ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΜΗ ΛΗΦΘ. ΗΜΕΡΩΝ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ

[επισκέπτη nleod]

αν και διαβασα ολες τις δημοσιευσεις που αφορουν το θεμα ομολογω οτι περισσοτερο μπερδευτηκα παρα αποσαφηνισα τον τροπο υπολογισμου αποζημιωσης και επιδοματος. Εχω λοιπον εναν μισθωτο ο οποιος απο 16/2/2006 προσλαμβανεται στο δημοσιο. Στις 15/2 δηλωνει οικοιοθελη αποχωρηση και λαμβανει τα δεδουλευμενα του οπως και το μερος του Δωρου Πασχα που δικαιουται. Ο εν λογω απασχολουμενος ειναι υπαλληλος με 12+ ετη προυπηρεσιας σε εργοδοτες και περσι ελαβε 25 ημερες αδεια και το επιδομα αδειας του. Για το 2006 εχει παρει μονο 1 ημερα αδεια. Τι του οφειλω σε επιδομα και ημερες αδειας?

[ELROD]

Kαλημέρα και από μένα συνάδελφοι!

 

Να σας ρωτήσω , παίζει ρόλο αν κάποιος φεύγει από μόνος του ή με απόλυση μέσα στο χρόνο με το αν θα υπολογισθούν εισφορές ικα στην αποζημείωση μη ληφθείσας αδείας?

 

Ευχαριστώ!

[MDASK]

Αποζημίωση μη ληφθείσας αδείας = καθόλου εισφορές. Σε κάθε περίπτωση.

[skylogiannis]

Συμφωνώ ότι αν κάποιος παραιτηθεί ή απολυθεί λαμβάνει αποζημίωση μη ληφθείσας άδειας χωρίς ασφαλιστικές εισφορές.

 

Όμως αν δεν έχει λάβει την άδεια (παράνομο-δεν προβλέπεται), την πληρωθεί σε χρήμα και συνεχιστεί η εργασιακή σχέση,

αυτές οι αποδοχές μη ληφθείσας άδειας έχουν ασφαλιστικές εισφορές, έτσι δεν είναι; Να το διευκρινίσουμε...

 

Αποζημίωση μη ληφθείσας αδείας = καθόλου εισφορές. Σε κάθε περίπτωση.

[MDASK]

όχι!!

 

ή θα υπολογίσετε τύπο αποδοχών κανονική άδεια στη μισθοδοσία του (και θα καθίσει σπίτι του ο εργαζόμενος φυσικά) οπότε πληρώνετε εισφορές.

ή θα υπολογίσετε αποζημίωση αδείας και δεν θα υπολογίσετε εισφορές.

 

Ανεξαρτήτως αν θα συνεχιστεί η όχι η εργασιακή σχέση ισχύει το παραπάνω.

 

Απλά το παράνομο της υπόθεσης υφίσταται όταν συνεχίζεται η εργασιακή σχέση, δεν επηρεάζει τις εισφορές!

[doctor]

όχι!!

 

ή θα υπολογίσετε τύπο αποδοχών κανονική άδεια στη μισθοδοσία του (και θα καθίσει σπίτι του ο εργαζόμενος φυσικά) οπότε πληρώνετε εισφορές.

ή θα υπολογίσετε αποζημίωση αδείας και δεν θα υπολογίσετε εισφορές.

 

Ανεξαρτήτως αν θα συνεχιστεί η όχι η εργασιακή σχέση ισχύει το παραπάνω.

 

Απλά το παράνομο της υπόθεσης υφίσταται όταν συνεχίζεται η εργασιακή σχέση, δεν επηρεάζει τις εισφορές!

 

Διαφωνώ.

