπίσανε στη γη.

Οι πατάτες μπλουμ και τα φασόλια βάρκες;

ξεφτίλα Καίσαρα να σ'είχα μια στιγμή.

Και θα πάρουμε έναν κλήρο

χωραφάκι γόνιμο

μια γαλάτισσα για σκλάβα

και συσσίτιο μόνιμο.

Λεγεωνάριος χρόνια και χρόνια

είπα άει σιχτίρ, τα μούντζωσα πια.

Απ'τις γιορτές, τα μνημεία ηρώων

φεύγει θυμίαμα μα δε με ακουμπά.

Τα μπλα-μπλα για Pax Romana

mare nostrum και λοιπά

βρήκα μέρος και τα γράφω

σφόδρα καλλιτεχνικά.

Τώρα αξύριστος κλωτσάω ντενεκέδια

σε κουφάλες δέντρων αναπαύομαι

κι όσο για τη δόξα που λέγαν θα πάρω

δε βαριέσαι αδερφέ, δε βιάζομαι.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρει και τα της ψυχής τη ψυχή...

Υ.Γ. Ανακαταταχθείτε μας έλεγαν... ζωή και κότα μας έλεγαν... στον κόσμο των αισθήσεων...

μέσω των "παραισθήσεων"...

Μα, έτσι κι αλλιώς, αυτό που μένει ως καταστάλαγμα, ως αληθινό, γίνεται ορατό όταν κλείσουμε

τα μάτια μας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κυρίες και κύριοι

Στίχοι: Κώστας Τουρνάς

Μουσική: Κώστας Τουρνάς

Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Τουρνάς

Άλλες ερμηνείες: Κώστας Τουρνάς & Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας ( Ντουέτο )

Άγριος άνεμος

τον άγριο κόσμο χτυπάει

άγριος ο καιρός

τη μέρα στα πέλαγα πάει

Άγριο ψέμα

τον άγριο κόσμο θερίζει

άγρια η βρωμιά

το μέσα μας αργά κερδίζει

Το μέσα μας αργά κερδίζει

Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς

τιτλούχοι κακής εποχής

δε σκάμε πολύ για την ώρα

Εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς

οι μύθοι κάθε Χαλιμάς

τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα

Λαμπερός κάθεται

στο θρόνο του μες στα ουράνια

Δίκαια κρίνονται

τ' ανθρώπινα απ' τ' άλλα κοπάδια

Άγγελοι φεύγουνε

και έρχονται και φέρνουν νέα

Θύμωσε ο Θεός,

κι οργή του ματώνει τη μέρα

Κι οργή του ματώνει τη μέρα

Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς

τιτλούχοι κακής εποχής

δε σκάμε πολύ για την ώρα

Εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς

οι μύθοι κάθε Χαλιμάς

τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα

Αν πεινάς, νοιάζεσαι,

να φας, έστω κι αν θα το κλέψεις

Η τροφή της ψυχής δωρεάν είναι,

μα δεν το βλέπεις

Άγριος δικαστής τη δίκη

έχει ήδη αρχίσει

Σ' άγριους σαν κι εμάς

αγάπη γιατί να χαρίσει

Αγάπη γιατί να χαρίσει

Κι εσείς, κυρίες και κύριοι, εσείς

τιτλούχοι κακής εποχής

δε σκάτε πολύ για την ώρα

Κι εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς

οι μύθοι κάθε Χαλιμάς

τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα

Εμείς, οι κάτοχοι της ενοχής

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δεν άντεξα ωρέ φίλοι μου και είπα να "ρίξω" και εγώ ενα ζιπάκι B)

Ακούστε και διαβάστε , άψογος συνδιασμός .

Στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ

Άλλες ερμηνείες: Σωκράτης Μάλαμας

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο

μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά

και της σιωπής τον πλούτο

(δις)

Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή

κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι

μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα

στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Bάστα το νού, βάστα το νού να μην γκρινιάξει του καιρού

πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγγουνεύεται στη γλύκα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μ. Πασχαλίδης.

