Προς το περιεχόμενο

Τα σημαντικά έρχονται μετά την δουλειά μας ?


επισκέπτη KWNNA

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Πριν λίγες ημέρες είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο.

Στο δρόμο για το νοσοκομείο και με την σειρήνα του ασθενοφόρου να σφυρίζει σκεφτόμουνα ότι εκείνο το πρωί δεν είχα φιλήσει την κόρη μου καθώς βιαζόμουν να φύγω για την εταιρεία (είχα βλέπετε φορολογικό έλεγχο) και όλη την ημέρα δεν είχα μιλήσει με τον άντρα μου γιατί δεν προλάβαινα... Και φασκέλωνα τον εαυτό μου.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το κάνω ποτέ ξανά αυτό. Δεν θα αμελήσω την οικογένειά μου για την δουλειά ... και όσο και αν χαλάει ο κόσμος πάντα θα βρίσκω χρόνο για να περνάω μαζί τους.

Γιατί η δουλειά είναι πάντα εκεί και περιμένει... αλλά τι θα σου φέρει η ζωή την επόμενη στιγμή δεν το ξέρεις.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κωνσταντίνα καλημέρα.Να σου ευχηθώ κατ'αρχήν περαστικά σου και σιδερένια και εύχομαι να μην σου δημιουργήθηκε μεγάλο πρόβλημα από το ατύχημα.

Οσον αφορά το δεύτερο κομμάτι και βασικότερο της τοποθέτησής σου...έχω να πω τα εξής:

Πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι η μόνη που το κάνει αυτό .Κι εγώ το κάνω πάρα πολλές φορές ή πιάνω τον εαυτό μου να είμαι με την οικογένειά μου και να σκέφτομαι τη δουλειά.Δυστυχώς οι ώρες που περνάμε εκεί είναι περισσότερες από το σπίτι μας.

Εγώ πάντως Κωνσταντίνα έχω φτάσει σε σημείο παλιότερα να μην παίρνω αύξηση γιατί έβαζα την οικογένειά μου πάνω από όλα.Παρόλα αυτά και τώρα την βάζω πανω απ'όλα.Και είμαι έτοιμη να δεχτώ οποιαδήποτε συνέπεια γι'αυτό.

Και πιστεύω ότι όλοι πρέπει να τη βάζουμε σε πρώτη θέση στις προτεραιότητές μας γιατί διαφορετικά θα μείνουμε μόνοι μας. :angry:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κωνσταντινα, ευχομαι ολοψυχα περαστικα σου......

Φροντισε αυτη την υποσχεση που εδωσες στον εαυτο σου, να τη θυμασαι σε ολη σου τη ζωη....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ενημερώνω δυό πελάτες και πάω να δώ τη μανούλα μου που είναι άρρωστη.

Με τις παρακρατήσεις των φόρων θ' ασχοληθώ αργότερα.

Στις 3 το μεσημέρι θα πάω στον Παιδικό Σταθμό που είναι τα δυό μου παιδιά για να βοηθήσω στο στήσιμο της σκηνής. Αύριο Παρασκευή θα γίνει η γιορτή για το τέλος της σχολικής χρονιάς και αυτό δεν το χάνω με τίποτα. Πότε θα τα ξαναζήσω αυτά;

Ενώ τις σκοτούρες της καθημερινότητας τις βιώνω κάθε μέρα. Λεπτό προς λεπτό!

Περαστικά στην Κωνσταντίνα και Καλό Καλοκαίρι σε όλους ;)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτο που διαπιστωνω στα λιγα χρονια που ειμαι στη δουλεια ειναι οτι για τις γυναικες -λογιστριες τα πραγματα ειναι πολυ πιο δυσκολα απο οτι εμας .

Ειχα μια φιλη η οποια μεχρι και 2 ημερες πριν γεννησει με την κοιλια στο στομα ετρεχε με τις προθεσμιες .....

Βεβαια οσες καταφερουν και βρουν μια φορμουλα και συντηρουν γραφειο και οικογενεια ειναι πολυ καλες στη δουλεια τους

Περαστικα Κωνσταντινα !!!!!!!!!!!!!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ τώρα κλαίω…. Συγνώμη παιδιά… αλλά δεν μπορώ να μη κλάψω….. (ΧΡΥΣΑ μη με μαλώσεις δε θα το αντέξω….. παλιότερα μου είχες πει ότι τα’ χω εύκολα τα κλάματα.)