 

Αν δείτε το παράδειγμα που αναφέρω παραπάνω, στην περίπτωση της εγκυμονούσας που βρίσκεται σε άδεια κυοφορίας-λοχείας, δεν μπορεί να χορηγηθεί κανονική άδεια, που θα υποβληθεί στην ΑΠΔ με τύπο αποδοχών 01 διότι θα έχει υποχρεωτικά ημέρες ασφάλισης, πράγμα που δεν στέκει και θα "χτυπήσει" στο ΙΚΑ γιατί θα φαίνεται ότι η εργαζόμενη απασχολείται ενώ βρίσκεται σε άδεια κυοφορίας-λοχείας. Γι'αυτό, καταβάλλονται μεν οι αποδοχές αδείας, όχι όμως ως κανονική απασχόληση αλλά ως "λοιπές αποδοχές"  (τύπος αποδοχών 14 στην ΑΠΔ).

Ενώ αν λήξει η άδεια κυοφορίας - λοχείας ή η πάσης φύσεως απουσία (π.χ. στράτευση) και ο εργαζόμενος λάβει αμέσως την άδεια, τότε ναι, θα αποτελεί κανονική απασχόληση, θα έχει ασφαλιστικές ημέρες και θα υποβληθεί με τύπο αποδοχών 01 στην ΑΠΔ.

 

Το άρθρο 7 του ΠΔ 88/99 αναφέρει: "Η ελαχίστη περίοδος ετήσιας άδειας μετ` αποδοχών μπορεί να αντικατασταθεί από χρηματική αποζημίωση μόνον σε περίπτωση τερματισμού της εργασιακής σχέσης".

Άρα σε ενεργό εργασιακή σχέση δεν νοείται εγγραφή αποζημιώσεως μη ληφθείσης αδείας χωρίς εισφορές.

 

Συνεπώς, σε ενεργή εργασιακή σχέση, ο εργοδότης που δεν μπόρεσε να χορηγήσει την άδεια λόγω αντικειμενικής δυσκολίας και όχι λόγω πταίσματός του, μπορεί να την πληρώσει σε χρήμα. Αρκεί βέβαια να μπορεί να αποδείξει τα πραγματικά περιστατικά, ώστε να μην κινδυνεύει να πληρώσει και την προσαύξηση του 100% (αστική ποινή) των αποδοχών αδείας.

 

Περίπτωση 1: Ο εργαζόμενος αποχωρεί ή απολύεται. Αν έχει υπόλοιπο αδείας ισχύουν τα εξής:

Στο ποσό της αδείας αυτού που αποχωρεί ή του απολυόμενου υπολογίζεται

και παρακρατείται φόρος κανονικά (Εγγρ.Υπ.Οικονομικών 12958/83), όπως γίνεται και με 

τις μηνιαίες τακτικές αποδοχές, αλλά δεν παρακρατούνται όμως, ούτε και αποδίδονται 

εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία (Εγγρ.ΙΚΑ 222697/77) εκτός μόνο για τους απασχολούμενους εποχιακά

σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις για τους οποίους καταβάλλονται εισφορές στο ΙΚΑ για το ποσό

της αδείας (Άρθρο 17 Ν.2336/95).

Περίπτωση 2: Ο εργαζόμενος δεν λαμβάνει την άδεια έπειτα από υπαιτιότητα (πταίσμα) του εργοδότη:

Σε περίπτωση που ο εργοδότης δεν χορήγησε την άδεια που δικαιούται ο μισθωτός ως το τέλος του έτους και η μή χορήγηση της άδειας οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη (Α.Π.636/00, Α.Π.1469/01 τμ.Β'), τότε ο εργοδότης υποχρεώνεται να καταβάλλει τις αποδοχές αδείας προσαυξημένες κατά 100%. Σε τέτοια περίπτωση ο μισθωτός δικαιούται:

α) τις αποδοχές του μήνα που εργάστηκε ενώ κανονικά θα έπρεπε να πάρει άδεια. Οι αποδοχές αυτές υπόκεινται κανονικά σε κρατήσεις (ΙΚΑ, ΦΜΥ κλπ. )όπως όλες οι ετήσιες αποδοχές (Εγγγ.ΙΚΑ 222697/77).