Περισσότερα δεν γνωρίζω.

Σε λόγια πάλι θα χαθώ φτιασιδωμένα

Σαν από κείνα που πουλώ στην αγορά

Λόγια που ξέρω πως δε νοιάζουνε κανένα

Και γω τα γράφω να περάσει η βραδιά

Κάτι τραγούδια για παράξενες αγάπες

Που επιζούν μόνο στα βάθη του μυαλού

Για όλες εκείνες τις μικρές μου αυταπάτες

Που κάθε νύχτα μου στοιχειώνουνε το νου

Τι με κοιτάς τι με ρωτάς

Ποιες αλήθειες να μάθεις ζητάς

Τι με κοιτάς μη με ρωτάς

Παραμύθια πουλώ της οκάς

Μα τώρα άκου της σιωπής τη μελωδία

Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή

Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία

Όσα κι αν πω θα τα ξεχάσεις το πρωί

Μια μελωδία που τη σκάρωσα για σένα

Πού ‘χεις προλάβει τρεις φορές να μ’ αρνηθείς

Και ένας αγέρας που φυσάει λυπημένα

Μου ψιθυρίζει πως κι απόψε δεν θα ‘ρθεις

Τι με κοιτάς τι με ρωτάς

Ποιες αλήθειες να μάθεις ζητάς

Τι με κοιτάς μη με ρωτάς

Παραμύθια πουλώ της οκάς

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΘΑ ‘ΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΣΤΙΧΟΙ : ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

ΕΡΜΗΝΙΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΔΙΣΚΟΣ : ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ (ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1987)

Όπου να ‘ναι θα ‘ρθω να σε βρω

και το μυστικό μου να σου πω.

Το ‘ψαξα πολύ για να το πω σε ‘σένα

κι έχανα πολύτιμο καιρό.

Μέσα απ’ τα σκοτάδια κι απ’ το φως

ξεπηδώ σαν γελωτοποιός.

Με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα

και δεν είμαι πιόνι κανενός.

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα

για κανένα πούστη δεν θυσιάζομαι.

Πως να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα

τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι.

Ότι κι αν λέτε, δεν μ’ ακουμπάτε,

αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα.

Σπίτι δεν έχω, μήτε πατρίδα με διώξατε όλοι,

μα εσένα σε θέλω πιο πολύ.

Έλα στον δικό μου τον παλμό

ζήταγα πολύ ν’ αγαπηθώ.

Έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω

και γι’ αυτό μπορώ να σ’ αγαπώ.

Δεν θα με γνωρίσεις αν με δεις

είμαι κυνηγός κι ονειρευτής.

Μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα

και σε παραδείσους μου χαθείς.

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα

μα στην αγκαλιά σου εκστασιάζομαι.

Όσα σου φανέρωσαν στα χαρτιά και τα’ άστρα

όλα παραμύθια και σε χρειάζομαι.

Παλιέ μου πόθε στο πέρα δώθε μη σε χαλάσουν.

Φοβάμαι για ‘σένα πιο πολύ.

Όλα τα φτύνω, τα καίω όλα, μπαίνω και βγαίνω

και δένω με ‘σένα απ’ την αρχή.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πόσα πολλά μπορεί να πεί ένα τραγούδι .

Φοβερό δεν είναι ??

Ο μαύρος γάτος

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός

κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός

τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά

κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά

Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό

ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό

κι αυτές άλλο δε θέλανε φορούσαν νυφικά

κάλιο μ'ένα γάτο παρά με κοιλαρά

Μα όπως είπα στην αρχή ο γάτος πονηρός

βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός

με τόση καρπερότητα αχ να 'χα μια σταλιά

γέμισαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά

Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά

και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά

ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί

κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί

Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό

το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό

βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο

αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό

Αχ καημένε γάτο μου την έχεις πια βαμμένη

του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη

κι όπως το λέω έγινε το πιάσανε το αλάνι

τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει

Τώρα κλαίει κι οδύρεται μαζεύεται κουβάρι

μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει

αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος

εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος

Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα

και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα

μα εκείνοι που να ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο

τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο

Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα

μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα

κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε

στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 4 weeks later...