Δυστυχώς … και εγώ πέρασα αυτό το σοκ πρόσφατα…. Πριν ένα μήνα…. Τέλος πάντων όλα καλά…. Αλλά δυστυχώς πάντα πρέπει να ‘ρθει το χειρότερο για να εκτιμήσουμε την αξία της ζωής μας……..

Κωνσταντίνα, με όλη μου την ψυχή, σου εύχομαι περαστικά και σιδερένια.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κωνσταντίνα ,

Αγορούλα,

περαστικά,

ας τα έχουμε όλα αυτά στο μυαλό μας την ώρα της πίεσης,

και της απογοήτευσης ,

να είμαστε ήρεμοι και πάντα με θετική σκέψη ,

όλα εδώ θα μείνουν.

Και για την περίπτωση, παρακαλώ

η πληρωμή για όσα περνάμε να γίνει

ΕΦΑΠΑΞ

Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί

το 'θελα μα φοβόμουνα να φύγω.

Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή

μα τώρα μ' εκδικείται λίγο-λίγο.

Όλη μου τη ζωή μού 'βγαινε η ψυχή

κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω.

Να 'ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί

και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,

κάτι να θυμηθώ κάτι ν' αρχίσω.

Μου 'μάθαν να μισώ, ν' αρκούμαι στο μισό

να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.

Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,

σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,

να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,

να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,

αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.

Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,

δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,

μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κωνσταντίνα μας και Αγορούλα μας σας εύχομαι περαστικά σας, ουδέν κακό αμιγές καλού.

Προχθές το βράδυ ο γιος μου με πήρε τηλέφωνο στο γραφείο και μου ζήτησε να του πάω μια εφημερίδα γιατί ήθελαν να φτιάξουν στον παιδικό ανακυκλωμένο χαρτί, το ξέχασα, το πρωί που τον πήγα στον παιδικό του υποσχέθηκα ότι θα του στείλω με μια κοπέλα την εφημερίδα που θέλει (ο παιδικός απέχει από το γραφείο 100 μέτρα το πολύ) το ξέχασα, στις έντεκα με πήρε τηλέφωνο, αφού είχε πάρει ήδη δύο φορές και μίλαγα στην άλλη γραμμή και του λέω τώρα στην στέλνω, πάλι το ξέχασα, το μεσημέρι μόλις πήγα σπίτι και κατάλαβα το τι έχω κάνει, ένιωσα τόσο απαίσια, όσο λίγες φορές θυμάμαι να έχω νιώσει στη ζωή μου.

Ήδη σε μία δουλεία που με έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα, παρότι αμείβομαι καλά, υπέβαλλα την παραίτησή μου, δεν πάει άλλο ρε παιδιά, σκέφτομαι και εσάς ειδικά τους Αθηναίους τι τραβάτε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ τώρα κλαίω…. Συγνώμη παιδιά… αλλά δεν μπορώ να μη κλάψω….. (ΧΡΥΣΑ μη με μαλώσεις δε θα το αντέξω….. παλιότερα μου είχες πει ότι τα’ χω εύκολα τα κλάματα.)

Και σενα σε μαλωσα ?? ;)

Αχ βρε Αγορουλα κλαψε ...... ανασα ειναι.... να λυπασαι αυτους που δεν κλαινε ...... :D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πριν λίγες ημέρες είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο.

Στο δρόμο για το νοσοκομείο και με την σειρήνα του ασθενοφόρου να σφυρίζει σκεφτόμουνα ότι εκείνο το πρωί δεν είχα φιλήσει την κόρη μου καθώς βιαζόμουν να φύγω για την εταιρεία (είχα βλέπετε φορολογικό έλεγχο) και όλη την ημέρα δεν είχα μιλήσει με τον άντρα μου γιατί δεν προλάβαινα... Και φασκέλωνα τον εαυτό μου.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το κάνω ποτέ ξανά αυτό. Δεν θα αμελήσω την οικογένειά μου για την δουλειά ... και όσο και αν χαλάει ο κόσμος πάντα θα βρίσκω χρόνο για να περνάω μαζί τους.

Γιατί η δουλειά είναι πάντα εκεί και περιμένει... αλλά τι θα σου φέρει η ζωή την επόμενη στιγμή δεν το ξέρεις.

ΠΡΩΤΑ ΑΠ'ΟΛΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΟΥ.

ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.

ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΟΥ ΓΛΥΤΩΣΕΣ.ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ.

ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ.ΠΑΛΕΨΕ ΤΟ. ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!!!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΤΑ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ.ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΠΟΥ ΒΓΑΖΑΜΕ Φ.Π.Α. ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΛΙΣ 14 ΜΗΝΩΝ.ΤΗΣ ΧΥΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΕΝΑ ΦΛΥΝΤΖΑΝΙ ΒΡΑΣΤΟΣ ΚΑΦΕΣ.ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΙ ΓΙΑ 10 ΜΕΡΕΣ.Μ'ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ Φ.Π.Α. ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑ "ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ,ΝΑ ΚΑΤΣΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ".ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ'ΧΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Περαστικά και από μένα κι άλλο κακό να μη μας βρει.

Εγώ που ούτε παιδιά έχω και φημιζόμουν για την καλή μου μνήμη,

έχω καταντήσει να βάζω υπενθύμιση στο κινητό

για να μιλήσω για βασικά θέματα στο σύντροφό μου,

να δυσανασχετώ όταν η μαμά μου μου λέει "πάρε ένα τηλέφωνο τον πατέρα σου"

και να ξεχνάω να πάρω την κολλητή μου την οποία υπεραγαπώ.

Ελπίζω να μείνω σ΄αυτά και να μη χρειαστεί να πάθει κανείς

άλλος ότι έπαθαν η Κωνσταντίνα,η Αγορούλα,η Χρύσα,η Ανθή και ποιος

ξέρει πόσοι άλλοι.

Περαστικά και να χαίρεσαι την κορούλα σου Κωνσταντίνα. ;)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εύχομαι σιδερένιοι όσοι είχαν ατυχήματα, και σε όλους σας, να μη σας πέσσει ούτε 1 τρίχα απ' τα μαλλιά σας (δε βάζω τον εαυτό μου μέσα, διότι "ου καν... χάσεις παρά του μη έχοντος).

Δόξα τω Θεό, δεν έχω βιώσει κάποιο ατύχημα, όμως, μετά από 5,25 χρόνια γάμου έχω συνειδητοποιήσει πως ο μόνος λόγος για να κάνω οτιδήποτε, είναι η γυναίκα μου. Έχω κάνει πολλές θυσίες για την επαγγελματική μου σταδιοδρομία και θα κάνω ακόμα περισσότερες, ποτέ όμως δε θα αφήσω να χαθούν οι προσωπικές μας στιγμές. Αυτές που μου γεμίζουν τις μπαταρίες μου και με κάνουν να λέω ότι είμαι ευτυχισμένος.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΗΣΗ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ.

ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ? ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΑ ΕΠΤΑΜΗΝΑ ΔΙΔΗΜΑΚΙΑ? (ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ), ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΕΝΟΙΚΙΑ ΤΕΒΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΑ ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙ ΗΤΑΝ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ? ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΠΕΛΑΤΗ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΒΓΑΙΝΩ ΟΡΙΑΚΑ? Η ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΩ?

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΧΑΡΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

επισκέπτη Επισκέπτης

Διαβάζω όλα αυτά και με πιάνει κατάθλιψη, είμαι στο χώρο μόλις ένα χρόνο, αλήθεια τόση θλίψη υπάρχει; τόση μαυρίλα; χαρά καθόλου;

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΗΣΗ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ.

ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ? ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΑ ΕΠΤΑΜΗΝΑ ΔΙΔΗΜΑΚΙΑ? (ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ), ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΕΝΟΙΚΙΑ ΤΕΒΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΑ ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙ ΗΤΑΝ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ? ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΠΕΛΑΤΗ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΒΓΑΙΝΩ ΟΡΙΑΚΑ? Η ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΩ?

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΧΑΡΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Διαβάζω όλα αυτά και με πιάνει κατάθλιψη, είμαι στο χώρο μόλις ένα χρόνο, αλήθεια τόση θλίψη υπάρχει; τόση μαυρίλα; χαρά καθόλου;

Αγαπητέ επισκέπτη….

Που την είδες την τόση μαυρίλα και τη θλίψη που λες στις παραπάνω δημοσιεύσεις?

Όλα μες στη ζωή είναι…. Και οι χαρές και οι λύπες….

Και εμείς αγωνιστές…..

Χαλάρωσε και μη σε πιάνει κατάθλιψη…..

Η ζωή χωρίς τον αγώνα τον καλό δεν είναι όμορφη….. :)

Πάντα φιλικά. :)

΄

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Διαβάζω όλα αυτά και με πιάνει κατάθλιψη, είμαι στο χώρο μόλις ένα χρόνο, αλήθεια τόση θλίψη υπάρχει; τόση μαυρίλα; χαρά καθόλου;

Υπάρχουν κι αυτές οι πλευρές. Σ' αυτές τις 2 ενότητες, παραθέτουμε τους προβληματισμούς μας. Ευχάριστους ή δυσάρεστους.

