Προς το περιεχόμενο

Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου. Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,δεν φτάνει μόνο η δουλειά.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Για ένα κομμάτι ψωμί

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Για ένα κομμάτι ψωμί,

δε φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

πρέπει να δώσεις πολλά.

Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,

δε φτάνει μόνο το κορμί σου.

Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου.

Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα

και θα τραβιέσαι μ' αυτήν μέρα - νύχτα.

Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,

μέχρι να πάψεις να λες -"μα τι τρέχει;"

Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

θα πιεις φαρμάκια πολλά.

Θα σε πετάνε από δω κι από κει

θα λαχανιάζει η ψυχή σου.

Θα φτύσεις αίμα απ' το στόμα, δικέ μου.

Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,

δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

θα 'χεις ξεχάσει πολλά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,

θα 'χεις πληρώσει ακριβά.

Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,

μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.

Θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου.

Σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν, δικέ μου,

μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,

θα είναι για σένα αργά.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 183
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,

μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.

Θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου.

Σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν, δικέ μου,

μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,

θα είναι για σένα αργά.

Μια πραγματική ιστορία Κίμωνα:

Στο χωρίο μου, είχαμε ένα μικροκαμωμένο σκυλί..

Το είχαμε στις αλυσίδες.. για να μην φάει τις κότες…

Δεν σταματούσε καθόλου… έτρεχε γύρω ..γύρω.. γύρω.. από το καρφωμένο κρίκο του σκοινιού του.. ασταμάτητα…

Σε λίγο καιρό το λύναμε …

Έτρεχε όλο χαρά – που είχε λυθεί – γύρω γύρω στο ίδιο σημείο, στην ίδια απόσταση από τον κύκλο.. (το έχω δει με τα μάτια μου..)

Ο πατέρας μου προ καιρού μου είπε πως σταμάτησε να τρέχει…

Το έθαψε στην πέρα μουριά…

Εληγαν οι τριμηνιαίες ΑΠΔ τότε και το ξεχάσα γρήγορα..

Τώρα να ...

μου το θύμησες Κιμωνάκο..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μια πραγματική ιστορία Κίμωνα:

Στο χωρίο μου, είχαμε ένα μικροκαμωμένο σκυλί..

Το είχαμε στις αλυσίδες.. για να μην φάει τις κότες…

Δεν σταματούσε καθόλου… έτρεχε γύρω ..γύρω.. γύρω.. από το καρφωμένο κρίκο του σκοινιού του.. ασταμάτητα…

Σε λίγο καιρό το λύναμε …

Έτρεχε όλο χαρά – που είχε λυθεί – γύρω γύρω στο ίδιο σημείο, στην ίδια απόσταση από τον κύκλο.. (το έχω δει με τα μάτια μου..)

Ο πατέρας μου προ καιρού μου είπε πως σταμάτησε να τρέχει…

Το έθαψε στην πέρα μουριά…

Εληγαν οι τριμηνιαίες ΑΠΔ τότε και το ξεχάσα γρήγορα..

Τώρα να ...

μου το θύμησες Κιμωνάκο..

Είδες φίλε Κωσταντή.....

το λυσανε και αυτό εκεί ....

γυρω γυρω από το ίδιο σημείο ....

στην ιδια απόσταση ...στον ιδιο κύκλο

λές και το είχανε ακομα στην αλυσίδα...

μέχρι , μεχρι που έφυγε για την μουριά .

Ειδες η δύναμη της συνήθειας .....

δεν μας αφήνει με τίποτα ,

λές και ειμαστε πάντα στις αλυσίδες :D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ας το επαναφερουμε λοιπον γιατι ...... εεεε ......

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ....!!!!!

Μου λεν αν βγω από τον κύκλο θα χαθώ

στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.

Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό

κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,

θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ

καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.

Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,

σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,

θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.---------------------------------------------------------

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας

Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας

Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν θυμαμαι καλά , μετά σειρα είχε ο soulis,

πολυ μου αρεσει να μιλάμε μεσα απο τα τραγούδια .