β) τις αποδοχές άδειας και του επιδόματος άδειας που θα έπαιρνε αν κανονικά έπαιρνε την άδεια του. Είναι ίδιες με εκείνες της περίπτωσης (α). Οι αποδοχές αυτές υπόκεινται κανονικά σε κρατήσεις ΙΚΑ, ΦΜΥ κλπ. όπως όλες οι ετήσιες αποδοχές (Εγγρ.ΙΚΑ 40/87, Α.Π.518/65).

γ) Την προσαύξηση του 100% των αποδοχών αδείας, εφόσον η άδεια δε χορηγήθηκε με υπαιτιότητα του εργοδότη (Α.Π.636/00). Η προσαύξηση αυτή των αποδοχών αδείας δεν υπόκειται σε κρατήσεις ΙΚΑ, επειδή χαρακτηρίζεται ως ποινή για τον εργοδότη, ούτε μετριέται σαν χρόνος σύνταξης, όμως γίνεται παρακράτηση φόρου με συντελεστή 20%, διότι θεωρείται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες (Εγγρ.ΙΚΑ 40/87, Άρθρο 45 παρ.1,2 Ν.2238/94, Α.Π.889/89, Α.Π.181/61, Α.Π.413/80, Εφ.Πειρ.994/95). Την προσαύξηση αυτή του 100% των αποδοχών αδείας την δικαιούται ο εργαζόμενος εφόσον είχε ζητήσει έγκαιρα την άδειά του και ο εργοδότης αρνήθηκε να του την χορηγήσει, αναγκάζοντάς τον με τον τρόπο αυτό να παρέχει την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα που αυτός θα ήταν σε άδεια, αν του τη χορηγούσε ο εργοδότης (Εφ.Αθηνών 39/98).

[v.kourtis]

Διαφωνώ.

 

Αν δείτε το παράδειγμα που αναφέρω παραπάνω, στην περίπτωση της εγκυμονούσας που βρίσκεται σε άδεια κυοφορίας-λοχείας, δεν μπορεί να χορηγηθεί κανονική άδεια, που θα υποβληθεί στην ΑΠΔ με τύπο αποδοχών 01 διότι θα έχει υποχρεωτικά ημέρες ασφάλισης, πράγμα που δεν στέκει και θα "χτυπήσει" στο ΙΚΑ γιατί θα φαίνεται ότι η εργαζόμενη απασχολείται ενώ βρίσκεται σε άδεια κυοφορίας-λοχείας. Γι'αυτό, καταβάλλονται μεν οι αποδοχές αδείας, όχι όμως ως κανονική απασχόληση αλλά ως "λοιπές αποδοχές"  (τύπος αποδοχών 14 στην ΑΠΔ).

Ενώ αν λήξει η άδεια κυοφορίας - λοχείας ή η πάσης φύσεως απουσία (π.χ. στράτευση) και ο εργαζόμενος λάβει αμέσως την άδεια, τότε ναι, θα αποτελεί κανονική απασχόληση, θα έχει ασφαλιστικές ημέρες και θα υποβληθεί με τύπο αποδοχών 01 στην ΑΠΔ.

 

Το άρθρο 7 του ΠΔ 88/99 αναφέρει: "Η ελαχίστη περίοδος ετήσιας άδειας μετ` αποδοχών μπορεί να αντικατασταθεί από χρηματική αποζημίωση μόνον σε περίπτωση τερματισμού της εργασιακής σχέσης".

Άρα σε ενεργό εργασιακή σχέση δεν νοείται εγγραφή αποζημιώσεως μη ληφθείσης αδείας χωρίς εισφορές.

 

Συνεπώς, σε ενεργή εργασιακή σχέση, ο εργοδότης που δεν μπόρεσε να χορηγήσει την άδεια λόγω αντικειμενικής δυσκολίας και όχι λόγω πταίσματός του, μπορεί να την πληρώσει σε χρήμα. Αρκεί βέβαια να μπορεί να αποδείξει τα πραγματικά περιστατικά, ώστε να μην κινδυνεύει να πληρώσει και την προσαύξηση του 100% (αστική ποινή) των αποδοχών αδείας.