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=15891

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=10894

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=11662

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=15643

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=30412

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θα ευχηθώ κι εγω με τη σειρά μου περαστικά στην Κων/να και στην Αγορούλα .

Δυστυχώς όταν κάτι κακό μας συμβεί τότε μόνο εκτιμάμε κάποια πράγματα που δεν κάναμε ... Είναι όπως όταν για μπαίνεις σε ένα νοσοκομείο για να δεις κάποιον δικό σου άνθρωπο . Βλέπεις τι γίνεται εκεί , συνειδητοποιείς πως η υγεία είναι το πιο σημαντικό αγαθό . Όταν όμως φεύγεις απο μέσα και επιστρέφεις στην πραγματικότητα το ξεχνάς ( κακώς ) . Είναι έτσι η ζωή μας πλέον που θέλει μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρεις να κάνεις αυτά που πραγματικά θέλεις και με τον τρόπο που θέλεις . Θέλει κόντρα στο ρεύμα που για να επιτευχθεί θέλει μεγάλη προσπάθεια ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

επισκέπτη Επισκέπτης
Πριν λίγες ημέρες είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο.

Στο δρόμο για το νοσοκομείο και με την σειρήνα του ασθενοφόρου να σφυρίζει σκεφτόμουνα ότι εκείνο το πρωί δεν είχα φιλήσει την κόρη μου καθώς βιαζόμουν να φύγω για την εταιρεία (είχα βλέπετε φορολογικό έλεγχο) και όλη την ημέρα δεν είχα μιλήσει με τον άντρα μου γιατί δεν προλάβαινα... Και φασκέλωνα τον εαυτό μου.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το κάνω ποτέ ξανά αυτό. Δεν θα αμελήσω την οικογένειά μου για την δουλειά ... και όσο και αν χαλάει ο κόσμος πάντα θα βρίσκω χρόνο για να περνάω μαζί τους.

Γιατί η δουλειά είναι πάντα εκεί και περιμένει... αλλά τι θα σου φέρει η ζωή την επόμενη στιγμή δεν το ξέρεις.

Πριν από λίγους μήνες πρωί πρωί βγήκα στο δρόμο με μυαλό γεμάτο από τις υποχρεώσεις της ημέρας διέσχισα τη Λεωφόρο Γ. Λαμπράκη χωρίς να κοιτάξω δεξιά - αριστερά. Το αποτέλεσμα ;;; Με παρέσυρε αυτοκίνητο (δεν εφταιγε ο άνθρωπος) και τη γλύτωσα φτηνα με κάποια κατάγματα. Υπό νορμάλ συνθήκες έπρεπε να έχω αναχωρήσει για τόπους χλοερούς κλπ. Ισως είχα ΑΓΙΟ ή όλους του ΑΓΙΟΥΣ μαζί μου. Στο ασθενοφόρο σκεπτόμουν τα ίδια με σένα, γυναίκα παιδιά και υποσχέθηκα τα ίδια. Τι πράττω ;;; Ας μη το συζητάω καλύτερα.

Σου εύχομαι ολόψυχα περαστικά.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δυο παρατηρησεις απο δυο διαφορετικους ανθρωπους καποτε με εκαναν να δω τη ζωη διαφορετικα.

Σε απαντηση μου καποτε που ειπα οτι εχω πολυ δουλεια και δεν μπορω να παω διακοπες ελαβα την εξης ερωτηση

>

απο τοτε καθε οκτωβριο κανω τροποποιητικες φπα του αυγουστου

και το δευτερο απο την κορη μου.

Οταν της ειπα οτι αυτα τα κανω για αυτην

>

μπορω να το ξαναπω

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

επισκέπτη Geooooorge

Απο την αρχική σελίδα .

Ημερολόγιο [Σήμερα ] [ Περισσότερα.. ]

Σήμερα 07-07-2006:

Δεν υπάρχουν φορολογικές Υποχρεώσεις για σήμερα

Χαλαρωστε , απολαύστε την ημέρα, την ώρα ,την στιγμή .......

Η ζωή είναι ωραία . Ακόμα κι αν είσαι λογιστής ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πριν λίγες ημέρες είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο.

Στο δρόμο για το νοσοκομείο και με την σειρήνα του ασθενοφόρου να σφυρίζει σκεφτόμουνα ότι εκείνο το πρωί δεν είχα φιλήσει την κόρη μου καθώς βιαζόμουν να φύγω για την εταιρεία (είχα βλέπετε φορολογικό έλεγχο) και όλη την ημέρα δεν είχα μιλήσει με τον άντρα μου γιατί δεν προλάβαινα... Και φασκέλωνα τον εαυτό μου.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το κάνω ποτέ ξανά αυτό. Δεν θα αμελήσω την οικογένειά μου για την δουλειά ... και όσο και αν χαλάει ο κόσμος πάντα θα βρίσκω χρόνο για να περνάω μαζί τους.