Το μπαλκόνι του Αρχάγγελου

Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε

Μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα

Είν' η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα

Τα νερά τρέχουν πράσινο μες το γαλάζιο

Τα νησιά είν' ακόμα ταγμένα στη θέση τους

Εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου

Τα ηφαίστεια στέκουν βουβά κι αφουγκράζονται

Των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολόνες

Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύννεφα

Και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει

Ένα φως κουρελάκι μου φέγγει

Κι εγώ

Ταξιδεύω κι αντέχω και ξέρω καλά

Ποια γλώσσα μιλάω, ποια γλώσσα παλιά

Ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά

Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα

Ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια

Τα κορμιά των σταριών στο βαριά ταλαντεύονται

Στην οθόνη του σύμπαντος άσβηστοι φάροι

Οι μεγάλοι γκρεμοί, τα πουλιά και τα θαύματα

Στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν

Και χιλιάδες αστέρια τ' αμέτρητα ποιήματα

Μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια

Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου

Και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους

Ένας σκύλος το χώμα μυρίζει

Κι εγώ

Ταξιδεύω κι αντέχω και ξέρω καλά

Ποια γλώσσα μιλάω, ποιαν άγια λαλιά

Ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά

Ο Αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του

Όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ε αφού έχω σειρά.. :)

Τα πουλιά της δυστυχίας

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ξέρω κάτι πουλιά, μαύρα πουλιά

πουλιά πικρά, πουλιά της δυστυχίας

Ζουν σε χώρα συμφορά,

όπου αρρώστια κυβερνά

αρρώστια τρόμος στάχτη

Κι όταν στην πόλη κατεβεί το βράδυ,

κι αρχίζει ατέλειωτα η αγριά,η αγριά βροχή,

φτάνουν στην πόλη τα πουλιά

στις στέγες στα παράθυρα

κι όνειρα ανθρώπων κλέβουν

Τελειώνει όμως η βραδιά

σκούζουν και κλαίνε τα πουλιά

γυρνούν στην εξορία

Και η βροχή -καλή γιαγιά!-

τους ψιχαλίζει στην καρδιά

κομμάτια παραμύθια

Όσα πουλιά κι αν μου χαρίσετε

εγώ, εγώ θα φύγω πάλι,

γιατί αγαπώ κάτι πουλιά,

μαύρα πουλιά, πουλιά πικρά,

πουλιά της δυστυχίας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Οι πόνοι της Παναγιάς

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης

Μουσική: Λουκάς Θάνος

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Πού να σε κρύψω γιόκα μου

να μη σε φτάνουν οι κακοί

σε ποιο νησί του ωκεανού

σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς

και τ' άδικο φωνάξεις

ξέρω πως θα χεις την καρδιά

τόσο καλή τόσο γλυκή

που μες τα βρόχια της οργής

ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά

θα 'χεις κορμάκι τρυφερό

θα σε φυλάω από ματιά κακή

και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα

της ξυπνημένης νιότης

δεν είσαι συ για μάχητες

δεν είσαι συ για το σταυρό

εσύ νοικοκερόπουλο

όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου

το δίκιο φως της αστραπής

κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε

παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν

το φως να το σηκώσουν

δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή

απ'την αλήθεια της σιωπής

χίλιες φορές να γεννηθείς

τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σημερα σε στιχους, μουσκη, κια πρώτη εκτελεση θα ακολουθησω την Χρύσα.

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης

Μουσική: Λουκάς Θάνος

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια

κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό

Μεροδούλι ξεροδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι

ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό

και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι

και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή

Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι

κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά

του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο

αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόϊ κι άλλο πόδι

όργωνα στα ρέματα τα φεδό σας στρέμματα

Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαί

για τ' αφέντη το φαί

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει

άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σημερα σε στιχους, μουσκη, κια πρώτη εκτελεση θα ακολουθησω την Χρύσα.

