Προς το περιεχόμενο

Στα υπέροχα πλάσματα που γεμίζουν την ζωή μας.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στις γυναίκες που γιόρταζαν χθες.Αν ναι τότε ευχαριστούμε πολύ. :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στις γυναίκες που γιόρταζαν χθες.Αν ναι τότε ευχαριστούμε πολύ. :D

Ωχ λές? παρανόησα......... το πέρνω πίσω... :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ευχαριστούμε......... :)

Καλά μην μας αποπαίρνεις τόσο.....

Είχαμε και κάποια τρεξίματα μέρες που είναι,

που να σκεφτούμε την γιορτή μας...

Ευχαριστούμε Γρηγόρη

για τις ευχές, για το τριαντάφυλλο, για τη σκέψη σου.

Να χαίρεσαι τις γυναίκες της ζωής σου (μικρή και μεγάλη!!!)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ωχ λές? παρανόησα......... το πέρνω πίσω... :angry:

Δηλαδή τι σκέφτηκες?Οτι έσύ είσαι το υπέροχο πλάσμα που γεμίζει την ζωή του? :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δηλαδή τι σκέφτηκες?Οτι έσύ είσαι το υπέροχο πλάσμα που γεμίζει την ζωή του? :)

Όχι πως θέλω να το παινευτώ αλλά………αν δεν είχατε και κανέναν τρελλό εδώ μέσα.... :angry:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Όχι πως θέλω να το παινευτώ αλλά………αν δεν είχατε και κανέναν τρελλό εδώ μέσα.... :angry:

λυπαμε που το λεω αλλα ουτε το Θανασης ουτε το Γρηγορης κανει ωραια ρημα με το τρελλο- :):angry::angry:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Όχι πως θέλω να το παινευτώ αλλά………αν δεν είχατε και κανέναν τρελλό εδώ μέσα.... :angry:

Εδω που τα λεμε... και επειδη σ αγαπαμε.... να το προσεξεις γιατι σου ξεφευγει λιγακι τελευταια.

Εδω παρανοησες ...παραδιπλα δεν καταλαβαινεις .... δε θελει και πολυ :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

λυπαμε που το λεω αλλα ουτε το Θανασης ουτε το Γρηγορης κανει ωραια ρημα με το τρελλο- :):angry::angry:

Το τρελλοa.a. σου κάνει? :angry:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

γρηγόρη απόρια

που τα πετυχαίνεις τα ωραία τα λουλουδια ?!

και πέρσυ είχες μια φοβερή ανθοδέσμη με κόκκινα τριαντάφυλλα αν θυμάμαι καλά ...............

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Λάθος καταλάβατε.

Ο Γρηγόρης έστειλε τις ευχές του γιατί είναι χαρούμενος από χθες.Ηταν η απόλυτη ευτυχία για τον αντρικό πληθυσμό.

Οι γυναίκες να έχουν έξοδο λόγω της ημέρας και οι άντρες στο σπίτι με μπύρες, πίτσες και Champions League.!!!

Χρόνια σας Πολλά κι από μένα πάντως κορίτσια...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 weeks later...
Όχι πως θέλω να το παινευτώ αλλά………αν δεν είχατε και κανέναν τρελλό εδώ μέσα.... :angry:
λυπαμε που το λεω αλλα ουτε το Θανασης ουτε το Γρηγορης κανει ωραια ρημα με το τρελλο-

Κάνετε τέτοιες τρελλές σκέψεις χωρίς να με σκεφθείτε καθόλου; Γιατί;

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 7 years later...

Καλησπέρα, δημοσιεύω ένα άρθρο που με συγκίνησε πολύ.Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.  

 

Αφιερώστε λίγο χρόνο στη μητέρα σας...

 

 
mother-adult-son-250.jpgΗ γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
«Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς» μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
«Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο».
«Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ» της είπα έντονα.
«Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη».

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
«Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους, που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
«Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί» της απάντησα. «Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;»
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: «Θα το ήθελα πολύ».

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο, για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
«Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν» μου είπε, καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. «Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο, για να μάθουν τα πάντα για τη βραδινή έξοδό μας».

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν η Πρώτη Κυρία της χώρας. Μόλις καθίσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που έπιαναν τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της. «Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;». «Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη» απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
«Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση», μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

«Πώς πήγε το ραντεβού;» θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
«Πολύ όμορφα, σε ευχαριστώ. Πιο όμορφα κι απ’ ό,τι περίμενα» της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου «έφυγε» από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φάκελο από το εστιατόριο, όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε: «Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για εσένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!»

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως «ΣΕ ΑΓΑΠΩ».

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει.

Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου.

Αφιέρωσε χρόνο σ’ αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου, απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει, να τη θυμάσαι με αγάπη.

Και να θυμάσαι πάντοτε: Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Περισσότερα στο mother.gr
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

Καλησπέρα, δημοσιεύω ένα άρθρο που με συγκίνησε πολύ.Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

 

Αφιερώστε λίγο χρόνο στη μητέρα σας...

 

 
mother-adult-son-250.jpg

«Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς» μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

«Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο».

«Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ» της είπα έντονα.

«Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη».

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

«Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους, που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

«Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί» της απάντησα. «Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;»

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: «Θα το ήθελα πολύ».

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο, για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

«Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν» μου είπε, καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. «Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο, για να μάθουν τα πάντα για τη βραδινή έξοδό μας».

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν η Πρώτη Κυρία της χώρας. Μόλις καθίσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που έπιαναν τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της. «Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;». «Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη» απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

«Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση», μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

«Πώς πήγε το ραντεβού;» θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

«Πολύ όμορφα, σε ευχαριστώ. Πιο όμορφα κι απ’ ό,τι περίμενα» της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου «έφυγε» από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φάκελο από το εστιατόριο, όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε: «Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για εσένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!»

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως «ΣΕ ΑΓΑΠΩ».

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει.

Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου.

Αφιέρωσε χρόνο σ’ αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου, απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει, να τη θυμάσαι με αγάπη.

Και να θυμάσαι πάντοτε: Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Περισσότερα στο mother.gr

 

Κατερίνα, προσωπικά, απο καρδιάς σ΄ευχαριστώ ! Δεν μπορείς να φανταστείς τι μου θύμισες...Να ΄σαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την κορούλα σου και τον καλό σου...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 5 months later...

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...