Ειρήνη .... ελπίζω να σου αρέσει :)

Στην Κ

Στίχοι: Παύλος Σιδηρόπουλος

Μουσική: Παύλος Σιδηρόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομα η κραυγή σου

Και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις

Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου

Μα θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

Όταν θ'αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου

Και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις

Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου

Τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ' αγγίξεις το κορμί σου

Και το βρεις τσακισμένο απ'τις πληγές

Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν' ακούσουν τη φωνή σου

Κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θα 'ρθω να σε βρω

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Γιώργος Νταλάρας ( Ντουέτο )

Όπου να 'ναι θα 'ρθω να σε βρω

και το μυστικό μου να σου πω

το 'ψαξα πολύ για να το πω σε σένα

κι έχανα πολύτιμο καιρό

Μέσα απ' τα σκοτάδια κι απ' το φως

ξεπηδώ σαν γελωτοποιός

με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα

και δεν είμαι πιόνι κανενός

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα

για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι

πώς να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα

τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι

Ό,τι κι αν λέτε δε μ' ακουμπάτε

αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα

σπίτι δεν έχω ούτε πατρίδα

με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή

Ειν' η ζωή μια φυλακή και τα κλειδιά χαμένα

Έλα στο δικό μου τον παλμό

ζήταγα πολύ ν' αγαπηθώ

έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω

και γι' αυτό μπορώ να σ' αγαπώ

Δε θα με γνωρίσεις αν με δεις

είμαι κυνηγός κι ονειρευτής

μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα

και σε παραδείσους μου χαθείς

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν

πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν

και πως σε θένε

Εχε το νου σου στο παιδί

κλείσε την πόρτα με κλειδί

ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί

λογάδες και γραμματικοί

για να σε πείσουν

Εχε το νου σου στο παιδί

κλείσε την πόρτα με κλειδί

θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί

που θα 'χει σβύσει το κερί

στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί

υπάρχει ελπίδα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θανάσαινα

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Να το να, της Μεσόγειος το κράτο

που 'χει ένα μαχαίρι στην κοιλιά

Μια σταλιά κι όλο αίματα γιομάτο

στο ντορβά γενιούνται τα παιδιά.

Τιτουριρανά μαχαίρι στην κοιλιά

Τιτουτιρανά γεννιούνται τα παιδιά.

Θανάσαινα, θανάσαινα, δώσ' τα μωρά στη λύκαινα

Να στηλωθεί να φάει γερά, να τάχουμε μ' αυτή καλά

Να μην χαθεί η βοήθειά της, κι εμείς τι θ' απογίνουμε

Σαν αρνηθεί η εργατιά, να τρώει τον τραχανά.

Που τις σερβίρουμε πιστά απ' το σαραντατέσσερα

Κι υπηρετήσαμε καλά λαό και βασιλιά

Και δεν μας πρέπει ευγενών, να πέσουμε στα τέσσερα

Αμερικάνοι στείλτε μας περισσότερα λεφτά.

Να το να, της Κωνσταντινιάς το κράτο

που στενάζει ακόμα στα δεσμά

Προεστοί πάντα το κρατούν χορτάτο

με τρομπόνια, αύρες και στρατά

Τιτουτιρανά ακόμα στα δεσμά

Τιτουτιρανά τα τανξ και τα στρατά.

Κωνσταντινιά, καλή μαμά, λεφτάς γαμπρός, χρυσή παντρειά

Συμμόρφωσε την κοπελιά, να 'χει τα ήθη της χρηστά

Όσο γι' αυτά που επιθυμά, Χριστέ μας θώριε πράμματα!

Μπαλωγιατρέ τα ράμματα για τ' άτακτα παιδιά.