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης

Μουσική: Λουκάς Θάνος

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

....................

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόϊ κι άλλο πόδι

όργωνα στα ρέματα τα φεδό σας στρέμματα

Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαί

για τ' αφέντη το φαί

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Επιτρέψτε μου μια διόρθωση, για να βγεί και νόημα......

"....όργωνα στα ρέματα τ΄ αφεντός τα στρέμματα..."

και για όσους ενδιαφέρονται..... ολόκληρο το ποίημα του Βάρναλη μέρος του οποίου μελωποίησε ο Λ.Θάνος και τραγούδησε ο μοναδικός Ψαρονίκος....

Δε λυγάνε τα ξεράδια

και πονάνε τα ρημάδια!

Κούτσα μια και κούτσα δυο

της ζωής το ρημαδιό!

Mεροδούλι, ξενοδούλι!

Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,

ούλοι: δούλοι, αφεντικό

και μ' φήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,

παραβγαίνανε στην παίδεια

με κοτρόνια στα ψαχνά,

φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Κατωχώρι,

ανηφόρι, κατηφόρι,

και με κάμα και βροχή,

ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι

σήκωσα όλο το νταμάρι

κι' έχτισα, στην εμπασιά

του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζευγάρι με το βόδι

(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)

όργωνα στα ρέματα

τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"

κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνωνται οι λαοί

για τ' αφέντη το φαϊ.

Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη

εκουβάλησα τη νύφη

και την προίκα της βουνό,

την τιμή της ουρανό!

Aλλά εμένα σε μια σφήνα

μ' έδεναν το Μαη το μήνα

στο χωράφι το γυμνό

να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι' ο παπάς με την κοιλιά του

μ' έπαιρνε για τη δουλειά του

και μου μίλαε κουνιστός:

-Σε καβάλησε ο Χριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει

όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.

Μη ρωτάς το πώς και τί,

να ζητάς την αρετή!

-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!

-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!

-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...

-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"

Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα

παρασφίξουνε τα γέρα,

θα ξεκουραστώ κι' εγώ,

του θεού τ' αβασταγό!

Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!

Θα μου δώσουνε μια κόχη,

λίγο πιόμα και σανό,

σύνταξη τόσω χρονώ!

Kι' όταν ένα καλό βράδυ

θα τελειώσει μου το λάδι

κι' αμολήσω την πνοή

(ένα πουφ είν' η ζωή),

H ψυχή μου θε να δράμη

στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,

τ' άσπρα, τ' αχερένια του

να φιλάει τα γένια του!

Γέρασα κι' ως δε φελούσα

κι' αχαϊρευτος κυλούσα,

με πετάξανε μακριά

να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω

στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:

"Χαίρε φως αληθινόν

και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κύρ Μέντη

απ' την αδικιά τ' αφέντη,

συ που δίδαξες αρνί

τον κύρ λύκο να γενή!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε

από λύκο άνθρωπο κάνε!..."

Μα με την κουβέντα αυτή

πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.

Tότενες το μαύρο φίδι

το διπλό του το γλωσσίδι

πίσω από την αστοιβιά

βγάζει και κουνάει με βιά:

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια

κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,

μα θεοί κι' όξαποδώ

κει δεν είναι παρά δώ.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,

με το δίκιο του πολέμου

θα το βρης. Οπου ποθεί

λευτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου!

τον αφέντη τον κουφό σου!

Και στον ίδρο το δικό

γίνε συ τ' αφεντικό.

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο

χάιντε Σύμβολον αιώνιο!

Αν ξυπνήσεις, μονομιάς

θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει

κι' έχ' η πλάση κοκκινίσει

κι' άλλος ήλιος έχει βγη

σ' άλλη θάλασσ', άλλη γη".