Γιατί η δουλειά είναι πάντα εκεί και περιμένει... αλλά τι θα σου φέρει η ζωή την επόμενη στιγμή δεν το ξέρεις.

Σου εύχομαι το παρακάτω:

... και όσο και αν χαλάει ο κόσμος πάντα θα βρίσκω χρόνο για να περνάω μαζί τους.

Αν μπορέσεις να καταλάβεις ότι είναι μιά από τις μεγαλύτερες ευχές που μπορεί να δεχτείς,τότε

θα αποκτήσει καλύτερη ποιότητα η ζωή σου.

Μακάρι να μπορέσεις να ακολουθήσεις την ευχή μου και να θυμάσαι ότι η "δουλειά" δεν τελειώ-

νει ποτέ.

Περαστικά σου και καλή δύναμη,να τηρήσεις την υπόσχεσή σου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 3 weeks later...
επισκέπτη Μ.ΜΑΡΙΑ

Περάστηκα σου....

αν και καθυστερημένα...

Εγώ ντρέπομαι σαν τον Δημήτρη όχι

γιατί ξέχασα μια εφημερίδα να πάω στο παιδί μου

αλλά γιατί έκανα κάτι ακόμα πιο τραγικό...

Ξέχασα τα γενέθλια του!!!

Τα γενέθλια της κόρης μου....

Γύρισα σπίτι στης 15/9/2005 κατά της 6:00

φυσικά από τη δουλειά, ημέρα πληρωμών....

και διάφορα άλλα τι να λέμε πράγματα που ξέρεται;

με περίμενε όλο χαρά ότι θα της έχω φέρει

δώρο....

αλλά εγώ.... δεν το θυμήθηκα καν!

Έκλαψα εκείνο το βράδυ πολύ, φαντάζομαι

πως ένιωσες Δημήτρη,

Γι΄αυτό μου στοιχίζει τόσο πολύ που χάνω ένα

καλοκαίρι από τη ζωή τους, που δεν έχω άδεια

να παίξω και να κολυμπήσω μαζί τους.

Θα το αντέξω.... ελπίζω

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Περάστηκα σου....

αν και καθυστερημένα...

Εγώ ντρέπομαι σαν τον Δημήτρη όχι

γιατί ξέχασα μια εφημερίδα να πάω στο παιδί μου

αλλά γιατί έκανα κάτι ακόμα πιο τραγικό...

Ξέχασα τα γενέθλια του!!!

Τα γενέθλια της κόρης μου....

Γύρισα σπίτι στης 15/9/2005 κατά της 6:00

φυσικά από τη δουλειά, ημέρα πληρωμών....

και διάφορα άλλα τι να λέμε πράγματα που ξέρεται;

με περίμενε όλο χαρά ότι θα της έχω φέρει

δώρο....

αλλά εγώ.... δεν το θυμήθηκα καν!

Έκλαψα εκείνο το βράδυ πολύ, φαντάζομαι

πως ένιωσες Δημήτρη,

Γι΄αυτό μου στοιχίζει τόσο πολύ που χάνω ένα

καλοκαίρι από τη ζωή τους, που δεν έχω άδεια

να παίξω και να κολυμπήσω μαζί τους.

Θα το αντέξω.... ελπίζω

Παράκληση στους διαχειριστές και συντονιστές του forum.

Να βάλουν μία βοήθεια με κόκκινο χρώμα,που να μας υπενθυμίζει,εκτός

από τις ατομικές μας γιορτές και τις άλλες μας επετείους,δηλαδή ημερο-

μηνίες γάμου,γενέθλια παιδιών μας,συζύγων κλπ.

Πάντως Μαρία,όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε ξεχάσει λόγω δουλειάς και όχι

μόνο,πολύ σημαντικές επετείους.Προσωπικά εγώ σε περίοδο διακοπών,έ-

χω ξεχάσει τα γενέθλιά μου και το πήρα είδηση από την έκπληξη που μου

έκαναν οι δικοί μου.

Τι να κάνουμε,δυστυχώς έχει περάσει η περίοδος της αθωότητας,κυρίως για

όσους ζουν με τέτοιους ρυθμούς στις αφιλόξενες πλέον πόλεις.

καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...