Που τα μορφώνουνε με βιά, Πατρίς, θρησκεία, εμπρός παιδιά

Μα δεν νογούν τα κουζουλά μπαρντόν και τεμενά

Δεν είν' ευχή Μπουρζουαδών στο μένος πίπτειν των μαζών

Τη Νέα Μπότα στείλτε μας τη Δημοκρατικιά.

Να το να, της χωματερής το κράτο, καρτεράει υπομονετικά

Μια ιτιά μαρτυρά το πέρασμά του, λεύτερα κρεμάσανε παιδιά

Τιτουτιρανά, τιτουτιρανά

Τιτουτιρανά, τιτουτιρανά.

Θανάσαινα, θανάσαινα, θυμάσ' όταν σ' αρμάτωνα

Κι ήταν ο πόθος μας ζερβά, ζεστά τα όπλα μας σιμά

Θανάσαινα, μες το χιονιά, στον κάματο, σ' απάτησα

Μα θε να σμίξουμε ξανά, ζητώντας λευτεριά.

Που μας την στέρησαν σκληρά απ' το σαραντατέσσερα

Κι υπηρετήσαν στα τυφλά, μεγάλα αφεντικά

Κι είτε τις βάσεις έχουμε, είτε τ' Αυγούστου τέσσερα

Για μας σκλαβιά για μας σιωπή, γι' αυτούς είναι καλά.

Κι είτε ο άγγλος μας χτυπά, ή γαλλικά ή Γιου Ες Α

Κουκουέξ κουκές και κινεζμπά, παράλληλα σκατά.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ας συνδράμω και εγω...δις στην αναζήτηση αυτογνωσίας... :rolleyes:

Στίχοι: Ελένη Βιτάλη

Μουσική: Ελένη Βιτάλη

Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη

Γεννήθηκα στην Κιβωτό

μαζί με τ' άλλα ζώα

και τώρα εδώ σας τραγουδώ

δαιμόνια κι αθώα

Γεννήθηκα και μου 'δωσαν

για προίκα μια μαγκούρα

να τη βαράω με δύναμη

στου νου την καμπούρα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας

κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό

θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας

είναι από άριστο υλικό

Γεννήθηκα με ένα γιατί

μες την καρδιά κρυμμένο

ποιους μάγκες εξυπερετώ

ποιοι μ' έχουν κουρδισμένο

Με φέρανε και μου 'πανε

ποτέ μιλιά μη βγάλω

πως είναι που γεννήθηκα

προνόμιο μεγάλο

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...

Γεννήθηκα στην Κιβωτό

εννιά και δεκατρία

την ώρα που οι πλανήτες μου

βαράγαν μα...

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας....

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Θάνος Μικρούτσικος ( Ντουέτο )

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα

και ζει με, ό,τι, περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα

τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα

και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του

κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ'άλλα

γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του

είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του

μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει

μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ'τον ύπνο του

στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια

πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες

ξέρει αν μπορούσε θα ‘κανε μία απ'τα ίδια

αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ ήθελα να γίνω δέντρο

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Αχ τι θα γίνει ετούτο το παιδί

έλεγε η μάνα μου κρυφά πίσω από μένα

έτσι όπως μ’ έβλεπε μονάχο να νυχτώνω

με μια hohner πίκολο στα παιδικά μου χέρια

Αχ τι θα γίνει αύριο μες στα σκυλιά και μες στους λύκους

έτσι όπως μ’ έβλεπε μονάχο να νυχτώνω στην ταράτσα

χαμένος να κοιτάω τα πλοία που φεύγαν φωτισμένα για τα νησιά

μακριά στον Πειραιά

Όμως εγώ δεν ήθελα ούτε τσακάλι ουτ’ αρνί

ούτε τσακάλι ούτε σκυλί δεν ήθελα να γίνω

ήθελα μόνο ένα δέντρο να είχα γεννηθεί

να στέκουν στη σκιά μου τα πουλιά

να τραγουδάνε της αγάπης τη γιορτή, να τραγουδάνε...