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σαν τον σοφό που γερνάει

Στίχοι: Νίκος Ξυδάκης

Μουσική: Μάνος Ξυδούς

Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ & Σταύρος Τζιαγίδης ( Ντουέτο )

Γραφειοκράτες ποιητές με τυραννάνε

ψηλά μικρόφωνα μπροστά μου ανοιχτά

Γραφειοκράτες νταβατζήδες με κρατάνε

και μου σκαλίζουνε το πριν και το μετά

Κλείνω τα μάτια και τα τύμπανα βαράνε

τώρα θα παίξουν στο δικό μου το ρυθμό

Είναι οι διαβόλοι μου που μέσα μου ξυπνάνε

και που με σπρώχνουν να σου πω πως είμαι εδώ

Σαν το σοφό που γερνάει και σου λέει τι να κάνεις

μα για σένα ένα τσίμπημα στ' αφτί

Πάνω μου πέφτουν προβολείς και με γραπώνουν

εγώ δεν βλέπω μα με βλέπεις καθαρά

πόσο φοβάμαι τις ντροπές που με ζυγώνουν

δικιά μου αλήθεια από ξένα μυστικά

Δεν ξέρω αλήθεια τι θα πει ούτε και ψέμα

αναρωτιέμαι αν χωρίζονται τα δυο

Σαν μια του δρόμου με τα όνειρα παρθένας

δίνω απάντηση όπως τη θέλω εγώ

Σαν το σοφό...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Verve

Bittersweet Symphony

'Cause it's a bittersweet symphony, this life

Try to make ends meet

You're a slave to money then you die

I'll take you down the only road I've ever been down

You know the one that takes you to the places

where all the veins meet yeah,

No change, I can change

I can change, I can change

But I'm here in my mold

I am here in my mold

But I'm a million different people

from one day to the next

I can't change my mold

No, no, no, no, no

Well I never pray

But tonight I'm on my knees yeah

I need to hear some sounds that recognize the pain in me, yeah

I let the melody shine, let it cleanse my mind, I feel free now

But the airways are clean and there's nobody singing to me now

No change, I can change

I can change, I can change

But I'm here in my mold

I am here in my mold

And I'm a million different people

from one day to the next

I can't change my mold

No, no, no, no, no

I can't change

I can't change

'Cause it's a bittersweet symphony, this life

Try to make ends meet

Try to find some money then you die

I'll take you down the only road I've ever been down

You know the one that takes you to the places

where all the things meet yeah

You know I can change, I can change

I can change, I can change

But I'm here in my mold

I am here in my mold

And I'm a million different people

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ειμαι εδω , μεσα στο καλούπι μου

Ανεμολόγιο

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Άλλες ερμηνείες: Διονύσης Τσακνής

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε

στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε

άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες

μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε

τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε

είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος

ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε

κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε

τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα

όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε

και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα

τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο

την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα

την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και μια περι ψυχης ο λογος, να αφιερωσω τους υπεροχους στιχους του Καββαδια σε ενα προδομενο μου ονειρο...

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων

και θα πεθάνω μια βραδυά σαν όλες τις βραδυές

χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων

Προδομενο απο μενα, γιατι ποτε δεν τολμησα να το ομολογησω και ποσο μαλλον να παλεψω να το πραγματοποιησω. Ηθελα, οταν ημουνα μικρη ( :) ), να γινω ασυρματιστρια...

Αντιθετα, μαλιστα τον καιρο εκεινο, στο μαθημα της εκθεσης, στις εισαγωγικες εξετασεις του Λυκειου, εγραφα οτι θελω να γινω αεροσυνοδος, πιο in πιο κοσμικο πιο λαμπερο...

Οταν μεγαλωσα πλεον καταλαβα. Απλα παντα ηθελα να φευγω με καθε μεσο ....

Τίτλος: Μικρή Πατρίδα

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Ερμηνευτές: Παντελής Θεοχαρίδης, Γιώργος Νταλάρας, Χρήστος Θηβαίος, Χάρις Αλεξίου, Μάριος Φραγκούλης...