 

Περίπτωση 1: Ο εργαζόμενος αποχωρεί ή απολύεται. Αν έχει υπόλοιπο αδείας ισχύουν τα εξής:

Στο ποσό της αδείας αυτού που αποχωρεί ή του απολυόμενου υπολογίζεται

και παρακρατείται φόρος κανονικά (Εγγρ.Υπ.Οικονομικών 12958/83), όπως γίνεται και με 

τις μηνιαίες τακτικές αποδοχές, αλλά δεν παρακρατούνται όμως, ούτε και αποδίδονται 

εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία (Εγγρ.ΙΚΑ 222697/77) εκτός μόνο για τους απασχολούμενους εποχιακά

σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις για τους οποίους καταβάλλονται εισφορές στο ΙΚΑ για το ποσό

της αδείας (Άρθρο 17 Ν.2336/95).

Περίπτωση 2: Ο εργαζόμενος δεν λαμβάνει την άδεια έπειτα από υπαιτιότητα (πταίσμα) του εργοδότη:

Σε περίπτωση που ο εργοδότης δεν χορήγησε την άδεια που δικαιούται ο μισθωτός ως το τέλος του έτους και η μή χορήγηση της άδειας οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη (Α.Π.636/00, Α.Π.1469/01 τμ.Β'), τότε ο εργοδότης υποχρεώνεται να καταβάλλει τις αποδοχές αδείας προσαυξημένες κατά 100%. Σε τέτοια περίπτωση ο μισθωτός δικαιούται:

α) τις αποδοχές του μήνα που εργάστηκε ενώ κανονικά θα έπρεπε να πάρει άδεια. Οι αποδοχές αυτές υπόκεινται κανονικά σε κρατήσεις (ΙΚΑ, ΦΜΥ κλπ. )όπως όλες οι ετήσιες αποδοχές (Εγγγ.ΙΚΑ 222697/77).

β) τις αποδοχές άδειας και του επιδόματος άδειας που θα έπαιρνε αν κανονικά έπαιρνε την άδεια του. Είναι ίδιες με εκείνες της περίπτωσης (α). Οι αποδοχές αυτές υπόκεινται κανονικά σε κρατήσεις ΙΚΑ, ΦΜΥ κλπ. όπως όλες οι ετήσιες αποδοχές (Εγγρ.ΙΚΑ 40/87, Α.Π.518/65).

γ) Την προσαύξηση του 100% των αποδοχών αδείας, εφόσον η άδεια δε χορηγήθηκε με υπαιτιότητα του εργοδότη (Α.Π.636/00). Η προσαύξηση αυτή των αποδοχών αδείας δεν υπόκειται σε κρατήσεις ΙΚΑ, επειδή χαρακτηρίζεται ως ποινή για τον εργοδότη, ούτε μετριέται σαν χρόνος σύνταξης, όμως γίνεται παρακράτηση φόρου με συντελεστή 20%, διότι θεωρείται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες (Εγγρ.ΙΚΑ 40/87, Άρθρο 45 παρ.1,2 Ν.2238/94, Α.Π.889/89, Α.Π.181/61, Α.Π.413/80, Εφ.Πειρ.994/95). Την προσαύξηση αυτή του 100% των αποδοχών αδείας την δικαιούται ο εργαζόμενος εφόσον είχε ζητήσει έγκαιρα την άδειά του και ο εργοδότης αρνήθηκε να του την χορηγήσει, αναγκάζοντάς τον με τον τρόπο αυτό να παρέχει την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα που αυτός θα ήταν σε άδεια, αν του τη χορηγούσε ο εργοδότης (Εφ.Αθηνών 39/98).