Σα δυο μικρές αναπνοές τα χρόνια πέρασαν

μα εγώ ο ίδιος έμεινα

ασπρίσαν λίγο τα μαλιά μου

σκιές βαρύνανε τα μάτια μου

ακόμα νυχτώνω μ’ εκείνη τη βραχνή μου φυσαρμόνικα

Ακόμα φεύγουν φωτισμένα τα πλοία από τον Πειραιά

τα πλοία φωτισμένα τραβούν για τα νησιά...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλό βράδυ , καλή ξεκούραση .

Τερατάκια Τσέπης

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης

Μουσική: Magni-Zappa

Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Στα τριάντα σου

δεν κρατιόσουνα

για άνετος μου περνιόσουνα

τώρα στα σαρανταπέντε

πατριάρχης το 'χεις δει

Ούτε ειλικρινής

ούτε ανθρωπιστής

σαν ξοφλημένος αγωνιστής

που φοβάται το παιχνίδι

και το παίζει δικαστής

Τερατάκι της τσέπης

καθρεφτάκι της λύπης

κάποτε ήμουνα χίπις

και φρικιό και αντιεξουσιαστής

Τι καρνάβαλος

τι κανίβαλος

εγώ ο δικός σου αντίλαλος

πως θα γίνω σχεδιάζεις

μα απ' τη μύτη θα σου βγει

Πού το πάω εγώ

τι ζητάς εσύ

αν δεις σωστά την απόσταση

δεν θα έχεις στο τσεπάκι

έτοιμη τη συνταγή

Μα τι λες ρε μεγάλε

πόσο μου 'μοιασες σ' όλα

παικταρά παρ' τα μου όλα

άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή

Γι' αυτό μη μιλάς

και μη μου κολλάς

για να το παίζεις χαζομπαμπάς

αν ζητάς κολλητιλίκια

μάθε να μη μου τη σπας

Στα τριάντα σου

δεν κρατιόσουνα

για άνετος μου περνιόσουνα

τώρα στα σαρανταπέντε

πατριάρχης το 'χεις δει

Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε

κι αφού κι οι δυο

την πατήσαμε

συνεχίζουμε με κόντρες

μια σχέση τρυφερή

Και αφού κανείς

δεν ευθύνεται

αυξάνεται και πληθύνεται

του ανθρώπου η συμμορία

ζούγκλα οικογενειακή

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Νεοέλληνας

Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες,

φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες

Θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος,

μ' αρέσει στα κρυφά (κι) ο Μητροπάνος

Καίω τα δέντρα, χτίζω μεζονέτες,

θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες

Σ' ένα κλουβί-γραφείο σαν αγρίμι

παίζω ατέλειωτο, βουβό, ταξίμι

Φάκα Αντίντας μου 'πιασε τη φτέρνα

μπερδεύω το τζουκ-μποξ με τη λατέρνα

Πάνω απ' του τάφου μου το κυπαρίσσι

μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει

(Έλληνας-Νεοέλληνας)

Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά

και ψήλωσε η κοντούλα λεμονιά

Στα Σάλωνα δεν σφάζουνε αρνιά,

δεν πάει το παπάκι στη ποταμιά

Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή

χαϊδεύει δώρο-συσκευή

σ' ένα τηλεπαιγνίδι πουλημένο

Πουλάκι ξένο, πουλί χαμένο

μου τρώει τα σπλάχνα, δε βγάζω άχνα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Διάφανος

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα

σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος

κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι

όλη της γης η σκόνη,

όλη της γης η σκόνη...

Ωωωω...

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα

έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο

ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης

το ψέμα δεν το βλέπεις,

το ψέμα δεν το βλέπεις...

Ωωωω...

Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος

τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος

τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο

άλλο αδερφό δεν έχω,

άλλο αδερφό δεν έχω...

Ωωωω...

Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά

η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά

η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,

χωρίς τη θέλησή μας,

χωρίς τη θέλησή μας...

Ωωωω....

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα

αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα

βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια

τα πόδια του τα ίδια,

τα πόδια του τα ίδια...

Ωωωω...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...