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα

που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά

και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση

οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά

που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει

σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά

το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

When I was young, it seemed that life was so wonderful,

a miracle, oh it was beautiful, magical.

And all the birds in the trees, well they'd be singing so happily,

joyfully, playfully watching me.

But then they send me away to teach me how to be sensible,

logical, responsible, practical.

And they showed me a world where I could be so dependable,

clinical, intellectual, cynical.

There are times when all the world's asleep,

the questions run too deep

for such a simple man.

Won't you please, please tell me what we've learned

I know it sounds absurd

but please tell me who I am.

Now watch what you say or they'll be calling you a radical,

liberal, fanatical, criminal.

Won't you sign up your name, we'd like to feel you're

acceptable, respecable, presentable, a vegtable!

At night, when all the world's asleep,

the questions run so deep

for such a simple man.

Won't you please, please tell me what we've learned

I know it sounds absurd

but please tell me who I am.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας:

Τιν-ντι-ρι-ρι-ρι-ρι-ριν-ντιν-ρι-ριν.... ντι-ντιν-ρι-ρι-ρι-ρι-ρι-ριιι-ριν!

κλπ κλπ

πάρε τη στροφή ανοιχτά, θα βρεις στα πλευρά της πεθεράς σου της φώκιας :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Συγγνώμη παιδιά δεν θέλω να χαλάσω το κλίμα, αλλά τελευταία δεν μπορώ να πάρω μέρος έγκαιρα.

Τις τελευταίες μέρες μου έρχεται συνέχεια ένα τραγούδι στα χείλη.

Αυτό:

Γκρέκο Μασκαρά

Μουσική/Στίχοι: Μηλιώκας Γιάννης

Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα

τέμπο, μουργέλα, αγγαρεία

γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο

ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά

μασκαρά, γκρέκο μασκαρά

Μάτσο αμάκα καπιτάλε

σκάρτο, τανάλια, πολιτσία

φράγκο μαντζάρε, φαλιμέντο

περκε μαντζάρε σοσιαλίστα κομπανία

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...

Σβέλτα, μαντόνα, μανιβέλα

φρένο, στραπάτσο, καραμπόλα

μόδα, καβάλα, ντόλτσε βίτα

τρόμπα, φιγουρα, σαχλαμάρα κι άρπα-κόλλα

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...

Κι αυτό επειδή όλα τα σοβαρά τα προλάβατε εσείς.

Ρε συ Θανάση (που λέει κι ο Γκαϊφίλιας) όχι και πρώτη εκτέλεση ο Παπακωνσταντίνου, τα "Πουλιά της Δυστυχίας". Ενας είναι ο Νιόνιος!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ρε συ Θανάση (που λέει κι ο Γκαϊφίλιας)

Οι βρύσες στο λουτρό έχουν χαλάσει!

Δεν έρχεσαι να ρίξεις μια ματιά;

Που το θυμήθηκες αυτό ρε μεγάλε; ;):):(

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ρε συ Θανάση (που λέει κι ο Γκαϊφίλιας) όχι και πρώτη εκτέλεση ο Παπακωνσταντίνου, τα "Πουλιά της Δυστυχίας". Ενας είναι ο Νιόνιος!

Δεν ξέρω Δημήτρη..εγώ αντιγραφή/επικόληση έκανα..

Να ρωτήσω τον Νιόνιο αν περάσω απ'το μαγαζί.. ;)

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Πολεμούσαμε απ' το βράδυ ως το πρωί - τατζούμ παπατζούμ