"Την προσαύξηση αυτή του 100% των αποδοχών αδείας την δικαιούται ο εργαζόμενος εφόσον είχε ζητήσει έγκαιρα την άδειά του και ο εργοδότης αρνήθηκε να του την χορηγήσει, αναγκάζοντάς τον με τον τρόπο αυτό να παρέχει την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα που αυτός θα ήταν σε άδεια, αν του τη χορηγούσε ο εργοδότης (Εφ.Αθηνών 39/98)."

 

άρα εάν δεν τη ζητήσει ο εργαζόμενος την άδειά του από μόνος του, αυτό δε συνιστά υπαιτιότητα του εργοδότη?

[doctor]

"Την προσαύξηση αυτή του 100% των αποδοχών αδείας την δικαιούται ο εργαζόμενος εφόσον είχε ζητήσει έγκαιρα την άδειά του και ο εργοδότης αρνήθηκε να του την χορηγήσει, αναγκάζοντάς τον με τον τρόπο αυτό να παρέχει την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα που αυτός θα ήταν σε άδεια, αν του τη χορηγούσε ο εργοδότης (Εφ.Αθηνών 39/98)."

 

άρα εάν δεν τη ζητήσει ο εργαζόμενος την άδειά του από μόνος του, αυτό δε συνιστά υπαιτιότητα του εργοδότη?

 

Νομίζω πως ναι. Γι' αυτό όμως και ο εργοδότης μπορεί να υποχρεώσει τον εργαζόμενο να λάβει την άδεια του όταν τελειώνει ο χρόνος. 

Π.χ. αν ένας εργαζόμενος έχει 10 μέρες υπόλοιπο και δεν τις ζητά, μπορεί ο εργοδότης να τον εξαναγκάσει να λάβει άδεια τον Δεκέμβριο, ώστε να μην καταστεί υπερήμερος. Μπορεί δηλαδή να αρνηθεί ακόμη και εξωδίκως στον εργαζόμενο να προσέλθει για εργασία. Έτσι, είναι διασφαλισμένος.

[a.sakellariadis]

"Την προσαύξηση αυτή του 100% των αποδοχών αδείας την δικαιούται ο εργαζόμενος εφόσον είχε ζητήσει έγκαιρα την άδειά του και ο εργοδότης αρνήθηκε να του την χορηγήσει, αναγκάζοντάς τον με τον τρόπο αυτό να παρέχει την εργασία του κατά το χρονικό διάστημα που αυτός θα ήταν σε άδεια, αν του τη χορηγούσε ο εργοδότης (Εφ.Αθηνών 39/98)."

 

άρα εάν δεν τη ζητήσει ο εργαζόμενος την άδειά του από μόνος του, αυτό δε συνιστά υπαιτιότητα του εργοδότη?

ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να χορήγει την άδεια στον μισθωτό, ακόμα και αν αυτός δεν δέχεται, έως  31 Δεκεμβρίου εκάστου έτους , εάν παρέλθει η προθεσμία  η αξίωση μετατρέπεται σε χρηματική αφού δεν επιτρέπεται η μεταφορά σε επόμενο έτος ( Α.Π 434/2011, Απόφ.Αρ.Πάγου 455/2010,Α.Π 1234/2003 ).

υποχρεούται να καταβάλει στον μισθωτό τις αποδοχές αδείας, απλές όταν δεν υπήρξε άρνηση χορήγησης( όταν ο μισθωτός δεν δέχεται να λάβει άδεια  Α.Π 1224/76) ,διπλές ( 100% αποζημίωση  των αποδοχών αδείας ) όταν η άδεια ζητήθηκε  αλλά ο εργοδότης αρνήθηκε την χορήγηση της.( Α.Π 1568/99, Α.Π 376/06 )

Δεν οφείλεται αποζημίωση 100% των αποδοχών αδείας όταν δεν αποδεικνύεται ότι ο μισθωτός ζήτησε την άδεια του και ο εργοδότης τον ανάγκασε να εργαστεί κατά τον χρόνο αυτό.  ( Α.Π. 636/2000 )