Από 'δω εμείς από κει και οι εχθροί

Κι ούτε νερό - εν δυο

Ούτε ψωμί - τρία τέσσερα

Κι ούτε νερό, ούτε ψωμί ούτε φαϊ

Βασιλιάς πατρίς θρησκεία μας οδηγεί

Πλημμύρισε από αίμα όλη η γη

Να όμως που το άλλο βράδυ φτάνει

Αρκετοί είναι οι εχθροί

Μας σφίγγει μια σωματική ανάγκη

Δεν παίρνει αναβολή

Τα όπλα παρατάμε

Και πίσω από τα δέντρα πάμε

Το ίδιο κι οι εχθροί

Κι ακολουθούν κι οι αξιωματικοί

Τώρα όλα πήγανε στο βρόντο

Πατρίς θρησκεία βασιλιάς

Κι έμεινε ο κυρ Πόλεμος στον τόπο

Σαν απόπληκτος μπαμπάς

Έγινε ειρήνη για λόγους "ανωτέρας βίας"

Ας κράταγε, αλήθεια, για όλη τη μικρή ζωή μας

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μιχαήλ

Άλλες ερμηνείες: Σωκράτης Μάλαμας

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο

μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά

και της σιωπής τον πλούτο

(δις)

Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή

κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι

μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα

στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Bάστα το νού, βάστα το νού να μην γκρινιάξει του καιρού

πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγγουνεύεται στη γλύκα

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το τραγούδι του δρόμου

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος

Σε πεύκο ανέβηκα μεγάλο

να δω πού πήγε τ' όνειρό μου

μα εγώ δεν είδα τίποτα άλλο

από τον κουρνιαχτό του δρόμου.

Σαν πας στη στράτα-στράτα

τον πόλεμο παράτα

γιατί ο καιρός ανοίγει

κι αρχίζει το κυνήγι.

Στου κάστρου την παλιά τη βρύση

σκοτώσαν ένα περιστέρι

πες μου ποιο μάτι θα δακρύσει

και ποιο θα το ζεστάνει χέρι.

Σαν πας στη στράτα-στράτα

τον πόλεμο παράτα

γιατί ο καιρός ανοίγει

κι αρχίζει το κυνήγι.

Φύγε απ' το δρόμο περιστέρι

γιατί θα βγω κι εγώ κυνήγι

κι αν αστοχήσει μου το χέρι

θα' ν' η ζωή σου τόσο λίγη.

Σαν πας στη στράτα-στράτα

τον πόλεμο παράτα

γιατί ο καιρός ανοίγει

κι αρχίζει το κυνήγι.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Με την πρώτη ευκαιρία

θα σου πάρω λαμπατέρ

για να μην κλαις που'χουν οι φίλες σου

και συ δεν έχεις.

;)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Με την πρώτη ευκαιρία

θα σου πάρω λαμπατέρ

για να μην κλαις που'χουν οι φίλες σου

και συ δεν έχεις.

;)

Δημητρη, σου τοπα και το πρωι αλλα δεν με καταλαβες.... :)

Τα ανεκδοτα σε αλλο θεμα τα γραφουμε ... μπερδευεσαι και μας χαλας το κλιμα... :(

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Συγγνώμη παιδιά δεν θέλω να χαλάσω το κλίμα, αλλά τελευταία δεν μπορώ να πάρω μέρος έγκαιρα.

αλλος το χαλαει το κλιμα... Τον μαλωσα ..... λες να θυμωσει ??? ;)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημητρη, σου τοπα και το πρωι αλλα δεν με καταλαβες.... :)

Τα ανεκδοτα σε αλλο θεμα τα γραφουμε ... μπερδευεσαι και μας χαλας το κλιμα... :(

Δεν είναι ανέκδοτο Χρύσα, τραγούδι είναι του Πανούση. ;)

Άντε μη γράψω τους στίχους από το "Ερωτικό" του Πανούση και πέσει κεραυνός στο φόρουμ!

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δεν είναι ανέκδοτο Χρύσα, τραγούδι είναι του Πανούση. ;)

Άντε μη γράψω τους στίχους από το "Ερωτικό" του Πανούση και πέσει κεραυνός στο φόρουμ!

doctor

Γραψτο αλλου ... εδω εισαι εκτος θεματος(κλιματος) ...θα σε διαγραψω !!!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...